โบดี้ปรบมือ หลังจากนั้นสหายของเขาก็ลุกขึ้นและจ้องเคย์เดนอย่างเย็นชาทันทีเหล่าบอดี้การ์ดไม่ได้ซ่อนเจตนาฆ่าของตนอีกต่อไปเคย์เดนเพิกเฉยต่อคนเหล่านั้นโดยสิ้นเชิงและเดินไปหาอีไล“นายน้อยเบอร์ตันใช่ไหม?” เขาถามขณะที่หรี่ตาลง“นายน้อยยอร์กส่งผมมาที่นี่เพื่อที่จะบอกคุณบางอย่าง“เขาไม่ต้องการให้คุณคืนความยุติธรรมให้เขาในวันพรุ่งนี้ เขาต้องการมันเดี๋ยวนี้”“นายน้อยยอร์ก? เขาเป็นใคร?”อีไลสับสน“โอ้? นายคือหัวหน้าบัลเมอร์ไม่ใช่เหรอ? ฉันก็ว่าอยู่ว่าไอ้โง่ที่ไหนมันมาวิ่งเล่นแถวนี้!“ไม่เจอกันนานเลยนะ! ฉันไม่ยักรู้ว่านายได้กลายเป็นลูกน้องของไอ้แมงดานั่น!“นายเป็นหนึ่งในหัวหน้าของแก๊งทั้งหก! แก๊งของนายเองก็มีชื่อเสียง!“ทำไมนายถึงได้ไปทำงานให้คนอื่นล่ะ?“ที่ผ่านมาแก๊งขวานคงเก่งแต่โอ้อวดสินะ…”อีไลพ่นควันออกมา เขากำลังดูถูกเคย์เดนโดยสิ้นเชิงผู้หญิงที่นั่นต่างพากันปิดปากตนเองและหัวเราะคิกคัก พวกเธอมั่นใจมากว่าเคย์เดนกำลังรนหาที่ตาย“เลิกพล่ามได้แล้วอีไล”เคย์เดนเปลี่ยนเรื่องทันที“ผมจะถามคุณอีกครั้ง คุณจะชดใช้สำหรับการทำร้ายแมนดี้ ซิมเมอร์ยังไง?”“ชดใช้?“นี่นายกำลังถามฉันเหรอ?“
เคย์เดนตบมือของอีไลออกไป แววตาของเขาเยือกเย็นอีไลเผยรอยยิ้มอันครุ่นคิดเมื่อตัดสินใจที่จะข้ามเส้นไปอีก“เอาแบบนี้ดีไหม? เราอย่าพูดถึงฮาร์วีย์ในตอนนี้เลย“ยังไงนายน้อยการ์เซียก็จะต้องฆ่าเขา พวกเราไม่มีสิทธิ์เข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้“ฉันสัญญาว่าอย่างน้อยฉันจะขอร้องให้นายน้อยการ์เซียเหลือแขนให้ฮาร์วีย์เอาไว้ขอทานข้างถนนหลังจากที่เขาหักแขนขาที่เหลือของฮาร์วีย์แล้ว“แต่นายจะต้องตอบแทนฉัน“ฉันชอบซีนเธียร์ ซิมเมอร์จริง ๆ!“ฉันคิดถึงเธอมากจนนอนไม่หลับ!“นายเป็นคนดีนะหัวหน้าบัลเมอร์“ทำไมนายไม่ส่งเธอขึ้นเตียงของฉันและช่วยปลดปล่อยฉันจากความเจ็บปวดนี้?”อีไลพ่นควันใส่หน้าของเคย์เดนก่อนที่จะหัวเราะ“ไม่ต้องห่วง หลังจากนั้นฉันจะขอบคุณนายอย่างงามเลย“ยังไงฉันก็จะต้องตอบแทนบุญคุณนายเหมือนกัน ถูกไหม?”โบดี้และคนอื่น ๆ ต่างกระหยิ่มยิ้มย่อง พวกเขาเชื่อว่าเคย์เดนจะไม่กล้าขัดอีไลสีหน้าของเคย์เดนแย่ลง“คุณกำลังจะบอกว่าคุณจะไม่ทำตามที่ผมบอกงั้นเหรอ?”“ทำไม? นายจะขัดฉันหรือไง?”อีไลหัวเราะ“ใช่สิ! มหาอำนาจในท้องถิ่นอย่างนายมีไว้เพื่อถูกฉันเหยียบย่ำอยู่แล้ว!”“อยากตายหรือไง?!” เคย์เดนค
