“ถ้าใช่แล้วจะทำไมล่ะ”“ถ้าฉันอยากจะมีปัญหากับนายแล้วจะทำไมล่ะ?”เคทลินเดินกลับไปที่โซฟาของเธออย่างสงบก่อนที่จะนั่งลงไปไขว่ห้างอย่างเย่อหยิ่งรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏบนริมฝีปากของเธอขณะที่เธอมองเอ็ดวินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม“ไม่คิดจะลงมือหลังจากพยายามกล้ำกลืนความอัปยศอดสูทั้งหมดนั้นอย่างหนักงั้นหรือ?“หรือคิดจะทำร้ายฉัน?"เอาเลยสิ! ลองดูสักตั้ง!“ฉันอยากจะรู้นะว่านายจะทำยังไง!”"เธอ…"เอ็ดวินกำลังจะก้าวไปข้างหน้าขณะที่ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เป็นระเบียบจากด้านหลังคนในเครื่องแบบหลายคนที่มีอาวุธครบมือล้อมรอบไปทั่วทั้งบริเวณโยอาน่าซึ่งสวมชุดเครื่องแบบเดียวกัน ก้าวออกมาจากฝูงชนด้วยเสียงฝีเท้าที่ดังกึกก้อง“เธอกล้าแตะต้องคนในครอบครัวของฉันอย่างนั้นเหรอ เคทลิน? คิดดีแล้วหรือยัง?“เธอจะแบกรับผลที่ตามมาได้อย่างนั้นใช่ไหม?!”สีหน้าของโยอาน่าแย่ลงเมื่อเธอเห็นใบหน้าที่บวมของน้องชายและเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง“โอ้ พระเจ้า! หญิงสาวจากตระกูลเมนโดซา หัวหน้าโยอาน่า เมนโดซามาเองเลยเหรอ?"อะไรกัน? แค่เพราะเธอมีสาขาของวังมังกรอยู่ในมือแค่ไม่กี่วันแล้วคิดว่าตัวเองมีอำนาจใหญ่โตคับฟ้าหร
ใบหน้าที่สวยงามของโยอาน่ากลายเป็นน้ำแข็ง และคิ้วที่ขมวดเป็นปมของเธออาจผูกเข้าเป็นโบว์ได้โดย การตบของลูอิสและทำให้เส้นความอดทนของเธอขาดผึงเธอเป็นตัวแทนของวังมังกรสาขาฮ่องกงและลาสเวกัส รวมถึงผลประโยชน์ของฮาร์วีย์ด้วยเธอไม่ยอมให้ตัวเองถูกตบอย่างง่าย ๆ แน่เธอชักปืนด้ามสวยของเธอออกมาเป็นการตอบโต้“นายคิดว่าตำแหน่งหัวหน้าของฉันเป็นแค่ตำแหน่งลอย ๆ อย่างนั้นเหรอ ลูอิส?” เธอเอ่ยน้ำเสียงเยือกเย็น“นายคิดว่าฉันฆ่านายไม่ได้หรือไง”ตามคำสั่งของเธอ ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอโน้มตัวไปข้างหน้าพร้อมกับกดเซฟตี้ของปืนและเล็งไปที่ลูอิสแต่การป้องกันนี้ไร้ประโยชน์อย่างเห็นได้ชัดสำหรับลูอิส เขาชำเลืองมองโยอาน่าอย่างไม่กลัวเกรงและคำราม “เธอบุกเข้ามาในเอ็มเมอรัลด์ คลับและท้าทายอำนาจของเคทลิน! แน่นอนว่าฉันต้องตบหน้าเธออยู่แล้ว!“ฉันจะบอกอะไรให้นะ โยอาน่า…“ชื่อเสียงของเธออาจจะทำให้คนส่วนใหญ่ตกใจได้ แต่มันไม่ได้ผลอะไรกับฉันหรอก! ถ้าคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์มาช่วยน้องชายของตัวเองเหรอ!“ฝันไปเถอะ!”“ดูเหมือนว่านายพร้อมที่จะสู้กับฉันแล้วสินะ!” โยอาน่าพูดอย่างเย็นชาลูอิสหัวเราะ“เอาเลยสิ! ยิงฉันเลย!”“ถ้า
