ในตอนแรกอีวอนน์ขับรถเบนท์ลีย์ของเธอส่งฮาร์วี่ย์กลับบ้าน แต่รถติดระหว่างทาง ฮาร์วี่ย์จึงนำรถจักรยานไฟฟ้าออกจากท้ายรถเพื่อขี่กลับบ้าน แต่รถจักรยานไฟฟ้าของเขาดันมาพังระหว่างทาง และเขาก็ตกลงไปในท่อระบายน้ำ ตอนนี้เขาช่างดูน่าสมเพชเหลือเกินฮาร์วี่ย์กำลังจะไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เซซิเลียดันเห็นเขาเข้าซะก่อน เธอหัวเราะอย่างขบขันและพูดว่า “กำลังพูดถึงอยู่พอดีเลย อยู่ ๆ ก็มาปรากฏตัวตรงหน้าซะงั้น ช่างเป็นคนไม่เอาไหนซะจริง ๆ ! ฮาร์วี่ย์คุณตกส้วมมาหรือเปล่า? ตัวคุณเหม็นมากจริง ๆ !"ฮาร์วี่ย์ไม่ต้องการที่จะยุ่งวุ่นวายกับเธอ เขาวางถุงพลาสติกใบใหญ่ไว้ที่มุมห้องนั่งเล่นและกำลังจะไปอาบน้ำ“ฮาร์วี่ย์นายกล้าดียังไงถึงกลับมาที่บ้านนี้อีก? นายคิดว่าที่นี่เป็นโรงแรมหรือไง? นายคิดว่านายสามารถเข้าออกได้ตามความต้องการของตัวเองงั้นเหรอ?” ในขณะนั้นเอง ลิเลียนที่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย ก็เดินออกมาดูด้วยสีหน้าไม่พอใจ‘ถ้าไม่ได้เป็นเพราะไอ้คนไม่ไหนเอานี่ แซ็คจะคว้าผลงานชิ้นสำคัญของแมนดี้ไปได้อย่างไร มันเป็นเพราะตัวอัปมงคลนี้!ซีนเธียร์ก็เดินออกมาจากห้องนอนเช่นเดียวกัน เธอจ้องไปที่ฮาร์วี่ย์และพูดว่า “ฮา
"ใช่เลย!" เซซิเลียยืนยันไปกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูดอย่างเห็นด้วยทันที “มันเป็นไปได้มากทีเดียวที่ฮาร์วี่ย์จะทำสิ่งที่หยาบเกียรติกันแบบนี้ เขาเป็นคนไม่มีอะไรดีเลยสักอย่างยังเป็นจังหวะเดียวกับที่ดอนกลายเป็นบุคลล้มละลาย มันค่อนข้างเป็นไปได้ที่ทั้งสองคนจะสมคบกัน ถ้าไม่ใช่แบบนั้น เราจะอธิบายอย่างไรดีที่ฮาร์วี่ย์กลับมาอย่างปลอดภัยและดูจะสบายดีในตอนนี้”“เซซิเลีย! แองเจิล! พอสักทีเถอะ!" ในที่สุดฮาร์วี่ย์ก็ไม่สามารถอดทนอดกลั้นตัวเองได้อีกต่อไป เขาก้าวไปข้างหน้าและมองไปที่ผู้หญิงสองคนตรงหน้าเขาอย่างไม่ลดละปฏิเสธไม่ได้เลยว่าทั้งเซซิเลียและแองเจิลมีเสน่ห์มาก หนึ่งในนั้นเซ็กซี่และมีเสน่ห์ ในขณะที่อีกคนน่ารักและน่าหลงไหล แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะดูเย็นชาและทำตัวห่างเหิน แต่พวกเขาก็ยังมีเสน่ห์และน่ารักเมื่อสังเกตเห็นว่าฮาร์วี่ย์กำลังมองมาที่เธอ เซซิเลียก็เต็มไปด้วยความรังเกียจ ‘ไอ้ผู้ชายไร้ประโยชน์คนนี้! เขากล้าดีอย่างไร้ที่มามองเพื่อนรักของภรรยาแบบนี้! เขาเป็นแค่ไอ้ผู้ชายเส็งเคร็งคนหนึ่งเท่านั้น!“ผมจำได้ว่าผมเคยพูดกับคุณไปก่อนหน้านี้ บริษัทของภรรยาผมต้องการเงินแปดแสนดอลลาร์ และถ้าผมสามารถหาเงินจำนวนนั
