ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มอย่างสงบขณะที่เขายักไหล่“เดิมที มันก็แค่ข้อตกลงธรรมดา ๆ กับอิชิกาวะ คอร์ปอเรชั่น ยิ่งไปกว่านั้นมันก็ทำเงินได้แค่ไม่กี่ร้อยล้านดอลลาร์ต่อปีเท่านั้นเอง เงินเล็กน้อยแค่นี้จำเป็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตแบบนี้ด้วยเหรอ?”ดันเต้ คาสโตรหัวเราะเย้ยหยัน“เป็นแค่ข้อตกลงธรรมดา ๆ งั้นเหรอ?“เงินแค่ไม่กี่ร้อยล้านดอลลาร์ต่อปีเนี่ยนะ?“นายหน้าด้านขนาดไหนกันฮาร์วีย์?!”แม้แต่ดันเต้ก็ยังหัวเราะด้วยความโกรธในขณะนี้สตรีระดับสูงสองสามคนปิดปากเพื่อซ่อนการหัวเราะเย้ยหยัน ในสายตาของทุกคน ฮาร์วีย์เป็นเพียงคนโง่เขลา“นี่พูดจริงเหรอ ฮาร์วีย์?”“ถ้าทุกเรื่องมันง่ายสำหรับนายขนาดนั้น เอาสัญญาออกมาสิ!”“แทนที่จะได้สัญญามา นายจะได้หมายจากศาลเสียมากกว่า!”“นายน้อยอิชิกาวะจะไม่ยอมปล่อยนายที่ไปทำร้ายลูกน้องของเขาง่ายๆแน่!”ผู้บริหารระดับสูงจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเหยียดหยาม ในสายตาของพวกเขา ฮาร์วีย์ไม่ต่างอะไรจากตัวตลกฮาร์วีย์มองนาฬิกาโรเล็กซ์บนข้อมือแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า "เกือบจะสิบโมงแล้ว“ไทจิ อิชิกาวะกำลังจะมาที่นี่เพื่อขอลายเซ็นผมแล้ว”ดันเต้เกือบจะยืนไม่อยู่ไม่ได้ยินเช่นนั้น เขาคิด
ในขณะนี้ทุกคนคิดไปในทางเดียว ไทจิ อิชิกาวะมาที่นี่เพื่อบีบบังคับล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัดและที่พวกเขาจะได้รับประโยชน์จากสถานการณ์นี้ไม่อย่างนั้นแล้ว หลังจากที่ถูกเหยียดหยามขนาดนั้นเขาจะมาที่ทำไม?คอรี่ ยอร์กสามารถสงบสติอารมณ์ได้ก่อนที่จะคิดหาทางจัดการกับไทจิ“คุณอิชิกาวะ นายน้อยอิชิกาวะ เชิญทางนี้!”เมื่อคอรี่และคนอื่น ๆ ยืนขึ้นโดยคิดที่จะต้อนรับการมาของไทจิและคนอื่น ๆ พนักงานต้อนรับส่วนหน้าได้นำคนหลายสิบคนมาที่ห้องประชุมแล้วคนตรงหน้าเป็นหญิงสาวที่ดูคล้ายชาวประเทศหมู่เกาะซึ่งกำลังสวมชุดสูทหรูหราใบหน้าของเธอแสดงรอยยิ้มอย่างมืออาชีพขณะที่เธอเดินตามพนักงานหญิงจากแผนกต้อนรับมาอย่างรวดเร็วคนที่อยู่เบื้องหลังเธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไทอิจิซึ่งใบหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวังอย่างยิ่งเลขาอากินะยังมีรอยฝ่ามืออยู่บนใบหน้าของเธอมาที่นี่พร้อมกับผู้ช่วย ฝ่ายกฎหมาย บอดี้การ์ด และคนอื่น ๆ...ฮาร์วีย์ ยอร์กชำเลืองมองผู้หญิงคนนั้นอย่างสงสัยและจำเธอได้ทันทีว่าชื่อยูกิโกะ อิชิกาวะ เธอเป็นผู้หญิงที่ฮาร์วีย์เหยียบย่ำในมอร์ดูเมื่อไม่นานนี้ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุบังเอิญ เขาคงจำปลาซิวปลาสร้อยแบบเธอไม่ได้เลยจ
คอรี่ ยอร์กแสดงท่าทีกระตือรือร้น“หากคุณต้องการความช่วยเหลืออะไร เราจะทำทุกอย่างเท่าที่เราทำได้อย่างแน่นอน“ยิ่งไปกว่านั้น ในฮ่องกงหรือลาสเวกัสไม่มีอะไรที่ผมช่วยคุณไม่ได้!“แม้ว่าผู้คนจากล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัดจะสามารถสร้างความขุ่นเคืองให้กับตระกูลอิชิกาวะอันทรงเกียรติ แต่ผมก็รับรองได้ว่าผมจะต้องชี้แจงกับคุณอย่างยุติธรรมได้อย่างแน่นอน”โดยธรรมชาติแล้ว คอรี่ยังคงคิดว่ายูกิโกะ อิชิกาวะพาคนมากมายมาที่นี่พร้อมกับเธอเพื่อเรียกร้องคำชี้แจงไม่อย่างนั้นแล้ว ด้วยสถานะของยูกิโกะ ทำไมเธอต้องเดินทางจากมอร์ดูมาที่นี่ด้วย?การที่เธอรีบร้อนมาที่นี่ แปลว่าเธอกำลังมีปัญหาอย่างชัดเจนส่วนเรื่องที่เธอสุภาพเช่นนี้ คอรี่ก็มองว่าเธอเป็นเรื่องปกติเพราะไม่ว่าอย่างไรก็ควรเจรจากันด้วยสันติก่อนเริ่มสงครามเสมอผู้คนจากประเทศหมู่เกาะเป็นที่รู้จักในฐานะประเทศแห่งมารยาท แม้ว่าพวกเขาจะปะทะเข้ากับคนที่สังหารทั้งตระกูลของเขาลง พวกเขาก็ยังคงโค้งคำนับให้กันอย่างถูกต้องก่อนที่จะเริ่มฟาดฟันจึงไม่แปลกเลยที่ยูกิโกะจะยังสุภาพอยู่เช่นนี้ดันเต้ คาสโตรยิ้มและเดินไปข้างหน้าหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น“ประธานของเราคร
คอรี่ ยอร์กแข็งตัวเล็กน้อยก่อนที่จะฝืนยิ้ม“คุณอิชิกาวะ คุณคงเข้าใจอะไรผิดแล้ว“นายน้อยของตระกูลคือวินซ์ ยอร์ก ไม่ใช่ฮาร์วีย์ ยอร์กเสียหน่อย”ความหมายของคำเหล่านั้นนั้นเรียบง่าย ฮาร์วีย์ไม่ได้มาจากตระกูลยอร์กในฮ่องกงด้วยซ้ำ และไม่จำเป็นที่เธอต้องสุภาพต่อเขาขนาดนี้จากนั้นคอรี่ก็เดินไปทางไทอิจิ อิชิกาวะ พร้อมแสดงรอยยิ้มอันอบอุ่น“ผมได้ยินในสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้แล้ว นายน้อยอิชิกาวะ “มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ผ่านมาแล้วก็ให้ผ่านไปเถอะ กรุณาลุกขึ้น"จากนั้นเขาก็พยายามยกไทอิจิขึ้นจากพื้นไทจิเพิกเฉยต่อเขาโดยสิ้นเชิงและยังคงคุกเข่าตบหน้าตัวเองอยู่แบบนั้น“ผมรู้สึกซาบซึ้งกับความมีน้ำใจของคุณมาก ประธานยอร์ก แต่เราต้องยอมรับความผิดพลาดของเรา! นี่คือกฎของตระกูลอิชิกาวะ!“เรามาที่นี่วันนี้เพื่อขอการอภัยจากคุณยอร์ก”ยูกิโกะเมินคอรี่และโค้งคำนับต่อหน้าฮาร์วีย์เห็นได้ชัดว่าคอรี่ไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไรกับเรื่องนี้ และมีเพียงฮาร์วีย์เท่านั้นที่มีสิทธิ์ แต่เธอไม่ได้พูดออกมาดัง ๆการแสดงออกของคอรี่เปลี่ยนไปเล็กน้อยเขาไม่รู้ว่าทำไมยูกิโกะถึงแสดงความเคารพต่อฮาร์วีย์ขนาดนี้ และเขาไม่ป
คอรี่ ยอร์กและผู้บริหารระดับสูงหรี่ตาลงทุกคนรู้ดีว่าฮาร์วีย์ ยอร์กกำลังเชือดไก่ให้ลิงดูที่ปรึกษาของควินนี่ ยอร์กกำลังเหยียบย่ำพวกเขาราวกับฝูงซากศพในอนาคตใครจะกล้าต่อต้านควินนี่อีก?พูดง่าย ๆ ก็คือ ตำแหน่งของควินนี่ในฐานะซีอีโอจะมั่นคงขึ้นหลังจากเหตุการณ์นี้“ขอบคุณคุณยอร์กให้ดีและปรับปรุงตัวเสีย”ยูกิโกะ อิชิกาวะเหลือบมองไทจิ อิชิกาวะ ขณะที่เธอโค้งคำนับอยู่ตลอดเวลา“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณยอร์ก บ่ายวันนี้นายคงโดนโยนไปทำอาหารปลาแล้ว "จงขอบคุณเขาซะ!"ทุกคนอ้าปากค้างหลังจากได้ยินคำพูดด้วยน้ำเสียงสงบของยูกิโกะ'ชาวประเทศหมู่เกาะโหดเหี้ยมถึงขนาดนี้เชียว! พวกเขาไม่เพียงแต่ไร้ความปรานีต่อศัตรูเท่านั้น แต่ยังไม่สงสารพวกเดียวกันอีกด้วย!'ฮาร์วีย์เหลือบมองยูกิโกะด้วยความสนใจก่อนจะออกปากเตือนเธอเขารู้ว่าถ้าเขาไม่สามารถจัดการยูกิโกะได้ก่อน เขาคงจะต้องเป็นฝ่ายที่ต้องคุกเข่าและหักมือของตัวเองไม่ใช่ไทจิเนื่องจากการมาปรากฏตัวและความสุภาพของยูกิโกะ ฮาร์วีย์จึงไม่มีเหตุผลที่จะเล่นงานตระกูลอิชิกาวะอีก พูดง่าย ๆ ก็คือการอ่อนน้อมถ่อมตนของยูกิโกะทำให้เธอได้เปรียบเป็นอย่างมากในขณะนั้นเอง ฮาร
ในขณะที่คนอื่น ๆ มองเห็นแต่ผลกำไร ฮาร์วีย์ ยอร์กมองเห็นแผนการชั่วร้ายของยูกิโกะ อิชิกาวะที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความมีน้ำใจของเธอพูดง่าย ๆ ก็คือ ถ้าฮาร์วีย์เซ็นสัญญา เขาจะกลายเป็นภัยคุกคามภายในบริษัททั้งหมด แม้กระทั่งต่อตระกูลยอร์กของฮ่องกงด้วยซ้ำ!หากเป็นเช่นนั้นเขาจะต้องต่อสู้กับพวกเขาให้ตายกันไปข้างหนึ่ง!ยูกิโกะเข้าใจว่าฮาร์วีย์แข็งแกร่งเพียงใด เนื่องจากตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงเป็นหนึ่งในห้าตระกูลลึกลับ พวกเขาจึงมีความแข็งแกร่งมหาศาลเช่นกันหากทั้งสองฝ่ายสู้กันให้ตายไปข้าง วงสังคมระดับสูงของประเทศ H ก็จะต้องถูกลากให้เข้ามาพัวพันด้วยข้อตกลงพิเศษมูลค่าสามปีแลกกับความสับสนวุ่นวายระหว่างฮาร์วีย์และตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงแล้ว...สำหรับชาวประเทศหมู่เกาะที่ปรารถนาเพียงให้ประชาชนในประเทศ H ทนทุกข์นี่เป็นข้อตกลงที่ทำกำไรได้อย่างมหาศาลฮาร์วีย์ยื่นมือออกมาและเชยกรามอันสวยงามของยูกิโกะขึ้นมาด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นโดยไม่ต้องคิดอะไรให้มากความ“สามปีมันไม่พอหรอก คุณอิชิกาวะ “ผมยังมีเงื่อนไขอีกสองข้อ”ยูกิโกะตัวแข็งเล็กน้อยก่อนจะแสดงรอยยิ้มอ่อนโยนตามปกติออกมา“ตระกูลของเราจะตอบสนองความต้องการของคุ
