Share
บทที่ 353
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 354
ด้วยความเชื่อนี้ นางจึงยืนหยัดและไม่ยอมแพ้ต่อแรงกดดันจากตระกูลโจว และเผยวิธีทำน้ำตาลทรายขาว ด้วยความดูแลภายใต้ท่านผู้พิพากษา นางจึงใช้เงินจำนวนหนึ่งติดสินบน ท่านพ่อไม่ได้รับโทษในคุก! อย่างไรก็ตาม พยานหลักฐานเป็นที่สิ้นสุด และไม่สามารถกลับคำตัดสินได้ ดังนั้นผู้พิพากษาจึงทำได้เพียงเลื่อนและถ่วงเวลาไว้เท่านั้น! ทว่าในทุก ๆ คืนจะมีอันธพาลมาเคาะประตู พูดจาไม่ดี และข่มขู่ใส่ โชคดีที่ผู้พิพากษาได้ส่งเจ้าหน้าที่ตรวจการไป ทว่าเจ้าหน้าที่ตรวจการไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดเวลา หลังจากเจ้าหน้าที่ตรวจการจากไป พอผ่านไม่นานพวกอันธพาลก็กลับมาก่อกวนอีกครั้ง “ลูกพี่ลูกน้องของเจ้าเป็นแค่ถงเซิงไม่เอาไหน นายท่านโจวของพวกข้าสามารถบดขยี้เขาให้ตายได้ด้วยมือเดียว!” พวกอันธพาลที่อยู่นอกประตูตะคอกอย่างเย็นชา “หากเจ้าฉลาดแล้วล่ะก็ รีบส่งของที่นายท่านของพวกข้าอยากได้ออกมาเร็ว ๆ ไม่เช่นนั้น พี่ชายจะไม่สุภาพกับเจ้าแล้ว พวกพี่เข้าไปพร้อมกันสี่คนเลยนะ ฮ่า ฮ่า!” “เจ้า หากเจ้ากล้าเข้ามา ข้าจะฆ่าพวกเจ้า หากพวกเจ้าไม่เชื่อก็ลองดู!” จ้าวชิงเหอกัดฟันสีเงินพร้อมกอดหน้าไม้จู่เกอไว้ในอ้อมแขน หันไปทางประตู! ด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 355
ผิงเจี้ยน ฉางเซิ่ง และเหล่าทหารชุดเกราะทมิฬสิบกว่าคนต่างไม่ลังเลที่จะแสดงจุดยืนของพวกเขา! “คุณชาย พวกเราจะกลับไปพาภรรยาและลูก ๆ ที่บ้านก่อน จากนั้นค่อยย้ายไปที่หมู่บ้านต้าหวังขอรับ!” อวี๋เถี่ยซานและอีกยี่สิบกว่าคนพาครอบครัวมาด้วย และเลือกที่จะย้ายไปพร้อมทั้งครอบครัว! ว่าด้วยนิสัยของคุณชายแล้ว พวกเขาได้ทำความเข้าใจผ่านทางหวังหานซานแล้ว! สำหรับความสามารถของคุณชาย พวกเขารู้ดีกว่าใครหลังจากการทำศึกมาหลายครั้ง บวกกับคำกำชับจากแม่ทัพหนุ่ม ซึ่งบอกให้พวกเขาว่าหากติดตามคุณชาย พวกเขาก็จะมีชีวิตอยู่อย่างไร้กังวล หลายคนจึงเห็นด้วยอย่างไม่ลังเล “คุณชาย พวกเราอยากกลับไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุข!” มีทหารผ่านศึกชุดเกราะทมิฬเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เลือกที่จะกลับไปยังบ้านเกิดของตน ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ไว้ใจหวังหยวน แต่เป็นเพราะไม่อยากจากบ้านเกิดเมืองนอน และเขาไม่อยากระเหเร่ร่อน! หวังหยวนก็ไม่ได้บังคับอะไร เขายังมอบเงินสามพันตำลึงให้กับทุกคนที่กลับไป เงินส่วนนี้ไม่มากหรือน้อยเกินไป และยังพอใช้ทั้งชีวิตเมื่อกลับไปตั้งถิ่นฐานสร้างบ้านที่บ้านเกิด ทหารผ่านศึกชุดเกราะทมิฬไปจัดเตรียมรถม้า! ไม่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 356
