Share
บทที่ 141 ความรู้สึกที่ได้มีชีวิตอยู่ช่างดีจริงๆ
Related chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 142 เงาร่างเปื้อนเลือดบนหลังม้า
ดาบใหญ่ของกบฎนั่นไม่ได้ผ่าลงมาแต่กู้อวิ๋นซีกลับได้ยินเสียง สวบนี่มันคือเสียงอะไร?ราวกับใช้มีดหั่นผักมาหั่นเนื้อ แล้วก็เหมือนดาบใหญ่สับลงบนกระดูกแล้วก็คล้ายกับเป็นเสียงเลือดที่พุ่งกระฉูดออกมารอบบริเวณเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องไม่หยุดหย่อนทุกคนต่างพากันหาที่ซ่อนตัวด้วยความหวาดกลัวสุดขีดบางคนตกใจจนขาทั้งสองข้างอ่อนแรง ล้มลงไปนั่งอยู่บนพื้นด้วยตัวสั่นเทาตกใจสุดขีด อยากจะส่งเสียงร้องออกมา แต่ในลำคอกลับไม่สามารถเปล่งเสียงใดๆ ได้เลยสักนิดเห็นได้ชัดว่า หวาดกลัวมากสักเพียงไหนกู้อวิ๋นซีเพียงมองไปที่เงาร่างที่นั่งบนหลังม้านั้นอย่างเงียบๆบนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด บ้างก็แห้งแล้ว บ้างก็ยังเป็นเลือดสดๆ ที่ยังเปียกโชกอยู่กระทั่งว่ามีหยดเลือดไหลลงมาตามเส้นผมที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบฝุ่นดินของเขาเสวียนอ๋องที่สวมชุดเกราะทั้งตัว ปรากฎตัวขึ้นด้วยท่าทางเหน็ดเหนื่อยในมือถือดาบเล่มใหญ่ บนตัวดาบยังมีคราบเลือดหยดติ๋งๆในเวลานี้ ตัวเขานั่งอยู่บนหลังม้าตัวสูงใหญ่ จ้องมองไปที่หญิงสาวซึ่งยืนอยู่ท่ามกลางพื้นที่นองเลือดมีอะไรบางอย่างกระเด็นมาโดนใบหน้าของตัวเอง ทั้งอุ่นร้อน ทั้งเหนียวเหน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 143 คนร้ายลอบสังสารในคืนนั้น
ไทเฮาต้องการตบรางวัลให้กู้อวิ๋นซี นี่เป็นจุดประสงค์หนึ่งในการจัดงานเลี้ยงในคืนนี้แต่ยังไม่ใช่จุดประสงค์หลักที่สำคัญที่สุดคือ ไทเฮาได้ยินเรื่องที่พระสนมหรงต้องการคัดเลือดพระชายาให้เสวียนอ๋อง นางจึงเกิดความคิดขึ้นมาบ้างในงานเลี้ยงมีหญิงสาวรูปร่างหน้าตาแตกต่างหลากหลาย แบบไหนก็มีหมดในวังหนิงอันของไทเฮา คืนนี้มีหญิงสาวทุกรูปแบบนั่งอยู่จนเต็มในตำหนักหญิงสาวทุกคนที่ได้ส่งภาพวาดมา ไทเฮากับพระสนมหรงก็ได้ร่วมกันตั้งใจคัดเลือกมาแล้วคนไหนที่คิดพื้นเพว่าใช้ได้ ไทเฮาก็ไม่ปล่อยผ่านเลยถึงอย่างไรนิสัยของหลานชายนางคนนี้ก็คาดเดาได้ยากเหลือเกินเอามาหลากหลายแนวหน่อย ไม่แน่อาจจะมีหญิงสาวสักคนที่ตรงใจเขาก็ได้คืนนี้ขนาดพี่สาวสองคนของกู้อวิ๋นซีเองก็มาด้วยพี่หกกู้หรูเสวี่ย พี่เจ็ดกูเพียนหรานแต่พี่แปดกู้หรูชิวไม่ได้อยู่ นางไม่ได้ส่งแม้กระทั่งภาพวาดเข้ามาในตอนแรกพระสนมหรงไม่ยินดีที่จะให้คุณหนูสองคนนั้นในจวนแม่ทัพมาร่วมด้วยหรอก แต่ขวางไม้ได้เพราะไทเฮาชอบไทเฮาชอบกู้อวิ๋นซี ดังนั้นจึงรักรวมไปยังบุคคลที่เกี่ยวข้องกับนางด้วย ขนาดกูเพียนหรานกับกู้หรูเสวี่ยก็ชอบ"เสด็จแม่เพคะ คุณหนูสองคนของจวน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 144 มิน่าถึงได้หลงไหลนางถึงเพียงนี้
คนลอบสังหารในคืนนั้น!แววตาของพระสนมหรงสั่นไหวเล็กน้อย กำลังจ้องมองไปที่ไทเฮาเช่นเดียวกันแต่ไทเฮากลับส่ายหน้า พูดว่า "ข้ารู้เพียงว่า คนที่ลอบสังหารข้าในคืนนั้นเป็นชายชุดดำที่คลุมผ้าปกปิดใบหน้า ส่วนอีกคน...""ยังมีอีกคนด้วยเหรอเพคะ?" กู้อวิ๋นซีรู้สึกเครียดเกร็งในใจเรื่องในคืนนั้น จนถึงตอนนี้ก็ยังคงเป็นปริศนาทั้งๆ ที่นางเห็นกับตาตัวเองว่าจวินเย่เสวียนมาที่ห้องนอนของไทเฮา แต่ในตอนหลังกลับไม่เห็นแม้แต่เงาหรือว่า อีกคนหนึ่งจะเป็นเขา?"อีกคน" ไทเฮาคิดย้อนไปแล้วก็ส่ายหน้าอีกครั้ง "ดูเหมือนจะมาช่วยข้า แต่ข้าเห็นไม่ชัดว่าเขาเป็นใคร รู้เพียงว่าตอนที่คนร้ายจะแทงเข้ามาอีกครั้ง ก็ถูกคนผู้นั้นซัดกระเด็นออกไปแล้ว""จากนั้นซีเออร์น้อยก็เข้ามา คนผู้นั้นก็ไล่ตามคนร้ายลอบสังหารออกไป"พระสนมหรงรีบถามต่ออย่างร้อนใจ "เสด็จแม่มองเห็นรูปร่างของทั้งสองคนนั้นไม่ชัดหรือเพคะ?"ไทเฮาส่ายหน้า "เขาเขาคนหนึ่งปิดหน้าปิดตา ส่วนตอนที่อีกคนบุกเข้ามา ข้าก็ล้มลงไปแล้วสายตาเลือนลางมองภาพไม่ชัดเจน"นางถอนหายใจ ก่อนจะพูดอย่างจนใจ "ถึงแม้ข้าจะอยู่ในวังหลัง แต่ก็รักสันโดด ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปผิดใจกับใครตอนไหน ถ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 145 การคัดเลือกพระชายาของข้าให้ซีเออร์จัดการไปแล้วกัน
เสวียนอ๋องมาถึงแล้ว!เหล่าหญิงสาวต่างพากันนั่งหลังตรง ยืดอกตั้งกันในทันที รีบร้อนแสดงท่าทางและมุมที่ตัวเองดูสมบูรณ์แบบที่สุดออกมาเห็นเพียงขันทีตัวน้อยเดินนำคนคนหนึ่งเข้ามาเงาร่างนั้นรูปร่างกำยำแต่กลับดูสูงโปร่งขณะที่เดินราวกับมีพลังไอเย็นแผ่ซ่านออกมาด้วย ทำให้เหล่าหญิงสาวที่ได้มองแว๊บเดียวก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นขึ้นมาแต่เขากลับเป็นคนที่สมบูรณ์แบบและสง่างามสูงส่งที่สุดในแผ่นดินถึงแม้ไอเย็นบนร่างจะกดดันจนทุกคนไม่กล้ามองเขาตรงๆ แต่ก็ไม่มีสักคนที่จะไม่แอบลอบมองเขาคอยสังเกตทุกการกระทำของเขา มองดูสีหน้าที่เขาแสดงออกมาในทุกอริยาบทแต่น่าเสียดาย ที่บนใบหน้าของเสวียนอ๋อง ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เลยเขาเดินเข้ามาถึงกลางลาน คารวะไปยังไทเฮาและพระสนมหรง "เสด็จย่า เสด็จแม่"ไทเฮาทักทายเขาอย่างยิ้มแย้ม "เสวียนเออร์ มานี่สิ"จวินเย่เสวียนก้าวเดินเข้าไปข้างหน้ากู้อวิ๋นซีรีบลุกขึ้นยืนทันที ก้มศีรษะคารวะ "คารวะท่านพี่สี่"จวินเย่เสวียนเพียงมองไปยังนางด้วยสายตาเรียบเฉย ไม่ได้ให้การสนใจอะไรเหล่าหญิงสาวต่างพากันถอนหายใจอย่างโล่งอกในบรรดาผู้หญิงทั้งหมดในที่นี้ ต่อให้เป็นคนมั่นใจและหยิ่งจองหอง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 146 ประทานหนังสือหย่าให้หม่อมฉันด้วย
ว่าไงนะ? เสวียนอ๋องคัดเลือกพระชายา แต่กลับให้พระชายาหลีอ๋องเป็นคนจัดการเนี่ยนะ?นี่ ช่างเป็นเรื่องประหลาดอย่างไม่เคยพบเจอ! เหลวไหลเกินไปแล้ว!อย่าว่าแต่พระสนมหรงจะโมโหจนหน้าเขียวเลย ขนาดไทเฮาก็ยังตกใจจนหน้าเหวอนี่ ออกจะเกินจินตนาการของคนปกติทั่วไปแล้วทุกคนหันไปมองกู้อวิ๋นซีอย่างตกตะลึง แทบจะลืมสิ้นแล้วทุกอย่างส่วนกู้อวิ๋นซี...อย่าพูดถึงเลย น้ำผลไม่ที่ดื่มเข้าไปในปากติดคอจนไอสำลักออกมาอย่างแรงทันที"ซีเออร์ เจ้าเป็นอะไรมากไหม?" ไทเฮาแสดงสีหน้าเป็นกังวลกู้อวิ๋นซีก็อยากที่จะพูดปลอบใจสักประโยคว่านางไม่เป็นไร แต่แค่อ้าปาก ก็กลายเป็นไออย่างหนัก "แค่ก แค่กๆๆ..."ใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือ สำลักจนแดงก่ำไปทั้งหน้าจวินเย่เสวียนขมวดคิ้วน้อยๆ ยกมือขึ้นฉับพลัน ฝ่ามือใหญ่ก็ตบลงไปเบาๆ บนหลังของนางบริเวณโดยรอบ เงียบเป็นเป่าสากไปชั่วขณะหนึ่งแต่ละคนจ้องมองไปที่แขนยาวของจวินเย่เสวียนที่อยู่บนหลังของกู้อวิ๋นซี ด้วยอาการตกใจจนตาค้าง!นางเป็นพระชายาของหลีอ๋องนะ! เป็นน้องสะใภ้ของเขา!ต่อให้ไม่ว่าจะเอ็นดูแค่ไหน ก็ไม่ควรมีกริยาอาจหาญเช่นนี้!การกระทำนี้ ออกจะดูสนิทสนมกันเกินไปแล้ว!มันออกจะเกิน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 147 ลองกล้าพูดดูอีกครั้งสิ
ไทเฮาเป็นเสด็จย่าของหลีอ๋องเป็นพระมารดาของฝ่าบาทพระชายาหลีอ๋องขอร้องให้ไทเฮาประทานหนังสือหย่าให้นางฉบับหนึ่ง ถึงแม้เรื่องนี้จะไม่ค่อยถูกต้องตามธรรมเนียม แต่ขอเพียงไทเฮาตอบตกลง ต่อให้เรื่องราวระหว่างทางจะมีอุปสรรคอยู่บ้าง แต่สุดท้ายก็จะสามารถทำได้สำเร็จในเมื่อเรื่องแบบนี้มันไม่ได้เป็นปัญหาที่มีกฎที่ตายตัว ขนาดฝ่าบาทเองก็ยังต้องฟังไทเฮาแต่ว่า ทำไมกู้อวิ๋นซีจะต้องหย่ากับหลีอ๋องด้วยล่ะ?หรือว่า นางรังเกียจที่หลีอ๋องร่างกายไม่แข็งแรง?แต่ต่อให้ร่างกายไม่แข็งแรง เขาก็เป็นถึงหลีอ๋องนะ!เป็นอ๋องแห่งแคว้น ฐานะสูงส่งไม่มีใครเทียบ หากว่าหย่าไปแล้ว ตลอดชีวิตของกู้อวิ๋นซีก็จะไม่สามารถแต่งงานใหม่กับผู้ชายคนไหนได้อีกชาตินี้ทั้งชาติ นางจะต้องโดดเดี่ยวไปจนแก่ตาย!นางเสียสติไปแล้วหรือยังไง?พระสนมหรงเองก็คิดไม่ถึงเลย ผู้หญิงคนนี้ กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?หรือนางยังหวังว่า หลังจากหย่ากับหลีเออร์แล้ว จะแต่งงานกับเสวียนเออร์ เป็นพระชายาเสวียนอ๋อง?นางฝันหวานเกินไปแล้ว!ต่อให้นางต้องตาย ก็จะไม่มีวันยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด!"กู้...""เจ้าเห็นจวนเสวียนอ๋องของข้าเป็นสถานที่ใดกัน?"
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 148 เจ้ายอมอ่อนข้อขอร้องให้เขาปล่อยเจ้าไปเถอะ
กู้อวิ๋นซีถูกโยนตัวลงบนเตียงนี่เป็นครั้งแรกที่จวินเย่เสวียนโยนตัวนางลงบนเตียงของตัวเอง ด้วยฐานะที่แท้จริงของตัวเองอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้กู้อวิ๋นซีเพิ่งคิดว่าจะลุกขึ้นนั่ง ร่างกายสูงใหญ่ของเขาก็ทาบทับตามลงมาอย่างรุนแรง ปิดช่องทางหนีทั้งหมดของนางไปเรียบร้อยนางพูดอย่างโมโห "เสวียนอ๋อง ท่านคิดว่าตอนนี้ท่านมาใกล้ชิดกับข้าถึงเพียงนี้ด้วยฐานะอะไร?""เจ้าว่ายังไงล่ะ" ทันใดนั้นจวินเย่เสวียนก็โน้มตัวไปข้างหน้าอีกกู้อวิ๋นซีตกใจกลัว คิดที่จะถอยหลังหนีแต่กลับถูกเขาบังคับให้ล้มลงบนเตียงในทันทีเมื่อนางพบว่าท่าทางในตอนนี้ช่างล่อแหลมเหลือเกิน ตอนที่คิดจะลุกขึ้นมา ก็ไม่ทันเสียแล้วฝ่ามือใหญ่ของเขาแตะลงบนหัวไหล่ของนาง ไม่จำเป็นต้องออกแรงอะไรเลย ก็สามารถขังนางไว้ใต้ร่างของตัวเองได้แล้ว"เสวียนอ๋อง เสด็จแม่ของท่านยังอยู่ด้านนอกนะ ท่านได้ยินเสียงเรียกของนางแล้วหรือยัง?"นางพยายามดิ้นรนอย่างสุดแรงด้านนอก มีเสียงร้องเรียกของพระสนมหรงดังเข้ามาจริงๆ "เสวียนเออร์ เจ้า...เจ้าจะบังอาจเกินไปแล้ว! นางเป็นพระชายาของน้องชายเจ้านะ!"น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยไฟแห่งโทสะ พอเพียงไม่ใช่คนหูหนวก ก็ต้องฟังออกกัน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 149 นอกจากจะข้ามศพข้าไปก่อน
"อย่าทำแบบนี้!"กู้อวิ๋นซีออกแรงขัดขืน แต่อย่างไรก็ไม่อาจหลุดจากการพันธนาการที่มือไปได้ราวกับในคืนแต่งงาน มือสองข้างของนางถูกผ้าม่านมัดไว้กับเสาไม้ ไม่อาจสลัดให้หลุดได้ชายหนุ่มยืนอยู่ด้านหลังของตัวนางกู้อวิ๋นซีมองเห็นใบหน้าของเขาไม่ชัด แต่ต่อให้ไม่มอง ก็รู้ว่าตอนนี้เขามีท่าทางอย่างไร"อย่าทำแบบนี้..." นางกัดริมฝีปาก ริมฝีปากบางกำลังสั่นไหวน้อยๆ "อย่าทำแบบนี้เลย ขอร้องล่ะ"พระสนมหรงกับแม่เฒ่าชิงและเยียนเป่ยต่างก็อยู่ด้านนอกประตูทำไมเขาถึงได้ทำแบบนี้กับนางในช่วงเวลาแบบนี้ ในสถานที่นี้ ด้วยสถานะเช่นนี้!"ขอร้องข้าเหรอ?" จวินเย่เสวียนก้มหน้า ริมฝีปากบางเฉียดผ่านหัวไหล่บอบบางของนางไปพลังไอเย็นจัดจนสามารถเสียดแทงเข้าถึงกระดูกได้ เย็นจนกู้อวิ๋นซีอดที่จะตัวสั่นเทิ้มไม่ได้ร่างกายเย็นวาบ นางไม่กล้าแม้แต่จะก้มหน้าลงไปมองเสื้อผ้าถูกถอดลงไปกองตรงช่วงเอว ผ้าชิ้นสุดท้ายบนร่างกายก็ถูกเขาดึงทึ้งออกไปแล้วกู้อวิ๋นซีหลับตาลง พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ขอร้องล่ะ ข้าขอร้องท่าน อย่าทำแบบนี้เลย อื้อ!"หน้าอกถูกบีบรัด นางตกใจจนเบิกตาโพลง คิดอยากที่จะขัดขืน แต่ก็ไม่กล้าขยับเยอะ"จวินเย่เสวี
Latest chapter
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
