LOGINShare
บทที่ 1729
Last Updated:
2024-10-23 16:00:00Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1730
“ถึงแม้หน้าตาจะไม่น่ารับประทานนัก แต่รสชาติก็ยังอร่อยใช้ได้”“ข้าคิดจะเผยแพร่สิ่งนี้ไปทั่ว เพื่อให้ทุกคนได้ลิ้มลองความอร่อยนี้”การทำให้ประชาชนในเมืองหลิงร่ำรวย ไม่ใช่เพียงแต่ทำให้พวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้น แต่ต้องตอบสนองความต้องการทางจิตใจของพวกเขาด้วย!การกินดื่มเป็นรากฐานของการดำรงชีวิตของผู้คนเพราะในสภาพแวดล้อมปัจจุบัน ไม่มีสิ่งบันเทิงเหมือนในยุคสมัยของเขา ในชีวิตประจำวันก็ทำได้เพียงแต่งกลอน ดื่มสุรากันให้สนุกสนานเท่านั้น“ไข่เยี่ยวม้านี้จะต้องได้รับความนิยมอย่างมาก!”“ข้าจะไปเผยแพร่สูตรไข่เยี่ยวม้านี้ให้ทุกคน!”“เจียวเจียวไม่ได้ชิมของอร่อยเช่นนี้ คงเสียใจจนอกตรมเป็นแน่!” หลี่ซื่อหานกล่าวด้วยรอยยิ้มหวังหยวนหยิบกระดาษและพู่กันมาเขียนสูตรง่าย ๆ แล้วส่งให้หลี่ซื่อหาน “เช่นนั้นก็ช่วยข้าส่งสูตรนี้ให้กับเจ้าของร้านอาหารต่าง ๆ ด้วย”“ได้เลยเจ้าค่ะ” หลี่ซื่อหานพยักหน้าแล้วเดินออกไปหวังหยวนล้างมือ กำลังจะเริ่มศึกษาสิ่งสนุก ๆ ต่อ พลันหันไปเห็นถงจื่อเจี้ยนเดินเข้ามาด้วยสีหน้าร้อนรน“ท่านขุนพล”“มีเรื่องต้องรายงานท่านขอรับ” หวังหยวนกล่าวโดยไม่หันกลับมามอง “ข้าได้มอบหมายทุกอย่า
Last Updated : 2024-10-23บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1731
“เราเพียงแต่สร้างโครงสร้างสูง แล้วติดตั้งรอกไว้ด้านบน ด้านล่างก็ติดตั้งเชือก ก็จะสามารถขนหินได้อย่างประหยัดแรงขึ้นมาก”“ในกระบวนการทั้งหมด เราเพียงแต่ควบคุมก็พอ” หวังหยวนเผยรอยยิ้มมุมปากนี่คือประโยชน์ของสมอง!สามารถแก้ปัญหาที่ถงจื่อเจี้ยนกล่าวได้อย่างสมบูรณ์“สิ่งนี้วิเศษถึงเพียงนั้นเลยจริงหรือขอรับ?” ถงจื่อเจี้ยนกล่าวด้วยความสงสัยหวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอน เมื่อท่านสร้างรอกเสร็จแล้ว ท่านก็จะรู้ประโยชน์ของมันเอง เมื่อถึงเวลานั้น ท่านจะต้องประหลาดใจ”ถงจื่อเจี้ยนพยักหน้า แล้วถือภาพร่างไปอย่างมีความสุข…ในอีกไม่กี่วันต่อมา ไข่เยี่ยวม้าได้รับความนิยมอย่างมากจนแพร่หลายไปทั่วเมืองถงจื่อเจี้ยนสร้างรอกเสร็จแล้ว ทุกคนกำลังใช้รอกขนหินถึงแม้จะยังคงลำบากอยู่บ้าง แต่ก็ลดการใช้แรงงานคนได้มากและช่วยทุ่นแรงได้มากแผนการสร้างบ้านก็เริ่มต้นอย่างเป็นทางการวันนี้ขณะที่หวังหยวนกำลังศึกษาเรื่องอาหารในห้อง ก็เห็นต้าหู่เดินเข้ามาจากด้านนอก“พี่หยวน มีคนขอเข้าพบขอรับ”“ใคร?” หวังหยวนถามโดยไม่เงยหน้าขณะนี้เขามีความคิดเดียว นั่นคือการสร้างเมืองหลิงให้เป็นเมืองใหญ่โดยเร็วที่ส
Last Updated : 2024-10-24บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1732
ไม่ช้าไม่นานทั้งสองก็มาถึงโรงเตี๊ยมใหญ่ที่สุดในเมืองเมืองหลิงหอหิมะจรัสเมื่อหวังหยวนเดินเข้าไป ลูกค้าที่นั่งอยู่รอบ ๆ ก็ลุกขึ้นมองหวังหยวนด้วยความเคารพ“ท่านหวังมาแล้ว เชิญด้านในเถิดขอรับ!” เจ้าของร้านรีบออกมาต้อนรับด้วยตัวเองหวังหยวนมาที่หอหิมะจรัส นับเป็นเกียรติอย่างยิ่ง“ข้าได้นัดหมายไว้ที่ชั้นบน ทุกท่านก็ทำธุระของตนเองไปเถิด ไม่ต้องเกรงใจ” หวังหยวนโบกมือให้ทุกคนในพริบตาเขาก็ขึ้นไปชั้นสองแล้วในห้องรับรองชั้นสอง ชายคนหนึ่งสวมชุดผ้าไหมกำลังนั่งอยู่ เบื้องหลังเขามีผู้ติดตามสองคนแต่บริเวณขมับของทั้งสองนูนสูง และใบหน้าก็มีกลิ่นอายแห่งการสังหาร เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ฝึกฝนวิทยายุทธเมื่อหวังหยวนและคนของเขามาถึง ชายสวมชุดผ้าไหมก็ลุกขึ้น แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านคงเป็นท่านหวังใช่หรือไม่?”“ได้ยินชื่อเสียงมานานแล้ว!”“ข้าชื่อว่านเชียนซาน”“หากท่านไม่รังเกียจ เรียกข้าว่าเชียนซานก็ได้ขอรับ”หวังหยวนนั่งลง เขาโบกมือให้ว่านเชียนซาน แล้วกล่าวว่า “ข้าเองก็ได้ยินชื่อเสียงของท่านว่านมาแล้ว ได้ยินว่าธุรกิจของท่านรุ่งเรืองยิ่งนัก”“ข้าจะรังเกียจท่านว่านได้อย่างไร?”“แต่ไม่ทราบว
Last Updated : 2024-10-24บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1733
“โอ้?”หวังหยวนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ว่านเชียนซานเป็นบุคคลแรกที่กล้าพูดจาโอ้อวดต่อหน้าเขาต้องรู้ว่าเขาไม่ใช่คนของโลกนี้ ย่อมมีความรู้กว้างขวางไม่มีวัสดุใดในที่นี้ที่ทำให้เขาตื่นตาตื่นใจและก็เพราะเหตุนี้ หวังหยวน จึงสามารถพัฒนาหมู่บ้านต้าหวังเพียงแห่งเดียวจนเจริญรุ่งเรืองขึ้นมาได้ ทีละนิดจนมาถึงจุดนี้ ขณะที่กำลังสนทนา ว่านเชียนซานก็หยิบเหล็กเย็นชิ้นหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อ แล้วส่งให้หวังหยวน“ท่านหวังรู้จักวัสดุชิ้นนี้หรือไม่?”“นี่…”ไม่เพียงหวังหยวนเท่านั้นที่ตกตะลึง แม้แต่ต้าหู่ก็เบิกตาโพลงพวกเขาสัมผัสอาวุธมานาน ย่อมรู้ว่าเหล็กเย็นตรงหน้าเป็นวัสดุชั้นเยี่ยม!แต่วัสดุชิ้นนี้หายากยิ่งนัก ว่านเชียนซานได้มาอย่างไร? “ข้าจะบอกความจริงแก่ท่าน ข้ามีเหล็กเย็นเช่นนี้อีกมาก เพียงพอที่จะสร้างอาวุธและเกราะให้แก่ท่านได้มากมายมหาศาล”“หากท่านหวังต้องการ ท่านสามารถจัดเตรียมอุปกรณ์ที่ทำจากเหล็กเย็นให้แก่ทหารของท่านได้ทั้งหมด”ว่านเชียนซานพูดด้วยท่าทีแน่วแน่ ไม่ได้พูดเล่นแม้แต่น้อยหวังหยวนถึงกับตกตะลึง เขาจ้องมองว่านเชียนซานอยู่นาน แล้วจึงถามด้วยความสงสัยว่า “แล้วท่านต้องการสิ่งใดจากข
Last Updated : 2024-10-24บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1734
ราวกับกลัวว่าหวังหยวนจะไม่ยินยอมตกลงด้วย“ในเมื่อท่านพูดถึงขนาดนี้แล้ว”“ถ้าท่านมีเวลา ก็พาไปพบลูกสาวของท่านก่อนได้”หวังหยวนกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปทางประตูเมื่อเดินออกจากโรงเตี๊ยม หวังหยวนโบกมือให้ต้าหู่ “รีบติดต่อเกาเล่อให้เขามาพบข้าโดยเร็ว บอกว่าข้ามีเรื่องสำคัญจะปรึกษา”ต้าหู่ไม่กล้าถามมาก ส่วนชายคนนั้นก็ได้เดินออกไปแล้วเช่นกัน…หนึ่งชั่วยามต่อมา เกาเล่อก็มาถึงหมู่บ้านต้าหวังขณะนั้น หวังหยวนยังคงก้มหน้าง่วนอยู่ที่โต๊ะ กำลังศึกษาอาหารรสเลิศนานาชนิดอยู่“มาแล้วหรือ”เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่หน้าประตู หวังหยวนก็กล่าวโดยไม่เงยหน้าขึ้น“ท่านรู้ได้อย่างไรขอรับว่าเป็นข้า?”เกาเล่อเดินไปนั่ง แล้วรินน้ำชาให้ตัวเองหนึ่งถ้วย“ข้าได้ยินเสียงฝีเท้าของเจ้า”หวังหยวนยืดตัวอย่างเกียจคร้าน วางงานในมือลง ก่อนจะไปนั่งลงข้างเกาเล่อ“ในบ้านหลังนี้มีภรรยาของข้าหลายคนอาศัยอยู่ร่วมกัน”“แน่นอนว่าข้ารู้จักพวกนางเป็นอย่างดี”“ปกตินอกจากคนของข้าแล้ว ก็มีเพียงต้าหู่และเอ้อหู่เท่านั้นที่จะเข้ามาในบ้านหลังนี้ได้”“แต่ฝีเท้าของสองคนนั้นหนัก ต่างจากเจ้า เพราะเหตุนี้
Last Updated : 2024-10-24บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1735
“พ่อค้าย่อมแสวงหาผลประโยชน์”“ดังนั้นท่านจงวางใจเถิด ในเมื่อเขาได้มาเสนอความร่วมมือกับท่านเอง ก็จงให้โอกาสเขาเถิดขอรับ จะเป็นประโยชน์แก่ทั้งท่านและเขา เหตุใดจึงจะไม่สนใจเล่า?”เกาเล่อเป็นบุคคลที่ฉลาดหลักแหลมหวังหยวนพยักหน้า แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ดี ครั้งนี้ข้าจะเชื่อเจ้า”“ท่านควรเชื่อข้า ถูกต้องแล้ว เพราะข้าเป็นดวงตาของท่าน”เกาเล่อหัวเราะ ทั้งสองสนทนากันอีกเล็กน้อยแล้วแยกย้ายกันไปเนื่องจากการประดิษฐ์รอก ความก้าวหน้าในการก่อสร้างจึงรวดเร็วขึ้น ช่วยประหยัดแรงงานเป็นอย่างมาก ทุกคนจึงมีความสุขมากต่างก็มีกำลังใจในการทำงานเต็มที่เช้าวันนั้นหวังหยวนเดินทางไปยังสถานที่ก่อสร้าง เมื่อมองไปรอบ ๆ จึงพบว่าบริเวณรากฐานที่สร้างด้วยหินมีผู้คนมากมายกำลังทำงานอย่างขะมักเขม้น“ท่านหวัง ท่านมาแล้ว”ชายคนหนึ่งที่กำลังทำงานรีบวิ่งมาทักทายหวังหยวนในเมืองหลิง ไม่มีใครไม่รู้จักหวังหยวน และไม่มีใครไม่รู้ชื่อเสียงของเขาหากปราศจากชายผู้นี้ พวกเขาก็คงไม่มีชีวิตที่ดีเช่นทุกวันนี้ได้หวังหยวนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ข้ามาดูความคืบหน้าในการก่อสร้าง”“ข้าได้ยินว่าพวกเจ้าทำงานที่นี่ในเวลากลางวันและ
Last Updated : 2024-10-25บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1736
“มีอาการอาเจียนและท้องเสีย แต่นี่ก็เป็นเพียงอาการของไข้หวัดธรรมดาเท่านั้นขอรับ”“ก่อนหน้านี้ตอนที่พวกเรายังอดอยาก ชีวิตยากลำบากกว่าตอนนี้มาก”“ถึงแม้พวกเขาจะป่วย แต่ตอนนี้ก็ยังมีข้าวปลาอาหารกินใช่หรือไม่ขอรับ?”เฉินหย่งรีบพูดพร้อมพยายามจะเปลี่ยนเรื่อง แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังเข้ามาอย่างเร่งรีบจากด้านหลัง ชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งมาอย่างรวดเร็ว เขาหายใจหอบขณะชี้ไปทางด้านหลัง แล้วกล่าวว่า “พี่หย่ง แย่แล้ว มีคนตาย…”มีคนตายหรือ?สถานการณ์ตอนนี้แย่ลงกว่าเดิม แม้แต่สีหน้าของหวังหยวนก็เปลี่ยนไปทันที“รีบพาข้าไปดูเดี๋ยวนี้”ก่อนที่เฉินหย่งจะถาม หวังหยวนก็กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาเฉินหย่งไม่กล้าชักช้า รีบเดินพาคนรอบตัวพร้อมกับหวังหยวนไปยังภายในสถานที่ก่อสร้างเมื่อไปถึงบริเวณที่พักมีชายหลายคนนอนอยู่บนเตียงและกำลังไอไม่หยุด บนพื้นเต็มไปด้วยอาเจียน บรรยากาศอบอุ่นไปด้วยกลิ่น เหม็นคลุ้งจนชวนคลื่นไส้ หวังหยวนมองดูสถานการณ์ตรงหน้าพลางยกมือขึ้นปิดจมูกโดยไม่รู้ตัว“รีบเปิดหน้าต่างทั้งหมดเพื่อระบายอากาศเดี๋ยวนี้!”หวังหยวนรีบสั่งเสียงดังเขาไม่ใช่คนของโลกนี้ จึงพอจะมีความรู้เกี่ยวกับ
Last Updated : 2024-10-25บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1737
หมอจากเมืองต้องใช้เวลาหนึ่งชั่วยามจึงจะมาถึง หวังหยวนและเฉินหย่งรีบเข้าไปสอบถามเรื่องอาการ“ท่านหวัง สภาพของผู้ป่วยไม่สู้ดีนัก”“แต่ท่านจงวางใจเถิด พวกเขาไม่ได้เป็นโรคระบาดขอรับ แต่เป็นเพราะได้รับพิษบางอย่าง…”“และพิษชนิดนี้แปลกประหลาดยิ่งนัก ไม่ได้ถึงแก่ชีวิตแต่ทรมานยิ่งนัก พิษไม่ได้รุนแรงนัก และร่างกายของพวกเขามีความสามารถในการเยียวยาตนเอง คาดว่าหลังจากระยะเวลาหนึ่ง พวกเขาก็จะหายเป็นปกติได้ในไม่ช้า”เป็นเช่นนั้นเองหวังหยวนค่อยคลายกังวลลงได้ไม่ใช่โรคระบาดก็ดีแล้ว“ขออภัยขอรับ ข้ายังไม่เคยพบเห็นพิษชนิดนี้มาก่อน จึงไม่อาจช่วยรักษาให้พวกเขาหายเร็วขึ้นได้”“หากท่านหวังไม่เชื่อข้า ก็จงเชิญหมออีกหลายคนมาตรวจดูได้ขอรับ”หมอถอนหายใจยาว เขาเป็นหมอมานานหลายปี เพิ่งเคยพบเจอเหตุการณ์เช่นนี้เป็นครั้งแรก“ในเมื่อท่านหมอกล่าวเช่นนี้แล้ว ข้าก็เชื่อท่าน”“และในเมืองหลิง ใครเล่าจะไม่รู้จักฝีมือทางการแพทย์ของท่าน?”“วันนี้ข้ารบกวนท่านแล้ว ข้าจะให้คนนำค่ารักษาพยาบาลไปให้ท่านในภายหลัง”หวังหยวนกล่าว เขาไม่อาจปล่อยให้คนอื่นทำงานโดยเปล่าประโยชน์ได้หมอรีบยกมือปฏิเสธ “ท่านหวังไม่ต้องเกรงใ
Last Updated : 2024-10-25
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2066
“เท่าที่ข้ารู้ พรรคทมิฬมีทรัพย์สมบัติมากมาย!”“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่ที่ใด?”“ก่อนที่ข้าจะบุกหน้าผา ได้ยินว่าของพวกนั้นถูกขนย้ายไปแล้วจริงหรือไม่?”หวังหยวนมองไปที่โอวหยางอวี่ แล้วถามตรงประเด็นโอวหยางอวี่พูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่เอ่ยคำใด“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ลั่วเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะลั่น“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคิดว่าท่านประมุขไม่รู้ความทะเยอทะยานของเจ้าหรือ?”“เรื่องสำคัญเช่นนี้ จะบอกคนชั่วเช่นเจ้าได้อย่างไร?”“ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะประจบสอพลอก็คงไม่มีโอกาสแล้วกระมัง?”นี่...โอวหยางอวี่รู้สึกจนใจ หน้าแดงก่ำ เขาไม่รู้ที่ซ่อนทรัพย์สมบัติจริง ๆ!ไม่เช่นนั้นเขาคงบอกหวังหยวนไปแล้วเพื่อเอาชีวิตรอด!หวังหยวนจะมองความคิดของโอวหยางอวี่ไม่ออกได้อย่างไร?เขาหรี่ตาลง ก่อนจะเตะโอวหยางอวี่ แล้วหันไปพยักหน้าให้หลิ่วหรูเยียน เขาชี้ไปที่โอวหยางอวี่ แล้วกล่าวว่า “คนผู้นี้ไร้ประโยชน์ เจ้าจัดการเขาเถิด!”“จะปล่อยเขาไปหรือจะฆ่าเขาก็สุดแล้วแต่เจ้า ไม่ต้องถามข้า!”หลิ่วหรูเยียนดีใจ รู้สึกซาบซึ้งใจมากส่วนโอวหยางอวี่กลับมีสีหน้าหวาดกลัว รีบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2065
“ได้เลย!”หวังหยวนยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นจึงพาหลิ่วหรูเยียนไปยังสวนหลังบ้านเนื่องจากงานเลี้ยงยังไม่เลิก ทุกคนยังคงดื่มกินอย่างสนุกสนาน หวังหยวนจึงใช้สวนหลังบ้านเป็นสถานที่สอบสวนไม่นานต่งอวี่ก็พาโอวหยางอวี่และลั่วเฉินมา ข้างหลังพวกเขามีทหารหลายคน“ท่านหวัง!”“ท่านโปรดอย่าทำร้ายข้าเลย!”“ก่อนหน้านี้ข้าตาบอด จึงได้ไปอยู่กับตานสยงเฟย แต่ตอนนี้ข้าสำนึกผิดแล้ว หากท่านให้โอกาสข้า ต่อไปข้ายินดีรับใช้ท่านให้ดีที่สุดขอรับ!”“หากท่านไม่ต้องการใช้ข้าก็ปล่อยข้าไปเถิด ข้าจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าท่าน และจะไม่สร้างความเดือดร้อนใด ๆ ให้ท่านแน่นอนขอรับ!”โอวหยางอวี่รีบคุกเข่าลงอ้อนวอนขอความเมตตา!ครั้งก่อน แม้แต่ตอนอยู่บนหน้าผา เขาก็หมดอำนาจแล้ว ได้แต่ถูกขังอยู่ในห้องทุกวันแม้ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นเพราะหวังหยวน แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาเป็นนักโทษ หากไม่สามารถพูดโน้มน้าวหวังหยวนได้ ต่อไปเขาก็คงมีแต่ต้องตายเท่านั้น!วันชื่นคืนสุขผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว!หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ ช่างเป็นคนขี้ขลาดนัก!เพิ่งจะพบหน้ากันก็คุกเข่าขอความเมตตาแล้วหรือ?ครั้งก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2064
หวังหยวนเดินไปหาหลิ่วหรูเยียน แล้วถามด้วยรอยยิ้ม“ข้าจำได้”“เพียงแต่...”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีลังเล ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “เพียงแต่สถานการณ์ตอนนี้ต่างจากตอนนั้น ข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผลและรู้จักกาลเทศะ!”“ในเมื่อตานสยงเฟยมีประโยชน์ต่อท่าน ข้าจะฆ่าเขาเพื่อความสาแก่ใจเพียงครู่เดียวได้อย่างไร?”สุดท้ายหลิ่วหรูเยียนก็รีบวิ่งออกไป ไม่อยากเห็นหน้าตานสยงเฟยอีก!ไม่เช่นนั้นนางเกรงว่าตนเองจะอดใจไม่ไหว ลงมือฆ่าเขาจนทำลายแผนการของหวังหยวน!“เจ้าช่างโชคดี”“ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังรักษาหัวไว้บนบ่าได้”หวังหยวนมองตานสยงเฟยด้วยสายตาเย็นชา ไม่ได้เอ่ยคำใด แล้วเดินออกไปข้างหลังมีเพียงเสียงหัวเราะอันน่ารังเกียจของตานสยงเฟยในเมื่อเขามีไพ่ตายอยู่ในมือก็ไม่ต้องกลัวตาย!สักวันหนึ่ง เขาจะต้องเป็นอิสระ!...“ช้าก่อน!”หลังจากออกจากคุกแล้ว หวังหยวนก็รีบวิ่งตามหลิ่วหรูเยียนไปหลิ่วหรูเยียนหันกลับมามองหวังหยวน แล้วถามด้วยความสงสัยว่า “มีเรื่องอะไรอีกหรือ?”“ข้าแค่อยากถามเจ้าว่า ในบรรดาคนของพรรคทมิฬที่พวกเราจับมาได้มีคนระดับสูงคนอื่น ๆ อีกหรือไม่?”พรรคทมิฬมีรากฐานที่แข็งแกร่ง มีสาวกมากมาย แสดงว่าคงคนม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2063
ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็หัวเราะลั่น ปรากฏว่าเป็นเช่นนี้เอง!“ดูเหมือนว่าข้ายังมีประโยชน์อยู่บ้าง สิ่งที่เจ้าต้องการคือทรัพย์สมบัติของข้างั้นหรือ?”“แต่ก็ดี พวกเรามาทำข้อตกลงกัน!”“หากเจ้าปล่อยข้าไป ทรัพย์สมบัติและทรัพยากรทั้งหมดของข้าจะเป็นของเจ้า แต่หากเจ้าไม่ยอมรับข้อเสนอ เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้สิ่งเหล่านั้น!”ตานสยงเฟยกล่าว พร้อมกับจ้องหน้าหวังหยวน“จริงสิ”“หลิ่วหรูเยียนกลายเป็นคนของเจ้าแล้ว หากเจ้าไม่เชื่อคำพูดข้าก็ลองถามนางดู ว่าทรัพย์สมบัติของข้ามากมายมหาศาลจริงหรือไม่!”“ถามดูก็รู้ผล!”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างมั่นใจเหตุผลที่เขาสามารถสร้างพรรคทมิฬและรวบรวมสาวกมากมายจนมีอิทธิพลในดินแดนทั้งเก้าได้ ก็เพราะเขามีทรัพย์สมบัติมหาศาล!แม้ว่าจะเทียบกับหวังหยวนไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ใช่ธรรมดาอย่างแน่นอน!อย่างน้อยในดินแดนทั้งเก้าก็ยังมีที่ให้เขายืนหยัดในฐานะผู้นำ!หลิ่วหรูเยียนที่ยืนอยู่ข้างหลังหวังหยวนกำหมัดแน่น ไม่เอ่ยคำใด แต่ทุกคนต่างก็สัมผัสได้ถึงความโกรธของนาง!ความแค้นเพราะบิดาถูกสังหารนั้นไม่อาจลืมเลือน!ศัตรูอยู่ตรงหน้า แต่นางกลับทำอะไรไม่ได้ ช่างไร้ความสามารถ!“เขาพูดจริงหรือ?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2062
หลายปีมานี้นางเชื่อคำพูดของตานสยงเฟยมาโดยตลอด คิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า แม้กระทั่งเกลียดชังบิดามารดาของตนเองด้วยซ้ำ!เหตุใดพวกเขาจึงทอดทิ้งนาง?ทำให้นางต้องระหกระเหินมานานหลายปี!แต่ทั้งหมดนี้กลับเป็นคำโกหกของตานสยงเฟย บิดามารดาของนางไม่ได้ทอดทิ้งนาง แต่ถูกตานสยงเฟยฆ่าตายต่างหาก!บัดนี้เมื่อความจริงปรากฏ นางจึงอยากไปเคารพหลุมศพของพวกเขา!เป็นการแสดงความกตัญญูและทำให้หมดห่วง“เป็นเช่นนี้เอง”หวังหยวนพยักหน้า“ได้!”“ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าจะพาเจ้าไปที่คุกเอง”“เพื่อป้องกันไม่ให้ตานสยงเฟยใช้อุบายอันใด”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีแปลกไป อาจจะถูกตานสยงเฟยชักจูงได้หลิ่วหรูเยียนไม่ได้ปฏิเสธ นางพยักหน้า หวังหยวนจึงพานางไปที่คุกที่จวน ทุกคนยังคงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน!ภายในคุกเนื่องจากตานสยงเฟยและพรรคพวกล้วนเป็นคนชั่ว หวังหยวนจึงสั่งให้ขังพวกเขาไว้ที่ชั้นใต้ดินของคุกที่นี่มักจะใช้ขังนักโทษอุกฉกรรจ์ยิ่งไปกว่านั้น การจะหนีออกไปจากที่นี่ก็ช่างยากเย็นพอ ๆ กับการปีนสู่สวรรค์!“หวังหยวน!”“ข้าสำนึกผิดแล้ว ขอท่านปล่อยข้าไปเถิด!”“ต่อไปนี้ข้ายินดีอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน!”“
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2061
“เจ้าไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับข้า แสดงว่าเจ้าคงอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ”“ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่เล่าให้ข้าฟังสักหน่อยล่ะ อย่างน้อยก็ให้ข้าสนุกขึ้นมาบ้าง”หวังหยวนนั่งลงข้างหลิ่วหรูเยียน เขานั่งไขว่ห้างมือวางบนราวบันไดขณะมองหลิ่วหรูเยียนด้วยรอยยิ้ม“เหตุใดท่านถึงน่ารำคาญนัก?”“ดูไม่ออกหรือว่าข้าไม่อยากคุยกับท่าน?”“รีบกลับไปดื่มกับพวกเขาซะเถอะ จะมานั่งขวางหูขวางตาข้าทำไม?”หลิ่วหรูเยียนกลอกตามองหวังหยวนแท้จริงแล้ว นางเพียงแค่รู้สึกว่างเปล่าหลังจากได้ล้างแค้นสำเร็จ ราวกับชีวิตไม่มีจุดหมายอีกต่อไป นางไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป จึงทำให้ดูเหม่อลอยและเศร้าสร้อยแต่ไม่รู้ว่าทำไม ตั้งแต่วังหยวนมาที่นี่ นางกลับรู้สึกเหมือนมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง“ว่ามาสิ เป็นอะไรไป?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่อง“ข้าอยากไปพบตานสยงเฟย”“ครั้งก่อนท่านสัญญากับข้าว่า เมื่อจับตานสยงเฟยได้จะให้ข้าจัดการเขา ยังจำได้หรือไม่?”หลิ่วหรูเยียนถาม“อืม...”หวังหยวนครุ่นคิด ใช้นิ้วเคาะขมับพิจารณาถึงข้อดีข้อเสียเรื่องของพรรคทมิฬเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อาจตัดสินใจเพียงเพราะคำพูดของคนคนเดียวได้ ยิ่งกว่านั้น เพื่อจับตานสยงเฟย ยังต้องสูญ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2060
“หวังหยวน! เจ้าช่างน่ารังเกียจ! กล้าเล่นงานแบบไม่ทันตั้งตัวหรือ?”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างเดือดดาลส่วนโอวหยางอวี่และลั่วเฉินเห็นท่าไม่ดี จึงไม่รีรอ รีบพาผู้ใต้บัญชาหนีลงจากเขา!แต่น่าเสียดาย ที่เชิงเขามีการวางกองกำลังดักไว้แล้ว!ตานสยงเฟยและคนอื่น ๆ ต่างถูกจับเป็น!การต่อสู้ครั้งนี้ หวังหยวนได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์แบบ!แต่เนื่องจากหน้าผาแห่งนี้ตั้งอยู่ในที่ห่างไกล โดยรอบไม่มีบ้านเรือนหรือเมืองจึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้ซึ่งเป็นสิ่งที่หวังหยวนต้องการเพราะที่นี่คืออาณาจักรต้าเป่ย หากหานเทารู้ว่าเขายกทัพมาในดินแดนของอาณาจักรต้าเป่ย ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร พวกเขาก็อาจจะหาเรื่องจู่โจมได้!เมื่อถึงเวลานั้น เรื่องราวคงจะวุ่นวายและเกิดความขัดแย้ง!หลังจากที่จับตานสยงเฟยและพรรคพวกได้แล้ว หวังหยวนจึงรีบกลับเมืองอู่เจียงทันที!ใช้เวลาเพียงวันครึ่งก็กลับมาถึง!ระหว่างทาง แม้ว่าจะมีคนเห็น แต่มีเกาเล่อคอยนำทาง จึงไม่ทำให้คนของอาณาจักรต้าเป่ยรู้ตัว!...ณ ที่ว่าการเมืองอู่เจียงตอนนี้ทุกคนกำลังดื่มฉลองกันอย่างสนุกสนาน!คนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์คือหวังหยวน!ส่วนเอ้อหู่และคนอื่น ๆ ต่างก็อยู่ที่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2059
หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใด นางจ้องมองตานสยงเฟยด้วยความโกรธแค้นนางต้องการล้างแค้น!“ชีวิตของเขาเป็นของเจ้า ข้าจะช่วยจับเป็นให้!”“ส่วนต่อไป เจ้าจะจัดการเขาอย่างไรก็สุดแล้วแต่เจ้า!”หวังหยวนกล่าวจบก็หยิบปืนคาบศิลาออกมาจากอก แล้วเล็งไปที่ตานสยงเฟย“ในเมื่อเจ้ารู้จักข้าดี”“เจ้าควรรู้ว่าอาวุธลับของข้าไม่มีผู้ใดเทียบได้ ใช่หรือไม่?”“ข้าแนะนำให้เจ้ายอมจำนนเสีย จะได้ไม่เจ็บตัว!”หวังหยวนเตือนมุมปากของตานสยงเฟยกระตุก เขาสืบเรื่องของหวังหยวนมานาน จึงรู้จักหวังหยวนดี และจำได้ว่าอาวุธในมือของหวังหยวนคืออะไร!ไม่ต้องพูดถึงเขา แม้แต่ขุนพลที่เก่งกาจก็ยังไม่อาจหลบอาวุธนี้ได้!ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็คว้าตัวสาวกพรรคทมิฬคนหนึ่งมาใช้เป็นโล่มนุษย์!“ปัง!”เสียงปืนดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬคนนั้นล้มลงกับพื้นต้องยอมรับว่าตานสยงเฟยช่างโหดเหี้ยม!เพื่อเอาชีวิตรอด กลับยอมเสียสละชีวิตคนอื่น ช่างน่ารังเกียจ!หวังหยวนยกปืนขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเล็งไปที่ตานสยงเฟย ไม่ให้เขามีโอกาสหนี!“หวังหยวน!”“วันนี้ไว้ชีวิตข้าเถิด ต่อไปข้าจะตอบแทนเจ้าแน่นอน!”“เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”“การบีบให้ข้าจนตรอกไม่ได้เป็นผลดีต่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2058
ลั่วเฉินพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีก เพียงแค่รีบพาผู้ใต้บัญชาออกไป!เสียงโห่ร้องแห่งการฆ่าฟันดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬล้มตายเป็นใบไม้ร่วง!ตานสยงเฟยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจ!สมาชิกพรรคทมิฬล้วนเป็นคนที่เขาฝึกฝนเอง เขาทุ่มเทมากมายเพื่อสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง!เดิมทีเขาต้องการครองแผ่นดิน แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้!สูญเสียกำลังพลไปเยอะมาก!ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย!“ตานสยงเฟย! อย่าหนีนะ!”“เจ้าคนสารเลว! หลอกลวงข้ามาหลายปี!”“ไม่เพียงแต่ฆ่าพ่อแม่ข้าเท่านั้น ยังฝึกฝนข้าให้เป็นเครื่องมือทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!”“วันนี้พวกเราต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”ขณะที่ตานสยงเฟยกำลังจะลงจากเขา หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา ในมือถือกริชเปื้อนเลือด สายตาเย็นชาราวกับคมดาบจ้องมองตานสยงเฟย!“มาคนเดียวหรือ?”เมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนมาคนเดียว ตานสยงเฟยก็หัวเราะในลำคอ เขาหันมาคว้าทวนยาวจากมือผู้ใต้บัญชาที่อยู่ด้านข้าง!เหตุผลที่ตานสยงเฟยสร้างฐานะขึ้นมาได้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีความคิดที่แตกต่าง แต่ยังเป็นเพราะฝีมือของเขาด้วย!ในยุคสงคราม ผู้แข็งแกร่งย่อมเป็นผู้ชนะ!ยิ่งกว่านั้น ฝีมือ