เซซิเลียและแองเจิล เพื่อนสนิททั้งสองของแมนดี้ต่างรู้สึกหวาดกลัวจนขาสั่น พวกเขาเห็นเงินแปดแสนอยู่ตรงหน้า ผลที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไม่สามารถจินตนาการได้เลย“ลูกสาวที่แสนดีของผม ตอนนี้คุณสามารถเรียกผมว่าพ่อของคุณได้หรือยัง” ฮาร์วี่ย์พูดขึ้นมาขณะปรบมือตัวเองไปด้วยและยังเผยรอยยิ้มจาง ๆ ออกมาในขณะนั้นเป็นเซซิเลียเองที่ต้องหายใจเข้าลึก ๆ เธอเพิ่งได้สติกลับคืนมาจากสิ่งที่สร้างความประหลาดใจครั้งใหญ่เมื่อกี้นี้ จากนั้นเธอก็คาดเดาเรื่องราวของฮาร์วี่ย์และเธอก็พูดอย่างดูถูกว่า “ฮาร์วี่ย์ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องนี้ แมนดี้เป็นคนให้เงินค่าขนมคุณมาตลอดในช่วงสามปีมานี้ คุณเป็นผู้ชายที่ไร้ประโยชน์มาโดยตลอด เป็นไปได้อย่างไรที่คุณจะมีเงินแปดแสนดอลลาร์? ฉันกลัวว่าคุณจะได้มันมาด้วยวิธีการที่ไม่เหมาะสมและถูกกฎหมาย”เมื่อได้ยินแบบนั้นแมนดี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยเช่นกัน เธอจับมือของฮาร์วี่ย์โดยไม่รู้ตัวแล้วลากเขาเข้าไปในห้องนอนฮาร์วี่ย์ยังคงอยู่ในอาการงงงวย นี่เป็นครั้งแรกที่แมนดี้เป็นคนเริ่มจับมือของเขาก่อนหลังจากแต่งงานมาหลายปีแมนดี้รีบปิดประตูให้สนิททันที เธอพูดเบา ๆ “ฮาร์วี่ย์บอกความจริงกับฉันมา คุณได
“เขาทำอะไรแบบนั้นไม่ได้หรอก นายพูดแบบนั้นคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ งั้นเหรอ? นายคิดว่านายเป็นใคร? นายเป็นซีอีโอของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ หรือไง? นายคิดว่านายจะเป็นญาติของพวกเขาเพียงแค่นายใช้นามสกุลเดียวกันกับพวกเขางั้นเหรอ? มีใครหลายคนที่ใช้นามสกุลของมาร์แชล งั้นพวกเขาก็เป็นครอบครัวเดียวกันงั้นสิ?” ลิเลียนโกรธสะสมหลายเรื่องราวและเธอก็เต็มไปด้วยความโมโหโกรธเคืองฮาร์วี่ย์กำลังจะพูดอะไรบางอย่างเพิ่มเติม แมนดี้ที่ตอนนี้องออกมาจากห้องนอนแล้ว เธอก็พูดว่า “แม่คะ ฮาร์วี่ย์ไม่ได้อยู่ด้วยในเหตุการณ์วันนี้ เราจะไปตำหนิเขาไม่ได้หรอกนะคะ มันเป็นเพราะแซ็ค เขาไร้ยางอายเกินไป ทั้งตอนนี้เองฮาร์วี่ย์ยังช่วยยืมเงินแปดแสนดอลลาร์มาให้หนูและเขาได้ช่วยแก้ปัญหาฉุกเฉินนี้ได้ทันเวลา ได้โปรดเถอะค่ะ…”"หมายความว่าอะไร? จะปฏิบัติกับมันให้ดีกว่าเดิมงั้นเหรอ? ดูสภาพมอมแมมของมันสิ! ถึงแม้จะแต่งตัวให้ดูดีแค่ไหนก็ตามมันก็ยังดูไม่เหมือนเจ้าชายที่สง่างามอยู่ดี!” ลิเลียนด่าว่าเขารุนแรง แต่ตอนนี้เธอลืมที่จะพูดถึงเรื่องการหย่าร้างไปแล้ว “รีบไปทำอาหารเดี๋ยวนี้! ฉันขอเตือนนายนะ ถ้านายยังต้องการอยู่ในครอบครัวของเรานายควรท
