แชร์

บทที่ 3025

“ขอโทษทีนะ”

ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มก่อนที่จะหยิบดาบขึ้นมาจากพื้นด้วยท่าทีเรื่อยเฉื่อย

“แจ็คไนฟ์ใช่ไหม?

“พอดีเข่าของฉันแข็งไปหน่อย ฉันก็เลยคุกเข่าแบบนี้ไม่ได้น่ะสิ

“อีกอย่างฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นมดปลวกด้วย

“งั้นทำไมคุณถึงไม่ส่งตัวเองออกมาแทนเสียล่ะ?”

“ส่งตัวฉันออกไปงั้นรึ?”

แววสนุกสนานปรากฎบนใบหน้าของแจ็คไนฟ์

“ฉันต้องยอมรับว่าหลังจากผ่านไปหลายปี นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ได้เห็นคนที่โอหังเช่นนี้มาอยู่ต่อหน้าฉัน

“ยังไงซะมันก็เป็นเรื่องปกติ ยังไงแกก็ไม่สนใจเรื่องของคุณย่ายอร์กมาตั้งแต่ทีแรกอยู่แล้วนี่นา

จากนั้นแจ็คไนฟ์ก็ค่อย ๆ ชักดาบออกมาจากเอว

“สามนาที

“หากตัดสินจากพลังของแกแล้ว สามนาทีก็น่าเพียงพอให้ฉันจัดการกับแกได้แล้ว

“เอาไว้ฉันจัดการกับแกได้เมื่อไหร่…

“ฉันค่อยไปขอขมาคุณย่ายอร์กก็แล้วกัน

“ยังไงซะแกก็มีชีวิตอยู่ได้อีกสิบสองชั่วโมง

“เรื่องนี้เป็นความผิดของฉันเอง!”

“สามนาทีงั้นรึ? แบบนั้นนานเกินไป

ฮาร์วีย์หัวเราะ

“นาทีเดียวก็พอ

“หลังจากฉันดื่มชายามเช้าก็แล้วกัน”

“แกมันโง่บัดซบ!”

หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์แล้ว สีหน้าของแจ็คไนฟ์ก็เยียบเย็นราวกับน้ำ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status