โนอาห์ ยอร์กสวมเสื้อกันลม เผยถึงกลิ่นอายของความเป็นคนชนชั้นสูงรอยฝ่ามือบนใบหน้าของเขาได้รับการดูแลโดยแพทย์อย่างเพียงพอแล้วจนเกือบจะไม่สามารถมองเห็นได้แต่เมื่อฮาร์วีย์ ยอร์กเหลือบมองมา เขาก็ยังคงเห็นรอยฝ่ามือจาง ๆ อยู่มาร์เซล ยอร์กมองไปอย่างสงสัยและเต็มไปด้วยความสนใจว่าโนอาห์จะเล่นการใหญ่นี้อย่างไร“นั่นนายเหรอน้องสี่?“อ้าว! นายน้อยยอร์ก! อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”โนอาห์มาโดยไม่ได้ถูกรับเชิญและวิ่งไปที่เรือของฮาร์วีย์ เมื่อเขาขึ้นมาบนหลังคา เขาก็ทำเหมือนกับว่าเขาสนิทกับฮาร์วีย์มันยากที่จะจินตนาการว่าเขาเคยวางแผนที่จะจัดการกับฮาร์วีย์แต่ถูกตบหน้าก่อนหน้านี้ฮาร์วีย์หรี่ตาลงเล็กน้อย เขาต้องยอมรับว่าสุนัขจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์เหล่านี้เก่งกาจเพียงใดฮาร์วีย์ยังคงจำที่เขาตบหน้าโนอาห์ได้อย่างชัดเจน แต่โนอาห์ดูราวกับว่าเขาลืมมันไปแล้วน่าประทับใจ…ทว่า ฮาร์วีย์ไม่ได้จะปล่อยโนอาห์ไป“โลกกลมจังเลยนะนายท่าน!“ผมไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่หลังจากเหตุการณ์เมื่อเช้านี้!“รอยตบบนหน้าคุณเป็นยังไงบ้าง?“ยังเจ็บอยู่ไหม?“การรักษาของคุณคงแพงน่าดู!“ผมขอโทษจริง ๆ ผมเป็นคนขี้เล่น บางครั้งผมมักจะ
โนอาห์ชะงัก เขาไม่สามารถบังคับตัวเองให้ส่งแก้วไปได้โนอาห์หรี่ตามองมาร์เซลชั่วครู่ จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างขมขื่น“ดูเหมือนว่าน้องสี่ของฉันจะไม่มีความรู้สึกใด ๆ อีกต่อไปหลังจากที่ได้เป็นนายท่านมาเป็นเวลานาน…“ฉันไม่เคยเข้าใจว่าตระกูลที่มีฐานะร่ำรวยจะสามารถห่างเหินกันได้ขนาดไหน แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว”“มีอะไรก็พูดมา อย่าทำให้ผมต้องเสียเวลาเลย” มาร์เซลพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาโนอาห์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นท่าทางที่ไม่แยแสและไร้อารมณ์ของมาร์เซล“พี่สองน่าจะโทรหานายแล้ว” โนอาห์พูดเบา ๆ“ปล่อยลูกชายของฉันซะ”“ทำไม?” มาร์เซลถามอย่างเย็นชา“เขาเป็นลูกชายของฉัน เขาผิดพลาดไปบ้าง แต่เขาไม่สมควรต้องตาย“กองบังคับคดีของตระกูลยอร์กรับผิดชอบคดีของเขา แต่ฉันมั่นใจว่าพวกเขาจะเคารพการตัดสินใจของนายเช่นกัน“ตระกูลเราไม่ได้มีทายาทชายมากนัก จูเลียนก็ถือว่ามีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมด้วย“ฉันไม่ต้องการให้อนาคตของลูกชายของฉันถูกทำลายเพียงเพราะเรื่องแบบนี้“ถ้านายต้องการ ฉันยกเขาให้เป็นลูกชายของนายก็ได้“ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ยังคงเป็นหลานชายของนาย เราทุกคนเป็นตระกูลเดียวกัน พวกเราจะทะเลาะกันทำไม?“
