”อะไรนะ?“พี่สามจับตัวฮาร์วีย์ ยอร์กไปหลังจากที่เขาออกมาจากวิลล่าในสวนเหรอ?“สโนว์ บอดี้การ์ดส่วนตัวของเขาพิการไปเลยเหรอ?“ไอ้สารเลวนั่นยังตบหน้าพี่สามด้วยเหรอ?!”ภายในห้องพักผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาลฮ่องกง เล็กซี่ ยอร์กหายใจรุนแรงขณะที่คุยโทรศัพท์พร้อมกับหั่นแอปเปิ้ลให้วินซ์ ยอร์กสีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเหลือเชื่ออย่างยิ่งหลังจากที่เธอวางสายจากนั้นเธอก็ถือจานแอปเปิ้ลไปวางลงบนโต๊ะตรงหน้าวินซ์และค่อย ๆ จิ้มไม้จิ้มฟันเข้าไปในแอปเปิ้ลหนึ่งชิ้นวินซ์วางแล็ปท็อปลงเพื่อพาตัวเองออกมาจากธุรกิจที่ยุ่งวุ่นวายของเขา เขามองเล็กซี่แล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”เล็กซี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่“ฉันไม่รู้ว่าพี่สามคิดอะไรของเขา เขาพยายามไปหยุดฮาร์วีย์...“และแน่นอนว่าผลที่ตามมาก็คือเขาทำให้ตัวเองเดือดร้อน“เขายังขายหน้าอีกด้วย”จากนั้นเล็กซี่ก็อธิบายทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับวินซ์หลังจากที่กัดแอปเปิ้ลไปคำหนึ่งเขาก็แสดงสีหน้าสับสน“น่าสนใจ จูเลียน ยอร์กถูกกองบังคับคดีของตระกูลยอร์กจับตัวไปและถูกปลดจากอำนาจของเขาเพราะฮาร์วีย์“แต่ลุงสามกลับยังชวนเขาไปคุยที่อาคารสำนักงานของเขาอีกเหรอ?“เขาพยายา
“คุณน้าพูดว่าอะไรนะ?!”วินซ์ ยอร์กชะงักก่อนที่จะกลับมามีสติอีกครั้ง“ดูเหมือนว่าลุงสามกำลังพยายามจะเตะผมออกจากตำแหน่งโดยไม่ให้ใครรู้!“แต่มีหลักฐานไหม?“เขาจะไม่มีวันยอมรับหากเราไม่แสดงหลักฐานใด ๆ”เล็กซี่ ยอร์กแสดงรูปภาพในโทรศัพท์ของเธอให้วินซ์ดู“ตามคำให้การของเขา เขาบอกว่าเขามีหลักฐานเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน นอกจากบ้านหลังที่สามแล้ว ทุกคนในตระกูลมีส่วนร่วมหมด”รูปภาพนั้นเผยให้เห็นฮาร์วีย์ ยอร์ก และโนอหา์ ยอร์กนั่งตรงข้ามกันหลังจากหรี่ตามองรูปภาพนั้นครู่หนึ่ง วินซ์ก็พูดอย่างสงสัย “แต่เขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้นด้วย...“ถ้าเขาเปิดเผยหลักฐาน เขาจะฆ่าตัวเองตายก่อนที่จะมาถึงเราด้วยซ้ำ”“จากที่รู้จักสุนัขจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์นั้นและในเมื่อเขาได้หลักฐานไปแล้ว หลักฐานนั้นน่าจะเอาผิดเขาไม่ได้แน่นอน” เล็กซี่ตอบอย่างสงบ“นอกจากนี้เขาอาจจะพยายามให้หลักฐานไปถึงเซลีน่า จัดด์ผ่านฮาร์วีย์ก็ได้“และเนื่องจากเซลีน่าเชื่อใจฮาร์วีย์มากขนาดนั้น เธอจะต้องเชื่อมันอย่างแน่นอนถ้าฮาร์วีย์เป็นคนที่นำหลักฐานนั้นไปให้เธอ!“และถ้าฮาร์วีย์ยอมรับเงื่อนไขของโนอาห์ เราคงเกิดการนอ
