ดูจากวิถีการจัดการเรื่องต่าง ๆ ของราชสำนักและบิ๊กบอสในตำนานแล้ว...หากเรื่องนี้ถูกเปิดเผย พวกเขาคงจะไม่สามารถจัดการกับมันได้เพียงด้วยการทำลายรากฐานทั้งหมดของอินเดียภายในฟลัตเวลล์ประเทศ H คงจะใช้โอกาสนี้ส่งคนของตนออกไปคุ้มกันตามจุดนอกเขตแดนของประเทศท้ายที่สุดแล้วการจัดตั้งเว็บไซต์การพนันที่ผิดกฎหมายภายในประเทศก็ถือเป็นการไม่เคารพต่อประเทศอย่างที่สุดแล้วแน่นอนว่ายังมีอีกเหตุผลหนึ่งหากเป็นเช่นนั้น อินเดียคงจะตัดความสัมพันธ์กับผู้ที่เกี่ยวข้องกับอาชญากรรมดังกล่าว...พูดง่าย ๆ ก็คือ การโทรของฮาร์วีย์กำลังสร้างความหวาดกลัวให้กับโนแลนและคนอื่น ๆ อย่างมากพวกเขาไม่ได้กลัวกองทัพที่จะถูกส่งมาจัดการพวกเขา แต่พวกเขาจะไม่อาจปล่อยให้ฮาร์วีย์โทรออกได้ในขณะนี้โนแลนไม่มั่นใจอีกต่อไปว่าฮาร์วีย์จะฆ่าเขาไม่ได้‘ผู้ชายคนนี้มันบ้า! เขาไม่สนใจเลยถ้าเรื่องจะบานปลาย!’“นี่นายเป็นผู้ชายหรือเปล่าฮาร์วีย์?!” แอรอนถามทันที“เราควรจะจัดการเรื่องต่าง ๆ ด้วยตัวเองสิ!“นายกล้าเรียกราชสำนักให้มาจัดการกับพวกเราได้ยังไง?! หน้าไม่อาย!”“หน้าไม่อาย?”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์ที่จะพูดแบบ
“พอใจสิ“เพียงแต่ว่า…”ฮาร์วีย์เหนี่ยวไกอย่างใจเย็นอีกครั้งปัง ปัง!แอรอนร้องด้วยความเจ็บปวด รูสองรูปรากฏบนขาของเขาเขาล้มลงกับพื้นทันที สิ่งเดียวที่เขาทำได้ในตอนนี้คือการดิ้นมาสุดพลัง“กล้าดียังไง?!“จะลองดีกับพวกเราใช่ไหม?!”โนแลนเดือดดาลเมื่อเห็นดังนั้นตอนแรกเขาคิดว่าเขาจะสามารถทนต่อทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้...แต่ฮาร์วีย์ยังคงท้าทายขีดจำกัดของเขาด้วยการไม่ไว้หน้าเขาอย่างต่อเนื่องไม่สิ! ฮาร์วีย์กำลังดูถูกทั้งสภาภารตะ!“ผมกล้าดียังไงน่ะเหรอ?“ลองดีกับคุณงั้นเหรอ?“คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดแบบนั้น!”ฮาร์วีย์โยนปืนทิ้งไปแล้วคว้าผ้าเช็ดหน้าแอร์เมสของโนแลนมาเช็ดนิ้วของตนเขาพับผ้าเช็ดหน้าอย่างดีแล้วยัดมันกลับเข้าไปในกระเป๋าของโนแลนหลังจากที่ใช้มันเสร็จแล้ว“เอาแบบนี้ดีไหม? ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย” เขากล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม“ผมหวังว่าพรุ่งนี้ เวลาเดิม คุณจะทำอะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ของบริษัทฮาร์ทสโตน“ถ้าคุณทำไม่ได้ ผมจะทำลายทั้งแก๊งภารตะและสภาภารตะ“จำคำของผมไว้ล่ะ”ฮาร์วีย์เตะโนแลนลงกับพื้นก่อนที่จะเดินออกไปจากสถานที่นั้นพร้อมกับราเชลอย่างภาคภูมิใจตาของโนแลนอดไม
โจเซฟถอนหายใจ“ฉันบอกนายแล้วใช่ไหมว่าอย่าเติมความโง่ให้กับความอัปลักษณ์ของนาย?! “ถ้านายฟังฉันตั้งแต่แรก นายคงได้รู้จักกับการเต็มใจให้โดนจับ”โจเซฟวางคันเบ็ดลงก่อนจที่ะเช็ดมือด้วยผ้าเปียกที่เขาหยิบมาจากอ่างข้าง ๆ ตนจากนั้นเขาก็บอกให้ออซซี่นั่งลง“มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ? ดูเหมือนนายจะรีบร้อนนะ”“ครับ” ออซซี่ตอบเบา ๆ“ผมได้รับข่าวว่าแมนดี้เข้าโรงพยาบาลหลังจากที่ถูกอีไลทำร้าย“ฮาร์วีย์และราเชลไปที่โรงแรมฟลัตเวลล์เมื่อไม่นานมานี้“พวกเขาเรียกร้องค่าชดเชยสามร้อยล้านดอลลาร์จากแอรอน…“และพวกเขายังทำให้แอรอนพิการอย่างสมบูรณ์ และยังตบหน้าของโนแลนอย่างไม่หยุดหย่อน”ออซซี่สรุปสถานการณ์ทั้งหมดอย่างรวดเร็ว“ระหว่างเหตุการณ์นี้โนแลนยังเอ่ยถึงชื่อของคุณ โดยบอกว่าคุณกับแฟรงกี้เป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน“หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ผมเกรงว่าคุณจะเข้าไปพัวพันกับเหตุการณ์นี้“บางทีคุณควรจะเตรียมตัวรับมือสิ่งที่เลวร้ายที่สุด…“หรือบางทีคุณควรจะจัดการกับฮาร์วีย์โดยเร็วที่สุด!”“ทำไมทุกวันนี้สภาธุรกิจภารตะถึงได้ไร้ประโยชน์ขนาดนี้?”โจเซฟยิ้ม“ดูเหมือนว่าเพื่อน ๆ ของเราจะหลงลืมตัวไปหน่อยหลังจากที่ทุกอย่า
ขณะที่โจเซฟและออซซี่กำลังวางแผนสำหรับการเคลื่อนไหวครั้งต่อไป ฮาร์วีย์ก็ได้กลับไปถึงที่ฐานของแก๊งขวานแล้วเนื่องจากลิเลียนและซีนเธียร์อยู่เป็นเพื่อนแมนดี้ที่โรงพยาบาล ลานที่ครั้งหนึ่งเคยพลุกพล่านจึงดูว้าเหว่เล็กน้อยราเชลจากไปหลังจากที่ชงชาดำให้ฮาร์วีย์หลังจากนั้นไม่นานเคย์เดนก็วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและบอกว่ามีคนอยากพบฮาร์วีย์ฮาร์วีย์บอกให้เคย์เดนเชิญบุคคลคนนั้นเข้ามาโดยไม่รอช้าฮาร์วีย์ชะงักก่อนที่จะลุกขึ้นยืนโดยสัญชาตญาณ“อะไรทำให้คุณมาถึงที่นี่เหรอผู้เฒ่าตอร์เรส?“ถ้าคุณต้องการพบผม คุณโทรหาผมก็ได้ มาถึงที่นี่ด้วยตัวเองทำไม?”คนที่มาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโคลตัน ตอร์เรสเขาสวมชุดสูท ในมือของเขามีไม้เท้า ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษแน่นอนว่าเขาจะต้องเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังหลังจากที่ฮาร์วีย์รักษาอาการป่วยของเขาโคลตันนั่งลงข้างหน้าฮาร์วีย์อย่างเป็นกันเอง“ไม่จำเป็นต้องมีพิธีพิถันหรอกฮาร์วีย์” เขาพูดด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น“ฉันมาที่นี่เพื่อสองสิ่ง”ฮาร์วีย์รินชาให้โคลตันก่อนที่จะยิ้มบาง ๆ“อะไรเหรอ?”“หนึ่ง ฉันมาเรื่องเบรดี้ เด็กเนรคุณนั่น“เพื่อแสดงความจริงใจ ฉันหักแ
