เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1719
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-21 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1720
“หวังหยวน อย่าได้กล่าวคำเยินยอเย่อหยิ่งเช่นนั้นเลย”“หากเจ้าเป็นห่วงดินแดนทั้งเก้าอย่างแท้จริง ก็ไม่ควรหาข้ออ้างมาโจมตีอาณาจักรต้าเป่ยของข้าตั้งแต่แรก!”“เพื่อข้าวสารเพียงไม่กี่กระสอบทกลับมาสร้างความเดือดร้อนให้พวกข้า ทำให้ประชาชนในหลายดินแดนต้องพลัดพรากจากบ้านเกิด นี่หรือคือสิ่งที่เจ้าเรียกว่าการขอชีวิตให้ประชาชน?”ไป๋เหยียนเฟยและเซียวฉู่ฉู่ต่างก็เงียบงันเหตุที่พวกนางทั้งสองนั่งอยู่ที่นี่ก็เพราะหวังหยวนเท่านั้นถึงแม้จะเป็นมิตรกับหวังหยวน แต่บัดนี้เกี่ยวพันกับผลประโยชน์ของชาติ ผู้ใดก็ไม่อยากเป็นศัตรูกับไป๋ชิงชางหากพูดไป นั่นคือการหาเรื่องใส่ตัว“ไป๋ชิงชาง”“แต่ก่อนเราสองคนเป็นเหมือนพี่น้องกัน”“และข้าก็อดทนกับเจ้ามาหลายครั้ง เป็นเพราะผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าไม่เอาไหน จึงทำให้เกิดความยุ่งเหยิงในวันนี้!”“แต่บัดนี้พวกเรารวมตัวกันแล้ว ย่อมไม่ใช่เวลาที่จะพูดถึงเรื่องเหล่านี้”หวังหยวนกล่าวอย่างเรียบเฉย หลังจากกล่าวเพียงสองสามประโยค ก็ไม่ได้สนใจไป๋ชิงชางอีกต่อไป แต่กลับหันไปมองไป๋เหยียนเฟยและเซียวฉู่ฉู่“ครานี้ข้าเรียกทุกคนมารวมตัวกัน เชื่อว่าทุกคนคงรู้เจตนารมณ์ของข้าแล้ว”“
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-21บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1721
“จะเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ครั้งต่อไปเพื่ออะไร?”ไป๋ชิงชางถามอีกครั้งถึงแม้ปากจะไม่พูดถึงการสงบศึก แต่ในใจเขารู้ดีว่าบัดนี้คลังเสบียงหมดแล้ว หากยังคงสู้รบต่อไป ประชาชนล้วนแต่จะอดอยากอาณาจักรต้าเป่ยภายในก็จะสั่นคลอนนี่คือสถานการณ์ที่เขาไม่อยากเห็นเขากลายเป็นฮ่องเต้องค์ใหม่ของอาณาจักรต้าเป่ยได้ไม่ถึงปี หากเกิดความวุ่นวายในเวลานี้ ผลที่ตามมาคงเป็นหายนะ!หวังหยวนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และจึงกล่าวต่อ “ที่จริงแล้วมันง่ายมาก หากเราสงบศึกในตอนนี้ก็สามารถพัฒนาภายในได้อย่างสงบสุข และหลังจากผ่านไปหลายปี ภายในของเราก็คงพัฒนาขึ้นแล้ว”“เมื่อถึงเวลานั้น เราจะไม่สามารถทำการต่อสู้ครั้งต่อไปได้หรือ?”“ตอนนี้ถึงแม้จะสู้กันจนตายก็คงแยกไม่ออกว่าใครเป็นผู้ชนะกันแน่ สุดท้ายก็เป็นเพียงการสูญเสียทั้งสองฝ่ายเท่านั้น!”“ข้าคิดว่าทุกคนคงเข้าใจเหตุผลนี้ดี”ที่จริงแล้วคำพูดเหล่านี้ล้วนแต่พูดให้ไป๋ชิงชางฟังเท่านั้นเพราะสงครามที่ยืดเยื้อได้สร้างภาระให้กับอาณาจักรอย่างมาก“ข้าขอสนับสนุนเป็นคนแรก”ไป๋เหยียนเฟยแสดงท่าทีเป็นคนแรกเซียวฉู่ฉู่จึงพยักหน้าตามอย่างไรเสียดินแดนของพวกนางก็กว้างใหญ่ เมื่อเทีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-21บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1722