หลังจากที่โนอาห์กลับไปแล้ว ฮาร์วีย์ก็ลุกขึ้นและหยิบแฟ้มขึ้นมา เขาพลิกหน้าต่าง ๆ ดูก่อนที่จะถามเบา ๆ “ตอนนี้คุณคิดจะทำอะไรเหรอนายท่านยอร์ก?“ในเมื่อคุณรู้ว่าสิ่งเหล่านี้อยู่กับโนอาห์ ทำไมไม่ยึดพวกมันจากเขาและให้ความยุติธรรมแก่ลูกชายของคุณล่ะ?“คุณจะชักใยอยู่ทำไม?“คุณจะปล่อยจูเลียนไปและคืนตำแหน่งให้เขาเพียงเพื่อพวกนี้เหรอ?“นั่นดูเหมือนจะเป็นการเสียเปล่า”“ผมได้พวกนี้มาด้วยตนเอง มันแตกต่างกับการมีคนมอบให้“อย่างน้อยก็ต่อหน้าคุณย่ายอร์ก“นอกจากนี้ ผมจำเป็นต้องปล่อยจูเลียน“ถ้าผมไม่ทำ ผมก็จะไม่มีข้อแก้ตัวที่จะปล่อยลูกสาวตัวเอง”รูม่านตาของฮาร์วีย์หดตัว ดูเหมือนว่ามาร์เซลจะเริ่มแผนของเขาแล้ววันเกิดของคุณย่ายอร์กน่าจะเป็นวันที่น่าตื่นเต้นฮาร์วีย์หัวเราะอย่างขบขัน“ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมก็อยากได้คำเชิญไปงานวันเกิดคุณย่ายอร์กเหมือนกันนายท่าน“ผมคงจะรู้สึกแย่มากถ้าไม่ได้ไปชมเหตุการณ์ด้วยตาของตัวเอง!”มาร์เซลมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่ลึกซึ้งก่อนที่จะยิ้มจาง ๆ“ไม่ต้องห่วง ต่อให้คุณจะไม่อยากไป ผมก็จะลากคุณไปที่นั่นด้วยตัวเอง“ในวันเกิดคุณย่ายอร์ก…“หัวหน้าตระกูลคนต่อไปจะถูกเลือก“ม
ที่ท่าเรือสำราญของอ่าววิคตอเรีย เรือสำราญสีดำสนิทค่อย ๆ เกยฝั่งรถจี-แวเกิ้นสองสามคันจอดเป็นเส้นตรง หลังจากนั้นไม่นาน ผู้คนมากมายที่แต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองก็ก้าวลงจากรถพวกเขาต่างมีรอยยิ้มอันอบอุ่นวินซ์อยู่ภายใต้พวกเขา เขายิ้มจาง ๆ ในขณะที่เขาหรี่ตามองบุคคลที่ออกมาจากคุกที่ไม่สามารถติดตามได้ของหน่วยมังกรลับชายผู้ต้องสงสัยสวมเสื้อผ้าเรียบ ๆ แต่มือของเขายังคงเต็มไปด้วยผ้าพันแผลและเฝือก เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจูเลียนไม่ว่าวินซ์ต้องการให้จูเลียนตายมากแค่ไหน เขาก็ยังคงแสดงรอยยิ้มอันอบอุ่นในขณะที่เขาทักทายคนหลังพร้อมกับควินตัน แมทธิว และคนอื่น ๆ เมื่อพวกเขาเห็นจูเลียน พวกเขาก็แสดงท่าทีกระตือรือร้นและเห็นอกเห็นใจ“โอ้ จูเลียน! พี่น้องของเรายอมสารภาพเพื่อให้คุณได้รับการปล่อยตัว!”“อย่าลืมเลี้ยงอาหารทุกคนเพื่อเป็นการขอบคุณด้วยนะ!”“นายน้อยยอร์ก”จูเลียนรีบเข้าหาวินซ์ก่อนที่จะโค้งคำนับด้วยความเคารพเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นนอกเรือนจำ แต่เขารู้ว่าเขาโชคดีมากที่ได้รับการปล่อยตัวยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับตำแหน่งผู้นำของกองทหารของตระกูลยอร์กคืนอีกด้วย นั่นหมายความว่าเขายังคงทำงานเป็นสม
