Share
บทที่ 126
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 127
กัวเหลียงและกัวเฉียงเหลือบมองพี่ใหญ่ แล้วทั้งสองก็ก้มหน้าลงโดยไม่ส่งเสียง! “ไม่ ไม่มีอะไรขอรับ!” กัวฉางหน้าแดงและพูดว่า “ท่านแม่ของข้าสุขภาพไม่ดี เราจึงไปเรียกหมอ!” หวังหยวนถามด้วยความห่วงใย “หมอพูดว่าอย่างไรบ้าง? อาการป่วยร้ายแรงหรือไม่?” สังคมนี้ขาดการรักษาและยารักษาโรค แม้แต่เป็นไข้หวัดก็อาจคร่าชีวิตผู้คนได้! กัวฉางก้มศีรษะลงและพูดตะกุกตะกัก “ไม่ ไม่ร้ายแรง หมอบอกว่ากินยาสองสามห่อก็จะไม่เป็นไรแล้ว!” หวังหยวนกำชับว่า “คนชราสุขภาพอ่อนแอ หาอะไรดี ๆ ให้นางกินทุกวัน ไข่ไก่ เนื้อปลา เนื้อหมูก็ดีหมดไปรีดนมวัวนมแพะแล้วต้มให้ท่านดื่ม ล้วนดีต่อร่างกาย! อย่าคิดที่จะเก็บหอมรอมริด ไม่เช่นนั้น เมื่อสุขภาพของหญิงชราทรุดโทรมลงไม่ว่าจะมีเงินมากเท่าไรก็เอาคืนไม่ได้ !” คนในยุคสมัยนี้มักขาดโปรตีน แม้ว่าทั้งสามพี่น้องจะได้รับเงินมากมาย แต่ครอบครัวของพวกเขาก็เคยชินกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก จึงก็ไม่กล้ากินหรือดื่มมากเกินไป อย่างมากที่สุดก็ทานอาหารอิ่ม แบ่งปลาจากกลุ่มตกปลาแล้วนำมาปรุงด้วยน้ำมันและเกลือเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ปลาเหล่านี้โดยพื้นฐานแล้วมีไว้สำหรับเด็ก ๆ และผู้ใหญ่ดื่มได้เพียงซุ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 128
หวังหยวนตามอยู่ด้านหลังด้วยความมึนงง โดยไม่รู้ว่าคนตัวเล็กนี่จะพูดอะไรอีก! จ้าวชิงเหอชี้ไปที่ขวดสามใบในสวน “ตามวิธีที่ท่านพูด ท่านพ่อและข้าพบปรมาจารย์ที่เผาเครื่องลายคราม ทำไหขนาดต่าง ๆ มากกว่า 20 ใบ และเปิดเตาเผาสามเตาเพื่ออบมัน เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มอีกเป็นเงินทั้งหมดห้าสิบกว้านเราก็เผาไหที่แตกทั้งสามใบนี้ได้! รวมค่าใช้จ่ายทั้งหมดเป็นเงินหนึ่งร้อยกว้าน!” “เยอะขนาดนี้เลยหรือ!” เมื่อมองไปยังไหที่เต็มไปด้วยฝุ่นสามใบ ซึ่งไม่ต่างจากไปราคาหลายสิบเหวินในท้องถนน เอ้อหู่รู้สึกเศร้าใจมากจนอยากจะร้องไห้ เขาทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อยเป็นเวลาสามวัน ซ้ำยังถูกตราหน้าจากการไปตรวจสอบที่หอนางโลม แต่กลับเห็นของเล่นอะไรแบบนี้ เป็นไปได้ไหมที่พี่หยวนกำลังสุรุ่ยสุร่ายจริง ๆ ? “มีสามใบ มันก็คุ้มมากแล้ว!” หวังหยวนหยิบเบ้าหลอมตะกั่วดำขึ้นมาเคาะมันและฟังเสียง เขารู้สึกมีความสุขมาก เดิมทีคิดว่าหลอมได้สักหนึ่งใบก็ดีมากแล้ว แต่ท้ายที่สุดกลับหลอมได้สามใบงาม! ไม่ใช่เพราะวัตถุดิบที่เขาผสมมีปัญหา แต่เป็นเพราะยุคนี้ควบคุมความร้อนได้ยาก สามารถหลอมได้ถึงสามใบ นับว่าเกินความคาดหมาย! จ้าวชิงเหอวางมือคาดเอว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 129
