“อ๋อ”ฮาร์วีย์พยักหน้า เขาคิดว่าการประชุมสุดยอดหลงเหมินจะเกี่ยวกับเรื่องอื่นแต่สุดท้ายมันก็เป็นเพียงอีกหนึ่งการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ฮาร์วีย์ส่ายหน้า“ไม่ใช่ว่าผมไม่สนใจคำขอของคุณนะผู้เฒ่าตอร์เรส แต่ผมไม่สนใจเรื่องแบบนั้น“ผมเกรงว่าจะไม่สามารถช่วยคุณในเรื่องนี้ได้”โคลตันยิ้มเมื่อเห็นฮาร์วีย์ไม่สนใจเรื่องนี้“อันที่จริงฉันคิดว่านายคงต้องเข้าร่วม”“หืม?”ฮาร์วีย์สับสน มันไม่ได้สำคัญเลยว่าเขาจะไปงานแบบนั้นหรือไม่ เหตุใดโคลตันจึงมั่นใจว่าเขาจะต้องไป?ฮาร์วีย์มีหลายเรื่องให้ต้องจัดการอยู่แล้ว เขาไม่สนใจการแข่งขันอะไรนั่นเลยจริง ๆ“เท่าที่ฉันรู้มา ซามูเอล บาวเออร์ หัวหน้าใหญ่ของหลงเหมิน ป่วยหนัก เขาอาจจะสิ้นใจเมื่อใดก็ได้“ถ้าเขาตาย ทั้งหลงเหมินและตระกูลบาวเออร์จะตกอยู่ในความโกลาหลครั้งใหญ่“พวกเขาต้องมีคนที่มีอำนาจเด็ดขาดไปเป็นผู้นำคนใหม่ของพวกเขา“ไม่อย่างนั้นพวกอันธพาลของประเทศ H จะก่อเรื่องใหญ่แน่หลังจากที่หลงเหมินล้ม“ในฐานะหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมิน นี่คือความรับผิดชอบของนาย”ฮาร์วีย์ไม่แปลกใจเลยที่โคลตันรู้ว่าเขาเป็นหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมิน“คุณพูดจริงเหรอ
ฮาร์วีย์ถึงกับพูดไม่ออก“แต่ผมไม่สนใจเรื่องนี้จริง ๆ ผมไม่อยากเป็นหัวหน้าของหลงเหมินด้วย”“ฉันรู้ว่านายไม่สนใจเรื่องชื่อเสียงนายน้อยยอร์ก“แต่บางอย่างก็มีแต่นายเท่านั้นที่จะทำได้“หากหลงเหมินล้ม โลกใต้ดินก็จะล้มเช่นกัน จากนั้นทั้งประเทศของเราก็จะล้มตาม“นายจะนิ่งดูดายดูคนนอกทำลายล้างประเทศของเราเหรอ?”ฮาร์วีย์พูดไม่ออกเลยเมื่อได้ยินคำพูดของโคลตันหลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็ถอนหายใจ“ถึงจุดนี้ผมก็จะถูกมองว่าเห็นแก่ตัวหากผมไม่ไป“ผมจะลงทะเบียนได้ที่ไหน? ผมจะได้ไปดู”“ไม่จำเป็น”โคลตันนำแบบฟอร์มลงทะเบียนพร้อมลายเซ็นออกมาเขายื่นกระดาษให้ฮาร์วีย์อย่างมีความสุข“แค่เซ็นเอกสารนี้“อ๋อ ตัวแทนของฟลัตเวลล์จะถูกเลือกในวันพรุ่งนี้ การแข่งขันที่จะถูกจัดขึ้นที่โรงยิมของฟลัตเวลล์ อย่าพลาดล่ะ!”เมื่อโคลตันมอบรายการสิ่งที่ควรคำนึงถึงในระหว่างการแข่งขันให้ฮารืวีย์ ฮาร์วีย์ก็รู้สึกเหมือนตนถูกหลอกให้เข้าสู่สถานการณ์นั้นแต่ ณ จุดนี้ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องยอมทำตามทุกอย่างหลังจากที่วางเอกสารลงฮาร์วีย์ก็นึกถึงขึ้นได้อีกเรื่องหนึ่ง“ผู้เฒ่าตอร์เรส ผมสร้างปัญหาให้กับชาวอินเดียเมื่อบ
