เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1441
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-08-16 16:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1442
เป็นไปได้อย่างไร เสวี่ยเชียนหลงเป็นผู้หญิงที่เขาหมายปอง เขาจะไม่ยอมให้ชายอื่นมาแย่งไปง่าย ๆ!ดังนั้นวันนี้เขาจึงไปที่จวนแห่งนั้นเพื่อสืบหาข้อมูลแต่เพิ่งเจอหน้าหวังหยวนก็ถูกยั่วยุเสียแล้ว แถมหวังหยวนยังไม่แสดงความเคารพต่อเขาแม้แต่น้อยหลังจากที่เจอเขา บ่งบอกว่าเป็นคนไร้มารยาทอย่างแท้จริงผู้ชายเช่นนี้จะคู่ควรกับสตรีสูงศักดิ์ในดวงใจของเขาได้อย่างไร?หลังจากออกจากจวนเสวี่ย เขาก็เปลี่ยนมาใส่ชุดดำและสวมหน้ากากทันที เพราะต้องการจะลอบสังหารหวังหยวนแต่ไม่คิดว่าหวังหยวนจะมีวิทยายุทธ์ที่เก่งกาจ ต่อสู้กับเขาได้อย่างสูสี เขาเกือบจะได้เปรียบหวังหยวนหลายครั้ง แต่สุดท้ายเสวี่ยเชียนหลงก็มาพอดีเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวตนถูกเปิดเผย เขาจึงต้องรีบหนีมาก่อน“บัดซบ! เป็นแค่คนชั้นต่ำที่มาจากดินแดนโลกมนุษย์ เหตุใดถึงคิดว่าตัวเองจะได้ครอบครองสตรีสูงศักดิ์!”คุณชายเจิ้งปาทุกสิ่งในห้องของเขาลงกับพื้น เสียงดังสนั่นดึงดูดความสนใจของผู้เป็นบิดา“ลูกชายของพ่อ เจ้าเป็นอะไรไป? เหตุใดพ่อถึงได้ยินจากคนรับใช้ว่าเจ้าเพิ่งกลับมาจากข้างนอก มีใครทำให้เจ้าโกรธเคืองหรือ?”หัวหน้าตระกูลเจิ้งรักลูกชายคนเล็กของเขามาก อาจเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-16บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1443
เมื่อเสวี่ยโส่วจุนประกาศกฎเกณฑ์เสร็จสิ้นแล้ว หวังหยวนก็ยืนอยู่กลางเวที จากนั้นชายหนุ่มคนอื่น ๆ ก็ทยอยขึ้นมายืนบนเวทีเช่นกัน“เจ้าคือหวังหยวนสินะ ดูแล้วก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติเลย แต่เหตุใดตัวเจ้าถึงได้มีกลิ่นเหม็นเช่นนี้ล่ะ?”“พี่หวัง กลิ่นอะไรหรือ?”“จะกลิ่นอะไรเล่า ก็กลิ่นเหม็นสาบจากแดนมนุษย์ธรรมดาสามัญน่ะสิ ฮ่าฮ่าฮ่า!”คนเหล่านี้ไม่สนใจฐานะของหวังหยวน พวกเขาต่างพูดล้อเลียนเขาอย่างสนุกปากหวังหยวนมองคนเหล่านี้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขาเหลือบมองพวกเขาคร่าว ๆ ก็สามารถสรุปได้ว่าระดับการบ่มเพาะของพวกเขาน่าจะใกล้เคียงกับเขา ซึ่งก็คือปรมาจารย์ขั้นต้นแต่มีคนหนึ่งที่หวังหยวนให้ความสนใจเป็นพิเศษ นั่นก็คือชายสวมหน้ากากที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาไม่สามารถตรวจสอบได้ว่าชายผู้นี้มีระดับการบ่มเพาะระดับใดกันแน่นั่นหมายความว่าชายผู้นี้มีระดับการบ่มเพาะที่สูงกว่าหวังหยวนหรือเปล่า?แต่การทดสอบครั้งนี้ ทั้งแปดตระกูลใหญ่และเสวี่ยโส่วจุนก็ได้ประกาศไปแล้วว่าจะคัดเลือกคนที่ระดับใกล้เคียงกับเขามา จึงไม่น่าจะเกิดความผิดพลาดเช่นนั้นได้หวังหยวนเงยหน้าขึ้นมองไปยังนักพรตชิงอีที่นั่งอยู่ด้านบนนักพรตชิงอีพยักหน้าใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-16บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1444
