หลังจากพบใบอนุญาต ผู้คนจากวงสังคมชั้นสูงทั่วเขตก็ซุบซิบกันไม่หยุดหย่อน"พระเจ้า! แมนดี้ ซิมเมอร์หนี้น่ารังเกียจจริง ๆ เธอกล้าขโมยใบอนุญาตคาสิโนของนายน้อยสี่ได้ยังไง?”“เธอไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ!”“ทั้งลาสเวกัสมีเพียงหกคนเท่านั้นที่ได้ครอบครองมัน! มันมีค่ามหาศาล! ถ้าคนนอกบางคนสามารถขโมยมันได้ นายน้อยลำดับที่สี่ตระกูลแฮมิลตันจะไม่สามารถรักษาตำแหน่งของเขาได้อีกต่อไป!”“ว่ากันว่านายน้อยลำดับที่สี่ตระกูลแฮมิลตันถึงกับเปิดคาสิโนกับเธอด้วยซ้ำ โดยพื้นฐานแล้วเขาได้รับผลกำไรจากใบอนุญาตคาสิโนเพียงหนึ่งในหกเพียงเพื่อร่วมงานกับเธอด้วยซ้ำ! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะโลภขนาดนี้!”“ต้องสมน้ำหน้าเธอแล้วที่เธอทำแบบนี้กับนายน้อยลำดับที่สี่ตระกูลแฮมิลตันหลังจากที่เขาทำเพื่อเธอขนาดนี้!”“สาระเลวจริง ๆ! นายน้อยลำดับที่สี่ตระกูลแฮมิลตันปฏิบัติต่อเธออย่างดีถึงขนาดนั้นเชียวนะ!”“เธอพูดถูก! ผู้หญิงชั่ว ๆ จากประเทศ H พยายามจะแต่งงานกับตระกูลมั่งคั่งจากลาสเวกัสตลอดนั่นแหละ!”“เราควรตบผีบ้าพวกนี้ให้พ้นไปซะ!”ฝูงชนพยักหน้าพร้อมเพรียงกันโดยธรรมชาติแล้ว ผู้คนจากฮ่องกงและลาสเวกัสมักจะดูถูกผู้ที่มาจากปร
ใบหน้าของแมนดี้ ซิมเมอร์นั้นบวมไปหมด“คุณแน่ใจหรือว่าต้องการใส่ร้ายฉันด้วยวิธีนี้ นายน้อยลำดับที่สี่” แมนดี้อุทานอย่างเย็นชา“พวกคุณทุกคนควรรู้ว่าฉันเป็นหัวหน้าสาขาที่เก้าของตระกูลฌอง“การที่คุณทำแบบนี้ไม่กลัวหรือว่าตระกูลของฉันจะหาทางแก้แค้นคุณ”“ตระกูลฌองแห่งมอร์ดู?”เอลลี่ พาล์มเมอร์เย้ยหยัน จากนั้นเดินไปข้าง ๆ แมนดี้“เธอไร้เดียงสาขนาดนี้เลยหรอ แมนดี้?” เอลลี่กระซิบอย่างเย็นชาด้วยน้ำเสียงที่มีแต่แมนดี้เท่านั้นที่ได้ยิน“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าด้วยสมองของเธอ เธอได้ขึ้นเป็นหัวหน้าสาขาที่เก้าได้ยังไง?“เธอคิดว่าเราจะกล้าสู้กับเธอทั้งที่ไม่มีใครหนุนหลังอย่างนั้นเหรอ?“ต่อให้วันนี้เราจะฆ่าเธอ ตระกูลฌองก็จะทำได้แค่ยอมรับและเดินหน้าต่อไป เข้าใจหรือเปล่า?“ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็กำลังขัดขวางเส้นทางของคนอื่นอยู่!”เอลลี่ถอยหลังไปหนึ่งก้าวในขณะที่แสดงท่าทางขี้เล่นแต่เย้ยหยันแมนดี้ตัวแข็งเล็กน้อย ความตระหนักรู้แสดงบนใบหน้าของเธอก่อนที่จะถูกแทนที่ด้วยสีหน้าขมขื่นเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใช่คนโง่เง่าเช่นกันหลังจากที่เอลลี่อธิบายทุกอย่างออกมา เธอก็เข้าใจทุกอย่างอย่างชัดเจนตั้งแต่เหตุการณ์ลั
"สิบ เก้า แปด เจ็ด…”ในขณะที่แมนดี้ ซิมเมอร์ทำสีหน้าบอกบุญไม่รับ เอลลี่ พาล์มเมอร์ก็เริ่มนับถอยหลังแล้วผู้คุ้มกันของตระกูลแฮมิลตันวางนิ้วลงบนไกปืนด้วยท่าทีสบายๆ ผู้คุ้มกันคนหนึ่งของแมนดี้กำลังจะถูกยิงเจ้าหน้าที่ตำรวจของลาสเวกัสซึ่งควรจะผดุงความยุติธรรมต่างเมินเฉยต่อสถานการณ์ตรงหน้าดวงตาของแมนดี้กระตุกอย่างบ้าคลั่งก่อนที่เธอจะหายใจเข้าลึก ๆ"ก็ได้!“ถ้าอย่างนั้น ฉันยอมรับก็ได้!“ฉันเป็นคนขโมยใบอนุญาตคาสิโนเอง เพื่อชดเชยสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันยินดีสละหุ้นของฉันในมอร์ดู คาสิโน พาเลซจำนวนห้าสิบเปอร์เซ็นต์!”สีหน้าของแมนดี้น่ากลัวอย่างมาก แม้ว่าเธอจะรู้สึกไม่พอใจ แต่ลาสเวกัสก็เป็นดินแดนของตระกูลแฮมิลตันในถิ่นของพวกเขาเธอสู้พวกเขาไม่ได้เลย“ได้ยินไหมทุกคน?”เอลลี่ปรบมือและมองไปรอบๆ“เนื่องจากหัวหน้าซิมเมอร์สารภาพเองกับปาก จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะยอมสละหุ้นจำนวนห้าสิบเปอร์เซ็นต์เพื่อชดใช้ความเสียหายนี้“ตระกูลแฮมิลตันไม่ได้ข่มเหงคนต่างถิ่นนะ เธอรนหาที่เอง!“ยังไงก็เถอะ อะไรก็เกิดขึ้นได้!”ดวงตาของฝูงชนทั้งหลายเป็นประกายสดใสแม้ว่าทุกคนจะเคยชินกับวิธีการดำเนินธุรกิจของตระกูล
ผู้ตรวจสอบสองคนถูกส่งให้ลอยออกไปในทันที นั่นทำให้คนอื่น ๆ กรีดร้องด้วยความโกรธขณะที่ก่อนหน้านี้พวกเขาเอาแต่เงียบ"นายมันเลว!"“ไม่สนใจกฎหมายเลยเหรอ!”“นายคงอยากตายมากสินะ!”เจ้าหน้าที่เหล่านั้นเป็นลิ่วล้อของตระกูลแฮมิลตัน พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าคนนอกอย่างฮาร์วีย์ ยอร์กจะกล้าลงมือกับพวกเขาในขณะที่พวกเขากำลัง “ผดุงความยุติธรรม”ในขณะนั้นเหล่าเจ้าหน้าที่ต่างเดือดดาลด้วยความโกรธแม้ว่าพวกเขามักจะทำตามอำเภอใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้าต่อต้านพวกเขา"กฏหมาย? พวกนายพ่นเรื่องพวกนี้ออกมาอย่างกับว่าพวกนายสนใจมันจริง ๆ นั่นแหละ”ฮาร์วีย์หรี่ตามองผู้ตรวจสอบอย่างเย็นชา“พวกนายเอาใบอนุญาตนี้ไปใส่ร้ายหัวหน้าซิมเมอร์ บังคับให้เธอเซ็นสัญญาและสละหุ้น แล้วให้ทุกคนที่นี่เป็นสักขีพยานในคำสารภาพของเธอ เพราะทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเธอเหรอ?“ไม่มียางอายหน่อยหรือไง?“การที่พวกนายทำตัวเหนือกฎหมายแบบนี้ ยังมีหน้ามาหวังว่าอีกฝ่ายจะปฏิบัติกับพวกนายด้วยความเมตตางั้นเหรอ?!“นายคิดว่านายสามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์พวกนี้ได้ใช่ไหม”ฮาร์วีย์มองไปรอบ ๆ อย่างเย็นชา“ไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ ทั่วทั้งวิลล่านี้มีกล้องวงจร
เอลลี่ พาล์มเมอร์กุมใบหน้าขณะที่เธอเย้ยหยัน“เธอประมาณตัวเองสูงไปหรือเปล่า แมนดี้ ซิมเมอร์? หัวขโมยมีสิทธิ์เจรจาด้วยหรือไง?“มีค่าพอเหรอ?”แมนดี้เมินเฉยต่อเอลลี่โดยสิ้นเชิงและจ้องไปที่แจ็กซ์ แฮมิลตันเพียงผู้เดียว“ปล่อยแม่ฉันไป นายน้อยสี่ตระกูลแฮมิลตัน ตราบใดที่คุณคืนเธอมาให้ฉัน ฉันจะยอมเซ็นสัญญา” แมนดี้พูดเน้นทีละคำ “ในฐานะหัวหน้าสาขาที่เก้าฉันสาบานเลยว่าฉันจะไม่เข้ามายุ่งในเรื่องนี้อีกต่อไป”แจ็กซ์หรี่ตามองด้วยความอยากรู้อยากเห็น“ปล่อยแม่คุณไปเหรอ?”"ใช่ ก็แค่คำของ่าย ๆ”ในขณะนั้นสีหน้าของแมนดี้เย็นชาราวกับน้ำแข็ง“ในเมื่อเรื่องทุกอย่างมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็อย่าปฏิเสธความจริงเลย นายน้อยสี่“คุณและฉันต่างก็รู้กันดีว่ามอร์ดู คาสิโน พาเลซ เป็นเพียงจุดหมายรองที่ทำให้ฉันมาที่นี่ แม้ว่าตัวโครงการจะทำกำไรได้สูง แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันมาที่นี่“เหตุผลที่แท้จริงที่ทำให้ฉันต้องมาที่นี่ก็คือการที่แม่ของฉันถูกลักพาตัว“คุณส่งแม่มาให้ฉัน และฉันจะส่งสัญญาให้กับคุณ ฟังดูยุติธรรมดีหรือเปล่า?”“เป็นลูกสาวที่กตัญญูอะไรแบบนี้ เล่นเอาน้ำตารื้นเลยล่ะ”แจ็กซ์ปรบมือ“แต่
หอประชุมตระกูลแฮมิลตันตั้งอยู่ที่จุดสูงสุดของภูเขาอาร์คเบิร์น ซึ่งล้อมรอบไปด้วยภูเขาสลับซับซ้อนสถานที่นี้หันหน้าเข้าหาทะเล ซึ่งทำให้เกิดทิวทัศน์อันน่าทึ่งตระกูลแฮมิลตันผู้ซึ่งได้ครอบครองจุดสูงสุดของลาสเวกัสก็เหมือนกับการประกาศอำนาจเหนือพรมแดนของประเทศสิบห้านาทีต่อมา ฮาร์วีย์ ยอร์ก แมนดี้ ซิมเมอร์ และคนอื่น ๆ มาถึงหอประชุมตระกูลแฮมิลตันสถานที่ดังกล่าวใหญ่โตมาก มันครอบคลุมพื้นที่ไกลประมาณหนึ่งหมื่นตารางฟุตนอกจากเก้าอี้เท้าแขนไม้ที่อยู่ตรงกลางแล้ว เก้าอี้เท้าแขนของเจ้าหน้าที่จำนวนมากก็ทำมาจากไม้หนานมู่เนื้อทองทั้งสองข้าง อักษรวิจิตรชื่อดังจำนวนนับไม่ถ้วนถูกแขวนไว้ทั่วสถานที่ แม้แต่สมบัติเก่ามากมายก็ถูกพบเห็นได้ที่นี่อีกด้วยทุกสิ่งที่อยู่ที่นี่ประกาศความร่ำรวยของตระกูลแฮมิลตันอยู่เสมอหลังจากได้เห็นทั้งหมดนี้ ฮาร์วีย์ก็รู้สึกสนใจราชาแห่งการพนันในตำนานมากขึ้นตำนานกล่าวว่าอดีตฟาเบียน แฮมิลตันเป็นเพียงผู้มีอิทธิพลในท่าเทียบเรือเท่านั้น หลังจากที่ผู้บัญชาการสูงสุดเห็นเขาเข้า เขาก็ถูกขอให้มาเป็นลูกเขยของตระกูลราชาแห่งการพนันก้าวขึ้นสู่อำนาจจากเหตุการณ์นั้น ไม่เพียงแต่เขาได้รับเกี
พอลลี่ โบลตันหรี่ตาและชำเลืองมองฮาร์วีย์ ยอร์กโดยไม่ได้มองโทรศัพท์ที่พื้นหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ยิ้มออกมา“ในเมื่อคุณบอกว่าคุณมีหลักฐาน งั้นก็คงหมายความแบบนั้น“ฉันจะให้คำชี้แจงที่ยุติธรรมในเรื่องนี้แก่คุณเอง”"คุณแม่…"สีหน้าท่าทางของแจ็กซ์ แฮมิลตันเปลี่ยนไปในฉับพลันพอลลี่ชำเลืองมองไปที่แจ็กซ์แล้วอุทานอย่างเย็นชาว่า “น่าอายจริง ๆ!“ในฐานะสมาชิกของตระกูลแฮมิลตัน ลูกจะเล่นพนัน ยื่นหมูยื่นแมว แถมยังสามารถขโมยใบอนุญาตคาสิโนตัวเองคืนได้ถ้าหากต้องการ!“แต่พอถูกจับได้ว่าพยายามจะใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้แล้วลูกจะแก้ตัวว่ายังไง?!“แจ็กซ์ แฮมิลตัน ลูกถูกกักบริเวณอยู่ในสวนหลังบ้านเป็นเวลาสามวัน! ถ้าไม่สำนึก ก็อย่าแม้แต่จะคิดที่จะกลับออกไป!”แจ็กซ์แสดงท่าทางแปลก ๆ บนใบหน้าของเขาก่อนที่จะโค้งคำนับ"รับทราบครับ"หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น คนรอบข้างก็สับสน'นี่มันคำสั่งอะไรกัน? แจ็กซ์ไม่สามารถออกไปข้างนอกได้สามวัน?''นี่มันเป็นบทลงโทษแบบไหนกัน?'ก่อนที่ฮาร์วีย์จะมีโอกาสตอบโต้ พอลลี่ก็พูดต่อ“สำหรับมอร์ดู คาสิโน พาเลซ…“หัวหน้าซิมเมอร์ ลูกชายของฉันเซ็นสัญญากับเจ้าชายฌอง ไม่ใช่กับเธอ“ต
“ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ แต่ถ้าคุณยอมปล่อยแม่ฉัน ฉันจะยอมสละส่วนแบ่งห้าเปอร์เซ็นต์ของฉันให้คุณอย่างเต็มใจ” แมนดี้ ซิมเมอร์พูดอย่างฉะฉาน“ตราบเท่าที่แม่ของฉันยังครบสามสิบสอง ฉันจะ…”เพล้ง!พอลลี่ โบลตันที่เคยสุภาพและอ่อนโยนขว้างถ้วยชาลงกับพื้นด้วยความโกรธ"กล้าดียังไง?!“หัวหน้าซิมเมอร์ นี่เธอกำลังกล่าวหาว่าตระกูลแฮมิลตันลักพาตัวแม่ของเธอไปแลกกับหุ้นของเธองั้นเหรอ?!“ตระกูลของเราครอบครองธุรกิจที่ประสบความสำเร็จไว้มากมาย! อะไรที่ทำให้เธอคิดว่าเราจะไม่มีปัญญาเอาหุ้นคืนด้วยเงินของเราเอง?!“เราจำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยหรือไง!”สายตาของพอลลี่ดูถูกเหยียดหยามคู่กรณีเป็นอย่างมาก“ออกไปร้องแรกแหกกระเชอบอกใครต่อใครได้เลย! ไปบอกพวกเขาได้เลยว่าเราลักพาตัวแม่ของเธอไป! ดูซิว่าจะมีใครเชื่อเธอไหม!”“น่าขำอะไรแบบนี้! คิดว่าเราเป็นใคร!? พวกเราคือราชาแห่งลาสเวกัส! ทำไมเราต้องทำอะไรแบบนั้นด้วย!”“พวกคนจากประเทศ H นี่ไร้สาระ! ดูก็รู้แล้วว่าคนพวกนี้คิดจะเกาะเราเป็นปลิง! พวกเขาคิดจะใช้ส่วนแบ่งห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของมอร์ดู คาสิโน พาเลซเพื่อที่จะได้สูบเลือดสูบเนื้อเรามากขึ้น แต่กลับยังกล้าเชิดหน้าชูคอไม่ห
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข