ฮาร์วีย์ ยอร์กหยิบโทรศัพท์จากอีกด้านหนึ่งของโต๊ะแล้วเลื่อนดูภาพบางภาพพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ“ผมยอมรับว่าผมประทับใจที่คุณยอมเสียสละลูกสาวของตัวเองเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง“แต่ในทางกลับกันคุณก็กำลังขอให้ผมเป็นลูกเขยของคุณ“ไม่ว่าผมจะเต็มใจหรือไม่...“สุดท้ายคุณก็คงจะควบคุมผมและจัดการผมทิ้งหลังจากที่คุณใช้ผมจนพอใจแล้ว ถูกไหม?“คุณคงจะเพิ่งคิดแผนนั้นขึ้นมาเพื่อปิดปากผมไม่ให้เปิดเผยเรื่องความสัมพันธ์ในตระกูลของคุณ“ลูกสาวของคุณคงจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอกำลังถูกพ่อของเธอขาย“ผมไม่เคยเข้าใจว่าตระกูลที่ร่ำรวยจะสามารถห่างเหินกันได้แค่ไหน แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว”ฮาร์วีย์กระแทกโทรศัพท์ลงบนโต๊ะก่อนที่จะหรี่ตาและไขว่ห้าง“ข้อเสนอของคุณน่าดึงดูดใจมากนายท่าน“แต่น่าเสียดายที่ผมไม่ชอบร่วมมือกับคนสกปรกอย่างคุณ“ผมจึงขอปฏิเสธข้อเสนอของคุณ”ปัง!โนอาห์ ยอร์คกระแทกโต๊ะอย่างโกรธเคือง“นายทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ ฮาร์วีย์!“รู้ไหมว่ามีคนอยากเข้าหาฉันมากมายแค่ไหนแต่ไม่เคยมีโอกาสนั้น?!“นายรู้ไหมว่ามีคนอยากแต่งงานกับลูกสาวฉันกี่คนแต่ฉันไม่เคยเหลียวมองพวกเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว?!“ฉันให้โอกาสนายได
โนอาห์ ยอร์กหยิบซิการ์ของเขาขึ้นมาสูบอีกครั้งก่อนที่จะลุกขึ้นยืน“ฉันไม่รู้ว่าจะเรียกนายว่าอะไรดีจริง ๆ“โง่เขลาไหม?“หรือนายแค่หัวแข็งไปหน่อยเพราะอายุยังน้อย?“ไม่ว่าจะยังไง วันนี้ฉันจะสั่งสอนนายเอง“ฉันจะทำให้นายได้รู้ว่าการได้เจอกับคนที่เหนือกว่านายจะเป็นยังไง!”ในขณะนี้โนอาห์ไม่ได้แสร้งเป็นนักธุรกิจอีกต่อไป เขาได้กลายเป็นชนชั้นสูงที่แท้จริงชนชั้นสูงที่เด็ดขาดและโหดเหี้ยมอีกด้วยฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“คุณคิดว่าคนกระจอกพวกนี้จะแตะต้องผมได้เหรอนายท่าน?“พวกเขาไม่ได้มีกันเพียงแค่นี้ใช่ไหม?”“แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว พวกเขาจะสามารถทำให้นายยอมถ่อมตัวแน่นอน”โนอาห์เหลือบมองผู้หญิงที่อยู่ข้างเขาแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “สโนว์ ให้ชายคนนี้ได้ลิ้มรสสิว่าฝือมือของทหารชั้นสูงสุดเป็นอย่างไร“ให้เขาได้รู้ว่ากังฟูง่อย ๆ ของเขาไม่ได้มีความหมายอะไรกับตระกูลที่ร่ำรวยอย่างพวกเรา“ใช่ หักแขนขาของเขาทั้งหมดไปเลย แต่อย่าเพิ่งฆ่าเขาล่ะ ฉันยังรอให้เขาได้เป็นนายน้อยคนต่อไปของฮ่องกง“เมื่อเขายอมรับเงื่อนไขของฉันแล้วเท่านั้นเขาจึงจะกลับไปได้“เข้าใจไหม?”“รับทราบค่ะ!”สโนว์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะก
ปัง!กลิ่นดินปืนลอยไปในอากาศเมื่อกระสุนถูกยิงออกไปอย่างเด็ดขาดแน่นอนว่าในการยิงนัดนี้จะไม่มีความลังเลหรือความเมตตาใด ๆ เป้าหมายของสโนว์คือการรั้งฮาร์วีย์ ยอร์กเอาไว้ในห้องนี้แต่น่าเสีย ต่อให้สโนว์จะเร็ว แต่ฮาร์วีย์เร็วกว่าฮาร์วีย์กระโจนไปข้างหน้าขณะที่สโนว์เหนี่ยวไกปืนและพุ่งเข้าใส่ลำตัวของเธอปัง!กระสุนหลงไปตรงเพดานสโนว์กระเด็นออกไปทันทีก่อนที่จะชนกับชั้นหนังสือของสเตย์พอร์ทที่ทำจากไม้ลูกแพร์สีเหลือง เธอกระอักเลือดออกมาจำนวนมาก กระดูกของเธอหักไปหลายชิ้นปืนสีเงินกระเด็นออกจากมือของเธอ ขณะที่หมุนไปบนพื้นจนไกลเกินเอื้อมจากเธอ“คุณเป็นทหารชั้นสูงสุดงั้นเหรอ? แต่ทำได้แค่นี้เนี่ยนะ?”ฮาร์วีย์แสดงท่าทีเหยียดหยามอย่างยิ่งคำพูดเหล่านั้นเพียงพอที่จะทำให้สโนว์ตกอยู่ในความสิ้นหวังฮาร์วีย์ไม่พูดอะไรอีกต่อไป เขาเพียงแต่เดินออกจากออฟฟิศไปจากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในลิฟต์และไม่นานก็ถึงประตูหน้า“คุณคือใคร?!”“คุณจะทำอะไร?!”บอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งพยายามหยุดฮาร์วีย์ แต่มันก็สายเกินไปฮาร์วีย์เดินผ่านพวกเขาและเอื้อมมือไปทางด้านหลังรถมายบัคก่อนที่จะเหนี่ยวไกปืนประตูที่ควรจะปิดก็พลัน
”อะไรนะ?“พี่สามจับตัวฮาร์วีย์ ยอร์กไปหลังจากที่เขาออกมาจากวิลล่าในสวนเหรอ?“สโนว์ บอดี้การ์ดส่วนตัวของเขาพิการไปเลยเหรอ?“ไอ้สารเลวนั่นยังตบหน้าพี่สามด้วยเหรอ?!”ภายในห้องพักผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาลฮ่องกง เล็กซี่ ยอร์กหายใจรุนแรงขณะที่คุยโทรศัพท์พร้อมกับหั่นแอปเปิ้ลให้วินซ์ ยอร์กสีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเหลือเชื่ออย่างยิ่งหลังจากที่เธอวางสายจากนั้นเธอก็ถือจานแอปเปิ้ลไปวางลงบนโต๊ะตรงหน้าวินซ์และค่อย ๆ จิ้มไม้จิ้มฟันเข้าไปในแอปเปิ้ลหนึ่งชิ้นวินซ์วางแล็ปท็อปลงเพื่อพาตัวเองออกมาจากธุรกิจที่ยุ่งวุ่นวายของเขา เขามองเล็กซี่แล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”เล็กซี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่“ฉันไม่รู้ว่าพี่สามคิดอะไรของเขา เขาพยายามไปหยุดฮาร์วีย์...“และแน่นอนว่าผลที่ตามมาก็คือเขาทำให้ตัวเองเดือดร้อน“เขายังขายหน้าอีกด้วย”จากนั้นเล็กซี่ก็อธิบายทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับวินซ์หลังจากที่กัดแอปเปิ้ลไปคำหนึ่งเขาก็แสดงสีหน้าสับสน“น่าสนใจ จูเลียน ยอร์กถูกกองบังคับคดีของตระกูลยอร์กจับตัวไปและถูกปลดจากอำนาจของเขาเพราะฮาร์วีย์“แต่ลุงสามกลับยังชวนเขาไปคุยที่อาคารสำนักงานของเขาอีกเหรอ?“เขาพยายา