ชายหนุ่มทั้งแปดคนปลอบใจกันเองราวกับกำลังสะกดจิตตัวเองว่าหวังหยวนไม่น่ากลัว หวังหยวนไม่ได้เก่งกาจอะไรมากมายอันที่จริงจากการดูชายผู้นั้นเมื่อครู่ก็พอจะรู้ได้ ว่าความสามารถของหวังหยวนไม่ได้ธรรมดาอย่างที่พวกเขาเห็นอาจเป็นเพราะยังมีการประลองเพื่อหาคู่รออยู่ข้างหน้า หวังหยวนจึงยังคงเก็บซ่อนความสามารถของตัวเองเอาไว้ให้มากที่สุดชายหนุ่มสี่คนโจมตีหวังหยวนจากด้านหน้า ด้านหลัง ด้านซ้ายและด้านขวา มีชายคนหนึ่งที่ต้องการโจมตีหวังหยวนจากด้านบนด้วยเขากระโดดขึ้นไป จากนั้นก็เปลี่ยนท่าทางของตัวเอง คมดาบพุ่งตรงไปที่กระหม่อมของหวังหยวนแต่หวังหยวนใช้กระบองของตนหมุนไปรอบเอวเพื่อจัดการชายทั้งสี่คนที่โจมตีมาจากด้านข้างได้อย่างง่ายดาย จากนั้นก็เหลือเพียงชายคนนี้ที่อยู่ด้านบนหวังหยวนหลบไปด้านข้าง จากนั้นจึงใช้กระบองยกขึ้นสกัด“โอ๊ย!”“เจ็บจะตายแล้ว!”ชายทั้งห้าคนที่ถูกฟาดจนล้มลงไปกองกับพื้นต่างก็ร้องโอดโอย พวกเขารู้สึกเหมือนร่างกายของตัวเองกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงเจ้าหวังหยวนคนนี้โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่พวกเขาแค่ต้องการแสดงฝีมือเท่านั้น แต่ไม่รู้ว่าเหตุใดหวังหยวนถึงได้จะลงมือฆ่าพวกเขาหวังหยว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-16บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1445
ชายสวมหน้ากากออกแรงเพียงเล็กน้อยก็ผลักให้หวังหยวนกระเด็นออกไปไกลหวังหยวนถอยหลังไปหลายเมตรกว่าจะทรงตัวได้ เขาหายใจหอบถี่ชายผู้นี้ซ่อนเร้นความสามารถที่แท้จริงไว้จริง ๆ ระดับการบ่มเพาะของเขาต้องสูงกว่าหวังหยวนอย่างน้อยหนึ่งขั้น!แต่ผู้คนในสนามกลับไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ แม้แต่เสวี่ยโส่วจุนก็ยังไม่รู้สึกถึงความผิดปกตินั่นหมายความว่าชายผู้นี้ยังไม่ได้ใช้ความสามารถที่แท้จริงของตน และยังคงซ่อนระดับการบ่มเพาะของตนอยู่เพราะหากถูกจับได้ เขาก็อาจจะถูกเสวี่ยโส่วจุนตัดสินให้พ่ายแพ้ในทันทีขณะที่หวังหยวนยังไม่ทันตั้งตัว ชายสวมหน้ากากก็ปรากฏตัวขึ้นข้างเขาอีกครั้ง แล้วถีบเข้าที่ท้องของเขา หวังหยวนจึงกระเด็นออกไปอีกครั้งการถูกโจมตีซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้หวังหยวนยืนแทบไม่ไหว เขาพยายามใช้กระบองของตนเองยันตัวขึ้นมาอีกครั้งแต่ทุกครั้งที่เขาลุกขึ้น ชายสวมหน้ากากก็จะเข้ามาโจมตีเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า“เจ้ามีฝีมือแค่นี้เองหรือ?”เมื่อได้ยินเสียงพูดดูหมิ่นเย้ยหยันนี้ หวังหยวนก็รู้ในทันทีว่าชายผู้นี้เป็นใคร นี่มันนายน้อยแห่งตระกูลเจิ้งไม่ใช่หรือ?ไม่แปลกใจเลยที่เขาต้องสวมหน้ากากเข้าแข่งขัน อาจเป็นเพราะกลัวว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-17บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1446
