Share
บทที่ 770
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 771
“บังอาจ ไม่มีสิทธิ์เข้าไปก้าวก่ายงั้นเหรอ? ข้าคือโฮ่วจือหยวน เป็นเสาหลักแห่งต้าเย่ ชายคนนี้ยอมสวามิภักดิ์กับราชสำนักหวงแล้ว ทำไมข้าถึงจะจับเขาไม่ได้”“หลิวกวนซาน ข้ารู้ว่าหวังหยวนสนิทกับแม่ทัพหนุ่มของเจ้ามาก แต่เจ้ากล้าไม่ฟังคำพูดของข้าเหรอ? เจ้าจะฝ่าฝืนคำสั่งทหารงั้นหรือ?”หวังหลางตะคอกกลับอย่างขุ่นเคืองเมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหลิวกวนซานก็ดำทะมึน“ท่านโฮ่ว ข้า เกี่ยวกับเรื่องนี้ข้ายังไม่ได้รับพระบัญชาจากฝ่าบาท ต้องขออภัยด้วย!”หลิวกวนซานทำได้เพียงกัดฟันและพูด เขารู้มาตลอดว่าหวังหลางไม่อยากเจอเขา แต่เพื่อผลประโยชน์ของที่ปรึกษาทางทหาร เขาไม่สนหรอกว่าเขาทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองใจมากแค่ไหน!“ดี! ถ้าเจ้าไม่จับเขา ข้าจะจับเอง!”“ทหาร! จับหวังหยวน!”ตอนที่หวังหลางสั่งออกไป ก็มีคนตอบรับคำสั่งทันที!ในไม่ช้า คนกลุ่มหนึ่งก็เดินออกจากค่าย และเห็นหวังหยวนจากระยะไกล“เจ้าคือหวังหยวนใช่ไหม จับตัวแล้วพาเข้าไป!”ชายคนนั้นชี้ดาบไปที่หวังหยวน และตะคอกใส่อย่างเย่อหยิ่งสีหน้าของหวังหยวนเปลี่ยนไป เขาคิดว่าโฮ่วจือหยวนจะปฏิบัติต่อเขาไม่ดีเท่านั้น แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเขาไปพบแล้วจะถูกจับกุมทันที!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 772
หลังจากได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของโฮ่วจือหยวน หวังหลางก็เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดทันที!แน่นอนว่าเขาอยากจะฆ่าหวังหยวน ไม่ใช่แค่เป็นคนของอู๋หลิงเท่านั้น แต่เขายังเป็นเสี้ยนหนามตำใจของฝ่าบาท แน่นอนว่าเขาอยากช่วยพระองค์จัดการเรื่องนี้!เขาคิดว่ามีทหารเก้าหมื่นนายอยู่ในมือ การจะฆ่าหวังหยวนคงเป็นเรื่องง่ายดายแต่คิดไม่ถึงว่าไอหมอนี้จะมีปืนจริง ๆ!ในตอนนี้ เขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม!“หวังหยวน เจ้าจะพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์ เจ้าเป็นคนแคว้นหวง และได้รับการแต่งตั้งเป็นอ๋องเป่ยหลิง! ทำไมข้าถึงฆ่าเจ้าไม่ได้!?”หวังหลางพูดด้วยความโกรธ หวังหยวนที่ได้ยินก็หัวเราะออกมา“เจ้ารู้ว่าข้าเป็นอ๋องเป่ยหลิง แต่เจ้ารู้ไหมว่าราชสำนักหวงพูดอะไรอีก?”หวังหยวนมองไปที่หวังหลางและพูดอย่างเฉยชาหวังหลางตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ขมวดคิ้วและอดไม่ได้ที่จะถามว่า "เจ้าจะพูดอะไร?"“จะพูดอะไร เจ้าแค่รู้ว่าข้าได้รับแต่งตั้งเป็นอ๋องเป่ยหลิง หากเจ้าจำไม่ได้ ข้าก็จะเล่าให้ฟัง”“ข้าเป็นอ๋องเป่ยหลิง หนึ่งในสี่อ๋องของราชสำนักหวง ราชสำนักหวงกล่าวว่าใครก็ตามในโลกที่กล้าแตะต้องข้า จะต้องทนทุกข์กับความโกรธเกรี้ยวไม่รู้จบ เจ้าอยากให้กองทัพ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 773