เมืองหวงของเซียวฉู่ฉู่ครอบครองดินแดนทางเหนือของหมานอี๋และเมืองเหลียง ส่วนไป๋เหยียนเฟยครอบครองเมืองจาง เมืองซือ และเมืองหยางดินแดนทั้งเก้าแคว้นถูกแบ่งใหม่ แต่ในแง่ของภูมิประเทศแทบไม่มีการเปลี่ยนแปลง!…เจ็ดวันต่อมา หวังหยวนและพรรคพวกได้เดินทางกลับไปยังเมืองหลิงเมื่อมองไปรอบๆ เมืองหลิงเป็นสถานที่สงบสุขและสามัคคีที่สุดในบรรดาเก้าดินแดน นี่เป็นเพราะความเป็นผู้นำของหวังหยวน!หากไม่ใช่หวังหยวนรับผิดชอบ จะสร้างสวรรค์บนดินเช่นนี้ได้อย่างไร?ภายในเจ็ดวันนี้ ทุกฝ่ายก็ถอนทัพ แผ่นดินจึงสงบสุขชั่วคราว แม้แต่คนลี้ภัยเร่ร่อนบนท้องถนนก็ลดน้อยลงหวังหยวนกำลังนำคณะของตนไปยังที่ว่าการ ก็ได้ยินเสียงโวยวายจากริมถนน“ข้าจะไปที่ว่าการเดี๋ยวนี้!”“บัดนี้มีคนลี้ภัยเข้ามามากมายเช่นนี้ เราจะอยู่กันอย่างไร?”“และพวกเขายังแย่งที่อยู่ของเราด้วย!”“ปล่อยไว้เช่นนี้ไม่ได้!”ผู้คนมากมายต่างก็โวยวายเนื่องจากหลายปีมานี้ ทั่วทุกแห่งต่างก็เกิดสงคราม ทำให้ผู้คนในเมืองหลิงเพิ่มมากขึ้น และด้วยเหตุนี้ หวังหยวนจึงนึกถึงปัญหาเรื่องที่อยู่อาศัย!เนื่องจากเขาครอบครองเพียงดินแดนเดียว หากต้องการพัฒนาก็ต้องใช้ประโย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-21บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1723
“พวกเจ้ามารวมตัวกันที่นี่เพราะเหตุใด?”“หรือว่าเบื่อที่จะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกันแล้วหรือ?”ขณะที่ทุกคนยังคงโต้เถียงกันอยู่ ก็เห็นหวังหยวนและคณะเดินมาอย่างช้า ๆ เอ้อหู่ที่ยืนอยู่ด้านหน้าตะโกนด่าขึ้นมาทันทีผู้คนที่อยู่ที่นั่นต่างตกใจ สายตาต่างก็มองไปที่หวังหยวนและคณะมีคนตาดีคนหนึ่งจำหวังหยวนได้ทันที“นี่ท่านหวังไม่ใช่หรือ!”“ข้าเพิ่งเคยเห็นท่านหวังเป็นครั้งแรก!”“ข้าคิดว่าท่านเป็นชายชราเคร่งขรึมเสียอีก แต่กลับเป็นหนุ่มรูปงามเช่นนี้!”บรรดาหญิงสาวบางคนเริ่มคลั่งไคล้ สายตาที่มองหวังหยวนเต็มไปด้วยความเสน่หาเห็นได้ชัดว่าพวกนางพร้อมที่จะถวายตัว“อะแฮ่ม”หวังหยวนได้ยินบทสนทนาของผู้คนแล้วก็กระแอมสองสามครั้ง จากนั้นเดินไปยังกลุ่มคนเพื่อถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”“ท่านหวัง!”“ท่านอาจไม่รู้นะขอรับ!”“บัดนี้ในเมืองหลิงมีผู้คนเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก ด้วยการจัดการของท่าน เราจึงต้องให้ทุกคนอาศัยอยู่ในบ้านของชาวบ้านด้วย แต่บ้านพักมีจำกัด จึงทำให้เกิดความไม่พอใจ และเกิดการทะเลาะวิวาทขอรับ!”ขุนนางคนหนึ่งรีบตอบเข้าใจแล้วหวังหยวนมองไปรอบ ๆ ล้วนเห็นแต่บ้านเรือนธรรมดา ไม่มีตึกสูงเลยสักตึก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-22บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1724
แต่ภาพร่างที่หวังหยวนวาดขึ้นนั้นกลับสูงถึงสามชั้น! แท้จริงแล้วหากไม่ใช่เพราะเงื่อนไขเอื้ออำนวย หวังหยวนปรารถนาจะสร้างตึกสูงเสียดฟ้าไปเลย! แต่โชคไม่ดีที่ในยุคสมัยนี้ การสร้างตึกสูงมากนั้นเป็นไปไม่ได้ รากฐานของการสร้างตึกคือเหล็กเส้นและปูนซีเมนต์ ปูนซีเมนต์นั้นหาได้ง่าย แต่การสร้างเหล็กเส้นนั้นไม่ใช่สิ่งที่สามารถทำได้ในยุคปัจจุบัน!แม้ว่าหวังหยวนจะคิดค้นเทคนิคการหลอมเหล็กแล้ว แต่ก็ไม่มีเครื่องจักรที่เหมาะสมในการผลิตแผ่นเหล็กและวัสดุต่าง ๆ…จึงสามารถใช้เพียงกระดานไม้และหินเพื่อสร้างบ้านสูงเพียงสามชั้นเท่านั้น!“พี่หยวน!”“ความคิดของท่านดี แต่ขออภัย หากอาศัยอยู่ชั้นบนขึ้นไป ไม่ใช่จะต้องหวาดกลัวอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันหรือ?”“หากวางของหนัก ๆ ไว้ในบ้าน บ้านก็จะพังลงมาใช่หรือไม่ขอรับ?” เอ้อหู่เกาหัวแล้วกล่าวออกมานี่เป็นความคิดของทุกคนแม้แต่ถงจื่อเจี้ยนก็หรี่ตาจ้องมองภาพร่างที่หวังหยวนวาดขึ้น“ภาพร่างนี้ข้าได้พิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว”“เรื่องน้ำหนักข้าก็ได้พิจารณาแล้ว”“เราเพียงแต่เพิ่มความหนาของพื้นแต่ละชั้น แล้วใช้หินก่อกำแพงรอบ ๆ ก็จะช่วยเสริมความมั่นคงได้!”“ข้ายังคิดจะสร้างใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-22บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1725
หญิงสาวทั้งสองมองหน้ากันด้วยสีหน้าสงสัย แต่ก็ตามหวังหยวนไปไม่นานทั้งสามก็มาถึงห้องของหวังหว่านเอ๋อร์เนื่องจากหวังหว่านเอ๋อร์อาศัยอยู่ในหมู่บ้านมาโดยตลอด จึงไม่เคยเห็นโลกกว้าง บัดนี้ได้อาศัยอยู่ในหมู่บ้านต้าหวัง ถึงแม้จะเป็นหมู่บ้าน แต่บ้านก็หรูหรายิ่งกว่าวังหลวงเสียอีก!เพียงแค่ห้องของนางก็ใหญ่กว่าห้องที่เคยอาศัยอยู่ในหมู่บ้านถึงร้อยเท่า!ขนาดของบ้านก็ใหญ่กว่ามาก“เด็กหญิงคนนี้คือ…” เมื่อเปิดประตู หลี่ซื่อหานก็มองไปที่หวังหว่านเอ๋อร์“นางชื่อหวังหว่านเอ๋อร์”“ข้า…” หวังหยวนยังพูดไม่จบ หวงเจียวเจียวก็เดินมาตรงหน้าหวังหยวนแล้วกล่าวว่า “ช่างประเสริฐนัก! ท่านแอบมีหญิงอื่น!”“ที่น่าโมโหที่สุดคือหญิงคนนั้นตั้งท้อง และยังให้กำเนิดเด็กหญิงที่น่ารักเช่นนี้ให้ท่านด้วย!”หวังหยวนและหวังหว่านเอ๋อร์ต่างก็ตกใจ ใบหน้าของหวังหว่านเอ๋อร์แดงก่ำหากตนเป็นลูกสาวของหวังหยวนจริง คงเป็นเรื่องที่ดีมากใช่หรือไม่?นี่เป็นสิ่งที่นางไม่กล้าแม้แต่จะหวัง!“อะแฮ่ม” หวังหยวนกระแอมแล้วดึงหวงเจียวเจียวไปข้างหลัง ก่อนกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “เจ้าอย่าพูดเหลวไหล!”“หว่านเอ๋อร์เป็นเด็กหญิงที่ข้าพบระหว่างท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-22บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1726
หากไม่ใช่เพราะเป็นเวลาเที่ยงวัน หวังหยวนก็อยากจะดื่มด่ำหญิงงามผู้นี้เสียแล้ว!“สิ่งใดก็ไม่อาจปิดบังสายตาของสามีได้…” เสวี่ยเชียนหลงส่ายหน้าถอนหายใจ“บรรดาปรมาจารย์ข้างกายท่านได้มาหาข้า”“พวกเขาหวังให้ข้าเกลี้ยกล่อมท่าน ให้ท่านสถาปนาตนเองเป็นฮ่องเต้ ใช้เมืองหลิงเป็นฐานที่มั่นครองแผ่นดิน”“แต่ไม่ทราบว่าท่านคิดเช่นไร?”สถาปนาตนเองเป็นฮ่องเต้?หวังหยวนตกตะลึง สีหน้าค่อย ๆ แข็งทื่อ สายตาเปลี่ยนแปลงไปมาเสวี่ยเชียนหลงมองความคิดของเขาไม่ออก แต่รู้สึกว่าหวังหยวนกำลังโกรธจึงไม่กล้าพูดต่อ“ใครมาหาเจ้า?” หวังหยวนถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ข้าเองขอรับ!”ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงแหบพร่าดังมาจากด้านหลังทั้งสองหวังหยวนหันไปมอง จึงเห็นชายวัยสี่สิบกว่าปีแต่งตัวมอมแมม มือถือขวดน้ำเต้าใส่สุราเดินเซไปเซมาเหมือนคนเมาข้างถนนแต่คนผู้นี้ไม่ธรรมดาอย่างที่เห็นจากรูปลักษณ์ภายนอกคนผู้นี้นามว่าฟ่านจ้ง แต่ก่อนเป็นบัณฑิตชื่อดัง รอบรู้ทั้งดาราศาสตร์และภูมิศาสตร์ นับว่าเป็นอัจฉริยะ!แต่บุคคลผู้นี้เป็นคนรักอิสระและไม่ชอบพึ่งพาผู้อื่น จึงแทบไม่ได้ออกจากบ้านจนกระทั่งหลายปีก่อน หวังหยวนได้พบกับฟ่านจ้ง หลังจา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-22บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1727
“เรื่องนี้สำคัญยิ่ง ขอเวลาให้ข้าได้คิดก่อน” หวังหยวนไม่ได้ตอบทันทีเขาไม่สนใจชื่อเสียง ถึงแม้จะต้องการรวมดินแดนทั้งเก้าก็เพื่อให้แผ่นดินสงบสุข ประชาชนไม่ต้องทุกข์ทรมานเท่านั้นไม่ใช่เพราะความทะเยอทะยานอยากครอบครองแผ่นดินของตนเอง!“หวังว่าท่านขุนพลจะได้คิดดู” ฟ่านจ้งกล่าวอีกครั้ง จากนั้นก็ดื่มสุราต่อไปขณะเดินเซไปไกล“ท่านฟ่าน!”“สุราเป็นพิษต่อร่างกาย!”“ต่อไปนี้ควรดื่มน้อยลงจะดีกว่า ข้าไม่อยากเสียคนเก่งอย่างท่านไป!” หวังหยวนตะโกนไปทางฟ่านจ้งฟ่านจ้งโบกมือโดยไม่หันหลังกลับมามอง ในพริบตาก็หายไปจากสายตาของหวังหยวน…สามวันต่อมาโครงการที่ถงจื่อเจี้ยนและคณะเร่งรัดอยู่นั้นกำลังดำเนินการ แต่ก็เตรียมวัสดุเรียบร้อยแล้ว ภาพร่างก็แก้ไขเสร็จแล้ว แต่กลับเกิดปัญหาบางอย่าง!“ท่านขุนพล!”“บัดนี้ท่านคิดว่าควรจะทำอย่างไรขอรับ?” ถงจื่อเจี้ยนและคณะยืนอยู่ในลานบ้านของหวังหยวนพลางพูดคุยกันหวังหยวนยืนอยู่ด้านหน้า เขาได้ฟังคำอธิบายของถงจื่อเจี้ยนและเข้าใจเรื่องราวแล้วนี่คือสิ่งที่เขาละเลยก่อนหน้านี้หากต้องการสร้างบ้านเพิ่มอีกหลายชั้นก็ต้องเริ่มจากบ้านเดิม แต่เช่นนี้ก็จะส่งผลกระทบต่อผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-23
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2066
“เท่าที่ข้ารู้ พรรคทมิฬมีทรัพย์สมบัติมากมาย!”“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่ที่ใด?”“ก่อนที่ข้าจะบุกหน้าผา ได้ยินว่าของพวกนั้นถูกขนย้ายไปแล้วจริงหรือไม่?”หวังหยวนมองไปที่โอวหยางอวี่ แล้วถามตรงประเด็นโอวหยางอวี่พูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่เอ่ยคำใด“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ลั่วเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะลั่น“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคิดว่าท่านประมุขไม่รู้ความทะเยอทะยานของเจ้าหรือ?”“เรื่องสำคัญเช่นนี้ จะบอกคนชั่วเช่นเจ้าได้อย่างไร?”“ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะประจบสอพลอก็คงไม่มีโอกาสแล้วกระมัง?”นี่...โอวหยางอวี่รู้สึกจนใจ หน้าแดงก่ำ เขาไม่รู้ที่ซ่อนทรัพย์สมบัติจริง ๆ!ไม่เช่นนั้นเขาคงบอกหวังหยวนไปแล้วเพื่อเอาชีวิตรอด!