“อ๋อ”ฮาร์วีย์พยักหน้า เขาคิดว่าการประชุมสุดยอดหลงเหมินจะเกี่ยวกับเรื่องอื่นแต่สุดท้ายมันก็เป็นเพียงอีกหนึ่งการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ฮาร์วีย์ส่ายหน้า“ไม่ใช่ว่าผมไม่สนใจคำขอของคุณนะผู้เฒ่าตอร์เรส แต่ผมไม่สนใจเรื่องแบบนั้น“ผมเกรงว่าจะไม่สามารถช่วยคุณในเรื่องนี้ได้”โคลตันยิ้มเมื่อเห็นฮาร์วีย์ไม่สนใจเรื่องนี้“อันที่จริงฉันคิดว่านายคงต้องเข้าร่วม”“หืม?”ฮาร์วีย์สับสน มันไม่ได้สำคัญเลยว่าเขาจะไปงานแบบนั้นหรือไม่ เหตุใดโคลตันจึงมั่นใจว่าเขาจะต้องไป?ฮาร์วีย์มีหลายเรื่องให้ต้องจัดการอยู่แล้ว เขาไม่สนใจการแข่งขันอะไรนั่นเลยจริง ๆ“เท่าที่ฉันรู้มา ซามูเอล บาวเออร์ หัวหน้าใหญ่ของหลงเหมิน ป่วยหนัก เขาอาจจะสิ้นใจเมื่อใดก็ได้“ถ้าเขาตาย ทั้งหลงเหมินและตระกูลบาวเออร์จะตกอยู่ในความโกลาหลครั้งใหญ่“พวกเขาต้องมีคนที่มีอำนาจเด็ดขาดไปเป็นผู้นำคนใหม่ของพวกเขา“ไม่อย่างนั้นพวกอันธพาลของประเทศ H จะก่อเรื่องใหญ่แน่หลังจากที่หลงเหมินล้ม“ในฐานะหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมิน นี่คือความรับผิดชอบของนาย”ฮาร์วีย์ไม่แปลกใจเลยที่โคลตันรู้ว่าเขาเป็นหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมิน“คุณพูดจริงเหรอ
ฮาร์วีย์ถึงกับพูดไม่ออก“แต่ผมไม่สนใจเรื่องนี้จริง ๆ ผมไม่อยากเป็นหัวหน้าของหลงเหมินด้วย”“ฉันรู้ว่านายไม่สนใจเรื่องชื่อเสียงนายน้อยยอร์ก“แต่บางอย่างก็มีแต่นายเท่านั้นที่จะทำได้“หากหลงเหมินล้ม โลกใต้ดินก็จะล้มเช่นกัน จากนั้นทั้งประเทศของเราก็จะล้มตาม“นายจะนิ่งดูดายดูคนนอกทำลายล้างประเทศของเราเหรอ?”ฮาร์วีย์พูดไม่ออกเลยเมื่อได้ยินคำพูดของโคลตันหลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็ถอนหายใจ“ถึงจุดนี้ผมก็จะถูกมองว่าเห็นแก่ตัวหากผมไม่ไป“ผมจะลงทะเบียนได้ที่ไหน? ผมจะได้ไปดู”“ไม่จำเป็น”โคลตันนำแบบฟอร์มลงทะเบียนพร้อมลายเซ็นออกมาเขายื่นกระดาษให้ฮาร์วีย์อย่างมีความสุข“แค่เซ็นเอกสารนี้“อ๋อ ตัวแทนของฟลัตเวลล์จะถูกเลือกในวันพรุ่งนี้ การแข่งขันที่จะถูกจัดขึ้นที่โรงยิมของฟลัตเวลล์ อย่าพลาดล่ะ!”เมื่อโคลตันมอบรายการสิ่งที่ควรคำนึงถึงในระหว่างการแข่งขันให้ฮารืวีย์ ฮาร์วีย์ก็รู้สึกเหมือนตนถูกหลอกให้เข้าสู่สถานการณ์นั้นแต่ ณ จุดนี้ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องยอมทำตามทุกอย่างหลังจากที่วางเอกสารลงฮาร์วีย์ก็นึกถึงขึ้นได้อีกเรื่องหนึ่ง“ผู้เฒ่าตอร์เรส ผมสร้างปัญหาให้กับชาวอินเดียเมื่อบ
แม้ว่าฮาร์วีย์จะค่อนข้างสุขุมและไม่มีความทะเยอทะยานมากเกินไป...แต่เขาก็จะไม่ยอมนั่งอยู่เฉย ๆ และปล่อยให้คนอื่นเหยียบย่ำเขาเพื่อทำให้โนแลนประทับใจในทัศนคติและความกล้าหาญของเขา ฮาร์วีย์จึงตัดสินใจที่จะให้โอกาสสภาภารตะอีกครั้งหากพวกเขาไม่เปลี่ยนวิถีทางของตนและยังตามรังควานฮาร์วีย์ต่อไป เขาก็จะไม่รังเกียจที่จะจัดการกับพวกเขาให้รู้แล้วรู้รอด...โคลตันไม่ได้พูดอะไรอีกเพื่อที่จะไม่ทำลายความมั่นใจของฮาร์วีย์ในความเป็นจริงเขาได้พูดถึงความดีของฮาร์วีย์กับสภาภารตะก่อนที่เขาจะมาที่นี่แล้วเพราะฉะนั้นเรื่องนี้จะผ่านไปเร็ว ๆ นี้หลังจากที่เตือนฮาร์วีย์ให้ไปเข้าร่วมการประชุมสุดยอดหลงเหมินในวันพรุ่งนี้ โคลตันก็ยืนขึ้นและจากไปฮาร์วีย์เอนกายนอนบนเก้าอี้และหลับตาลง เขาไม่ได้ใส่ใจสภาธุรกิจภารตะมากนักสองชั่วโมงต่อมา เสียงฝีเท้าอันรวดเร็วก็ดังเข้ามาใกล้“แย่แล้วค่ะนายน้อยยอร์ก!”ราเชลวิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าเป็นกังวลฮาร์วีย์ชะงัก“มีอะไรเกิดขึ้นที่โรงพยาบาลอีกแล้วเหรอ?”“เปล่าค่ะ!”ราเชลหายใจเข้าลึก ๆ“ที่โรงแรมฟลัตเวลล์!“ครึ่งชั่วโมงที่แล้วมีผู้ตรวจการกลุ่มใหญ่บุกเข้าไปในโรงแรมและปิดมั
โทรศัพท์ของราเชลเริ่มสั่นในขณะนั้น มีคนส่งข้อความถึงเธอหลังจากที่อ่านข้อความนั้นแล้ว สีหน้าของราเชลก็แย่ลง“เรารู้แล้วว่าใครทำเรื่องนี้ เขาเป็นสมาชิกคนนอกของกองบังคับคดีของหลงเหมิน คนของมิทเชล“แต่คุณมีอำนาจสูงสุดในกองบังคับคดีของหลงเหมิน“ไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่ คุณก็จะต้องรับโทษ!“เราจะทำยังไงดี? เราควรบอกคนอื่นเกี่ยวกับคนนี้ไหม?”“ไม่จำเป็น” ฮาร์วีย์ตอบ“เราสืบได้ว่าใครเป็นผู้นำกลุ่มนั้น สภาธุรกิจภารตะไม่ใช่คนโง่ พวกเขาต้องรู้เรื่องนี้“แต่ในเมื่อมิทเชลตายไปแล้ว พวกเขาก็จะต้องโทษฉันเป็นธรรมดา“ถ้าเราบอกว่าเราไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคนเหล่านั้นก็เท่ากับเราตบหน้าตัวเอง!“ฉันต้องยอมรับว่านี่เป็นแผนที่น่าประทับใจเลยทีเดียว!“พวกมันพยายามทำให้เราตื่นตระหนกในขณะที่บีบบังคับให้พวกเราไม่มีทางสู้ไปพร้อม ๆ กัน…“น่าสนใจ”“นี่คุณกำลังจะบอกว่าคุณรู้แล้วว่าใครอยู่เบื้องหลังงั้นเหรอ?”ราเชลตกใจ“จริง ๆ แล้วมันง่ายมากเลยนะ ศัตรูอาจจะไม่มีเจตนาที่จะซ่อนตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ ท้ายที่สุดแล้วเธอและฉันต่างก็รู้ดีว่ามิทเชลเป็นคนของโจเซฟ“ถ้าไม่ใช่เขาแล้วใครจะอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ได้อีก?”“ถ้าอย