เขาไม่อยากยอมสักหน่อย!“หวังหลาง ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ เจ้าคิดว่าเบื้องบนเกลียดข้า ดังนั้นเจ้าจึงอยากจะจัดการข้าแทนเบื้องบน แต่เจ้าคิดว่าข้ามันตัวคนเดียวในราชสำนักจริงรึ ฝั่งเสนาธิการฝ่ายซ้าย พวกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อข้า ยังมีอู๋หลิงอีก”“แม้ว่าเจ้าจะฆ่าข้า และต้าเย่เลือกที่จะต่อสู้กับราชสำนักหวง แต่ในอนาคตก็เลี่ยงไม่ได้ที่เสนาธิการฝ่ายซ้ายจะจัดการเจ้า!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ หวังหลางก็นั่งลงบนที่นั่งของเขา และล้มเลิกความคิดในใจแล้ว!ท้ายที่สุดแล้ว ฝั่งเสนาธิการฝ่ายขวาก็ไม่มีอำนาจล้นฟ้า แม้ว่าฝ่าบาทจะเกลียดหวังหยวน แต่ก็ยังมีเสนาธิการฝ่ายซ้ายคอยควบคุมไว้อยู่หากวันหนึ่งฝั่งเสนาธิการฝ่ายซ้ายเข้าครองราชสำนัก หากเขาสังหารหวังหยวน พวกเขาจะรู้สึกแค้นใจอย่างแน่นอน!โดยเฉพาะอู๋หลิง!หากสงครามเริ่มขึ้น เขาจะเป็นแม่ทัพใหญ่ และตัวเองเป็นรองแม่ทัพ เมื่อถึงเวลา...จะเป็นหรือตายก็อยู่ในกำมือของเขา!เมื่อคิดเช่นนี้ จู่ ๆ เขาก็ไม่มีแรงจะโบกมือขึ้นมา“หวังหยวน เจ้าไปซะ!”หวังหยวนยิ้มเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนี้ตอนออกจากค่ายจากที่นี่ แม้ว่าจะน่าตกใจแต่ก็ไม่มีอันตรายอะไร แต่หวังหยวนรู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 774
หวังหยวนยังย่างกระต่ายต่อ แต่ในตอนนี้เสียงกรีดร้องดังมาจากอีกทางหนึ่ง ถังหม่างยัดเนื้อคำสุดท้ายเข้าปากแล้วจิบเหล้าหนึ่งอึก“พี่หยวน ข้าไปสักประเดี๋ยว เดี๋ยวมา!”เมื่อพูดจบ ถังหม่างก็ออกไปมุ่งหน้าไปตามทิศทางของเสียงที่ดังขึ้นหวงเจียวเจียวยิ่งวิตกกังวลมากขึ้นไปอีก!ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขามีแค่ห้าสิบกว่าคนเท่านั้น และไม่ได้มีส่วนสำคัญอะไรต่อต้าเย่เลยสักนิด!ยิ่งไปกว่านั้น จักรพรรดิต้าเย่อยากจะฆ่าเขา สำหรับเขานี่เป็นสถานการณ์ที่ต้องตายอย่างแน่นอน!“พี่หยวน จะไม่เป็นอะไรจริง ๆ เหรอ?”หวงเจียวเจียวกระเถิบไปข้าง ๆ หวังหยวนดึงแขนเสื้อเขาเบา ๆ และถามด้วยความกังวล“ไม่ต้องห่วง ข้าผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะ ไม่เป็นไรหรอก”“ยิ่งกว่านั้น ข้ารู้อยู่แล้วว่าจะมีการซุ่มโจมตี ข้าจึงชะลอความเร็วลง พักที่นี่แล้วปล่อยให้พวกเขาเข้ามาฆ่าข้า”หวังหยวนพูดอย่างช้า ๆ ตอนที่ออกจากชายแดน หวังหยวนให้ต้าหู่และถังหม่างเตรียมพร้อม ท้ายที่สุดพวกเขาไม่กล้าฆ่าเขาอย่างเปิดเผย แต่ต้องมีคนมากมายที่อยากจะมาลอบฆ่าเขา!หวังหยวนไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ!อย่างไรก็ตาม การฆ่าเขาอาจไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น!"เฮ้อ...อยู่ที่แคว้นหว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 775
“เอาล่ะ จัดการเรื่องพวกนี้กันก่อน อย่างน้อยสักสองสามวัน เราก็จะปลอดภัยแล้ว”“เราอยู่ห่างจากหมู่บ้านต้าหวังนิดหน่อย อีกไม่กี่วันก็จะถึงแล้ว พอเรากลับถึงหมู่บ้านก็จะปลอดภัยแล้วจริง ๆ”หวังหยวนหาวหวอด ทุกคนก็พักผ่อนเอาแรงกันเช้าวันรุ่งขึ้น ทุกคนก็มุ่งหน้าเดินทางไกลกันต่อไปร่องรอยของหวังหยวนนั้นคลุมเครือไม่แน่นอน บางครั้งก็ใช้เส้นทางเถนนเส้นหลัก บางครั้งก็ใช้เส้นทางถนนรกชัฏ ว่าง่าย ๆ อยากจะหาตัวเขา มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายขณะนี้หลายคนทราบข่าวการกลับมาของหวังหยวนแล้ว!ขณะนี้อู๋หลิงอยู่ในเมืองหลวง นั่งกังวลอยู่ในจวนของเขา“แม่ทัพหนุ่ม พี่หยวนตกอยู่ในอันตรายหรือไม่ เราควรทำอย่างไรดี?”เอ้อหู่ยืนอยู่ข้างอู๋หลิง หลังจากอยู่ที่นี่มาได้สักพักแล้ว เอ้อหู่ก็ฉลาดขึ้นมาก บนใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความกล้าหาญ“เอ้อหู่ ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นห่วงท่านที่ปรึกษา ข้าก็เหมือนกัน แต่... เราถูกย้ายกลับมาที่เมืองหลวง พวกเราจะยื่นมือไปช่วยได้ยากจริง ๆ!”อู๋หลิงหดหู่อย่างมาก ทุกครั้งที่เขาอยากจะช่วยหวังหยวน แต่พบว่าเขาเองก็ช่วยไม่ได้ทุกครั้ง!ครั้งล่าสุดที่ไปเป็นทูตที่ราชสำนักหวงก็เป็นแบบนี้ ครั้งนี้เมื่อกลับมาที
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 776
จักรพรรดิซิงหลงรู้อยู่แล้วว่าทำไมอู๋หลิงถึงมา แต่เขาก็แค่ยิ้มออกมาเท่านัั้น“เรื่องนั้นสินะ งั้นว่ามาเถอะ ข้า... ฟังอยู่!”อู๋หลิงเงยหน้าขึ้นเห็นว่าสีหน้าจักรพรรดิซิงหลงดูไม่ดีนัก แต่เขาก็ยังจะพูดต่อไป แม้ว่าจะกดดันก็ตาม“ฝ่าบาท กระหม่อมจะไม่พูดถึงสิ่งที่หวังหยวนทำและผลงานที่เขาทำในวันนี้ วันนี้กระหม่อมจะพูดถึงภารกิจของเขาเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ!”หลังจากที่อู๋หลิงพูดจบ จักรพรรดิซิงหลงก็พยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไร“การไปราชสำนักหวงในฐานะทูตนั้นย่อมเสี่ยงอันตรายอยู่แล้ว ใคร ๆ ก็ล้วนมองออกว่ามีอันตรายอยู่ทุกหนทุกแห่งในราชสำนักหวง ยิ่งไปกว่านั้น เขาคือคนที่วางแผนสังหารอ๋องถูหนาน!”“แค่จุดนี้จุดเดียว อย่างอากู่ฉาที่จะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ ความแค้นจากการฆ่าพ่อของเขาไม่อาจอยู่ร่วมโลกได้ ดังนั้นแค่คิดจินตนาการดู สถานการณ์ของหวังหยวนในแคว้นหวงจะเป็นอย่างไร!”หลังจากพูดเช่นนี้ จักรพรรดิซิงหลงก็ไม่ได้ปฏิเสธโต้แย่งอะไรอ๋องถูหนานถูกฆ่า อากู่ฉาในฐานะอ๋องถูหนานคนใหม่ก็ย่อมอยากจะฆ่าหวังหยวนเป็นธรรมดา!อย่างไรก็ตาม เขาไม่เข้าใจว่าหวังหยวนทำอะไรให้อากู่ฉาล้มเลิกความคิดที่จะฆ่าเขา และมีความสามารถอะไรให้ร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 777
“กระหม่อมรู้จักหวังหยวนดี เขาไม่ใช่คนแบบนั้น ยิ่งกว่านั้นถ้าเขาเป็นเช่นนั้นจริง ทำไมเขาถึงเลือกกลับมาล่ะพ่ะย่ะค่ะ? ใช้ชีวิตที่นั่นอย่างมีความสุข อย่างมั่งคั่งสูงศักดิ์ไม่ดีกว่าหรือ?”“เหตุผลที่เขากลับมาก็เพราะเขาเป็นห่วงคนในครอบครัว ดังนั้นเขาจึงกลับมาที่ต้าเย่ และเขาจะไม่เป็นเช่นนั้นแน่นอน!”“ฝ่าบาท! ต้าเย่สงสัยในตัวหวังหยวนอยู่แล้ว ทำไมราชสำนักหวงถึงเลือกเขาเป็นสายลับ? นี่เป็นไปไม่ได้เลยพ่ะย่ะค่ะ!”หลังจากที่อู๋หลิงพูดจบ จักรพรรดิซิงหลงก็ไม่ได้พูดอะไร แต่อู๋หลิงก็เตือนสติเขาเรื่องหนึ่ง!นั่นคือครอบครัว!เขาไม่เคยทำอะไรกับครอบครัวของหวังหยวน เหตุผลที่เขาไม่ทำก็เพราะไม่จำเป็น!เขาเป็นจักรพรรดิของต้าเย่ ไม่รู้สึกรังเกียจที่จะทำเช่นนี้แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว!เนื่องจากมีคนสองคนและอีกมากมายมาร้องขอความเมตตา หวังหยวนเองก็เป็นคนที่เขาไม่ชอบ เขารู้สึกเกลียดท่าทีที่เหมือนอู๋มู่นั่น!ยิ่งรู้สึกเกลียดท่าทีอู๋หลิงมากยิ่งขึ้น และก็ยิ่งเกลียดท่าทีของวังไห่เทียนมากขึ้นด้วยเช่นกัน!ดังนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาก็จะไม่เอาหวังหยวนมาใช้อีก นี่คือความตั้งใจเดิมของเขา!แต่ตอนนี้เขามีความค
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 778
อู๋หลิงเมาอยู่คนเดียว เขากลับบ้านและนอนหลับจนถึงรุ่งสางเขาปวดหัวแทบแตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อเขาตื่นขึ้นมา สีหน้าของเขายังเต็มไปด้วยความกังวล!“ข้าไม่รู้อยู่ดีว่าฝ่าบาทคิดอะไรอยู่!”อู๋หลิงถอนหายใจ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ!หลังจากเดินออกจากห้อง อู๋หลิงก็รับประทานอาหารเช้าตามปกติ และไปที่สนามฝึกซ้อมทำการฝึกซ้อมฝีมือมาตลอดสิบปีไม่เคยหยุดเลยสักวันแต่วันนี้เขารู้สึกเหมือนมีบางอย่างขาดหายไป!หลังจากใช้เวลาสองชั่วยามในสนามฝึกซ้อมนี้ เขาก็ถอนหายใจ "เมื่อไหร่ข้าจะไปถึงจุดสูงสุดได้เหมือนท่านพ่อสักทีนะ"อู๋หลิงไม่พอใจกับระดับวรยุทธ์ของตัวเอง หลังจากส่ายหน้า เขาก็มองไปข้างหลังอย่างไม่รู้ตัว และสะดุ้งเล็กน้อย "หืม? เอ้อหู่อยู่ไหน?"เมื่อก่อนตอนที่เขาฝึกซ้อมอยู่ในสนามแห่งนี้ เอ้อหู่ก็ต้องอยู่ที่นี่ด้วย เช่นเดียวกับกับตัวเขาเอง เขาฝึกฝนวรยุทธ์ทุกวันไม่หยุดแต่วันนี้กลับไม่เห็นเขาเลย“เจ้าขี้เกียจงั้นเหรอ?”อู๋หลิงตกใจอยู่ครู่หนึ่ง และรีบให้คนไปเรียกเอ้อหู่มาคนที่มารายงานกลับมา และพบว่าเอ้อหู่ไม่อยู่ในห้อง!อู๋หลิงที่ได้ยินเช่นนี้ก็ตกใจ!“เอ้อหู่ไม่อยู่ที่นี่เหรอ?”เขารีบไปห้อ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