แม้ว่าฮาร์วีย์จะค่อนข้างสุขุมและไม่มีความทะเยอทะยานมากเกินไป...แต่เขาก็จะไม่ยอมนั่งอยู่เฉย ๆ และปล่อยให้คนอื่นเหยียบย่ำเขาเพื่อทำให้โนแลนประทับใจในทัศนคติและความกล้าหาญของเขา ฮาร์วีย์จึงตัดสินใจที่จะให้โอกาสสภาภารตะอีกครั้งหากพวกเขาไม่เปลี่ยนวิถีทางของตนและยังตามรังควานฮาร์วีย์ต่อไป เขาก็จะไม่รังเกียจที่จะจัดการกับพวกเขาให้รู้แล้วรู้รอด...โคลตันไม่ได้พูดอะไรอีกเพื่อที่จะไม่ทำลายความมั่นใจของฮาร์วีย์ในความเป็นจริงเขาได้พูดถึงความดีของฮาร์วีย์กับสภาภารตะก่อนที่เขาจะมาที่นี่แล้วเพราะฉะนั้นเรื่องนี้จะผ่านไปเร็ว ๆ นี้หลังจากที่เตือนฮาร์วีย์ให้ไปเข้าร่วมการประชุมสุดยอดหลงเหมินในวันพรุ่งนี้ โคลตันก็ยืนขึ้นและจากไปฮาร์วีย์เอนกายนอนบนเก้าอี้และหลับตาลง เขาไม่ได้ใส่ใจสภาธุรกิจภารตะมากนักสองชั่วโมงต่อมา เสียงฝีเท้าอันรวดเร็วก็ดังเข้ามาใกล้“แย่แล้วค่ะนายน้อยยอร์ก!”ราเชลวิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าเป็นกังวลฮาร์วีย์ชะงัก“มีอะไรเกิดขึ้นที่โรงพยาบาลอีกแล้วเหรอ?”“เปล่าค่ะ!”ราเชลหายใจเข้าลึก ๆ“ที่โรงแรมฟลัตเวลล์!“ครึ่งชั่วโมงที่แล้วมีผู้ตรวจการกลุ่มใหญ่บุกเข้าไปในโรงแรมและปิดมั
โทรศัพท์ของราเชลเริ่มสั่นในขณะนั้น มีคนส่งข้อความถึงเธอหลังจากที่อ่านข้อความนั้นแล้ว สีหน้าของราเชลก็แย่ลง“เรารู้แล้วว่าใครทำเรื่องนี้ เขาเป็นสมาชิกคนนอกของกองบังคับคดีของหลงเหมิน คนของมิทเชล“แต่คุณมีอำนาจสูงสุดในกองบังคับคดีของหลงเหมิน“ไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่ คุณก็จะต้องรับโทษ!“เราจะทำยังไงดี? เราควรบอกคนอื่นเกี่ยวกับคนนี้ไหม?”“ไม่จำเป็น” ฮาร์วีย์ตอบ“เราสืบได้ว่าใครเป็นผู้นำกลุ่มนั้น สภาธุรกิจภารตะไม่ใช่คนโง่ พวกเขาต้องรู้เรื่องนี้“แต่ในเมื่อมิทเชลตายไปแล้ว พวกเขาก็จะต้องโทษฉันเป็นธรรมดา“ถ้าเราบอกว่าเราไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคนเหล่านั้นก็เท่ากับเราตบหน้าตัวเอง!“ฉันต้องยอมรับว่านี่เป็นแผนที่น่าประทับใจเลยทีเดียว!“พวกมันพยายามทำให้เราตื่นตระหนกในขณะที่บีบบังคับให้พวกเราไม่มีทางสู้ไปพร้อม ๆ กัน…“น่าสนใจ”“นี่คุณกำลังจะบอกว่าคุณรู้แล้วว่าใครอยู่เบื้องหลังงั้นเหรอ?”ราเชลตกใจ“จริง ๆ แล้วมันง่ายมากเลยนะ ศัตรูอาจจะไม่มีเจตนาที่จะซ่อนตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ ท้ายที่สุดแล้วเธอและฉันต่างก็รู้ดีว่ามิทเชลเป็นคนของโจเซฟ“ถ้าไม่ใช่เขาแล้วใครจะอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ได้อีก?”“ถ้าอย