ตอนนั้นรู้สึกเศร้าใจมากและอยากจะตำหนิเขาที่ไม่เอาไหน แต่ก็รู้สึกมีความสุขมากในเวลาเดียวกัน! ต่อมาถ้าเบ้าหลอมไม่สามารถละลายเหล็กหลอมเหลวได้ เพราะเห็นแก่สบู่ นางก็จะไม่ตำหนิเขา! “เหล็กหลอมละลายหมดแล้ว!” ทันใดนั้นเอ้อหู่ก็ตะโกน! กัวฉางสามพี่น้องยืดคอและดูประหลาดใจ “มันหลอมละลายแล้วจริง ๆ !” “มันละลายแล้ว ละลายแล้ว เส้นเหล็กทั้งหมดกลายเป็นเหล็กหลอมเหลว มันละลายแล้วจริง ๆ !” ท่านลุงคนด้วยท่อนเหล็กแล้วตะโกนอย่างตื่นเต้นและเต้นเหมือนเด็ก ฟู่! จ้าวชิงเหอที่กำลังเหม่อลอยลุกขึ้นยืนทันที แล้วรีบพุ่งไปที่เตาไฟ มองดูเหล็กหลอมเหลวในเบ้าหลอม ไฟสีแดงสะท้อนความตกใจบนใบหน้าของเธอ ในฐานะลูกสาวของช่างตีเหล็ก เธอรู้ดีว่าเหล็กเส้นหลอมละลายหมายถึงอะไร! นี่คือเตาหลอมเหล็กอย่างดี หากสร้างดาบชื่อดังได้ ก็สามารถขายได้ในราคาหลายร้อยหรือหลายพันกว้าน! “หยวนเอ๋อ เหล็กหลอมละลายแล้วจริง ๆ ละลายแล้วจริง ๆ !” ท่านลุงรีบวิ่งไปหาหวังหยวนอย่างตื่นเต้น โดยไม่ท่าทีเหมอนผู้หลักผู้ใหญ่เลย หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ และพยักหน้า ผลผลิตในสมัยโบราณต่ำมากจนถ้วยใส่เหล็กจะทำให้ผู้คนคลั่งไคล้ หากบนโลกนี้ เหล็กช
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 130
เมื่อตอนเด็กๆ ลูกพี่ลูกน้องทั้งสองมักจะนอนห้องเดียวกันหรือนอนเตียงเดียวกันด้วยซ้ำ! แต่ตอนนี้พวกเขาต่างโตแล้ว ถึงเวลาที่ควรแบ่งแยกชายหญิง แต่ท่านลุงยังคงปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนเด็ก! แต่ก็เข้าใจได้ว่าบุรุษอย่างช่างตีเหล็ก คงจะไม่คิดมากขนาดนั้น ใบหน้าสวยของจ้าวชิงเหอเปลี่ยนเป็นสีแดง “เช่นนั้นท่านก็นอนบนพื้นซิ!” หวังหยวนเลิกคิ้ว “ท่านลุงบอกว่าร่างกายข้าอ่อนแอ เขาจึงขอให้ข้านอนบนเตียงและเจ้านอนบนพื้น!” “ท่านพ่อ นี่มันลำเอียงเกินไปแล้ว ข้าจะไม่เป็นลูกสาวของเขาอีกต่อไป!” จ้าวชิงเหอปูที่นอนลงบนพื้นด้วยความโกรธ! ทันทีที่ปูที่นอนลงบนพื้นเสร็จ หวังหยวนก็นอนลงโดยเอามือไขว้ไว้ด้านหลังศีรษะ! จ้าวชิงเหอดึงเขาด้วยความโกรธ “ท่านกำลังทำอะไรอยู่ รีบลุกขึ้นเร็ว ๆ นี่ที่นอนของข้า!” หวังหยวนนอนอยู่บนพื้น “ข้าเหนื่อยมาก ไม่อยากคลานขึ้นบนเตียงแล้ว คืนนี้ข้าจะนอนที่นี่!” “ท่าน!” จ้าวชิงเหอพูดด้วยความโกรธ “ถ้าอย่างนั้นท่านต้องลุกขึ้นมาล้างเท้าก่อนเข้านอน ไม่เช่นนั้นผ้าห่มของข้าจะเปื้อน!” “อา!” หวังหยวนหาว “ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยไปเอาน้ำล้างเท้าให้ข้าซิ!” “ไม่ไป!” จ้าวชิงเหอหันกลับมา ญ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 131
