Share
บทที่ 384
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 385
เจ้าหน้าที่ทั้งสี่มีเหงื่อเย็นผุดขึ้นเต็มหน้าผากนี่มันโหดร้ายทารุณเกินทนแล้ว ตัดนิ้วคนแล้วห้ามไม่ให้ส่งเสียงร้อง!หวังหยวนมองเจ้าหน้าที่ทั้งสี่ “พวกเจ้าคงเกี่ยวข้องกับเรื่องลุงของข้าด้วย!”“ท่านโปรดไว้ชีวิตด้วย ผู้ตรวจการสั่งให้พวกเราทำ เขาให้เงินพวกเราสิบตำลึง!”“ของที่ผู้ตรวจการนำไปซ่อนไว้ รู้หรือไม่ว่าอยู่ไหน?”“อย่าฆ่าพวกเราเลย พวกเราต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ มันจึงเป็นทางเลือกสุดท้าย!”“พวกเราผิดไปแล้ว โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วย!”เจ้าหน้าที่ทั้งสี่คนตกใจมาก รีบก้มหน้าสารภาพแม้แต่ผู้ตรวจการและท่านโจว เขายังกล้าทำเช่นนี้ แล้วจะไม่จัดการเจ้าหน้าที่ตัวเล็ก ๆ อย่างพวกเขาได้อย่างไร?หากนิ้วถูกตัดออกก็จะกลายเป็นคนพิการ มันคงสายเกินกว่าจะพูดอะไรแล้ว!เมื่อหันไปมองหลิวกัง หวังหยวนก็พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เจ้ามีอะไรจะอธิบายอีกหรือไม่?”“เจ้านายให้เงินข้าสองร้อยตำลึง และขอให้ข้าวางแผนจับกุมลุงของเจ้า!”เมื่อเห็นสายตาเย็นชาคู่นั้น ผู้ตรวจการหลิวกังก็สารภาพความจริงโดยไม่ต้องคิด!ไม่กล้าปฏิเสธที่จะอธิบาย เจ้าเด็กคนนี้มันบ้าไปแล้ว หากไม่พอใจก็ตัดนิ้ว!“ลงนาม ประทับลายนิ้วมือ!”หลังจากได้ร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 386
ปล้นคุกเท่ากับการก่อกบฏ!ตราบใดที่หวังหยวนและจ้าวเว่ยหมินถูกจับ เขาก็สามารถควบคุมเมืองฝูได้เขาที่เป็นนายท่านรอง ก็สามารถขึ้นเป็นนายท่านใหญ่แทน และเป็นเหมือนเมื่อสองปีก่อนได้!ในคุก จ้าวชิงเหอและจ้าวต้าฉุยหวาดกลัวมาก จนใบหน้าของซีดเซียว จากนั้นพวกเขาก็นึกขึ้นได้ว่านี่เป็นการปล้นคุกหลิวกัง โจวฉางฟา และเจ้าหน้าที่ทั้งสี่ดีใจ ราวกับว่าได้เห็นพระผู้ช่วยให้รอด!หวังหยวนโมโหทันที “หม่าเฉียน ในฐานะเจ้าหน้าที่ของราชสำนัก เจ้าควรบังคับใช้กฎหมายอย่างเป็นกลาง แต่กลับรับเงินจากผู้มีอำนาจ บิดเบือนกฎหมายเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ช่วยเหลือคนเผด็จการในการก่ออาชญากรรม และใส่ร้ายคนบริสุทธิ์ เงินที่รับไปสองพันตำลึง ก็เพียงพอที่จะทำให้เจ้าถูกปลดออกจากตำแหน่ง และถูกสอบสวนได้แล้ว”จู่เป๋าหม่าคนนี้รับเงินจากตระกูลหลิวเมื่อครั้งที่แล้ว และเก็บเงินจากตระกูลโจวในครั้งนี้เพื่อจัดการเขาสองครั้งติดต่อกัน คราวนี้เกี่ยวข้องกับชิงเหอและลุงของเขา เป็นเรื่องที่ทนไม่ได้!สีหน้าของหม่าเฉียนเปลี่ยนไป “เจ้าโจรชั้นต่ำ ข้าเป็นเจ้าหน้าที่ที่ซื่อสัตย์ เที่ยงตรง และมีคุณธรรม มีใครในเมืองฝูไม่รู้บ้าง แต่เจ้ายังกล้าพูดเรื่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 387
หวังหยวนผู้นี้กล้าทุบตีข้าราชการราชสำนัก เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาต้องการกบฏ!จ้าวชิงเหอและจ้าวต้าฉุยก็ตกตะลึงเช่นกัน“เอ๊ะ เลือด!”หม่าเฉียนล้มลงกับพื้นแล้วกรีดร้อง ปากและจมูกของเขาเต็มไปด้วยเลือด เมื่อเขาลองสัมผัสมัน เขาตกใจและโกรธมาก “หวังหยวน เจ้า เจ้ากล้าทำเช่นนี้ เจ้าคิดจะก่อกบฏจริง ๆ ... อ๊าก!”“ก่อกบฏหรือ? การทุบตีเจ้าถือเป็นการกบฏหรือ เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร สำหรับเจ้าหน้าที่ทุจริตเช่นเจ้า ไม่ต้องพูดถึงว่าข้าจะทุบตีเจ้าได้ แม้ว่าข้าจะฆ่าเจ้า มันก็ยุติธรรมและถูกต้อง!”หวังหยวนโกรธมากจนเตะเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยไม่มีความเมตตาหากเขากลับมาไม่ทัน และลุงของเขากับชิงเหอได้มอบสูตรลับ พวกเขาอาจจะไม่รอดก็ได้เจ้าหน้าที่ทุจริตประเภทนี้ จะทำลายครอบครัวของคนบริสุทธิ์ ทุกครั้งที่ได้รับเงินสกปรกหากยังอนุญาตให้อยู่ในตำแหน่งนี้ต่อไปอีก วันหนึ่งใครจะรู้ว่าจะต้องมีคนทนทุกข์ทรมานอีกกี่คน“อ๊าก เจ้า... หยุดเตะได้แล้ว... โอ๊ย!”จู่เป๋าหม่ายกมือขึ้นกุมหัว ขดตัวงอเป็นกุ้ง ขณะร้องโหยหวนอย่างอนาถบนพื้นตอนแรกเสียงร้องโหยหวนเต็มไปด้วยความโกรธ จากนั้นเสียงก็อ่อนลงและร้องขอความเมตตา ในที่สุดเสียงก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 388
ถึงตอนนั้น กระดาษแผ่นนี้ก็สามารถถูกทำลายได้ ไม่อาจใช้เป็นหลักฐานคำสารภาพของเขาได้!เมื่อเขาจับผู้นำกลุ่มกบฏ แล้วดึงจ้าวเว่ยหมินลงไปแล้ว เขาก็จะมีอำนาจมากที่สุดในเมืองฝูเมื่อเห็นคำสารภาพก็เขียนไว้อย่างละเอียด และลายนิ้วมือที่เต็มไปด้วยเลือด หวังหยวนก็พอใจมากและโบกมือ “พาเขาไปที่ห้องโถง!”ทหารผ่านศึกพาจู่เป๋าหม่า ผู้ตรวจการหลิวกัง และพวกเจ้าหน้าที่เข้าไปในศาล!ไม่นานหลังจากนั้น ผิงเจี้ยนก็พาเจ้าหน้าที่ไปจับหัวขโมยที่ซ่อนจี้หยกไว้สำเร็จ!ผู้ตรวจการสวี่และทหารผ่านศึกบางคน ได้อุ้มโจวฉางฟู่ที่สูญเสียแขนขาไปแล้ว รวมถึงชุดเกราะ คันธนูและลูกธนูบางส่วน ไปยังศาลาว่าการหวังหยวนถือกองเอกสารคำสารภาพ ยืนรออยู่หน้าประตูศาลาว่าการเงียบ ๆนอกที่ว่าการอำเภอ หลายคนมองไปรอบ ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น!กุบกับกุบกับ!ไม่นานหลังจากนั้น ม้าเร็วตัวหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาในที่ว่าการอำเภอ และมีร่างหนึ่งลงจากหลังม้า!เมื่อเห็นหวังหยวนที่ยืนอยู่หน้าศาลาว่าการ จ้าวเว่ยหมินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วคุกเข่าลงกับพื้น “ท่านอาจารย์ ศิษย์คนนี้ไร้ประโยชน์ ไม่อาจปกป้องญาติของท่านได้!”ตอนที่ท่านอาจารย์อยู่ทางเหน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 389
ผู้คนนอกศาลาว่าการต่างแยกย้ายกันไป แล้วคนกลุ่มหนึ่งก็หลั่งไหลเข้ามาในบริเวณศาลาว่าการผู้ตรวจกำกับฟู่ชิงอยู่ข้างหน้า ตามมาด้วยผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุน ด้านหลังมีกลุ่มทหารที่สวมชุดเกราะ และถือคันธนูและหน้าไม้ประมาณร้อยคน!หม่าเฉียนหันไปมองด้วยความดีใจ “ผู้ตรวจกำกับฟู่ ผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุน จ้าวเว่ยหมินสมรู้ร่วมคิดกับผู้ทรยศ กลับผิดเป็นถูก ใส่ร้ายคนซื่อสัตย์ รีบมาจับเขาไปเร็ว เพื่อดำรงไว้ซึ่งความยุติธรรมในเมืองฝู!”ผู้ตรวจการหลิว พี่น้องตระกูลโจว และเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ต่างดีใจมาก นายท่านรองมาช่วย พวกเขาจะรอดแล้ว!ฟู่ชิงประสานมือในระยะไกล “ใต้เท้าหม่า โปรดอย่ากังวล ผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุนอยู่ที่นี่ พร้อมกับกองกำลังแล้ว!”ทันทีที่เขามาถึงที่ว่าการอำเภอ และยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็ได้พบกับผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุนทันทีที่ถามก็รู้ว่าหม่าเฉียนเพื่อนของเขาถูกพวกโจรพาตัวไป และจ้าวเว่ยหมินก็สนับสนุนด้วย!อดไม่ได้ที่จะโกรธ!“ใต้เท้าหม่า ผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุนได้นำทหารมานับร้อยคนแล้ว ไม่มีใครที่สมคบคิดก่อกบฏ จะสามารถหลบหนีได้แม้แต่คนเดียว!”ผู้บัญชาการเจ้าหน้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 390
ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬต้องการชักดาบเช่นกัน แต่ดวงตาของหวังหยวนมืดมน และเขากำลังจะออกคำสั่ง!จ้าวเว่ยหมินรีบออกจากที่นั่ง หยุดอยู่หน้าหวังหยวน มองทหารที่ถือธนูแล้วพูดว่า “หากเจ้ายิงท่านอาจารย์จนบาดเจ็บ ข้ารับรองว่าราชสำนักจะลงโทษพวกเจ้า ด้วยการสั่งประหารเจ็ดชั่วโคตร!”ทหารกลุ่มหนึ่งยอมหยุดด้วยความตกใจ แล้วมองย้อนกลับไปที่ผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุน ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรเมื่อหัวหน้าทะเลาะกัน คนลำบากใจคือลูกน้อง ตอนนี้ไม่รู้จะเลือกข้างอย่างไร!ผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุนกล่าวอย่างเหยียดหยาม “จ้าวเว่ยหมิน เขาปล้นคนจากคุก ซึ่งเป็นความผิดฐานกบฏอยู่แล้ว ท่านเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วยการปกป้องเขา ท่านไม่อาจป้องกันตัวเองได้ แต่ก็ยังพูดเพื่อช่วยเขาอีก!”จ้าวเว่ยหมินหัวเราะเยาะ “ผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุน ข้ารู้ว่าอาจารย์ของข้าทำลายค่ายซานหู่ ซึ่งทำให้เจ้าที่เป็นผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ต้องเสียหน้า เจ้าคิดจะระบายความโกรธแค้นส่วนตัวมาโดยตลอด แต่เจ้าไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องท่านอาจารย์!”“ทำลายค่ายซานหู่... ไม่มีสิทธิ์แตะต้อง!”หลังจากได้ยินข้อมูลสองเรื่องนี้ ดวงตาของฟู่ชิงก็สั่นไหว หัวใจก็เต็มไปด้วยความสั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 391