วินซ์ดูสับสนเล็กน้อยเมื่อเขามองไปที่ผู้หญิงคนนั้นควินนี่ไม่มีเจตนาที่จะไปร่วมกับคนอื่น ๆ เธอกลับรอให้ผู้คนแยกย้ายก่อนที่จะลงมาจากเรือวินซ์หรี่ตามองควินนี่ครู่หนึ่งก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้า เขาส่งยิ้มอันอบอุ่นให้เธอ“ยินดีต้อนรับกลับมานะควินนี่”“พวกเราจะไปเลี้ยงฉลองให้จูเลียน คุณจะไปด้วยไหม?”ควินนี่เหลือบมองวินซ์ ความสงสัยปรากฏชัดในแววตาของเธอ เธอแตกต่างกับจูเลียน ก่อนที่เธอจะออกมาจากคุก เธอก็รู้อยู่แล้วว่าทำไมเธอถึงถูกปล่อยตัวเธอมาที่นี่เพื่อแข่งกับวินซ์วินซ์ก็คงได้ข่าวแล้วเช่นกันแม้สถานการณ์เช่นนี้ วินซ์ก็ยังคงสุภาพต่อเธอมาก เธอรู้สึกงุนงง“วินซ์ คุณน่าจะรู้ว่าทำไมฉันถึงได้กลับมาในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้“คุณแน่ใจเหรอว่าจะชวนฉันไปกินข้าว?”ควินนี่ยิ้มให้เขารอยยิ้มของวินซ์แข็งทื่อ แน่นอนว่าเขารู้ดีว่าทำไมเธอถึงได้รับการปล่อยตัวในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับข่าว แต่เขาจะสามารถเดามันได้อยู่ดีท้ายที่สุดแล้วมาร์เซลก็ไม่มีลูก ควินนี่เป็นคนเดียวที่เขาสามารถใช้แข่งกับวินซ์ได้อย่างไรก็ตาม ลูกสาวบุญธรรมไม่มีสิทธิ์ที่จะแข่งขันกับทายาทสายตรงอยู่แล้ว!นี่มันจะเป็น
“คุณพูดถูก ฉันเสียใจอยู่เสมอที่ได้เกิดเป็นผู้หญิง“แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว”ควินนี่ยิ้ม“ถ้าฉันเป็นผู้ชายแล้วจะยังไง?“ถ้าฉันไม่ใช่แล้วจะยังไง?“พวกเขาว่ากันว่าผู้ชายจะสามารถบรรลุเป้าหมายได้เสมอ!“แต่บางคนก็ว่ากันว่า…“ผู้หญิงก็ไม่ได้มีความสามารถน้อยไปกว่าผู้ชาย!“ฉันรอมานานแล้ว!“ผ่านมาตั้งหลายปี!“สิ่งที่ฉันเพียงต้องการมาโดยตลอดคือโอกาส…“โอกาสให้ฉันได้สู้!“ฉันไม่ได้มาเพื่อพิสูจน์ว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน…“ฉันมาเพื่อบอกทุกคนว่าฉันสามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้เหมือนกันแม้ว่าฉันจะเป็นผู้หญิงก็ตาม!”ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะปรบมือ“ประทับใจ อย่างที่คาดไว้จากลูกสาวของนายท่านเลย“ไม่น่าแปลกใจเลยที่วินซ์พยายามสร้างสันติภาพกับเธอแม้ว่าเขาจะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ก็ตาม“เขายังพยายามล่อเธอด้วยตำแหน่งนายหญิงของตระกูล“เขารู้ว่าผู้หญิงอย่างเธอจะไม่สนใจเงินทองหรือผลประโยชน์ สิ่งที่เธอต้องการคืออำนาจสมบูรณ์“สำหรับชาวยอร์กแห่งฮ่องกง เธอสามารถบรรลุเป้าหมายนี้ได้ด้วยการเป็นนายท่านหรือนายหญิงของตระกูลเท่านั้น“และถ้าเขาเปลี่ยนใจเธอไม่ได้ เธอคงจะเป็นอุปสรรคใหญ่ที่สุดของเขา”“ในอดีตฉันอาจเ
