เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 159
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่160
หรงซีหัวเราะกับคำพูดของเจียงหวานหว่าน เขาเป็นถึงท่านอ๋อง เหตุใดจึงต้องให้นางปกป้องด้วย?น่าขายหน้านัก หรงซีหัวเราะ “เปลี่ยนเป็นข้าปกป้องเจ้าดีกว่า”“ท่านอ๋อง ท่านอย่าดูถูกข้า ข้าเป็นคนช่วยชีวิตท่าน!”เจียงหวานหว่านกระพริบตาปริบๆ ให้หรงซีนอกจากท่านแม่แล้ว เขาคือคนที่สองที่เจียงหวานหว่านบอกว่าอยากปกป้องเวลานี้เองที่หรงซีตัดสินใจแล้ว เขาจะปกป้องนางตลอดชีวิต แม้วันข้างหน้านางจะแต่งงานแล้ว เขาก็ยังคงปกป้องนางทว่าเหตุใดเมื่อนึกถึงว่าวันข้างหน้านางต้องแต่งงานกับชายอื่น หัวใจเขาก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา“ลองชิมดู”หรงซีหยิบตะเกือบคีบอาหารให้เจียงหวานหว่าน“ได้”เจียงหวานหว่านหิวแล้ว แม้หรงซีจะส่งคนไปส่งอาหารที่หอบรรพชนชิงเหอทุกวัน แต่นางสนใจแต่จะคิดค้นยาถอนพิษ ไม่ได้กินข้าวดีๆ สักมื้อเจียงหวานหว่านกินอาหารอย่างพิถีพิถัน หรงซีมองด้วยความหลงใหลทั้งสองคนพูดคุย หัวเราะและกินอาหารด้วยกันหนึ่งมื้อ“ท่านหญิงหลิงโหรวจัดหาที่พักให้เจ้าแล้ว รอให้เจ้าเตรียมตัวให้เรียบร้อยก็ไปหานางได้”เจียงหวานหว่านตกใจ เหตุใดจึงได้เชิญท่านหญิงหลิงโหรวมาแล้ว สุขภาพของท่านหญิงไม่แข็งแรง เหตุใดต้องลำบากเดินท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 161
เดิมทีหญิงสาวทั้งสองไม่ได้สนิทสนมกันมาก่อน และนางทั้งสองก็ได้สนิทกันตั้งแต่นี้มา……ณ เมืองหลวง จวนสกุลเจียงซิ่วกู่ถือโอสถเดินออกมาจากห้องครัว และได้เผชิญหน้ากับเฉาหยูเฟิ่ง“เฉาอี๋เหนียง มาเยี่ยฮูหยินหรือเจ้าคะ?”ซิ่วกู่เอ่ยปากกล่าวทักทาย แต่ไม่ได้ทำความเคารพแต่อย่างใดนางไม่ใช่สาวใช้ของสกุลเจียงสักหน่อย ไม่จำเป็นต้องคำนับอี๋เหนียงความโกรธเกรี้ยวปรากฏขึ้นนัยน์ตาของเฉาหยูเฟิ่งสาวใช้จวนท่านอ๋องช่าวเย่อหยิ่งยิ่งนัก แต่นางมาสร้างความน่ารำคาญให้สกุลหลิ่วสาวใช้ที่อยู่ข้างหลังเอาของดีที่ได้เตรียมไว้ออกมา“ข้าจะมาขอโทษฮูหยิน ได้ยินว่าฮูหยินได้รับบาดเจ็บก็เพราะเรื่องของหนิงเกอเออร์ ข้าจึงตั้งใจจะมาขอโทษฮูหยิน”ซิ่วกู่ยิ้มพลางกล่าว “เฉาอี๋เหนียงกล่าววาจาน่าขำยิ่งนัก ฮูหยินกับคุณชายห้าเป็นแม่ลูกกัน ต่อให้เกิดเรื่องอันใดก็เป็นเรื่องของพวกเขาสองแม่ คนนอกไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลให้มากหรอกเจ้าค่ะ”ดูเหมือนว่าเฉาหยูเฟิ่งจะไม่เข้าใจความหมายที่ซิ่วกู่จะสื่อ“แม่นางซิ่วกู่พูดถูก แต่ลูกๆ ในจวนสกุลเจียงล้วนแต่เป็นข้าที่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ แม้ข้าจะไม่ใช่เป็นคนคลอดเขาออกมาเอง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 162
หงเหลียนรู้สึกว่าที่ซิ่วกู่กล่าวมานั้นถูกต้องแล้ว นางเองก็คิดเช่นนี้“ท่านพี่ซิ่วกู่ มีโอสถใดที่ทำให้เสียโฉมได้บ้างหรือไม่ ข้าได้ยินมาว่าเจียงอวิ้นรักในรูปโฉมของตัวเองมาก”ซิ่วกู่เดินถือถ้วยโอสถที่หลิ่วซู่ดื่มเสร็จเข้าไปในห้องครัวพลางกล่าว “ในลิ้นชักชั้นที่สองทางซ้ายขวดแรกในห้องข้า” ทันทีที่ซิ่วกู่กล่าวจบ หลงเหลียนก็ไม่รีรอ รีบวิางเข้าไปในห้องหงเหลียนหยิบเอาโอสถนั้นมาทันที……เจียงอวิ้นมองยาที่สาวใช้ชิวจู๋ถือมา นางตะคอกด้วยความโกรธว่า “ข้าไม่อยากกิน เอาออกไป รีบเอาออกไป!”กล่าวจบ เจียงอวิ้นก็เกิดอาการคลื่นไส้อยากอาเจียนจะให้ดื่มโอสถอีกแล้ว เจียงอวิ้นหมดอาลัยตายอยากแล้ว ตอนนี้เพียงแค่อ้าปากก็ล้วนแต่เป็นกลิ่นปัสสาวะม้าแล้วนางดื่มโอสถมาเป็นเวลาสองเดือนแล้ว แม้ว่าจะลุกนั่งที่เตียงได้ แต่ก็ยังลุกเดินออกจากเตียงไม่ได้อยู่ดี เจียงหวานหว่านคนสารเลว ต้องจงใจกลั่นแกล้งเป็นแน่ นางไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าปัสสาวะม้าจะสามารถรักษาอาการป่วยได้จะว่าไปมันก็แปลกยิ่งนัก หลังจากที่เอาปัสสาวะม้าเข้าออกจากในเทียบยา อาการป่วยของนางก็ยิ่งรุนแรงขึ้นท่านแม่ของนางไร้หนทางจึงสั่งให้สาวใช้เพิ่มปัสส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 162
หงเหลียนรู้สึกว่าที่ซิ่วกู่กล่าวมานั้นถูกต้องแล้ว นางเองก็คิดเช่นนี้“ท่านพี่ซิ่วกู่ มีโอสถใดที่ทำให้เสียโฉมได้บ้างหรือไม่ ข้าได้ยินมาว่าเจียงอวิ้นรักในรูปโฉมของตัวเองมาก”ซิ่วกู่เดินถือถ้วยโอสถที่หลิ่วซู่ดื่มเสร็จเข้าไปในห้องครัวพลางกล่าว “ในลิ้นชักชั้นที่สองทางซ้ายขวดแรกในห้องข้า” ทันทีที่ซิ่วกู่กล่าวจบ หลงเหลียนก็ไม่รีรอ รีบวิางเข้าไปในห้องหงเหลียนหยิบเอาโอสถนั้นมาทันที……เจียงอวิ้นมองยาที่สาวใช้ชิวจู๋ถือมา นางตะคอกด้วยความโกรธว่า “ข้าไม่อยากกิน เอาออกไป รีบเอาออกไป!”กล่าวจบ เจียงอวิ้นก็เกิดอาการคลื่นไส้อยากอาเจียนจะให้ดื่มโอสถอีกแล้ว เจียงอวิ้นหมดอาลัยตายอยากแล้ว ตอนนี้เพียงแค่อ้าปากก็ล้วนแต่เป็นกลิ่นปัสสาวะม้าแล้วนางดื่มโอสถมาเป็นเวลาสองเดือนแล้ว แม้ว่าจะลุกนั่งที่เตียงได้ แต่ก็ยังลุกเดินออกจากเตียงไม่ได้อยู่ดี เจียงหวานหว่านคนสารเลว ต้องจงใจกลั่นแกล้งเป็นแน่ นางไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าปัสสาวะม้าจะสามารถรักษาอาการป่วยได้จะว่าไปมันก็แปลกยิ่งนัก หลังจากที่เอาปัสสาวะม้าเข้าออกจากในเทียบยา อาการป่วยของนางก็ยิ่งรุนแรงขึ้นท่านแม่ของนางไร้หนทางจึงสั่งให้สาวใช้เพิ่มปัสส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 164
เถ้าแก่กู่เหลือบมองเจียงจิ่นหนิง และกล่าวอย่างสุภาพว่า“ต้องขออภัยด้วยขอรับ ตอนนี้ที่ร้านไม่มียาผิวหยกแล้ว”“เมื่อไหร่จะมี ข้าเหมาหมด”เจียงจิ่นหนิงกล่าวอย่างใช้อำนาจบาตรใหญ่เถ้าแก่กู่และเหล่าสหายร้านขายโอสถต่างมองหน้าเจียงจิ่นหนิงด้วยความประหลาดใจคนทั้งเมืองล้วนแต่รู้ดีว่ายาผิวหยกของโรงหมอเสวียนเป็นสิ่งของที่ใช้ถวายให้แก่ราชวงศ์คนธรรมดาทั่วไปไม่อาจซื้อได้ เมื่อมองดูท่าทางของคุณชายท่านนี้เขาน่าจะไม่รู้จริงๆ “ต้องขออภัยจริงๆ ขอรับยาผิวหยกถวายให้แก่ราชวงศ์ไม่อาจนำมาขายได้เชิญท่านกลับไปเถอะขอรับ!”เท่าแกกู่ยิ้มพลางกล่าวเจียงจิ่นหนิงได้ยินเช่นนี้แล้วรู้สึกไม่พอใจขึ้น ใช่ว่าจะไม่มีแต่เค้าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะได้มันมา”“ไม่ต้องพูดจาไร้สาระให้มากความ ข้าจะซื้อมันด้วยราคาเพิ่มอีกสามเท่า รีบเอามันออกมาเร็วเข้า”เจียงจิ่นหนิง ทำท่าทางอวดร่ำอวดรวยยสีหน้าของเถ้าแก่กู่เริ่มเคร่งขรึมลง ช่างไม่รู้อะไรเสียแล้ว จากนั้นเขาก็ไม่สนใจเจียงจิ่นหนิง ปล่อยให้เขายืนด่าอยู่ข้างๆ คนเดียวหลังจากที่เจียงจิ่นหนิงสบถด่าอยู่พักหนึ่งก็รู้สึกเหนื่อย จึงนั่งพักที่เก้าอี้“เถ้าแก่กู่ ข้ามาเอายาผิวห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 165
ในชาติก่อนนางเข้าวังและเคยพบกับเซียวกุ้ยเฟย จำได้ว่านางกำนัลที่สั่งจับตัวเจียงจิ่นหนิงนั้นคือซีหยวน เป็นนางกำนัลข้างกายของเซียวกุ้ยเฟยนางไม่ได้คิดถึงเจียงจิ่นหนิงเลยสักนิด เขาคงหาเรื่องใส่ตัวเป็นแน่!ท่านหญิงหลิงโหรวให้ฝูตงไปซื้อโอสถก่อน จากนั้นให้องครักษ์ไปสืบเรื่องราวองครักษ์ไปสืบเรื่องมา และได้รายงานเรื่องที่เกิดขึ้นต่อท่านหญิงหลิงโหรวเมื่อรู้ว่าคนที่โดนจับเป็นพี่ชายของเจียงหวานหว่าน นางก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“คนที่โดนจับตัวผู้นั้นเป็นพี่ชายของเจ้าหรือ?”ช่างน่าอับอายขายหน้าเสียจริง เจียงหวานหว่านไม่อยากยอมรับว่าเจียงจิ่นหนิงเป็นพี่ชายของนาง“ตามสายเลือดแล้ว เขาเป็นพี่ชายของหม่อมฉันเองเพคะ”ท่านหญิงหลิงโหรวฟังจากคำพูดและน้ำเสียงของเจียงหวานหว่านก็รู้ว่าเจียงหวานหว่านไม่ชอบพี่ชายของนางท่าทางของเจียงจิ่นหนิงเมื่อครู่ นางเห็นหมดแล้ว เป็นลูกที่เกิดมาจากพ่อแม่ท้องเดียวกันแท้ๆ แต่เหตุใดถึงได้แตกต่างกันมากถึงเพียงนั้นพี่ชายของนางผลีผลามกระทำเรื่องที่ไม่สมควรทำ แย่งชิงของของเซียวกุ้ยเฟยท่านหญิงหลิงโหรวเห็นเจียงหวานหว่านเป็นสหายของตนเองไปแล้ว นางยินยอมช่วยเจียงหวาน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 166
หลิ่วซู่รู้ว่าเรื่องที่นางบาดเจ็บนั้นไม่มีทางปกปิดเจียงหวานหว่านได้ นางจึงเล่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้นตามความจริงหลังจากเจียงหวานหว่านตรวจบาดแผลของหลิ่วซื่อแล้ว นางโกรธจนอยากจะตีเจียงจิ่นหนิงให้ตาย“หว่านเจี่ยเออร์ จะโทษหนิงเกอเออร์ทั้งหมดไม่ได้ หากเขาเติบโตโดยมีข้าอยู่ข้างกาย เขาคงไม่ทำเรื่องวู่วามเช่นนี้”หลิ่วซู่กล่าวด้วยความรู้สึกผิดเจียงหวานหว่านกล่าวด้วยความโมโห “เป็นเพราะท่านพ่อไม่อบรมสั่งสอน ท่านแม่ไม่ต้องรู้สึกผิด”แม้จะเป็นเช่นที่กล่าว ทว่าในใจหลิวซื่อยังรู้สึกผิดกับเจียงจิ่นหนิงอยู่ดีหลิ่วซู่หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดน้ำตาเจียงหวานหว่านเห็นท่าทางหลิ่วซู่เช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ “ลูกชายเติบโตไม่ได้เกี่ยวข้องกับมารดา ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีพี่ห้าก็นิสัยเกเรก้าวร้าว หากไม่ใช่เพราะเขา ท่านแม่จะได้รับบาดเจ็บได้เช่นไร!”“แม่บาดเจ็บ ไม่เกี่ยวกับพี่ชายเจ้า เขาเองก็ไม่อยากให้เป็นเช่นนี้”หลิ่วซู่แก้ตัวแทนเจียงจิ่นหนิงเจียงหวานหว่านแค่นเสียงหัวเราะ แต่ไม่ได้เอ่ยสิ่งใดหลิ่วซู่นึกถึงหงเหลียนขึ้นมาจึงกล่าวกับเจียงหวานหว่าน “ครั้งนี้หากไม่ได้หงเหลียนช่วยชีวิต แม่คงไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 167
ตอนเช้าสือหลิ่วไม่ได้อยู่ว่าง นางกำลังสืบข่าวคราวเจียงป๋อเหนียนเจียงหวานหว่านรู้ว่าเซียวกุ้ยเฟยที่อยู่ในวังเป็นคนทำงานรวดเร็วและเฉียบขาด เรื่องครั้งนี้ไม่มีทางปล่อยเจียงป๋อหนิงไปง่ายๆเจียงป๋อเหนียนเป็นคนของหรงมู่หาน เดิมทีเซียวกุ้ยเฟยและหรงมู่หานไม่ลงรอยกัน ย่อมต้องทำให้เจียงป๋อเหนียนลำบากสักหน่อยคาดว่าฮูหยินใหญ่เจียงรู้เรื่องแล้ว่าคนของเซียวกุ้ยเฟยกับตัวเจียงจิ่นหนิงไปที่จิงจ้าวอิ่นเจียงป๋อเหนียนเข้าวังเป็นขุนนางแล้ว เกรงว่าสกุลเจียงคงพบบ่อเกิดแห่งหายนะแล้ว ดังนั้นจึงได้รีบร้อนให้นางหาวิธีช่วยสกุลเจียงหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว เจียงหวานหว่านเดินไปยังเรือนของฮูหยินใหญ่เจียงสาวใช้ของเรือนฮูหยินใหญ่เจียงเห็นเจียงหวานหว่านเดินมาไกลๆ นางก็รีบวิ่งเข้าไปรายงานเจียงหวานหว่านเพิ่งจะเดินข้ามประตูเรือนมา แม่นมหลี่ก็เดินมาถึงหน้าประตูเรือนแล้ว“คุณหนูหก ฮูหยินใหญ่คิดถึงท่านอยู่ตลอด เดิมทีเมื่อคืนฮูหยินใหญ่อยากพบคุณหนูหก ทว่าฮูหยินใหญ่รู้ว่าคุณหนูหกเป็นห่วงฮูหยิน เช่นนั้น ฮูหยินใหญ่จึงให้ไปตามคุณหนูมาตั้งแต่เช้าตรู่!”เจียงหวานหว่านยิ้มเล็กน้อย นางไม่ได้รับคำของแม่นมหลี่แม่นม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
บทล่าสุด
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 210
เจียงหวานหว่านตกอยู่ในภวังค์ของตัวเองชาติก่อน หรงมู่หานขังนางเอาไว้ในห้องลับ ยังมีสตรีอีกนางหนึ่งอยู่ด้วยตอนที่นางถูกจับเข้าไป สตรีนางนั้นก็ถูกนำตัวออกไปสตรีนางนั้นหายใจโรยรินตอนที่หิ้วสตรีนางนั้นออกไป นางได้เห็นใบหน้าสตรีนางนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจตอนนั้นคิดว่าสตรีนางนั้นหน้าตาคุ้นตามากเมื่อรวมกับใบหน้าของหรงซี สตรีนางนั้นและหรงซีมีความคล้ายกันอยู่แปดส่วนคงเป็นเสด็จแม่ของหรงซีซ่างกวนเสวี่ยเจียงหวานหว่านมองหรงซีด้วยสายตาสับสนนางรู้แล้ว เป็นความลับที่ชาติก่อนนางกับหรงซีไม่ล่วงรู้นางคิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับหรงซีเช่นไรหรงซีเห็นสีหน้าเจียงหวานหว่านก็คิดว่านางต้องรู้เรื่องบางอย่าง“เจ้ารู้จักเสด็จแม่ข้า?”หรงซีกล่าวประโยคนี้ออกมาสัญชาตญาณเขาบอกเขาว่าเจียงหวานหว่านเคยพบเสด็จแม่ของเขาเจียงหวานหว่านสับสนในใจห้องลับอยู่ในห้องอักษรของฝ่าบาทหากสตรีนางนั้นเป็นเสด็จแม่ของหรงซีจริงเช่นนั้นใครเป็นผู้บงการเรื่องการหายตัวของเสด็จแม่หรงซี ก็ไม่ต้องคาดเดาแล้วเป็นฝ่าบาทองค์ปัจจุบันฝ่าบาทมีประสงค์ใดจึงได้กักขังเสด็จแม่ของหรงซีเอาไว้ในห้องลับหรือเพื่อควบคุมอำนาจทหารในมือหรง
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 209
“เจียงหวานหว่าน เจ้าเคยทำอาหารให้เซียวหวายกินหรือไม่?”เจียงหวานหว่านยิ้ม “นอกจากท่านแม่และสือหลิ่วแล้ว ข้าเคยทำอาหารให้ท่านอ๋องแค่คนเดียว”หรงซีพอใจกับคำตอบของเจียงหวานหว่านมาก“ต่อไปทำอาหารให้ข้ากินได้คนเดียวเท่านั้น”เจียงหวานหว่านคิดสักพัก “ได้”หรงซีพอใจมากเมื่อเห็นคราบโจ๊กที่มุมปากนางหรงซีใช้นิ้วหัวแม่มือเช็ดให้ ทำเอาเจียงหวานหว่านเขินจนหน้าแดง“ท่านอ๋อง มือท่านไม่มีแรงไม่ใช่หรือ?”เจียงหวานหว่านถามอย่างรู้ทัน“อืม”หรงซีหน้าไม่แดง ใจไม่เต้นเร็วเจียงหวานหว่านเบะปาก หรงซีกำลังโกหกชัดๆแต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่หรงซีถูกพิษเพราะขนมของนาง นางก็ยอมให้ความร่วมมือกับเขา“ท่านอ๋องต้องกินให้มากหน่อย ไม่แน่พรุ่งนี้ก็อาจลุกจากเตียงได้แล้ว”เจียงหวานหว่านกล่าวด้วยความหงุดหงิด“ยาพิษกลืนวิญญาณ จะหายเร็วเพียงนั้นได้เช่นไร”“ตุบ”ชามในมือเจียงหวานหว่านร่วงลงพื้น“ท่านถูกยาพิษกลืนวิญญาณ?”ผู้ถูกยาพิษกลืนวิญญาณจะต้องตายภายในสามวันนางจับมือของหรงซีแล้ววางนิ้วมือตัวเองทาบลงไปหรงซีเห็นท่าทางร้อนใจของนางก็รู้สึกอบอุ่นในใจ“ชีพจรท่านอ๋องได้รับความเสียหาย ยังดีที่ยายใบ้อยู่ด้วย
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 208
เจียงหวานหว่านส่ายหน้า นางไม่ได้วางยาหรงซี“ปล่อยนาง”หรงซีได้ยินเสียงจึงเอ่ยปาก“ท่านอ๋อง พิษถอนหมดแล้ว พักผ่อนมากๆ”หญิงชรานั่งอยู่ข้างเตียงหรงซีกล่าวเสียงทุ้มต่ำ“ขอบคุณมากยายเฒ่า”หรงซีกล่าวอย่างไร้เรี่ยวแรงหญิงชราลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปตอนที่เจียงหวานหว่านได้เห็นใบหน้าหญิงชราก็ใจกระตุกหญิงชราก็คือยายใบ้ อาจารย์ของซิ่วกู่“เทียนซู เจ้าก็ออกไปด้วย”“ท่านอ๋อง แต่ว่า...”เทียนซูไม่ไว้ใจกลัวว่าเจียงหวานหว่านจะคิดร้ายต่อท่านอ๋อง“ออกไป...”แม้เสียงของหรงซีจะอ่อนแรง แต่น้ำเสียงนั้นก็เกินพอแล้วเทียนซูมองเจียงหวานหว่านด้วยสายตาเตือน จากนั้นก็ออกจากห้องไปเจียงหวานหว่านเห็นหรงซีใบหน้าซีดขาว นางไม่กล้าเข้าไปหานางนึกถึงฉากที่หรงซีตายเพื่อนางในชาติที่แล้วขึ้นมา“เข้ามา”หรงซีขมวดคิ้วเจียงหวานหว่านน้ำตาตก เดินเข้าไปหาหรงซี“เจียงหวานหว่าน เป็นโชคดีของเจ้าที่ข้ายังไม่ตาย”หรงซีมองเจียงหวานหว่านที่กำลังตื่นตระหนกทำสิ่งใดไม่ถูกเขาถูกพิษหลังจากที่กินขนมของเจียงหวานหว่านแต่เขาไม่สงสัยในตัวเจียงหวานหว่านสักนิด“ท่านอ๋อง ข้าไม่รู้เหตุใด...”“เจ้าไม่ใช่คนวางยา ข้ารู้”
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 207
“ไอ้หยา”เจียงจิ่นเซวียนแกล้งทำเงินตกพื้นอย่างไม่ตั้งใจสือหลิ่วเห็นดังนั้นก็วางกล่องอาหารลงและวิ่งไปเก็บเศษเงินที่ตกกระจายอยู่ทั่วพื้นเจียงจิ่นเซวียนค่อยๆ ขยับและเปิดกล่องอาหารอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็โรยผงบางอย่างลงไปสือหลิ่วเก็บเศษเงินกลับมาหมดแล้ว เจียงจิ่นเซวียนกล่าวขอโทษ “แม่นางสือหลิ่วลำบากแล้ว”“ไม่เป็นไร คุณชายสี่ ข้าไปก่อนเจ้าค่ะ”สือหลิ่วหยิบกล่องอาหารขึ้นมาแล้วบอกลาเจียงจิ่นเซวียนเจียงจิ่งเซวียนกล่าวอย่างนุ่มนวล “แม่นางสือหลิ่วเดินทางระวังด้วย”“เจ้าค่ะ”สือหลิ่วรู้สึกเขินอายหลังจากพยักหน้าให้เจียงจิ่นเซวียนแล้ว นางก็เดินทางไปจวนอ๋องในมุมที่สือหลิ่วมองไม่เห็น เจียงจิ่นเซวียนยิ้มเยาะเย็นชานี่คือบทเรียนเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาให้เจียงหวานหว่านสือหลิ่วไม่สงสัยสักนิด นางเดินถือกล่องอาหารมาถึงจวนอ๋องหลังส่งกล่องอาหารเรียบร้อย นางไปร้านหนังสือเพื่อซื้อกระดาษให้เจียงจิ่นเซวียนซื้อกระดาษเสร็จแล้ว สือหลิ่วกลับถึงจวนและนำกระดาษไปส่งให้เจียงจิ่นเซวียน“แม่นางสือหลิ่ว เรื่องซื้อกระดาษในวันนี้ ไม่ต้องบอกน้องหก นางไม่ชอบให้ข้าเข้าใกล้คนเรือนเหมย หากนางรู้ว่าข้าเรียกใช้คนข
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 206
เจียงหวานหว่านมองดูรถม้าจวนอ๋องจากไปรถม้าจวนอ๋องไปไกลแล้ว เจียงหวานหว่านเก็บสายตากลับมาและเดินเข้าจวนไป“น้องหก รอก่อน”เจียงจิ่นเซวียนเรียกเจียงหวานหว่านเจียงหวานหว่านหยุดเดินแล้วถามเสียงเย็น “มีเรื่องใด?”“น้องหก ได้รับความโปรดปรานจากท่านอ๋อง เป็นวาสนาของเจ้านัก ต้องรักษาไว้ให้ดี อย่าทำให้ท่านอ๋องโกรธจนลากคนในจวนเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย”เจียงจิ่นเซวียนเดินมาข้างกายเจียงหวานหว่านเจียงหวานหว่านหงุดหงิด เจียงจิ่นเซวียนไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปจริงด้วย คอยแต่จะหาโอกาสถากถางนางน้ำเสียงดูแคลนหาว่านางไม่คู่ควรกับท่านอ๋อง ช่างเป็นพี่ชายแท้ๆ ของนางจริงๆ“พี่สี่คอยปรนนิบัติรัชทายาทมาตั้งหลายปี การประจบสอพลอคงเป็นสิ่งที่พี่สี่ถนัดนัก หน้าไหว้หลังหลอกเป็นความสามารถโดดเด่นของพี่สี่ พี่สี่ใช้ชีวิตได้อย่างหน้าซื่อใจคดจริงๆ”รอยยิ้มจอมปลอมของเจียงจิ่นเซวียนเลือนหายไปเขานึกไม่ถึงว่าเจียงหวานหว่านจะด่าเขาไม่ไว้หน้าสักนิดเจียงหวานหว่านไม่มองเจียงจิ่นเซวียนแม้แต่น้อย นางเดินเข้าไปในประตูจวนหากอยู่นานกว่านี้หน่อยนางยิ่งรู้สึกขยะแขยง เจียงจิ่นเซวียนน่ารังเกียจกว่าเจียงจิ่นหนิงเสียอีกเจียงจิ่น
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 205
นางเปิดผ้าม่านเตรียมตัวลงรถม้าทันใดก็ถูกแรงกระชากนางกลับเข้ามาในรถม้าเจียงหวานหว่านจมเข้าสู่อ้อมกอดหรงซีกลิ่นหอมอำพันทะเลลอยเข้าจมูกนางหรงซีกุ้มหน้ามองเจียงหวานหว่านไม่พูดไม่จาเจียงหวานหว่านคิดจะลุกขึ้นกลับถูกหรงซีกอดเอาไว้แน่นคนสองคนจ้องตากันและกัน ไม่มีใครพูดจา“เหตุใดรถม้าจวนอ๋องถึงจอดอยู่ตรงนี้?”เจียงจิ่นเซวียนกลับมาถึงจวนพอดีและเห็นรถม้าจวนอ๋องจอดอยู่หน้าบ้านของตนเจียงหวานหว่านได้ยินเสียงเจียงจิ่นเซวียน ดวงตาก็กลับมาแจ่งชัดอีกครั้ง“ท่านอ๋อง พี่สี่ข้าอยู่ข้างนอก รีบปล่อยข้า”หรงซียิ้มเย็น “ข้าต้องกลัวเขาด้วย?”เจียงหวานหว่านกัดฟัน “ท่านอ๋องไม่กลัว แต่ชื่อเสียงข้าไม่เหลือแล้ว วันหน้าหากแต่งงานก็จะถูกผู้คนวิพากษ์วิจารณ์เอาได้”“เจ้าคิดจะแต่งกับใคร? กู้ฉางชิง? หรือเซียวหวาย?”เจียงหวานหว่านประหลาดใจ นางแต่งงานเกี่ยวข้องอันใดกับพวกเขาฝีเท้าของเจียงจิ่นเซวียนเดินเข้ามาใกล้เจียงหวานหว่านกดร่างต่ำลงแล้วกล่าวอย่างออดอ้อน “ท่านอ๋อง ขอร้องท่านล่ะ”หรงซีได้ยินคำพูดประโยคนี้ของเจียงหวานหว่าน ความโมโหในใจลดไปไม่น้อย“เจียงหวานหว่าน เจ้าติดค้างข้า ครั้งหน้าข้าไม่ปล่อ
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 204
เจียงหวานหว่านได้ฟังคำพูดของหรงซีก็หันไปยิ้มให้เซียวหวายอย่างจนปัญญา“เซียวหวาย ขอโทษด้วย พรุ่งนี้ข้าจะไปพบเจ้า”เซียวหวายยิ้มแย้ม “แม่นางเจียง พรุ่งนี้ข้ามารับเจ้า”“ก็ดี...”ยังไม่ทันได้กล่าวจบประโยค เจียงหวานหว่านรู้สึกว่าตัวเองถูกจับข้อมือเอาไว้ไม่รู้ว่าหรงซีลงมาจากรถม้าตั้งแต่เมื่อใดเขาสีหน้าบึ้งตึง ดึงข้อมือเจียงหวานหว่าน ลากนางขึ้นรถม้าจวนอ๋อง“ท่านอ๋อง โปรดปล่อยแม่นางเจียงด้วย”เซียวหวายเห็นเจียงหวานหว่านถูกหรงซีผลักขึ้นรถม้า เขาจึงตามไปขวางแต่ถูกเทียนซูขวางเอาไว้ เซียวหวายผลักเทียนซู ทว่าเทียนซูไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยหรงซีทำเหมือนไม่ได้ยินเซียวหวายโกรธเจียงหวานหว่านหันหน้ามากล่าวกลับเซียวหวายที่อยู่ด้านหลัง“คุณชายเซียว ข้าไปก่อนนะ”มือของหรงซีดึงศีรษะเจียงหวานหว่านเข้าไปในรถม้าเซียวหวายนั่งอยู่บนรถม้าสกุลเซียว กำลังตามท้ายรถม้าจวนอ๋อง“ท่านอ๋อง รถม้าของคุณชายเซียวตามอยู่ด้านหลัง”เทียนซูที่อยู่ด้านนอกกล่าวรายงานหรงซี“สะกดรอยตามราชวงศ์ มีเจตนาไม่ดี เทียนซู ส่งคุณชายเซียวไปยังสถานที่ที่เขาควรไป”เทียนซูลังเล“ท่านอ๋อง คุณชายเซียวเป็นน้องชายเซียวกุ้ย
