ยูกิโกะเป็นทายาทสายตรงของตระกูลอิชิกาวะ เธอเคยเป็นตัวแทนของสถานทูตประจำประเทศหมู่เกาะในมอร์ดูเธอถือเป็นบุคคลที่โดดเด่นที่สุดในกลุ่มทายาทของตระกูลตัวตนของเธอสามารถจัดการใครก็ตามที่ต่อต้านเธอ หากใครต่อต้านเธอ ก็เท่ากับว่าพวกเขาต่อต้านประเทศหมู่เกาะทั้งประเทศด้วยหากเป็นเช่นนั้น ก็จะถือเป็นปัญหาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ในขณะที่ไทอิจิกำลังกดหมายเลขโทรออก เขาก็รู้สึกภูมิใจในตัวเองเป็นอย่างมากฮาร์วีย์ได้ยินชื่อที่คุ้นหู เขาเกือบจะจำตอนที่เขาตบหน้ายูกิโกะที่มอร์ดูไม่ได้แล้วด้วยซ้ำถ้าไม่ใช่เพราะไทจิ ฮาร์วีย์คงจำปลาซิวปลาสร้อยตัวนั้นไม่ได้แล้วด้วยซ้ำฮาร์วีย์ไม่คิดที่จะขวางการโทรออกของเขาเลย เขารอไทอิจิอย่างใจเย็นหลังจากนั้นไม่นานสายก็ถูกต่อออกไปไทจิเปิดลำโพง น้ำเสียงห่างเหินแต่มีเสน่ห์ดังไปทั่วทั้งห้อง"นี่ใครกัน?"ร่างกายของไทจิสั่นเทาเมื่อเขามีความสุขมากขึ้น“ผมเอง ตัวแทนอิชิกาวะ! ผมคือไทจิ ลูกพี่ลูกน้องของคุณ!“ผมมาที่ฮ่องกงเพื่อเจรจาข้อตกลงกับล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัด แต่ตอนนี้ผมกลับถูกท้าทาย!“ผู้ชายคนนั้นพูดว่าตระกูลอิชิกาวะไม่มีค่าอะไรในสายตาของเขาเลย!“ตอนนี้เขาดูหมิ
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก?!”ยูกิโกะที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์หยุดนิ่งก่อนที่เธอจะเงียบไป “หัวหน้าสาขายอร์ก?”“ถูกต้อง” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นโทรศัพท์ก็เงียบไป ยูกิโกะตกใจมากในฐานะตัวแทนของสถานทูตประจำหมู่ประเทศเกาะ เธอสามารถเข้าถึงข้อมูลได้มากกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับคนอื่น ๆตัวอย่างเช่น เธอรู้ว่ามิยาตะ นักดาบแห่งชินคาเงะเวย์ถูกฮาร์วีย์สังหารอากิโอะแห่งชินดันเวย์ก็ถูกบังคับให้หนีตายเพราะฮาร์วีย์เช่นกันเหตุการณ์เหล่านี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ยูกิโกะเข้าใจว่าชายคนนี้น่ากลัวกว่าในตอนที่เขาอยู่ในมอร์ดูมากชาวประเทศหมู่เกาะถึงกับเตือนเธอว่าอย่าไปหาเรื่องฮาร์วีย์อีก เว้นแต่จะมีความจำเป็นจริง ๆท้ายที่สุดแล้ว พวกเขายังไม่มีแผนการที่จะรับมือกับฮาร์วีย์ในตอนนี้การเปิดฉากต่อต้านฮาร์วีในตอนนี้มีแต่จะนำมาซึ่งความหายนะน้ำเสียงของยูกิโกะทั้งนอบน้อมและฟังดูเขินอายซึ่งต่างจากน้ำเสียงเย็นชาและห่างไกลในตอนแรกของเธอ“ฉันต้องขอโทษจริง ๆ หัวหน้าสาขายอร์ก ฉันไม่รู้ว่าเราทำให้คุณขุ่นเคือง! ตระกูลอิชิกาวะจะต้องรับผิดชอบเรื่องนี้!”แม้ว่ายูกิโกะจะอยู่ห่างจากฮาร์วีย์หลายพันไมล์ แต่ความจริงใจของเธอก็ย
เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์ได้รับแจ้งเกี่ยวกับการประชุมของล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัดหลังจากตื่นขึ้นมาในเดอะ การ์เด้น วิลล่าขณะที่ควินนี่พาฮาร์วีย์ไปยังห้องประชุมของบริษัท ก็พบว่ามีคนแน่นขนัดห้องไปหมดนอกจากดันเต้และเจ้าหน้าที่ระดับสูงแล้ว ยังมีคนอื่น ๆ อีกสองสามคนอยู่ที่นั่นคนที่นั่งตรงกลางไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหัวหน้าสำนักงานใหญ่ ซึ่งเป็นซีอีโอและประธานล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัดอย่างคอรี่ ยอร์กเขาเป็นพ่อของวินซ์และยังเป็นบุคคลสำคัญในตระกูลอีกด้วยหลังจากเห็นการมาถึงของคอรี่ ควินนี่ก็ขมวดคิ้วเธอรู้สึกได้ถึงความเกลียดชังที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อนฮาร์วีย์ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เขาทักทายทุกคนรอบตัวอย่างไม่แสดงอารมณ์เท่าไหร่นัก"อรุณสวัสดิ์ทุกคน วันนี้ทุกคนมาที่นี่เพื่อดูให้เห็นกับตาว่าจะมีมือใครถูกหักบ้างใช่หรือเปล่า?”“นั่นเขาไงครับประธาน! เขาคือฮาร์วีย์ ยอร์ก!”ก่อนที่คอรี่และคนอื่น ๆ จะทำได้เอ่ยปาก ดันเต้ก็ลุกขึ้นยืนและชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างฉุนเฉียว“ควินนี่ทำลายโอกาสที่ผมจะได้ร่วมงานกับนายน้อยอิชิกาวะ!“ฮาร์วีย์เอาแต่พ้นเรื่องไร้สาระออกมา บอกว่าผมเป็นพวกไร้ประโยชน์แล้วก็ขู่ว่าจะไล่ผ
“อะแฮ่ม!”ชายที่อยู่ในวัยห้าสิบผู้ซึ่งสวมแว่นตากรอบทองและชุดสูททูนิกซึ่งเต็มไปด้วยรัศมีของชนชั้นสูง คอรี่ ไอเบา ๆเขานั่งตัวตรงและพลิกดูเอกสารตรงหน้า จากนั้นหรี่ตาลงที่ควินนี่“ควินนี่ ทุกอย่างที่ผู้จัดการคาสโตรพูดเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?“เธอมีอะไรจะแก้ตัวหรือเปล่า?”เขาไม่ได้ถามฮาร์วีย์โดยตรง ในสายตาของเขา ฮาร์วีย์เป็นเพียงแมงดาไร้ยางอายเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องถามฮาร์วีย์“ทุกสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง”ควินนี่ไม่แยแสและไร้อารมณ์ เอ่ยออกมาตามตรง“แต่เขาไม่ได้บอกคือเหตุผลที่ฮาร์วียทำแบบนั้น“นายน้อยอิชิกาวะ และชาวประเทศหมู่เกาะกำลังทำร้ายพนักงานของเราตามอำเภอใจ“ฮาร์วีย์ต้องการยืนหยัดเพื่อพวกเธอ เขาถึงได้จัดการนายน้อยอิชิกาวะ และพรรคพวก“ฉันคิดว่าสิ่งที่ฮาร์วีย์ทำถูกต้องแล้ว“ถ้าคุณคิดว่าเขาควรรับผิดชอบเรื่องนี้ ฉันจะขอรับผิดทั้งหมดแทนเขาเอง“และสิ่งอื่นใด ฉันได้พูดเอาไว้แล้วว่าคำพูดของเขาก็คือคำพูดของฉัน และการกระทำของเขาก็คือเป็นการกระทำของฉันเช่นกัน“ฉันจะไม่กลับคำพูด”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่ควินนี่อย่างอยากรู้อยากเห็น เขาไม่คิดว่าเธอจะมีเสน่ห์เช่นนี้ดันเต้ห