วังไห่เทียนหัวเราะแห้ง “เจ้ายกย่องข้ามากขนาดนั้น หากข้าทำไม่ได้ขึ้นมาจะทำอย่างไรเล่า!” หวังหยวนตรงประเด็น “พวกเรากำลังจัดการศึกษาด้านการอ่านเขียนในหมู่บ้านของเรา แต่เราขาดแคลนอาจารย์คอยสั่งสอน ข้าจึงอยากขอความช่วยเหลือจากพี่ชาย ข้ากำลังมองหาคุณชายที่เชื่อถือได้ และมีความยืดหยุ่นในการสอนหนังสือ!” วังไห่เทียนประหลาดใจ “จัดการศึกษาหรือ?” หวังหยวนอธิบายว่า “ข้าหมายความว่าทุกคนจะต้องสามารถอ่านออกเขียนได้ โดยไม่คำนึงถึงเพศชายหญิง คนแก่หรือเด็ก ทุกคนต่างสามารถเขียนชื่อของตนเองได้ และแม้กระทั่งรู้เลขคณิตง่าย ๆ” แผงลอยเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ และจำเป็นต้องมีคนที่สามารถเขียนและคำนวณได้มากขึ้นเรื่อย ๆ! เขาไม่ไว้ใจที่จะเปิดรับสมัครจากภายนอก ไม่สู้ฝึกฝนด้วยตัวเองและรู้พื้นฐานจะดีกว่า! ตอนนี้มีเงินแล้ว หลังจากกลับไปที่หมู่บ้านต้าหวังก็ทำได้หลายอย่าง! “ให้ทุกคนในหมู่บ้านรู้วิธีอ่านหนังสือ!” วังไห่เทียนสั่นไปทั้งตัว นี่เป็นวีรกรรมอันเกริกก้องที่ไม่เคยมีมาก่อน ดวงตาทั้งคู่ของเขาเป็นประกาย “น้องชาย เจ้าจะสรรค์สร้างดินแดนแห่งสันติภาพและความสุข พร้อมทั้งให้ทุกคนเดินในทางแห่งปราชญ์หรือ!” “แค
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 357
สวบ! คนทั้งกลุ่มลงจากหลังม้าตอนกลางวัน ทุกคนต่างมองไปยังหวังหยวนด้วยสายตาอาวรณ์! พวกเขาติดต่อกับท่านเสนาธิการทหารมาไม่ถึงหนึ่งเดือน แต่พวกเขาได้ตระหนักรู้ว่าปรมาจารย์เป็นเช่นไร! เขาจะช่วยให้เจ้าชนะการต่อสู้ ช่วยให้เจ้าได้เลื่อนตำแหน่ง ซ้ำยังช่วยให้เจ้าได้รับเงินจำนวนมากอีกด้วย! หลังจากใช้เวลาติดต่อกับท่านเสนาธิการทหารเพียงเดือนเดียว ตอนนี้พวกเขามีทุกสิ่งที่โหยหาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา! หวังหยวนขมวดคิ้ว “ข้าบอกแล้วว่าไม่ต้องมาส่งข้าตอนจากไป ซ้ำยังมากันพร้อมเพรียงขนาดนี้ทำไมเล่า!” คนกลุ่มหนึ่งยิ้มและไม่โกรธเลยสักนิดเมื่อเผชิญกับข้อกล่าวหานี้! “ท่านเสนาธิการทหาร ข้าได้ยินจากลุงหานชานว่าท่านได้ฝึกฝนเป็นผู้รักษาการในบ้านเกิดของท่าน!” อู๋หลิงหยิบหนังสือออกมาแล้วพูดว่า “นี่คือทักษะดาบ ทักษะหอก ทักษะจวงกง และทักษะการต่อสู้ของตระกูลอู๋ข้า ท่านให้ต้าหู่ส่งต่อให้พวกเขาเถอะขอรับ!” หวังหยวนไม่ได้เข้าไปรับ “ข้าได้ยินมาว่าของในตระกูลอู๋ไม่ส่งต่อไปให้ภายนอก หากเจ้าทำเช่นนี้แล้ว เจ้าจะอธิบายให้คนในตระกูลอย่างไรเล่า!” ในยุคสมัยนี้ผู้คนต่างปกป้องความรู้ทุกประเภทอย่างเป็นความลับ! แม้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 358
ฟู่ฉีนำแพทย์ในกองทัพทหารมาแสดงความเคารพ! เมื่อคืนนี้มีการแจกจ่ายเงินในกองทัพ และแพทย์เช่นพวกเขาก็ได้รับเงินมากกว่าขุนพลระดับล่าง ทันทีที่รู้ว่าท่านเสนาธิการทหารเป็นคนมอบให้ ต่างก็ซาบซึ้งน้ำตาไหลแสดงความขอบคุณทันที เมื่อเช้านี้ยังยืนกรานจะมาแสดงความขอบคุณ “เอาล่ะ ใช้ประโยชน์จากอากาศหนาวเย็น ซึ่งสามารถรักษาศพไว้ได้ดี ศึกษาการชันสูตรศพให้เยอะ ๆ และจดบันทึกให้มาก เมื่อได้ตระหนักรู้แล้วก็อย่าลืมไปสอนให้คนอื่น ๆ เรียนรู้ด้วย!” หวังหยวนฝากฝังหนึ่งประโยค จากนั้นโบกมือให้ทหารจำนวนมากแล้วขึ้นรถม้าพร้อมพูดว่า “ไปกันเถอะ!” เพี๊ยะ! ต้าหู่สะบัดแส้และขบวนรถก็เคลื่อนตัวไปข้างหน้า ฮวบ! อู๋หลิงเริ่มนำทำความเคารพโดยคุกเข่าลงครึ่งหนึ่ง “น้อมส่งท่านเสนาธิการทหารกลับบ้าน!” ฮวบ ฮวบ ฮวบ! ทหารทั้งหมดต่างคุกเข่าลงครึ่งหนึ่ง และตะโกนเสียงดังกึกก้อง “น้อมส่งท่านเสนาธิการทหารกลับบ้าน!” หวังหยวนยกม่านขึ้นแล้วโบกมือพร้อมรู้สึกเศร้าเล็กน้อย ขบวนรถค่อย ๆ เคลื่อนตัว ทหารคุกเข่าลงครึ่งหนึ่งบนพื้นน้ำแข็งหนาวเหน็บ และไม่ลุกขึ้นจนกว่ารถม้าจะลับสายตา ... รถม้าเดินทางหกสิบกิโลต่อวัน และวันที่สองก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 359
“แก้แค้น!” “เขายังปล้นแม้กระทั่งเงินที่เราทุ่มเทขโมยมาอย่างยากลำบากด้วยซ้ำ โจรนั่นไร้มนุษยธรรมมาก!” “ล้างแค้นให้นายท่านรอง แล้วเอาเงินของเราคืนมา!” โจรภูเขากลุ่มหนึ่งส่งเสียงร้องโหยหวน พร้อมถือชั้นวางที่ปูด้วยผ้าสีแดงออกมา หงเยี่ยนำเป็นคนแรก ตามมาด้วยกลุ่มโจรภูเขาตามมาอย่างใกล้ชิด เพราะกลัวว่าหากไปช้ากว่านี้พวกหวังหยวนจะหนีหายไป! “เจ้าโจรต่ำช้า ครั้งนี้ข้าจะปล้นเจ้าไม่ให้เหลือชิ้นดี ตีก้นของเจ้า หักขาสุนัขของเจ้า และเกาหน้าสวย ๆ ของเจ้าให้เละนอกจากนี้ ทุบตีตาสีดำทั้งสองดวงของเจ้า ให้เจ้าสวมใส่เสื้อผ้าสตรี และแขวนเจ้าไว้ตรงทางผ่านของอีเซี่ยนเทียน ปล่อยพ่อค้าที่สัญจรไปมาชมเจ้าโดยไม่เสียเงิน ให้ชื่อเสียงของเจ้าแพร่กระจายไปทั่วเฉิงโจว!” หงเยี่ยกัดฟันเสียงดัง พร้อมขมวดคิ้วไปมา! ราวกับว่านางเห็นหวังหยวนตกอยู่ในเงื้อมมือของนางและกำลังถูกทรมานพร้อมร้องขอความเมตตา เมื่อโจรภูเขาถูกผู้สัญจรไปมาลักพาตัว ซ้ำยังถูกเรียกร้องค่าไถ่จำนวนมาก นี่ถือเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง ตั้งแต่กลับมาจากการถูกลักพาตัว แม้ว่าเหล่าสหายจะไม่พูดอะไร แต่มาตรฐานการครองชีพของพวกเขาก็ตกต่ำลง! หากไม่ใช่เพร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 360
ในด้านขบวนรถ ทหารผ่านศึกและทหารผ่านศึกในชุดเกราะทมิฬมองไปที่กลุ่มโจรภูเขาด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก “ที่แท้ก็เป็นแม่นางหงเยี่ย!” หวังหยวนซึ่งอยู่บนหลังม้าศึกยิ้มเล็กน้อย “ครั้งก่อนข้าเคยบอกเจ้าแล้วว่าข้ามีภรรยาแล้ว แม่นางหยุดคิดเลยเถิดเสียเถอะ เรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้!” “ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” เมื่อได้ยินคำพูดเยาะเย้ย ทหารผ่านศึกในชุดเกราะทมิฬและทหารผ่านศึกต่างหัวเราะอย่างชั่วร้าย! หูเมิ่งอิ๋งในรถม้าเม้มริมฝีปากสีแดงของนางเล็กน้อย ‘คุณชายร้ายกาจมาก เขาล้อเลียนคนอื่นอีกแล้ว’ ดวงตาของพวกโจรภูเขาทั้งหมดแดงก่ำจนแทบจะระเบิดออกมา เวลานี้แล้ว เจ้าโจรนี่ยังกล้าแกล้งนายท่านรองของพวกเขาอีก เขาสมควรโดนฆ่า! หงเยี่ยรู้สึกทั้งอับอายและโมโหยิ่งขึ้น “เจ้าโจรไร้ยางอาย ใครคิดเลยเถิดกับเจ้ากัน ข้าแค่อยากจะฆ่าเจ้าให้ตายเท่านั้น!” “ในเมื่อเจ้าต้องการฆ่าข้า เช่นนั้นข้าก็ไม่จำเป็นต้องสุภาพกับเจ้าแล้ว!” หวังหยวนหยิบใบยืมหนี้ออกมาจากในเสื้อ เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า “นี่คือใบยืมหนี้ที่อีเซี่ยนเทียนของพวกเจ้าค้างข้าไว้เมื่อครั้งก่อน เป็นจำนวนสองร้อยตำลึงทอง มีลายนิ้วมือหงเยี่ย ซึ่งเป็นนายท่านของอีเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 361
“คุกเข่าลงให้นายท่านรองของเรา!”“คำนับนายท่านรองของเรา!”“มอบทองคำที่ปล้นไปจากเราคืนมา และส่งมอบสตรีมาเป็นของบรรณาการให้นายท่าน!”กลุ่มโจรก็ตะโกนอย่างเย่อหยิ่งเช่นกัน“เจ้าเหิมเกริมเกินไป หากไม่ตอบสนองก็คงหยาบคายเกินไป ให้แม่นางหงเยี่ยได้เห็นอาวุธสังหารของเรา!”หวังหยวนยิ้มอ่อน!ในรถม้าด้านหลัง ผิงเจี้ยนดึงกลไก แล้วรถม้าก็ถูกยกขึ้น หลังคาทุกด้านเปิดออกหน้าไม้ซานกงฉวงปรากฏขึ้น ง้างสายธนู เตรียมบรรจุธนูหน้าไม้ขนาดยักษ์!“นี่คืออะไร?”แม้ว่าหงเยี่ยจะไม่รู้จักหน้าไม้ แต่เขาก็ตัวสั่นเทิ้มด้วยสัญชาตญาณ!ฟิ้ว!ลูกธนูขนาดยักษ์ที่มีขนาดใหญ่เท่ากับหอกพุ่งแหวกอากาศ ปะทะโดนหน้าไม้ขนาดยักษ์ของพวกเขา!โครม!หน้าไม้ขนาดยักษ์ที่เพิ่งขึ้นสายธนูได้ครึ่งหนึ่ง แตกกระจายออกจนถึงส่วนที่ใช้รั้งสายธนูโจรหลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถูกแทงทะลุ ส่วนลูกธนูหน้าไม้ขนาดยักษ์ ก็ยังคงพุ่งเข้าไปในภูเขาโดยไม่ลดกำลังลงเลยหงเยี่ยและพวกโจรตกตะลึง สิ่ง สิ่งนี้มีพลังยิ่งกว่าหน้าไม้ขนาดยักษ์ของพวกเขามากหวังหยวนหัวเราะเบา ๆ “ขอโทษด้วยแม่นางหงเยี่ย ที่ข้าทำลายไพ่ตายของเจ้าเสียแล้ว!”“เจ้า เจ้า... เจ้าคนสารเลว!”
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
