เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1917
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-05 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1918
ณ เมืองอู่เจียงยามรุ่งอรุณหลังจากหวังหยวนออกเดินทางไปได้สักพัก ตงฟางฮั่นก็เรียกประชุมผู้นำสามตระกูลใหญ่ขณะนี้อยู่ในห้องโถงจวนผู้ว่าราชการเมือง“เมื่อวานนี้เรื่องที่ต้องอธิบายก็ได้อธิบายไปหมดแล้วไม่ใช่หรือ?”“เหตุใดท่านหวังจึงเรียกพวกเรามาอีก?”“หรือว่าพวกเราทำสิ่งใดผิดพลาดไป?”เจียงเซี่ยวอวิ๋นพึมพำ สายตาเหลือบมองเซียวเฉิงเฟยโดยไม่รู้ตัวเซียวเฉิงเฟยยักไหล่กล่าวว่า “ข้าจะรู้ได้อย่างไร ข้ากับท่านหวังเป็นเพียงเจ้านายกับลูกน้อง ท่านไม่ได้บอกอะไรข้า...”กล่าวจบเซียวเฉิงเฟยก็มองเฉินเจิ้นหนานที่นั่งจิบชาอยู่ด้านข้างไม่ว่าเวลาไหน เฉินเจิ้นหนานก็ยังคงมีท่าทีสงบนิ่ง ไม่หวั่นไหวต่อสิ่งใด แม้ภูเขาจะถล่มลงมาตรงหน้าก็ตามนั่นก็เพราะเขารู้จักหวังหยวนมานาน ความขัดแย้งระหว่างกันก็คลี่คลายลงแล้ว ตอนที่ตระกูลซูล่มสลายเขายังได้รับช่วงต่อกิจการทั้งหมด!เปรียบเสมือนปลากระโดดลงน้ำ!ความสัมพันธ์กับหวังหยวนย่อมชัดเจนอยู่แล้ว!เจียงเซี่ยวอวิ๋นพ่นลมหายใจ เขาย่อมเข้าใจความหมายของเซียวเฉิงเฟยแต่ก็ไม่ได้เอ่ยคำใดเพราะแม้ทั้งสามจะเป็นคนของหวังหยวน ได้รับส่วนแบ่งจากกิจการของตระกูลซูและได้รับความเมตตา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1919
“ท่านหวังไปที่ใด?”เฉินเจิ้นหนานเอ่ยถามโดยไม่ทันคิดแต่แล้วก็รู้สึกตัว ความลำบากใจพลันปรากฏบนใบหน้า เขารีบกลืนน้ำลายและรู้ว่าตนเองเผลอพูดจาไม่เหมาะสมเสียแล้วหวังหยวนมีตำแหน่งสูงส่ง เป็นนายเหนือหัวของพวกเขา เรื่องที่เขาไปที่ไหนนั้นย่อมไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาควรรู้หรือเข้าไปยุ่งเกี่ยวเขาถามมากเกินไป...เป็นดังคาด ตงฟางฮั่นขมวดคิ้วกล่าวว่า “เรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่ท่านควรไถ่ถาม”เฉินเจิ้นหนานรีบพยักหน้าไม่กล้าพูดต่อ“ต่อไปพวกท่านต้องส่งคนไปดูแลการสร้างเขื่อนกั้นน้ำและคอยช่วยเหลือเมื่อจำเป็น”“พวกท่านอย่าลืมว่าเมื่อสร้างเขื่อนเสร็จก็จะเป็นประโยชน์แก่สามตระกูลใหญ่ของพวกท่านด้วย!”“เรื่องนี้ข้าคงไม่ต้องย้ำกระมัง?”ทั้งสามรีบพยักหน้า“อีกเรื่องคือห้ามให้ผู้อื่นรู้ว่าท่านหวังไม่อยู่”“การที่พวกท่านไปปรากฏตัวที่สถานที่ก่อสร้างย่อมทำให้ผู้คนสงสัย และคาดเดาว่าท่านหวังหายไปไหน!”“พวกท่านจงหาข้ออ้างให้ดี อย่าให้มีช่องโหว่!”“ข้าเตือนไว้ก่อนหากผู้ใดทำให้เกิดปัญหา ข้าจะไม่ปรานี!”ปกติแล้วผู้นำสามตระกูลใหญ่ล้วนวางตัวอยู่เหนือผู้อื่น แม้แต่ทายาทในตระกูลก็เช่นกัน!เพราะเป็นใหญ่ในเมืองอู่เจีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1920