หวังหยวนจะมองความคิดของโอวหยางอวี่ไม่ออกได้อย่างไร?เขาหรี่ตาลง ก่อนจะเตะโอวหยางอวี่ แล้วหันไปพยักหน้าให้หลิ่วหรูเยียน เขาชี้ไปที่โอวหยางอวี่ แล้วกล่าวว่า “คนผู้นี้ไร้ประโยชน์ เจ้าจัดการเขาเถิด!”“จะปล่อยเขาไปหรือจะฆ่าเขาก็สุดแล้วแต่เจ้า ไม่ต้องถามข้า!”หลิ่วหรูเยียนดีใจ รู้สึกซาบซึ้งใจมากส่วนโอวหยางอวี่กลับมีสีหน้าหวาดกลัว รีบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2065
“ได้เลย!”หวังหยวนยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นจึงพาหลิ่วหรูเยียนไปยังสวนหลังบ้านเนื่องจากงานเลี้ยงยังไม่เลิก ทุกคนยังคงดื่มกินอย่างสนุกสนาน หวังหยวนจึงใช้สวนหลังบ้านเป็นสถานที่สอบสวนไม่นานต่งอวี่ก็พาโอวหยางอวี่และลั่วเฉินมา ข้างหลังพวกเขามีทหารหลายคน“ท่านหวัง!”“ท่านโปรดอย่าทำร้ายข้าเลย!”“ก่อนหน้านี้ข้าตาบอด จึงได้ไปอยู่กับตานสยงเฟย แต่ตอนนี้ข้าสำนึกผิดแล้ว หากท่านให้โอกาสข้า ต่อไปข้ายินดีรับใช้ท่านให้ดีที่สุดขอรับ!”“หากท่านไม่ต้องการใช้ข้าก็ปล่อยข้าไปเถิด ข้าจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าท่าน และจะไม่สร้างความเดือดร้อนใด ๆ ให้ท่านแน่นอนขอรับ!”โอวหยางอวี่รีบคุกเข่าลงอ้อนวอนขอความเมตตา!ครั้งก่อน แม้แต่ตอนอยู่บนหน้าผา เขาก็หมดอำนาจแล้ว ได้แต่ถูกขังอยู่ในห้องทุกวันแม้ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นเพราะหวังหยวน แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาเป็นนักโทษ หากไม่สามารถพูดโน้มน้าวหวังหยวนได้ ต่อไปเขาก็คงมีแต่ต้องตายเท่านั้น!วันชื่นคืนสุขผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว!หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ ช่างเป็นคนขี้ขลาดนัก!เพิ่งจะพบหน้ากันก็คุกเข่าขอความเมตตาแล้วหรือ?ครั้งก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2064
หวังหยวนเดินไปหาหลิ่วหรูเยียน แล้วถามด้วยรอยยิ้ม“ข้าจำได้”“เพียงแต่...”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีลังเล ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “เพียงแต่สถานการณ์ตอนนี้ต่างจากตอนนั้น ข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผลและรู้จักกาลเทศะ!”“ในเมื่อตานสยงเฟยมีประโยชน์ต่อท่าน ข้าจะฆ่าเขาเพื่อความสาแก่ใจเพียงครู่เดียวได้อย่างไร?”สุดท้ายหลิ่วหรูเยียนก็รีบวิ่งออกไป ไม่อยากเห็นหน้าตานสยงเฟยอีก!ไม่เช่นนั้นนางเกรงว่าตนเองจะอดใจไม่ไหว ลงมือฆ่าเขาจนทำลายแผนการของหวังหยวน!“เจ้าช่างโชคดี”“ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังรักษาหัวไว้บนบ่าได้”หวังหยวนมองตานสยงเฟยด้วยสายตาเย็นชา ไม่ได้เอ่ยคำใด แล้วเดินออกไปข้างหลังมีเพียงเสียงหัวเราะอันน่ารังเกียจของตานสยงเฟยในเมื่อเขามีไพ่ตายอยู่ในมือก็ไม่ต้องกลัวตาย!สักวันหนึ่ง เขาจะต้องเป็นอิสระ!...“ช้าก่อน!”หลังจากออกจากคุกแล้ว หวังหยวนก็รีบวิ่งตามหลิ่วหรูเยียนไปหลิ่วหรูเยียนหันกลับมามองหวังหยวน แล้วถามด้วยความสงสัยว่า “มีเรื่องอะไรอีกหรือ?”“ข้าแค่อยากถามเจ้าว่า ในบรรดาคนของพรรคทมิฬที่พวกเราจับมาได้มีคนระดับสูงคนอื่น ๆ อีกหรือไม่?”พรรคทมิฬมีรากฐานที่แข็งแกร่ง มีสาวกมากมาย แสดงว่าคงคนม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2063
ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็หัวเราะลั่น ปรากฏว่าเป็นเช่นนี้เอง!“ดูเหมือนว่าข้ายังมีประโยชน์อยู่บ้าง สิ่งที่เจ้าต้องการคือทรัพย์สมบัติของข้างั้นหรือ?”“แต่ก็ดี พวกเรามาทำข้อตกลงกัน!”“หากเจ้าปล่อยข้าไป ทรัพย์สมบัติและทรัพยากรทั้งหมดของข้าจะเป็นของเจ้า แต่หากเจ้าไม่ยอมรับข้อเสนอ เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้สิ่งเหล่านั้น!”ตานสยงเฟยกล่าว พร้อมกับจ้องหน้าหวังหยวน“จริงสิ”“หลิ่วหรูเยียนกลายเป็นคนของเจ้าแล้ว หากเจ้าไม่เชื่อคำพูดข้าก็ลองถามนางดู ว่าทรัพย์สมบัติของข้ามากมายมหาศาลจริงหรือไม่!”“ถามดูก็รู้ผล!”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างมั่นใจเหตุผลที่เขาสามารถสร้างพรรคทมิฬและรวบรวมสาวกมากมายจนมีอิทธิพลในดินแดนทั้งเก้าได้ ก็เพราะเขามีทรัพย์สมบัติมหาศาล!แม้ว่าจะเทียบกับหวังหยวนไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ใช่ธรรมดาอย่างแน่นอน!อย่างน้อยในดินแดนทั้งเก้าก็ยังมีที่ให้เขายืนหยัดในฐานะผู้นำ!หลิ่วหรูเยียนที่ยืนอยู่ข้างหลังหวังหยวนกำหมัดแน่น ไม่เอ่ยคำใด แต่ทุกคนต่างก็สัมผัสได้ถึงความโกรธของนาง!ความแค้นเพราะบิดาถูกสังหารนั้นไม่อาจลืมเลือน!ศัตรูอยู่ตรงหน้า แต่นางกลับทำอะไรไม่ได้ ช่างไร้ความสามารถ!“เขาพูดจริงหรือ?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2062
หลายปีมานี้นางเชื่อคำพูดของตานสยงเฟยมาโดยตลอด คิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า แม้กระทั่งเกลียดชังบิดามารดาของตนเองด้วยซ้ำ!เหตุใดพวกเขาจึงทอดทิ้งนาง?ทำให้นางต้องระหกระเหินมานานหลายปี!แต่ทั้งหมดนี้กลับเป็นคำโกหกของตานสยงเฟย บิดามารดาของนางไม่ได้ทอดทิ้งนาง แต่ถูกตานสยงเฟยฆ่าตายต่างหาก!บัดนี้เมื่อความจริงปรากฏ นางจึงอยากไปเคารพหลุมศพของพวกเขา!เป็นการแสดงความกตัญญูและทำให้หมดห่วง“เป็นเช่นนี้เอง”หวังหยวนพยักหน้า“ได้!”“ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าจะพาเจ้าไปที่คุกเอง”“เพื่อป้องกันไม่ให้ตานสยงเฟยใช้อุบายอันใด”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีแปลกไป อาจจะถูกตานสยงเฟยชักจูงได้หลิ่วหรูเยียนไม่ได้ปฏิเสธ นางพยักหน้า หวังหยวนจึงพานางไปที่คุกที่จวน ทุกคนยังคงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน!ภายในคุกเนื่องจากตานสยงเฟยและพรรคพวกล้วนเป็นคนชั่ว หวังหยวนจึงสั่งให้ขังพวกเขาไว้ที่ชั้นใต้ดินของคุกที่นี่มักจะใช้ขังนักโทษอุกฉกรรจ์ยิ่งไปกว่านั้น การจะหนีออกไปจากที่นี่ก็ช่างยากเย็นพอ ๆ กับการปีนสู่สวรรค์!“หวังหยวน!”“ข้าสำนึกผิดแล้ว ขอท่านปล่อยข้าไปเถิด!”“ต่อไปนี้ข้ายินดีอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน!”“
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2061
“เจ้าไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับข้า แสดงว่าเจ้าคงอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ”“ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่เล่าให้ข้าฟังสักหน่อยล่ะ อย่างน้อยก็ให้ข้าสนุกขึ้นมาบ้าง”หวังหยวนนั่งลงข้างหลิ่วหรูเยียน เขานั่งไขว่ห้างมือวางบนราวบันไดขณะมองหลิ่วหรูเยียนด้วยรอยยิ้ม“เหตุใดท่านถึงน่ารำคาญนัก?”“ดูไม่ออกหรือว่าข้าไม่อยากคุยกับท่าน?”“รีบกลับไปดื่มกับพวกเขาซะเถอะ จะมานั่งขวางหูขวางตาข้าทำไม?”หลิ่วหรูเยียนกลอกตามองหวังหยวนแท้จริงแล้ว นางเพียงแค่รู้สึกว่างเปล่าหลังจากได้ล้างแค้นสำเร็จ ราวกับชีวิตไม่มีจุดหมายอีกต่อไป นางไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป จึงทำให้ดูเหม่อลอยและเศร้าสร้อยแต่ไม่รู้ว่าทำไม ตั้งแต่วังหยวนมาที่นี่ นางกลับรู้สึกเหมือนมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง“ว่ามาสิ เป็นอะไรไป?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่อง“ข้าอยากไปพบตานสยงเฟย”“ครั้งก่อนท่านสัญญากับข้าว่า เมื่อจับตานสยงเฟยได้จะให้ข้าจัดการเขา ยังจำได้หรือไม่?”หลิ่วหรูเยียนถาม“อืม...”หวังหยวนครุ่นคิด ใช้นิ้วเคาะขมับพิจารณาถึงข้อดีข้อเสียเรื่องของพรรคทมิฬเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อาจตัดสินใจเพียงเพราะคำพูดของคนคนเดียวได้ ยิ่งกว่านั้น เพื่อจับตานสยงเฟย ยังต้องสูญ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2060
“หวังหยวน! เจ้าช่างน่ารังเกียจ! กล้าเล่นงานแบบไม่ทันตั้งตัวหรือ?”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างเดือดดาลส่วนโอวหยางอวี่และลั่วเฉินเห็นท่าไม่ดี จึงไม่รีรอ รีบพาผู้ใต้บัญชาหนีลงจากเขา!แต่น่าเสียดาย ที่เชิงเขามีการวางกองกำลังดักไว้แล้ว!ตานสยงเฟยและคนอื่น ๆ ต่างถูกจับเป็น!การต่อสู้ครั้งนี้ หวังหยวนได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์แบบ!แต่เนื่องจากหน้าผาแห่งนี้ตั้งอยู่ในที่ห่างไกล โดยรอบไม่มีบ้านเรือนหรือเมืองจึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้ซึ่งเป็นสิ่งที่หวังหยวนต้องการเพราะที่นี่คืออาณาจักรต้าเป่ย หากหานเทารู้ว่าเขายกทัพมาในดินแดนของอาณาจักรต้าเป่ย ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร พวกเขาก็อาจจะหาเรื่องจู่โจมได้!เมื่อถึงเวลานั้น เรื่องราวคงจะวุ่นวายและเกิดความขัดแย้ง!หลังจากที่จับตานสยงเฟยและพรรคพวกได้แล้ว หวังหยวนจึงรีบกลับเมืองอู่เจียงทันที!ใช้เวลาเพียงวันครึ่งก็กลับมาถึง!ระหว่างทาง แม้ว่าจะมีคนเห็น แต่มีเกาเล่อคอยนำทาง จึงไม่ทำให้คนของอาณาจักรต้าเป่ยรู้ตัว!...ณ ที่ว่าการเมืองอู่เจียงตอนนี้ทุกคนกำลังดื่มฉลองกันอย่างสนุกสนาน!คนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์คือหวังหยวน!ส่วนเอ้อหู่และคนอื่น ๆ ต่างก็อยู่ที่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2059
หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใด นางจ้องมองตานสยงเฟยด้วยความโกรธแค้นนางต้องการล้างแค้น!“ชีวิตของเขาเป็นของเจ้า ข้าจะช่วยจับเป็นให้!”“ส่วนต่อไป เจ้าจะจัดการเขาอย่างไรก็สุดแล้วแต่เจ้า!”หวังหยวนกล่าวจบก็หยิบปืนคาบศิลาออกมาจากอก แล้วเล็งไปที่ตานสยงเฟย“ในเมื่อเจ้ารู้จักข้าดี”“เจ้าควรรู้ว่าอาวุธลับของข้าไม่มีผู้ใดเทียบได้ ใช่หรือไม่?”“ข้าแนะนำให้เจ้ายอมจำนนเสีย จะได้ไม่เจ็บตัว!”หวังหยวนเตือนมุมปากของตานสยงเฟยกระตุก เขาสืบเรื่องของหวังหยวนมานาน จึงรู้จักหวังหยวนดี และจำได้ว่าอาวุธในมือของหวังหยวนคืออะไร!ไม่ต้องพูดถึงเขา แม้แต่ขุนพลที่เก่งกาจก็ยังไม่อาจหลบอาวุธนี้ได้!ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็คว้าตัวสาวกพรรคทมิฬคนหนึ่งมาใช้เป็นโล่มนุษย์!“ปัง!”เสียงปืนดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬคนนั้นล้มลงกับพื้นต้องยอมรับว่าตานสยงเฟยช่างโหดเหี้ยม!เพื่อเอาชีวิตรอด กลับยอมเสียสละชีวิตคนอื่น ช่างน่ารังเกียจ!หวังหยวนยกปืนขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเล็งไปที่ตานสยงเฟย ไม่ให้เขามีโอกาสหนี!“หวังหยวน!”“วันนี้ไว้ชีวิตข้าเถิด ต่อไปข้าจะตอบแทนเจ้าแน่นอน!”“เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”“การบีบให้ข้าจนตรอกไม่ได้เป็นผลดีต่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2058
ลั่วเฉินพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีก เพียงแค่รีบพาผู้ใต้บัญชาออกไป!เสียงโห่ร้องแห่งการฆ่าฟันดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬล้มตายเป็นใบไม้ร่วง!ตานสยงเฟยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจ!สมาชิกพรรคทมิฬล้วนเป็นคนที่เขาฝึกฝนเอง เขาทุ่มเทมากมายเพื่อสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง!เดิมทีเขาต้องการครองแผ่นดิน แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้!สูญเสียกำลังพลไปเยอะมาก!ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย!“ตานสยงเฟย! อย่าหนีนะ!”“เจ้าคนสารเลว! หลอกลวงข้ามาหลายปี!”“ไม่เพียงแต่ฆ่าพ่อแม่ข้าเท่านั้น ยังฝึกฝนข้าให้เป็นเครื่องมือทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!”“วันนี้พวกเราต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”ขณะที่ตานสยงเฟยกำลังจะลงจากเขา หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา ในมือถือกริชเปื้อนเลือด สายตาเย็นชาราวกับคมดาบจ้องมองตานสยงเฟย!“มาคนเดียวหรือ?”เมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนมาคนเดียว ตานสยงเฟยก็หัวเราะในลำคอ เขาหันมาคว้าทวนยาวจากมือผู้ใต้บัญชาที่อยู่ด้านข้าง!เหตุผลที่ตานสยงเฟยสร้างฐานะขึ้นมาได้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีความคิดที่แตกต่าง แต่ยังเป็นเพราะฝีมือของเขาด้วย!ในยุคสงคราม ผู้แข็งแกร่งย่อมเป็นผู้ชนะ!ยิ่งกว่านั้น ฝีมือ
