เสียงแหลมดังขึ้นในอากาศขณะที่เอ็ดวินถูกตบหน้ารอยฝ่ามือสีแดงปรากฏขึ้นบนแก้มของเขา เกิดรอยเด่นหรา สายตาที่น่าสมเพชนั้นช่างน่าอัปยศอดสูเสียจริง“เคทลิน!” เอ็ดวินคำรามอย่างหมดความอดทนทันทีที่เสียงของเขาดังขึ้น ผู้คุ้มกันของตระกูลพาร์สันก็พุ่งไปข้างหน้าพวกเขาเล็งปืนไปที่ศีรษะของเอ็ดวินหากเอ็ดวินต้องเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน พวกเขาไม่ลังเลที่จะเหนี่ยวไกเลยแม้แต่น้อยฮาร์วีย์และเลสลี่ก้าวออกจากฝูงชนเช่นกัน“นายคิดว่าตัวเองจะเรียกชื่อฉันได้ตามต้องการอย่างนั้นเหรอ?”“นายคิดว่านายมีสิทธิ์อย่างนั้นหรือ?”เคทลินเอ่ยถาม น้ำเสียงของเธอดูแคลน“ตระกูลเมนโดซาเป็นตระกูลชั้นหนึ่ง! นายคิดว่าตัวเองเป็นคนยิ่งใหญ่ที่นี่เพียงเพราะพี่สาวของนายมีอำนาจควบคุมสาขาของวังมังกรใช่ไหม?“นายลืมไปหรือเปล่าว่านายมาได้ไกลถึงเพียงนี้เพราะตระกูลแฮมิลตัน“นายสูบเลือดสูบเนื้อตระกูลแฮมิลตัน แล้วนายก็ตีสนิทกับฮาร์วีย์…“ตระกูลของนายยังมีศักดิ์ศรีบ้างหรือเปล่า?“ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีตของเรา ฉันจะทำให้พวกเขาเหนี่ยวไกเดี๋ยวนี้เลย!“นายยังกล้าพูดกับฉันเรื่องความเกรงใจและความรับผิดชอ
ดวงตาของเอ็ดวินกระตุกขณะที่เขามองไปที่ใบหน้าที่ไม่พอใจของเคทลินมือขวาของเขาสั่น แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้เหวี่ยงมันออกไปยิ่งกว่านั้นคือ เขาบังคับตัวเองด้วยกำลังทั้งหมดที่มีเพี๊ยะ!เมื่อเคทลินเห็นว่าเอ็ดวินยังคงนิ่งอยู่ เธอจึงตบหน้าเขาที่แก้มอีกข้าง“ไอ้ขยะโสโครก! นายได้แต่เห่าแต่ไม่รู้จักกัด! นายดูยิ่งใหญ่ แต่ก็ไร้ประโยชน์!“นายโดนผู้หญิงตบแต่ไม่มีปัญญาตอบโต้กลับด้วยซ้ำ!“ไม่ละอายแก่ใจบ้างหรือไง?!”“เธอ?!”เอ็ดวินรู้สึกอับอายที่ถูกเคทลินตบ'แม้แต่ตอนที่นายเป็นหนึ่งในอัจฉริยะรุ่นเยาว์แห่งลาสเวกัส นายก็ยังไม่กล้าต่อกรกับฉันเลยด้วยซ้ำ!''นายนี่ช่างไร้ประโยชน์จริงๆ!''มาถึงขั้นนี้แล้ว นายน่าจะตาย ๆ ไปซะ!'เอ็ดวินยกมือขึ้นกุมใบหน้า เลือดเริ่มซึมออกจากริมฝีปาก เขาดูน่าสังเวชอย่างยิ่ง การแสดงออกดูแย่อย่างที่สุดคนที่ดูเหตุการณ์อยู่ต่างพากันหัวเราะและชนแก้วกันอย่างสนุกสนาน ขณะที่พวกเขาเพลิดเพลินไปกับสถานการณ์ตรงหน้า บางคนถึงกับยกมือขึ้นถ่ายวีดีโอไว้ด้วยโทรศัพท์ เหตุการณ์น่าอัปยศออกสู่ของนายน้อยแบบนี้จะเป็นวิดีโอไวรัลอย่างแน่นอนหากถูกโพสต์ลงในแพลตฟอร์มออนไลน์!“เธอกำลังล้ำเส้นแล้
“นอกจากนี้ นั่นคือส่วนแบ่งของคุณจอห์นสัน ไม่ใช่ของนาย! นายไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจแทนพวกเขาด้วยซ้ำ!“หรือนายกำลังบอกว่าเจ้านายของนายกลัวเกินกว่าจะมาเผชิญหน้ากับเรา? ว่างั้นเขาถึงได้ยอมรับเงื่อนไขที่น่าอัปยศเช่นนี้?”เคทลินจ้องมองไปที่เอ็ดวินอย่างเย็นชา เห็นได้ชัดว่าเธออยากจะรู้ว่าเขาจะตอบสนองอย่างไร เพื่อที่เธอจะได้ดำเนินการตามแผนของเธอต่อไปถึงกระนั้น เอ็ดวินยังคงสงบนิ่ง“เลิกไร้สาระได้แล้ว คุณพาร์สัน ผมจะถามคุณอีกครั้ง คุณยินดีรับเงื่อนไขหรือไม่”เคทลินขยับเข้าใกล้เอ็ดวินมากขึ้น ก่อนจะเดินเข้ามากระซิบข้างหูเขา“แน่นอนว่าฉันยินดีรับเงื่อนไขที่ดีแบบนี้ แต่ช่างน่าเสียดาย! เพราะฉันไม่ได้พาคุณจอห์นสันไป!“และถึงแม้ว่าฉันจะพาเธอไป… ในเมื่อเจ้านายของนายพยายามอย่างหนักที่จะช่วยชีวิตเธอ ถ้าฉันเลือกที่จะเก็บเธอไว้ที่นี่และมองดูตระกูลจอห์นสันแยกทางกับเขา มันจะไม่สนุกยิ่งกว่านี้เหรอ?“เจ้านายของนายคิดว่าเขาสามารถสร้างความโกลาหลครั้งใหญ่ในฮ่องกงและลาสเวกัสได้เพียงเพราะเขาฉลาดและมีพรสวรรค์เล็ก ๆ น้อย ๆ เนี่ยนะ?“ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!“เขาไม่โผล่หัวมาเองด้วยซ้ำ แต่ให้นายมาแทน! เขาก็เป็นแค่ขยะโ
“ถ้าใช่แล้วจะทำไมล่ะ”“ถ้าฉันอยากจะมีปัญหากับนายแล้วจะทำไมล่ะ?”เคทลินเดินกลับไปที่โซฟาของเธออย่างสงบก่อนที่จะนั่งลงไปไขว่ห้างอย่างเย่อหยิ่งรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏบนริมฝีปากของเธอขณะที่เธอมองเอ็ดวินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม“ไม่คิดจะลงมือหลังจากพยายามกล้ำกลืนความอัปยศอดสูทั้งหมดนั้นอย่างหนักงั้นหรือ?“หรือคิดจะทำร้ายฉัน?"เอาเลยสิ! ลองดูสักตั้ง!“ฉันอยากจะรู้นะว่านายจะทำยังไง!”"เธอ…"เอ็ดวินกำลังจะก้าวไปข้างหน้าขณะที่ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เป็นระเบียบจากด้านหลังคนในเครื่องแบบหลายคนที่มีอาวุธครบมือล้อมรอบไปทั่วทั้งบริเวณโยอาน่าซึ่งสวมชุดเครื่องแบบเดียวกัน ก้าวออกมาจากฝูงชนด้วยเสียงฝีเท้าที่ดังกึกก้อง“เธอกล้าแตะต้องคนในครอบครัวของฉันอย่างนั้นเหรอ เคทลิน? คิดดีแล้วหรือยัง?“เธอจะแบกรับผลที่ตามมาได้อย่างนั้นใช่ไหม?!”สีหน้าของโยอาน่าแย่ลงเมื่อเธอเห็นใบหน้าที่บวมของน้องชายและเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง“โอ้ พระเจ้า! หญิงสาวจากตระกูลเมนโดซา หัวหน้าโยอาน่า เมนโดซามาเองเลยเหรอ?"อะไรกัน? แค่เพราะเธอมีสาขาของวังมังกรอยู่ในมือแค่ไม่กี่วันแล้วคิดว่าตัวเองมีอำนาจใหญ่โตคับฟ้าหร