“ฮูหยินไม่ต้องกังวล” “ไม่ได้เกิดเรื่องร้ายแรงอะไรหรอก”“ข้ามาที่นี่เพียงเพื่อปรึกษากับฮูหยินเท่านั้น หากฮูหยินอยู่ที่นี่แล้วรู้สึกเบื่อหน่าย ไม่อยากอยู่ต่อ ข้าจะส่งคนไปส่งฮูหยินกลับหมู่บ้านต้าหวัง!”ตงฟางฮั่นกล่าวด้วยรอยยิ้มตงฟางฮั่นเป็นคนช่างสังเกต มองปราดเดียวก็รู้ว่าหลายวันมานี้หวังหยวนยุ่งอยู่กับการสร้างเขื่อน ส่วนหลี่ซื่อหานได้แต่อ่านหนังสือและคัดตัวอักษรอยู่ในห้องแต่นางไม่เคยบ่นเลยสักคำ แสดงให้เห็นถึงความใจกว้าง!มิน่าเล่าจึงได้เป็นภรรยาของหวังหยวน นางมีความสามารถที่สตรีทั่วไปไม่มี“เช่นนั้นก็ดี”“หากกลับไปหมู่บ้านต้าหวังก็จะปลอดภัย”“ท่านตงฟางไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของข้า”หลี่ซื่อหานกล่าวอย่างยินดีนางเห็นทุกสิ่งที่ตงฟางฮั่นทำโดยเฉพาะตั้งแต่เช้าวันนี้ รอบบริเวณที่นางอยู่ก็มีทหารเพิ่มขึ้นมากมาย หลี่ซื่อหานรู้ดีว่าคงเป็นเพราะหวังหยวนไปเมืองผี ตงฟางฮั่นจึงต้องดูแลความปลอดภัยของนางด้วยการส่งคนมาคุ้มกันมากมายสิ่งนี้อาจทำให้ตงฟางฮั่นคงต้องแบ่งใจมาดูแลนาง ซึ่งไม่ค่อยเหมาะสม“ในเมื่อฮูหยินไม่มีปัญหา ข้าจะไปจัดกำลังคนทันที”“อีกสักพักข้าจะส่งคนไปส่งฮูหยินกลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1921
“หุบปากเน่า ๆ ของเจ้าเสีย!”หลังจากต่งอวี่ได้ฟังดังนั้นจึงลุกขึ้นเดินเข้าไปหาหลิ่วหรูเยียน แล้วตะโกนใส่หน้านาง“ก่อนหน้านี้ข้ายังคิดว่าเจ้าเป็นสตรีที่งดงาม!”“แต่พอมองดูเจ้าก็มีเพียงใบหน้าปีศาจจิ้งจอก!”“ช่างน่ารังเกียจนัก!”“หากเจ้าไม่มีประโยชน์ เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะตัดหัวเจ้าไปลับดาบ?”ต่งอวี่กล่าวอย่างเกรี้ยวกราดหลิ่วหรูเยียนหันหน้าหนี ไม่สนใจต่งอวี่เลย คนต่ำต้อยเช่นนี้ไม่คู่ควรให้นางพูดด้วย!“เจ้า...” เมื่อเห็นท่าทีดูแคลนของนาง ต่งอวี่ก็โกรธมาก เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในที่สุดก็ไม่ได้เอ่ยคำใดอีกความแค้นนี้เขาจะจดจำไว้!ไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องแก้แค้นให้ได้!จะให้นางได้เห็นดีกันแน่นอน!“เอาล่ะ อย่าไปถือสานางเลย”“เจ้าไม่เห็นหรือ นางจงใจยั่วโมโหพวกเรา”“หากในอนาคตจับนางได้อีกครั้ง ถึงตอนนั้นเจ้าค่อยจัดการใช้ทุกวิธีที่มี เพื่อให้นางยอมศิโรราบ”หวังหยวนกล่าวอย่างใจเย็น ต่งอวี่จึงเดินกลับมาอยู่ข้างเขาหวังหยวนเปลี่ยนหัวข้อสนทนาเขาชี้ไปที่เมืองผีแล้วกล่าวว่า “เจ้าส่งคนไปซุ่มดูใกล้ ๆ เมืองผีแต่อย่าเพิ่งเข้าไป!”ก่อนหน้านี้สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อขาดการติดต่อไปในเมื
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1922
“ขึ้นอยู่กับว่าเจ้ามีความกล้าพอหรือไม่” หลิ่วหรูเยียนกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทันใดนั้นก็มีเสียงบางอย่างแหวกอากาศดังขึ้น ต่งอวี่รีบวิ่งมาข้างกายหวังหยวนทหารเอกสามพันนายต่างชูโล่ขึ้นสร้างกำแพงโล่ขนาดใหญ่ทันที!ลูกธนูมากมายพุ่งเข้าใส่โล่ เกิดเสียงดังกังวานราวกับลูกเห็บตก!ใต้ท้องฟ้ายามราตรีนี้ช่างน่าหวาดหวั่นนัก!“เกิดอะไรขึ้น?” หวังหยวนรีบถามต่งอวี่ขมวดคิ้วกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าพวกเราถูกพบตัวแล้ว มีคนซุ่มโจมตีพวกเราขอรับ!”“แต่รอบด้านมืดมิดไม่มีแสงไฟจึงมองไม่เห็นตำแหน่งและจำนวนของศัตรู!”“แต่ดูจากความเร็วในการยิงธนู ศัตรูคงมีจำนวนไม่น้อยกว่าพวกเราแน่นอนขอรับ!”ช่วงนี้แม้ต่งอวี่จะยุ่งอยู่กับการฝึกทหาร แต่เขาก็เป็นคนมีไหวพริบ หากไม่ใช่เพราะบ้านเมืองสงบสุขเขาคงสร้างเกียรติประวัติในสนามรบได้ไปแล้ว!เพียงไม่กี่อึดใจเขาก็วิเคราะห์สถานการณ์ได้!“พี่น้องที่ไปสอดแนมรอบเมืองผีอยู่ไหน?”“พวกเขากลับมาหมดแล้วหรือยัง?”หวังหยวนถาม“ยังไม่กลับมาขอรับ แต่ดูจากสถานการณ์แล้ว พวกเขาคงตกอยู่ในอันตราย...”ต่งอวี่ขมวดคิ้วกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักใจหวังหยวนมีสีหน้าเคร่งเครียด ไม่นึกเลยว่าเพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1923
“หรูเยียน!”“เจ้าปลอดภัยดีหรือไม่!”สาวกของพรรคทมิฬที่อยู่ข้างหน้าร้องถามด้วยความเป็นห่วง ไม่สนใจหวังหยวนและคนอื่น ๆ ทำท่าจะวิ่งเข้ามาแต่สุดท้ายก็ตั้งสติได้“ข้าปลอดภัยดี!”หลิ่วหรูเยียนรีบตอบ“ที่นี่ไม่มีสิทธิ์ให้พวกเจ้าพูดคุยกัน!”หวังหยวนพูดเสียงเย็น“เกาเล่ออยู่ที่ใด?”“ให้ข้าเห็นหน้าคนของข้าก่อน!”“พวกข้ามีความจริงใจ เดินทางมาไกลพาหลิ่วหรูเยียนมาที่นี่ หากพวกเจ้าไม่ยอมพาคนของข้าออกมาก็อย่าหาว่าข้าใจร้าย!”“สตรีผู้นี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป!”น้ำเสียงของหวังหยวนเย็นเยียบ คำพูดเต็มไปด้วยการข่มขู่!แต่ทว่าเขาไม่ได้ล้อเล่นแน่นอน!แม้หลิ่วหรูเยียนจะเป็นสตรี แต่ก็มีจิตใจชั่วร้าย ไม่ใช่คนดีแน่นอน!คงมีคนตายด้วยน้ำมือนางไม่น้อย!หากไม่ใช่เพราะนางยังมีประโยชน์ หวังหยวนคงฆ่านางไปนานแล้ว!ชายสวมหน้ากากที่เป็นหัวหน้าก้าวออกมาสองก้าว และยืนอยู่ห่างจากหวังหยวนไม่กี่ก้าว เมื่อเขามองหลิ่วหรูเยียนแล้วเห็นว่านางไม่ได้รับบาดเจ็บ เพียงแต่ดูอ่อนเพลียก็รู้สึกโล่งใจไม่นานเขาก็ออกคำสั่ง เกาเล่อที่ถูกล่ามโซ่จึงถูกพาตัวมา“กร๊อบ”เมื่อเห็นสภาพน่าเวทนาของเกาเล่อ หวังหยวนก็กำหมัดแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1924
“พวกเรากลับไปก่อนค่อยคุยกัน!”หวังหยวนรับเกาเล่อไว้ เมื่อเห็นเกาเล่อกำลังจะพูดจึงรีบกล่าวขึ้นเกาเล่อพยักหน้ารับแน่นอนว่าตอนนี้ยังไม่พ้นอันตราย ต้องรอให้ปลอดภัยก่อน!เพื่อไม่ให้เกิดปัญหา!ไม่นานต่งอวี่ก็มาพยุงเกาเล่อกลับเข้าไปในกำแพงโล่ ส่วนหวังหยวนยังคงยืนอยู่ข้างหน้า พลางมองชายสวมหน้ากากที่เป็นหัวหน้า“เจ้าคงไม่ได้มีตำแหน่งในพรรคทมิฬกระมัง?”แม้ทุกคนจะสวมหน้ากาก แต่หน้ากากของชายผู้นี้ทำจากทองคำประดับด้วยเพชรระยิบระยับ!ในยุคนี้ผู้ที่มีเพชรย่อมต้องร่ำรวยมีอำนาจ!ไม่สิ!ต่อให้มีเงินก็ยังไม่อาจครอบครองสิ่งนี้ได้ เพราะนี่เป็นสัญลักษณ์แห่งฐานะสูงส่ง!แสดงว่าชายผู้นี้ต้องไม่ธรรมดา!ชายสวมหน้ากากพาหลิ่วหรูเยียนกลับไป จากนั้นจึงเดินมาหาหวังหยวนก่อนกล่าวอย่างใจเย็น “ช่างน่าสนใจยิ่งนัก!”“ไม่นึกเลยว่าเจ้าจะช่างสังเกต มองปราดเดียวก็รู้เลยหรือว่าข้าแตกต่างจากพวกเขา?”“ใช่แล้ว!”“ข้าคือหนึ่งในสี่องครักษ์ของพรรคทมิฬ!”“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคงไม่รู้จักชื่อนี้ แต่เจ้าคงจำเรื่องที่ตระกูลว่านถูกลอบสังหารได้”“ทั้งหมดเป็นฝีมือองครักษ์นองเลือดของพรรคทมิฬ!”“องครักษ์นองเลือดอยู่ภายใต้กา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1925
“ฟึ่บ!”เมื่อโอวหยางอวี่พูดจบก็มีลูกธนูพุ่งตรงมายังหวังหยวนด้วยความเร็วสูง!ลอบสังหาร!เขาคิดจะลอบสังหารหวังหยวน!ที่พูดไปมากมายก็เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของหวังหยวนและรอคอยโอกาสนี้!เพราะหวังหยวนเป็นเสี้ยนหนามของพรรคทมิฬ ต้องฆ่าหวังหยวนพรรคทมิฬเท่านั้นจึงจะอยู่รอด!หวังหยวนเห็นลูกธนูแต่หลบไม่ทัน!ในวินาทีนั้นก็มีลูกธนูอีกดอกพุ่งมาจากด้านหลังปะทะกับลูกธนูกลางอากาศ!คนยิงธนูคือต่งอวี่!“สอนจระเข้ว่ายน้ำ!”เขาเชี่ยวชาญการยิงธนูมากที่สุด!ตั้งแต่อายุห้าขวบ เขาก็ได้รับการฝึกฝนจากบิดามารดาแล้ว เขาได้ฝึกฝนวิชาธนูทุกวันจนชำนาญ!กล่าวจบต่งอวี่จึงรีบวิ่งไปหาหวังหยวน ทหารถือโล่ก็กรูกันเข้ามาคุ้มกันหวังหยวน!ไม่กล้าประมาทอีกต่อไป!เมื่อครู่นี้หวังหยวนเกือบพลาดท่าเสียชีวิตไปแล้ว...ช่างอันตรายยิ่งนัก!หากไม่ใช่เพราะต่งอวี่ช่วยไว้ หวังหยวนคงกลายเป็นศพไปแล้วคงต้องเสียใจภายหลังอย่างหนัก!“ขอบคุณเจ้าที่ช่วยชีวิตข้าไว้!”“เมื่อกลับไปข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างงาม!”หวังหยวนตบไหล่ต่งอวี่ แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มแม้จะเพิ่งผ่านวินาทีเฉียดตายมา แต่หวังหยวนก็ไม่หวาดหวั่นราวกับไม่ใส่ใจ!ยังคงมีสง่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2062
หลายปีมานี้นางเชื่อคำพูดของตานสยงเฟยมาโดยตลอด คิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า แม้กระทั่งเกลียดชังบิดามารดาของตนเองด้วยซ้ำ!เหตุใดพวกเขาจึงทอดทิ้งนาง?ทำให้นางต้องระหกระเหินมานานหลายปี!แต่ทั้งหมดนี้กลับเป็นคำโกหกของตานสยงเฟย บิดามารดาของนางไม่ได้ทอดทิ้งนาง แต่ถูกตานสยงเฟยฆ่าตายต่างหาก!บัดนี้เมื่อความจริงปรากฏ นางจึงอยากไปเคารพหลุมศพของพวกเขา!เป็นการแสดงความกตัญญูและทำให้หมดห่วง“เป็นเช่นนี้เอง”หวังหยวนพยักหน้า“ได้!”“ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าจะพาเจ้าไปที่คุกเอง”“เพื่อป้องกันไม่ให้ตานสยงเฟยใช้อุบายอันใด”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีแปลกไป อาจจะถูกตานสยงเฟยชักจูงได้หลิ่วหรูเยียนไม่ได้ปฏิเสธ นางพยักหน้า หวังหยวนจึงพานางไปที่คุกที่จวน ทุกคนยังคงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน!ภายในคุกเนื่องจากตานสยงเฟยและพรรคพวกล้วนเป็นคนชั่ว หวังหยวนจึงสั่งให้ขังพวกเขาไว้ที่ชั้นใต้ดินของคุกที่นี่มักจะใช้ขังนักโทษอุกฉกรรจ์ยิ่งไปกว่านั้น การจะหนีออกไปจากที่นี่ก็ช่างยากเย็นพอ ๆ กับการปีนสู่สวรรค์!“หวังหยวน!”“ข้าสำนึกผิดแล้ว ขอท่านปล่อยข้าไปเถิด!”“ต่อไปนี้ข้ายินดีอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน!”“
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2061
“เจ้าไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับข้า แสดงว่าเจ้าคงอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ”“ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่เล่าให้ข้าฟังสักหน่อยล่ะ อย่างน้อยก็ให้ข้าสนุกขึ้นมาบ้าง”หวังหยวนนั่งลงข้างหลิ่วหรูเยียน เขานั่งไขว่ห้างมือวางบนราวบันไดขณะมองหลิ่วหรูเยียนด้วยรอยยิ้ม“เหตุใดท่านถึงน่ารำคาญนัก?”“ดูไม่ออกหรือว่าข้าไม่อยากคุยกับท่าน?”“รีบกลับไปดื่มกับพวกเขาซะเถอะ จะมานั่งขวางหูขวางตาข้าทำไม?”หลิ่วหรูเยียนกลอกตามองหวังหยวนแท้จริงแล้ว นางเพียงแค่รู้สึกว่างเปล่าหลังจากได้ล้างแค้นสำเร็จ ราวกับชีวิตไม่มีจุดหมายอีกต่อไป นางไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป จึงทำให้ดูเหม่อลอยและเศร้าสร้อยแต่ไม่รู้ว่าทำไม ตั้งแต่วังหยวนมาที่นี่ นางกลับรู้สึกเหมือนมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง“ว่ามาสิ เป็นอะไรไป?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่อง“ข้าอยากไปพบตานสยงเฟย”“ครั้งก่อนท่านสัญญากับข้าว่า เมื่อจับตานสยงเฟยได้จะให้ข้าจัดการเขา ยังจำได้หรือไม่?”หลิ่วหรูเยียนถาม“อืม...”หวังหยวนครุ่นคิด ใช้นิ้วเคาะขมับพิจารณาถึงข้อดีข้อเสียเรื่องของพรรคทมิฬเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อาจตัดสินใจเพียงเพราะคำพูดของคนคนเดียวได้ ยิ่งกว่านั้น เพื่อจับตานสยงเฟย ยังต้องสูญ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2060
“หวังหยวน! เจ้าช่างน่ารังเกียจ! กล้าเล่นงานแบบไม่ทันตั้งตัวหรือ?”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างเดือดดาลส่วนโอวหยางอวี่และลั่วเฉินเห็นท่าไม่ดี จึงไม่รีรอ รีบพาผู้ใต้บัญชาหนีลงจากเขา!แต่น่าเสียดาย ที่เชิงเขามีการวางกองกำลังดักไว้แล้ว!ตานสยงเฟยและคนอื่น ๆ ต่างถูกจับเป็น!การต่อสู้ครั้งนี้ หวังหยวนได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์แบบ!แต่เนื่องจากหน้าผาแห่งนี้ตั้งอยู่ในที่ห่างไกล โดยรอบไม่มีบ้านเรือนหรือเมืองจึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้ซึ่งเป็นสิ่งที่หวังหยวนต้องการเพราะที่นี่คืออาณาจักรต้าเป่ย หากหานเทารู้ว่าเขายกทัพมาในดินแดนของอาณาจักรต้าเป่ย ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร พวกเขาก็อาจจะหาเรื่องจู่โจมได้!เมื่อถึงเวลานั้น เรื่องราวคงจะวุ่นวายและเกิดความขัดแย้ง!หลังจากที่จับตานสยงเฟยและพรรคพวกได้แล้ว หวังหยวนจึงรีบกลับเมืองอู่เจียงทันที!ใช้เวลาเพียงวันครึ่งก็กลับมาถึง!ระหว่างทาง แม้ว่าจะมีคนเห็น แต่มีเกาเล่อคอยนำทาง จึงไม่ทำให้คนของอาณาจักรต้าเป่ยรู้ตัว!...ณ ที่ว่าการเมืองอู่เจียงตอนนี้ทุกคนกำลังดื่มฉลองกันอย่างสนุกสนาน!คนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์คือหวังหยวน!ส่วนเอ้อหู่และคนอื่น ๆ ต่างก็อยู่ที่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2059
หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใด นางจ้องมองตานสยงเฟยด้วยความโกรธแค้นนางต้องการล้างแค้น!“ชีวิตของเขาเป็นของเจ้า ข้าจะช่วยจับเป็นให้!”“ส่วนต่อไป เจ้าจะจัดการเขาอย่างไรก็สุดแล้วแต่เจ้า!”หวังหยวนกล่าวจบก็หยิบปืนคาบศิลาออกมาจากอก แล้วเล็งไปที่ตานสยงเฟย“ในเมื่อเจ้ารู้จักข้าดี”“เจ้าควรรู้ว่าอาวุธลับของข้าไม่มีผู้ใดเทียบได้ ใช่หรือไม่?”“ข้าแนะนำให้เจ้ายอมจำนนเสีย จะได้ไม่เจ็บตัว!”หวังหยวนเตือนมุมปากของตานสยงเฟยกระตุก เขาสืบเรื่องของหวังหยวนมานาน จึงรู้จักหวังหยวนดี และจำได้ว่าอาวุธในมือของหวังหยวนคืออะไร!ไม่ต้องพูดถึงเขา แม้แต่ขุนพลที่เก่งกาจก็ยังไม่อาจหลบอาวุธนี้ได้!ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็คว้าตัวสาวกพรรคทมิฬคนหนึ่งมาใช้เป็นโล่มนุษย์!“ปัง!”เสียงปืนดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬคนนั้นล้มลงกับพื้นต้องยอมรับว่าตานสยงเฟยช่างโหดเหี้ยม!เพื่อเอาชีวิตรอด กลับยอมเสียสละชีวิตคนอื่น ช่างน่ารังเกียจ!หวังหยวนยกปืนขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเล็งไปที่ตานสยงเฟย ไม่ให้เขามีโอกาสหนี!“หวังหยวน!”“วันนี้ไว้ชีวิตข้าเถิด ต่อไปข้าจะตอบแทนเจ้าแน่นอน!”“เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”“การบีบให้ข้าจนตรอกไม่ได้เป็นผลดีต่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2058
ลั่วเฉินพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีก เพียงแค่รีบพาผู้ใต้บัญชาออกไป!เสียงโห่ร้องแห่งการฆ่าฟันดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬล้มตายเป็นใบไม้ร่วง!ตานสยงเฟยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจ!สมาชิกพรรคทมิฬล้วนเป็นคนที่เขาฝึกฝนเอง เขาทุ่มเทมากมายเพื่อสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง!เดิมทีเขาต้องการครองแผ่นดิน แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้!สูญเสียกำลังพลไปเยอะมาก!ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย!“ตานสยงเฟย! อย่าหนีนะ!”“เจ้าคนสารเลว! หลอกลวงข้ามาหลายปี!”“ไม่เพียงแต่ฆ่าพ่อแม่ข้าเท่านั้น ยังฝึกฝนข้าให้เป็นเครื่องมือทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!”“วันนี้พวกเราต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”ขณะที่ตานสยงเฟยกำลังจะลงจากเขา หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา ในมือถือกริชเปื้อนเลือด สายตาเย็นชาราวกับคมดาบจ้องมองตานสยงเฟย!“มาคนเดียวหรือ?”เมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนมาคนเดียว ตานสยงเฟยก็หัวเราะในลำคอ เขาหันมาคว้าทวนยาวจากมือผู้ใต้บัญชาที่อยู่ด้านข้าง!เหตุผลที่ตานสยงเฟยสร้างฐานะขึ้นมาได้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีความคิดที่แตกต่าง แต่ยังเป็นเพราะฝีมือของเขาด้วย!ในยุคสงคราม ผู้แข็งแกร่งย่อมเป็นผู้ชนะ!ยิ่งกว่านั้น ฝีมือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2057
“ทุกคนขึ้นเขาเดี๋ยวนี้!”“ห้ามปล่อยให้ใครหนีรอดไปได้!”หวังหยวนออกคำสั่ง ขุนพลนายกองเริ่มเคลื่อนไหวคนที่อาศัยอยู่บนหน้าผาแห่งนี้ล้วนเป็นระดับสูงของพรรคทมิฬและมีตำแหน่งสำคัญ การกำจัดพวกเขาให้หมดสิ้น จึงจะทำให้พรรคทมิฬหายไปอย่างสมบูรณ์!ตัดวัชพืชไม่ถอนราก เมื่อลมฤดูใบไม้ผลิพัดมาก็งอกขึ้นมาใหม่!เมื่อทุกคนเข้าไปบนหน้าผาแล้ว หวังหยวนก็ออกคำสั่ง ต่งอวี่และเอ้อหู่ต่างเป็นผู้นำพาผู้ใต้บัญชาบุกขึ้นไปบนยอดเขา!ส่วนหวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็ตามไปติด ๆ!“เจ้าจะทำอะไร?”หวังหยวนหันไปคว้าแขนหลิ่วหรูเยียน แล้วถามขึ้นหลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเย็นชา กำหมัดแน่น สีหน้าโกรธเกรี้ยวนางขมวดคิ้วกล่าวว่า “ข้าจะขึ้นไปล้างแค้นด้วยตัวเอง!”“ไม่เพียงแต่ข้าเกือบตายเท่านั้น แม้แต่บิดามารดาข้าก็ถูกคนของพรรคทมิฬฆ่าตาย จะปล่อยพวกมันไปได้อย่างไร?”“วันนี้ไม่มีใครหยุดข้าได้ ข้าจะฆ่าตานสยงเฟย ล้างแค้นให้พ่อแม่!”พูดจบ หลิ่วหรูเยียนก็สะบัดแขนหวังหยวนออก ก่อนจะชักกริชออกมาแล้ววิ่งขึ้นไปบนยอดเขา!แม้ว่านางจะเป็นคนบอกที่ตั้งฐานทัพนี้ให้หวังหยวน แต่ไม่มีใครรู้จักที่นี่ดีไปกว่านาง!ไม่นานพวกหวังหยวนก็ขึ้นไปถึงยอดเขา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2056
หวังหยวนกลอกตามองเอ้อหู่ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “ชีวิตของทหารที่อยู่ข้างหลังเจ้าล้วนอยู่ในมือเจ้า!”“การที่เจ้าพาพวกเขามาเสี่ยงอันตราย หากไม่มีอะไรผิดพลาดก็ดีไป แต่หากเกิดความผิดพลาด เจ้าจะเผชิญหน้ากับครอบครัวของพวกเขาได้อย่างไร?”“อย่าลืมว่าการเป็นขุนพลไม่ใช่แค่เพื่อรบชนะ!”“แต่ต้องชนะอย่างสวยงาม ลดการสูญเสียให้มากที่สุด!”ทุกคนต่างตกตะลึงเดิมทีพวกเขาคิดว่าการติดตามหวังหยวนก็เพื่อหาเลี้ยงชีพ ในยุคสงคราม การมีข้าวกินก็ดีมากแล้วชีวิตพวกเขาจะสำคัญอะไร?ในสายตาของชนชั้นสูง ชีวิตพวกเขาไม่ต่างจากเศษหญ้า!เป็นเพียงเครื่องมือในการแย่งชิงอำนาจ!แต่หวังหยวนกลับมีเมตตา เห็นใจพวกเขา ทำให้พวกเขาซาบซึ้งจริง ๆ!ในตอนนี้ทุกคนต่างก็ตัดสินใจแล้ว แม้ว่าจะต้องสูญเสียมากมาย พวกเขาก็ยินดีสละชีพเพื่อช่วยหวังหยวนพิชิตหน้าผาแห่งนี้ และฆ่าคนของพรรคทมิฬให้หมดสิ้น!“รีบก่อไฟทำอาหาร!”“เมื่อทุกคนอิ่มท้องแล้วก็คงถึงเวลาพอดี!”“จำไว้! ห้ามส่งเสียงดัง ประเดี๋ยวพวกมันจะรู้ตัว!”“หากพวกมันรู้ตัวจะเป็นอันตรายต่อพวกเรา!”หวังหยวนกำชับทุกคนพยักหน้ารับ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2055
ในช่วงเวลาไม่กี่วันต่อมา ด้วยการนำทางของหลิ่วหรูเยียน หวังหยวนและคนอื่น ๆ จึงไม่หลงทาง เดินทางมาถึงเชิงผาได้อย่างรวดเร็ว!บัดนี้สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อก็ได้แทรกซึมเข้าไปในพื้นที่โดยรอบแล้วหวังหยวนและคนอื่น ๆ ตั้งค่ายอยู่ในป่าแห่งหนึ่งเมื่อมองไปรอบ ๆ จะเห็นเงาคนมากมาย พวกเขาล้วนเป็นสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อ“สืบทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหรือ?”หวังหยวนสวมชุดเกราะเตรียมพร้อมรับมือกรณีฉุกเฉินและป้องกันการโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัว!เกาเล่อรีบเข้ามารายงานด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “สืบเรียบร้อยแล้วขอรับ คนร้ายอยู่บนเขาลูกนี้!”“แต่ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังขนย้ายสิ่งของ ตั้งแต่ที่พวกเรามาถึงก็เห็นรถม้าลงมาจากเขาไม่ต่ำกว่าร้อยคันแล้ว!”“แต่พวกเราไม่ได้ลงมือเพื่อไม่ให้พวกมันตื่นตัว!”“ข้าได้ส่งคนไปตามเส้นทางที่พวกมันใช้ หลังจากที่พวกเราจัดการเรื่องบนหน้าผาแล้ว จากนั้นจึงไปกวาดล้างพวกมัน!”“แล้วทรัพย์สมบัติของพวกมันก็จะตกเป็นของพวกเรา!”หวังหยวนพยักหน้าอย่างพึงพอใจเรื่องนี้จัดการได้ดีมาก!เหตุผลที่พรรคทมิฬเติบโตอย่างรวดเร็วก็เพราะความร่ำรวย!หากตัดเส้นทางการเงินของพวกมัน แม้ว่าตานเฟยจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2054
ตานเฟยยิ้มอย่างพึงพอใจช่วงนี้หลังจากถูกหวังหยวนจับตามอง เขารู้สึกเหมือนมีคนคอยจ้องมองทุกการกระทำของเขาอยู่ตลอดเวลา!แม้แต่การหาสาวกใหม่ก็ยังยากลำบาก!หวังหยวนคอยขัดขวางเขา เขาจึงต้องสั่งสอนหวังหยวนบ้าง!แต่น่าเสียดาย...ยังหาโอกาสไม่ได้!ยิ่งไปกว่านั้น ตานเฟยไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าตนเองต่างกับหวังหยวน แล้วจะสู้หวังหยวนได้อย่างไร?อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังไม่ได้!ดังนั้นแม้ว่าในใจจะเคียดแค้นอาฆาต แต่ย่อมต้องหลีกเลี่ยง“ที่เจ้าทำงานสำเร็จก็แค่ช่วยถ่วงเวลาเท่านั้น”“ตราบใดที่หลิ่วหรูเยียนยังมีชีวิตอยู่ นางก็เหมือนระเบิดเวลาที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ!”“ดังนั้นก่อนที่พวกเราจะฆ่านางได้ พวกเราต้องระวังตัวและดำเนินแผนการต่อไป!”“พยายามขนย้ายสิ่งของออกไป หากถึงเวลาจำเป็น พวกเราก็ต้องทิ้งฐานที่มั่นแห่งนี้”ทุกคนต่างรู้สึกเสียดายหน้าผาแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ดี ไม่เพียงแต่มีชัยภูมิที่ได้เปรียบเท่านั้น แต่ยังปลอดภัยมากอีกด้วย!จึงทำให้พวกเขาเติบโตได้อย่างรวดเร็ว!แม้ว่าสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อจะกระจายอยู่ทั่วดินแดนทั้งเก้า แต่ก็ไม่ได้ตรวจสอบพื้นที่ใกล้เคียงหน้าผาแห่งนี้!แต่น่าเสียดา
