บทที่ 1653

“ดี!”

“เช่นนั้นต่อไปนี้ต้องรบกวนเจ้าแล้ว”

“ทั้งต้องตามข้าไปทำศึก พร้อมกับฝึกกองทัพธนูเทพไปด้วย!”

“หากภายภาคหน้าพวกเขาสามารถสร้างวีรกรรมในสนามรบได้ เจ้าก็จะมีความดีความชอบไม่น้อย และข้าจะเลื่อนยศให้เจ้าแน่นอน!”

หวังหยวนตบไหล่ต่งอวี่ด้วยความพอใจ

แม้ต่งอวี่จะยังเยาว์วัย แต่ก็มีความสามารถที่แท้จริง นี่คือคนที่เขาต้องการมากที่สุด!

“ข้าจะไม่ทำให้ท่านขุนพลผิดหวังขอรับ!”

ต่งอวี่ให้คำมั่นอีกครั้ง

หวังหยวนยิ้มด้วยความพอใจ จากนั้นก็พาคนมุ่งหน้าไปยังด่านจวี้เป่ยต่อไป

นอกด่านจวี้เป่ย

เมื่อหวังหยวนและเหล่าทหารมาถึง ไป๋ฝูซานก็ได้นำทหารม้ามาประจำที่ทุ่งราบหน้าด่านจวี้เป่ยแล้ว

ทั้งสองฝ่ายต่างตั้งค่ายของตนเองและเผชิญหน้ากัน

“ท่านขุนพล! ไป๋ฝูซานส่งทูตนำจดหมายมาส่งขอรับ”

หวังหยวนเพิ่งคุมทหารตั้งค่ายเสร็จ ต้าหู่ก็ถือจดหมายฉบับหนึ่งเข้ามาวางไว้บนโต๊ะของหวังหยวนอย่างเคารพ

“น่าสนใจ เป็นฝ่ายเริ่มส่งจดหมายมาหาข้าเชียวรึ?”

“ไม่รู้ว่าเขาคิดจะใช้กลอุบายอะไรอยู่”

หวังหยวนพูดพร้อมกับเปิดจดหมายออกอ่านอย่างรวดเร็ว

“เป็นเช่นนี้เอง”

เนื้อหาในจดหมายระบุว่าไป๋ฝูซานไม่ต้องการเปิดศึก และยังเสนอว่าหากหวังหย