บทที่ 1307

เมื่อคณะที่มากับหวังหยวนได้เห็นภาพนี้ต่างก็รู้สึกประหลาดใจและเหลือเชื่อ!

แน่นอนว่าพวกเขาประหลาดใจ แต่หวังหยวนกลับคิดไว้แล้ว

“พี่หยวน พวกเขามาต้อนรับเราจริง ๆ ด้วย!”

เกาเล่อเหลือบมองแล้วก็ยิ้ม

เมื่อจ้าวจือจิ้งได้เห็นภาพนี้ก็กลืนน้ำลายลงคอ

“อีเห็นมาอวยพรปีใหม่ไก่ ไม่มีเจตนาดีแน่!”

เขาเองก็มองออกว่าเรื่องนี้มีปัญหาอะไรซ่อนอยู่

“ฮ่าฮ่าฮ่า ใต้เท้าจ้าว ประเดี๋ยวท่านต้องทักทายพวกเขาอย่างอบอุ่นนะ เข้าใจหรือไม่? ไม่เช่นนั้นอาจมีคนจับผิดได้”

หวังหยวนรีบพูดพลางหัวเราะ เมื่อได้ยินคำพูดนี้ จ้าวจือจิ้งก็อดไม่ได้ที่จะพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา

“ข้าเป็นถึงเจ้ากระทรวงกรมพระคลัง จะต้องเกรงใจพวกเขาหรือ? ช่างน่าขัน!”

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน เมื่อเกาเล่อและหวงเจียวเจียวได้ยินคำพูดนี้ก็ถอนหายใจ

ทว่าไม่นานพวกเขาก็มาถึงประตูเมือง

“โอ้โห ท่านอ๋องเป่ยหลิง ท่านเจ้ากระทรวง พวกท่านทั้งสองมาถึงแล้วหรือ พวกเราเฝ้ารอจนตาเป็นมันเลย!”

“จริงสิ ท่านอ๋องเป่ยหลิง เกิดเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ในหลิงหนาน พวกเราเฝ้ารอให้ท่านมาจัดการอยู่พ่ะย่ะค่ะ!”

“พวกเราขอขอบพระคุณในความช่วยเหลือจากราชสำนัก ขอบพระทัยท่านอ๋องเป่