นางสงสัยว่าดาบที่ทำการชุบแข็งด้วยปัสสาวะสัตว์จะคมหรือไม่!“มันต้องคมแน่!”ในฐานะช่างตีเหล็กผู้มีประสบการณ์ ลุงพูดอย่างมั่นใจ “นำเกราะมา!”เพื่อทดสอบดาบใหม่ จึงซื้อชุดเกราะหนังมาเพื่อทดสอบความคมของดาบ!มีเกราะหนังวางซ้อนกันหลายชั้นอยู่บนม้านั่ง!ฟึ่บ!ลุงฟันดาบ ชั้นเกราะหนังแยกออกจากกัน!หวังหยวนไม่ได้นับประวัติศาสตร์ด้านวัสดุศาสตร์เคยบันทึกไว้ว่า ปรมาจารย์ด้านอาวุธอู๋หวยเหวิน แห่งราชวงศ์เหนือและใต้ ใช้เหล็กหุ้มเหล็กสองชั้น แล้วนำไปชุบแข็งสองชั้น เพื่อสร้างอาวุธที่สามารถเจาะเกราะได้สามสิบชั้น!คุณภาพของเหล็กกล้าคาร์บอนย่อมสูงกว่า และดาบราชวงศ์ถังที่ผลิตได้นั้นคมกว่า จะสามารถเจาะเกราะได้เกินสามสิบชั้นแน่นอน!จ้าวชิงเหอเปิดเกราะหนังที่ถูกฟันจนขาด แล้วนับ “หนึ่งชั้น สองชั้น...”เอ้อหู่เบิกตากว้างดาบที่โจรและเจ้าหน้าที่ใช้ ไม่ว่าจะลับให้คมเพียงใด ก็ทำลายเกราะได้เพียงห้าหรือหกชั้นเท่านั้น!แม้แต่ดาบทมิฬของพ่อ ก็สามารถทำลายเกราะได้เพียงยี่สิบชั้นเท่านั้น!“สามสิบหกชั้น ทำลายเกราะได้สามสิบหกชั้น ท่านพ่อ ดาบที่ท่านใช้โจมตีสามารถเจาะเกราะได้ถึงสามสิบหกชั้น!”จ้าวชิงเหอกระโดดขึ้น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 132
ดาบราชวงศ์ถังในมือของเอ้อหู่ยังคงสภาพเดิม แต่ดาบยาวในมือของกัวฉางนั้นหักแล้ว!“หยวนเอ๋อร์ ตัดเหล็กได้เหมือนตัดดินเหนียว นี่คืออาวุธวิเศษ เป็นสมบัติล้ำค่า!”ลุงตื่นเต้นมากจนน้ำตาไหล!จ้าวชิงเหอตกใจมาก ปิดปากมองภาพนี้ด้วยความไม่เชื่อ!หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ “เป็นเช่นนั้น มันใช้ได้เลยขอรับ!”ในฐานะคนจบปริญญาเอก สาขาวัสดุศาสตร์ เขาเคยเห็นดาบโลหะผสมที่คมยิ่งกว่านี้อีก!ไม่ใช่ว่าดาบราชวงศ์ถังสามารถตัดเหล็กเหมือนตัดดินเหนียวได้จริง ๆ แต่ดาบในมือของกัวฉางนั้นเปราะบางเกินไป จึงทนต่อแรงกระแทกไม่ได้!ในความเป็นจริง การหลอมเหล็กคาร์บอนสูง เป็นเพียงวิธีการตีเหล็กธรรมดาเท่านั้น!ทั้งยังสามารถเคลือบด้วยเหล็กหลอม เหล็กบริสุทธิ์ และโลหะอื่น ๆ เพื่อให้การตีขึ้นรูปมีความซับซ้อนมากขึ้นได้ด้วยแต่การใช้เหล็กหุ้มเหล็กนั้นถือว่าล้ำหน้าที่สุดในยุคนี้ ไม่มีใครในโลกเทียบได้!ดวงตาคู่งามของจ้าวชิงเหอเป็นประกายตอนแรกคิดว่าอาวุธวิเศษชนิดนี้ดูธรรมดา แต่ตอนนี้ลูกพี่ลูกน้องของนางเก่งมาก!“พี่หยวน ดาบเล่มนี้ดีมาก ดีกว่าดาบทมิฬของท่านพ่อด้วยซ้ำ!”เอ้อหู่ไม่อาจวางดาบราชวงศ์ถังที่ถืออยู่ได้!หวังหยวนเลิกคิ้ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 133
