ตอนที่ 73 เป็นแฟนฉันไหม

เฮือก ~~

ฉันลอบกลืนน้ำลายลงคอเงียบ ๆ ด้วยความรู้สึกประหม่าเล็กน้อย หลังจากที่ตัวเองได้เดินตามคนตัวสูงตรงหน้าที่ดูแผ่ออร่าความน่าเกรงขามและรังสีอำมหิตชนิดที่ว่าใครก็ต่างไม่กล้าจะมองมาตรง ๆ ทั้งที่ภาพที่ก่อนหน้านี้ยังมีเสียงคุยจอแจกันอยู่บ้าง แต่กลับเงียบสงัดลงถนัดตา พร้อมกับเหล่าบรรดาพนักงานทั้งหลายที่ต่างยืนตรงก้มหน้ากันเล็กน้อยยามที่เขานั้นเดินผ่าน

ด้วยท่วงท่าที่เขาเดินช่างดูสง่างามและดุดัน อีกทั้งเท้าที่ก้าวเดินตรงไปอย่างมาดมั่นทำให้เขาที่อยู่ตรงหน้าฉันยิ่งดูสุขุมเยือกเย็นและน่านับถือในเวลาเดียวกัน จนฉันที่เดินตามเขามาตั้งแต่ต้นยังอดชื่นชมต่อความสง่างามของคนตรงหน้าไม่ได้

แต่ทว่า...นอกจากความยำเกรงที่หลายคนแสดงออกมานั้นกลับมีให้แค่เขาเพียงผู้เดียว เพราะเมื่อทุกสายตาสาดส่องมายังฉันคนที่เดินตามหลังเขานั้น กลับเป็นสายตาที่แสดงถึงความสงสัย ความไม่พอใจ ความเย้ยหยันและเหยียบหยาบคละเคล้ากันไปจากหลาย ๆ คู่อย่างปิดไม่มิด

ฉันก้มหน้าสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทันทีเพื่อเรียกขวัญและกำลังใจตัวเองให้กลับมา จนไม่รู้ตัวเลยว่าการก้มหน้าไม่มองทางของฉัน จะทำให้ใบหน้าตัวเองนั้นชนเข้าที่หลังเขาเต็มเปา

“อ๊ะ...ขอ