บำเรอรัก️คุณหมอมาเฟีย<6>หลุดปาก & เข้าใจผิด

คอนโด N

รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดบริเวณลานจอดรถของคอนโดสูงตึกยี่สิบชั้นราคาห้องหลักร้อยล้านที่เจ้าของห้องหนึ่งในนั้นก็คือเพลิงกัลป์ ร่างสูงลงจากก่อนที่จะอ้อมมาเปิดประตูฝั่งที่ลูกพีชนั่งอยู่แล้วก้มลงประคองร่างบางเจ้าของกลิ่นหอมเย้ายวนให้ลุกขึ้นมาอย่างทะนุถนอมโดยไม่รู้ตัว เพราะปกติแล้วเพลิงกัลป์มักจะเล่นแรง ๆ กับลูกพีชเสียมากกว่าที่จะอ่อนโยนอย่างเช่นตอนนี้

“ไม่รู้ว่าคอนโดอยู่ที่ไหนงั้นคืนนี้ก็นอนด้วยกันไปก่อนแล้วกัน” อุ้มลูกพีชขึ้นมาในท่าเจ้าหญิงก่อนที่จะเดินเข้าตึกไปรอลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังห้องพักของเขาที่อยู่ชั้นยี่สิบ แต่เมื่อปล่อยเธอลงให้ยืนบนพื้นโดยที่มีเขาประคองกอดเอวบางไว้ลูกพีชก็เริ่มออกลายเลื้อยทันที

“ใครอ่าาา นี่ใครทามมายหล่อจางงง” ใบหน้าสวย Sexy เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อของเพลิงกัลป์ก่อนที่มือบางจะยกขึ้นมาจับแก้มสากเอาไว้ สายตาที่มองใบหน้าหล่อฉ่ำเยิ้มไปด้วยพิษของแอลกอฮอล์

“อยู่นิ่ง ๆ ไม่เป็นหรือไงฮะยายลูกพีชเน่า”

จับมือบางที่จับหน้าตัวเองอยู่ออกเบา ๆ ก่อนที่ลูกพีชจะตะปบมือเข้าไปที่หน้าของเพลิงกัลป์ใหม่อีกรอบพร้อมกับแย้มรอยยิ้มหวานอย่างน่ารักออกมา

“เน่ สูดหล่อมีแฟนยางงงง ชอบนะ ชอบอะ อิอิ” ยังคงใช้สายตาแทะโลมใบหน้าหล่อของเพลิงกัลป์อย่างไม่มีสติพร้อมกับที่ประตูลิฟต์เปิดออกเพลิงกัลป์ก็รีบประคองร่างน้วย ๆ นี่เข้าไปในลิฟต์ทันที

“ง่า ทามมายม่ายตอบเขาอะ มีแฟนยางงสูดหล่อจ๋าาา” มือบางยังคงวอแวใบหน้าหล่อไม่ห่างก่อนที่หน้าสวยจะซุกซบลงบนอกแกร่งแล้วยิ้มร่าออกมาด้วยความดีใจที่คืนนี้ได้เจอคนหล่อ

“โสดสนิทยังไม่มีแฟน” ถึงจะรำคาญกับคำถามของลูกพีชมากแค่ไหนถึงอย่างนั้นเพลิงกัลป์ก็ยังคงบ้าจี้ตอบคำถามของเธอกลับไป สาวขี้เมายิ้มหวานออกมาเมื่อได้ยินคำตอบที่น่าพึงพอใจจากปากกระจับน่าจูบของพ่อเทพบุตรสุดหล่อ

“ง่า โสดด้วย คิก คิก เป็นแฟนกานไหมอะ” น้ำเสียงที่เจือไปด้วยความเมาถามเพลิงกัลป์ที่ทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามแบบนั้นจากปากนุ่มน่าจูบของลูกพีช ถ้าวันนี้ไม่เจอเขา แต่กลับเจอคนอื่นคำพูดพวกนี้คงไปใช้กับผู้ชายคนอื่นสินะคิดแล้วก็หมั่นไส้แฮะหงุดหงิดใจแปลก ๆ ไม่ชอบแหละ แต่ไม่มีสาเหตุรู้แค่ว่าไม่ชอบโว้ย

“ไม่อยากเป็นแฟน แต่อยากเป็นผัวจบไหม”

หลุดปากตอบลูกพีชไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัวเล็กน้อยก่อนที่จะกดรหัสเปิดประตูห้องแล้วประคองร่างเล็กนี่เข้าไปอย่างทุลักทุเล เพราะมือที่ไม่อยู่นิ่งของลูกพีชลูบไล้ไปทั่วร่างของเขาเลย อกเอย เอวเอย ไม่เว้นแม้กระทั่งเป้าตุงทำเขาเผลอกลืนน้ำลายดังอึกด้วยความอึ้งเมื่อมือนุ่ม ๆ เผลอไปแตะโดนมันเข้า

เหมือนกระแสไฟฟ้าวิ่งพัดผ่านยามมือบางแตะต้องลูกชายสุดที่รัก เพลิงกัลป์เผลอปล่อยมือที่ประคองลูกพีชอยู่จนอีกฝ่ายทรุดตัวลงไปนั่งแหมะอยู่กับพื้นอย่างมึน ๆ 

“ปล่อยทามมายอ่า อุ้ม อุ้ม อุ้มหน่อย” เมื่อโดนเพลิงกัลป์ปล่อยให้ลงมานั่งแหมะอยู่กับพื้นหน้าสวยก็เบ้ปากเหมือนเด็กน้อย ก่อนที่จะยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาเพื่อให้เพลิงกัลป์อุ้มเธอ

“นี่มันวันเหี้ยอะไรของมึงวะไอ้เพลิง” เพลิงกัลป์แอบบ่นเล็กน้อย แต่ก็ยอมก้มลงแล้วอุ้มลูกพีชขึ้นมาใหม่ ดวงหน้าเล็กเผยยิ้มด้วยความชอบใจแล้วซบหน้าลงบนอกแกร่งอย่างต้องการที่พักพิง

“กับฉันเธอทำแบบนี้ได้นะยายลูกพีชเน่า แต่กับผู้ชายคนอื่นขืนไปอ้อนเขาแบบนี้เธอได้เสียตัวแน่” บ่นให้ลูกพีชด้วยความไม่พอใจเมื่อเห็นอาการของคนเมาแล้วชอบเลื้อย ชอบอ่อย ชอบอ้อน และชอบยั่ว อันหลังสุดนี่ท่าจะหนักกว่าใครเพื่อนก็กว่าลูกชายเขาจะสงบต้องยุบหนอพองหนออยู่ตั้งนานสองนาน

เมื่อเข้ามาในห้องนอนเพลิงกัลป์ก็ค่อย ๆ วางลูกพีชลงบนเตียงนอนขนาดใหญ่ก่อนที่จะจัดท่านอนให้เธอเพื่อให้นอนได้สบาย ๆ ไม่อึดอัด ก่อนจะลุกขึ้นหันหลังเพื่อไปอาบน้ำ แต่มือบางของลูกพีชก็ยื่นมาดึงรั้งมือใหญ่ของเพลิงกัลป์เอาไว้ ก่อนที่จะกระชากทีเดียวร่างสูงใหญ่ก็เสียหลักล้มลงมาอยู่ในอ้อมกอดของลูกพีชที่ตวัดอ้อมแขนกอดเอวหนาของเพลิงกัลป์เอาไว้ทันที

“อย่าไปไหนนะ” เสียงเล็กพึมพำแผ่วเบาโดยที่เพลิงกัลป์พยายามจะแกะมือเล็กนี่ออกไป แต่แกะอย่างไรก็แกะไม่ออกสักทีเขาก็เลยทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ ลูกพีชมันเสียเลย

“เวลาหลับนี่เหมือนเด็กน้อยชะมัด แต่เวลาตื่นปากนี่วอนกินตีนเสียเหลือเกินยายลูกพีชเน่า”

ยื่นมือมาบีบจมูกเล็กของลูกพีชอย่างมันเขี้ยวก่อนที่จะเท้าแขนกับเตียงนอนมองหน้าลูกพีชยามหลับใหล ใบหน้าหล่อเหลาเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อยโดยที่ไม่รู้ตัวก่อนที่ดวงตาคมกริบจะค่อย ๆ ปิดลงและเข้าสู่ห้วงนิทราตามลูกพีชไปในที่สุด

