เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1971
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-19 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1972
“ในเมื่อท่านเสี่ยงอันตรายมาพบข้าเช่นนี้ คงคิดหาวิธีแก้ไขได้แล้วกระมัง?”ในอาณาจักรต้าเป่ย ทั้งอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายและอัครเสนาบดีฝ่ายขวาล้วนเป็นคนเฉลียวฉลาดรู้จักพลิกแพลงตามสถานการณ์!เพราะมีทั้งสองเป็นมือขวาของไป๋ชิงชาง อาณาจักรต้าเป่ยจึงยืนหยัดได้ในฐานะอาณาจักรมหาอำนาจ!ในบรรดาอาณาจักรทั้งสี่ มีเพียงอาณาจักรต้าเป่ยที่มีพื้นที่กว้างใหญ่และมีคนเก่งกาจมากมาย!ซือหม่าอันไม่ปิดบัง เขาพยักหน้ารับ“เยี่ยมมาก!”“เช่นนั้นท่านรีบช่วยข้าออกไปจากที่นี่ที!”“ถึงแม้ว่าหวังหยวนจะไม่ได้ทรมานข้า แต่การที่ข้าถูกขังอยู่ที่นี่ก็ไม่ต่างอะไรกับการถูกกักบริเวณ”“ข้ากำลังจะบ้าตายแล้ว!”ซ่งติ้งกั๋วร้อนรุ่มราวกับมดบนกระทะร้อนเขารู้สึกเหมือนมีดาบแขวนอยู่บนหัว ซึ่งมันอาจจะตกลงมาได้ทุกเมื่อ!หากจะปลิดชีพเขาเสียเลยก็คงไม่น่ากลัวเท่านี้แต่ดาบเล่มนั้นกลับแกว่งไปมาอยู่บนหัว ไม่รู้ว่าจะฟันลงมาเมื่อใด นี่ช่างน่าหวาดผวาที่สุด!อันตรายที่มองไม่เห็นมักทำให้ความกลัวยิ่งเพิ่มขึ้น!“ท่านอัครเสนาบดีซ่ง!”“ที่ข้ามาก็เพื่อแจ้งแผนการของฝ่าบาทที่มีต่อท่าน”“ฝ่าบาทตัดสินใจแล้ว หวังว่าท่านจะปลิดชีพตัวเองที่นี่!”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1973
อึก!ซ่งติ้งกั๋วร้อนใจจนกระอักเลือดคำโต พลังลมปราณในกายพลันเหือดหายใบหน้าซีดเผือดดั่งกระดาษขาว น่าเวทนายิ่งนัก!อัครเสนาบดีแห่งอาณาจักรต้าเป่ยผู้ยิ่งใหญ่ถูกผู้อื่นบีบบังคับให้ฆ่าตัวตายเช่นนี้หรือ?ช่างน่าอนาถใจนัก!“เจ้า...”“เจ้ามันสัตว์เดรัจฉาน!”“กล้าดีอย่างไรมาข่มขู่ข้าด้วยครอบครัวของข้า!”“ก่อนหน้านี้ข้าช่างตาถั่วที่มองไม่เห็นความชั่วช้าของเจ้า!”ซ่งติ้งกั๋วตะโกนด่าทอซือหม่าอันผู้ยืนอยู่เบื้องหน้าอย่างเดือดดาลแต่ซือหม่าอันกลับไร้ซึ่งความโกรธเคือง ซ้ำยังปรากฏรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้านี่คือสถานการณ์ที่เขารอคอยมาโดยตลอด หากซ่งติ้งกั๋วตายลงในที่แห่งนี้ ย่อมส่งผลให้ตำแหน่งของเขาก้าวขึ้นไปอีกขั้น!ต่อไปภายภาคหน้า ในราชสำนักนี้ ใครเล่าจะต่อกรกับเขาได้?หากเขาและหานเทาผนึกกำลังกันทั้งด้านพลเรือนและทหาร ย่อมกุมอำนาจอาณาจักรต้าเป่ยไว้ในกำมือได้แน่นอน!“ท่านก็เลือกเอาเองเถิด”“ข้าจะไม่เสียเวลาพูดพล่ามกับท่านอีกแล้ว”“จะปลิดชีพตัวเองเพื่อไถ่โทษต่อใต้หล้าหรือไม่ ก็สุดแล้วแต่ท่านจะตัดสินใจ!”“ได้ยินว่าบุตรชายคนเล็กของท่านเพิ่งบรรลุนิติภาวะไม่ใช่หรือ?”“หากต้องมาตายจากไป ช่างน่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1974