โบดี้ปรบมือ หลังจากนั้นสหายของเขาก็ลุกขึ้นและจ้องเคย์เดนอย่างเย็นชาทันทีเหล่าบอดี้การ์ดไม่ได้ซ่อนเจตนาฆ่าของตนอีกต่อไปเคย์เดนเพิกเฉยต่อคนเหล่านั้นโดยสิ้นเชิงและเดินไปหาอีไล“นายน้อยเบอร์ตันใช่ไหม?” เขาถามขณะที่หรี่ตาลง“นายน้อยยอร์กส่งผมมาที่นี่เพื่อที่จะบอกคุณบางอย่าง“เขาไม่ต้องการให้คุณคืนความยุติธรรมให้เขาในวันพรุ่งนี้ เขาต้องการมันเดี๋ยวนี้”“นายน้อยยอร์ก? เขาเป็นใคร?”อีไลสับสน“โอ้? นายคือหัวหน้าบัลเมอร์ไม่ใช่เหรอ? ฉันก็ว่าอยู่ว่าไอ้โง่ที่ไหนมันมาวิ่งเล่นแถวนี้!“ไม่เจอกันนานเลยนะ! ฉันไม่ยักรู้ว่านายได้กลายเป็นลูกน้องของไอ้แมงดานั่น!“นายเป็นหนึ่งในหัวหน้าของแก๊งทั้งหก! แก๊งของนายเองก็มีชื่อเสียง!“ทำไมนายถึงได้ไปทำงานให้คนอื่นล่ะ?“ที่ผ่านมาแก๊งขวานคงเก่งแต่โอ้อวดสินะ…”อีไลพ่นควันออกมา เขากำลังดูถูกเคย์เดนโดยสิ้นเชิงผู้หญิงที่นั่นต่างพากันปิดปากตนเองและหัวเราะคิกคัก พวกเธอมั่นใจมากว่าเคย์เดนกำลังรนหาที่ตาย“เลิกพล่ามได้แล้วอีไล”เคย์เดนเปลี่ยนเรื่องทันที“ผมจะถามคุณอีกครั้ง คุณจะชดใช้สำหรับการทำร้ายแมนดี้ ซิมเมอร์ยังไง?”“ชดใช้?“นี่นายกำลังถามฉันเหรอ?“
เคย์เดนตบมือของอีไลออกไป แววตาของเขาเยือกเย็นอีไลเผยรอยยิ้มอันครุ่นคิดเมื่อตัดสินใจที่จะข้ามเส้นไปอีก“เอาแบบนี้ดีไหม? เราอย่าพูดถึงฮาร์วีย์ในตอนนี้เลย“ยังไงนายน้อยการ์เซียก็จะต้องฆ่าเขา พวกเราไม่มีสิทธิ์เข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้“ฉันสัญญาว่าอย่างน้อยฉันจะขอร้องให้นายน้อยการ์เซียเหลือแขนให้ฮาร์วีย์เอาไว้ขอทานข้างถนนหลังจากที่เขาหักแขนขาที่เหลือของฮาร์วีย์แล้ว“แต่นายจะต้องตอบแทนฉัน“ฉันชอบซีนเธียร์ ซิมเมอร์จริง ๆ!“ฉันคิดถึงเธอมากจนนอนไม่หลับ!“นายเป็นคนดีนะหัวหน้าบัลเมอร์“ทำไมนายไม่ส่งเธอขึ้นเตียงของฉันและช่วยปลดปล่อยฉันจากความเจ็บปวดนี้?”อีไลพ่นควันใส่หน้าของเคย์เดนก่อนที่จะหัวเราะ“ไม่ต้องห่วง หลังจากนั้นฉันจะขอบคุณนายอย่างงามเลย“ยังไงฉันก็จะต้องตอบแทนบุญคุณนายเหมือนกัน ถูกไหม?”โบดี้และคนอื่น ๆ ต่างกระหยิ่มยิ้มย่อง พวกเขาเชื่อว่าเคย์เดนจะไม่กล้าขัดอีไลสีหน้าของเคย์เดนแย่ลง“คุณกำลังจะบอกว่าคุณจะไม่ทำตามที่ผมบอกงั้นเหรอ?”“ทำไม? นายจะขัดฉันหรือไง?”อีไลหัวเราะ“ใช่สิ! มหาอำนาจในท้องถิ่นอย่างนายมีไว้เพื่อถูกฉันเหยียบย่ำอยู่แล้ว!”“อยากตายหรือไง?!” เคย์เดนค