พระอาทิตย์ยามเย็นที่อ่าววิคตอเรียช่างงดงามฮาร์วีย์ ยอร์กนั่งบนหลังคาเรือสำราญขณะที่พลิกดูหนังสือพิมพ์หลายสิบฉบับที่ซื้อมาแต่หลังจากที่เขาเสร็จแล้วเขาก็ดูเสียใจเล็กน้อยเขาไม่คิดว่าเหล่านักข่าวจะขี้ขลาดขนาดนี้ เขาป้อนข่าวใหญ่ให้พวกเขา แต่พวกเขาไม่กล้าตีพิมพ์สิ่งที่น่าสนใจด้วยซ้ำเหล่านักข่าวจะไม่กล้าดูหมิ่นวินซ์ ยอร์ก หรือโนอาห์ ยอร์ก“ตามที่คาดไว้จากคนที่รวยและมีอำนาจ“แม้แต่สื่อก็ยังถูกพวกเขาควบคุม”ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังคร่ำครวญเกี่ยวกับสถานการณ์นั้นก็มีคนหนึ่งเดินขึ้นมาและนั่งบนเก้าอี้เอนกายข้างฮาร์วีย์อย่างสบาย ๆเขาคือมาร์เซล ยอร์ก นายท่านลำดับที่สี่ของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงเขาสวมเสื้อเชิ้ตลายดอกไม้สไตล์ฮาวายและแว่นกันแดดอันใหญ่ เขาไม่ได้พาใครมาด้วยในขณะนี้ถ้าฮาร์วีย์ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เขาคงเข้าใจผิดว่าเขาเป็นเพียงคนธรรมดาตามท้องถนนฮาร์วีย์ยื่นแก้วกาแฟให้มาร์เซลหลังจากที่เขาเอนกาย“วันนี้คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอนายท่านยอร์ก?”โยอาน่า เมนโดซาจัดสถานที่นี้ให้ฮาร์วีย์ ท้ายที่สุด ณ จุดนี้ เขาก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับโรงแรม ทรี ซีซั่น เต็มที และเขาไม่สามารถไปที่วิลล่าในสวนได้
โนอาห์ ยอร์กสวมเสื้อกันลม เผยถึงกลิ่นอายของความเป็นคนชนชั้นสูงรอยฝ่ามือบนใบหน้าของเขาได้รับการดูแลโดยแพทย์อย่างเพียงพอแล้วจนเกือบจะไม่สามารถมองเห็นได้แต่เมื่อฮาร์วีย์ ยอร์กเหลือบมองมา เขาก็ยังคงเห็นรอยฝ่ามือจาง ๆ อยู่มาร์เซล ยอร์กมองไปอย่างสงสัยและเต็มไปด้วยความสนใจว่าโนอาห์จะเล่นการใหญ่นี้อย่างไร“นั่นนายเหรอน้องสี่?“อ้าว! นายน้อยยอร์ก! อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”โนอาห์มาโดยไม่ได้ถูกรับเชิญและวิ่งไปที่เรือของฮาร์วีย์ เมื่อเขาขึ้นมาบนหลังคา เขาก็ทำเหมือนกับว่าเขาสนิทกับฮาร์วีย์มันยากที่จะจินตนาการว่าเขาเคยวางแผนที่จะจัดการกับฮาร์วีย์แต่ถูกตบหน้าก่อนหน้านี้ฮาร์วีย์หรี่ตาลงเล็กน้อย เขาต้องยอมรับว่าสุนัขจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์เหล่านี้เก่งกาจเพียงใดฮาร์วีย์ยังคงจำที่เขาตบหน้าโนอาห์ได้อย่างชัดเจน แต่โนอาห์ดูราวกับว่าเขาลืมมันไปแล้วน่าประทับใจ…ทว่า ฮาร์วีย์ไม่ได้จะปล่อยโนอาห์ไป“โลกกลมจังเลยนะนายท่าน!“ผมไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่หลังจากเหตุการณ์เมื่อเช้านี้!“รอยตบบนหน้าคุณเป็นยังไงบ้าง?“ยังเจ็บอยู่ไหม?“การรักษาของคุณคงแพงน่าดู!“ผมขอโทษจริง ๆ ผมเป็นคนขี้เล่น บางครั้งผมมักจะ