อีวอนน์มาถึงที่ทำงานนานแล้ว วันนี้เธอสวมสูทสีขาวสดใส เมื่อเธอเห็นฮาร์วี่ย์เข้ามาในออฟฟิศ เธอก็เสิร์ฟกาแฟให้เขา จากนั้นเธอก็พูดว่า“ท่านประธานค่ะ ตระกูลซิมเมอร์ได้ส่งตัวแทนชื่อว่าแซ็ค มาส่งสัญญาให้เราในวันนี้ ท่านต้องการดูสัญญาก่อนไหมคะ”"ไม่จำเป็น" ฮาร์วี่ย์ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมอง “ บอกให้เขาไสหัวออกไปเร็ว ๆ ถ้าเขากล้าก้าวเข้ามาในบริษัทของฉันอีก จัดการเขาและตีขาเขาให้แหลกไปเลย!”“รับทราบค่ะ!” อีวอนน์ไม่กล้าแม้จะถามเรื่องนั้นอีก เป็นเพราะมิสเตอร์ยอร์กยึดมั่นในการตัดสินใจของเขามาก และนี่ไม่ใช่วันแรกที่เธอทำงานให้เขา***ในห้องรับรอง แซ็คดูค่อนข้างเศร้าใจ เขารู้สึกโชคร้ายพอสมควรที่เมื่อกี้เขาต้องพบเจอกับฮาร์วี่ย์ ตอนนี้ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ไม่ได้สนใจเขาเลยและเขาก็ถูกทิ้งให้รอที่นี่เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยและกำลังจะมีอารมณ์โกรธ“มีใครอยู่ไหม?” เขาตะโกนถามหลังจากนั้นไม่นานพนักงานต้อนรับก็เดินเข้ามาหาเขาและพูดว่า “คุณคะ รบกวนอย่าส่งเสียงดังในบริษัทนะคะ”“คุณเป็นใคร? คุณกล้าสั่งให้ผมห้ามส่งเสียงดังที่นี่ได้ยังไง” แซ็คลุกขึ้นยืน จากนั้นเขาก็มองไปที่หญิงสาวตรงห
แซ็คทำราวกับว่าเขารู้ด้วยการโกหกหลอกลวงนั่น "ใช่! มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่นอน ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้แน่นอน ถ้าไม่ใช่ เราจะอธิบายได้อย่างไรว่าสัญญาของพวกเขาดูเหมือนจริงซะขนาดนี้? แต่พวกเขาโง่มาก คิดว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นถเาหากความจริงจะถูกเปิดโปงออกมางั้นเหรอ…”"ใช่! มันอาจเป็นเช่นนั้น ผู้อาวุโสซิมเมอร์ โทรหาพวกเขากลับมาที่บ้านสิ แล้วเราก็มาสืบหาความจริงของมัน”“นั่นคือเรื่องจริง! เรารู้มานานแล้วว่าลูกเขยนั่นเป็นเพียงผู้ชายที่ไร้ประโยชน์ ไม่คิดว่าเขากลายเป็นหัวขโมย แล้วแมนดี้กล้านำสัญญาปลอมกลับมาบ้านได้อย่างไร? เป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่งสำหรับพวกเราตระกูลซิมเมอร์!”เสียงคนในตระกูลซิมเมอร์ต่างสะท้อนความคิดกันออกมาเสียงดัง ‘แมนดี้ทำเกินไปแล้ว มันคือเงินลงทุนห้าสิบล้านดอลลาร์ พวกเราทุกคนสามารถได้รับผลประโยชน์มากมายและมันทำให้เรามีชีวิตที่หรูหรา เธอกล้าแค่ไหนที่เอาสัญญาปลอมมาหลอกเรา! เธอสมควรถูกลงโทษให้สาสม!’ผู้อาวุโสซิมเมอร์ไม่แสดงสีหน้าใด ๆ เขาหยิบสัญญาที่มันเป็นโมฆะออกมาและเหลือบมองมันเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดอว่า “บอกให้ลิเลียนโทรหาพวกเขามาที่บ้าน หากพวกเขาไม่สามารถให้คำอธิบายที่
