LOGINShare
บทที่ 2095
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2096
“ท่านเจี๋ยงกับท่านขุนพลต้องการให้องค์ชายน้อยขึ้นครองราชย์เพื่อที่จะควบคุมองค์ชายน้อย จากนั้นราชวงศ์ต้าเย่ก็จะตกอยู่ในกำมือของพวกเขา!”“แม้ว่าองค์ชายใหญ่จะเป็นฮ่องเต้ที่ดี หากขึ้นครองราชย์ย่อมจะนำความเจริญมาสู่ประชาชน แต่ตอนนี้เขามีอายุสิบกว่าปีแล้ว มีความคิดเป็นของตัวเอง คงไม่ยอมถูกควบคุมง่าย ๆ”“ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินมาว่าพวกเขาไปหาฝ่าบาทหลายครั้ง เพื่อขอให้ฝ่าบาทปลดองค์ชายใหญ่ และตั้งองค์ชายน้อยเป็นรัชทายาทแทน!”“โชคดีที่ฝ่าบาทประชวรหนัก จึงไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้ ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงสมหวังไปแล้ว!”“สองคนนี้มีจิตใจทะเยอทะยาน ต้องระวังให้ดี!”คำพูดของไป๋ลั่วหลีทำให้หวังหยวนเข้าใจสถานการณ์ภายในราชวงศ์ต้าเย่ทันทีไม่ว่าบ้านใครก็มีปัญหาของตัวเองทั้งนั้น!ราชวงศ์ต้าเย่เหมือนจะสงบสุข มีขุนพลมากมาย แต่เรื่องราวกลับซับซ้อนกว่าที่หวังหยวนคิดไว้!“แล้วเจ้าอยากให้ข้าช่วยเหลืออย่างไร?”หวังหยวนถามต่อภายในราชวงศ์ต้าเย่เต็มไปด้วยปัญหา ตอนนี้อาจเกิดการแย่งชิงบัลลังก์ ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ นี่เป็นโอกาสที่จะซื้อใจคน!หากสามารถสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับราชวงศ์ต้าเย่ได้อีกครั้งในตอนนี้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2097
เมื่อเรื่องราวกระจ่างแล้ว หวังหยวนและเกาเล่อก็ต่างสบายใจ ต่างกลับไปพักผ่อนที่ห้องของตน ก่อนจะจมดิ่งเข้าสู่ห้วงนิทราคืนนี้คงหลับฝันดีได้แล้วรุ่งเช้า หวังหยวนบอกลาไท่สื่อลี่และคนอื่น ๆ“ท่านหวัง! พวกข้าจะกลับเผ่าไปรอฟังข่าวจากท่านนะขอรับ!”“หากเผ่าของพวกข้าพัฒนาขึ้น พวกข้าจะรักษาสัญญาด้วยการติดตามรับใช้ท่านตลอดไป!”ไท่สื่อลี่ประสานมือกล่าวด้วยความตื่นเต้นเมื่อนำข่าวนี้กลับไป คนในเผ่าย่อมเชื่อฟังพวกเขา นี่เป็นเรื่องดีต่อทุกคนในเผ่า!แม้จะเป็นเพียงเครื่องมือของผู้อื่นก็ต้องมีคุณค่า!หากไม่มีค่าพอที่จะให้ใครใช้ประโยชน์ นั่นคือโศกนาฏกรรมที่แท้จริง...“ดี!”“แต่ท่านต้องให้แผนที่ภูมิประเทศ บอกจำนวนคนและข้อมูลต่าง ๆ กับข้าด้วย”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ แล้วสั่งการไท่สื่อลี่และคนอื่น ๆ อดตกใจไม่ได้“เหตุใด?”“พวกท่านกลัวว่าข้าจะคิดร้ายต่อพวกท่านหรือขอรับ?”หวังหยวนหัวเราะ “หากข้าอยากฆ่าพวกท่านจริง คงไม่ต้องเสียเวลาหรอก แค่ขยับนิ้วก็สามารถนำทัพเข้ายึดเผ่าของพวกท่านได้แล้ว!”นี่คือความจริงไท่สื่อลี่และคนอื่น ๆ ต่างพยักหน้า“วางใจเถิด”“ข้าแค่ต้องการดูภูมิประเทศและจำนวนประชาก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2098
“ส่วนเจ้า...”หวังหยวนสั่งการเสร็จจึงหันไปมองเกาเล่อ“เจ้าพาสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อแทรกซึมเข้าไป!”“หากข้ามีเหตุฉุกเฉินจะพยายามติดต่อเจ้า!”“จำไว้! อย่าอยู่ห่างจากข้ามากเกินไป เผื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันจะได้ช่วยเหลือกันได้!”หวังหยวนกำชับเพิ่มเติมเกาเล่อรีบรับคำ แล้วเดินออกไปหวังหยวนเปลี่ยนชุดเป็นชุดธรรมดา ทาใบหน้าให้เลอะเทอะ แล้วเดินไปข้างหลังไป๋ลั่วหลีก่อนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ดูตอนนี้สิ ข้าดูเหมือนคนรับใช้ของเจ้าหรือไม่?”“นี่...”ไป๋ลั่วหลีอดส่ายหน้าไม่ได้นางมองหวังหยวนที่หน้าตาเหมือนแมวลายพร้อยมอมแมม แล้วกล่าวว่า “แม้แต่คนรับใช้ในจวนข้า ก็ไม่มีใครแต่งตัวสกปรกเลอะเทอะถึงเพียงนี้!”“ดูเหมือนจะตั้งใจเกินไปเจ้าค่ะ”หวังหยวนหัวเราะ ไม่ได้เอ่ยคำใด เขาจำเป็นต้องปลอมตัวหากซือฟางกับเจี๋ยงโฉ่วอีรู้ว่าเขายังอยู่ในเมืองหลวงคงจะสงสัย แล้วจะยิ่งยุ่งยากมากกว่าเดิม!ว่าแล้วทั้งสองก็มุ่งหน้าไปที่ประตูเมืองเมื่อมาถึงหน้าประตูเมือง ก็เห็นทหารยามกำลังสอบถามเด็กหนุ่มคนหนึ่ง“เจ้าหนุ่ม หูหนวกเป็นใบ้หรือ?”“จะเข้าเมืองต้องบอกเหตุผลก่อน! ไม่เช่นนั้น ข้าไม่ให้เจ้าเข้าเมืองเด็ดขาด!”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2099
ขณะที่หวังหยวนและไป๋ลั่วหลีกำลังตื่นตะลึงก็มีเสียงฝีเท้ารีบเร่งดังขึ้น จากนั้นจึงเห็นทหารวิ่งมาล้อมเด็กหนุ่มคนนั้นไว้!ทุกคนต่างชูหอกขึ้น!ดูน่าเกรงขาม!“เจ้าหนุ่ม!”“เจ้ากล้าทำร้ายทหารยาม! อยากตายหรืออย่างไร?”ทหารที่อยู่ข้างหน้าตะโกน “ยอมจำนนซะ แล้วตามพวกข้าไปติดคุกเสียโดยดี หากเจ้าสำนึกผิดอาจจะรอดชีวิต!”“แต่ถ้าเจ้ายังดื้อรั้น อย่าหาว่าพวกข้าโหดเหี้ยม!”“ข้าจะฆ่าเจ้าเสียเดี๋ยวนี้!”เด็กหนุ่มคนนั้นปัดฝุ่นบนมือ ท่าทางยังคงสงบนิ่งขณะหัวเราะเบา ๆ “พวกเจ้าอย่ามาขู่ข้า!”“ข้าแค่จะเข้าเมืองเพื่อไปซื้อยาให้ปู่เท่านั้น!”“แม้ว่าท่านปู่จะบอกให้ข้าอยู่ในโอวาท อย่าหาเรื่องใคร แต่ถ้าพวกเจ้ายังบีบบังคับ ข้าย่อมไม่ปรานีเช่นเดียวกัน!”เด็กหนุ่มบิดคอ ยืดเส้นยืดสายเมื่อทหารยามเห็นเขามีท่าทางแข็งกร้าวจึงพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็วเด็กหนุ่มไม่ยอมแพ้ เข้าต่อสู้กับพวกเขาอย่างดุเดือด!ในชั่วพริบตา หลายร่างปลิวว่อน ทหารยามกระเด็นออกไป!แต่เด็กหนุ่มยังคงยืนหยัดอย่างองอาจ!ทหารแค่สิบกว่าคนไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้!“ข้าไม่อยากเสียเวลากับพวกเจ้า!”“ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้าตรวจสอบอะไร แต่ไม่ต้องห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2100