แต่เพื่อไม่ให้ส่งผลต่อผลการแข่งขันครั้งนี้ หวังหยวนจึงตัดสินใจถามเสวี่ยโส่วจุนอีกครั้ง“ถูกต้องแล้ว ตราบใดที่เจ้าสามารถเอาชนะได้ ไม่ว่าจะใช้วิธีใดก็ถือว่าเจ้าชนะ”เมื่อได้รับคำตอบจากเสวี่ยโส่วจุน หวังหยวนก็สบายใจขึ้น เขาใช้กระบองของตนเองฟาดดาบของชายสวมหน้ากาก“หวังหยวน เจ้าทำให้ข้าขบขันยิ่งนัก เจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถเอาชนะข้าได้ด้วยอาวุธลับเช่นนั้นหรือ ระหว่างเรามีความแตกต่างอย่างมาก ระดับการบ่มเพาะของข้าสูงกว่าเจ้าถึงหนึ่งขั้นเลยนะ!”ชายสวมหน้ากากมีสีหน้าดูถูก ขณะวางดาบไว้บนบ่าอย่างไม่แยแสแต่หวังหยวนกลับไม่สนใจเขา เขาโยนกระบองในมือทิ้งไปทางด้านข้างในทันที“เหตุใดเจ้าจึงโยนอาวุธของตนเองทิ้ง? หรือว่าเจ้ารู้สึกว่าตนเองไม่มีโอกาสชนะแล้วจึงคิดจะยอมแพ้? หากเจ้าคุกเข่าลงและขอให้ข้าไว้ชีวิต ข้าอาจจะเมตตาทำให้เจ้าสมหวังก็ได้”เมื่อนายน้อยแห่งตระกูลเจิ้งเห็นการกระทำของหวังหยวน เขาก็คิดว่าหวังหยวนกำลังจะยอมแพ้แต่ไม่คาดคิดว่าหวังหยวนจะบิดคอของตนเองและเหยียดขาออก เหมือนกับว่าเตรียมที่จะต่อสู้กับเขาด้วยมือเปล่านายน้อยแห่งตระกูลเจิ้งเริ่มสับสนแล้ว หวังหยวนคิดจะทำอะไรกันแน่?เสวี่ยเชียนหล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-17บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1447
รูกลมสองรูนี้ไม่ใช่เพียงรูกลมธรรมดา หากแต่ยังมีควันสีขาวพวยพุ่งออกมาด้วยนั่นแสดงว่าเมื่อสักครู่นี้หวังหยวนได้ใช้ของร้อนใดบางอย่างเผาจนมันจนหลอมละลายหรือเปล่า?“เจ้าใช้อาวุธลับอันใดกันแน่ ถึงได้ทำให้มือข้าเจ็บปวดเช่นนี้!”นายน้อยพยายามหยิบดาบขึ้นมาอีกครั้ง แต่ทุกครั้งที่เขาจะหยิบ ดาบก็จะถูกหวังหยวนปัดตกลงไปอย่างง่ายดายด้วยเหตุนี้มือของนายน้อยจึงสั่นระริกหัวหน้าตระกูลเจิ้งที่นั่งอยู่บนที่นั่งทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว บัดนี้บุตรชายคนเล็กของเขากำลังอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบหากหวังหยวนไม่คิดจะยั้งมือ ฆ่าบุตรชายคนเล็กของเขาในเวลานี้ก็สมควรแล้ว เพราะเมื่อสักครู่นี้บุตรชายคนเล็กของเขาล้อเลียนอีกฝ่ายอย่างหนัก“ข้ารู้สึกว่าหวังหยวนจะได้รับชัยชนะในการประลองครั้งนี้แล้ว หรือเราควรหยุดการประลองนี้เสีย”หัวหน้าตระกูลเจิ้งพยายามไกล่เกลี่ยเพื่อจะหยุดการประลองนี้ แต่นักพรตชิงอีกลับหัวเราะเยาะ“เหตุใดจึงหยุดง่ายดายเช่นนี้เล่า? อีกฝ่ายยังไม่ได้ขอร้องให้หยุดเลย และหวังหยวนก็ยังไม่ได้ทำให้เขาพ่ายแพ้หรือเคลื่อนไหวไม่ได้ หากหยุดเช่นนี้ก็เกรงว่าฝูงชนจะไม่ยอมรับ!”คำพูดของนักพรตชิงอีชัดเจนมากแล้วว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-17บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1448
ไม่อยากจะยอมรับเลย แต่ผลการประลองก็เป็นเช่นนี้ นายน้อยก้มหน้าลง สายตาเต็มไปด้วยความหมองหม่นเช่นนี้ก็ยังดีกว่าหวังหยวนเก็บปืนพกขนาดเล็ก แล้วเดินไปยังใจกลางเวทีการประลอง โค้งคำนับต่อเสวี่ยโส่วจุนบนเวทีและหัวหน้าตระกูลทั้งแปด“การประลองสิ้นสุดลงแล้ว ข้าได้เอาชนะพวกเขาทั้งสิบคนแล้วขอรับ”หลังจากหวังหยวนพูดประโยคนี้จบลง นายน้อยแห่งตระกูลเจิ้งก็โยนหน้ากากลงบนเวทีด้วยความโกรธ จากนั้นก็ลงจากเวทีก่อนที่จะจากไป เขาก็ยังไม่ลืมที่จะจ้องมองหวังหยวนด้วยแววตาอาฆาตมาดร้ายความแค้นได้ก่อตัวขึ้นแล้ว อย่าคิดว่าต่อไปเขาจะยอมแพ้ง่าย ๆ เขาจะไม่ปล่อยหวังหยวนไปอย่างแน่นอนแม้ว่าหวังหยวนจะชนะการประลองสามครั้งนี้จริง ๆ แต่เมื่อถึงการประลองเพื่อเลือกคู่ครอง เขาก็คงไม่มีทางเอาชนะได้ เพราะในเวลานั้นจะมีผู้ที่เก่งกาจกว่าเขามากมาย!“ยอดเยี่ยม หวังหยวนมีความสามารถในการต่อสู้ที่โดดเด่น! เป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่งในโลกอย่างแท้จริง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าจึงขอประกาศว่าหวังหยวนผ่านการทดสอบครั้งนี้!”เสวี่ยโส่วจุนลุกขึ้นยืนกล่าวชื่นชมหวังหยวน จากนั้นจึงประกาศว่าหวังหยวนได้รับชัยชนะหวังหยวนพยักหน้าเบา ๆ จากนั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-17บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1449
อารมณ์ที่คลุมเครือแฝงเร้นอยู่ในดวงตาของทั้งสองเสวี่ยเชียนหลงเป็นฝ่ายรู้สึกตัวก่อนจึงเบือนสายตาหนี แต่สีแดงบนใบหน้าได้ทรยศความรู้สึกในใจนางในขณะนี้ในที่สุดเสวี่ยโส่วจุนก็เหมือนจะได้ยินเสียงจากด้านนอกจึงเดินออกมา เมื่อเห็นชายหนุ่มหญิงสาวทั้งสองยืนอยู่ด้วยกันอย่างสนิทสนมก็ไม่ได้เอ่ยคำใดตอนแรกเขายังเป็นกังวลว่าหากนักพรตชิงอีพบผู้ที่ฝึกเคล็ดวิชามหาสุริยันแล้ว แต่เสวี่ยเชียนหลงไม่ชอบคนผู้นั้นจะทำอย่างไร?บัดนี้ดีแล้ว ไม่เพียงแต่ลูกสาวของตนจะชอบเท่านั้น แต่คนผู้นี้ยังมีฝีมือและความสามารถเป็นเลิศอีกด้วยนอกจากการมีภรรยาอยู่แล้วสามคน ก็นับว่าเป็นบุรุษที่หาได้ยากยิ่งส่วนเรื่องที่ว่าหวังหยวนจะได้แต่งงานกับลูกสาวของตนหรือไม่นั้น ยังต้องผ่านการทดสอบครั้งสุดท้ายของเสวี่ยโส่วจุนอีกหลังจากส่งเสวี่ยเชียนหลงกลับห้องแล้ว หวังหยวนก็กลับมายังห้องของตนเองเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น หวังหยวนก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เมื่อเปิดประตูออกก็พบกับสาวใช้ที่ตนไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน“สวัสดีเจ้าค่ะคุณชายหวัง ข้าเป็นสาวใช้ข้างกายของสตรีสูงศักดิ์ สตรีสูงศักดิ์ประสงค์จะเชิญท่านไปพบ แต่เนื่องจากเกรงใจในฐานะจึงไม่อาจมา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-18
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2074
ดูเหมือนว่าเมืองหลิงจะเป็นเมืองที่รุ่งเรืองและมั่งคั่งที่สุดในดินแดนทั้งเก้า!ประชาชนอยู่เย็นเป็นสุข เป็นที่หมายปองของทุกคน!เมื่อทุกคนกลับถึงบ้านของหวังหยวน พวกหลี่ซื่อหานได้สั่งให้คนเตรียมอาหารไว้แล้ว เมื่อทุกคนนั่งลงที่โต๊ะแล้ว หวังหยวนจึงแนะนำหลิ่วหรูเยียนให้เหล่าภรรยารู้จักพวกนางชินกับเรื่องแบบนี้แล้วบุรุษมีสามภรรยาสี่อนุเป็นเรื่องปกติ ไม่นานพวกนางก็สนิทสนมกันดั่งพี่สาวน้องสาวเนื่องจากไป๋ลั่วหลีอยู่ที่นี่ด้วย หวังหยวนจึงไม่อาจอยู่พูดคุยกับภรรยาได้ เพราะต้องไปดูแลไป๋ลั่วหลีก่อนเพื่อไม่ให้เสียมารยาทหวังหยวนกลับมานั่งที่โต๊ะ หลังจากดื่มกับไป๋ลั่วหลีสองสามจอกแล้วจึงกล่าวว่า “คุณหนูไป๋เดินทางมาไกล คงไม่ใช่แค่มาขอบคุณข้ากระมัง?”