เพี๊ยะ!ทันใดนั้นเอง ราเชลซึ่งปิดปากเงียบมาอย่างยาวนานได้เหวี่ยงหลังมือลงไปบนใบหน้าของลิเดียแล้วตบเธออย่างแรง“พูดอีกสิ! ฉันขอท้าเธอ""เธอ…"ลิเดียกลัวราเชลมากเธอถูกตบหน้า แต่เธอก็ไม่กล้าสู้กลับ สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือกุมใบหน้าเอาไว้ขณะที่ล้าถอยไปด้วยความหวาดกลัว“ทำไมนายไม่ขึ้นไปบนสังเวียนนั่น แล้วซ่อนตัวอยู่ข้างหลังแม่นี่ด้วยเลยล่ะ ฮาร์วีย์!” เธอเอ่ยขึ้น“มาดูกันว่าแมงดาอย่างนายจะได้รับความเคารพจากฝูงชนหรือเปล่า!”ฮาร์วีย์ไม่คิดจะเล่นสนุกกับลิเดียอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงเดินไปข้างหน้าอย่างสบาย ๆ โดยไม่สนใจสายตาของใคร“อย่าไปสนเขาเลยลิเดีย!“เขาคิดว่าสามารถอวดเบ่งตัวเองในฟลัตเวลล์ได้เพียงเพราะมีอำนาจของผู้หญิงคนนั้นคอยหนุนหลัง!“น่าหัวเราะจะตาย!“เอาล่ะ ในคืนนี้เขาจะได้รู้ว่าการต้องเผชิญหน้ากับคนที่อยู่เหนือเขามันเป็นอย่างไร!” หญิงสาวผมสั้นก่อนหน้านี้พูดขึ้นด้วยท่าทางเหยียดหยามเธอลากลิเดียบอกให้ห่างจากอีกฝ่ายโดยเร็วที่สุด เธอเองก็กลัวราเชลเช่นกันผู้คนที่หยิ่งผยองอยู่ด้านหลังต่างก็กลัวราเชลเช่นกัน แต่พวกเขายังคงมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เย็นชา'ฮ่า! ใช้ผู้หญิงมาข่มกันงั้นเ
ผู้พิชิตชี้ไปที่เดเวียนอย่างใจเย็น และเยาะเย้ยอีกฝ่ายทัศนคติที่เย็นชาและมั่นใจของเขาทำให้ทุกคนตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงเหล่าหญิงสาวที่เป็นแฟนตัวยงของเดเวียนเริ่มมองผู้พิชิตด้วยสายตาหลงใหลเดเวียนซึ่งดูคล้ายนักสู้ไร้ประสบการณ์ ตัวสั่นในขณะที่เขากำดาบไว้ในมือ เจตนาสังหารของเขาปรากฏอย่างชัดแจ้ง“ลุยเลยเดเวียน!”ผู้พิชิตก้าวไปข้างหน้า ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังปังคลื่นอากาศทรงกลมก่อตัวขึ้นในสังเวียนและระเบิดไปข้างหน้ากรรมการบนเวทีเองก็เป็นนักสู้ที่ค่อนข้างมีฝีมือ แต่เขาเกือบจะหมดสติไปทันทีที่โดนคลื่นดังกล่าวลิเดียและคนอื่น ๆ ที่เคยทำตัวเย่อหยิ่งและทรงอำนาจก่อนหน้านี้ ต่างก็หวาดกลัวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ใบหน้าของพวกเขาซีดราวกับกระดาษพวกเขาไม่คิดว่ายอดฝีมือที่แท้จริงจะน่ากลัวได้ถึงขนาดนี้แม้แต่เอซร่าก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง เขาไม่ได้คาดหวังว่าผู้พิชิตที่คิดจะซ่อนความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาจะทำได้ดีขนาดนี้ถ้าไม่ใช่เพราะการแข่งขัน ผู้ชายคนนี้คงไม่มาปรากฏตัวแบบนี้ในขณะที่ฝูงชนยังคงตกตะลึงกับการแสดงความแข็งแกร่งของผู้พิชิต เดเวียนก็ยังคงยืนอยู่บนสังเวียนด้วยท่าทีส
ดูเหมือนว่ากิจกรรมหลักจะจบลงแล้วในเย็นวันนี้เอซร่าสูดหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นเขาก็มองฮาร์วีย์ด้วยสายตามีนัยยะจนถึงตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปตามแผนหากเดเวียนสังหารฮาร์วีย์ได้สำเร็จและได้ขึ้นเป็นผู้นำคนใหม่ของกองบังคับคดีแห่งหลงเหมิน เอซร่าจะได้รับรางวัลสิบล้านดอลลาร์ เขาจะได้ใช้ชีวิตหรูหราไปกับความร่ำรวยที่ได้รับและหลุดพ้นจากข้อพิพาทในฟลัตเวลล์เอซร่าหรี่ตาลง เขาอดทนรอช่วงเวลาที่ฮาร์วีย์เริ่มกระสับกระส่ายและอารมณ์เสียจากการยั่วยุอย่างต่อเนื่องของลิเดียผู้ตัดสินก้าวไปข้างหน้า เมื่อเอซร่าให้สัญญาณแก่เขา หลังจากที่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์พาผู้พิชิตออกไป เขาก็เอ่ยถามขึ้นว่า “มีใครอยากจะท้าประลองอีกไหม!”“ถ้าไม่มีใครท้าทายเดเวียน…”“เขาจะกลายเป็นผู้ชนะของการแข่งขันนี้!”“แม้แต่บุคคลที่มีตราของกองบังคับคดีก็ไม่ได้รับการยอมรับ หากพวกเขาไม่เข้าร่วมในการต่อสู้!”"ถูกต้อง!"“มันควรจะเป็นอย่างนั้น!”“มีเพียงผู้ชนะการแข่งขันเท่านั้นที่เหมาะสมกับตำแหน่งหัวหน้ากองบังคับคดี!”ผู้คนที่เอซร่าจ้างมาล่วงหน้าต่างโห่ร้องด้วยความยินดีหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้นสุดท้ายแล้ว เป้าหมายของการแข่งขันในคืนนั
“การที่ฉันจะเข้ารับตำแหน่งหัวหน้ากองบังคับคดีหรือไม่มันไปหนักส่วนไหนของเธอเหรอ? ทำไมถึงได้ดูกระวนกระวายใจขนาดนี้?”ทันใดนั้นผู้หญิงในชุดเรียบร้อยก็เดินเข้ามาข้างหน้าและมองลงไปที่ฮาร์วีย์“คุณคือฮาร์วีย์ใช่ไหม?“คุณกำลังพยายามทวงคืนตำแหน่งของตัวเองในฐานะหัวหน้ากองบังคับคดีใช่ไหม?“รองหัวหน้าบาวเออร์บอกให้ฉันนำข้อความบางอย่างมาบอกแก่คุณ!“เขาบอกว่าคุณไม่คู่ควรกับเดเวียน!“และคุณควรออกไปเดี๋ยวนี้!“และถ้ารองหัวหน้าบาวเออร์เห็นคุณอีก เขาจะฆ่าคุณทันที!”“ได้ยินไหม?! รองหัวหน้าบาวเออร์ยินดีจะปล่อยให้นายรอดไปในตอนนี้ แม้ว่านายจะทำอะไรกับเขาไว้ก็ตาม!“แต่นายยังคิดจะส่งตัวเองไปตายอีกอย่างนั้นเหรอ!”ฮาร์วีย์เพียงยิ้มเท่านั้น“ไปบอกรองหัวหน้าบาวเออร์ว่ากลยุทธ์ยั่วยุของเขาแทบไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อฉันเลย“คิดว่าคนอย่างเดเวียนจะเอาชนะฉันได้จริงเหรอ“เขาไม่คู่ควรเลยสักนิด“ทุกคนคงอยากให้ฉันเข้าไปในสังเวียนมากขณะนี้ งั้นฉันคิดว่าฉันควรกลับไปนอนดีกว่า“หลังจากดูการแข่งขันแล้วฉันรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ไม่ต้องไปส่งหรอกนะ ฉันจะเดินออกไปเอง”จากนั้นฮาร์วีย์ก็หันหลังกลับและจากไปหากเขาต้องก