เช้าวันต่อมา

กรี๊ดดดดดดดดดดด

ตุ้บ

เสียงร้องกรี๊ดที่ดังขึ้นทำเอาเพลิงกัลป์สะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรหรือพูดอะไร เท้าเล็กของลูกพีชก็ถีบเข้าให้อย่างไม่ทันตั้งตัวจนหล่นตุ้บตกเตียงก้นกระแทกพื้นเต็ม ๆ 

“อูยยย นี่ยายลูกพีชเน่ามันจะมากไปแล้วนะคนอุตส่าห์เข้าไปช่วยจากพวกหน้าม่อพามานอนที่คอนโดหรูอย่างดีแล้วนี่อะไรถีบมาได้ ฉันเจ็บนะเว้ย”

เพลิงกัลป์แหกปากแร็ปต่อว่าลูกพีชด้วยความโมโหแถมยังเคล็ดขัดยอกที่ก้นอีกด้วย ตอนนี้รู้สึกว่ามันจะร้าวไปหมดแล้วนี่มันทำคุณบูชาโทษชัด ๆ 

“ไอ้บ้าเพลิงไอ้หมอบ้ากามนายแอบทำอะไรฉัน” ลูกพีชละล่ำละลักถามเพลิงกัลป์ส่วนมือบางก็ดึงรั้งผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาปิดชุดสวย Sexy ที่มีเพียงแผ่นแปะจุกปกปิดหน้าอกอวบของตัวเองเอาไว้ เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเธอก็เจอกับเพลิงกัลป์ที่นอนกอดเธออย่างแนบแน่นเท่านั้นแหละตีนเธอก็ทำงานอย่างไวด้วยการยกขึ้นถีบร่างสูงที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจจากเสียงกรีดร้องของเธอจนลงไปนอนแอ้งแม้งบนพื้นห้อง

“นี่ยายลูกพีชเน่าฉันไม่ใช่คนเลวที่ชอบฉวยโอกาสกับคนเมานะ แล้วดูชุดดิฉันก็อยู่ครบเธอก็อยู่ครบจะมาโมเมใส่ร้ายฉันไม่ได้นะ สติจ้ะสติ”

ยกมือขึ้นมาชี้หน้าว่าลูกพีชด้วยความโมโหไม่หายก่อนที่จะค่อย ๆ ลุกขึ้นขยับตัวด้วยความเจ็บที่ยังคงหลงเหลืออยู่ ตีนหนักเป็นบ้าเลยผู้หญิงอะไรวะใครได้เป็นเมียนี่คงซวยฉิบหายอะบอกเลย

“ก็ นาย นะ นาย” ชี้หน้าเพลิงกัลป์เก้อ ๆ ปากก็ไม่กล้าพูดออกมาว่าสาเหตุอะไรที่ชวนให้เธอเข้าใจผิดคิดว่าเพลิงกัลป์แอบลักหลับเธอ

“ฉันมันทำไม” ถามลูกพีชพร้อมกับลอยหน้าลอยตาโชว์หน้าหล่อที่สุดแสนจะ Sexy เพราะผมของเพลิงกัลป์ตอนนี้ยุ่งเล็กน้อยมองแล้วมันน่าจับกด เอ๊ย ไม่ใช่มันดูดีชะมัดเลย

“ช่างมันเถอะ” ไม่พูดต่อและไม่ขอโทษส่วนเพลิงกัลป์เมื่อโดนลูกพีชตัดบทเอาดื้อ ๆ ก็รีบทวงถามคำขอโทษจากลูกพีชทันที

ทำผิดต้องขอโทษสิครับคุณ

“ถีบฉันขนาดนี้คำขอโทษสักคำก็ไม่มีหรือเธอจะขอโทษด้วยอย่างอื่น”

ร่างสูงเดินขึ้นเตียงช้า ๆ ก่อนที่จะค่อย ๆ คลานเข้าไปหาลูกพีชที่กำลังถอยหลังลงไปเรื่อย ๆ โดยที่ไม่ได้ดูด้านหลังเลยว่าเหลือพื้นที่มากน้อยแค่ไหนให้เธอถอยลงไปอีก จนในที่สุดร่างบางของลูกพีชก็หลุ่นตุ้บตกเตียงไปทำเอาเพลิงกัลป์หัวเราะร่าดังลั่นออกมาด้วยความสะใจ

ตุ้บ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า สมน้ำหน้ายายลูกพีชเน่าเป็นไงละตกเตียงเองเสียบ้างเจ็บไหม” หัวเราะเยาะเย้ยลูกพีชที่จับสะโพกไว้ด้วยความเจ็บก่อนที่จะหยุดหัวเราะแล้วยื่นมือไปให้ลูกพีชจับเพื่อลุกขึ้น แต่ลูกพีชกลับปัดมือของเพลิงกัลป์ออกแล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนสวย ๆ ด้วยตัวเอง

“ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง” ถามอีกฝ่ายเสียงห้วนก่อนที่เพลิงกัลป์จะยักไหล่น้อย ๆ อย่างยียวนแล้วนั่งลงที่ปลายเตียงส่วนลูกพีชก็นั่งลงบนเตียงเช่นกัน

ยืนมันเมื่อยขอนั่งก่อนนะคะทุกคน

“เสียใจอะไรนักหนาถึงไปนั่งดื่มเหล้าเมาแอ๋อยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนแบบนั้น” เพลิงกัลป์หันมามองหน้าสวยของลูกพีชก่อนที่จะยิงคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบมากนัก เขาก็แค่อยากจะรู้ว่าอะไรกันที่ทำให้สาวมั่นแบบลูกพีชเสียศูนย์ไปชั่วขณะแบบนี้

“มันเรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับนาย”

ลูกพีชเลี่ยงที่จะตอบคำถามของเพลิงกัลป์ในขณะที่คุณหมอหนุ่มก็ไม่เซ้าซี้ต่อ เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของเธอที่ไม่อยากเล่าเขาก็ไม่ควรล้ำเส้น

“ช่างมันเถอะไม่อยากรู้แล้วแหละว่ามาอยู่ที่นี่ได้ไง ขอบคุณแล้วกันที่เมตตาหิ้วฉันมานอนบนเตียงนุ่ม ๆ นี่”

ตัดใจไม่อยากเท้าความเรื่องที่มันผ่านมาแล้ว รู้แค่ว่าเธอปลอดภัยจากเงื้อมมือเสือ สิงห์ กระทิง แรด ก็คือโชคดีของเธอแล้วแหละ อย่างน้อยเพลิงกัลป์ก็เป็นคนดีในระดับหนึ่งที่ไม่ทอดทิ้งเพื่อนร่วมงานอย่างเธอให้โดนผู้ชายคาบไปแดก

“คราวหน้าคราวหลังก็หัดชวนเพื่อนไปด้วยเวลามีอะไรจะได้ช่วยเหลือกัน หรือไม่ถ้าอยากเมามากนักก็แค่ซื้อมานั่งดื่มอยู่ห้องจบไม่ต้องออกไปเจอพวกหัวงูที่พร้อมจะเข้ามาตีสนิทและงาบเธอไปแดก นี่ไม่ได้ห่วงนะแค่หวังดี”

เพลิงกัลป์เตือนลูกพีชด้วยความเป็นห่วง แต่กลับออกตัวว่าเขาแค่หวังดี ทั้ง ๆ ที่ในใจรู้สึกเป็นห่วงลูกพีชไม่น้อยก็เอ็นดูเหมือนน้อง เหมือนนุ่งอะเนอะหรือไม่นุ่งดีหว่า หึหึ

“ขอบคุณอีกครั้งแล้วกันแล้วก็ขอโทษที่ถีบนายโดยที่ไม่ถามเรื่องราวให้ดีก่อนฉันไปละ”

พูดจบก็ตั้งท่าจะเดินจากไป แต่เพลิงกัลป์กลับกระชากแขนกลมกลึงเอาไว้เบา ๆ เรียกให้ลูกพีชหันกลับมามองมือใหญ่ที่จับมือเธอไว้ด้วยความสงสัย ก่อนที่เพลิงกัลป์จะรีบปล่อยมือ-ออกทันทีเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าแอบเผลอตัวไปจับมือสาวเข้าให้

“เดี๋ยวฉันไปส่ง นี่ก็เพิ่งหกโมงเช้า ถ้าไม่ไหวก็ลางานเสียส่วนฉันเข้าสายได้ไม่มีปัญหา” บอกลูกพีชเสียงนุ่ม อีกฝ่ายก็ยอมพยักหน้ารับความช่วยเหลือจากเพลิงกัลป์อย่างไม่อิดออด วันนี้เธอขอสงบศึกหนึ่งวันก็แล้วกันปวดหัวตึ้บ ๆ จนแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว