Share
บทที่ 619
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 620
เฉิงเหลียววางหนังสือในมือลง แล้วมองเฉิงอู๋จี้ลูกชายของเขา“ลูกเอ๋ย แม้ว่าข้าจะไม่รู้จักหวังหยวนมากนัก แต่ข้าก็ยังรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา”“ไม่ต้องพูดถึงเสนาธิการฝ่ายขวา หากว่ากันแล้ว หวังหยวนก็มีความสามารถมาก ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะไม่กลัวเขาได้อย่างไร”เฉิงอู๋จี้สูดหายใจเข้าลึก และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "ท่านพ่อ เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า สิ่งที่อู๋หลิงพูดเกี่ยวกับข้าศึกชาวหวงที่ถูกตีแตก หวังหยวนคือผู้ที่คิดแผนการนี้อยู่เบื้องหลังจริง ๆ งั้นหรือ"เฉิงเหลียวพยักหน้า “เรื่องนี้น่าเป็นเรื่องจริง บุคคลที่มีความสามารถยอดเยี่ยม เสนาธิการฝ่ายขวาเองก็อยากจะรับเขาไปเป็นลูกน้องด้วย”“แต่คนคนนี้...ดูเหมือนจะเป็นคนคนละแบบกับเสนาธิการฝ่ายขวา และคนอื่น ๆ จึงอยู่ด้วยกันไม่ได้ ดังนั้น... คนแบบนี้เป็นมิตรไม่ได้ อย่าได้ทำให้เป็นศัตรูกันเด็ดขาด”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉิงอู๋จี้ก็รีบพูดว่า "ท่านพ่อ เราควรทำอย่างไรดี? ฆ่าเขาเลยดีไหม?"“ฆ่า? เจ้าคิดว่าเขาฆ่าง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? ทั้งเทือกเขาชิงหลง ค่ายต้าเฟิง ไอหมอนี้เหมือนเดินในที่ราบไม่มีผิด”“แล้วเจ้าลืมเรื่องเผยเซียนเจิ้งไปแล้วหรือไง? เขาตกในสภาพนั้นได้ยังไง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 621
“คน ๆ นั้นจากตระกูลหลี่เป็นตาแก่เจ้าเล่ห์ สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นเกือบทำให้ตระกูลหลี่ล่มสลาย ตอนนี้เขายังกล้าเข้าไปเกี่ยวข้องเรื่องวุ่นวายในราชสำนักอยู่อีกหรือ?”“เสนาธิการฝ่ายขวาเคยบอกข้ามานานแล้วว่าตระกูลหลี่... เขาใช้มันไม่ได้ จึงไม่จำเป็นต้องใช้มัน”หลังจากที่เฉิงเหลียวพูดจบ ในที่สุดเฉิงอู๋จี้ก็เข้าใจ“ท่านพ่อ บอกข้าทีเถอะว่าเราต้องจัดการกับหวังหยวนหรือไม่?”“ถ้าเราจัดการเขา เสนาธิการฝ่ายขวาคงจะต้องดีใจมากแน่”เฉิงเหลียวพยักหน้า “ว่ากันแล้ว เรื่องนี้กันเรายังต้องพิจารณากันอีกนาน หากอยากจะกำจัดหวังหยวน เจ้าต้องลงมือในครั้งเดียว ไม่ให้เขาลุกขึ้นมาตั้งตัวได้อีก อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น!”“แม้... การที่เราไม่ลงมือเองเป็นการดีที่สุด ยืมมือคนอื่นจัดการกับเขานั้นแหละคือหนทางที่ดีที่สุด!”เฉิงอู๋จี้เริ่มสับสนและถามว่า "ท่านพ่อ แล้ว...เราจะยืมมือใครได้บ้าง?"เฉิงเหลียวยิ้มเล็กน้อย “เขาอยู่นอกราชสำนัก ดังนั้นเราจึงต้องยืมมืออำนาจนอกราชสำนักเป็นธรรมดา อีกทั้ง... มีหลายคนกำลังจับตาดูเขาอยู่ ในยุคนี้ ถ้าเจ้ารวยและมีความสามารถ นั่นแหละน่ากลัวที่สุด!"“ธุรกิจในมือของเขาเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 622
