บำเรอรัก️มาเฟียร้าย<49>ได้โปรดอย่าผลักไส

เวลาผ่านไปถึงสองวันเรย์ก็ยังคงไม่ฟื้นพลอยไพลินได้แต่คอยเฝ้าอยู่ข้างเตียงไม่ห่าง โดยที่เธอแทบไม่ได้พักผ่อนเลยเพราะเธอกลัวว่าเรย์จะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอใคร ใบหน้าที่เคยสวยสดใสยามนี้กลับซีดเซียวแถมยังอ่อนเพลียจนแทบไร้เรี่ยวแรง เพราะพลอยไพลินแทบจะไม่แตะอาหารเลยจนเพื่อนๆถึงกับต้องพากันขอร้องให้เธอกินบ้างและวันนี้ก็เช่นกันเมื่อเบลล่าพยายามขอร้องให้เพื่อนสาวกินมื้อเที่ยงสักนิดก็ยังดี

“อีพลอยมื้อเช้ามึงก็ไม่ยอมกินแล้วนะเว้ย นี่ก็เที่ยงแล้วกินข้าวสักหน่อยนะ”

เบลล่าขอร้องเพื่อนด้วยความเป็นห่วงเมื่อพลอยไพลินเอาแต่นั่งกุมมือเรย์ไม่ยอมนอนพักผ่อนหรือทานข้าวเลยแม้แต่น้อย พลอยไพลินหันมามองเพื่อนที่ต่างมองมาที่เธอด้วยความเป็นห่วงก่อนที่เธอจะยกมือของเรย์มาแนบใบหน้าเอาไว้พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

“พวกมึงกูกินข้าวไม่ลงจริงๆ แด๊ดดี้ไม่ยอมฟื้นขึ้นมาคุยกับกูเลยกูคิดถึงแด๊ดดี้ใจกูจะขาดอยู่แล้ว ฮึก ฮือ”

พลอยไพลินบอกเพื่อนทั้งน้ำตาเธอเฝ้ารอเรย์ด้วยความหวังแต่เขากลับไม่ลืมตาตื่นขึ้นมาสักที หัวใจของเธอเจ็บปวดจนไม่อ