“นายน้อยยอร์ก!”อีไลขมวดคิ้วเมื่อเห็นภาพตรงหน้าเขาเคย์เดนเดินไปหาฮาร์วีย์ด้วยความเคารพและโค้งคำนับให้ฮาร์วีย์โดยที่มือทั้งสองข้างของเขาแนบชิดข้างลำตัวหัวใจของอีไลเต้นเร็วขึ้นเขาดูถูกเคย์เดนอยู่เรื่อยทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าเคย์เดนยังคงเป็นหนึ่งในหัวหน้าแก๊งของฟลัตเวลล์เคย์เดนเป็นสมาชิกของแก๊งทั้งหก!แม้ว่าเคย์เดนจะอยู่ในแก๊งที่แย่ที่สุดจากแก๊งทั้งหก แต่การที่เขาเคารพฮาร์วีย์อย่างมากขนาดนี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์ได้แล้วอย่างไรก็ตาม อีไลไม่เข้าใจว่าชายที่เป็นแมงดาและต้องพึ่งความช่วยเหลือจากตำรวจจะมีอะไรพิเศษแต่อีไลไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนักท้ายที่สุดแล้วชะตากรรมของฮาร์วีย์ก็ถูกกำหนดทันทีที่เขาแจ้งตำรวจไปปิดโรงแรมฟลัตเวลล์แล้วแฟรงกี้จะไม่มีวันหยุดจนกว่าจะฆ่าเขาได้“ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เองครับนายน้อยยอร์ก” เคย์เดนพูดด้วยความเคารพ“คุณไม่ต้องมาถึงที่นี่ก็ได้ครับ”“ในเมื่อนายน้อยเบอร์ตันแตะต้องภรรยาของผมและทำให้เธอต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลสองถึงสามสัปดาห์เต็ม ๆ…“แน่นอนว่าผมจะต้องตอบแทนเขาด้วยตัวเอง ถูกไหม?”ฮาร์วีย์ตบไหล่ของเคย์เดนเบา ๆ ก่อนที่จะจ้อ
ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างสุภาพ“มีบางอย่างที่คุณอาจไม่รู้ นายน้อยเบอร์ตัน“สำหรับผม คุณก็ไม่ต่างจากหมาจรจัดที่วิ่งเล่นอยู่ข้างนอก”สีหน้าของโบดี้ดุร้ายทันทีก่อนที่เขาจะคำรามว่า “แกพูดว่าอะไรนะไอ้สารเลว?!“ถ้าแกกล้าพูดแบบนั้นอีกฉันจะฆ่าแก! ไม่เชื่อก็ลองดู!”อีไลโบกมือเพื่อให้โบดี้และคนอื่น ๆ สงบลงเขามองฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้าและเยาะเย้ย“เอาเลยนายน้อยยอร์ก ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว! เอาเลยสิ!“คิดซะว่าทำเพื่อเมียของนาย!“นายจะทำได้หรือเปล่า?“หรือจะให้ต้องถามว่า นายคู่ควรที่จะได้ฆ่าฉันหรือเปล่า?!”สีหน้าของอีไลเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามอย่างยิ่ง ในสายตาของเขา ฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่จะขาดความกล้าเท่านั้น แต่ฮาร์วีย์ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำเช่นนั้นด้วยซ้ำฮาร์วีย์ไม่มีความกล้า และไม่คู่ควรด้วยซ้ำบรรดาสาวสวยจ้องฮาร์วีย์ด้วยความดูถูก‘ไอ้สารเลวคนนี้ทำได้แค่เล่นสกปรกแล้วแจ้งตำรวจ! ช่างสกปรกไร้ประโยชน์จริง ๆ!’‘คนอย่างเขาฝันว่าจะเอาชนะนายน้อยเบอร์ตันได้ได้ยังไง?’เพล้ง!ฮาร์วีย์ไม่เสียเวลาและหยิบขวดเบียร์ตีหัวของอีไลทันทีมันเป็นการโจมตีที่รวดเร็วและทรงพลัง ไม่มีใครสามารถตอบสนองต่อมันได้ศีรษ
เพล้ง!ฮาร์วีย์หยิบขวดเบียร์ขึ้นมาอีกขวดก่อนที่จะตีหัวของอีไลอีกครั้งอย่างไม่หยุดยั้ง“ในเมื่อคุณให้ความยุติธรรมกับผมไม่ได้ ผมก็จะทำมันเอง“นี่สำหรับภรรยาผม!”เพล้ง!“นี่สำหรับน้องสะใภ้!”เพล้ง!“นี่สำหรับแม่ยาย!”ฮาร์วีย์ทุบขวดสามขวดแตกในทันที ศีรษะของอีไลเต็มไปด้วยเลือดและเศษแก้วขณะที่เขาร้องด้วยความเจ็บปวดบรรดาสาวสวยไม่เคยเห็นเลือดมากขนาดนั้นมาตลอดชีวิต พวกเธอกรีดร้องด้วยความกลัวขณะที่พากันถอยหลังไปสองสามก้าว สีหน้าของพวกเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว“ผมตีหัวคุณแล้วจะยังไง?”ฮาร์วีย์ตบไหล่ของอีไลเบา ๆ“สำหรับผมแล้วโนแลนก็ไม่ต่างอะไรจากสุนัขจรจัด แอรอนยังยอมคุกเข่าให้ผมเลย…“แล้วคุณคิดว่าคุณเป็นใคร?“คุณคิดว่าตัวเองมีอิทธิพลมากขนาดนั้นเลยเหรอ? คุณก็เป็นได้แค่หนอนเน่า ๆ”อีไลกัดฟันด้วยความโกรธแค้น“นายดูถูกผู้สูงศักดิ์อย่างเรา ๆ และนายยังทำร้ายฉันไม่ยั้ง! นายเคยนึกถึงผลของการกระทำของตัวเองบ้างไหม?!”แน่นอนว่าในสายตาของอีไล คนอย่างเขาไม่ควรถูกทำให้ต้องอับอายเพี๊ยะ!ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังมือของตนไปที่ใบหน้าของอีไล“ผู้สูงศักดิ์?“ผลที่จะตามมา?“แม้แต่โนแลนยังไม่กล้าโอ้อ
ชายหนุ่มหัวโล้นในชุดคลุมเดินตามหลังชายวัยกลางคนคนนั้น เขาเดินเข้าไปในห้องอย่างโอ่อ่าราวกับว่าเขาเป็นราชาของโลกชายวัยกลางคนเผยถึงความเป็นชนชั้นสูงขณะที่เขาเดินเข้าไปพร้อมกับพรรคพงกของตนข้างในห้อง ฮาร์วีย์กำลังนั่งไขว้ห้างและจิบชาเมื่อเขาเห็นชายวัยกลางคนคนนั้น“คุณเป็นใคร?“คุณดูไม่เหมือนแฟรงกี้เลย…”“กล้าดียังไง?!”ชายวัยกลางคนถอดแว่นตาออกและเช็ดมันด้วยทิชชู่“นายคงเป็นฮาร์วีย์”แววตาของเขาเยือกเย็น‘ก็แค่ชายหนุ่มร่างผอมคนหนึ่ง แม้ว่าออร่าของเขาจะค่อนข้างพิเศษ แต่เขาก็ยังเป็นเพียงคนธรรมดา…’‘อีไลไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง เขาไม่สามารถจัดการกับชายคนเดียวได้แม้ตนจะมีพรรคพวกมากมายอยู่ด้วยก็ตาม เขายังต้องมาขอความช่วยเหลือจากฉันอีก’‘ลูกชายคนนี้จะต้องเป็นตัวซวยของฉัน…’ฮาร์วีย์ไม่ตอบคำถามของชายคนนั้นแต่กลับมองชายคนนั้นด้วยความสงสัยแทน เพียงแค่มองแวบเดียวเขาก็สามารถบอกได้ว่าชายคนนี้มาจากตระกูลเบอร์ตันอีไลทำให้ตัวเองดูยิ่งใหญ่มาก แต่สถานะของเขายังต้อยต่ำเกินไปเขาไม่มีสิทธิ์โทรหาแฟรงกี้เขาจึงโทรหาพ่อของเขาแทน“ซีอีโอเบอร์ตันกำลังถามนาย! นายหูหนวกหรือไง?!”หลังจากที่เห็นสีหน้าท
คำพูดของดอนนี่ เบอร์ตันอ่อนโยนและถูกเรียบเรียงอย่างดีเขาอยู่คนละระดับกับอีไล เบอร์ตัน ผู้ซึ่งแสร้งทำตัวสูงส่งและทรงพลังมาโดยตลอดต่างจากเขา น้ำเสียงของอีไลค่อนข้างไม่น่าฟังบอริสกระแทกโต๊ะแล้วคำรามว่า “ได้ยินไหม?!“นายจะหักแขนขาตัวเองไหม?! หรือนายจะให้ฉันทำแทน?!“แต่ฉันมีค่าตัวนะ!”หลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น บรรดาสาวสวยที่อยู่ข้าง ๆ ดอนนี่ต่างก็มองฮาร์วีย์ ยอร์ก‘นอกจากจะคุกเข่าขอความเมตตาแล้ว ขี้แพ้แบบนี้จะทำอะไรได้อีกเมื่อต้องเผชิญกับดอนนี่?’“คุณอยากให้ผมหักแขนขาตัวเองงั้นเหรอ?“เพื่อที่คุณจะได้ปกป้องลูกชายตนเอง?”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ ด้วยสีหน้าที่อ่อนโยน“แต่ผมยังจัดการกับลูกชายสุดที่รักของคุณที่พยายามฝืนใจน้องภรรยาของผมไปเสร็จแล้ว...“เขายังทำร้ายภรรยาของผมด้วย“แต่คุณก็ยังจะปกป้องเขางั้นเหรอ?“คุณแยกแยะถูกจากผิดไม่ได้ได้ยังไง?“หรือคุณกำลังจะบอกว่ากษัตริยาทุกคนไร้ยางอายเหมือนคุณ?”ฮาร์วีย์มีสีหน้าฉงนเขาสามารถบอกได้ว่าดอนนี่ไม่ได้พยายามจะอวดความแข็งแกร่งของตน เขาแค่พยายามจะดูถูกฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะกลั้นเสียงหัวเราะของเขา“นายหัวเราะเหรอ?!“นายกล้า
ดอนนี่ เบอร์ตันหัวเราะอย่างเย็นชาขณะที่กางแขนออก“ฉันไม่ได้จะยั่วโมโหนาย แต่บางคนนายก็ไม่ควรที่จะยั่วยุตั้งแต่แรก”ดอนนี่กำลังคิดว่าตัวเองมีความอดทนอย่างไม่น่าเชื่อถ้าไม่ใช่เพราะเขาได้เริ่มต้นใหม่ เขาคงจะยังชอบใช้ความรุนแรงตอนนี้เขาคงจะตบหน้าฮาร์วีย์ ยอร์กไปแล้ว“สองอย่าง”ฮาร์วีย์ยังคงเฉยเมย“หนึ่ง ไม่ว่าจะอย่างไรผมก็จะหักแขนขาของอีไล เบอร์ตันให้ได้ ไม่มีใครสามารถปกป้องเขาได้ จำคำของผมเอาไว้“สอง ในเมื่อมันเป็นความผิดของพ่อแม่ที่ไม่สั่งสอนลูกของตัวเอง คุณควรจะคุกเข่าแทนเขา“ไม่อย่างนั้นผมก็ไม่ติดที่จะทำลายตระกูลของคุณให้พินาศไปเลย“ผมจะลบคุณออกจากฟลัตเวลล์เอง”ใบหน้าของดอนนี่กระตุกก่อนที่เขาจะกระหยิ่มยิ้มย่อง“นายจะลบพวกเราออกจากฟลัตเวลล์งั้นเหรอ?“นายเมื่อนายมั่นใจขนาดนั้น ฉันก็อยากจะเห็นความพยายามของนายแล้วสิ!”บรรดาสาวสวยหัวเราะเยาะเย้ยหลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น‘เขากล้าพูดแบบนั้นได้ยังไง?!’‘เขาจะเย่อหยิ่งไปถึงไหน?!’ฮาร์วีย์จิบชาแล้วตอบอย่างใจเย็นว่า “คุณจะต้องเสียใจที่พูดแบบนั้น”“เด็กคนนี้หยิ่งผยองมากซีอีโอเบอร์ตัน! ผมขอสักทีเถอะ!”ในเวลานั้นเจตนาฆ่าของ