Share
บทที่ 1570
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1571
ไม่ต้องกล่าวถึงผู้คนที่อยู่เบื้องหลัง เขาได้วางสายลับไว้พร้อมสรรพแล้ว!เพียงแต่การที่ไป๋ฝูซานพาทหารกว่าพันนายมาตะโกนท้าทายต่อหน้าเขาเช่นนี้ ก็เท่ากับไม่ให้เกียรติเขาเลยแววตาของเซิ่งฟางฉยงวาววับด้วยประกายอันเฉียบคมเขาเหลือบมองไป๋ฝูซานที่อยู่ไกลออกไปอย่างเย็นชา มุมปากเผยอขึ้นเป็นรอยยิ้มจาง แล้วเอ่ยขึ้นเบา ๆ อีกครั้งว่า “อย่าได้คิดว่าผู้อื่นเป็นคนโง่ กลอุบายเล็ก ๆ น้อยของเจ้า ข้าล้วนรู้ดี”แววตาของเซิ่งฟางฉยงแฝงไปด้วยความมืดมน เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “หากต้องการรบก็รบเลยเถิด!”“เซิ่งฟางฉยงอย่างข้า จะกลัวเจ้าคนทรยศเช่นเจ้าหรือ ช่างน่าขันนัก อย่าว่าแต่ข้ามีไพร่พลน้อยกว่าเจ้าเลย แม้ข้าจะไม่มีไพร่พลเลยสักคน หากเจ้าหมาแก่ไป๋ตัวนี้ต้องการรบกับข้า ข้าก็จะสู้จนถึงที่สุด!”เมื่อคำพูดนั้นจบลง สายลมก็พัดแรงขึ้นโดยไม่รู้สาเหตุ!รัศมีอันทรงพลังแผ่กระจายออกมาอย่างรุนแรง!รัศมีของเซิ่งฟางฉยงทำให้หัวใจของไป๋ฝูซานเต้นรัว ลมหายใจของเขาเริ่มติดขัด ใบหน้าของเขาแสดงถึงความวิตกกังวลอย่างชัดเจน เขาคิดโดยไม่รู้ตัวว่าเซิ่งฟางฉยงมีรัศมีที่น่ากลัวมาก“อะแฮ่ม”ไป๋ฝูซานกระแอมออกมาด้วยความประหม่า เขาพยายามกลั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1572
“เอ๊ะ?”แววตาของเซิ่งฟางฉยงเย็นชาลงทันที เริ่มหายใจถี่ขึ้นขณะจ้องไป๋ฝูซานอย่างโกรธจัด ความโกรธในใจของเขาระเบิดออกอย่างรุนแรง!“รองขุนพลหลิน เตรียมไพร่พลทั้งหมดให้พร้อมเดี๋ยวนี้!”เซิ่งฟางฉยงลดเสียงพูดกับรองขุนพลที่ยืนอยู่ด้านข้าง เสียงของเขาเบาเหมือนเสียงยุงเมื่อได้ยินเช่นนั้น เซิ่งฟางฉยงก็ไม่ลังเล รีบพยักหน้าทันที!เขาตอบตกลงโดยไม่ลังเล สีหน้าโกรธจัด แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง!ไม่นานนักรองขุนพลก็เตรียมไพร่พลไว้พร้อมแล้ว!เมื่อไป๋ฝูซานเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามมีคนมากมาย เขาก็รู้สึกหวาดกลัวและตื่นตระหนกโดยไม่รู้ตัว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล ขณะพูดเสียงเบาว่า “แล้วไพร่พลของเราล่ะ อีกนานแค่ไหนพวกเขาจะมาถึงที่นี่?”รองขุนพลข้างกายไป๋ฝูซานกลืนน้ำลายอย่างกังวล แล้วพูดด้วยความสงสัยว่า “คิดดูแล้วเวลานี้ควรจะมาถึงแล้ว เหตุใดไม่มีใครมาเลย หรือว่ามีคนตั้งใจเล่นตลกกับเรา?”หลังจากคำพูดนี้สิ้นสุดลง ไป๋ฝูซานก็เริ่มหายใจไม่ทั่วท้องแววตาของเขาแฝงไปด้วยความระมัดระวังและความไม่สงบ เขาคิดว่าจะถอยทัพ แต่เหตุการณ์ที่ไม่ตั้งใจให้เกิดขึ้นนี้กลับปรากฏอยู่ในสายตาของเซิ่งฟางฉยงทันทีดวงตาของเซิ่งฟ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1573
คำพูดของไป๋ฝูซานทำให้สีหน้าของเซิ่งฟางฉยงเปลี่ยนไปในทันทีดวงตาของเขาฉายแววโหดเหี้ยมดุดัน กำมือแน่นจนส่งเสียงดังกร๊อบ ดวงตาเต็มไปด้วยความมืดมนเซิ่งฟางฉยงอดไม่ได้ที่จะถามเย้ย “งั้นหรือ?”“ไป๋ฝูซาน เจ้าคงไม่ได้คิดจริง ๆ ใช่หรือไม่ว่าด้วยพวกขยะข้างหลังเจ้าจะจัดการพวกข้าได้อย่างง่ายดาย?”สีหน้าของเซิ่งฟางฉยงแฝงไปด้วยรอยยิ้มเยาะที่เต็มไปด้วยความดูถูกดวงตาของเขาฉายแววโกรธเคือง ขณะพูดจาเย้ยหยันอย่างเย็นชา “ไม่รู้ว่าใครสั่งสอนให้เจ้าบังอาจพูดกับข้าเช่นนี้?”หลังจากคำพูดนั้น ดวงตาของไป๋ฝูซานก็โหดเหี้ยมในทันทีเขาหายใจถี่รัว ความโกรธเกรี้ยวพลันปรากฏบนใบหน้า!“ฮึ่ม!”น้ำเสียงของไป๋ฝูซานเต็มไปด้วยความดูถูกเขาหัวเราะอย่างเย็นชาไม่ต่างจากใบหน้า “แท้จริงแล้วข้าคิดเรื่องนี้มานานแล้ว”“ในเมื่อเจ้าดูถูกพวกข้าเช่นนี้ เช่นนั้นเราลองมาประลองกันดูดีกว่า ว่าสุดท้ายแล้วใครจะเป็นผู้ชนะ!”เสียงคำรามโกรธเกรี้ยวดังขึ้นอย่างเย็นยะเยือก!ขณะนี้ไป๋ฝูซานมีใบหน้าที่มืดมน แววโกรธเกรี้ยวในดวงตาปรากฏชัดในทันที!ด้วยคำสั่งของไป๋ฝูซาน ทหารม้าเกราะเหล็กนับไม่ถ้วนก็กระโจนเข้ามาด้วยเสียงดังกึกก้อง พุ่งเข้ามาห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1574
หากไม่รีบสั่งสอนบทเรียนให้พวกเขาอย่างรุนแรง ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในภายหลัง!ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้ เซิ่งฟางฉยงก็ยิ่งทนรอไม่ไหวลมหายใจของเขาเริ่มถี่ขึ้นอีกครา สีหน้าเย็นชาเริ่มปรากฏขึ้นอีก!“ดี ข้าเห็นพวกเจ้าแต่ละคนก็แทบจะรอไม่ไหวแล้ว!”ดวงตาของเซิ่งฟางฉยงเต็มไปด้วยความเกลียดชัง มุมปากของเขามีรอยยิ้มที่เย็นชาก่อนพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นอีกครั้ง “ไป๋ฝูซาน วันนี้ข้าจะให้เจ้าได้เห็นว่าอะไรคือความแข็งแกร่งที่แท้จริง!”หลังจากพูดจบ ตอนนี้ความโกรธของเซิ่งฟางฉยงก็ระเบิดออกมาบนใบหน้าทันที!เขาแทบจะระงับความโกรธในใจของตัวเองไม่อยู่แล้ว เขากล่าวด้วยสีหน้าดุดันว่า “ข้าบอกเลยว่าวันนี้เจ้าต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!”ทันทีที่เซิ่งฟางฉยงออกคำสั่ง ในวินาทีถัดมา เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังก็ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง!เสียงฝีเท้ามากมายระคนเสียงโห่ร้องดุดันดังก้องไปทั่วฟ้า!เปลวไฟแห่งสงครามโหมกระหน่ำ!เดิมทีไป๋ฝูซานไม่ต้องการสู้ในสงครามนี้ แต่ตอนนี้เขาจำเป็นต้องลงมือแล้ว!ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างดุเดือด ลูกธนูมากมายพุ่งว่อนไปทั่ว ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งสงคราม ควันจากเขม่าลอยฟุ้ง ในเวล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1575
ไม่อาจหยั่งรู้ได้ว่าเพราะเหตุใด ความรู้สึกถึงวิกฤตที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนจึงโถมล้อมตัวเขาโดยพลัน!ไป๋ฝูซานหายใจไม่ทั่วท้อง สีหน้าตึงเครียดวิตกกังวง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อประสานสายตากับเซิ่งฟางฉยง ความโหดเหี้ยมและอาฆาตในดวงตาคู่คมกริบนั้นทำให้ลมหายใจของเขาติดขัด หัวใจก็สั่นระรัว!บัดซบ!คนชาติชั่วคนนี้มีกลอุบายอันแยบยลซ่อนเร้นอยู่หรือเปล่า!ยิ่งข้าประสานสายตากับเซิ่งฟางฉยงมากเท่าใด ความมั่นใจในใจของเขาก็ยิ่งสั่นคลอนมากขึ้นเท่านั้น!ความหวาดกลัวคุกคามโหมกระหน่ำเข้ามา!หัวใจของไป๋ฝูซานเต็มไปด้วยความกระวนกระวายเขาพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อระงับความโกรธแค้นที่อยู่ในใจลง แล้วคำรามด้วยน้ำเสียงอันเยือกเย็นว่า “ฮ่าฮ่า เซิ่งฟางฉยง เจ้าหมาแก่ คงจะแกล้งขู่ข้าอยู่สินะ!”“เจ้ารู้ดีว่าเมื่อใดที่เจ้าจ้องมองข้าเช่นนี้ ข้าก็อาจคิดมากไป เจ้าคงจงใจใช้กลอุบายชั่วร้ายเช่นนี้ข่มขู่ให้ข้าหวาดกลัว เพื่อบั่นทอนขวัญกำลังใจของพวกข้า!”ดวงตาของไป๋ฝูซานแฝงไปด้วยความอาฆาต เขากำดาบยาวในมือแน่นราวกับจะบดขยี้ให้แหลกละเอียด อยากจะพุ่งเข้าไปในค่ายข้าศึกโดยพลัน แล้วคว้าศีรษะของเซิ่งฟางฉยงมาไว้ในกำมือ!“เซิ่งฟาง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1576
เดิมทีเหล่าทหารเกิดความหวาดกลัวและตื่นตระหนกในใจ เพราะความกลัวที่เกิดจากการที่ไป๋ฝูซาน แม่ทัพของฝ่ายตรงข้ามนำทัพด้วยตนเอง แต่เมื่อได้ยินเสียงคำรามของเซิ่งฟางฉยง เหล่าทหารก็มีขวัญกำลังใจขึ้นในทันทีพวกเขามองไปที่เซิ่งฟางฉยงอย่างพร้อมเพรียงกัน เพื่อรอคอยคำสั่ง!ดวงตาของเซิ่งฟางฉยงเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เขายกยิ้มก่อนสั่งการเหล่าทหารที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของเขาว่า “เหล่าทหารทั้งหลาย พวกขยะต้าเป่ยเหล่านั้นกล้าพูดจาโอหังนัก!”“พวกเขาคิดจะใช้พลังอันอ่อนด้อยของตนเองมาเหยียบย่ำเหล่าทหารและแผ่นดินของต้าเย่ของเรา มันช่างน่าขันเสียจริง!”“ใช่!”ขวัญกำลังใจของเหล่าทหารที่มีเซิ่งฟางฉยงเป็นผู้นำพุ่งสูงขึ้นทันที!เซิ่งฟางฉยงยกยิ้มจาง แล้วพูดอย่างใจเย็นอีกครั้งว่า “รากฐานของต้าเย่ของเรานั้นหยั่งรากลึก กำลังรบแข็งแกร่ง การจะจัดการกับเหล่ามดปลวกจากต้าเป่ยเหล่านี้ก็แค่ปลิดชีพด้วยดาบเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ใช่หรือไม่?”“ใช่ ปลิดชีพด้วยดาบเพียงครั้งเดียว!” เหล่าทหารต่างก็ตื่นเต้น ตอบรับคำพูดของเซิ่งฟางฉยงพร้อมเพรียงกัน!เซิ่งฟางฉยงก็ส่งเสียงดังกว่าเดิม ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1577
ใบหน้าของไป๋ฝูซานเต็มไปด้วยความตกใจ เขาตกตะลึงกับพลังอันแข็งแกร่งของเซิ่งฟางฉยงจนตัวสั่นสะท้านไปหมด!ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ม้าที่เขาขี่อยู่จึงยืนนิ่งราวกับถูกตรึงไว้ที่พื้น ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้แต่ก้าวเดียว!ตอนนี้ไป๋ฝูซานจึงรู้สึกได้ถึงความตื่นตระหนกและความหวาดกลัวที่แฝงอยู่ในใจของตนเองเขาตกใจจนกลืนน้ำลายลงคอไปดัง “อึก” หนึ่งที รู้สึกได้ว่าลมหายใจของตนเองเริ่มหอบถี่ขึ้นเซิ่งฟางฉยงนี่ช่างเก่งกาจเหลือเกิน!พลังอันแข็งแกร่งของเขาทะลวงเข้ามาหาเขาอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดหย่อน!ดวงตาของเขามีแววของความตื่นตระหนกและความกังวล จากนั้นจึงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ใช้เวลาไม่นานนัก เขาก็สงบสติอารมณ์ของตนเองลงได้ในที่สุด!หลังจากสงบสติอารมณ์ลงแล้ว ดวงตาของไป๋ฝูซานก็เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา ขณะเอ่ยปากด่าว่า “เซิ่งฟางฉยง เจ้าจิ้งจอกเฒ่าตายยาก!”“สวรรค์คงส่งให้ข้ามาประจันหน้ากับเจ้าในวันนี้ เพื่อให้ข้ามาสังหารเจ้าที่นี่ เจ้าจงคอยดูเถิด ในไม่ช้าเจ้าจะต้องตายด้วยน้ำมือของข้า!”ในวินาทีถัดมา เสียงคำรามอันโกรธเกรี้ยวก็ดังขึ้นอย่างกึกก้อง!นัยน์ตาของเขาฉายแววเลือดเย็น เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1578
ดวงตาของไป๋ฝูซานเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เขาเฝ้ามองเซิ่งฟางฉยงที่กำลังพุ่งเข้ามาหาตนอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็แสยะยิ้มเยาะอย่างเย็นชา แล้วเอ่ยปากเสียดสีว่า “เซิ่งฟางฉยง เจ้าคิดจริงหรือว่าเจ้าคู่ควรพอที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของข้าได้?”“ฮ่าฮ่า ช่างน่าขัน ช่างน่าขันยิ่งนัก”“ขยะอย่างเจ้าสมควรที่จะมีชีวิตอยู่ในความฝันเท่านั้น หากเจ้ามีความสามารถจริงและกล้าที่จะประลองกับข้าก็จงลองดูเถิด ข้าจะสนองให้เจ้ารู้ว่าอะไรคือความโหดเหี้ยมที่แท้จริง!”หลังจากที่เซิ่งฟางฉยงได้ยินคำพูดของไป๋ฝูซาน มุมปากของเขาก็ปรากฏรอยยิ้มเย้ยหยันดวงตาของเขาฉายแววเย็นชา จากนั้นก็เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมว่า “ข้าบอกเจ้าเลยว่าคนอย่างเจ้ามีชีวิตอยู่ก็เหมือนเศษสวะ!”“ข้าสามารถกำจัดคนอย่างเจ้าได้ในพริบตาเดียว หากเจ้ากล้าล่วงเกินข้า ก็จงเตรียมตัวรอรับความตายได้เลย”“หยุดพูดเหลวไหลสักที มาเริ่มกันเถิด ตอนนี้ทุกนาทีที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่ก็เท่ากับเป็นการเสียเวลาเปล่า!”“ขยะอย่างเจ้า ข้าฟันทีเดียวก็ตายแล้ว จะไม่ให้เจ้ามีโอกาสได้พูดอีกต่อไป!”ทั้งสองฝ่ายกำลังจะต่อสู้กัน แต่การด่าทอและการโจมตีทางวาจาก็ยังไม่ยอมหยุด!ตอนนี้ไป๋ฝ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1625
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1624
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1623
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1622