ตงฟางฮั่นหัวเราะเสียงดังพลางชี้ไปที่หวังหยวน “หนุ่มน้อยผู้นี้ ฝีมือหมากล้อมของท่านช่างพัฒนาเร็วเสียจริง!”“ก็เพราะว่ามีท่านอาจารย์สั่งสอนดีอย่างไรเล่าขอรับ!”ในอดีต แม้หวังหยวนจะรู้จักหมากล้อม แต่ฝีมือก็ไม่ได้สูงส่งนักแต่ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา เขาได้เล่นหมากล้อมกับตงฟางฮั่นอยู่เสมอ จึงได้ซึมซับแก่นแท้จากตงฟางฮั่นไปไม่น้อยฝีมือการเล่นหมากล้อมจึงพัฒนาขึ้นมากฝีมือในอดีตเทียบไม่ได้เลยทีเดียวนับว่าเป็นเรื่องน่ายินดี“ในเมื่อจบเกมหมากล้อมแล้ว”“พวกเราก็ไปพบซ่งติ้งกั๋วกันเถิด”“ในเวลานี้ซ่งติ้งกั๋วคงอยากพบพวกเราเป็นแน่”“หากข้าคาดการณ์ไม่ผิด ซือหม่าอันมาที่นี่คราวนี้อาจจะหมายถึงการสละเบี้ยเพื่อรักษาขุน!”ตงฟางฮั่นกล่าวพลางหรี่ตาลงหวังหยวนพยักหน้าเห็นด้วย เห็นได้ชัดว่าทั้งสองมีความคิดตรงกันพวกเขาติดต่อกับคนของอาณาจักรต้าเป่ยมานาน จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเบื้องหลังพวกเขามีแผนการอะไร?“ข้าว่าพวกท่านสองคนกำลังเก็บงำแผนการอะไรไว้เป็นแน่?”“บอกให้ชัดเจนกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือขอรับ?”ต่งอวี่เกาหัวด้วยสีหน้าลำบากใจ“รู้อยู่แล้วว่าข้าเป็นทหารหยาบกระด้าง ยังมาโอ้อวดความรู้ต่อหน้าข้าอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1975
“นั่นคงไม่ได้หรอก...”หวังหยวนเผยสีหน้าจนใจ ไม่สนใจซ่งติ้งกั๋วที่ยังคงยืนอยู่บนเก้าอี้ เดินตรงไปยังโต๊ะแล้วรินน้ำชาให้ตัวเองจากนั้นจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “แม้ท่านจะสิ้นชีพในที่แห่งนี้ เรื่องราวก็คงไม่อาจสงบลงได้”“ยิ่งไปกว่านั้น ท่านเชื่อจริงหรือว่าซือหม่าอันจะไว้ชีวิตครอบครัวของท่าน?”“ตัดวัชพืชไม่ขุดราก ถึงฤดูใบไม้ผลิก็งอกงามอีกครา!”ฟุ่บ!ในชั่วพริบตา สีหน้าของซ่งติ้งกั๋วพลันเปลี่ยนไป เขารีบกระโดดลงจากเก้าอี้ แล้วมองหวังหยวนพลางเอ่ย “ท่านรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?”“ต้องขออภัย ข้าไม่ได้ตั้งใจแอบฟังบทสนทนาของท่าน”“แต่ที่นี่คืออาณาเขตของข้า ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่กำแพงจะมีหู ประตูจะมีช่อง!”“แม้ท่านทั้งสองจะระมัดระวังเพียงใดก็ไม่อาจหลุดรอดจากฝ่ามือข้าไปได้”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มทั้งหมดนี้ล้วนเป็นฝีมือของเกาเล่อภายนอกโรงเตี๊ยมมีทหารล้อมไว้แน่นหนา ข้างในก็มีสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อคอยสอดส่อง!คิดจะปิดบังเขาหรือ ช่างน่าขันสิ้นดี!“ไม่นึกเลยว่า หวังหยวนผู้สูงศักดิ์จะเป็นคนน่ารังเกียจเช่นนี้?”“แอบฟังผู้อื่นสนทนากันลับหลังหรือ?”“หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ท่าน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1976
ซ่งติ้งกั๋วหัวเราะเยาะตัวเอง “ท่านอย่าได้ล้อเล่นกับข้าเช่นนี้เลย ถึงแม้ข้าจะอยู่ที่นี่กับท่าน ท่านมีหนทางรักษาชีวิตข้าได้ แต่หากข่าวแพร่สะพัดไปถึงอาณาจักรต้าเป่ย แล้วครอบครัวของข้าเล่าจะอยู่อย่างไร?”“ผู้ใดจะปกป้องพวกเขาได้?”“สุดท้ายพวกเขาก็มีแต่จะตายอย่างน่าอนาถยิ่งกว่าเดิม!”“ในครอบครัวข้ามีปากท้องหลายสิบชีวิต ข้าคือเสาหลักของครอบครัว จะปล่อยให้คนในครอบครัวต้องมาทุกข์ทรมานเพราะเรื่องของข้าได้อย่างไร?”ซ่งติ้งกั๋วรู้สึกอับจนหนทางหากรู้ว่าจะพบจุดจบเช่นนี้ ตอนนั้นเขาคงไม่เป็นขุนนางตั้งแต่แรก!หรือการไปเป็นขุนนางต่างเมืองจะทำให้มีความสุขกว่านี้?เหตุใดจึงต้องมาเผชิญเคราะห์กรรมเช่นนี้ด้วย?“หากข้าสามารถช่วยเหลือครอบครัวของท่านได้เล่า?”หวังหยวนเอ่ยถาม“จริงหรือ?”ดวงตาของซ่งติ้งกั๋วเป็นประกายขึ้นทันใด!เขาไม่ใช่คนทรยศหักหลัง เพียงแค่ต้องการปกป้องครอบครัวเท่านั้น!แท้จริงแล้วเขาเข้าใจดีว่าถึงแม้วันนี้เขาจะตายในที่แห่งนี้ ในภายภาคหน้าครอบครัวของเขาก็ยากที่จะหลุดพ้นจากห้วงทุกข์!ซือหม่าอันโหดเหี้ยม หากเขาตาย ซือหม่าอันย่อมร่วมมือกับหานเทา คนทั้งสองเป็นดุจหมาป่าหิวกระหาย!แล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1977
“จริงสิ!”“ก่อนหน้านั้นเราต้องปล่อยข่าวลือออกไป ทำให้ผู้คนคิดว่าท่านตายแล้ว”“เช่นนี้จึงจะรับรองความปลอดภัยของท่านได้อย่างแท้จริง”“และทำให้คนของอาณาจักรต้าเป่ยวางใจ”หวังหยวนเปลี่ยนหัวข้อสนทนา สายตาจับจ้องไปที่ซ่งติ้งกั๋วอีกครั้งซ่งติ้งกั๋วพยักหน้า “ตกลง!”“แต่เช่นนั้น หากครอบครัวข้าจากอาณาจักรต้าเป่ยไปกะทันหันจะทำให้พวกเขาสงสัยหรือไม่?”ถึงอย่างไร ซ่งติ้งกั๋วก็ยังคงเป็นห่วงครอบครัว!แท้จริงแล้ว ที่เขาคิดจะตายก็เพื่อปกป้องครอบครัวเท่านั้นเขาไม่สนใจชีวิตของตัวเองมานานแล้วหวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เรื่องนี้ท่านไม่ต้องกังวล ข้าจะให้เกาเล่อและพรรคพวกปล่อยข่าวออกไป บอกว่าพวกเขาสิ้นหวังจึงคิดจะอพยพออกจากอาณาจักรต้าเป่ย และจะไม่เกี่ยวข้องกับท่านแม้แต่น้อย!”“อีกอย่างท่านลองคิดดู หากท่านตายจริง พวกเขาจะอยู่ในอาณาจักรต้าเป่ยต่อไปได้อย่างไร?”“ถึงอย่างไรเรื่องทั้งหมดนี้ก็มีความน่าเชื่อถืออยู่บ้าง!”หวังหยวนช่างรอบคอบ คิดคำนึงถึงปัญหาทุกอย่างไว้หมดแล้ว!ซ่งติ้งกั๋วรู้สึกอบอุ่นใจอีกครั้งหากรู้เช่นนี้ ตอนนั้นเขาน่าจะออกจากอาณาจักรต้าเป่ยมาสวามิภักดิ์หวังหยวนตั้งนานแล้ว เหตุใดจึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1978
แม้ซ่งติ้งกั๋วจะตายไปแล้ว แต่เขาก็เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในมือของผู้อื่น!ศัตรูตัวจริงของพวกเขาคือไป๋ชิงชาง!เพียงแต่ในตอนนี้ ดินแดนทั้งเก้ายังคงสงบสุข ทุกคนต่างมุ่งมั่นพัฒนา ไม่อาจก่อสงครามได้อีกไม่เช่นนั้นทั่วทั้งใต้หล้าจะตกอยู่ในกลียุคอีกครั้ง!ยิ่งไปกว่านั้น กำลังของทั้งสองฝ่ายรวมกันยังไม่อาจเทียบเคียงอาณาจักรต้าเป่ยได้ บัดนี้จึงได้แต่อดทนเท่านั้นแต่ในความโชคร้ายยังมีโชคดี...เซียวตั๋วและไป๋ลั่วหลีไม่ได้รับอันตรายถึงชีวิต แม้จะได้รับบาดเจ็บอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้ร้ายแรง!ส่วนอีกด้านหนึ่ง เกาเล่อได้พาครอบครัวของซ่งติ้งกั๋วกลับมายังเมืองอู่เจียงสำเร็จแล้วทุกอย่างดำเนินการอย่างเป็นความลับ ซือหม่าอันและพวกพ้องรู้เพียงว่าครอบครัวซ่งจากไป แต่ไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ใดยิ่งไปกว่านั้น คนที่เขากลัวจริงๆ มีเพียงซ่งติ้งกั๋วเท่านั้น ส่วนคนในตระกูลซ่งจะตายหรือมีชีวิตอยู่ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาจากไปก็จากไปไม่จำเป็นต้องใส่ใจครึ่งเดือนต่อมาหน้าประตูเมือง หวังหยวน เซียวตั๋ว และไป๋ลั่วหลียืนเคียงข้างกัน ด้านหลังคือกองทัพพยัคฆ์ที่นำโดยต่งอวี่ในช่วงครึ่งเดือนนี้ ทั้งสองคนได้สังเกตการณ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1979
“แน่นอนอยู่แล้ว”ตงฟางฮั่นกล่าวเสริมกล่าวจบทั้งสองก็มุ่งหน้าสู่เมืองอู่เจียง หลังจากส่งแขกผู้มีเกียรติแล้ว พวกเขายังมีภารกิจมากมายรออยู่โครงการชลประทานยังไม่เสร็จสิ้น ทุกอย่างเพิ่งจะเริ่มต้น!เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของดินแดนทั้งเก้า พวกเขาต้องบากบั่นต่อไป!...ณ อาณาจักรต้าเป่ยแผนงานชลประทานได้ดำเนินการอย่างเต็มรูปแบบ แต่ไป๋ชิงชางกลับไม่รู้สึกยินดีเลยแม้แต่น้อยในเวลานี้ เขากำลังยืนอยู่ในสวนหลวงด้วยสีหน้าบึ้งตึง ขว้างก้อนหินใส่ผิวน้ำอย่างไม่หยุดหย่อนหัวหน้าขันทีถามจากด้านหลัง “ฝ่าบาท ท่านมีเรื่องกลัดกลุ้มพระทัยหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“ซ่งติ้งกั๋วตายไปแล้ว ซือหม่าอันมีอำนาจเต็มเปี่ยม ได้ยินว่าตอนนี้เขายังสนิทสนมกับหานเทาด้วย เจ้าว่าข้าจะไม่กังวลได้อย่างไร?”ในตอนนั้นที่เขากำหนดให้มีอัครเสนาบดีสองคนก็เพื่อให้ทั้งสองฝ่ายคานอำนาจซึ่งกันและกันแต่ไม่นึกเลยว่า...ซ่งติ้งกั๋วจะตายเร็วเช่นนี้ ทำให้สถานการณ์ควบคุมไม่ได้หากซือหม่าอันยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ อาจกลายเป็นไป๋ฝูซานคนที่สอง แล้วความพยายามก่อนหน้านี้ของเขาจะไม่สูญเปล่าหรือ?เช่นนั้นก็แย่จริง ๆอาณาจักรต้าเป่ยจะสั่นคลอนอีกครั้ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2058
ลั่วเฉินพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีก เพียงแค่รีบพาผู้ใต้บัญชาออกไป!เสียงโห่ร้องแห่งการฆ่าฟันดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬล้มตายเป็นใบไม้ร่วง!ตานสยงเฟยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจ!สมาชิกพรรคทมิฬล้วนเป็นคนที่เขาฝึกฝนเอง เขาทุ่มเทมากมายเพื่อสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง!เดิมทีเขาต้องการครองแผ่นดิน แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้!สูญเสียกำลังพลไปเยอะมาก!ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย!“ตานสยงเฟย! อย่าหนีนะ!”“เจ้าคนสารเลว! หลอกลวงข้ามาหลายปี!”“ไม่เพียงแต่ฆ่าพ่อแม่ข้าเท่านั้น ยังฝึกฝนข้าให้เป็นเครื่องมือทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!”“วันนี้พวกเราต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”ขณะที่ตานสยงเฟยกำลังจะลงจากเขา หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา ในมือถือกริชเปื้อนเลือด สายตาเย็นชาราวกับคมดาบจ้องมองตานสยงเฟย!“มาคนเดียวหรือ?”เมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนมาคนเดียว ตานสยงเฟยก็หัวเราะในลำคอ เขาหันมาคว้าทวนยาวจากมือผู้ใต้บัญชาที่อยู่ด้านข้าง!เหตุผลที่ตานสยงเฟยสร้างฐานะขึ้นมาได้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีความคิดที่แตกต่าง แต่ยังเป็นเพราะฝีมือของเขาด้วย!ในยุคสงคราม ผู้แข็งแกร่งย่อมเป็นผู้ชนะ!ยิ่งกว่านั้น ฝีมือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2057
“ทุกคนขึ้นเขาเดี๋ยวนี้!”“ห้ามปล่อยให้ใครหนีรอดไปได้!”หวังหยวนออกคำสั่ง ขุนพลนายกองเริ่มเคลื่อนไหวคนที่อาศัยอยู่บนหน้าผาแห่งนี้ล้วนเป็นระดับสูงของพรรคทมิฬและมีตำแหน่งสำคัญ การกำจัดพวกเขาให้หมดสิ้น จึงจะทำให้พรรคทมิฬหายไปอย่างสมบูรณ์!ตัดวัชพืชไม่ถอนราก เมื่อลมฤดูใบไม้ผลิพัดมาก็งอกขึ้นมาใหม่!เมื่อทุกคนเข้าไปบนหน้าผาแล้ว หวังหยวนก็ออกคำสั่ง ต่งอวี่และเอ้อหู่ต่างเป็นผู้นำพาผู้ใต้บัญชาบุกขึ้นไปบนยอดเขา!ส่วนหวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็ตามไปติด ๆ!“เจ้าจะทำอะไร?”หวังหยวนหันไปคว้าแขนหลิ่วหรูเยียน แล้วถามขึ้นหลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเย็นชา กำหมัดแน่น สีหน้าโกรธเกรี้ยวนางขมวดคิ้วกล่าวว่า “ข้าจะขึ้นไปล้างแค้นด้วยตัวเอง!”“ไม่เพียงแต่ข้าเกือบตายเท่านั้น แม้แต่บิดามารดาข้าก็ถูกคนของพรรคทมิฬฆ่าตาย จะปล่อยพวกมันไปได้อย่างไร?”“วันนี้ไม่มีใครหยุดข้าได้ ข้าจะฆ่าตานสยงเฟย ล้างแค้นให้พ่อแม่!”พูดจบ หลิ่วหรูเยียนก็สะบัดแขนหวังหยวนออก ก่อนจะชักกริชออกมาแล้ววิ่งขึ้นไปบนยอดเขา!แม้ว่านางจะเป็นคนบอกที่ตั้งฐานทัพนี้ให้หวังหยวน แต่ไม่มีใครรู้จักที่นี่ดีไปกว่านาง!ไม่นานพวกหวังหยวนก็ขึ้นไปถึงยอดเขา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2056
หวังหยวนกลอกตามองเอ้อหู่ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “ชีวิตของทหารที่อยู่ข้างหลังเจ้าล้วนอยู่ในมือเจ้า!”“การที่เจ้าพาพวกเขามาเสี่ยงอันตราย หากไม่มีอะไรผิดพลาดก็ดีไป แต่หากเกิดความผิดพลาด เจ้าจะเผชิญหน้ากับครอบครัวของพวกเขาได้อย่างไร?”“อย่าลืมว่าการเป็นขุนพลไม่ใช่แค่เพื่อรบชนะ!”“แต่ต้องชนะอย่างสวยงาม ลดการสูญเสียให้มากที่สุด!”ทุกคนต่างตกตะลึงเดิมทีพวกเขาคิดว่าการติดตามหวังหยวนก็เพื่อหาเลี้ยงชีพ ในยุคสงคราม การมีข้าวกินก็ดีมากแล้วชีวิตพวกเขาจะสำคัญอะไร?ในสายตาของชนชั้นสูง ชีวิตพวกเขาไม่ต่างจากเศษหญ้า!เป็นเพียงเครื่องมือในการแย่งชิงอำนาจ!แต่หวังหยวนกลับมีเมตตา เห็นใจพวกเขา ทำให้พวกเขาซาบซึ้งจริง ๆ!ในตอนนี้ทุกคนต่างก็ตัดสินใจแล้ว แม้ว่าจะต้องสูญเสียมากมาย พวกเขาก็ยินดีสละชีพเพื่อช่วยหวังหยวนพิชิตหน้าผาแห่งนี้ และฆ่าคนของพรรคทมิฬให้หมดสิ้น!“รีบก่อไฟทำอาหาร!”“เมื่อทุกคนอิ่มท้องแล้วก็คงถึงเวลาพอดี!”“จำไว้! ห้ามส่งเสียงดัง ประเดี๋ยวพวกมันจะรู้ตัว!”“หากพวกมันรู้ตัวจะเป็นอันตรายต่อพวกเรา!”หวังหยวนกำชับทุกคนพยักหน้ารับ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2055
ในช่วงเวลาไม่กี่วันต่อมา ด้วยการนำทางของหลิ่วหรูเยียน หวังหยวนและคนอื่น ๆ จึงไม่หลงทาง เดินทางมาถึงเชิงผาได้อย่างรวดเร็ว!บัดนี้สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อก็ได้แทรกซึมเข้าไปในพื้นที่โดยรอบแล้วหวังหยวนและคนอื่น ๆ ตั้งค่ายอยู่ในป่าแห่งหนึ่งเมื่อมองไปรอบ ๆ จะเห็นเงาคนมากมาย พวกเขาล้วนเป็นสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อ“สืบทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหรือ?”หวังหยวนสวมชุดเกราะเตรียมพร้อมรับมือกรณีฉุกเฉินและป้องกันการโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัว!เกาเล่อรีบเข้ามารายงานด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “สืบเรียบร้อยแล้วขอรับ คนร้ายอยู่บนเขาลูกนี้!”“แต่ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังขนย้ายสิ่งของ ตั้งแต่ที่พวกเรามาถึงก็เห็นรถม้าลงมาจากเขาไม่ต่ำกว่าร้อยคันแล้ว!”“แต่พวกเราไม่ได้ลงมือเพื่อไม่ให้พวกมันตื่นตัว!”“ข้าได้ส่งคนไปตามเส้นทางที่พวกมันใช้ หลังจากที่พวกเราจัดการเรื่องบนหน้าผาแล้ว จากนั้นจึงไปกวาดล้างพวกมัน!”“แล้วทรัพย์สมบัติของพวกมันก็จะตกเป็นของพวกเรา!”หวังหยวนพยักหน้าอย่างพึงพอใจเรื่องนี้จัดการได้ดีมาก!เหตุผลที่พรรคทมิฬเติบโตอย่างรวดเร็วก็เพราะความร่ำรวย!หากตัดเส้นทางการเงินของพวกมัน แม้ว่าตานเฟยจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2054
ตานเฟยยิ้มอย่างพึงพอใจช่วงนี้หลังจากถูกหวังหยวนจับตามอง เขารู้สึกเหมือนมีคนคอยจ้องมองทุกการกระทำของเขาอยู่ตลอดเวลา!แม้แต่การหาสาวกใหม่ก็ยังยากลำบาก!หวังหยวนคอยขัดขวางเขา เขาจึงต้องสั่งสอนหวังหยวนบ้าง!แต่น่าเสียดาย...ยังหาโอกาสไม่ได้!ยิ่งไปกว่านั้น ตานเฟยไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าตนเองต่างกับหวังหยวน แล้วจะสู้หวังหยวนได้อย่างไร?อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังไม่ได้!ดังนั้นแม้ว่าในใจจะเคียดแค้นอาฆาต แต่ย่อมต้องหลีกเลี่ยง“ที่เจ้าทำงานสำเร็จก็แค่ช่วยถ่วงเวลาเท่านั้น”“ตราบใดที่หลิ่วหรูเยียนยังมีชีวิตอยู่ นางก็เหมือนระเบิดเวลาที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ!”“ดังนั้นก่อนที่พวกเราจะฆ่านางได้ พวกเราต้องระวังตัวและดำเนินแผนการต่อไป!”“พยายามขนย้ายสิ่งของออกไป หากถึงเวลาจำเป็น พวกเราก็ต้องทิ้งฐานที่มั่นแห่งนี้”ทุกคนต่างรู้สึกเสียดายหน้าผาแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ดี ไม่เพียงแต่มีชัยภูมิที่ได้เปรียบเท่านั้น แต่ยังปลอดภัยมากอีกด้วย!จึงทำให้พวกเขาเติบโตได้อย่างรวดเร็ว!แม้ว่าสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อจะกระจายอยู่ทั่วดินแดนทั้งเก้า แต่ก็ไม่ได้ตรวจสอบพื้นที่ใกล้เคียงหน้าผาแห่งนี้!แต่น่าเสียดา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2053
สตรีผู้นี้...หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจช่างไม่รู้จักบุญคุณเอาเสียเลย!เหตุผลที่เขาไม่อยากให้หลิ่วหรูเยียนไปด้วยก็เพื่อปกป้องนาง เพราะหลังจากที่รู้ชาติกำเนิดของนางแล้ว หวังหยวนก็รู้สึกเห็นใจ!หลายปีมานี้ นางต้องเผชิญกับความทุกข์ยากมากมาย บัดนี้ในที่สุดก็ได้พบกับญาติ จึงควรได้ใช้เวลากับครอบครัว!แต่นางกลับดื้อรั้น ยืนกรานจะตามไปเสี่ยงอันตรายกับเขา ช่างเหลวไหลยิ่งนัก!“เจ้าตัดสินใจแล้วจริงหรือ?”หวังหยวนถามย้ำ“ใช่แล้ว!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่น“ได้!”“เช่นนั้นก็ตามใจเจ้า ประเดี๋ยวเจ้าไปเตรียมตัวได้เลย เช้านี้พวกเราจะออกเดินทาง!”ตานเฟยเจ้าเล่ห์เหมือนหมาจิ้งจอก ต้องรีบจัดการเขา ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะมีโอกาสหนีไปได้!เมื่อถึงเวลานั้นจะเสียทั้งฮูหยินและรี้พล!หวังหยวนไม่อยากพลาดโอกาสนี้!“ข้าจะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้!”หลิ่วหรูเยียนกล่าว แล้วเดินออกไป ในดวงตาของนางปราศจากแววตื่นเต้น กลับมีแต่ความเย็นชา!การล้างแค้นคือเป้าหมายเดียวในใจนาง!ครึ่งชั่วยามต่อมา หวังหยวนและคนอื่น ๆ ต่างก็เตรียมพร้อม เนื่องจากเรื่องนี้สำคัญ หวังหยวนจึงเตรียมการอย่างรัดกุมไม่เพียงแต่เรียกทหาร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2052
“เขาชื่อตานเฟย อายุสี่สิบกว่าปี แต่ข้ารู้แค่ชื่อ ส่วนหน้าตาที่แท้จริงเป็นอย่างไร ข้าไม่รู้”“ไม่ใช่แค่ข้าเท่านั้น แม้แต่คนอื่น ๆ ในพรรคทมิฬต่างไม่รู้เช่นกัน”“หลายปีมานี้ เขาสวมหน้ากากตลอดเวลา ไม่ให้ใครเห็นหน้าตาที่แท้จริง!”หลิ่วหรูเยียนอธิบายหวังหยวนพยักหน้า คนของพรรคทมิฬชอบปิดบังตัวตน จึงไม่ยอมเปิดเผยหน้าตาไม่เช่นนั้นคงไม่สะดวกในการทำงาน!หวังหยวนเข้าใจเรื่องนี้ดีหวังหยวนใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ แล้วถามขึ้นว่า “แล้วฐานทัพพรรคทมิฬอยู่ที่ไหน?”“เจ้าน่าจะรู้ใช่หรือไม่?”“ได้ยินว่าตานเฟยรับเจ้าเป็นลูกบุญธรรม แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อใจคนอื่น แต่ย่อมต้องเชื่อใจเจ้า และพาเจ้าไปด้วยใช่หรือไม่?”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของหลิ่วหรูเยียนก็เปลี่ยนไป นางกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัวปรากฏว่าหลายปีที่ผ่านมา นางเห็นโจรเป็นพ่อมาโดยตลอด!ซ้ำยังช่วยเหลือโจรผู้นี้ทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!หากไม่ใช่เพราะหวังหยวนช่วยเหลือ นางคงกลายเป็นหุ่นเชิดในมือของตานเฟย!ยิ่งคิด ยิ่งโมโห!“ข้ารู้!”“สถานที่แห่งนั้นอยู่ห่างไกลและอยู่ในหุบเขาลึก แม้ว่าข้าจะบอกท่าน ท่านก็คงหาไม่พบ!”“ข้ามีวิธีหนึ่ง ให้ข้านำทางพาท่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2051
ในคืนนั้น หลิ่วหรูเยียนอยู่กับลุงของนางในห้อง ทั้งสองพูดคุยเรื่องราวต่าง ๆ อย่างเพลิดเพลินหลิ่วหรูเยียนไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อนตลอดเวลาที่ผ่านมา นางเป็นเพียงคนเดียวดาย แม้ว่าประมุขพรรคทมิฬจะดูแลนาง แต่นางกลับรู้สึกว่ามีความห่างเหินกับเขา ความรู้สึกนี้ แม้แต่นางเองก็อธิบายได้ไม่ชัดเจนอาจเป็นความรู้สึกแปลกแยกกระมัง?เพราะทั้งสองไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันแม้ว่าจะเห็นเขาเป็นญาติ แต่ก็ไม่ใช่ญาติที่แท้จริง ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ...เขากลับเป็นคนที่ฆ่าบิดาของนาง!หลิ่วหรูเยียนเข้าใจทุกอย่างแล้ว หวังหยวนไม่ได้หลอกลวงนาง ทุกอย่างที่เขาพูดล้วนเป็นความจริง หลักฐานอยู่ตรงหน้า แม้จะไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ!รุ่งเช้า หวังหยวนตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเงาของใครคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูเมื่อเขาเดินออกไปก็เห็นสตรีคนหนึ่งยืนอยู่หากไม่ใช่หลิ่วหรูเยียน แล้วจะเป็นใครได้?“เจ้าตื่นเช้าจัง!”“ลุงของเจ้าเล่า?”“เท่าที่ข้ารู้ ตั้งแต่เมื่อวานพวกเจ้าก็อยู่ด้วยกันตลอด เหตุใดตอนนี้จึงแยกกันแล้วเล่า?”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม ด้วยท่าทีไม่ใส่ใจหลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเคร่งเครียด นางขมวดคิ้วกล่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2050
เมื่อหลิ่วหรูเยียนและชายผู้นั้นหยดเลือดลงในชาม ก็เห็นเลือดทั้งสองหยดรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เป็นเช่นนี้จริง ๆ!นั่นแสดงว่าทั้งสองมีสายเลือดเดียวกัน!“ท่านลุง!”ทันใดนั้น หลิ่วหรูเยียนก็ร้องไห้ออกมา แล้วจับมือชายผู้นั้นพลางเรียกเขานางไม่นึกเลยว่านางยังมีญาติอยู่ในโลกนี้!ทุกคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างพากันยินดีกับหลิ่วหรูเยียนช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดี!เจียงเสี่ยวอวี๋ตื่นเต้นจนน้ำตาไหลส่วนหวังหยวนส่ายหน้าพลางยิ้มฝืดเฝื่อน เขาเป็นคนต่างยุคย่อมเข้าใจความจริงอย่างหนึ่งการพิสูจน์สายเลือดด้วยการหยดเลือดลงน้ำไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ใดมารองรับ!ตราบใดที่เลือดสองชนิดเป็นหมู่เดียวกันย่อมสามารถรวมตัวกันได้ แต่หมู่เลือดเป็นแค่การแบ่งประเภทเท่านั้นบางทีนี่อาจเป็นฟ้าลิขิตก็ได้ใช่หรือไม่?ยิ่งกว่านั้น คนในยุคนี้ยังไม่เข้าใจเรื่องหมู่เลือดด้วย ในเมื่อเลือดของทั้งสองสามารถรวมตัวกันได้ ประกอบกับเกาเล่อได้สืบหาข้อมูลมานานแล้ว ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าทั้งสองเป็นญาติกันจริง!ยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เป็นการช่วยให้หลิ่วหรูเยียนมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจอีกด้วยเขาจึงไม่ขัดจังหวะ“ดี! ดี! ดี!”“น้องชายข้าม
