로그인공유
บทที่ 820
관련 챕터
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 821
หวังหยวนตบถังน้ำแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นี่เป็นโชคลาภความมั่งคั่งของเรา เราต้องซ่อนมันไว้ให้ดี”“ขอโทษนะ คุณชายหวัง ข้ารู้สึกไม่สบายตัวนิดหน่อย...”หวังหยวนที่พูดได้ครึ่งนึง จู่ ๆ เขาก็เห็นว่าหูเมิ่งอิ๋งหน้าซีดมาก นางขมวดคิ้วกุมท้องของนาง และรีบวิ่งออกไปทันที“เป็นอะไรไป?”หวังหยวนดูสับสนเล็กน้อยเมื่อได้เห็นเช่นนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะถามทั้งสองสาวด้วยความประหลาดใจหลี่ซือหานอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ พลางส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ช่วงนี้น้องหูมีประจำเดือนมา นางมักจะทรมานจากอาการปวดท้องจนทนไม่ไหวเจ้าค่ะ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น แววตาของหวังหยวนก็สว่างปิ้งขึ้นทันทีนี่อาจเป็นโอกาสที่ดีในการสร้างรายได้!เมื่อผู้หญิงในสมัยโบราณมีประจำเดือน พวกเขาจะใช้เพียงผ้าธรรมดาผืนเดียวซึ่งลำบากมาก นอกจากนี้ยังต้องแอบซักตากให้แห้ง และเคลื่อนไหวมากไม่ได้อีกด้วย!ถ้าทำผ้าอนามัยเอง จะหาเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ จากการผลิตมันได้หรือไม่นะ?นอกจากนี้ วัตถุดิบในการทำของเหล่านี้ก็ไม่แพงมาก หากซื้อจำนวนมาก อาจได้ในราคาถูกลงมา!นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะสร้างรายได้!ดังนั้นหวังหยวนจึงเขียนรายการสิ่งของอย่างอื่นทันที นำรถเข็นทองคำออ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 822
หวังหยวนหัวเราะ ยุคของเขาของพวกนี้เป็นของพื้นเพธรรมดามาก ๆ นี่เป็นของพื้นฐานสำหรับผู้หญิง!มันเป็นเพียงของใช้สำหรับช่วงเวลาพิเศษเท่านั้น!ถ้าหูเมิ่งอิ๋งไม่ปวดท้องกะทันหัน เรื่องประจำเดือนที่ช่วยเตือนสติตัวเอง เขาก็คงไม่คิดถึงเรื่องนี้เลย!หูเมิ่งอิ๋งกระพริบตา แต่ก็เข้าไปในบ้านเพื่อเปลี่ยน เมื่อนางออกมาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก!สิ่งนี้...สะดวกมากเลย!พอดีกับร่างกายมาก!โดยเฉพาะกางเกงทรงพิเศษ นี่เป็นสิ่งที่นางไม่เคยสัมผัสมาก่อนแม้จะแน่นกระชับอยู่บ้าง แต่ก็ยังสบายมาก!“นี่... สิ่งนี้เกินไป... สะดวกเกินไปแล้ว…”หลังจากที่หูเมิ่งอิ๋งออกมาก็ประหลาดใจมาก และไปพูดคุยกับหลี่ซือหานและหวงเจียวเจียวต่อคนยุคนี้ไม่เคยใช้ของแบบนี้ ย่อมพูดได้เลยว่าสะดวกสบายมากเป็นธรรมดา“ท่านพี่คิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้อย่างไร... ท่าน... ท่านเป็นผู้ชาย ท่านทำของที่ผู้หญิงใช้ที่วิเศษแบบนี้ได้อย่างไร…”หลี่ซือหานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดออกมาหวังหยวนก็หัวเราะเช่นกัน เดิมที่ของพวกนี้เขาไม่ใช่คนสร้างออกมา แต่เป็นผลงานในยุคนั้น หลังจากที่หลาย ๆ คนถกเถียงวิจารณ์กันมาก็ไม่มีปัญหา!“ก็...มันก็แค่จินตนาการไปเรื่อยน่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 823
หลังจากพูดจบ หญิงสาวชุดม่วงก็หัวเราะเช่นกัน“หวังหยวนเป็นคนที่มีความสามารถที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ แต่ข้าไม่รู้ว่าคนที่มีความสามารถเช่นนี้จะเต็มใจที่จะอยู่ใต้ชายคาของคนอื่นหรือเปล่านี่สิ!”ไป๋เฟยเฟยเองก็เข้าใจสิ่งที่หญิงสาวชุดม่วงพูดโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากประสบกับเหตุการณ์นี้ นิสัยของหวังหยวนย่อมต้องเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา และทุกอย่างก็แปรผันได้!“อย่างไรก็ตาม หวังหยวนอยากมาพบจริง ๆ เรามาพบกันสักครั้งเถอะ ดูสิว่าเขาคุยอะไร ยิ่งไปกว่านั้น ข้าอยากไปหมู่บ้านต้าหวังอีกด้วย ครั้งสุดท้ายที่เห็นหมู่บ้านต้าหวัง ข้ายังรู้สึกประหลาดใจอยู่เลย!”“นอกจากนี้ คราวนี้ก็มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย!”หลังจากที่ไป่เฟยเฟยพูดจบ ก็ออกเดินทางทันทีที่นี่หวังหยวนได้รับจดหมายและหัวเราะเพียงเล็กน้อย รอให้ไป่เฟยเฟยและคนอื่น ๆ มาถึงขณะเดียวกัน ที่วังหลวงต้าเย่ สีพระพักตร์จักรพรรดิซิงหลงดำมืดมาก เขาอยากจับหวังหยวนกลับมาจริง ๆ แต่เขารู้ว่าทำแบบนี้ไม่เพียงแต่จะเป็นการตบหน้าตัวเองเท่านั้น แต่ยังทำให้เขาถูกวิพากษ์วิจารณ์อีกด้วย!เดิมทีหากจับหวังหยวนได้ เขาโดนวิพากษ์วิจารณ์นิดหน่อยก็ไม่สำคัญ อย่างน้อยเขาก็ควบคุมหวังหยวนเอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 824
หยางเฟิ่งกั๋วก็พยักหน้าด้วยคำพูดของเป้าชิงสื่อ นั่นคือสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น!ความคิดของแคว้นหมางนั้นเรียบง่ายมาก วิธีที่ง่ายที่สุดในการรวบรวมอำนาจของพวกเขา คือการเข้าสู่สงครามการใช้สงครามระหว่างแคว้นเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจภายในราชสำนัก ในขณะเดียวกันก็ใช้แรงกดดันของราชสำนักหวงเพื่อเจรจาสงบศึก อย่างน้อยมีความเสี่ยงที่มณฑลซูโจวจะถูกกองทหารรุกรานชิงดินแดน!จักรพรรดิซิงหลงสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วพูดว่า “ในกรณีนี้ เราจะแก้ไขปัญหาแคว้นหมางได้อย่างไรดี?”ในเวลานี้หยางเฟิงกั๋วพูดขึ้นมาว่า “แคว้นหมางไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าเงิน เมื่อเราเจรจาสงบศึกก็ไม่จำเป็นต้องยกดินแดนให้พวกเขา เราสามารถเปิดเส้นทางการค้าได้ แม้ว่ามันจะไม่ทำกำไรสำหรับเรา แต่พวกเขาก็ถือว่าได้รับผลประโยชน์มากมาย!”“อ๋องน้อยขึ้นเป็นกษัตริย์อาจไม่มั่นคง และอาจแอบวางแผนเคลื่อนไหวอย่างลับ ๆ ในอนาคตได้พ่ะย่ะค่ะ!”หยางเฟิ่งกั๋วยิงเข้าประเด็น หลังจากพูดจบจักรพรรดิซิงหลงก็พยักหน้า“ถ้าเช่นนั้นให้ส่งทูตไปที่นั่นเถอะ เจ้ามีใครแนะนำบ้าง”จักรพรรดิซิงหลงถามออกไปเป้าชิงสื่อยิ้มและกล่าวว่า "ฝ่าบาท แน่นอนว่าคือหวังหยวนพ่ะย่ะค่ะ ชายคนนี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 825
หวังหยวนหัวเราะและเชิญพวกเขานั่งลง แล้วพูดอย่างใจเย็น “ถ้าน้องไป๋ชอบ ข้าให้สิ่งนี้กับเจ้าได้นะ”แค่แก้วชิ้นเดียว ในโกดังยังมีเก็บอีกเยอะ!หวังหยวนยังไม่ได้นำมันไปประมูลด้วยซ้ำ!ไป๋เฟยเฟยที่ได้ยินก็ตกใจเล็กน้อยของชิ้นนี้มีราคาอย่างน้อยสองสามร้อยตำลึงทอง การยกให้เขานั้นมันออกจะฟุ่มเฟือยเกินไป“ครั้งก่อนบุญคุณของน้องไป๋ ข้ารู้สึกขอบคุณในความมีน้ำใจของเจ้าเสมอ ข้าเคยบอกไปแล้วว่าข้าติดหนี้บุญเจ้ามาก ไม่ต้องพูดถึงโต๊ะคริสตัลตัวเล็ก ๆ นี้เลย ไม่ว่าโต๊ะคริสตัลกี่โต๊ะก็ไม่สำคัญ!”หวังหยวนรู้สึกซาบซึ้งใจจริง ๆ หากไม่ใช่เพราะนาง หลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ ก็คงไม่ได้กลับไปที่หมู่บ้านต้าหวังอย่างปลอดภัยเช่นเดียวกับที่เขาว่าไว้ โต๊ะคริสตัลธรรมดา ๆ นับว่าเป็นอะไรได้!"ฮ่าฮ่าฮ่า พี่หวังเป็นคนที่มีคุณธรรมจริง ๆ ข้าขอนับถือ แต่...พี่หวังยังจำได้ใช่ไหมว่าตอนที่เจ้าไป เจ้าบอกว่าเจ้าจะให้โอกาสตระกูลไป๋ข้า!"ไป๋เฟยเฟยยังไม่ลืมเรื่องนี้ สิ่งที่นางต้องการมากที่สุด คือให้หวังหยวนเข้าร่วมกับตระกูลไป๋!เพียงแต่...ถ้าหวังหยวนไม่มีแผนอื่น บางทีเขาอาจจะเข้าร่วมได้ แต่ตอนนี้เกรงว่าเขาจะไม่สามารถเข้าร่วมตร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 826
หวังหยวนรู้ซึ้งถึงความจริงข้อหนึ่ง!มีเงินทองมากมายแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์!แค่เปลี่ยนความมั่งคั่งนี้ให้กลายเป็นความแข็งแกร่งเท่านั้น เราถึงจะปกป้องความมั่งคั่งไว้!ตอนนี้เขาเริ่มวางแผนให้เกาเล่อเตรียมการเรื่องหน่วยข่าวกรองลับแล้ว แม้ว่าเรื่องนี้จะยาก แต่หวังหยวนก็ยังไม่คิดใช้งานหน่วยข่าวกรองลับในตอนนี้สำหรับลุงหานซานและโรงฝึกยุทธ์ของเขา การรับสมัครหาคนที่ไว้ใจได้ พวกเขาไม่ได้กังวลเป็นพิเศษเรื่องเร่งด่วนเดียวก็คือเงิน!เพราะการมีเงินมากพอเท่านั้น ถึงจะสร้างสมบัติได้มากขึ้นเรื่อย ๆ!สำหรับกองกำลังอื่น ๆ กองกำลังที่ทรงพลังที่สุดที่เขาสามารถใช้ได้ก็คือหุบเขาชิงหลง ที่มีโจรทั้งหมดสองหมื่นคนหวังหยวนวางแผนที่จะสร้างชุดเกราะอย่างเรียบง่าย เพื่อใช้เสริมกำลังด้วยวิธีนี้ ถึงต้องรับมือกับเรื่องต่าง ๆ ก็ยังพอมีโอกาสที่จะปกป้องตัวเองได้!หลังจากได้ยินที่หวังหยวนพูด ไป๋เฟยเฟยก็หายใจเข้าลึก และพยักหน้า“ข้าจะพยายามทำให้ดีที่สุด แต่จะสำเร็จหรือไม่นั้นก็ไม่อาจแน่ใจได้”“พี่หวัง วันนี้ข้ามาที่นี่ ข้ามีอีกเรื่องจะบอกเจ้า!”ในตอนนั้น ไป่เฟยเฟยก็พูดขึ้นทันทีหลังจากพูดแบบนี้ หวังหยวนก็นิ่งอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 827
ไป๋เฟยเฟยมองออกทันทีเลยว่าหวังหยวนกำลังคิดอะไร และหัวเราะอีกครั้ง“พี่หวังคงรู้สึกว่านี่เป็นเวลาที่เหมาะสมใช่ไหม?”หวังหยวนพยักหน้า “ใช่ ข้าอยากรู้จริง ๆ ว่าทำไม”ไป๋เฟยเฟย หายใจเข้าลึกแล้วพูดว่า “เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อน ท่านป้าของข้าให้กำเนิดองค์ชายห้า!”“ตอนนี้องค์ชายใหญ่อายุได้สิบขวบแล้ว ในบรรดาพี่น้องทั้งสี่ของเขา คนสุดท้องเป็นทารกจากตระกูลไป๋ของข้า และคนโตมีอายุแค่ห้าขวบเท่านั้นเอง!”“เดิมทีตระกูลเซิงอยากจะรอสักสองสามปี แต่เมื่อท่านป้าของข้าให้กำเนิดองค์ชายคนนี้ และมีสิทธิ์กลายเป็นรัชทายาท ตระกูลเซิงจึงต้องกังวลอยู่แล้ว!”คำพูดของไป๋เฟยเฟยชัดเจนมาก หวังหยวนก็เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมด!ตระกูลเซิงไม่รีบร้อน นั่นเป็นเพราะว่าฮองเฮาไม่มีลูกชาย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รีบร้อนเป็นธรรมดา นอกจากนี้พี่น้องคนอื่น ๆ ยังอายุน้อยกว่า เช่นเดียวกัน หยงเอ๋อร์คนนี้ก็ฉลาดหลักแหลมจริง ๆดังนั้นจึงไม่มีอะไรให้ต้องกังวล!แต่ในเมื่อลูกสาวของตระกูลไป๋ที่เป็นฮองเฮาคนปัจจุบันมีลูกชาย สถานการณ์ก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง!ตำแหน่งกษัตริย์ส่วนใหญ่มักจะสืบทอดมาจากบุตรชายของฮองเฮา แม้ว่าจะมีข้อยกเว้น แต่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 828
ตระกูลเซิงทำรัฐประหารและด้วยการสนับสนุนของแคว้นหมาง พวกเขาอาจยึดอำนาจได้จริง!หวังหยวนมองไปทางไป๋เฟยเฟยและอดพูดออกมาไม่ได้ว่า "น้องไป๋ เจ้าบอกข้าเรื่องนี้ เกรงว่าคงไม่ใช่แค่เปิดเผยข่าวนี้ให้ข้ารู้อย่างเดียวใช่หรือไม่"“ถ้าน้องไป๋มีอะไรจะพูดก็ว่ามาเถอะ เราร่วมมือกันได้!”ไป๋เฟยเฟยจะไม่พูดเรื่องแบบนั้นกับเขาอย่างไม่มีเหตุผลต้องมีอะไรสักอย่างเป็นแน่!ไป๋เฟยเฟยพยักหน้า "ใช่ พี่หวัง ข้าอยากรู้เจ้ามีความคิดอะไรบ้างไหม?"หวังหยวนยิ้มและกล่าวว่า "ในเมืองหลวงข้าไม่มีวิธีเลยนี่สิ น้องไป๋ เนื่องจากตระกูลไป๋ของเจ้าคาดเดาได้ เจ้าคงมีหนทางบ้าง"“แม้ว่าตระกูลเซิงจะได้รับการสนับสนุนจากแคว้นหมางและสามารถก่อรัฐประหารได้ แต่ตระกูลไป๋ของเจ้าก็ไม่ได้สิ้นไร้หนทางสักหน่อย”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ไป๋เฟยเฟยก็กระพริบตา“ไม่มีอะไรซ่อนจากสายตาพี่หวังได้จริง ๆ ใช่แล้ว ตระกูลไป๋ของเรามีแผนบางอย่าง”“แต่...พูดไปก็คงไม่ค่อยจะ ดังนั้น...ข้าอยากขอความช่วยเหลือจากพี่หวัง”แม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นความลับ และเป็นความลับสุดยอดของตระกูลไป๋ แต่ไป๋เฟยเฟยก็ยังอยากถามความคิดเห็นของหวังหยวนบางทีเขาอาจมีวิธีแก้ปัญหาบา
최신 챕터
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2257
“พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2256
“เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2255
หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2254
กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2253
“เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2252
การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2251
“ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2250
แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2249
เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห
