บทที่ 2018

“ท่านหวัง!”

เจียงเซี่ยวอวิ๋นที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดรีบเดินออกมากล่าวว่า “ข้าเอง!”

“ท่านเองหรือ?”

หวังหยวนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ถามด้วยความสงสัย “ท่านตามข้ามาเพื่ออะไร? มีเรื่องอะไรหรือ?”

“ท่านหัวหน้าตระกูลเจียง ไม่ต้องเกรงใจข้า หากมีสิ่งใดให้ข้าช่วยเหลือก็บอกมาตามตรงได้เลย”

“การสร้างเมืองอู่เจียงให้เจริญรุ่งเรืองยังต้องพึ่งพาพวกท่านอีกมาก!”

หวังหยวนปฏิบัติต่อหัวหน้าทั้งสามตระกูลด้วยความสุภาพ

เจียงเซี่ยวอวิ๋นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงกล่าวด้วยรอยยิ้มแห้งว่า “ข้าเห็นว่าท่านมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเสี่ยวอวี๋บุตรสาวของข้า ไม่ทราบว่าท่านมีใจให้นางบ้างหรือไม่ขอรับ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังหยวนก็หัวเราะออกมา

เขาส่ายหน้าพลางกล่าวว่า “ท่านเจียง! ท่านล้อเล่นอะไร?”

“ข้ากับเสี่ยวอวี๋อายุห่างกันมาก ข้าเห็นนางเป็นน้องสาว จะมีใจให้นางได้อย่างไร?”

หรือว่าเขาคิดว่าตนเป็นคนประเภทที่เห็นผู้หญิงแล้วเดินไม่ตรงทาง?

“ไม่ ไม่ ไม่!”

“ท่านเข้าใจข้าผิดแล้วขอรับ!”

“ข้ารู้ว่าท่านไม่ใช่คนเช่นนั้น เพียงแต่ข้ารู้สึกว่าเสี่ยวอวี๋ดูเหมือนจะมีใจให้ท่าน จึงอยากถามท่านว่าท่านมีความรู้สึกเช่นนั้นบ้างหรือไม่...”

“หา