“ไม่นึกเลยว่านายจะปอดแหกเกินกว่าจะก้าวขึ้นไปบนสังเวียน”"แหม? ฉันดูเหมือนคนที่กลัวเกินกว่าจะขึ้นไปสู้กับนายได้ไง?” ฮาร์วีย์ตอบด้วยน้ำเสียงขี้เกียจ“ฉันเคยได้ยินเรื่องของนายมาแล้ว นายอาศัยพลังของเทพแห่งสงครามหนานหยาง ดีน คอบบ์ในการทำร้ายอดีตหัวหน้ากองบังคับคดีก่อนจะออกมาปรากฏตัว แถมยังทำให้เขาพิการด้วย!“และตอนนี้ นายกำลังเกาะติดเคย์เดนและผู้หญิงคนนั้นเพื่ออวดตัวไปทั่ว!"ฉันต้องยอมรับเลย…“นายมันฉลาดแกมโกง นายเก่งนะ แต่ก็หน้าด้านด้วยเหมือนกัน“นายพยายามหาข้ออ้างที่จะจากไป เพราะนายรู้ว่าไม่คู่ควรกับฉันล่ะสิ“แต่น่าเสียดาย! นายดันไปหาเรื่องคนที่นายไม่คู่ควรตั้งแต่แรก“นายน้อยลำดับที่สิบสามสั่งให้ฉันมาจบชีวิตนายที่นี่ เดี๋ยวนี้!”ใบหน้าของเดเวียนดูเย็นชาและดูเหยียดหยาม“แต่เพราะเห็นแก่ความหน้าด้านของนาย ฉันจะยอมปล่อยนายไปถ้านายร้องขอความเมตตาและมอบตราสัญลักษณ์กองบังคับคดีมาให้ฉัน“ฉันจะให้เวลานายคิดสามสิบวินาที อย่าทำให้ฉันต้องผิดหวังล่ะ”ฮาร์วีย์ได้เพียงแต่ยิ้มเท่านั้น“เพราะนายค่อนข้างมีหน้ามีตา ถ้านายยอมคุกเข่าฉันจะไม่แตะต้องตัวนายก็แล้วกัน”“ฮะ? นายอยากให้ฉันคุกเข่างั้นเห
"เอาล่ะ?! ทีนี้บอกฉันสิ!“ตอนนี้นายจะทำให้ฉันปล่อยนายไปได้ยังไง!”ฮาร์วีย์ตบเดเวียนอีกครั้ง ทำให้อีกฝ่ายกระเด็นไปการเป็นอัจฉริยะระดับแนวหน้าและเป็นผู้ชนะการแข่งขันที่ผ่านมาไม่ได้มีความหมายอะไรเลยในตอนนี้ฮาร์วีย์ไม่เคยหยุดตบเดเวียน แม้ว่าฝูงชนทั้งหมดจะดูอยู่ก็ตาม พวกเขาตกใจมากที่เห็นคนที่มีความสามารถสูงส่งอย่างเขามีใบหน้าบวมอย่างกับหมูแม้แต่ลิเดียก็ตัวแข็งเมื่อเห็นภาพอันน่าสยดสยองเช่นนี้เดเวียนคืออัจฉริยะระดับสูง!เขาเอาชนะผู้พิชิตได้ด้วยการโจมตีเพียงกระบวนท่าเดียว!ทักษะดาบของเขาเกือบถือได้ว่าไร้เทียมทาน!แต่ถึงกระนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์แล้ว เขากลับทำอะไรไม่ได้เลยดวงตาของเอซร่ากระตุกวูบเมื่อเห็นภาพนั้นเขานึกย้อนไปถึงตอนที่เขาถูกตบหน้าในบ่ายวันนั้นทันทีเขาสัมผัสได้ถึงทุกการตบที่ฮาร์วีย์มอบให้เดเวียนเพี๊ยะ!เดเวียนถูกส่งให้ลอยไปอีกครั้ง ก่อนที่ร่างของเขาจะพุ่งเข้าสู่สังเวียนในที่สุดหลังจากดิ้นรนอยู่พักหนึ่ง เขาก็กระอักเลือดออกมาก่อนที่จะล้มลงกับพื้นฮาร์วีย์เดินเข้าไปในสังเวียนอย่างใจเย็น ก่อนจะยกมือไปทางเดเวียนปึก!ดวงตาของเดเวียนกระตุก เขายืดอกคุกเข่าลง