หวังหยวนทำงานเสร็จ และเห็นลุงของเขาในร้านช่างตีเหล็กหยุดตีเหล็ก ชิงเหอเปิดประตูครึ่งเดียว ท่าทางวิตกกังวล เขาจึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ใครมา?”ชิงเหอกระซิบ “เจ้าของร้านโจว!”“ไม่ต้องกลัว!”หวังหยวนเปิดประตูเดินไป!เอ้อหู่คว้าดาบราชวงศ์ถังแล้วรีบวิ่งตามไป และสามพี่น้องกัวฉางก็ติดตามไปอย่างรวดเร็วรถม้าอันหรูหราจอดด้านนอกร้านตีเหล็กโจวฉางฟา นายท่านคนที่สามของตระกูลโจวเอาผ้าเช็ดหน้าปิดจมูก รู้สึกว่าสภาพแวดล้อมโดยรอบสกปรกเลอะเทอะเมื่อเห็นหวังหยวน โจวฉางฟาก็หรี่ตาลง “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายน้อยหวังจากเมืองจิ่วซาน จะเป็นเด็กหนุ่มจากหมู่บ้านต้าหวัง หญิงรับใช้เป็นลูกสาวของช่างตีเหล็ก และช่างตีเหล็กจ้าวเป็นลุงของเจ้า! น้ำตาลทรายขาวไม่ได้มาจากทางตะวันตก แต่เป็นเจ้าที่ทำเอง!”เขาได้พบกับหลิวเจี้ยนเย่เมื่อไม่กี่วันก่อน จึงได้รู้ตัวตนและสายสัมพันธ์ของหวังหยวนเดิมทีเขาวางแผนที่จะไปชนบทเพื่อซื้อสูตรลับ แต่ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินว่าหมู่บ้านต้าหวังได้กวาดล้างค่ายซานหู่แล้วหลังจากชั่งน้ำหนักความสนใจแล้ว เขาก็ตัดสินใจจะซื้อขาย แต่น้ำเสียงของเขาแข็งกระด้าง!เป็นเรื่องปกติที่จะสุภาพกับคนร่ำรวยขอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 134
“ในเมื่อตระกูลโจวต้องทำงานหนักมาก เช่นนั้นก็ไม่ต้องร่วมมือกันหรอก!”หวังหยวนยิ้มเย็นชา “ครั้งล่าสุดที่ข้าร่วมมือกับตระกูลหู คุณหนูหูไม่ได้เสนอราคาตอนที่นางซื้อสบู่ด้วยซ้ำ วันนี้ข้าจะเสนอสูตรน้ำตาลให้นาง เพื่อดูว่าตระกูลหูจะสนใจหรือไม่”สีหน้าของโจวฉางฟาเปลี่ยนไปอย่างมาก เขารีบฝืนยิ้มอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “น้องชาย เจ้ากำลังคิดจะทำอะไร? ในการทำธุรกิจจะต้องยึดหลักมาก่อนได้ก่อนเสมอ เราทำงานร่วมมือกันได้ดี ไม่อาจเปลี่ยนคู่ค้าได้ง่าย ๆ!”หวังหยวนหรี่ตาลง แล้วพูดอย่างเย็นชา “ข้าผู้นี้น่ะหรือ? ข้าเป็นคนเอาใจเขามาใส่ใจเรา! เจ้าปฏิบัติต่อข้าอย่างไร ข้าก็จะปฏิบัติต่อเจ้าเช่นนั้น ข้ารู้ทุกอย่างว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ หากเจ้าคิดให้ดี เราก็สามารถร่วมมือกันต่อไปได้ หากไม่คิด เจ้าคิดว่าข้าจะกลัวตระกูลโจวของเจ้าหรือไม่ พวกเจ้าดุร้ายกว่าค่ายซานหู่หรือเปล่า!”เอ้อหู่และสามพี่น้องกัวฉางหรี่ตาลง งอหลังถือดาบในมือ พวกเขาดูเหมือนสัตว์ดุร้ายสี่ตัวที่อยากจะกลืนกินใครสักคน รังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกมาเจ้าของร้านโจวรู้สึกว่าใจสั่นสะท้าน คนไร้ศีลธรรมเหล่านี้ล้วนเป็นนักฆ่า หลังจากไตร่ตรองดูแล้ว ในที่สุดเขาก็ระงั
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1657
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1656
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1655
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1654
