“อ๊ากกกก!”เสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองดังออกมาจากปากของโลแกน โบวี่โต๊ะไม้พังไม่เป็นท่าและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเศษไม้ทำให้ผู้บัญชาการลำดับที่สองดูอนาถอย่างยิ่งเขาพยายามดิ้นรนอย่างเต็มที่ แต่ฮาร์วีย์ ยอร์กยังคงคว้าผมของเขาไว้แน่น ไม่มีทางที่เขาจะดิ้นหลุดไปได้เลย เขาทำได้เพียงอยู่เฉย ๆ ในขณะที่ยอมรับชะตากรรมของเขาอย่างเงียบ ๆฝูงชนทั้งหมดตกใจกับภาพที่เห็นหลายคนสติหลุด พวกเขาไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นไม่มีใครคิดว่าฮาร์วีย์จะโหดเหี้ยมได้ถึงขนาดนี้!เขาไม่เพียงไม่แยแสเรื่องตัวตนของโลแกนเท่านั้น แต่เขายังกล้าฟาดหัวของโลแกนบนโต๊ะต่อหน้าฝูงชนทั้งหมดด้วย!ตอนนี้เขาดูหมิ่นโลแกนอย่างที่สุด!แม็ก บาวเออร์กลับมาตั้งสติได้และเริ่มกรีดร้องว่า “ไอ้เด็กสารเลวนี่!"นายคิดจะทำอะไร?!"“กล้ายังไงมาแตะต้องรองผู้บัญชาการโบวี่!” ลิเดีย บาวเออร์อุทาน"ฉันจะฆ่านาย!"ลิเดียดึงดาบยาวออกมาก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่ฮาร์วีย์ผู้ติดตามอีกแปดคนแสดงสีหน้าชอบธรรม พวกเขาก็โกรธมากเช่นกันมีคนกล้ามาต่อกรกับพวกเขาในฟลัตเวลล์ได้ยังไง!แถมยังเป็นพวกคนนอกอีก!ศักดิ์ศรีของพวกเขาถูกเหยียบย่ำจนไม่เหลือชิ้นดี!ค
ร่างกายของโลแกน โบวี่สั่นสะท้านไม่หยุด ขณะที่ใบหน้าของเขาถูกตบเบา ๆ ความเจ็บปวดที่เสียดแทงก็ทำให้เขากลับมามีสติอีกครั้งในทันทีเขาพยายามสงบสติอารมณ์ ก่อนที่เขาจะระเบิดความโกรธออกมา“ไอ้สารเลว! กล้าดียังไงมาแตะต้องฉัน!“นายจะต้องเสียใจที่ทำแบบนี้กับฉัน!”เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ ยอร์กไม่พูดพร่ำทำเพลงและจับผมของโลแกนเอาไว้ขณะที่เขาเหวี่ยงหลังฝ่ามือฟาดลงที่ใบหน้าของอีกฝ่ายพร้อมกับเสียงตบที่ดังกึกก้อง รอยฝ่ามือสีแดงสดอีกรอยก็ปรากฏบนใบหน้าของโลแกน เขากัดฟันขณะที่ใบหน้าของเขาบวมเหมือนหมู“ไอ้เวรนี่! กล้าดียังไงมาตีฉัน!“นายไม่รอดไปจากเรื่องนี้แน่!”ฮาร์วีย์ถอนหายใจ“นายยังไม่เข้าใจสถานการณ์ที่นายกำลังเผชิญอยู่อีกเหรอ?“ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่านายรอดมาถึงตอนนี้ได้ยังไง?“นี่นายทำให้ตัวเองขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งปัจจุบันของนายได้ยังไงกัน?“นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังเผชิญอยู่กับสถานการณ์แบบไหน!”ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังฝ่ามือไปบนใบหน้าของโลแกน เลือดพุ่งออกมาจากปากของเขาทันที ในขณะที่อีกข้างของใบหน้าเขาก็บวมขึ้นเช่น"นาย…"ใบหน้าของเขาแดงและบวมในขณะที่เขามึนงงไปหมด หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค
“ฉันขอสั่งนาย!“ขอโทษรองผู้บัญชาการโบวี่!"เดี๋ยวนี้!“ตอนนี้!"ในทันที!"คุกเข่าลงซะ!“ชดใช้ค่าเสียหายมาด้วย!“และรอคอยการลงโทษของตัวเองเถอะ!”แม็ก บาวเออร์ก้าวไปข้างหน้า!ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวเปล่งออกมาทันทีขณะที่แผ่นหินบนพื้นแตกกระจาย!“ถ้านายไม่ทำตามที่ฉันบอก ฉันจะฆ่านาย!”ฮาร์วีย์ ยอร์กเพียงแค่ยิ้มตอบ"อะไรกัน? คุณก็จะใช้ประโยชน์จากสถานะที่สูงกว่าของคุณด้วยงั้นเหรอ?“คุณคิดว่าคุณมีค่าพอหรือไง”การแสดงออกของแม็กมืดลงในเสี้ยววินาที ด้วยตัวตนของเขาในฐานะผู้อาวุโสคนหนึ่งของตระกูลบาวเออร์จึงไม่มีใครกล้าต่อต้านเขาเลย“นายไอ้สารเลว!”เขาก้าวไปข้างหน้าและพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์ หลังจากได้ยินคำดูถูกที่มุ่งตรงมาหาเขาเขายังใช้ท่ากรงเล็บนกอินทรีเพื่อเตรียมเจาะศีรษะของฮาร์วีย์ด้วยมือเปล่าอย่างน้อย แม็กก็มีความสามารถพอสมควรที่จะได้รับการพิจารณาให้เป็นยอดฝีมือแต่ในขณะที่เขากระโดดไปข้างหน้า ราเชล ฮาร์ดีซึ่งเกือบจะหายตัวได้อยู่ตลอดการสนทนาก็ก้าวไปข้างหน้าและคว้าข้อมือของเขาไว้ก่อนที่จะเหวี่ยงเขาไปที่ผนังด้านข้างโครม!แม็กถูกจับเพียงชั่วพริบตา เขากระแทกตัวเข้าที่มุมกำแพงโดยไม่มี
“ไม่ว่าเธอจะแข็งแกร่งถึงขนาดไหน เธอก็เป็นได้แค่คนรับใช้ของตระกูลบาวเออร์!“ฮาร์วีย์ ยอร์ก!“ราเชล ฮาร์ดี้!“พวกนายจะต้องชดใช้ในสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้!”ราเชลยิ้มโดยไม่ตอบ เจ้านายของเธอคือผู้ชายที่สามารถฆ่าเทพสงครามได้อย่างง่ายดายเขาเป็นผู้ชายที่มีอำนาจควบคุมฮ่องกงและลาสเวกัสได้ทั้งหมดแม็ก บาวเออร์ไม่มีทางเทียบกับเขาได้!เขาไม่มีสิทธิ์ขู่ฮาร์วีย์เลยด้วยซ้ำ!"เสียใจอย่างนั้นเหรอ?“คุณพูดว่าเราจะต้องชดใช้กับสิ่งที่เกิดขึ้นงั้นสินะ?ฮาร์วีย์ยืนขึ้นและเดินไปหาแม็กด้วยท่าทางขี้เล่น“ไหน ๆ เราก็อยู่ที่นี่แล้ว...“ผมอยากรู้ว่าคุณจะทำให้ผมเสียใจกับการกระทำของตัวเองได้ยังไง“คุณจะทำให้ผมต้องชดใช้มากน้อยขนาดไหนกัน”ก่อนที่แม็กจะทันได้โต้ตอบ ฮาร์วีย์ก็ตบหน้าเขาอย่างรวดเร็วเนื่องจากแม็กเองก็เป็นนักสู้ที่มีประสบการณ์ เขาจึงใช้กำลังทั้งหมดเพื่อป้องกันการโจมตีทันที หลังจากสัมผัสได้ถึงการโจมตีของฮาร์วีย์แต่ก่อนที่เขาจะยกแขนขึ้นได้ เขาก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงบนใบหน้าขณะหมดสติลง ร่างกายของเขากระเด็นออกไปก่อนจะกระแทกเข้ากับกำแพง“อ๊ากกก!”ประกอบกับเสียงโหยหวนแห่งความเจ็บปวด ใบหน้าขอ