ใบหน้าที่สวยงามของโยอาน่ากลายเป็นน้ำแข็ง และคิ้วที่ขมวดเป็นปมของเธออาจผูกเข้าเป็นโบว์ได้โดย การตบของลูอิสและทำให้เส้นความอดทนของเธอขาดผึงเธอเป็นตัวแทนของวังมังกรสาขาฮ่องกงและลาสเวกัส รวมถึงผลประโยชน์ของฮาร์วีย์ด้วยเธอไม่ยอมให้ตัวเองถูกตบอย่างง่าย ๆ แน่เธอชักปืนด้ามสวยของเธอออกมาเป็นการตอบโต้“นายคิดว่าตำแหน่งหัวหน้าของฉันเป็นแค่ตำแหน่งลอย ๆ อย่างนั้นเหรอ ลูอิส?” เธอเอ่ยน้ำเสียงเยือกเย็น“นายคิดว่าฉันฆ่านายไม่ได้หรือไง”ตามคำสั่งของเธอ ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอโน้มตัวไปข้างหน้าพร้อมกับกดเซฟตี้ของปืนและเล็งไปที่ลูอิสแต่การป้องกันนี้ไร้ประโยชน์อย่างเห็นได้ชัดสำหรับลูอิส เขาชำเลืองมองโยอาน่าอย่างไม่กลัวเกรงและคำราม “เธอบุกเข้ามาในเอ็มเมอรัลด์ คลับและท้าทายอำนาจของเคทลิน! แน่นอนว่าฉันต้องตบหน้าเธออยู่แล้ว!“ฉันจะบอกอะไรให้นะ โยอาน่า…“ชื่อเสียงของเธออาจจะทำให้คนส่วนใหญ่ตกใจได้ แต่มันไม่ได้ผลอะไรกับฉันหรอก! ถ้าคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์มาช่วยน้องชายของตัวเองเหรอ!“ฝันไปเถอะ!”“ดูเหมือนว่านายพร้อมที่จะสู้กับฉันแล้วสินะ!” โยอาน่าพูดอย่างเย็นชาลูอิสหัวเราะ“เอาเลยสิ! ยิงฉันเลย!”“ถ้า
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!“ขยะยังไงก็ยังเป็นขยะอยู่วันยังค่ำ!“พวกนายทุกคนมันก็แค่ขยะ!“ดูตัวเองสิ!”ลูอิสยังคงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ขณะมองไปยังเอ็ดวินและคนอื่น ๆ ด้วยความเศร้าสลด“พวกนายยังกล้าทำตัวอวดดีต่อหน้าฉันอีกเหรอ!“คิดจะทวงความยุติธรรมใช่ไหม?!“ฮ่า! ฉันยังไม่ทันได้โยนลูก ๆ ของฉันออกไปเลยด้วยซ้ำ แต่พวกนายก็กลัวจนหัวหดหมดแล้ว!“ถ้าฉันโยนมันออกไปจริง ๆ พวกนายคงรีบร้องไห้กลับไปฟ้องพ่อแม่!“พวกนายทุกคนนี่ไร้ประโยชน์จริง ๆ เลยนะ!“ตระกูลเมนโดซา? ตระกูลคลาร์ก?“เลิกล้อเล่นได้แล้ว!“ที่พวกนายเชิดหน้าชูคออยู่ในตำแหน่งของตัวเองได้ ก็เพราะไม่มีใครไปแย่งต่างหาก!“คิดว่าตัวเองเก่งถึงขนาดเทียบกับพวกเราได้หรือไง!“นายคู่ควรเหรอ!”ลูอิสตบหน้าเอ็ดวิน ความเย่อหยิ่งแผ่ซ่านออกมาจากทุกอณูรูขุมขนเฮเลน่าและสาวสวยคนอื่น ๆ ปิดปากหัวเราะคิกคักอย่างเย้ยหยันหลังจากคืนนี้ ทั้งตระกูลคลาร์กและตระกูลเมนโดซาจะกลายเป็นเรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฮ่องกงและลาสเวกัสเอ็ดวินจ้องเขม็งไปที่ลูอิส ถ้าหากไม่มีผู้บริสุทธิ์อยู่รอบ ๆ เขาคงพร้อมที่จะตายไปพร้อมกับลูอิส"ก็ได้! ฉันจะให้โอกาสนายได้ไถ่ตัว! พวกนายต