“คุณน้าพูดว่าอะไรนะ?!”วินซ์ ยอร์กชะงักก่อนที่จะกลับมามีสติอีกครั้ง“ดูเหมือนว่าลุงสามกำลังพยายามจะเตะผมออกจากตำแหน่งโดยไม่ให้ใครรู้!“แต่มีหลักฐานไหม?“เขาจะไม่มีวันยอมรับหากเราไม่แสดงหลักฐานใด ๆ”เล็กซี่ ยอร์กแสดงรูปภาพในโทรศัพท์ของเธอให้วินซ์ดู“ตามคำให้การของเขา เขาบอกว่าเขามีหลักฐานเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน นอกจากบ้านหลังที่สามแล้ว ทุกคนในตระกูลมีส่วนร่วมหมด”รูปภาพนั้นเผยให้เห็นฮาร์วีย์ ยอร์ก และโนอหา์ ยอร์กนั่งตรงข้ามกันหลังจากหรี่ตามองรูปภาพนั้นครู่หนึ่ง วินซ์ก็พูดอย่างสงสัย “แต่เขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้นด้วย...“ถ้าเขาเปิดเผยหลักฐาน เขาจะฆ่าตัวเองตายก่อนที่จะมาถึงเราด้วยซ้ำ”“จากที่รู้จักสุนัขจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์นั้นและในเมื่อเขาได้หลักฐานไปแล้ว หลักฐานนั้นน่าจะเอาผิดเขาไม่ได้แน่นอน” เล็กซี่ตอบอย่างสงบ“นอกจากนี้เขาอาจจะพยายามให้หลักฐานไปถึงเซลีน่า จัดด์ผ่านฮาร์วีย์ก็ได้“และเนื่องจากเซลีน่าเชื่อใจฮาร์วีย์มากขนาดนั้น เธอจะต้องเชื่อมันอย่างแน่นอนถ้าฮาร์วีย์เป็นคนที่นำหลักฐานนั้นไปให้เธอ!“และถ้าฮาร์วีย์ยอมรับเงื่อนไขของโนอาห์ เราคงเกิดการนอ
พระอาทิตย์ยามเย็นที่อ่าววิคตอเรียช่างงดงามฮาร์วีย์ ยอร์กนั่งบนหลังคาเรือสำราญขณะที่พลิกดูหนังสือพิมพ์หลายสิบฉบับที่ซื้อมาแต่หลังจากที่เขาเสร็จแล้วเขาก็ดูเสียใจเล็กน้อยเขาไม่คิดว่าเหล่านักข่าวจะขี้ขลาดขนาดนี้ เขาป้อนข่าวใหญ่ให้พวกเขา แต่พวกเขาไม่กล้าตีพิมพ์สิ่งที่น่าสนใจด้วยซ้ำเหล่านักข่าวจะไม่กล้าดูหมิ่นวินซ์ ยอร์ก หรือโนอาห์ ยอร์ก“ตามที่คาดไว้จากคนที่รวยและมีอำนาจ“แม้แต่สื่อก็ยังถูกพวกเขาควบคุม”ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังคร่ำครวญเกี่ยวกับสถานการณ์นั้นก็มีคนหนึ่งเดินขึ้นมาและนั่งบนเก้าอี้เอนกายข้างฮาร์วีย์อย่างสบาย ๆเขาคือมาร์เซล ยอร์ก นายท่านลำดับที่สี่ของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงเขาสวมเสื้อเชิ้ตลายดอกไม้สไตล์ฮาวายและแว่นกันแดดอันใหญ่ เขาไม่ได้พาใครมาด้วยในขณะนี้ถ้าฮาร์วีย์ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เขาคงเข้าใจผิดว่าเขาเป็นเพียงคนธรรมดาตามท้องถนนฮาร์วีย์ยื่นแก้วกาแฟให้มาร์เซลหลังจากที่เขาเอนกาย“วันนี้คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอนายท่านยอร์ก?”โยอาน่า เมนโดซาจัดสถานที่นี้ให้ฮาร์วีย์ ท้ายที่สุด ณ จุดนี้ เขาก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับโรงแรม ทรี ซีซั่น เต็มที และเขาไม่สามารถไปที่วิลล่าในสวนได้
โนอาห์ ยอร์กสวมเสื้อกันลม เผยถึงกลิ่นอายของความเป็นคนชนชั้นสูงรอยฝ่ามือบนใบหน้าของเขาได้รับการดูแลโดยแพทย์อย่างเพียงพอแล้วจนเกือบจะไม่สามารถมองเห็นได้แต่เมื่อฮาร์วีย์ ยอร์กเหลือบมองมา เขาก็ยังคงเห็นรอยฝ่ามือจาง ๆ อยู่มาร์เซล ยอร์กมองไปอย่างสงสัยและเต็มไปด้วยความสนใจว่าโนอาห์จะเล่นการใหญ่นี้อย่างไร“นั่นนายเหรอน้องสี่?“อ้าว! นายน้อยยอร์ก! อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”โนอาห์มาโดยไม่ได้ถูกรับเชิญและวิ่งไปที่เรือของฮาร์วีย์ เมื่อเขาขึ้นมาบนหลังคา เขาก็ทำเหมือนกับว่าเขาสนิทกับฮาร์วีย์มันยากที่จะจินตนาการว่าเขาเคยวางแผนที่จะจัดการกับฮาร์วีย์แต่ถูกตบหน้าก่อนหน้านี้ฮาร์วีย์หรี่ตาลงเล็กน้อย เขาต้องยอมรับว่าสุนัขจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์เหล่านี้เก่งกาจเพียงใดฮาร์วีย์ยังคงจำที่เขาตบหน้าโนอาห์ได้อย่างชัดเจน แต่โนอาห์ดูราวกับว่าเขาลืมมันไปแล้วน่าประทับใจ…ทว่า ฮาร์วีย์ไม่ได้จะปล่อยโนอาห์ไป“โลกกลมจังเลยนะนายท่าน!“ผมไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่หลังจากเหตุการณ์เมื่อเช้านี้!“รอยตบบนหน้าคุณเป็นยังไงบ้าง?“ยังเจ็บอยู่ไหม?“การรักษาของคุณคงแพงน่าดู!“ผมขอโทษจริง ๆ ผมเป็นคนขี้เล่น บางครั้งผมมักจะ
โนอาห์ชะงัก เขาไม่สามารถบังคับตัวเองให้ส่งแก้วไปได้โนอาห์หรี่ตามองมาร์เซลชั่วครู่ จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างขมขื่น“ดูเหมือนว่าน้องสี่ของฉันจะไม่มีความรู้สึกใด ๆ อีกต่อไปหลังจากที่ได้เป็นนายท่านมาเป็นเวลานาน…“ฉันไม่เคยเข้าใจว่าตระกูลที่มีฐานะร่ำรวยจะสามารถห่างเหินกันได้ขนาดไหน แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว”“มีอะไรก็พูดมา อย่าทำให้ผมต้องเสียเวลาเลย” มาร์เซลพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาโนอาห์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นท่าทางที่ไม่แยแสและไร้อารมณ์ของมาร์เซล“พี่สองน่าจะโทรหานายแล้ว” โนอาห์พูดเบา ๆ“ปล่อยลูกชายของฉันซะ”“ทำไม?” มาร์เซลถามอย่างเย็นชา“เขาเป็นลูกชายของฉัน เขาผิดพลาดไปบ้าง แต่เขาไม่สมควรต้องตาย“กองบังคับคดีของตระกูลยอร์กรับผิดชอบคดีของเขา แต่ฉันมั่นใจว่าพวกเขาจะเคารพการตัดสินใจของนายเช่นกัน“ตระกูลเราไม่ได้มีทายาทชายมากนัก จูเลียนก็ถือว่ามีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมด้วย“ฉันไม่ต้องการให้อนาคตของลูกชายของฉันถูกทำลายเพียงเพราะเรื่องแบบนี้“ถ้านายต้องการ ฉันยกเขาให้เป็นลูกชายของนายก็ได้“ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ยังคงเป็นหลานชายของนาย เราทุกคนเป็นตระกูลเดียวกัน พวกเราจะทะเลาะกันทำไม?“