ในโลกนี้ยังมีคนดีเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ?หวังหยวนยกยิ้ม ก่อนกล่าวว่า “แม้ว่าข้าจะไม่มีหน้ามีตา เช่นนั้นเจ้านายของข้ามีหน้ามีตาพอหรือไม่?”เขาไม่อาจเปิดเผยตัวตนได้ ประเดี๋ยวจะเกิดเรื่องวุ่นวาย!แต่เขามีคนหนุนหลังที่สามารถช่วยเหลือได้!ทันใดนั้น ไป๋ลั่วหลีก็เดินออกมาจากฝูงชนเพียงแค่เห็นไป๋ลั่วหลี ทุกคนย่อมจำนางได้จึงพากันถอยหลังกรูด หัวหน้าทหารรีบประสานมือค้อมตัว กล่าวด้วยความสุภาพ “ปรากฏว่าเป็นคุณหนูไป๋นี่เอง!”ชาวบ้านรอบข้างต่างทักทายไป๋ลั่วหลี!หวังหยวนคิดในใจ “ไม่คิดว่าไป๋ลั่วหลีจะมีชื่อเสียงในเมืองมากถึงเพียงนี้ ยอดเยี่ยมจริง ๆ!”“ดูท่าว่าชื่อเสียงหญิงงามผู้มีความสามารถอันดับหนึ่งของต้าเย่คงไม่เกินจริง!”ไป๋ลั่วหลีเดินมาข้างหน้า ชี้ไปที่เด็กหนุ่ม แล้วกล่าวว่า “เขาเป็นคนของข้า วันนี้ให้เกียรติข้าหน่อย เรื่องนี้จบแค่นี้ พวกท่านคงไม่มีปัญหาอะไรใช่หรือไม่?”เหล่าทหารยามส่ายหน้าพวกเขาจะกล้ามีปัญหาได้อย่างไร?ไป๋ลั่วหลีเป็นถึงคุณหนูใหญ่ผู้สูงส่ง มีอำนาจในราชสำนัก และเป็นคนโปรดของฝ่าบาท!หากพวกเขาทำให้ไป๋ลั่วหลีไม่พอใจก็เท่ากับหาเรื่องใส่ตัว!พวกเขาไม่ใช่คนโง่เขลา คงไม่ทำเรื่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2101
หลังจากซื้อยาเสร็จ หวังหยวนและพวกพ้องก็ออกจากเมือง มุ่งหน้าสู่ป่าทันทีไม่นาน พวกเขาก็มาถึงกระท่อมมุงจากหลังหนึ่งกระท่อมดูทรุดโทรม แต่มีความสะอาดสะอ้าน ด้านนอกมีรั้วไม้ล้อมรอบ ข้าวของในบ้านจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ดูเหมือนว่าคนที่อาศัยอยู่ที่นี่จะเป็นคนรักความสะอาด“ที่นี่คือบ้านของเจ้าหรือ?”หวังหยวนมองไปที่เด็กหนุ่ม แล้วเอ่ยถามเด็กหนุ่มพยักหน้า ก่อนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ใช่แล้วขอรับ ที่นี่คือบ้านของข้ากับท่านปู่”“แม้ว่าบ้านจะเล็ก แต่ก็มีครบทุกอย่าง!”“ข้างในกว้างขวางมาก!”หืม?หวังหยวนเลิกคิ้วพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก มองไป๋ลั่วหลีและหลิ่วหรูเยียน แล้วเดินเข้าไปในกระท่อมเขาอยากรู้ว่ากระท่อมหลังเล็กหลังนี้มีอะไรพิเศษ?ในพริบตา พวกเขาก็เข้ามาในกระท่อม เมื่อกวาดสายตามองไปรอบ ๆ จึงพบว่าห้องสะอาดสะอ้าน มีเครื่องใช้ครบครัน!บนผนังทั้งสองด้านมีหนังสัตว์แขวนอยู่!“นี่เป็นหนังสัตว์ที่เจ้ากับปู่ล่ามาทั้งหมดหรือ?”หวังหยวนนึกถึงคำพูดของเด็กหนุ่มตอนอยู่ในเมืองเด็กหนุ่มมักจะออกไปล่าสัตว์กับปู่ หมีดำในสายตาของเขาก็เป็นแค่สัตว์ธรรมดา!สามารถฆ่าหมีและเสือได้อย่างง่ายดาย!ตอนแรกคิดว่าเขาพู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2102
เมื่อเห็นชายชราล้มป่วยจนต้องนอนอยู่บนเตียงตลอดเวลา จะให้เด็กหนุ่มรู้สึกดีได้อย่างไร?น่าเสียดาย...เขาทำอะไรได้น้อยมาก ไม่สามารถช่วยให้ชายชราหายป่วยได้แต่เขาก็ไม่สามารถทนดูผู้มีพระคุณตายไปต่อหน้าต่อตาได้!“เห็ดหลินจือพันปีหรือ?”“ของล้ำค่าเช่นนั้น เจ้าได้มาอย่างไร?”“เจ้าขโมยมาหรือ?”สีหน้าของชายชราเปลี่ยนไป น้ำเสียงแข็งกระด้างขณะขมวดคิ้วกล่าว “ปู่สอนเจ้าเสมอว่าคนเราจนได้ แต่อย่าไร้ศักดิ์ศรี!”“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราต้องไม่ขโมยหรือปล้น! ลูกผู้ชายต้องยืนหยัดในแผ่นดิน หากต้องการมีที่ยืนในโลกต้องรักษาคุณธรรม!”ช่างเป็นยอดคนอย่างแท้จริง!หวังหยวนที่ยืนอยู่หน้าประตูได้ยินคำพูดของชายชรา แล้วพยักหน้าเห็นด้วยแม้ว่าทุกคนจะเข้าใจหลักการนี้ แต่การรักษาคุณธรรมไว้ให้ได้นั้นยากยิ่ง!เด็กหนุ่มได้รับการสั่งสอนจากชายชรามาตั้งแต่เด็กจึงดูไร้เดียงสา!คงได้รับอิทธิพลมาจากชายชรา“ท่านปู่! ท่านเข้าใจผิดแล้วขอรับ!”“ข้าไม่ได้ขโมยเห็ดหลินจือพันปีมา แต่พี่ชายกับพี่สาวที่อยู่นอกประตูเป็นคนซื้อให้ต่างหาก!”“พวกเขามอบเห็ดหลินจือพันปีให้ข้า! ข้าจะจดจำบุญคุณนี้ไว้ วันข้างหน้าจะตอบแทนพวกเขาแน่นอน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2103
“ท่านโปรดอย่าเข้าใจผิด ข้าไม่ได้ขอบคุณท่าน เพียงแต่อยากพูดคุยเรื่องของจวิ้นเอ๋อร์!”ชายชรารีบกล่าวหวังหยวนไม่ได้เอ่ยคำใด เพียงแต่รอฟังครู่ต่อมา ชายชราก็กล่าว “ข้าชื่อไฉปิ่งอี้ อายุห้าสิบกว่าปี แต่เมื่อหลายปีก่อน ข้าได้สร้างความแค้นให้ศัตรูไว้จึงถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ทำให้ต้องหลบหนีมาอยู่ที่นี่!”“แม้ว่าข้าจะอายุเพียงห้าสิบกว่าปี แต่เนื่องจากบาดแผลยังไม่หายดี แถมยังทรุดหนักขึ้น ทำให้รูปร่างหน้าตาของข้าเปลี่ยนไปจนดูแก่ชรา...”หวังหยวนพยักหน้า ชายชราผู้นี้ช่างน่าสงสารตอนแรกเขาคิดว่าชายชรามีอายุเจ็ดสิบกว่าปีแล้ว ไม่คิดว่าจะเป็นเพราะอาการบาดเจ็บภายใน!น่าเศร้าใจยิ่งนัก!“ท่าน ข้าตายก็ไม่สำคัญ เพราะเป็นการตายที่สมควรแล้ว!”“หากตอนหนุ่ม ๆ ข้าไม่ทะเยอทะยานเกินไป แล้วจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้อย่างไร?”“แต่จวิ้นเอ๋อร์เป็นเด็กดี ข้ากลัวว่าหลังจากข้าตาย เขาจะรักษาคุณธรรมไว้ไม่ได้ กลัวว่าจิตใจจะเปลี่ยนแปลง แล้วค่อย ๆ หลงผิดไป”“เขาอายุแค่สิบห้าปี ยังเป็นแค่เด็ก...”“ข้าหวังว่าหลังจากข้าตาย ท่านจะพาเขาไปด้วย ข้าเห็นว่าท่านไม่ใช่คนธรรมดา หากจวิ้นเอ๋อร์ได้ติดตามท่านคงสร้างผลงานได้ ไม
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2150
หวังหยวนกอดอกส่ายหน้ามอง ร่วมมือกับเสือย่อมมีจุดจบเช่นนี้!แต่ต้องยอมรับว่าจางเหวินเชาช่วยเขาได้มาก กำจัดตัวอันตรายไปได้หนึ่ง!เช่นนี้ฉือสยงก็ไม่น่ากลัวแล้ว อำนาจการควบคุมเผ่าจะตกเป็นของไท่สื่อลี่!ช่างเป็นผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!“เห็นเจ้าทำเช่นนี้ ข้าต้องขอบคุณเจ้า”“แต่น่าเสียดาย เจ้าคิดจะฆ่าข้า ข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่ได้อย่างไร!”หวังหยวนหัวเราะเยาะ จากนั้นจึงสั่งเกาเล่อ “ฆ่าคนพวกนี้ให้หมด!”เกาเล่อพยักหน้า พาลูกน้องพุ่งเข้าโรมรันศัตรู!ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอุตลุด!แต่ตอนนี้หวังหยวนมีกำลังพลมากกว่า ต่อให้จางเหวินเชาต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย สุดท้ายก็มีแต่ตายเท่านั้น...ครึ่งชั่วยามผ่านไป ทุกอย่างก็สงบลงหวังหยวนมองดูศพที่นอนเกลื่อนและจางเหวินเชาที่ขาดแขนข้างหนึ่ง ก่อนส่ายหน้ากล่าวว่า “รู้ว่าจะเป็นอย่างนี้แล้ว เหตุใดจึงทำเช่นนั้นตั้งแต่แรก?”“หากเจ้าไม่ดื้อรั้น พาคนกลับไปตั้งแต่แรก เจ้าและลูกน้องก็คงรอดชีวิต!”“แต่เจ้ากลับเลือกที่จะเป็นศัตรูกับข้า คิดจะฆ่าข้าจึงมีจุดจบเช่นนี้!”“เจ้าก็เป็นวีรบุรุษคนหนึ่ง น่าเสียดาย...”จางเหวินเชาใช้ดาบพยุงตัว พยายามยืนให้มั่น แต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2149
แม้แต่ไท่สื่อลี่ก็ยังตกตะลึงมีคนของเขาปะปนอยู่บ้าง แต่มีหลายคนที่เขาไม่รู้จักอยู่ด้วย!ที่สามารถสร้างความวุ่นวายได้ก็เพราะคนพวกนี้ที่เข้ามาช่วยจัดการคนของฉือสยงได้ทันเวลา!ทำให้พวกเขากลับมาได้เปรียบอีกครั้ง!เพียงแต่...ก่อนมาที่นี่ เขาเตรียมการไว้พร้อมแล้ว ไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใคร!ตอนนี้คงต้องหาคำตอบจากหวังหยวน!“ทุกท่าน!”“ขออภัยด้วย”“ก่อนมาที่นี่ข้าทราบข่าวแล้วว่าเจ้าร่วมมือกับฉือสยง”“ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่าหากข้าไม่เตรียมตัว มีหรือจะกล้ามาต่างถิ่นเช่นนี้?”หวังหยวนแค่นเสียงยิ้มเยาะฉือสยงและจางเหวินเชามองหน้ากัน นิ่งอึ้งไปนานที่แท้ข่าวที่พวกเขาพยายามหามากลับเป็นหวังหยวนที่บอกพวกเขาเอง!ช่างน่าเจ็บใจนัก!“ข้ารู้กฎของที่นี่...”“ห้ามต่อสู้กันในศาลบรรพชน!”“เช่นนั้นออกไปคุยกันข้างนอกกันดีหรือไม่?”“ข้าอยากเห็นว่าพวกเจ้ามีความสามารถอะไร ถึงได้พยายามฆ่าข้าครั้งแล้วครั้งเล่า?”ว่าแล้วหวังหยวนก็พาคนของเขาออกจากศาลบรรพชน ไท่สื่อลี่รีบตามไปเกาเล่อที่อยู่ในกลุ่มคนเดินออกมาหาหวังหยวนใช่แล้ว!ที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มคนของฉือสยงได้ก็เพราะเกาเล่อ!หวังหยวนแค่ใช้ก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2148
ลางสังหรณ์แห่งความโชคร้ายปรากฏขึ้น!หวังหยวนขมวดคิ้ว ไม่แปลกใจที่ก่อนเข้ามาไท่สื่อลี่รู้สึกว่าบรรยากาศต่างจากครั้งก่อน ๆ ไม่ใช่ว่าคิดมากไป แต่ฉือสยงวางแผนไว้แล้วจริง ๆ!ช่างน่าเจ็บใจนัก!“ออกมาให้หมด!”ฉือสยงไม่สนใจท่าทางของทั้งสอง ตะโกนออกไปทันทีทันใดนั้นก็มีเงาร่างมากมายปรากฏตัวขึ้น คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าคือจางเหวินเชานั่นเอง“หวังหยวน! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!”“ข้าเคยบอกแล้ว ชีวิตเจ้าเป็นของข้า!”“ต่อให้เจ้าเข้ามาในเผ่าแล้ว ข้าก็มีวิธีฆ่าเจ้าอยู่ดี!”จางเหวินเชาหัวเราะเยาะ ชักดาบออกมาจ่อไปที่หวังหยวน“แต่เจ้าก็โทษข้าไม่ได้!”“ข้ากับลูกน้องต้องพึ่งพาชีวิตเจ้าเพื่อเอาชีวิตรอด!”“หากพวกข้าฆ่าเจ้าไม่ได้ ท่านขุนพลใหญ่คงไม่ไว้ชีวิตข้า...”“ดังนั้นพวกข้าจำเป็นต้องใช้หัวเจ้า!”ช่างน่าเจ็บใจนัก!หวังหยวนกำหมัดแน่น แต่ยังคงมีสติ คิดมาอย่างดีกลับพลาดท่าเสียได้!เพียงแต่...“เหตุใดเจ้าจึงร่วมมือกับฉือสยง?”หวังหยวนถามเสียงเย็น“ศัตรูของศัตรูก็คือมิตร”“ฉือสยงเกลียดเจ้า ข้าก็อยากฆ่าเจ้า นี่คือเหตุผลที่พวกข้าร่วมมือกัน!”“หวังหยวน! บอกตามตรงว่าพวกข้าเตรียมการไว้หมดแล้ว ต่อให้เจ้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2147
“ท่านหวัง...”กล่าวจบ ไท่สื่อลี่ก็มองไปที่หวังหยวน หวังหยวนพยักหน้า ทั้งสองจึงเดินเข้าไปในศาลบรรพชนไม่นาน ทั้งสองก็เข้าไปข้างใน องครักษ์ถูกขวางไว้ด้านนอก แต่ยังยืนอย่างเป็นระเบียบพวกเขาแค่มาทำหน้าที่ข่มขู่เท่านั้นแม้ไท่สื่อลี่จะพาคนมาสองร้อยคน แต่คนของฉือสยงมีมากกว่าหลายร้อยคนอีกอย่าง ยังมีคนที่ซ่อนตัวอยู่ ไม่ใช่แค่คนที่เห็นอย่างแน่นอน!กลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้จะหลอกหวังหยวนได้อย่างไร?“ท่านหวัง...”“ข้ารู้สึกว่าบรรยากาศวันนี้แปลก ๆ”ไท่สื่อลี่ขมวดคิ้วกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้พวกเราก็เคยเจรจากันหลายครั้ง แต่ไม่เคยตึงเครียดเช่นนี้ ครั้งนี้ข้ารู้สึกอึดอัดใจนัก”“อีกอย่าง ข้ารู้สึกว่าคนของเขาเยอะขึ้นมากกว่าครั้งก่อน”“ท่านว่าพวกเขาจะวางแผนอะไรกันหรือไม่?”หากไท่สื่อลี่มาคนเดียว เขาคงไม่กังวล ต่อให้ต้องตายก็ไม่เป็นไรแต่ตอนนี้มีหวังหยวนอยู่ด้วย หากหวังหยวนตกอยู่ในอันตรายจริงคงจะยุ่งยากมาก!ผลลัพธ์จะเลวร้ายเกินจินตนาการได้!อาจส่งผลกระทบตามมามากมายอย่างแน่นอน!หวังหยวนโบกมือด้วยรอยยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน คนของเราอยู่ข้างนอก ต่อให้ต้องสู้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2146
“ไม่ถึงห้าสิบลี้ขอรับ”ไท่สื่อลี่ตอบ“ที่นั่นมีอะไรพิเศษหรือ?”“เหตุใดจึงนัดเจรจาที่นั่น?”หวังหยวนถามต่อ“ห่างจากที่นี่ไปห้าสิบลี้ มีศาลบรรพชนอยู่แห่งหนึ่ง เป็นที่สักการบูชาบรรพบุรุษของพวกเรา!”“ก่อนหน้านี้ตอนที่ชนเผ่าแตกแยก ทุกคนตั้งกฎขึ้นว่าห้ามทำสงครามใกล้กับศาลบรรพชน!”“ไม่ว่าชนเผ่าจะแตกแยกอย่างไร ศาลบรรพชนต้องคงอยู่!”ไท่สื่อลี่รีบอธิบายหวังหยวนจึงเข้าใจ พยักหน้า แล้วกล่าวว่า “ข้าเข้าใจแล้ว ท่านจึงพาทหารองครักษ์สองร้อยคนมาด้วยสินะ”“ปรากฏว่าท่านเตรียมการไว้ก่อนแล้ว”หวังหยวนรู้สึกโล่งใจได้ในที่สุดเพราะบัดนี้เขาไม่คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ ได้แต่ติดตามไท่สื่อลี่ ไม่ว่าไท่สื่อลี่จะไปที่ใด เขาก็ต้องตามไปความรู้สึกไม่คุ้นเคยนี้ทำให้รู้สึกอึดอัดมากโชคดีที่ไท่สื่อลี่รอบคอบ ทำให้หวังหยวนวางใจได้หากเป็นคนอื่น หวังหยวนคงต้องระวังตัว ป้องกันเหตุไม่คาดฝัน“ท่านหวัง”“ข้าทราบว่าท่านมีฐานะสูงส่ง”“แม้จะเป็นการเจรจา แต่ก็อาจมีอันตรายได้!”“อีกอย่าง ข้ากับฉือสยงอาจเปิดศึกกันเมื่อใดก็ได้ จึงต้องเตรียมพร้อมรับมือขอรับ!”“ห่างจากศาลบรรพชนไปยี่สิบลี้ ข้าแอบซุ่มทหารไว้ มีเยอะ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2145
ฟ้าเพิ่งจะสาง หวังหยวนและพรรคพวกนั่งล้อมวงรับประทานอาหารเช้าด้วยกัน“พี่ใหญ่!”“เมื่อคืนท่านได้ยินเสียงแปลก ๆ บ้างหรือไม่ขอรับ?”ไฉจวิ้นสร่างเมาแล้ว ไม่มีท่าทางเหลาะแหละเหมือนเมื่อคืน เขาถามขึ้นขณะรับประทานอาหาร“เมื่อคืนเจ้านอนหลับเป็นตาย จะได้ยินเสียงอะไรอีก?”“คงจะฟังเสียงลมเป็นเสียงอื่นกระมัง?”หวังหยวนพูดอย่างไม่ใส่ใจ ไม่สนใจคำพูดของไฉจวิ้นแต่ไฉจวิ้นกลับเกาหัว กล่าวว่า “ข้าว่าข้าไม่ได้ฟังผิด...”“ข้าเติบโตในป่า ตามท่านปู่ไปล่าสัตว์ประจำ หูข้าไวมากนะขอรับ!”“หากเป็นเสียงลม ข้าคงไม่สนใจ แต่เสียงนั้นเหมือนเสียงแมว ฟังแล้วรู้สึกแปลก ๆ!”ได้ยินดังนั้น หวังหยวนและหลิ่วหรูเยียนก็มองหน้ากัน ใบหน้าของหลิ่วหรูเยียนพลันแดงก่ำห้องของหวังหยวนอยู่ติดกับห้องไฉจวิ้น กั้นด้วยกำแพงเพียงแผ่นเดียวทั้งสองจะไม่เข้าใจสิ่งที่ไฉจวิ้นพูดได้อย่างไร?เพียงแต่...ไฉจวิ้นไร้เดียงสากว่าที่พวกเขาคิด เขาแค่พูดไปเรื่อย โดยไม่ได้คิดอะไร!“อะแฮ่ม”ไป๋ลั่วหลีกระแอม ก่อนจะยกยิ้มอย่างรู้เท่าทัน เห็นได้ชัดว่านางก็เข้าใจคำพูดของไฉจวิ้นเช่นกัน“เอาล่ะ”“เจ้าคงจะเมาจึงหูฝาดไป!”“ตั้งใจกินข้าวเถิด! หาก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2144
แม้แต่สุราที่ไม่มีแอลกอฮอล์ก็ยังทำให้คนขาดสติได้!“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”หลิ่วหรูเยียนยกมือปิดปากหัวเราะ ก่อนจะนั่งลงบนตักหวังหยวน ใช้แขนโอบรอบคอเขาพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงยั่วยวน “นี่ท่านกำลังขอร้องข้าหรือ?”“เด็กบ้า! ไม่มีสัมมาคารวะ! กล้าพูดกับข้าด้วยน้ำเสียงเช่นนี้หรือ?”หวังหยวนแกล้งทำเป็นโกรธ แล้วกอดหลิ่วหรูเยียนท่ามกลางเสียงหัวเราะของนาง!ไม่นานทั้งสองก็ขึ้นเตียง เสียงหัวร่อต่อกระซิกดังมาจากในห้อง...อีกด้านหนึ่งในป่าลึกคนกลุ่มหนึ่งนั่งล้อมกองไฟ มีคนคอยระวังภัยอยู่รอบ ๆ!คนที่นั่งอยู่ตรงกลางคือหัวหน้ามือสังหารที่ตามล่าหวังหยวน!เขาเป็นคนสนิทของซือฟาง เป็นรองขุนพลคนสำคัญ ไม่เพียงแต่เก่งกาจเท่านั้น ยังมีความสามารถในการทำงานสูงมากอีกด้วย!ไม่เช่นนั้นคงไม่ได้รับมอบหมายภารกิจสำคัญเช่นนี้!หวังหยวนเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง หากเป็นคนธรรมดาคงไม่สามารถจัดการหวังหยวนได้!ต้องส่งคนมีความสามารถอย่างแท้จริงมา จึงจะสามารถปลิดชีวิตหวังหยวนได้!“ผู้บัญชาการจาง!”“ต่อไปพวกเราจะทำอย่างไรดีขอรับ?”“จะรออยู่ที่นี่ตลอดเลยหรือ?”ทหารคนหนึ่งที่นั่งข้างจางเหวินเชาเอ่ยถาม คนอื่น ๆ ก็มองมาที่จางเหวินเชา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2143
“เป็นเช่นนั้นเอง...”ไท่สื่อลี่รู้สึกโล่งใจขึ้น“หากข้าเป็นเหตุให้พวกท่านทะเลาะกัน ข้าคงกลายเป็นคนบาปขอรับ!”หวังหยวนยกยิ้ม ไม่ได้เอ่ยคำมด แต่ก็ยังแอบสังเกตไท่สื่อลี่ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาช่วยเหลือไท่สื่อลี่ เขายังกลัวว่าไท่สื่อลี่จะคุมสถานการณ์ไม่อยู่จนทำให้เกิดปัญหาแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไท่สื่อลี่ไม่ได้อ่อนแออย่างที่เขาคิด เขามีความสามารถ โดยเฉพาะความใจกว้างเหนือกว่าผู้นำหลายคน!เพียงแต่ยังไม่มีโอกาสได้แสดงฝีมือในเมื่อมีคนเช่นนี้อยู่ในเผ่า แล้วเหตุใดต้องกลัวการก่อกบฏด้วย?ไท่สื่อลี่เป็นคนฉลาด เขารู้คุณค่าของหวังหยวน!หากไม่ถึงที่สุด เขาคงไม่แตกหักกับหวังหยวน!“เอาอย่างนี้ พรุ่งนี้ท่านไปนัดฉือสยง พวกเราไปเจรจากับเขา แต่ตอนนี้ยังไม่ต้องบอกตัวตนที่แท้จริงของข้า”“ข้าจะไปในฐานะผู้ติดตามของท่านเท่านั้น”“ข้าจะไปดูท่าทีและนิสัยของคนผู้นี้ก่อน แล้วค่อยวางแผน ท่านคิดว่าอย่างไร?”หวังหยวนถามไท่สื่อลี่รีบพยักหน้า “ข้าจะทำตามที่ท่านหวังสั่งทุกอย่างขอรับ!”“ดี! ตกลงตามนี้!”เมื่อตกลงกันได้ หวังหยวนจึงดื่มสุรากับชาวบ้านอีกเล็กน้อย แล้วพาหลิ่วหรูเยียนกลับห้องตลอดทางหลิ่วหรูเยียนป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2142
เพื่อไม่ให้ใครต้องเดือดร้อน!แต่น่าเสียดาย ฉือสยงกลับขัดขวางเขาอยู่ตลอด!ทำให้ไท่สื่อลี่ลำบากใจ!หวังหยวนใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ไฉจวิ้นก็เดินเข้ามาตบหน้าอกกล่าวว่า “พี่ใหญ่!”“ก่อนหน้านี้ในป่า ท่านก็เห็นฝีมือข้าแล้วใช่หรือไม่ขอรับ?”“ตอนนี้ให้ท่านไท่สื่อมอบกำลังพลให้ข้าได้เลยขอรับ ข้าจะไปกำจัดฉือสยงเอง!”“ข้าไม่สนว่ามันจะเก่งกาจแค่ไหน มีลูกน้องเยอะเท่าไหร่! หากมันกล้าขัดขวางท่าน ข้าจะทำให้มันตายอย่างน่าอนาถ!”ต้องยอมรับว่าไท่สื่อลี่เป็นห่วงหวังหยวนมากถึงแม้จะต้องสละชีวิตก็ไม่ลังเล!เพื่อตอบแทนมิตรภาพความเป็นพี่น้องระหว่างเขาและหวังหยวน!หวังหยวนมองหลอกตากล่าวอย่างไม่พอใจ “ไปดื่มสุราต่อเถิด! อย่ามาอาละวาดที่นี่! หากเจ้าเมาแล้ว ข้าจะให้ท่านไท่สื่อหาห้องให้เจ้า รีบไปนอนเสีย!”“อย่ามาพูดจาเหลวไหล!”หวังหยวนเป็นคนฉลาดและเป็นถึงผู้นำ เขาย่อมรู้ว่าไท่สื่อลี่คิดอะไรอยู่คนผู้นี้ห่วงใยชาวบ้านในเผ่า เรียกได้ว่าเป็นผู้นำที่แท้จริง!หากจะยกทัพไปปราบฉือสยง ไท่สื่อลี่ก็ทำได้ เพราะมีหวังหยวนคอยสนับสนุน ไท่สื่อลี่มีทั้งกำลังพลและทรัพยากร!แต่ดังที่ไท่สื่อลี่