ควินนี่หรี่ตามองฮาร์วีย์และจ้องเขาอยู่ครู่หนึ่ง เธอบอกได้เลยว่าเขาไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับเธอเลยเธอส่งเสียงเยาะเย้ยอย่างเย้นชา“ก็ได้ ฉันไม่แกล้งคุณแล้ว” เธอเยาะเย้ย“คุณพ่อบอกฉันแล้วว่าฉันจะต้องทำอะไรเมื่อออกมา“เขาต้องการให้ฉันเข้าควบคุม ล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัด บริษัทที่ทำงานภายใต้ตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงก่อนวันเกิดของคุณย่ายอร์ก“ฉันจะมีโอกาสสู้วินซ์ได้ก็ต่อเมื่อฉันควบคุมพวกเขา”“โชคดีล่ะ ฉันจะช่วยทุกวิถีทางที่ทำได้” ฮาร์วีย์พูดพร้อมกับยิ้มให้เธอในขณะเดียวกันฮาร์วีย์ก็บอกให้เอ็ดวินค้นหาที่ตั้งของบริษัทก่อนที่จะไปส่งควินนี่ที่นั่นหลังจากนั้นฮาร์วีย์ก็จะเป็นไทควินนี่หยิบแล็ปท็อปข้างตัวเธอขึ้นมาแล้วเช็กอีเมลของเธอ“คุณพ่อโอนหุ้นทั้งหมดของเขาจากล็อกซัสมาให้ฉัน“ทั้งหมดสามสิบเปอร์เซ็นต์พอดี“แต่เมื่อเขาลงนามในข้อตกลง ฉันได้แนะนำเขาบางอย่าง“ฉันอยากให้ครึ่งหนึ่งเป็นชื่อของคุณ“พูดง่าย ๆ ก็คือ คุณก็มีส่วนร่วมในบริษัทเช่นกัน“มีอีกเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องบอกคุณ“ประธานของบริษัทคือคอรี่ ยอร์ก“เขาเป็นพ่อที่แท้จริงของวินซ์และเป็นลุงของฉันด้วย“ในขณะเดียวกันเขาคือคนที่ต้องการให้คุ
ปัง!“บัดซบ!“พวกเขาพยายามจะแย่งแหล่งที่มาของอำนาจผมงั้นเหรอ?”สีหน้าของวินซ์ชั่วร้ายจนไม่อาจบรรยายได้“ตลอดหลายปีที่ผ่านมาบริษัทอยู่ภายใต้การควบคุมของบ้านใหญ่มาตลอด…“คนนอกอย่างเขามีสิทธิ์ที่จะมาโอ้อวดในถิ่นของเราตั้งแต่เมื่อไหร่?!“พวกเขาคิดว่าพวกเราเป็นแค่คนขี้ขลาดงั้นเหรอ?”…หลังจากที่ทานอาหารง่าย ๆ กับจูเลียนและส่งเขากลับบ้านแล้ววินซ์ก็รีบไปที่อาคารสำนักงานของเขาที่อ่าววิคตอเรียเขาเดินเข้าไปด้วยสีหน้าเคร่งขรีม เมื่อเขาเข้าไป เขาก็เห็นเล็กซี่ในชุดคลุมของเธอและกำลังเล่นเปียโนอย่างสง่างามเธอกำลังเล่นบทที่เก้าของน็อกเทิร์น ซึ่งเป็นเพลงที่ชวนให้นึกถึงความอาฆาตและการล้างแค้นอย่างไม่สิ้นสุดวินซ์ไม่มีอารมณ์ที่จะเพลิดเพลินไปกับผลงานชิ้นเอกนี้ เขาเดินไปข้างหน้าทันทีและกระแทกมือไปที่คีย์เปียโนและทำลายช่วงเวลานั้น“คุณน้ารู้ไหมว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น?! คุณน้ายังมีอารมณ์ที่จะเล่นเปียโนอีกเหรอ?!“คุณน้าบอกว่าจูเลียนจะต้องติดคุกใช่ไหม?!“เขาไม่เพียงแต่จะออกมาแล้ว แต่ผมยังต้องเลี้ยงข้าวเขาอีกด้วย!“นี่คือสิ่งที่พี่สามของคุณน้าต้องการ!”เล็กซี่ขมวดคิ้วก่อนที่จะตอบเบา ๆ “บ้านหล