“อีกอย่าง ต่อให้เธอจะไม่พอใจ เธอก็ไม่ควรทำตัวกระด้างกระเดื่องใส่พวกเขาและไม่ควรตบหน้าเลขาอากินะด้วย!“ฉันได้ยินมาว่าเธอเป็นผู้หญิงของนายน้อยอิชิกาวะ !“ถ้าคิดว่าเราจะได้อะไรจากการตบตีผู้หญิงของนายน้อยอิชิกาวะ?“การทำข้อตกลงกับตระกูลอิชิกาว่าถือเป็นเรื่องสำคัญที่สุดของบริษัทเราในปีนี้“หากเราสามารถทำข้อตกลงกับพวกเขาได้ หุ้นของเราจะมีมูลค่าเพิ่มขึ้นอย่างน้อยสองเท่า!“แต่เพราะเธอ ข้อตกลงสำคัญนี้ถึงได้พังไม่เป็นท่า!คอรี่มีสีหน้าผิดหวัง“ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้ารับตำแหน่ง! ฉันผิดหวังจริง ๆ!“ฉันจะขอคำชี้แจงจากน้องสี่ในเรื่องนี้!“แม้ว่าเขาจะเป็นพวกเลือกที่รักมักที่ชัง แต่นั่นไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องในการเลือกคนมาทำงานบริษัท!“เอาแบบนี้ดีไหม? ไปเขียนจดหมายลาออกด้วยตัวเองซะ แล้วฉันจะปล่อยเธอไป“ฉันจะไปบอกให้น้องสี่เลิกโยนคนไร้ประโยชน์มาให้ฉันสักที”“ล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัดเป็นแหล่งทำงานของตระกูลเรา!“นี่ไม่ใช่ที่ที่จะโยนลูกรักของใครเข้ามาได้!”ควินนี่ขมวดคิ้ว หากคอรี่เพียงคิดจะต่อต้านเธอเพียงคนเดียว เธอจะไม่รู้สึกขุ่นเคืองมากนักแต่เธอค่อนข้างไม่พอใจเมื่อได้ยินว่าคอ
“เลิกพูดจาใหญ่โตได้แล้ว ฮาร์วีย์ ยอร์ก!“นายบอกว่านายจะทำเงินได้โดยไม่ต้องละทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง...“ไม่ใช่แค่นายตบหน้าเลขาอากินะถึงสองครั้งเท่านั้น แต่นายยังไล่นายน้อยอิชิกาวะไปจากอาคารเวรนี่ด้วย!“ตอนนี้ บอกฉันมาสิว่านายจะหาเงินยังไง!“เวลาใกล้จะหมดลงแล้ว…“อย่าบอกนะว่านายน้อยอิชิกาวะจะมาขอร้องให้นายเซ็นสัญญาทีหลัง!“ชื่อฮาร์วีย์ใช่หรือเปล่า?”คอรี่ ยอร์กพลิกหน้าเอกสารของเขาและมองไปที่หน้าของฮาร์วีย์ เมื่อเขาเห็นคำอธิบายของฮาร์วีย์ รูม่านตาของเขาก็หดตัวลงเล็กน้อยในขณะที่แสดงสีหน้าเย็นชาบนใบหน้าของเขา“ฉันยอมรับเลยว่านายค่อนข้างมีฝีมือ และนายได้ทำสิ่งที่ยอดเยี่ยมมากมายในฮ่องกงและลาสเวกัสเมื่อเร็ว ๆ นี้ นายได้รับความนิยมค่อนข้างมากทีเดียว“แต่ธุรกิจมันไม่ใช่แบบนี้!“ไม่ว่านายจะแข็งแกร่งและมีชื่อเสียงแค่ไหน ถ้าไม่มีใครให้ความเคารพ นายก็ทำเงินไม่ได้หรอก!“เพราะการกระทำของนาย นายได้ทำลายโอกาสในการสร้างรายได้หลายร้อยล้านดอลลาร์ให้กับบริษัท! มาถึงขนาดนี้แล้ว นายก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องชดใช้อย่างสาสม”คอรี่แสดงสีหน้าเยือกเย็นในตอนนั้น“อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำสอง พวกเธอสองคนไ
ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มอย่างสงบขณะที่เขายักไหล่“เดิมที มันก็แค่ข้อตกลงธรรมดา ๆ กับอิชิกาวะ คอร์ปอเรชั่น ยิ่งไปกว่านั้นมันก็ทำเงินได้แค่ไม่กี่ร้อยล้านดอลลาร์ต่อปีเท่านั้นเอง เงินเล็กน้อยแค่นี้จำเป็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตแบบนี้ด้วยเหรอ?”ดันเต้ คาสโตรหัวเราะเย้ยหยัน“เป็นแค่ข้อตกลงธรรมดา ๆ งั้นเหรอ?“เงินแค่ไม่กี่ร้อยล้านดอลลาร์ต่อปีเนี่ยนะ?“นายหน้าด้านขนาดไหนกันฮาร์วีย์?!”แม้แต่ดันเต้ก็ยังหัวเราะด้วยความโกรธในขณะนี้สตรีระดับสูงสองสามคนปิดปากเพื่อซ่อนการหัวเราะเย้ยหยัน ในสายตาของทุกคน ฮาร์วีย์เป็นเพียงคนโง่เขลา“นี่พูดจริงเหรอ ฮาร์วีย์?”“ถ้าทุกเรื่องมันง่ายสำหรับนายขนาดนั้น เอาสัญญาออกมาสิ!”“แทนที่จะได้สัญญามา นายจะได้หมายจากศาลเสียมากกว่า!”“นายน้อยอิชิกาวะจะไม่ยอมปล่อยนายที่ไปทำร้ายลูกน้องของเขาง่ายๆแน่!”ผู้บริหารระดับสูงจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเหยียดหยาม ในสายตาของพวกเขา ฮาร์วีย์ไม่ต่างอะไรจากตัวตลกฮาร์วีย์มองนาฬิกาโรเล็กซ์บนข้อมือแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า "เกือบจะสิบโมงแล้ว“ไทจิ อิชิกาวะกำลังจะมาที่นี่เพื่อขอลายเซ็นผมแล้ว”ดันเต้เกือบจะยืนไม่อยู่ไม่ได้ยินเช่นนั้น เขาคิด
ในขณะนี้ทุกคนคิดไปในทางเดียว ไทจิ อิชิกาวะมาที่นี่เพื่อบีบบังคับล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัดและที่พวกเขาจะได้รับประโยชน์จากสถานการณ์นี้ไม่อย่างนั้นแล้ว หลังจากที่ถูกเหยียดหยามขนาดนั้นเขาจะมาที่ทำไม?คอรี่ ยอร์กสามารถสงบสติอารมณ์ได้ก่อนที่จะคิดหาทางจัดการกับไทจิ“คุณอิชิกาวะ นายน้อยอิชิกาวะ เชิญทางนี้!”เมื่อคอรี่และคนอื่น ๆ ยืนขึ้นโดยคิดที่จะต้อนรับการมาของไทจิและคนอื่น ๆ พนักงานต้อนรับส่วนหน้าได้นำคนหลายสิบคนมาที่ห้องประชุมแล้วคนตรงหน้าเป็นหญิงสาวที่ดูคล้ายชาวประเทศหมู่เกาะซึ่งกำลังสวมชุดสูทหรูหราใบหน้าของเธอแสดงรอยยิ้มอย่างมืออาชีพขณะที่เธอเดินตามพนักงานหญิงจากแผนกต้อนรับมาอย่างรวดเร็วคนที่อยู่เบื้องหลังเธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไทอิจิซึ่งใบหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวังอย่างยิ่งเลขาอากินะยังมีรอยฝ่ามืออยู่บนใบหน้าของเธอมาที่นี่พร้อมกับผู้ช่วย ฝ่ายกฎหมาย บอดี้การ์ด และคนอื่น ๆ...ฮาร์วีย์ ยอร์กชำเลืองมองผู้หญิงคนนั้นอย่างสงสัยและจำเธอได้ทันทีว่าชื่อยูกิโกะ อิชิกาวะ เธอเป็นผู้หญิงที่ฮาร์วีย์เหยียบย่ำในมอร์ดูเมื่อไม่นานนี้ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุบังเอิญ เขาคงจำปลาซิวปลาสร้อยแบบเธอไม่ได้เลยจ