บทที่ 1914

แน่นอนว่าเขาอยากใช้โอกาสนี้ร่ำสุราและพูดคุยกันอย่างเจาะลึก

เฉินเจิ้นหนานรู้สึกโล่งใจ อย่างไรเสียเขาก็ได้กิจการเพิ่มขึ้นมาบ้าง

แม้จะไม่ได้เป็นใหญ่ที่สุดในเมืองอู่เจียง แต่ได้รับความคุ้มครองจากหวังหยวนก็เพียงพอแล้ว...

จนกระทั่งล่วงเข้ายามดึก หวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็แยกย้ายกันออกจากร้านไป

บรรยากาศร่ำสุราครั้งนี้เต็มไปด้วยความครื้นเครง

กลับมาถึงที่พักก็เห็นสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อนั่งรออยู่นานแล้ว

เดิมทีเขาเมาสุรา แต่เมื่อเห็นสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อก็รู้สึกตาสว่างขึ้นมาทันที

“มีข่าวของเกาเล่อแล้วหรือ?”

สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อพยักหน้า สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล หลังจากที่ลังเลอยู่นานก็พูดออกมา “ข้าเพิ่งได้รับข่าวว่าเกิดเรื่องขึ้นกับพวกท่านเกาเล่อแล้ว...”

“อะไรนะ?”

“รีบไปเก็บข้าวของ ข้าจะไปเมืองผีเดี๋ยวนี้!”

หวังหยวนพูดเสียงดัง

เกาเล่อเป็นดั่งพี่น้องของเขา หลายปีมานี้หากไม่มีเกาเล่อช่วยเหลือ เขาจะทำทุกสิ่งอย่างราบรื่นเช่นนี้ได้อย่างไร?

กล่าวได้ว่าเกาเล่อมีบทบาทสำคัญยิ่งกว่าพี่น้องต้าหู่และเอ้อหู่เสียอีก!

ในเมื่อเกิดเรื่องกับเกาเล่อ หวังหยวนย่อมไม่อาจอยู่เฉย