"คนไร้ประโยชน์อย่างเขาจะซื้อรถในเมืองยานยนต์นี้ได้อย่างไร?'“คุณผู้ชายคะ รุ่นนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ? เพียงแค่ดูบุคลิกของคุณ ดิฉันคิดว่ารถคันนี้เหมาะสำหรับคุณ” พนักงานขายสวยมองไปที่ฮาร์วี่ย์อย่างไม่ลดละ เธอชี้ไปที่รถปอร์เช่พานาเมร่าที่อยู่ไม่ไกล ยิ้มจาง ๆ แล้วพูดว่า "แล้วนี่เป็นไงคะ? คุณสามารถขับรถคันนี้ออกไปได้เลย ถ้าไม่มีผู้หญิงคนไหนกระโดดเข้ามาในรถของคุณในระยะหนึ่งพันฟุต คุณอาจต้องคิดว่าคุณดูน่ากลัวเกินไปหรือเปล่า”ฮาร์วี่ย์รู้สึกขบขัน เขาเดินไปตรงนั้นและเหลือบมองรถสองสามครั้ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “ก็ไม่ได้แย่ แต่นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้ขับรถ ทำไมคุณไม่จัดให้มีการทดลองขับล่ะ? ถ้ามันเข้ากับผม ผมจะซื้อมันทันที”“ทดสอบขับ? สำหรับคุณเหรอคะ?"พนักงานขายสาวสวยหัวเราะเยาะ มันไม่เคยเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นกับเธอมาก่อนเลยที่จะมีคนไร้ยางอายเท่าเขา เขากล้าขอทดลองขับรถที่มีราคารสูงเกือบสี่แสนดอลลาร์ได้อย่างไร?“คุณผู้ชายคะ เชิญคุณออกไปเถอะค่ะ ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ หากคุณต้องการที่จะทำเรื่องตลก โปรดไปที่อื่นได้ไหมคะ"ฮาร์วี่ย์ตกอยู่ในอาการตะลึง ‘บ้าที่สุด! เธอกำลังไล่ฉันออกไปจากที่นี่งั้นเหรอ? พวกเขาต้
“รับทราบค่ะ! มิสเตอร์ควินน์ ดิฉันจะขอให้เขาออกไปเดี๋ยวนี้!” หัวหน้าคนนั้นพยักหน้ารัว ๆ จากนั้นเธอก็หันกลับมาและจ้องไปที่ฮาร์วี่ย์ด้วยความโกรธ จากนั้นเธอก็พูดว่า “คุณผู้ชายคะ กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้ ที่นี่เราไม่ต้อนรับคุณ หากคุณไม่รู้ว่าจะออกไปอย่างไร เราจะขอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพาคุณออกไป…”ฮาร์วี่ย์ไม่ต้องการที่จะรบกวนเธอ เขาเพียงแค่ก้าวไปข้างหน้าและจ้องไปที่แมนดี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา“ฮาร์วี่ย์? ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?" ตอนนี้แมนดี้เพิ่งรู้สึกตัว เมื่อเธอเห็นฮาร์วี่ย์กายที่สวยงามของเธอก็สั่นเล็กน้อย เธอเต็มไปด้วยทั้งความสุขและความอึดอัดในขณะเดียวกันแม้กระทั่งเธอเองก็คิดอธิบายไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงมีความรู้สึกแบบนั้นก่อนหน้านี้เธอทำตัวอยู่เหนือกว่าเขาตลอดเมื่อเวลาอยู่ต่อหน้าฮาร์วี่ย์ ตอนนี้ก็ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่ทราบได้เธอกลับรู้สึกว่าฮาร์วี่ย์ดูดีในสายตาของเธอ เธอมักจะรู้สึกโดดเดี่ยวในเวลาที่ไม่ได้เจอฮาร์วี่ย์ สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือเธอรู้สึกอึดอัดและกังวลมากเมื่อเขาต้องเห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น เธอกลัวว่าเขาอาจจะโกรธ แมนดี้ค่อนข้างสับสนกับความรู้สึกแบบนั้นฮาร์วี่ย์ไม่
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข