LOGINShare
บทที่ 12 แท้จริงผู้ใดถูกใส่ร้าย (1/4)
Last Updated:
2024-12-23 12:57:53
Related chapters
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 12 แท้จริงผู้ใดถูกใส่ร้าย (2/4)
“หนิงเซียนเจ้าใจร้ายกับข้ามาก ทำลายชื่อเสียงของข้าที่เป็นสหายของเจ้าได้ลงคอ” ดวงตาใบหลิวจ้องมองนางก่อนจะมีหยาดน้ำรื้นขึ้นมาราวกับเสียใจเหลือคณา “ข้าไปทำเช่นไร เจ้ากล่าวให้ข้าฟังได้หรือไม่” “ก็เรื่องอาภรณ์ที่เจ้ามอบให้ข้าใส่ไปร่วมงานเลี้ยงฉลองการรับตำแหน่งของท่านรองเจ้ากรมอาญาที่จวนหยางอย่างไรเล่า” “เรื่องนั้น...” นางยังไม่ทันกล่าวอันใด สหายน่าตายก็กล่าววาจาแทรก “เจ้าจงใจมอบอาภรณ์สำหรับสาวใช้ให้กับข้า หวังให้ข้าอับอาย ไหนจะเรื่องที่ข้าเคยหยิบยืมอาภรณ์เจ้า เหตุใดถึงมีเสียงเล่าลือว่าตัวข้านั้นหน้าไม่อายทั้งที่ในหลายครั้งเป็นเจ้าคะยั้นคะยอให้ข้ารับอาภรณ์เหล่านั้นไป” “ข้า...” นางยังไม่ทันได้กล่าวอันใด หม่าลี่อินก็กล่าวแทรกอย่างไร้มารยาทอีกครั้ง “ตัวข้านั้นเห็นเจ้าเป็นสหาย จึงรักและหวังดีกับเจ้ามาตลอดแต่ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะปล่อยข่าวลือเสียหายหวังทำลายชื่อเสียงข้า” กล่าวจบหยาดน้ำตาก็ไหลรินเป็นสาย ดูน่าสงสารจนชาวบ้านที่เดินผ่านไปมาหยุดมอง “เจ้า...” นางกำลังจะกล่าวอีกครั้งแต่บุตรสาวเจ้าหน้าที่ชันสูตรศ
Last Updated : 2024-12-23บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 12 แท้จริงผู้ใดถูกใส่ร้าย (3/4)
“นางยังกล่าวไม่จบ อย่าเพิ่งเอ่ยวาจาแทรกราวกับสตรีไร้มารยาทที่ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนมา” วาจาร้ายกาจของหมิงอี้เฉินทำให้หม่าลี่อินหยุดพูด “แต่เป็นความผิดข้าเองที่วันนั้นมีอาภรณ์อยู่ในห่อถึงสามชุดวางอยู่ด้วยกัน ด้วยเหตุนี้สาวใช้ของข้าจึงหยิบผิดไป หากข้าจำไม่ผิด นางพยายามจะเอ่ยถามย้ำเพื่อความแน่ใจ แต่เป็นเจ้าที่รีบคว้าอาภรณ์ห่อนั้นไปราวกับกลัวข้าเปลี่ยนใจ ข้าจึงมิทันได้เอะใจจนได้เห็นเจ้าสวมชุดนั้นไปร่วมงานเลี้ยงที่จวนหยาง ด้วยความหวังดีข้าจึงมิอยากให้เจ้าอับอายเลยไม่ได้ทักท้วงอันใด หากเจ้าจะกล่าวโทษข้าเรื่องนี้ข้ายอมรับผิดที่ให้เจ้ายืมอาภรณ์ผิดชุด ตอนนั้นคงเป็นเพราะข้าดีใจที่เจ้ารับปากว่าจะนำอาภรณ์และเครื่องประดับล้ำค่าที่ยืมข้าไปเกือบยี่สิบชุดในช่วงสองปีตั้งแต่เป็นสหายกันมาคืน จึงไม่ได้คิดจะตรวจสอบก่อนมอบให้กับเจ้า” ‘หน้าไม่อายจริงๆ นั่นเรียกว่ายืมหรือ มิใช่เป็นการยึดเอาไปเป็นของตนเองอย่างหน้าไม่อายหรือ’ ‘ข้าว่าเป็นคุณหนูหม่าแล้วที่คบหาคุณหนูซูเพราะผลประโยชน์’ ‘นั่นสิ ข้าก็ว่าอยู่ยามไปร่วมงานเลี้ยงเหตุใดคุณหนูซู บุตรสาวเจ้