โนอาห์ชะงัก เขาไม่สามารถบังคับตัวเองให้ส่งแก้วไปได้โนอาห์หรี่ตามองมาร์เซลชั่วครู่ จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างขมขื่น“ดูเหมือนว่าน้องสี่ของฉันจะไม่มีความรู้สึกใด ๆ อีกต่อไปหลังจากที่ได้เป็นนายท่านมาเป็นเวลานาน…“ฉันไม่เคยเข้าใจว่าตระกูลที่มีฐานะร่ำรวยจะสามารถห่างเหินกันได้ขนาดไหน แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว”“มีอะไรก็พูดมา อย่าทำให้ผมต้องเสียเวลาเลย” มาร์เซลพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาโนอาห์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นท่าทางที่ไม่แยแสและไร้อารมณ์ของมาร์เซล“พี่สองน่าจะโทรหานายแล้ว” โนอาห์พูดเบา ๆ“ปล่อยลูกชายของฉันซะ”“ทำไม?” มาร์เซลถามอย่างเย็นชา“เขาเป็นลูกชายของฉัน เขาผิดพลาดไปบ้าง แต่เขาไม่สมควรต้องตาย“กองบังคับคดีของตระกูลยอร์กรับผิดชอบคดีของเขา แต่ฉันมั่นใจว่าพวกเขาจะเคารพการตัดสินใจของนายเช่นกัน“ตระกูลเราไม่ได้มีทายาทชายมากนัก จูเลียนก็ถือว่ามีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมด้วย“ฉันไม่ต้องการให้อนาคตของลูกชายของฉันถูกทำลายเพียงเพราะเรื่องแบบนี้“ถ้านายต้องการ ฉันยกเขาให้เป็นลูกชายของนายก็ได้“ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ยังคงเป็นหลานชายของนาย เราทุกคนเป็นตระกูลเดียวกัน พวกเราจะทะเลาะกันทำไม?“
หลังจากที่โนอาห์กลับไปแล้ว ฮาร์วีย์ก็ลุกขึ้นและหยิบแฟ้มขึ้นมา เขาพลิกหน้าต่าง ๆ ดูก่อนที่จะถามเบา ๆ “ตอนนี้คุณคิดจะทำอะไรเหรอนายท่านยอร์ก?“ในเมื่อคุณรู้ว่าสิ่งเหล่านี้อยู่กับโนอาห์ ทำไมไม่ยึดพวกมันจากเขาและให้ความยุติธรรมแก่ลูกชายของคุณล่ะ?“คุณจะชักใยอยู่ทำไม?“คุณจะปล่อยจูเลียนไปและคืนตำแหน่งให้เขาเพียงเพื่อพวกนี้เหรอ?“นั่นดูเหมือนจะเป็นการเสียเปล่า”“ผมได้พวกนี้มาด้วยตนเอง มันแตกต่างกับการมีคนมอบให้“อย่างน้อยก็ต่อหน้าคุณย่ายอร์ก“นอกจากนี้ ผมจำเป็นต้องปล่อยจูเลียน“ถ้าผมไม่ทำ ผมก็จะไม่มีข้อแก้ตัวที่จะปล่อยลูกสาวตัวเอง”รูม่านตาของฮาร์วีย์หดตัว ดูเหมือนว่ามาร์เซลจะเริ่มแผนของเขาแล้ววันเกิดของคุณย่ายอร์กน่าจะเป็นวันที่น่าตื่นเต้นฮาร์วีย์หัวเราะอย่างขบขัน“ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมก็อยากได้คำเชิญไปงานวันเกิดคุณย่ายอร์กเหมือนกันนายท่าน“ผมคงจะรู้สึกแย่มากถ้าไม่ได้ไปชมเหตุการณ์ด้วยตาของตัวเอง!”มาร์เซลมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่ลึกซึ้งก่อนที่จะยิ้มจาง ๆ“ไม่ต้องห่วง ต่อให้คุณจะไม่อยากไป ผมก็จะลากคุณไปที่นั่นด้วยตัวเอง“ในวันเกิดคุณย่ายอร์ก…“หัวหน้าตระกูลคนต่อไปจะถูกเลือก“ม
ที่ท่าเรือสำราญของอ่าววิคตอเรีย เรือสำราญสีดำสนิทค่อย ๆ เกยฝั่งรถจี-แวเกิ้นสองสามคันจอดเป็นเส้นตรง หลังจากนั้นไม่นาน ผู้คนมากมายที่แต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองก็ก้าวลงจากรถพวกเขาต่างมีรอยยิ้มอันอบอุ่นวินซ์อยู่ภายใต้พวกเขา เขายิ้มจาง ๆ ในขณะที่เขาหรี่ตามองบุคคลที่ออกมาจากคุกที่ไม่สามารถติดตามได้ของหน่วยมังกรลับชายผู้ต้องสงสัยสวมเสื้อผ้าเรียบ ๆ แต่มือของเขายังคงเต็มไปด้วยผ้าพันแผลและเฝือก เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจูเลียนไม่ว่าวินซ์ต้องการให้จูเลียนตายมากแค่ไหน เขาก็ยังคงแสดงรอยยิ้มอันอบอุ่นในขณะที่เขาทักทายคนหลังพร้อมกับควินตัน แมทธิว และคนอื่น ๆ เมื่อพวกเขาเห็นจูเลียน พวกเขาก็แสดงท่าทีกระตือรือร้นและเห็นอกเห็นใจ“โอ้ จูเลียน! พี่น้องของเรายอมสารภาพเพื่อให้คุณได้รับการปล่อยตัว!”“อย่าลืมเลี้ยงอาหารทุกคนเพื่อเป็นการขอบคุณด้วยนะ!”“นายน้อยยอร์ก”จูเลียนรีบเข้าหาวินซ์ก่อนที่จะโค้งคำนับด้วยความเคารพเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นนอกเรือนจำ แต่เขารู้ว่าเขาโชคดีมากที่ได้รับการปล่อยตัวยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับตำแหน่งผู้นำของกองทหารของตระกูลยอร์กคืนอีกด้วย นั่นหมายความว่าเขายังคงทำงานเป็นสม
วินซ์ดูสับสนเล็กน้อยเมื่อเขามองไปที่ผู้หญิงคนนั้นควินนี่ไม่มีเจตนาที่จะไปร่วมกับคนอื่น ๆ เธอกลับรอให้ผู้คนแยกย้ายก่อนที่จะลงมาจากเรือวินซ์หรี่ตามองควินนี่ครู่หนึ่งก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้า เขาส่งยิ้มอันอบอุ่นให้เธอ“ยินดีต้อนรับกลับมานะควินนี่”“พวกเราจะไปเลี้ยงฉลองให้จูเลียน คุณจะไปด้วยไหม?”ควินนี่เหลือบมองวินซ์ ความสงสัยปรากฏชัดในแววตาของเธอ เธอแตกต่างกับจูเลียน ก่อนที่เธอจะออกมาจากคุก เธอก็รู้อยู่แล้วว่าทำไมเธอถึงถูกปล่อยตัวเธอมาที่นี่เพื่อแข่งกับวินซ์วินซ์ก็คงได้ข่าวแล้วเช่นกันแม้สถานการณ์เช่นนี้ วินซ์ก็ยังคงสุภาพต่อเธอมาก เธอรู้สึกงุนงง“วินซ์ คุณน่าจะรู้ว่าทำไมฉันถึงได้กลับมาในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้“คุณแน่ใจเหรอว่าจะชวนฉันไปกินข้าว?”ควินนี่ยิ้มให้เขารอยยิ้มของวินซ์แข็งทื่อ แน่นอนว่าเขารู้ดีว่าทำไมเธอถึงได้รับการปล่อยตัวในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับข่าว แต่เขาจะสามารถเดามันได้อยู่ดีท้ายที่สุดแล้วมาร์เซลก็ไม่มีลูก ควินนี่เป็นคนเดียวที่เขาสามารถใช้แข่งกับวินซ์ได้อย่างไรก็ตาม ลูกสาวบุญธรรมไม่มีสิทธิ์ที่จะแข่งขันกับทายาทสายตรงอยู่แล้ว!นี่มันจะเป็น