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 203
เซียวกุ้ยเฟยยิ้มอย่างอบอุ่น“ฝีมือของอ้ายเฟย ข้าชอบยิ่งนัก”ฝ่าบาทตรัสด้วยถ้อยคำสองแง่สองง่ามเซียวกุ้ยเฟยหุบตาลงด้วยความเขินอาย จากนั้นก็พยุงฝ่าบาทเดินไปด้วยกันรอจนกระทั่งไม่เห็นเงาฝ่าบาทแล้วหรงซีสีหน้าเย็นชา ดวงตาเย็นชายิ่งกว่า จับจ้องมองหรงมู่หานหรงมู่หานรับรู้ถึงความโกรธท่วมท้นของหรงซี“เสด็จอา หลานขอตัวก่อน”ระหว่างที่กล่าว สายตาเขาเหล่มองเจียงหวานหว่านเจียงหวานหว่านกรอกตาบนใส่หรงมู่หานนัยน์ตาหรงซีใกล้ระเบิดแล้วเขาขยับข้อมือก้อนเงินถูกดีดออกไปดีดโดนบริเวณกระดูกขาของหรงมู่หาน“เอื้อ...”หรงมู่หานรู้สึกถึงกระแทกที่ขาความเจ็บปวดจู่โจมกะทันหัน ทำให้เขาทรุดเข่าข้างหนึ่งต่อหน้าเจียงหวานหว่าน”“องค์ชายรอง รู้ว่าผิดรู้จักแก้ไข เป็นสิ่งที่ดียิ่ง แต่ไม่จำเป็นต้องพิธีรีตองเช่นนี้”เจียงหวานหว่านกล่าวด้วยท่าทางใจกว้าง“เจ้า พวกเจ้า...”หรงซีและเจียงหวานหว่านเดินเคียงข้างกันจากไปโดยไม่สนใจหรงมู่หานหรงมู่หานรู้ว่าเป็นฝีมือหรงซีความรู้สึกอัปยศอดสูพุ่งเข้าสู่หน้าอกใบหน้าของเขาถูกหรงซีกับเจียงหวานหว่านทำลายจนป่นปี้หรงมู่หานมองแผ่นหลังทั้งสองคนแล้วสาบานกับตัวเอง
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 202
วิชาการแพทย์ของเจียงหวานหวานล้ำเลิศ พิษในร่างกายของน้องชายจะกำจัดไปได้เมื่อใดก็ขึ้นอยู่กับเวลาแล้ว เขาต้องวางแผนเอาไว้“น้องชาย ช่วงนี้สุขภาพเจ้าดีหรือไม่ เจ้าไม่ได้ไปให้หมอหลวงตรวจนานแล้ว”หรงซีหุบสายตาลง จากนั้นก็ประสานมือ “ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงนึกถึง ช่วงนี้น้องชายสุขภาพไม่ดี วันนี้จะไปให้หมอหลวงตรวจอาการ”ฝ่าบาทเมื่อได้รับฟังก็เบาพระทัยลงมากพิษในตัวน้องชายถูกถอนไปแล้วหรือไม่ ถามหมอหลวงก็รู้แล้วฝ่าบาทหรี่พระเนตร มีแผนการในพระทัยแค่หมอหลวงจับชีพจรก็จะรู้ว่าหรงซีถอนพิษไปแล้วหรือไม่“แม่นางเจียง โรคของหรงซี เจ้ามีวิธีรักษาหรือไม่?”ฝ่าบาททอดพระเนตรเจียงหวานหว่าน“ฝ่าบาท แม่นางเจียงก็รักษาโรคของข้าไม่หายเช่นกัน”หรงซีกล่าวประโยคหนึ่งเจียงหวานหว่านรู้สึกว่าหรงซีประหลาดมาก เหตุใดกล่าวเช่นนั้นทว่าเมื่อเห็นสายพระเนตรฝ่าบาท นางเข้าใจทันทีฝ่าบาทต้องการให้หรงซีประคองความมั่นคงของแคว้น เขาไม่มีทางเปิดโอกาสให้หรงซีได้ครองบัลลังก์ในสมองเจียงหวานหว่านผุดความคิดหนึ่งขึ้นมาพิษหนอนกู่ในร่างกายหรงซีเป็นของฝ่าบาทจังหวะหัวใจนางเต้นเร็วขึ้น หากเป็นเช่นนี้ หรงซีก็จะถูกฝ่าบาทควบคุม