หลายคนคิดว่าชัยชนะครั้งนั้น ขึ้นอยู่กับแม่ทัพหนุ่ม มีน้อยคนที่รู้ถึงชื่อเสียงของเสนาธิการทหารแต่ใครจะกล้าแตะเสนาธิการทหาร!ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายเสนาบดีฝ่ายซ้ายในราชสำนักต้าเย่ หรือไทเฮาในวังหลวง ก็จะฉีกคนหยามหมิ่นเป็นชิ้น ๆ และแม้แต่สั่งสังหารประหารเก้าชั่วโคตร!“เจ้า เจ้า... อึก!”เพื่อนสนิทคนนี้ขอให้เขาตายจริง ๆ หม่าเฉียนกระอักเลือดและเป็นลมไปเจ้าเด็กคนนี้เป็นใคร เขาเป็นเพื่อนสนิทมาสิบปีแล้ว แต่ยังพูดเช่นนี้ได้!หม่าเฉียนเป็นลม!ผู้ตรวจกำกับฟู่เปลี่ยนข้างแล้ว!ผู้ตรวจการหลิวกัง สองพี่น้องตระกูลโจว และเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ ซึ่งเดิมทีรู้สึกดีใจมาก และคิดว่าความช่วยเหลือจากต่างแดนกำลังมา ตอนนี้ทุกคนดูซีดเซียวและตกอยู่ในความกลัวอย่างยิ่ง!คดีก็ยุติอย่างรวดเร็วพาชิงเหอและลุงของเขากลับไปที่ร้านตีเหล็ก หวังหยวนหยิบแอลกอฮอล์ออกจากรถม้า มาฆ่าเชื้อในบาดแผลของพวกเขานอกจากนี้เขายังตามหมอที่ดีที่สุดในเมือง มาตรวจดูอาการบาดเจ็บภายในด้วยชิงเหอไม่เป็นอะไร ถูกราดน้ำเย็นใส่ จึงเป็นหวัดนิดหน่อย กินยาสักหม้อก็จะหาย!แต่ลุงถูกหลิวกังและเจ้าหน้าที่รุมซ้อม ทำให้มีอาการบาดเจ็บภายใน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 392
ดวงตาของหวังหยวนมืดมน “ไม่พบ!”เมื่อชายคนนั้นจำเขาได้ เขาก็เลิกคบกับหม่าเฉียนทันที โดยไม่คำนึงถึงมิตรภาพสิบปีของพวกเขาเขาไม่ชอบ และไม่ต้องการจะรู้จักคนมีอำนาจที่เจ้าเล่ห์เช่นนี้“ไป!”ผิงเจี้ยนยกแส้ขึ้นเพื่อขับรถม้านอกหน้าต่าง ผู้ตรวจการกำกับกังวล และไล่ตามรถม้าไป “ท่านหมิงถัน มีใต้เท้าหลายคนในเมืองจิงตู ขอให้ข้านำจดหมายมาให้ท่าน”รถม้าหยุด!หวังหยวนขมวดคิ้วพูดว่า “ข้าไม่รู้จักใครในเมืองจิงตู ใครจะเขียนถึงข้า?”“ถึงแม้จะยังไม่เคยไปเมืองจิงตู แต่ใต้เท้าหลายคนในเมืองจิงตูก็ชื่นชมชื่อท่านมานานแล้วขอรับ!”ฟู่ชิงถือจดหมายสามฉบับในมือ “นี่คือจดหมายที่เขียนโดยใต้เท้าหยาง เสนาบดีฝ่ายซ้าย ใต้เท้าฉิน เจ้ากระทรวงกรมกลาโหม และใต้เท้าโจว เจ้ากระทรวงกรมพิธีการขอรับ!”ลุงกับจ้าวชิงเหอตกใจมากเสนาบดีและเจ้ากระทรวงเป็นบุคคลสำคัญ ที่สามารถเข้าเฝ้าฮ่องเต้ได้ แล้วพวกเขาเขียนถึงหยวนเอ๋อร์จริง ๆ!เมื่อไปที่เมืองจิ่วซานในครั้งนี้ เขาทำอะไรกันแน่แม้ว่าทหารผ่านศึกเกราะทมิฬจะตกใจ แต่ก็ยังเข้าใจเหตุผลได้เสนาธิการทหารได้มีส่วนร่วมอย่างมาก เป็นเรื่องปกติที่เจ้าหน้าที่ระดับสูงจะเขียนจดหมายขอบคุณ ข
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
