Chapter 64.หัวใจเจ็บแปลบ

“เจ้าเป็นอะไร ทำไมทำหน้าอย่างนี้” เขาสืบเท้าเข้ามาใกล้ ยื่นหลังมือมาแตะหน้าผากของนาง “ตัวก็ไม่ร้อนนี่”

“ข้าไม่ได้เป็นอะไร” นางยกมือขึ้นปัดมือเขาไม่จริงจังนัก

“มองหาข้าอยู่ใช่ไหมล่ะ” เขาพูดขึ้น แม้น้ำเสียงราบเรียบแต่แววตามีประกายเจ้าเล่ห์

“ไม่ใช่เสียหน่อย” นางก้มหน้ามองเสื้อผ้าที่ประคองไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง

“เจ้านี่นะ” เขาหัวเราะออกมา

นอกจากจะขี้เหนียวคำขอบคุณแล้วยังไม่ยอมรับความจริง เขาแอบมองอยู่ตั้งนาน เห็นนางยืนเหมือนเด็กหลงทางแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ แต่พอเห็นสีหน้าของนางเหมือนเจ็บปวด เขาก็แทบกระโจนมาหานางในทันที เมื่อเห็นว่านางปากแข็งไม่ยอมรับความจริง เขาก็ได้แต่เดินนำทางให้นางกลับไปที่กระโจมที่พัก มองเห็นเสื้อผ้าชุดใหม่ที่นางถือมาแล้วก็ก้มหน้าซ่อนรอยยิ้ม เขาจับไหล่นางให้เดินเข้าไปในกระโจม

“รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสีย อย่าให้ผู้อื่นต้องรอนาน”

“ข้าไม่ใช่คนเช่นนั้นเสียหน่อย”

นางหันไปทำตาดุใส่แล้วหมุนตัวเดินไปหลังฉากกั้น อดประหลาดใจไม่ได้ว่าเขาเอาเวลาที่ไหนมาเตรียมน้ำอุ่นให้ ลึกๆ คือความพอใจ แต่อีกเสี้ยวหนึ่งบอกให้ยับยั้งใจไว้ ยังไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วนางกับเขามีความสัมพันธ์ใดกันแน่