บำเรอรัก️มาเฟียร้าย<50>เตือนสติ

“เรย์จ๋าเจ็บมากไหมคะ”

แก้มใสที่ปีนขึ้นเตียงมานั่งบนตักของเรย์เงยหน้าถามเรย์ด้วยความเป็นห่วงก่อนที่เรย์จะส่ายหน้าไปมาช้าๆเป็นเชิงบอกว่าเขาไม่เป็นอะไร แก้มใสเมื่อเห็นอย่างนั้นก็สวมกอดเรย์เอาไว้แน่นอย่างอ้อนๆก่อนที่กฤษฎิ์จะเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงแทนที่พลอยไพลินที่ลุกขึ้นไปนั่งบนโซฟาแทน

“พอรู้ว่าฉันจะมาหานายก็ร้องงอแงอยากจะมาหาเรย์ให้ได้จนต้องหนีบมาด้วย”

กฤษฎิ์บอกเพื่อนรักยิ้มๆก่อนที่แก้มใสจะเงยหน้าขึ้นยิ้มโชว์ลักยิ้มสวยทั้งสองข้างให้เรย์จนตาหยีส่วนเรย์ได้แต่ขยี้ผมหลานสาวด้วยความเอ็นดูไม่เจอกันแค่ไม่กี่วันแก้มใสคงคิดถึงเพื่อนเล่นอย่างเขามากสินะ

“แก้มใสคิดถึงเรย์มากๆเลยค่ะ เรย์ไม่ยอมไปเล่นกับแก้มใสเลย”

เด็กน้อยตัดพ้อเพื่อนรักของบิดาด้วยความน้อยใจเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพราะปกติแล้วเรย์มักจะแวะไปเล่นกับเธอแทบทุกวันที่มีเวลาว่าง และทุกครั้งที่ไปแก้มใสก็มักจะได้ของเล่นจากเรย์เสมอไม่มีครั้งไหนเลยที่เรย์ไปหาเธอด้วยมือเปล่ามันเลยทำให้แก้มใสไม่น้อยใจเรย์มากนักที่เขาไม่ยอมไปเล่นกับเธอเป็นเวลาเกือบอาทิ