“นายน้อยสิบสาม?ฮาร์วีย์ ยอร์กหัวเราะอย่างเย็นชาในขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าก่อนที่เขาจะตบหน้าแม็ก บาวเออร์อีกครั้ง“โจเซฟ บาวเออร์คิดว่าเขาเป็นใคร?“คุณบอกว่าหลงเหมินเป็นของตระกูลบาวเออร์เหรอ?“ไปพูดเรื่องนี้กับซามูเอล บาวเออร์สิแล้วดูว่าเขาเห็นด้วยกับสิ่งที่คุณพูดหรือเปล่า”“มาดูกันว่ากลุ่มผู้อาวุโสเห็นด้วยกับคุณไหม”“ดูว่าผู้นำสาขาหลงเหมินทั้งสามสิบหกคนเห็นด้วยกับเรื่องนี้หรือไม่"ผมจะบอกอะไรคุณให้นะ ต่อให้พวกเขาทั้งหมดจะเห็นด้วย แต่ผม หัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมินจะไม่มีทางยอมรับ!“พวดเขาทุกคนรับใช้ผม!“นอกจากซามูเอลแล้ว ผมเองก็เป็นคนที่มีตำแหน่งสูงสุดในหลงเหมินอีกด้วย!“และถ้าซามูเอลไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ผมนี่แหละที่จะไล่เขาออกไปเอง!“นี่คือสถานะของผมภายในหลงเหมิน!“คุณน่ะไม่มีความหมายอะไรในสายตาผมเลย!“มันน่าขำดีนะที่คุณไม่รู้เรื่องนั้นด้วยซ้ำแต่ยังกล้ามาอวดตัวเองต่อหน้าผมถึงที่?“อะไรทำให้คุณกล้ามาพูดจาแบบนั้นที่นี่?“ใครบอกคุณว่าผมเป็นเพียงแค่คนรับใช้ของตระกูลบาวเออร์?“คุณมีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้?“คนอย่างคุณมีค่าพอเหรอ?“หรือคุณจะบอกว่าคุณสามารถรับผลที่ตามมาของ
แม็ก บาวเออร์เดือดพล่านหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ ยอร์กแต่เขาไม่กล้าแม้แต่จะขยับเพียงนิดเดียว สิ่งเดียวที่เขาทำได้มีเพียงกัดฟันทนเท่านั้นเขาสาบานในใจว่าถ้าฮาร์วีย์อยู่เพียงลำพัง เขาจะตบอีกฝ่ายไม่ยั้งไปจนกว่าอีกฝ่ายจะตายในที่สุดโลแกน โบวี่ก็กลับมารู้สึกตัว ดวงตาของเขากระตุกเพราะความเจ็บปวดอย่างหนักหน่วงบนใบหน้าของเขา ในขณะที่หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและโทสะแต่เนื่องจากแม็กยอมแพ้ไปแล้ว จึงไม่มีทางที่โลแกนจะปริปากพูด"เราจะไปแล้ว!"โลแกนกัดฟันและโบกมือส่งสัญญาณเรียกลูกน้องออกไป"ฉันบอกนายแล้วไง เก้าอี้ของฉันราคาสิบห้าล้านดอลลาร์ฮาร์วีย์ยิ้มขณะชี้ไปที่เศษซากที่กองอยู่บนพื้น“จ่ายค่าเสียหายก่อนไปด้วย!“และนายเหลือเวลาเพียงสี่สิบนาทีในการปล่อยตัวลิเลียน เยตส์และแมนดี้ ซิมเมอร์“นายควรรีบไปจะดีกว่า อย่าได้คิดจะทดสอบความอดทนของฉัน”โลแกนโกรธเสียจนแทบจะกระอักเลือดออกมาเคย์เดน บัลเมอร์ถือเช็คด้วยสีหน้าแปลก ๆ ห้านาทีต่อมา เขารู้สึกประหลาดใจเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนเอาเงินจากคนขี้เหนียวอย่างโลแกนได้โลแกนเป็นคนโหดเหี้ยมและโลภ แต่เขาก็ยังถูกฮาร์วีย์เอาเปรียบได้ในขณะ