“ตอนนี้เราเป็นสหายกันแล้ว หากเจ้ามีเรื่องอยากปรึกษาก็บอกมาตามตรงเถิด ไม่ต้องอ้อมค้อม! ข้าไม่ใช่คนใจแคบ! หากมีสิ่งใดให้ข้าช่วย ข้าก็ยินดี”หวังหยวนเป็นคนใจกว้างไป๋ลั่วหลีได้ยินเช่นนั้นก็ส่ายหน้าและถอนหายใจเป็นเช่นที่ร่ำลือกันจริง ๆ!หวังหยวนมีสายตาเฉียบแหลม แม้จะอายุยังน้อยแต่ก็มองคนได้ทะลุปรุโปร่ง ไม่มีความคิดใดหลบเลี่ยงสายตาเขาไปได้!“ในเมื่อท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2073
“ทุกท่านดื่มกันเถิด!”“ไม่ต้องสนใจข้า!”“ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ปราบพรรคทมิฬได้เท่านั้น แต่ยังทำให้เมืองอู่เจียงเจริญรุ่งเรือง เส้นทางคมนาคมทางน้ำก็เปิดใช้งานแล้วทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะความร่วมมือของพวกท่าน!”หวังหยวนยกจอกสุราขึ้นดื่มกับทุกคนวันนี้มีสุรา วันนี้ก็เมามาย ช่างรื่นรมย์ยิ่งนัก!เมื่อฟ้าสาง ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับ เช้าวันรุ่งขึ้น หวังหยวนออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านต้าหวังภายในค่ำวันนั้น หวังหยวนก็กลับมาถึงหมู่บ้านต้าหวัง“ท่านหวัง! ไม่ได้พบกันนานเลยนะเจ้าคะ!”“กำลังนึกถึงท่านพอดีเลยเจ้าค่ะ!”เมื่อหวังหยวนเข้าเมืองหลิงก็เห็นไป๋ลั่วหลีเดินเข้ามาหาได้พบเพื่อนเก่า หวังหยวนรู้สึกยินดี รีบลงจากม้าเดินไปหาไป๋ลั่วหลี แล้วถามว่า “คุณหนูไป๋มาที่นี่ได้อย่างไร?”“ข้าตั้งใจมาที่นี่เพื่อขอบคุณท่าน!”“หากไม่ใช่เพราะว่าท่านมอบปืนไรเฟิลซุ่มยิงให้ ข้าจะประสบความสำเร็จเช่นนี้ได้อย่างไร?”“ยิ่งกว่านั้น ครั้งก่อนที่เมืองอู่เจียง ท่านยังช่วยชีวิตข้าด้วย บัดนี้ข้าหายดีแล้ว จึงต้องมาขอบคุณท่านด้วยตัวเองเจ้าค่ะ!”พี่น้องต้าหู่และเอ้อหู่ได้รออยู่ก่อนแล้ว ทั้งสองยืนต้อนรับอยู่ข้าง ๆ ด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2072
ทุกคนต่างพยักหน้าแต่ในใจก็รู้สึกอาลัยการได้อยู่เคียงข้างหวังหยวนนับเป็นโชคดี ใครบ้างอยากจากเขาไป?เพราะการได้อยู่ใกล้ชิดหวังหยวนย่อมมีโอกาสก้าวหน้า!แต่น่าเสียดาย ในเมื่อหวังหยวนตัดสินใจเช่นนี้แล้ว พวกเขาได้แต่ทำตาม“ข้าจะไปล่องเรือต่อ!”“พวกท่านกลับเข้าเมืองกันก่อนเถิด!”“งานเลี้ยงเตรียมพร้อมแล้ว เมื่อขึ้นฝั่งก็ไปที่วังของข้า แล้วข้าจะรีบตามไป ไม่ต้องรอพิธีรีตอง!”ทุกคนรับคำ แล้วลงเรือเล็กมุ่งหน้ากลับเมืองอู่เจียง!ทางด้านหวังหยวนก็พาหลิ่วหรูเยียนและต่งอวี่ล่องเรือชมแม่น้ำต่อ“ลั่วเฉินเป็นอย่างไรบ้าง?”“ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว ได้ยินว่าเขายังคงปากแข็งได้อีกหรือ?”หวังหยวนมองไปที่ต่งอวี่แล้วถามขึ้นดูเหมือนว่าเขาคงไม่มีวาสนาได้ทรัพย์สมบัติของพรรคทมิฬ จึงเสียเวลามากมายไปโดยเปล่าประโยชน์!“ข้าละอายใจนักขอรับ!”“ข้าตัดนิ้วเขาไปหลายนิ้ว ใช้วิธีทรมานไปมากมาย แต่เขาก็ยังไม่ยอมปริปากพูด เหมือนกับปากทำด้วยเหล็กเลยขอรับ!”“ข้าคิดว่าแม้จะให้เวลาข้าอีกหนึ่งสัปดาห์ ข้าก็คงเปิดปากเขาไม่ได้...”“คนผู้นี้ช่างดื้อรั้นนัก!”ต่งอวี่ถอนหายใจ แต่ก็อดชื่นชมไม่ได้!แม้แต่เขาเองก็ยังไม่รู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2071
“ไม่ใช่เช่นนั้น!”หลิ่วหรูเยียนส่ายหน้า ในเมื่อหวังหยวนซื่อสัตย์กับนาง นางก็ไม่ควรปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองนางจึงเอ่ยขึ้นว่า “ข้ามีใจให้ท่านมานานแล้ว แม้แต่ข้าเองก็ยังไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใดที่ข้าเริ่มหลงรักท่าน!”“ข้าแค่กลัวว่าคนรอบข้างท่านจะรับข้าไม่ได้!”“เพราะก่อนหน้านี้ข้าทำเรื่องไม่ดีกับท่านไว้มากมาย...”“ซ้ำยังเกือบฆ่าท่านด้วย!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวจากใจจริง นี่คือสิ่งที่นางกังวลหวังหยวนหัวเราะ ก่อนส่ายหน้ากล่าวว่า “เจ้าพูดผิดแล้ว! คนรอบข้างข้าล้วนเชื่อฟังข้า จะน่ากลัวอย่างที่เจ้าคิดได้อย่างไร?”“ส่วนภรรยาของข้าไม่ใช่คนชอบสร้างปัญหา ไม่เช่นนั้นข้าจะวางใจปล่อยให้พวกนางอยู่ข้างหลังได้อย่างไร?”“บ้านของข้าจะสงบสุขได้อย่างไร?”หลิ่วหรูเยียนตกตะลึง แต่ก็เป็นเช่นนั้นจริง!หวังหยวนเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มาก การมีสตรีอยู่รอบกายหลายคนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก!ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าหวังหยวนจะไม่ได้เป็นฮ่องเต้ แต่เขาก็มีคุณสมบัติของผู้นำเทียบเท่าฮ่องเต้ทั้งสาม!การมีภรรยาหลายคนจะเป็นอะไรไป?“ในเมื่อท่านไม่รังเกียจ ข้าก็ยินดีอยู่เคียงข้างท่าน!”“เป็นผู้หญิงของท่าน!”หลิ่วหรูเยียนกล่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2070
“แต่น่าเสียดายที่วีรบุรุษเช่นเจ้ากลับติดตามเจ้านายที่ไม่คู่ควร จึงต้องมาพบจุดจบเช่นนี้!”“ข้าขอเตือนอีกครั้ง หากเจ้ายินดีมาอยู่กับข้าหรือบอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ ข้าก็จะไม่ทำร้ายเจ้าอีก!”หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใดแค่นี้ก็สาสมแล้วลั่วเฉินน่าสงสารยิ่งกว่าโอวหยางอวี่ อย่างน้อยโอวหยางอวี่ยังได้ตายอย่างรวดเร็ว!แต่ลั่วเฉินเล่า?ตอนนี้ทั่วร่างเต็มไปด้วยเลือด สภาพของเขาย่ำแย่มาก มีลมหายใจอยู่ก็เหมือนรอวันตายการมีชีวิตอยู่ยังทรมานยิ่งกว่าการตาย!“เลิกคิดเถิด!”“ข้าจะไม่ยอมแพ้!”ลั่วเฉินใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนด้วยความโกรธ“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ตามใจเจ้า”“ข้าอยากรู้ว่ากระดูกเจ้าจะแข็งได้สักกี่น้ำ”พูดจบหวังหยวนก็ไม่เสียเวลากับลั่วเฉิน พาหลิ่วหรูเยียนเดินออกจากคุกระหว่างทาง ทั้งสองไม่ได้หันไปมองตานสยงเฟยต่อไปแค่เค้นถามลั่วเฉินก็พอแล้ว หากไม่ได้ผลค่อยไปหาตานสยงเฟย!เพราะตานสยงเฟยจัดการยากกว่าลั่วเฉินมาก!ตานสยงเฟยรู้ดีว่าที่ซ่อนทรัพย์สมบัติคือเครื่องช่วยชีวิตของเขา ตราบใดที่เขายังปากแข็ง หวังหยวนก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้!นี่คือประโยชน์อย่างเดียวของเขา!เขาต้องเก็บไพ่ตายใบนี้ไว้ ไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2069
“อะแฮ่ม”หวังหยวนกระแอม แล้วรีบแต่งตัว ไม่ได้ตอบคำถามของหลิ่วหรูเยียนจะให้เขาตอบเช่นไร?หรือว่าเขาเป็นคนไร้หัวใจ?แต่เมื่อนึกถึงภรรยาหลายคนที่บ้านก็รู้สึกหนักใจ เพิ่งจะแต่งงานกับเสวี่ยเชียนหลงยังไม่ถึงปี ก็มีหญิงงามมาเพิ่มอีกคน แล้วจะอธิบายกับภรรยาอย่างไร!แต่จะเดินจากไปง่าย ๆ เลยก็คงไม่ดีหรือไม่?หวังหยวนรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก คงต้องตัดสินใจในภายหลัง“จริงสิ”“ข้าต้องไปที่คุก เจ้าจะไปด้วยกันหรือไม่?”หวังหยวนมองหลิ่วหรูเยียน แล้วเอ่ยถาม“แน่นอน!”หลิ่วหรูเยียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ข้าอยากเห็นลั่วเฉินถูกทรมานเพื่อระบายความแค้น!”ไม่นานทั้งสองก็มาถึงคุกต่งอวี่รีบเข้ามาต้อนรับ เมื่อเห็นหวังหยวนก็โค้งคำนับ แล้วกล่าวว่า“ท่านผู้นำ!”“เมื่อคืนข้าอยู่ที่นี่ตลอด ใช้บทลงโทษต่าง ๆ นานากับลั่วเฉินจนเขาบาดเจ็บสาหัส แต่เขากลับปากแข็งไม่ยอมปริปากเลยขอรับ!”“หากไม่ใช่เพราะเขาใกล้จะตายเต็มทน เราคงไม่ปล่อยให้เขาพักหรอกขอรับ”ต่งอวี่กล่าวด้วยความโกรธช่างน่าโมโหนัก!เขาใช้ความอำมหิตไปเกือบหมดแล้ว แต่ลั่วเฉินก็ยังปากแข็ง!ปากอย่างกับแม่กุญแจ!ยากที่จะแงะออกจริงๆ!เขารู้สึกหนัก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2068
ต่งอวี่รับคำแล้วพาลั่วเฉินไปที่คุกก็แค่พวกกระดูกแข็งเท่านั้น!หากใช้การทรมานเข้าช่วยก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะมีใครทนได้ กระดูกจะแข็งเพียงใดกัน?หากทนได้ แสดงว่าแค่ทรมานไม่มากพอ!“ข้าคิดว่าเขาคงไม่ยอมเปิดปาก”“แม้ว่าท่านจะฆ่าเขา เขาก็คงไม่บอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ”หลิ่วหรูเยียนเดินไปข้างหวังหยวน มองคนพาตัวลั่วเฉินออกไป แล้วกล่าวต่อว่า “เขาไม่ใช่คนอย่างโอวหยางอวี่ นับว่าเป็นขุนพลที่กล้าหาญและซื่อสัตย์“หวังหยวนพยักหน้า เขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?แต่จำต้องลองดูสักครั้ง“เจ้าจัดการโอวหยางอวี่ไปแล้วหรือ?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่องด้วยการถามด้วยรอยยิ้ม“ใช่แล้ว”“เขายังหวังจะให้นึกถึงความสัมพันธ์ในอดีต ใช้คำพูดโน้มน้าวข้า แต่น่าเสียดายตอนนี้ใจข้าแข็งดั่งหิน ต้องการแค่ล้างแค้นให้บิดามารดา ทวงความยุติธรรมให้พวกท่านเท่านั้น!”“ในสายตาข้า ชีวิตคนของพรรคทมิฬไร้ค่า!”“ไม่ต้องพูดถึงโอวหยางอวี่ แม้แต่ตานสยงเฟย ข้าก็จะฆ่าเขา!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่นความแค้นในการฆ่าบิดาไม่อาจลืมเลือน จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?หวังหยวนยกยิ้มอย่างพึงพอใจ แล้วพยักหน้ากล่าวว่า “เช่นนั้นก็ดี”“แต่หล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2067
“เพียะ เพียะ เพียะ!”หลิ่วหรูเยียนไม่พูด เพียงแค่ยกมือขึ้นตบหน้าโอวหยางอวี่หลายครั้งจนหน้าบวมปูด!ทหารหลายคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างมองโอวหยางอวี่ด้วยสายตาเย็นชาทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะตัวเขาเอง!แต่ต้องยอมรับว่าหลิ่วหรูเยียนเป็นสตรีที่แข็งแกร่ง ไม่ควรไปยั่วยุนาง!“เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีต ข้าจึงจะให้เจ้าตายอย่างสงบ!”“ไม่เช่นนั้นข้าจะทรมานเจ้าให้การมีชีวิตยังดีกว่าตาย!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวด้วยความโกรธแค้นคนของพรรคทมิฬล้วนไม่ใช่คนดีสักคน ฆ่าทิ้งก็สิ้นเรื่อง!ตอนนี้นางแค่อยากฆ่าคนระดับสูงของพรรคทมิฬให้หมด!“น้องหรูเยียน...”โอวหยางอวี่ตะโกนอีกครั้ง แต่หลิ่วหรูเยียนลงดาบตัดหัวเขาขาดในดาบเดียว!คนชั่วช้าคนหนึ่งจบชีวิตลง!“หัวหน้าองครักษ์คนหนึ่งจากในสี่คน! ก็แค่นี้!”หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจ ไม่เอ่ยคำใด นางโยนดาบทิ้ง แล้วเดินไปหาหวังหยวนตอนนี้หวังหยวนกำลังเผชิญหน้ากับลั่วเฉิน“หรูเยียนกลับมาแล้ว โอวหยางอวี่คงตายแล้ว”“คนเช่นนั้น ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย”หวังหยวนส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มลั่วเฉินหัวเราะลั่น แล้วกล่าวว่า “ใช่แล้ว! คนทรยศ ขี้ขลาดเช่นนั้น ไม่ฆ่าเขา แล้วจะฆ่าใคร?”“เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2066
“เท่าที่ข้ารู้ พรรคทมิฬมีทรัพย์สมบัติมากมาย!”“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่ที่ใด?”“ก่อนที่ข้าจะบุกหน้าผา ได้ยินว่าของพวกนั้นถูกขนย้ายไปแล้วจริงหรือไม่?”หวังหยวนมองไปที่โอวหยางอวี่ แล้วถามตรงประเด็นโอวหยางอวี่พูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่เอ่ยคำใด“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ลั่วเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะลั่น“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคิดว่าท่านประมุขไม่รู้ความทะเยอทะยานของเจ้าหรือ?”“เรื่องสำคัญเช่นนี้ จะบอกคนชั่วเช่นเจ้าได้อย่างไร?”“ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะประจบสอพลอก็คงไม่มีโอกาสแล้วกระมัง?”นี่...โอวหยางอวี่รู้สึกจนใจ หน้าแดงก่ำ เขาไม่รู้ที่ซ่อนทรัพย์สมบัติจริง ๆ!ไม่เช่นนั้นเขาคงบอกหวังหยวนไปแล้วเพื่อเอาชีวิตรอด!หวังหยวนจะมองความคิดของโอวหยางอวี่ไม่ออกได้อย่างไร?เขาหรี่ตาลง ก่อนจะเตะโอวหยางอวี่ แล้วหันไปพยักหน้าให้หลิ่วหรูเยียน เขาชี้ไปที่โอวหยางอวี่ แล้วกล่าวว่า “คนผู้นี้ไร้ประโยชน์ เจ้าจัดการเขาเถิด!”“จะปล่อยเขาไปหรือจะฆ่าเขาก็สุดแล้วแต่เจ้า ไม่ต้องถามข้า!”หลิ่วหรูเยียนดีใจ รู้สึกซาบซึ้งใจมากส่วนโอวหยางอวี่กลับมีสีหน้าหวาดกลัว รีบ