Last Updated : 2024-12-23บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 12 แท้จริงผู้ใดถูกใส่ร้าย (4/4)
“ลี่อิน ข้าไม่ทราบจริงๆ ว่าเหตุใดเจ้าถึงคิดทำร้ายข้าเช่นนี้ แต่หากข้าทำอันใดให้เจ้าต้องริษยา ข้าต้องขอโทษด้วย” “เจ้าเป็นสหายข้า ข้าจะริษยาเจ้าได้อย่างไร ข้าต้องขอโทษที่เข้าใจเจ้าผิด” แม้จะอยากกรีดร้องทำลายข้าวของเพื่อระบายอารมณ์เพียงใด แต่ทว่าบัดนี้ยังอยู่ต่อหน้าผู้คนมากมายหม่าลี่อินจึงจำเป็นต้องเพียรพยายามระงับโทสะของตน “มิเป็นไร ขอเพียงแค่เจ้าเข้าใจข้าก็เพียงพอแล้ว แต่เรื่องราวนี้ช่างใหญ่โตนัก เกรงว่าหากเรื่องนี้ทราบถึงหูบิดาของข้าเขาก็คงมิอาจให้ข้าได้พบเจอเจ้าอีก” คำกล่าวเช่นนี้คล้ายกับการตัดสัมพันธ์ “หนิงเซียนนี่มันเป็นเพียงการเข้าใจผิด...” หม่าลี่อินยังเอ่ยวาจาไม่ทันจะจบ หมิงอี้เฉินที่ชมงิ้วอยู่นานรีบกล่าวตัดบททันที “ตั้งใจจะมาใส่ร้ายทำลายชื่อเสียงผู้อื่น แล้วมากล่าวว่าเข้าใจผิดช่างหน้าไม่อายเสียจริง หนิงเซียนกลับจวนเถิด เจ้าต้องรีบไปเตรียมของขวัญให้ท่านย่าของข้ามิใช่หรือ” “อืม ลี่อินข้าขอตัวก่อน ขอบคุณที่เป็นสหายกับข้า ส่วนอาภรณ์และเครื่องประดับทั้งหมดที่เจ้าหยิบยืมไปและยังไม่ได้คืน ข้ายกให้เจ้า หวังว่าต่อจากนี
Last Updated : 2024-12-23บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 13 หวนคืนมาเพื่อเจ้า (1/4)
13 หวนคืนมาเพื่อเจ้า เหตุการณ์ที่โต้เถียงกันในตลาดของคุณหนูทั้งสองถูกเล่าลือปากต่อปากจนลุกลามไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว โดยคนที่ถูกประณามเหมือนจะเป็นคุณหนูหม่าผู้เริ่มเปิดวาจาบีบน้ำตาหวังใส่ร้ายสหาย และเพราะเรื่องราวถูกเล่าลือใหญ่โตสุดท้ายมันจึงดังเข้าหูของเจ้ากรมอาญาผู้รักบุตรสาวดุจแก้วตาดวงใจ “ข้าขอโทษเจ้าค่ะท่านพ่อ ข้าไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นเช่นนี้” ซูหนิงเซียนที่ถูกบิดาเรียกมาสอบถามกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย ในคราแรกที่นางคิดจะให้เล่าลือกันปากต่อปากในหมู่คุณหนูพอหอมปากหอมคอ ใครจะคิดว่าอดีตสหายชั่วผู้นั้นจะเล่นงิ้วแสร้งเป็นผู้ถูกกระทำกลางตลาด เพื่อรักษาชื่อเสียงของตนนางจึงจำต้องตอบโต้กลับไป เพียงแต่อาจจะตอบโต้แรงไปสักหน่อย หลังจากนี้เกรงว่าหากใครได้ยินชื่อของหม่าลี่อิน ก็คงต้องเบือนหน้าหนีเป็นแน่ “พ่อไม่ได้ว่าอันใดเจ้า ที่เรียกมาเพราะพ่อเป็นห่วง” อยากเห็นสีหน้าว่าบุตรสาวเป็นเช่นไร กำลังโศกเศร้าเสียใจที่ถูกสหายหักหลังหรือไม่ “ข้ามิเป็นอันใดเจ้าค่ะ” นางตายเพราะหม่าลี่อินมาครั้งหนึ่งแล้ว เพียงแค่เรื่องใส่ร
Last Updated : 2024-12-23บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 13 หวนคืนมาเพื่อเจ้า (2/4)
“จะให้ข้าตอบจริงๆ หรือเจ้าคะศิษย์พี่” ศิษย์น้องที่ปลอมแปลงตนเป็นสาวใช้คนสนิทกล่าวถาม “ข้ามิได้ดื้อรั้นมากถึงเพียงนี้เสียหน่อย ข้าว่าบุตรชายข้าต้องดื้อรั้นได้บิดาเป็นแน่” “หากศิษย์พี่คิดเช่นนั้นแล้วสบายใจ ก็แล้วแต่ศิษย์พี่เถิดเจ้าค่ะ” “ข้าร้อนแล้ว เหตุใดผู้ติดตามของข้าจึงจัดการบุตรชายไม่ได้” “พวกเขาเป็นเพียงผู้น้อยจะกล้าลงมือกับคุณชายได้อย่างไรเจ้าคะ” “ต้องเป็นข้าอีกแล้วใช่หรือไม่” “หากมารดาไม่กล้าลงมือ ผู้ติดตามของท่านไหนจะกล้าทุบหัวคุณชายแล้วพากลับจวน” “เฮ้อ...กลับไปต้องไปอาบน้ำแช่ดอกไม้เสียหน่อยแล้ว ประเดี๋ยวสามีข้ากลับมาจะได้กลิ่นเหงื่อไคล” ตั้งใจว่าจะไม่ออกแรงให้เหนื่อยแต่คนพวกนี้ช่างทำให้ผิดหวัง “บุตรชายดื้อรั้นได้ใคร ศิษย์พี่ก็น่าจะทราบเพียงแค่ส่องกระจก” สาวใช้คนสนิทได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างเบื่อหน่าย “ไป กลับจวนได้” ฮูหยินท่านแม่ทัพใหญ่จัดอาภรณ์ให้เรียบร้อยดังเดิมก่อนจะบอกกล่าวศิษย์น้องของตน “รวดเร็วถึงเพียงนี้” ซ่างกวนเยว่เอ่ยถามพลางมองหลานชายที่ห
Last Updated : 2024-12-24บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 13 หวนคืนมาเพื่อเจ้า (3/4)
“มีอันใด มือปราบผู้นั้นกำลังทำให้เจ้าลำบากใจหรือ” “ใช่ ข้าไม่ชอบที่เขาพยายามเสนอตัวเข้ามาช่วยข้า” “คารวะหมิงซือเย่” “มือปราบกวาง ท่านมีอันใดกับข้าหรือ” “มิมีอันใดขอรับ เมื่อครู่ข้าเพียงเห็นคุณหนูซูใบหน้าซีดเซียวดูไม่ค่อยดี จึงอยากช่วยเหลือ” เพราะอีกฝ่ายมีตำแหน่งสูงกว่ากวางเหลียงอี้จึงต้องกล่าววาจาอย่างนอบน้อม “ขอบคุณมือปราบกวางที่ช่วยเหลือสหายข้า ประเดี๋ยวข้าจะดูแลนางเอง” “เป็นเช่นนั้นข้าก็เบาใจ ข้าขอตัวนะขอรับ” ประกายแห่งความเสียดายพาดผ่านดวงตาของมือปราบกวางก่อนจะเดินแยกตัวไป “ไม่เป็นอันใดแล้ว เข้าไปนั่งพักในร้านตำราสักครู่เถิด” “ขอบคุณ โชคดีจริงๆ ที่ได้เจอเจ้า” “มีอันใด ค่อยๆ เล่าให้ข้าฟังได้หรือไม่” “เจ้าก็ทราบว่าเขาเป็นคู่หมั้นของสหายข้า เอ่อ...จะเรียกว่าอดีตสหายก็ได้ แต่การที่เขามาทักทายข้าและพยายามแสดงตัวช่วยเหลือข้าอย่างออกนอกหน้ามันทำให้ข้ารู้สึกไม่สบายใจ พอข้าปฏิเสธเขายิ่งเสนอตัวช่วยเหลือ ทำให้ข้าพยายามหลีกหนี แต่เขาก็ยังตามตื้อจนข้าพบเจอเจ้า เขา
Last Updated : 2024-12-24บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 13 หวนคืนมาเพื่อเจ้า (4/4)
“ขออภัยท่านมือปราบเจ้าคะข้าขอเสียมารยาทแล้ว ท่านพ่อต้องพักผ่อนแล้ว อย่างไรท่านกลับไปก่อนได้หรือไม่เจ้าคะ” “หนิงเซียนอย่าเสียมารยาทเช่นนั้น” ซูฉือห้ามปรามบุตรสาว “มิได้ๆ ขอรับ เป็นข้าที่เสียมารยาทเองที่ชวนท่านเจ้ากรมอาญาสนทนามากไป เช่นนั้นข้ามิรบกวนการพักผ่อนของเจ้ากรมอาญาแล้วขอรับ” “ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียน พ่อบ้านไปส่งท่านมือปราบให้ข้าด้วย” “ขอรับนายท่าน” สิ้นเสียงท่านพ่อบ้านก็เข้ามาเชิญลูกน้องใต้บังคับบัญชาของผู้เป็นนายออกไป “ข้าขอลาท่านเจ้ากรมอาญาและคุณหนูซูขอรับ” เขากล่าวพร้อมกับจ้องมองดวงหน้าหวานอีกครา ก่อนจะหมุนตัวเดินตามหลังพ่อบ้านอาวุโสไป ‘หรือจะเป็นฝีมือเขาที่ทำร้ายท่านพ่อเพื่อแผนการบางอย่าง’ จะกล่าวว่านางคิดในแง่ร้ายก็ไม่ได้ ในเมื่อบุรุษผู้นี้กับอดีตสหายชั่วเคยใช้แผนการมากมายกับนาง โชคดีที่ครั้งนี้บิดารอดชีวิตมาได้แม้จะโดนกระบี่แทงเข้าที่ท้อง แต่หากคราวหน้าไม่โชคดีเช่นนี้เล่า นางจะทำเช่นไร นางคงต้องปรึกษาหมิงอี้เฉินเกี่ยวกับการหาคนคุ้มกันบิดา แต่คงต้องกล่าวอ้างเรื่องความป
Last Updated : 2024-12-24บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 14 การหวนคืนของทั้งสอง (1/4)
14การหวนคืนของทั้งสอง เมื่อการแสดงจบลงคุณหนูซูที่บัดนี้โดดเด่นที่สุดกำลังตกเป็นเป้าหมายของบุรุษที่จับจ้อง “คุณหนูซู ท่านร่ายรำได้งดงามมาก” บุรุษอาภรณ์สีน้ำเงินเดินเข้ามาใกล้นาง “ขอบคุณเจ้าค่ะคุณชาย มิทราบว่าท่านคือ...” “ข้าลืมแนะนำตัวไป ข้าชุนหวังหย่ง” “คารวะท่านราชองครักษ์เจ้าค่ะ” “ข้าดีใจที่เจ้ารู้จักข้า” คำกล่าวของเขาทำให้ยกยิ้มเพียงเล็กน้อย แท้จริงแล้วนางเพิ่งจะทราบตำแหน่งของเขายามเขาแนะนำตน มีบุรุษที่เก่งกาจและเลิศล้ำผู้ใดบ้างที่หม่าลี่อินไม่เคยกล่าววาจาพร่ำเพ้อถึง อ่า...ใช่ มีอยู่หนึ่งคนที่อดีตสหายมิได้กล่าวถึง เขาคือหยางซีซวน อาจเพราะบุรุษผู้นั้นแทบจะไร้ตัวตนในเมืองหลวง ไม่เคยร่วมงานเลี้ยงใดๆ เสียงสนทนาในงานเลี้ยงพลันเงียบกริบ เมื่อนางมองตามสายตาผู้อื่นไปจึงได้พบบุรุษในอาภรณ์สีขาวสะอาดบริสุทธิ์ราวกับเทพเซียนรูปงามที่ลงมาเดินเล่นโปรยเสน่ห์ให้กับเหล่ามาร คุณหนูบางคนถึงขั้นยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมากัดพลางบิดตัวไปมาอย่างขวยเขิน “เซียนเอ๋อร์ เจ้าคิดถึงพี่หรือไม่” คำทักท
Last Updated : 2024-12-25
Latest chapter
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า (3/3)
“เรื่องนั้นท่านอย่าได้ห่วงเลยเจ้าค่ะ พี่เหลียงอี้ เขาไปลาดตระเวนตรวจตราที่บริเวณจวนของนางอยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นนางปลอดภัยไม่มีอันตรายแน่นอน” ‘สตรีโง่ ข้าอยากจะบอกเจ้าเหลือเกินว่า คู่หมั้นข้านางผู้นั้นมีของล้ำค่ามากกว่าปิ่นที่เจ้าจะซื้อให้อีก’ ยิ่งได้เห็นความใสซื่อของซูหนิงเซียน ความสนใจในตัวคู่หมั้นก็เริ่มลดลง หากไม่ติดที่ว่ามีบุญคุณช่วยชีวิตเขาก็คงไม่คิดสนใจไยดีแล้ว น่าแปลกที่เขาเชื่อวาจาที่ซูหนิงเซียนบอกกล่าวออกมามากกว่าที่ได้รับฟังจากหม่าลี่อิน “ข้าเลือกชิ้นนี้เจ้าค่ะ ลี่อินนางชอบไข่มุก ข้าว่านางต้องดีใจมากแน่นอนเจ้าค่ะที่ได้ปิ่นนี้” “อืม” รอยยิ้มจริงใจของคุณหนูซูทำให้เขาเอ่ยวาจาไม่ออก “คุณหนูซูท่านช่างโชคดีเหลือเกินขอรับ วันนี้นายท่านของร้านเราใจดี สั่งลดราคาเครื่องประดับให้กับลูกค้าคนที่สิบเก้า ซึ่งคือท่าน” “ลดราคาเช่นนั้นหรือเจ้าคะ” “ใช่ขอรับ เพื่อเป็นการแสดงความยินดีที่ม้าตัวโปรดของนายท่านคลอดลูกม้า นายท่านสั่งลดราคาเครื่องประดับให้ลูกค้าคนที่สิบเก้าครึ่งราคา นั่นเท่ากับว่าวันนี้คุณหน
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า (2/3)
ดวงหน้าหวานที่โผล่ออกมาจากรถม้าทำให้ใจของเขาสั่นไหว เมื่อนางเผยรอยยิ้มเขาแทบจะกระโดดลงจากชั้นสองของโรงเตี๊ยมเพื่อไปหานาง “แม่นางหนิงเซียน” เสียงทุ้มของบุรุษที่ดังขึ้นดึงความสนใจของซูหนิงเซียนให้หันไปมอง “คารวะคุณชายซวนเจ้าค่ะ” ยามเห็นหน้ากากจึงจดจำได้ว่าอีกฝ่ายเป็นคู่หมั้นของสหาย “ท่านมาคนเดียวหรือ” “เจ้าค่ะ วันนี้ข้าจะมาหาซื้อผ้าไปตัดชุดให้สาวใช้คนสนิท จึงตั้งใจมาด้วยตัวเองไม่ได้ชวนลี่อินมาด้วย” นางเข้าใจว่าเขาถามหาสตรีในดวงใจ “ข้ามีความรู้เรื่องผ้าไม่น้อย ให้ข้าช่วยเลือกดีหรือไม่ ไม่แน่เจ้าอาจจะได้ผ้าเนื้อดีที่ราคาถูก” “หากมิรบกวนคุณชายซวนเกินไป…” ซูหนิงเซียนยังกล่าวไม่ทันจบเขาก็รีบเอ่ยแทรกขึ้นก่อน “เรื่องนี้มิได้เหลือบ่ากว่าแรง จะถือว่ารบกวนข้าได้อย่างไร” “เช่นนั้นก็ได้เจ้าค่ะ” นางตอบรับแล้วยกยิ้มเล็กน้อย บุรุษสวมหน้ากากช่วยนางเลือกผ้าได้หลายพับ แต่เมื่อจ่ายเงินนางกลับพบว่านางได้ของดีแต่ราคาถูกอย่างเหลือเชื่อ “ท่านหลงจู๊ ลองคิดเงินใหม่อีกครั้งดีหรือไม่
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า (1/3)
ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า บริเวณชั้นบนของโรงเตี๊ยมเลี่ยงจิน บุรุษสวมหน้ากากจ้องมองคู่หมั้นของตนที่กำลังเดินอยู่ท่ามกลางผู้คน ดวงหน้าหวานแต่งแต้มรอยยิ้มสดใสพาลทำให้บุรุษรอบตัวต่างหันมามอง แต่เขากลับถูกสตรีนางหนึ่งดึงดูดสายตาให้จ้องมอง สตรีนางนั้นคล้ายจะเป็นสหายของคุณหนูหม่า แม้ดวงหน้านางจะแต่งแต้มรอยยิ้มบาง แต่ทว่ากลับดึงดูดเขาได้อย่างน่าประหลาด และดูเหมือนว่าแท้จริงบุรุษเหล่านั้นจะจ้องมองนางเสียมากกว่า พลันในอกรู้สึกไม่ชอบใจอย่างประหลาด ความรู้สึกหวงแหนก่อตัวขึ้นในใจของเขาอย่างไม่รู้ตัว เหตุใดกับคู่หมั้นตน เขาถึงไม่รู้สึกเช่นนี้ พรึ่บ ไวกว่าความคิดร่างสูงโปร่งของบุรุษรูปงามก็ปรากฏตัวด้านหลังสตรีทั้งสอง ก่อนจะเอ่ยทักทาย “ลี่อินเจ้ามาเดินเที่ยวเล่นหรือ” เขาทราบว่ามันเป็นคำถามที่ดูโง่งม แต่เขาไม่รู้จะเอ่ยถามอันใดออกไป “คารวะคุณชายซวนเจ๋อเจ้าค่ะ” สายตาที่มีประกายรังเกียจพาดผ่านทำให้เขาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่คู่หมั้นจะแสดงความเคารพเขา หลายครั้งที่นางมองเขาเช่นนี้ คงเพราะหวาดกลัวหน้ากากที่ปกปิดบนใบหน้าเขา การเป
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : คุณชายหมิงอี้เฉิน (2/2)
“คนของเจ้าสืบได้ละเอียดถึงเพียงนั้น” หมิงอี้เฉินหรี่ตามองอย่างจับผิด “เรื่องที่คิดกำจัดนางกับท่านพ่อตา คนของข้าได้ยินหม่าลี่อินวาดฝันกับกวางเหลียงอี้ เมื่อเห็นว่าเป็นภัยต่อนาง คนของข้าจึงนำมารายงานข้าด้วย” “...” “เบื้องต้นข้ามีหลักฐานที่กลุ่มนักเลงพวกนั้นสารภาพ เจ้าอยากดูหรือไม่” “อืม” เขายกชามสุราขึ้นจิบก่อนจะตอบรับ “นี่คือจดหมายรับสารภาพของนักเลงที่ดักปล้นรถม้าแต่ถูกข้าซ้อนแผนจับเป็นทั้งหมด ก่อนจะนำมาทรมานเพื่อเค้นความจริง” หยางซีซวนยื่นจดหมายที่เพิ่งนำออกมาจากอกเสื้อให้เขา “หม่าลี่อินชั่วช้ายิ่งนัก คิดจะให้พวกนักเลงข่มเหงนาง” จากคำสารภาพของนักเลง กวางเหลียงอี้เพียงแต่ตั้งใจทำให้นางตกใจ แต่หม่าลี่อินกลับซ้อนแผนให้นักเลงพวกนั้นข่มเหงนางก่อนที่กวางเหลียงอี้จะไปช่วย คงกลัวว่าหากเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ของตนได้พบเจอนางจะเปลี่ยนใจ จึงสร้างมลทินให้ซูหนิงเซียน “เพราะเหตุนี้ข้าจึงแสร้งสติฟั่นเฟือนเพื่อจะได้อยู่ในจวนตระกูลซูต่อไป เพื่อจะได้ปกป้องนางและบิดาด้วยตนเอง” “เรื่องนี้เจ้าสามารถใช้ผ
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : คุณชายหมิงอี้เฉิน (1/2)
คุณชายหมิงอี้เฉิน เมื่อได้รับข่าวว่าสหายในวัยเด็กเดินทางกลับมาจากเมืองซานโจวแล้ว เขาจึงรีบไปหา แต่ใครจะคิดเล่าว่าการพบเจอครั้งนี้จะพ่วงบุรุษผู้นั้นมาด้วย ชายที่มองอย่างไรก็ไม่คล้ายคนสติฟั่นเฟือน ท่าทางออดอ้อนนั้นแลดูเหมือนบุรุษเจ้ามารยาเสียมากกว่า คุณชายหมิงเหม่อมองท้องฟ้ายามค่ำคืน แล้วยืนนิ่งราวกับกำลังรออะไรบางอย่าง “คุณชายขอรับ นี่ก็เป็นปลายยามไฮ่ (21.00-22.59) แล้ว น้ำค้างก็ลงมากแล้วอย่างไร...” บ่าวรับใช้คนสนิทยังกล่าวไม่ทันจบ คุณชายเจ้าของจวนก็เอ่ยวาจาแทรกขึ้นก่อน “เจ้าไปนอนก่อนเถิด ข้าจะยืนชมดาวอีกสักหน่อยก็จะไปนอนแล้ว” “ขอรับ” เมื่อคุณชายกล่าวเช่นนั้น บ่าวรับใช้คนสนิทก็ได้แต่เดินจากไป พรึ่บ บุรุษชุดดำกระโดดลงมาตรงหน้าเขาหลังจากบ่าวรับใช้เดินหายไปไม่นาน “มาแล้วหรือ” คุณชายหมิงเอ่ยวาจาทักทายผู้มาเยือน “เจ้าอยากพบข้าด้วยเหตุใด” หากบุรุษผู้นี้ไม่ค้นพบการมีตัวตนของผู้ติดตาม เขาก็คงคิดว่า ซือเย่ผู้นี้เป็นเพียงบัณฑิตอ่อนปวกเปียกที่ไม่กล้าฆ่าแม้แต่ไก่ “ท่านควรแจ้งถึงจุดประสงค์ในก
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ (3/3)
“พี่ไม่ได้รังแกเจ้า พี่มอบความโปรดปรานให้เจ้า” “หน้าอกท่านแน่นเสียจริง” “หากเจ้าอยากลูบไล้ยามไร้อาภรณ์ ก็จงรีบกลับจวนกับพี่” “ไม่เอา ข้ายังไม่อยากกลับ กว่าจะได้ออกมาเที่ยวเช่นนี้ไม่ง่ายเลย ต้องขอบคุณท่านแม่นะเจ้าคะ ที่เมตตาข้า” “มิเป็นไรๆ เจ้าอยู่สนุกกับเหล่าชายงามต่อเถิด แม่ต้องกลับไปรับโทษ...ไม่ใช่ แม่ต้องรีบกลับแล้ว” กล่าวจบหยางฮูหยินก็หันไปมองใบหน้าบึ้งตึงของสามี ‘ครั้งนี้นางคงหยอกเย้าบุตรชายมากเกินไป จึงทำให้ฟูจวิน ของนางโกรธขึ้นมาจริงๆ’ ต่อจากนี้คงต้องทนปวดเอวเพื่อง้อท่านแม่ทัพใหญ่หลายคืนอีกแล้ว “ได้เจ้าค่ะ ประเดี๋ยวข้าจะสนุกกับพี่ชายคนงามแทนท่านแม่เองเจ้าค่ะ” นางกล่าวพลางลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดินโซซัดโซเซไปหากลุ่มชายงาม แต่กลับโดนสามีโอบรั้งเอวคอดกิ่วเอาไว้ “พี่ชายคนงามพวกนี้ อยากกลับไปพักผ่อนแล้ว เจ้าอย่าได้รบกวนพวกเขาเลย” น้ำเสียงที่เอ่ยกับฮูหยินตนช่างอ่อนโยนยิ่งนัก ต่างจากสายตาที่จ้องมองคล้ายจะเข้าขย้ำเหยื่อตรงหน้าของราชสีห์ “จริงหรือเจ้าคะพี่ชาย” “จริงขอรับ”
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ (2/3)
“ท่านพ่อ คราวนี้ท่านแม่ทำเกินไปขอรับ” เขารีบฟ้องบิดาในทันที มารดาพาฮูหยินของเขามาเที่ยวหอชายงามเช่นนี้ เกิดนางติดใจเข้าจะทำเช่นไร “อย่าได้ห่วง พ่อจะจัดการลงโทษนางตามกฎของพ่อ เข้าไปด้านในกันเถิด” เพียงแค่คิดถึงบทลงโทษที่จะได้ใช้กับฮูหยินตนแล้ว ท่านแม่ทัพใหญ่ก็คล้ายจะอารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อย แต่พอจะก้าวเท้าเข้าหอชายงาม ผู้ติดตามที่ถูกสั่งให้กีดกันคุณชายก็โผล่ออกมาขัดขวางตามคำสั่งของหยางฮูหยิน “พวกเจ้ากล้าขัดขวางข้าหรือ” น้ำเสียงที่ไม่คล้ายจะพอใจทำให้ผู้ติดตามของหยางฮูหยินรีบคุกเข่า “มิได้ขอรับ แต่พวกข้าน้อยถูกสั่งให้ขัดขวางคุณชายไม่ให้เข้าไปในที่แห่งนี้ขอรับ” กลิ่นอายสังหารของท่านแม่ทัพใหญ่ทำให้บุรุษชุดดำทั้งหมดหวั่นเกรงยิ่งนัก “พวกเจ้ากล้าขัดขวางบุตรชายข้าหรือ นายที่แท้จริงของพวกเจ้าคือใครจำได้หรือไม่” “ท่านแม่ทัพขอรับ” บรรดาผู้ติดตามพร้อมใจกันตอบรับ หากเทียบกันแล้วหยางฮูหยินนั้นรับมือง่ายกว่าท่านแม่ทัพมากนัก ‘ต้องขออภัยฮูหยินแล้วขอรับที่พวกข้าต้องเลือกฝั่งท่านแม่ทัพใหญ่’ บรรดาผู้ติดตามได้แต่แสร้
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ (1/3)
ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ สิ่งแรกที่เขามักจะมองหาเมื่อกลับถึงจวนคือฮูหยินของเขาที่มักจะมายืนส่งยิ้มให้ แต่วันนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น นัยน์ตาดำกวาดมองไปทั่วบริเวณ จึงพบเด็กชายตัวน้อยกำลังนั่งเล่นตัวต่อไม้โดยมีแม่นมและสาวใช้คอยดูแลอยู่ ไร้เงาของผู้เป็นมารดา “หนิงเฉิง กำลังเล่นอันใดอยู่หรือลูก” เขาโบกมือไล่แม่นมและสาวใช้ออกไป ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงสนทนากับบุตรชายวัยสามขวบที่คล้ายฉลาดเกินวัย “ตัวต่อไม้ขอรับท่านพ่อ” “นี่คืออันใด” หยางซีซวนชี้ไปยังตัวต่อที่ถูกต่อขึ้นมาคล้ายเรือนหลังเล็ก “เรือนของน้องชายขอรับ” “เรือนของหนิงเฉินหรือ น่าอยู่ไม่น้อย” เพราะบุตรชายคนเล็กอายุเพียงเจ็ดเดือน จึงต้องอยู่กับแม่นมไม่สามารถมาเล่นกับพี่ชายได้ “อืม...หรือเก็บไว้ให้น้องสาวดี” เด็กน้อยทำท่าครุ่นคิด “จะน้องชายหรือน้องสาว ก็เป็นน้องของเจ้าทั้งนั้น อย่าได้ลำเอียง เข้าใจหรือไม่” “ขอรับท่านพ่อ” “ท่านแม่ของเจ้าไปไหน เหตุใดพ่อจึงไม่เห็น” “ทะ ท่านแม่หรือขะ ขอรับ น่าจะนอนอยู่ระ เรือนนะขอรั
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : เรื่องราวของท่านหมอ 2 (จบ) HAPPY(5/5)
ยามอยู่ในงานเลี้ยงองค์ชายห้าเกาะติดนางไม่ห่าง ทำให้นางรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก “เจ้ากินเซาปิ่งมากถึงเพียงนี้ ระวังจะกินอาหารเลิศรสจานอื่นไม่ได้” “เซาปิ่งของจวนเสิ่นอร่อยถูกปากข้ามากเลยเจ้าค่ะ” ท่าทางกินของนางทำให้มุมปากหยักของเขายกยิ้มอย่างเอ็นดู “พี่ไม่แย่งเจ้าหรอก ค่อยๆ กินประเดี๋ยวติดคอ” “ข้า...” เซาปิ่งที่เซียวอ้ายช่างจับอยู่ตกลงบนพื้น สองมือของนางกุมอกเอาไว้ ท่าทางคล้ายจะขาดใจตายของนางทำให้เขาร้อนรน “อ้ายช่าง อ้ายช่างเจ้าเป็นอันใด เซาปิ่งติดคอใช่หรือไม่” หวงหลี่จื้อช่วยตบหลังให้นาง “ลี่จึ...ในเซาปิ่งมี อึกๆ” ท่าทางทุรนทุรายของคุณหนูเซียวและสีหน้าตื่นตระหนกขององค์ชายห้า ทำให้ผู้นำตระกูลเสิ่นรีบเข้ามาดูนางพร้อมกับเสิ่นฮูหยิน “เจ้าพยายามกินยานี้เข้าไปเร็วเข้า” “อึกๆ อึก” เพราะหายใจไม่ออก นางจึงดิ้นทุรนทุราย หวงหลี่จื้อเห็นท่าไม่ดี จึงเอายาใส่ปากแล้วป้อนให้นางด้วยปาก เขาบังคับให้นางกลืนยาลงไป การกระทำขององค์ชายคล้ายจะทำให้เกิดเสียงฮือฮา แต่มีหรือเขาจะสนใจ การช่วยช