เคย์เดน บัลเมอร์ ตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดอันราบเรียบของฮาร์วีย์ ยอร์กหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็โค้งคำนับด้วยแขนทั้งสองข้าง“ไม่ต้องกังวลครับ คุณยอร์ก ผมค่อนข้างคุ้นเคยกับผู้คนที่นั่น ผมอาจจะไม่มีความสามารถพอที่จะทำให้พวกเขาปล่อยตัวลิเลียน เยตส์และแมนดี้ซิมเมอร์ได้ก็จริง แต่ผมสามารถจัดเตรียมบางอย่างเพื่อทำให้พวกเธอสบายใจมากขึ้นได้“แต่ทำไมคนถึงคิดว่าโลแกนจะไม่ปล่อยพวกเธอออกมาล่ะ?“วันนี้เขาต้องประสบกับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ เขายังไม่กลัวคุณอีกเหรอ?“คุณเป็นถึงหัวหน้ากองบังคับคดีเชียวนะ!”ฮาร์วีย์เพียงแต่หัวเราะเบา ๆ"โถ่คุณ คุณไม่ได้ยินสิ่งที่แม็ก บาวเออร์พูดเหรอ?“หลงเหมินเป็นของตระกูลบาวเออร์“ซึ่งก็หมายความว่าในฟลัตเวลล์ ตระกูลบาวเออร์ได้ใช้หนึ่งในสี่เสาหลักของประเทศ H เป็นอาวุธแล้ว“ผู้คนในฟลัตเวลล์ไม่กลัวหลงเหมินแห่งมอร์ดูหรอก แต่พวกเขากลัวตระกูลบาวเออร์“ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ คุณคิดว่าพวกเขาจะสนใจตัวตนของผมงั้นหรือ?“นอกจากนี้ พวกเขายังเป็นฝ่ายที่พยายามบีบให้ผมออกจากตำแหน่งอีก“ดูเหมือนว่าการมีอยู่ของผมกำลังขัดขวางความทะเยอทะยานของใครบางคนอยู่!”สีหน้าแปลกประหลาดปรากฏ
“ฉันไม่ได้รู้จักคุณ ผู้จัดการโบวี่ และที่นี่คือห้องแต่งตัว“ฉันจำเป็นต้องล้างเครื่องสำอางออกเดี๋ยวนี้ ฉันต้องการให้คุณออกไปเสีย!”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์รู้สึกตกใจกับการมาถึงของดีแลน โบวี่ แต่เธอยังคงสามารถรักษาความสงบเอาไว้ได้จากนั้นเธอก็แอบส่งข้อความถึงใครบางคนในขณะที่เธอกำลังพูดออกไปไอเดน บาวเออร์ซึ่งติดตามซีนเธียร์ก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทางเย็นชาไม่ว่าคน ๆ นี้จะเป็นใคร จากไหนก็ตามถ้าคิดจะแตะต้องซีนเธียร์จะต้องตายอย่างน่าสยดสยอง“จิ๊ จิ๊ จิ๊! นังสารเลวนี่…“เธอนี่เปลี่ยนไปเร็วยิ่งกว่าเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกนะ ว่าไหม!“เธอฉกฉวยเอาผลประโยชน์ของฉันไป มาแสดงในที่ของฉัน หาเงินจากฉัน และตอนนี้คิดจะแกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉันเนี่ยนะ?!“เมื่อวานฉันใจดีกับเธอมากเกินไปใช่ไหม? เธอถึงได้มาทำตัวแบบนี้ในตอนนี้?”หลังจากที่บอสดาร์ทไปยุ่งย่ามกับซีนเธียร์ เขาก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยแต่หลังจากที่ได้เห็นซีนเธียร์ขึ้นแสดง ดีแลนจึงคิดไปว่าบอสดาร์ทยังไม่ได้ทำการลงมือใด ๆดีแลนไม่สามารถระงับความรู้สึกของเขาได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจแสดงตัวออกมาในด้านหนึ่ง เขาคิดว่าซีนเธียร์สวยเกินกว่าจะทิ้งเธอไว