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!“ขยะยังไงก็ยังเป็นขยะอยู่วันยังค่ำ!“พวกนายทุกคนมันก็แค่ขยะ!“ดูตัวเองสิ!”ลูอิสยังคงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ขณะมองไปยังเอ็ดวินและคนอื่น ๆ ด้วยความเศร้าสลด“พวกนายยังกล้าทำตัวอวดดีต่อหน้าฉันอีกเหรอ!“คิดจะทวงความยุติธรรมใช่ไหม?!“ฮ่า! ฉันยังไม่ทันได้โยนลูก ๆ ของฉันออกไปเลยด้วยซ้ำ แต่พวกนายก็กลัวจนหัวหดหมดแล้ว!“ถ้าฉันโยนมันออกไปจริง ๆ พวกนายคงรีบร้องไห้กลับไปฟ้องพ่อแม่!“พวกนายทุกคนนี่ไร้ประโยชน์จริง ๆ เลยนะ!“ตระกูลเมนโดซา? ตระกูลคลาร์ก?“เลิกล้อเล่นได้แล้ว!“ที่พวกนายเชิดหน้าชูคออยู่ในตำแหน่งของตัวเองได้ ก็เพราะไม่มีใครไปแย่งต่างหาก!“คิดว่าตัวเองเก่งถึงขนาดเทียบกับพวกเราได้หรือไง!“นายคู่ควรเหรอ!”ลูอิสตบหน้าเอ็ดวิน ความเย่อหยิ่งแผ่ซ่านออกมาจากทุกอณูรูขุมขนเฮเลน่าและสาวสวยคนอื่น ๆ ปิดปากหัวเราะคิกคักอย่างเย้ยหยันหลังจากคืนนี้ ทั้งตระกูลคลาร์กและตระกูลเมนโดซาจะกลายเป็นเรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฮ่องกงและลาสเวกัสเอ็ดวินจ้องเขม็งไปที่ลูอิส ถ้าหากไม่มีผู้บริสุทธิ์อยู่รอบ ๆ เขาคงพร้อมที่จะตายไปพร้อมกับลูอิส"ก็ได้! ฉันจะให้โอกาสนายได้ไถ่ตัว! พวกนายต
“ทางเลือกที่สอง ถ้าไม่อยากตาย คุกเข่าลงแล้วตบหน้าตัวเองสักสิบที ขอโทษอย่างตั้งใจ แล้วฉันจะปล่อยนายไป“อยากใช้วิธีไหนก็เลือกเลย ฉันจะอยู่กับนายไปจนจบเกมเอง ฟังดูเป็นไงล่ะ”น้ำเสียงของฮาร์วีย์นั้นฟังดูสบาย ๆ ราวกับว่าเขาจัดการลูอิสได้อยู่หมัดดวงตาของลูอิสกระตุกอย่างบ้าคลั่งก่อนที่เขาจะปลดปล่อยไอสังหารออกมา“นายเป็นใครกันวะ!”เขาอยากจะส่งฮาร์วีย์ให้ลอยไปด้วยการเตะ แต่เขาตระหนักว่าฮาร์วีย์จับมือของเขาไว้ไม่ต่างจากกุญแจมือถ้าฮาร์วีย์ใช้แรงมากกว่านี้อีกนิด ระเบิดในมือของเขาจะตกลงไปที่พื้น และหากเป็นเช่นนั้น ทุกคนที่นี่จะต้องตกตายไปตามกันลูอิสจึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม“ฉันเป็นใครก็ไม่สำคัญหรอก ทางที่นายจะเลือกต่างหากที่สำคัญ”ฮาร์วีย์ออกแรงมากขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขาพูดต่ออย่างไม่ไยดี“ถ้านายเลือกไม่ได้จริง ๆ ล่ะก็ ฉันจะเลือกให้นายเอง”เสียงแตกดังขึ้นจากมือของลูอิสหลังจากที่ฮาร์วีย์ออกแรงที่จับมือของเขาหนักขึ้น ความเจ็บปวดแสนสาหัสประเดประดังเข้ามา ลูอิสแทบไม่รู้สึกถึงมือของตัวเองอีกต่อไป มือของเขาอ่อนแรงลงและระเบิดในมือก็ใกล้จะร่วงหล่นลงไปเต็มทีแล้ว"นายมันบ้าไปแล้ว! บ้า!"ลูอิสผู
สีหน้าของลูอิสเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ความเย่อหยิ่งของเขาเหือดหายไปนานแล้วนี่เป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่งสำหรับเขาเขาท่องไปในดาร์ก ไอส์แลนและเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นคนที่กล้าบ้าบิ่นถึงกระนั้น ในขณะนี้ เขากลับถูกคนอื่นข่มไว้ได้อย่างเด็ดขาดชายคนนั้นกลายเป็นคนที่โหดเหี้ยมกว่าเขามาก ระเบิดในมือจะระเบิดในไม่กี่วินาทีนี้แล้ว และผู้คนกำลังจะตายจริง ๆลูอิสคิดว่าเขาเป็นคนที่ไม่กลัวความตาย และสามารถทำให้ทุกคนตื่นตกใจได้ด้วยข้อเท็จจริงนี้แต่วันนี้ชายที่ปรากฏตัวขึ้นทำให้เขารู้ถึงได้ถึงความกลัวในหัวใจของเขาทัศนคติที่เย่อหยิ่งและเผด็จการของเขาเกิดจากการที่เขาปราศจากความกลัวตายแต่หลังจากไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดได้ เขาก็ตระหนักได้ว่าเขามีโอกาสที่จะพินาศในมือของคนอื่น...เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ เขาจะยอมแพ้แต่โดยดีทันที!การตระหนักรู้นี้ทำให้ใบหน้าของลูอิสบิดเบี้ยวอย่างน่าสยดสยอง“นายกล้าดีนี่ ไอ้หนู! แกเป็นหนึ่งในคนของตระกูลเมนโดซางั้นเหรอ! แน่จริงก็บอกชื่อของนายมาสิ!“พรุ่งนี้ฉันจะไปเผาคนทั้งตระกูลของนายให้วอดเลย!”ลูอิสมองชายคนนั้นด้วยท่าทางเคร่งขรึม พยายามทำเสียงให้น่ากลัวและหน้าเก
ดวงตาของลูอิสกระตุกอย่างบ้าคลั่ง เขาเป็นคนที่ดื้อรั้นเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์เขากลับรู้สึกเทียบอะไรไม่ได้เลย“นายไม่กลัวตายจริง ๆ เหรอ?!” เขาอุทาน น้ำเสียงเคร่งขรึม“แน่นอน กลัวสิ ใครจะไม่กลัว?”“แต่ฉันมันก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง แต่กับนายล่ะ?" ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น“นายเป็นถึงหนึ่งในสี่นายน้อยแห่งฮ่องกง นักสู้ไร้พ่ายผู้ท่องไปในดาร์ก ไอส์แลน นายยังมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า!“ถ้าเราต้องตายไปด้วยกัน ฉันก็ไม่มีอะไรต้องเสีย“เพราะฉันตาย ทุกคนก็จะลืมฉัน“แต่พวกเขาจะจดจำนายไว้ในฐานะตัวตลกที่ยอมตายเพื่อความภาคภูมิใจอันไร้สาระ!”ทั้งสองกำลังคุยกันอย่างสบาย ๆ แต่เฮเลน่าและคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างหลังดวงตากระตุกอย่างรุนแรงแค่คนบ้าคนเดียวก็น่ากลัวมากพอแล้วแต่การมีอยู่ถึงสองคนนั้นน่ากลัวมาก!พวกเขาเกือบจะฉี่ราดกางเกงอยู่รอมร่อ ลูอิสถอนหายใจและพยายามผ่อนปรน“ฉันต้องยอมรับเลยไอ้หนู นายกล้าได้กล้าเสีย! แถมยังแข็งแกร่ง! ต้องขอชมเลย!“ฉันจะยอมรับความพ่ายแพ้ในเรื่องนี้!"ฉันขอโทษ!"ฉันผิดไปแล้ว! ขอโทษด้วยทุกคน!”“นี่ไม่ใช่การขอโทษที่เหมาะที่ควรเลย นายน้อยคาสโตร” ฮาร์วีย
ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง!ระเบิดตกลงบนพื้นและกลิ้งไปสองสามครั้ง แต่มันไม่ระเบิด มันยังคงแกว่งไปมาแทนฝูงชนเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น ตัวสั่นด้วยความกลัว"เฮ้อ มันไม่ระเบิดเหรอ?”"โทษที สงสัยอันนี้ต้องพังแล้วแน่ ๆ”ฮาร์วีย์แสดงท่าทางประหลาดใจก่อนจะดึงระเบิดอีกลูกบนหน้าอกของลูอิสออกมาอย่างไม่แยแสและถอดสลักออก“ฉันจะปล่อยเธอไป! ฉันจะคืนเธอให้พวกนายเดี๋ยวนี้เลย!”ก่อนที่ลูอิสจะทันได้ตอบโต้ เคทลินก็กระโดดออกมาจากที่ซ่อนทันทีและกรีดร้องอย่างยอมจำนนทันทีไม่มีใครอยากตาย เคทลินยิ่งไม่อยากเข้าไปใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเครียดกับความตายระยะเผาขนชีวิตของเธอราบรื่นดีมาตลอด แน่นอนว่าเธอไม่อยากตายเหมือนหมาข้างถนนอยู่ที่นี่!ลูอิสสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างน่ากลัวในขณะเดียวกัน เขาก็ได้กลิ่นเหม็นเน่าโชยออกมาจากร่างกายของเขาเขาอยากจะเอาหัวโขกพื้นให้สลบไปเขาไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะได้รู้สึกกลัวขนาดนี้ด้วยการโทรศัพท์จากเคทลิน ผู้คุ้มกันสองสามคนพาไอรีนออกมาหลังจากนั้นไม่นานใบหน้าของเธอซีดเผือด แต่เธอไม่ได้รับบาดเจ็บไม่ว่าอย่างไรพวกเขาล้วนเป็นคนที่มีชื่อเสียง มีบางอย่างที่แม
ใบหน้าของลูอิสแทบจะจมลงไปกับพื้นในขณะนี้ ขณะที่สัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าของฮาร์วีย์ เขากัดฟันและบังคับตัวเองให้สำลักคำว่า “ฉันขอโทษ”ฮาร์วีย์ยิ้มหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขายกขาขึ้นช้า ๆ แล้วปล่อยลูอิสให้เป็นอิสระลูอิสยังไม่ลุกขึ้นทันทีเช่นกันเขาคุกเข่า หลังตรงในขณะที่เงยหน้ามองฮาร์วีย์ด้วยท่าทางเหยียดหยาม เขาดูคล้ายกับสัตว์ร้ายที่เลี้ยงไม่เชื่อง“ฮาร์วีย์? นายคือฮาร์วีย์คนนั้นน่ะเหรอ!"ดี! ฉันจะจำทุกอย่างวันนี้เอาไว้!“นายควรรู้ว่ามีคนที่แข็งแกร่งกว่านายเสมอ ฮาร์วีย์!“ฉันจะคิดบัญชีในสิ่งที่เกิดขึ้นกับนายในคืนนี้อย่างแน่นอน!”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“รู้ไหมว่าฉันเกลียดอะไรที่สุด? คนพูดมากไงล่ะ!”ฮาร์วีย์คว้าคอของลูอิสทันทีเขาดันระเบิดมือที่ไม่มีสลักเข้าไปในปากของลูอิสโดยไม่ลังเล!“ในเมื่อพูดมากขนาดนี้ ก็หาอะไรอุดไว้ซะหน่อยดีกว่า“ถ้านายอ้าปากพูดอีกครั้ง และระเบิดลูกนี้ทำงานขึ้นมาก็อย่ามาโทษฉันล่ะ!”ฮาร์วีย์เอื้อมมือไปตบหน้าลูอิสอย่างเย้ยหยัน“หวังว่าครั้งต่อไปที่เราได้เจอกัน นายจะยังมีชีวิตอยู่”ลูอิสอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาทำได้เพียงจ้องมองฮาร์วีย์อย่างไม่พอใจฮาร์