“ทางเลือกที่สอง ถ้าไม่อยากตาย คุกเข่าลงแล้วตบหน้าตัวเองสักสิบที ขอโทษอย่างตั้งใจ แล้วฉันจะปล่อยนายไป“อยากใช้วิธีไหนก็เลือกเลย ฉันจะอยู่กับนายไปจนจบเกมเอง ฟังดูเป็นไงล่ะ”น้ำเสียงของฮาร์วีย์นั้นฟังดูสบาย ๆ ราวกับว่าเขาจัดการลูอิสได้อยู่หมัดดวงตาของลูอิสกระตุกอย่างบ้าคลั่งก่อนที่เขาจะปลดปล่อยไอสังหารออกมา“นายเป็นใครกันวะ!”เขาอยากจะส่งฮาร์วีย์ให้ลอยไปด้วยการเตะ แต่เขาตระหนักว่าฮาร์วีย์จับมือของเขาไว้ไม่ต่างจากกุญแจมือถ้าฮาร์วีย์ใช้แรงมากกว่านี้อีกนิด ระเบิดในมือของเขาจะตกลงไปที่พื้น และหากเป็นเช่นนั้น ทุกคนที่นี่จะต้องตกตายไปตามกันลูอิสจึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม“ฉันเป็นใครก็ไม่สำคัญหรอก ทางที่นายจะเลือกต่างหากที่สำคัญ”ฮาร์วีย์ออกแรงมากขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขาพูดต่ออย่างไม่ไยดี“ถ้านายเลือกไม่ได้จริง ๆ ล่ะก็ ฉันจะเลือกให้นายเอง”เสียงแตกดังขึ้นจากมือของลูอิสหลังจากที่ฮาร์วีย์ออกแรงที่จับมือของเขาหนักขึ้น ความเจ็บปวดแสนสาหัสประเดประดังเข้ามา ลูอิสแทบไม่รู้สึกถึงมือของตัวเองอีกต่อไป มือของเขาอ่อนแรงลงและระเบิดในมือก็ใกล้จะร่วงหล่นลงไปเต็มทีแล้ว"นายมันบ้าไปแล้ว! บ้า!"ลูอิสผู
สีหน้าของลูอิสเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ความเย่อหยิ่งของเขาเหือดหายไปนานแล้วนี่เป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่งสำหรับเขาเขาท่องไปในดาร์ก ไอส์แลนและเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นคนที่กล้าบ้าบิ่นถึงกระนั้น ในขณะนี้ เขากลับถูกคนอื่นข่มไว้ได้อย่างเด็ดขาดชายคนนั้นกลายเป็นคนที่โหดเหี้ยมกว่าเขามาก ระเบิดในมือจะระเบิดในไม่กี่วินาทีนี้แล้ว และผู้คนกำลังจะตายจริง ๆลูอิสคิดว่าเขาเป็นคนที่ไม่กลัวความตาย และสามารถทำให้ทุกคนตื่นตกใจได้ด้วยข้อเท็จจริงนี้แต่วันนี้ชายที่ปรากฏตัวขึ้นทำให้เขารู้ถึงได้ถึงความกลัวในหัวใจของเขาทัศนคติที่เย่อหยิ่งและเผด็จการของเขาเกิดจากการที่เขาปราศจากความกลัวตายแต่หลังจากไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดได้ เขาก็ตระหนักได้ว่าเขามีโอกาสที่จะพินาศในมือของคนอื่น...เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ เขาจะยอมแพ้แต่โดยดีทันที!การตระหนักรู้นี้ทำให้ใบหน้าของลูอิสบิดเบี้ยวอย่างน่าสยดสยอง“นายกล้าดีนี่ ไอ้หนู! แกเป็นหนึ่งในคนของตระกูลเมนโดซางั้นเหรอ! แน่จริงก็บอกชื่อของนายมาสิ!“พรุ่งนี้ฉันจะไปเผาคนทั้งตระกูลของนายให้วอดเลย!”ลูอิสมองชายคนนั้นด้วยท่าทางเคร่งขรึม พยายามทำเสียงให้น่ากลัวและหน้าเก