“นายน้อยยอร์ก!”อีไลขมวดคิ้วเมื่อเห็นภาพตรงหน้าเขาเคย์เดนเดินไปหาฮาร์วีย์ด้วยความเคารพและโค้งคำนับให้ฮาร์วีย์โดยที่มือทั้งสองข้างของเขาแนบชิดข้างลำตัวหัวใจของอีไลเต้นเร็วขึ้นเขาดูถูกเคย์เดนอยู่เรื่อยทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าเคย์เดนยังคงเป็นหนึ่งในหัวหน้าแก๊งของฟลัตเวลล์เคย์เดนเป็นสมาชิกของแก๊งทั้งหก!แม้ว่าเคย์เดนจะอยู่ในแก๊งที่แย่ที่สุดจากแก๊งทั้งหก แต่การที่เขาเคารพฮาร์วีย์อย่างมากขนาดนี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์ได้แล้วอย่างไรก็ตาม อีไลไม่เข้าใจว่าชายที่เป็นแมงดาและต้องพึ่งความช่วยเหลือจากตำรวจจะมีอะไรพิเศษแต่อีไลไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนักท้ายที่สุดแล้วชะตากรรมของฮาร์วีย์ก็ถูกกำหนดทันทีที่เขาแจ้งตำรวจไปปิดโรงแรมฟลัตเวลล์แล้วแฟรงกี้จะไม่มีวันหยุดจนกว่าจะฆ่าเขาได้“ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เองครับนายน้อยยอร์ก” เคย์เดนพูดด้วยความเคารพ“คุณไม่ต้องมาถึงที่นี่ก็ได้ครับ”“ในเมื่อนายน้อยเบอร์ตันแตะต้องภรรยาของผมและทำให้เธอต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลสองถึงสามสัปดาห์เต็ม ๆ…“แน่นอนว่าผมจะต้องตอบแทนเขาด้วยตัวเอง ถูกไหม?”ฮาร์วีย์ตบไหล่ของเคย์เดนเบา ๆ ก่อนที่จะจ้อ
ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างสุภาพ“มีบางอย่างที่คุณอาจไม่รู้ นายน้อยเบอร์ตัน“สำหรับผม คุณก็ไม่ต่างจากหมาจรจัดที่วิ่งเล่นอยู่ข้างนอก”สีหน้าของโบดี้ดุร้ายทันทีก่อนที่เขาจะคำรามว่า “แกพูดว่าอะไรนะไอ้สารเลว?!“ถ้าแกกล้าพูดแบบนั้นอีกฉันจะฆ่าแก! ไม่เชื่อก็ลองดู!”อีไลโบกมือเพื่อให้โบดี้และคนอื่น ๆ สงบลงเขามองฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้าและเยาะเย้ย“เอาเลยนายน้อยยอร์ก ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว! เอาเลยสิ!“คิดซะว่าทำเพื่อเมียของนาย!“นายจะทำได้หรือเปล่า?“หรือจะให้ต้องถามว่า นายคู่ควรที่จะได้ฆ่าฉันหรือเปล่า?!”สีหน้าของอีไลเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามอย่างยิ่ง ในสายตาของเขา ฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่จะขาดความกล้าเท่านั้น แต่ฮาร์วีย์ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำเช่นนั้นด้วยซ้ำฮาร์วีย์ไม่มีความกล้า และไม่คู่ควรด้วยซ้ำบรรดาสาวสวยจ้องฮาร์วีย์ด้วยความดูถูก‘ไอ้สารเลวคนนี้ทำได้แค่เล่นสกปรกแล้วแจ้งตำรวจ! ช่างสกปรกไร้ประโยชน์จริง ๆ!’‘คนอย่างเขาฝันว่าจะเอาชนะนายน้อยเบอร์ตันได้ได้ยังไง?’เพล้ง!ฮาร์วีย์ไม่เสียเวลาและหยิบขวดเบียร์ตีหัวของอีไลทันทีมันเป็นการโจมตีที่รวดเร็วและทรงพลัง ไม่มีใครสามารถตอบสนองต่อมันได้ศีรษ