เมื่อได้เห็นฮาร์วีย์ยืนกอดอกอย่างสงบอยู่กลางเวที...ในขณะที่เดเวียนกับกำลังคุกเข่ายืดหลังตรงอยู่...ฝูงชนต่างพากันคลั่งเหล่าสาวกรู้สึกเหมือนอยู่ในฝันที่เหนือจริงฮาร์วีย์สามารถโค่นเดเวียน เป็นผู้ชนะการแข่งขันได้ เขาเป็นคนที่มีตราสัญลักษณ์ของกองบังคับคดี แถมยังเป็นบุคคลคนเดียวกันกับที่นายท่านของหลงเหมินยอมรับในเมื่อเรื่องกลายเป็นเช่นนี้ ตำแหน่งของเขาในฐานะหัวหน้ากองบังคับคดีจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นลิเดียตกตะลึง เธอจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอพูดไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียวผู้คนที่อยู่ข้างหลังเธอซึ่งเคยเยาะเย้ยฮาร์วีย์อย่างไม่หยุดหย่อนต่างพากันก้มหัวลง ดวงตาของพวกเขากระตุก เพราะเขาคงไม่มีหวังที่จะหนีออกไปจากที่นี่ได้แล้วหญิงสาวผมสั้นสัมผัสได้ถึงกระแสความโศกเศร้าที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจเธอเริ่มรู้สึกเสียใจที่ไม่ไปเกาะติดฮาร์วีย์ไว้ตั้งแต่แรกก่อนหน้านี้เธอทำแบบนั้น เธอคงได้รับเกียรติแบบเดียวกับที่ฮาร์วีย์ได้รับ“ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”“นายฆ่าหัวหน้าบาวเออร์!”“คนอย่างนายมีสิทธิ์อะไรขึ้นมาเป็นหัวหน้ากองบังคับคดีคนใหม่?!”ลูกน้องผู้ซื่อสัตย์ของมิทเชลเริ่มตะโกนใส่ฮาร์วี
ไม่ว่าเอซร่าจะรู้สึกไม่พอใจแค่ไหน เขาก็ทำได้แต่จ้องมองเข้าไปในดวงตาของฮาร์วีย์และตัวสั่นเพียงเท่านั้น“ยินดี…ที่ได้พบคุณ หัวหน้ายอร์ก!”จากนั้นเขาก็รีบทำความเคารพลูกน้องผู้ซื่อสัตย์ของเขาซึ่งไม่พอใจกับการตัดสินใจดังกล่าว ก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องคุกเข่าลงด้วยขาข้างหนึ่งหลังจากเห็นการกระทำของเอซร่า“หัวหน้ายอร์ก!”เหล่าสาวกของกองบังคับคดีตัวแข็ง เมื่อมองไปเห็นเอซร่าและเดเวียนคุกเข่าต่อหน้าฮาร์วีย์ซึ่งกำลังถือตรากองบังคับคดีอยู่พวกเขาทั้งหมดกระแทกเข่าลงกับพื้นทันทีหลังจากนั้น“หัวหน้ายอร์ก!”แล้วทุกอย่างก็จบลง!…หลังจากจัดการกับการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ของกองบังคับคดีของหลงเหมินได้เรียบร้อยแล้ว ฮาร์วีย์ก็ตัดสินใจปล่อยให้ราเชลจัดการเก็บกวาดเรื่องทั้งหมดด้วยความช่วยเหลือจากคนของเคย์เดนในการเข้าควบคุมกองบังคับคดี รวมถึงความแข็งแกร่งของราเชลและผู้ใต้บังคับบัญชาผู้ซื่อสัตย์ของเธอ ทุกอย่างจึงได้รับการจัดการอย่างดีหลังจากมุ่งหน้ากลับไปที่ค่ายฐานของแก๊งขวานแล้ว ฮาร์วีย์ได้ตรวจสอบโทรศัพท์ของเขาเพื่อดูว่าลิเลียนและแมนดี้ถูกปล่อยตัวออกมาแล้วหรือยังในตอนนี้ฮาร์วีย์ก็มีทั้งแก๊ง
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข