บทที่ 35

“คุณหนูหก ของขวัญของเจ้านี้เป็นภาพวาดของนักวาดชื่อดังท่านใดรึ” ฮูหยินหลิวถามขึ้นอย่างสงสัย

เจียงหวานหว่านตอบกลับอย่างมั่นใจ “ข้าวาดเอง”

“คุณหนูหกช่างเป็นเด็กกตัญญูเสียจริง เพียงแต่ภาพวาดไก่กาคงไม่สามารถนำมาแขวนในห้องโถงหลักได้”

หลิวฮูหยินหัวเราะประชดประชัน

“ฮ่าๆๆ”

ทั้งห้องโถงส่งเสียงหัวเราะจนหยุดไม่ได้

เด็กบ้านนอกนี่เอามาเชิดหน้าชูตาไม่ได้เลยจริงๆ

เฉาหยูเฟิ่งแอบหัวเราะอยู่ด้านข้าง

เจียงหวานหว่านก็ไม่ได้อธิบาย สั่งให้สือหลิ่วกับมู่เซียงเปิดม้วนภาพวาด

ภาพดอกไม้และนกอันน่าตื่นตาตื่นใจปรากฏต่อหน้าทุกคน

“พี่หก ฝีมือวาดภาพไม่เลวเลยจริงๆ เพียงแต่ภาพวาดเช่นนี้ ในเมืองหลวงหาซื้อได้ในราคาสิบอีแปะ จะคู่ควรกับท่านย่าได้อย่างไร”

มีความดูถูกพาดผ่านแววตาของเจียงอวิ้นไป ของเช่นนี้ก็กล้าเอาออกให้ผู้อื่น

ฮูหยินใหญ่โกรธเคืองเป็นอย่างมาก

ในใจของเจียงหวานหว่าน นางไม่คู่ควรกับเสื้อผ้าและเครื่องประดับของหอหนีซาง คู่ควรกับแต่ภาพใบละสิบอีแปะ

นางไม่ควรไม่สองแม่ลูกสกุลหลิ่วเข้าร่วมงานฉลองแต่แรก

เจียงหวานหว่านมุมปากโค้งขึ้น พูดขึ้นทีละคำว่า

“สือหลิ่ว นำภาพเข้ามาใกล้หน่อย คุณหนูเจ็ดตาไม่ดี นางมองไ