เมื่อควินนี่ ยอร์กลงนามในสัญญา สิ่งที่เกิดขึ้นกับอิชิกาวะ คอร์ปอเรชั่นก็สิ้นสุดลงตำแหน่งของควินนี่ภายในบริษัทและตระกูลนั้นแทบจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือหลังจากที่เห็นยูกิโกะ อิชิกาวะและคนอื่น ๆ เดินโซซัดโซเซออกไปจากห้อง ฮาร์วีย์ ยอร์กก็หันไปทางดันเต้ คาสโตรอย่างใจเย็นดันเต้มีเสียหน้าเปลี่ยนไปอย่างฉับพลันและพยายามถอยหลังหนี“คุณจำเดิมพันที่เราลงกันไว้เมื่อวานได้ไหม ผู้จัดการคาสโตร?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น“ถ้าผมได้สัญญาฉบับนั้นมาคุณก็ควรออกไปจากบริษัทนี้ถูกไหม?“แล้วคุณคิดจะออกไปเมื่อไหร่?”ผู้บริหารระดับสูงมองหน้ากัน หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ไม่มีใครคิดว่าฮาร์วีย์จะเอ่ยถึงเรื่องนี้ในตอนนี้ใบหน้าของดันเต้ซีดลง“ฉัน… ฉัน… ฉัน…” เขาพึมพำ“ในเมื่อนายตกลงกับที่ปรึกษายอร์กไปแล้ว นายก็ควรออกไปซะ“และเพราะนายทุ่มเททำงานให้กับล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัดมาหลายปีแล้ว ฉันจะให้ค่าชดเชยเป็นจำนวนหนึ่งปี! แล้วอย่าคิดจะเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นอีก!"เร็วเข้า! เอาเงินให้เขาแล้วโยนเขาออกไปเดี๋ยวนี้!”คอรี่ ยอร์กทำทีเป็นแสดงความชอบธรรม แต่ในความเป็นจริง เขายังคงพยายามปกป้องดันเต้ท้ายที่สุ
"นาย…"คอรี่ ยอร์กกำลังเดือดดาลด้วยความโกรธก่อนจะจากไปทันทีในขณะที่จ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กอย่างเย็นชาฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ ชื่อเสียงของคอรี่ภายในบริษัทย่อยยับลงแล้วมันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่ควินนี่ ยอร์กจะก้าวขึ้นไปแทนที่***“ไอ้สารเลวนั่น!”ภายในอาคารสำนักงานที่อ่าววิคตอเรีย คอรี่ยังไม่สามารถสงบสติอารมณ์ลงได้ถ้วยชาในมือของเขาสั่นอย่างแรง เห็นได้ชัดว่าเขายังคงโกรธแค้นอยู่จากนั้นเขาก็จ้องมองไปที่วินซ์ ยอร์กก่อนที่จะเอ่ยปากอย่างเย็นชาว่า “ฉันบอกแกหลายครั้งแล้ววินซ์ ยอร์ก! อย่าไปยุ่งกับคนของน้องสี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเซลีน่า จัดด์!“น้องสี่หวงแหนผู้หญิงคนนั้นยิ่งกว่าใคร!“ไม่ว่าแกคิดจะทำอะไร อย่าไปยุ่งกับเธอเด็ดขาด!“และดูซิมันเกิดอะไรขึ้น? แกไม่เพียงแต่ไปหาเรื่องเธอเท่านั้น แต่ทำให้อาสี่ของแกโกรธอีกต่างหาก! ตอนนี้เขายังพาลูกสาวคนโปรดมาสู้กับแกอีก!“แล้วแกจะทำยังไง?!“เหลืออีกเพียงห้าวันก็จะถึงงานเลี้ยงวันเกิดบ้านั่นแล้ว!“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกจะทำให้เรื่องมันวุ่นวายไปใหญ่โตได้ขนาดนี้…“ติดกระดุมผิดหนึ่งเม็ด ล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัดก็ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเด็กผ