หลังจากที่หวังหยวนพูดจบแล้ว ต้าหู่จึงได้เข้าใจในตอนนี้ ในห้องหรูหราอันมืดสลัวในหอไป๋เฟิง ไป๋เฟยเฟยและผู้หญิงชุดม่วงกำลังนั่งดื่มชาอยู่ที่นี่“แม้ว่าข้าจะมาที่นี่นับครั้งไม่ถ้วน แต่ทุกครั้งที่มา ข้ารู้สึกว่าที่นี่ไม่เลวเลย นี่คือสถานที่ที่ผู้ชายควรมาจริง ๆ”ไป๋เฟยเฟยโบกพัดขำเล็กน้อย นางดูเหมือนนายน้อยที่มาสนุกกับที่นี่จริง ๆ“ในฐานะผู้หญิง มาอยู่ในสถานที่แบบนี้ เจ้านั้นช่างไร้ยางอายจริง ๆ ”ผู้หญิงชุดสีม่วงพูดอย่างโกรธเคือง ไป๋เฟยเฟยหัวเราะทันทีที่ได้ยิน "เจ้าก็ไม่มาที่นี่เหมือนกันเหรอ อันที่จริงเจ้าน่าจะเรียนรู้ไว้ว่าผู้หญิงที่นี่ทำให้ผู้ชายพอใจได้อย่างไร นับว่าเป็นทักษะแขนงหนึ่งด้วยนะ"โดยปกติแล้ว ผู้หญิงชุดสีม่วงจะต้องโกรธมาก แต่ตอนนี้นางยิ้มแล้วพูดว่า "ที่จริงแล้ว เจ้าควรเรียนรู้มันไว้ต่างหาก ว่าไปแล้วบางทีอาจจัดการหวังหยวนได้จริง ๆ นะ?"ไป๋เฟยเฟยพูดอย่างขุ่นเคือง "เจ้าไม่เห็นหรือว่าหวังหยวนเป็นคนที่ซื่อสัตย์ยึดมั่นแค่ไหน ขนาดหวงเจียวเจียวสวยมากขนาดนั้น แม้ว่านางจะเป็นนักร้องอันดับหนึ่งในเฉิงโจวก็ตาม นางยังเอาชนะเขาไม่ได้เลย"ผู้หญิงชุดสีม่วงทำตามอย่างที่นางทำและส่ายหน้า "ไ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 623
อู๋หลิงรู้ถึงความสามารถของตัวเขาเองเป็นอย่างดี แล้วฝ่ายเสนาธิการฝ่ายซ้ายก็ย่อมรู้ดีเช่นกันนอกจากกลยุทธ์ของตนเองในการรักษาเสถียรภาพของประเทศแล้ว พวกเขาทุกคนต่างรู้เรื่องนี้ และไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากไปกว่านี้ส่วนเสนาธิการฝ่ายขวานั้น การสามารถดำรงตำแหน่งในราชสำนักได้นานหลายปี โดยไม่สูญเสียอำนาจนั้น ถือเป็นความสามารถพิเศษส่วนตัวเป็นอย่างยิ่งนอกจากนี้พวกเขากลัวมาก จนพวกเขาอยากยืมมือฝ่าบาทจัดการเขาจนตาย ซึ่งก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ได้ว่าพวกเขาแสร้งทำเป็นเลอะเลือน ทั้ง ๆ ที่พวกเขาเข้าใจอยู่แล้ว!วันนี้หากมีคนหนึ่งที่ไม่รู้จักความสามารถ และความรู้ที่แท้จริงของหวังหยวน ก็จะคิดว่าเป็นเพียงคนที่ดื้อรั้นเอาแต่ใจตัวเองเป็นอย่างมากเท่านั้น“น้องไป๋เป็นคนดีมาก” หวังหยวนดึงสติของเขาและพูดด้วยรอยยิ้มไป๋เฟยเฟยกล่าวต่อ "สถานการณ์ปัจจุบันของพี่หวังไม่จำเป็นต้องพูดเพิ่มเติม เดิมทีด้วยฝ่ายเสนาธิการฝ่ายซ้ายและคนอื่น ๆ ไม่กล้าแตะต้องท่าน แต่ตอนนี้คำสั่งของฝ่าบาททำให้สถานการณ์ของท่านแย่ลง ฝ่ายเสนาธิการฝ่ายซ้ายเองก็ยากที่จะปกป้องท่านได้”“ประกอบกับทางฝั่งเสนาธิการฝ่ายขวาที่มีความจำเป็นเร่งด่วนต้องจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 624
หวังหยวนไม่คาดคิดว่าไป๋เฟยเฟยจะย้อนกลับมาถามตัวเขาแทนอันที่จริง ความทะเยอทะยานของหวังหยวนไม่ได้รุนแรงเท่าพวกเขาเขาแค่อยากมีชีวิตที่สุขสบาย ส่วนเรื่องเงินนั้น หวังหยวนคิดว่ายิ่งมากก็ยิ่งดี เพราะในโลกนี้ไม่มีเงินอยู่ไม่ได้หรอกแต่เมื่อเทียบกับตระกูลไป๋แล้ว ความทะเยอทะยานของเขาดูน้อยกว่ามากตระกูลไป๋เป็นตระกูลขุนนางที่มีเงินมากมาย และพวกเขายังเป็นพ่อค้าเหล็กรายใหญ่ที่สุด!รู้ไหมว่าเมื่อสงครามเกิดขึ้น สิ่งที่จำเป็นมากที่สุดคือเงินและอาวุธ!โดยพื้นฐานแล้วตระกูลไป๋ก็เป็นเจ้าของของทั้งหมดนั้น ด้วยความแข็งแกร่งเช่นนี้ การมีความทะเยอทะยานจึงไม่ใช่เรื่องเกินจริง“ข้าแค่พูดไปงั้น เจ้าก็พูดต่อสิ” หวังหยวนยิ้มและพูดจากนั้นไป๋เฟยเฟยก็พูดต่อว่า "นอกเหนือจากราชสำนักต้าเย่แล้ว พ่อค้าเกลือและพ่อค้าผ้าไหมล้วนถูกตระกูลใหญ่ควบคุมไว้ และท่านก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับการขายเกลือ ในฐานะพ่อค้าเกลือรายใหญ่ที่สุดของต้าเย่ ตระกูลจีแห่งเมืองกู่โจวจะไม่นั่งอยู่เฉย ๆ แน่ ฉะนั้น... พวกเขาจะเป็นคนแรกที่จะลงมือจัดการท่าน!”“นอกจากนี้ ธนาคารและสถานรับแลกเงินทั้งหมดในโลกมีตระกูลใหญ่พวกนี้ควบคุมด้วยกัน ตระกูลไป๋เอง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 625
หวังหยวนที่ได้ฟัง เขาก็ได้เลยรู้ว่าตระกูลจีได้ลงมือแล้ว“ข้าหวังว่าพวกเขาจะแค่ใช้วิธีการทางธุรกิจ หากพวกเขามีเจตนาอื่นก็อย่าหาว่าข้าหยาบคาย”หวังหยวนก็มีขีดจำกัดเช่นกัน หากเป็นเพียงวิธีทางธุรกิจก็ไม่เป็นไร ในท้ายที่สุดแล้วทุกคนก็เป็นนักธุรกิจแต่หวังหยวนทนต่อการใช้วิธีที่ไร้ยางอายแบบนี้ไม่ได้อย่างน้อย เขายังรับได้สำหรับการกระทำของตระกูลจีในตอนนี้ โดยพื้นฐานคงไม่ยอมให้ตัวเองเปิดประมูลได้การเคลื่อนไหวนี้มีผลกระทบบ้างแต่ไม่มาก“งานชุมนุมกวีนิพนธ์หนานซานจะจัดขึ้นในอีกสองวัน ตอนนั้นเราค่อยขายกันเถอะ”หวังหยวนวางแผนที่จะทำตามวิธีการเดียวกันกับการขายดาบยาวมีคนมากมายมาที่งานชุมนุมกวีนิพนธ์หนานซาน เขาไม่เชื่อว่าคนเหล่านี้ไม่กล้าซื้อของของตัวเอง!หวังหยวนกล่าวอย่างนิ่ง ๆ รองานชุมนุมกวีนิพนธ์หนานซานในสองวัน งานชุมนุมกวีนิพนธ์หนานซานก็เริ่มขึ้นในที่สุดนี่ไม่ใช่งานเทศกาลติ้งหลงไถครั้งล่าสุด ที่จัดขึ้นโดยชาวเฉิงโจวที่เชี่ยวชาญด้านบทกวีแต่ถึงกระนั้น มันก็ยังมีคนให้ความสนใจเป็นอย่างมากในขณะนี้ที่ชานเมืองเฉิงโจว มีภูเขาชื่อดังชื่อว่าหนานซาน สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่สำหรับบัณฑิตนักวิ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 626
เดิมทีคิดว่าการแสดงออกของเฉิงอู๋จี้อาจแตกต่างเล็กน้อยตามสถานที่ หรืออย่างน้อยก็ควรจะแสดงอะไรบางอย่างออกมา แต่ที่จริงแล้วกลับไม่มีอารมณ์ร่วมเลยสักนิดนึกถึงท่าทีหยิ่งผยองครั้งล่าสุดของเขาที่ตระกูลซุน วันนี้กลับมาแสดงท่าทีเช่นนี้ หวังหยวนจึงได้เข้าใจ และเกรงว่าเฉิงอู๋จี้คนนี้อาจไม่ใช่คนธรรมดาเขาเกลียดตัวเองมากขนาดนี้ แต่เขายังทักทายได้อย่างร่าเริงเช่นนี้ได้ ผู้ตรวจการเมืองนี้ดูท่าคงไม่ธรรมดาเช่นกันวังฉงโหลวและหลี่จ้าวหลินก็ตามหวังหยวนมาด้วยครั้งนี้หวังหยวนไม่ได้พาคนมามากนัก นอกจากตัวเขาเองและภรรยาแล้ว มีเพียงต้าหู่และสองคนนี้ รวมกันห้าคนต้าหู่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถือดาบยาวอยู่ในมือ ระแวดระวังรอบ ๆ รัศมีที่แผ่ออกมาไม่ธรรมดาเลย"ไปกันเถอะ"หวังหยวนยิ้มแล้วเดินนำไปที่ริมทะเลสาบ บริเวณตีนเขาอัฒจันทร์ได้รับการจัดเตรียมไว้ก่อนแล้ว บริเวณนั้นรายล้อมไปด้วยผู้คน บางคนวางที่นั่ง และบางคนก็นั่งกับพื้น“พี่หวัง!”ในตอนนั้น ไป๋เฟยเฟยที่อยู่ไม่ไกลก็โบกมือเรียกหวังหยวนยิ้มแล้วเดินเข้าไปอย่างช้า ๆ“น้องไป๋ มางานรวมบทกวีนี้ด้วย” หวังหยวนถามด้วยรอยยิ้ม"แน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นท่านหมิงถันก็มาที่นี่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 627
คุณชายหลายคนจากตระกูลขุนนาง รวมถึงผู้รู้หนังสือบางคนรีบพูดอย่างให้เกียรติเฉิงเหลียวยิ้มและพยักหน้า "ในกรณีนี้ ข้าขอให้เกียรติแก่ทางพวกเจ้าดีกว่า"“เนื่องจากวันนี้เป็นงานชุมนุมกวีนิพนธ์ จึงเป็นธรรมดาที่จะได้พบปะเพื่อนฝูงนักกวี หากให้ข้ากำหนดหัวข้อ จริง ๆ แล้ว ข้าคงยกหัวข้อเป็นปัญหาความมั่นคงของชาติ แต่ท่านหมิงถันอยู่ที่นี่ ครั้งล่าสุดนั้น บทเพลงแดงทั่วธาราเป็นที่รู้จักของทุกคน นี่เกรงว่าหัวข้อครั้งนี้คงไม่มีใครเอาชนะเขาได้”หลังจากที่เฉิงเหลียวพูดประโยคแรกจบ หวังหยวนก็อึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ตาเฒ่านี้กำลังทำอะไรอยู่?“เช่นนั้น ให้ท่านหมิงถันเป็นคนกำหนดหัวข้อดีไหม”เฉิงเหลียวกล่าว และมองหวังหยวนด้วยรอยยิ้มที่ดูจริงใจเล็กน้อย“แดงทั่วธาราของท่านหมิงถันยอดเยี่ยมจริง ๆ เนื่องจากใต้เท้าให้ความสนใจ งั้นให้ท่านหมิงถันตัดสินใจเลือกหัวข้อดีกว่า”"ถูกต้อง ให้ท่านหมิงถันเลือกหัวข้อกันเถอะ!"ทุกคนพูดขึ้นอย่างกระตือรือร้นหวังหยวนเหลือบตามองจ้องไปที่เฉิงเหลียวแล้วยิ้มออกมา“ในเมื่อใต้เท้าให้เกียรติข้า งั้นข้าจะคิดหัวข้อดี ๆ เอาเป็น... บุคคลที่มีอำนาจและอิทธิพลเป็นหัวข้อแล้วกัน”ทันทีที่หวังหยว
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1670
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1669
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1668
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1667
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
