로그인공유
บทที่ 1178
관련 챕터
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1179
เมื่อเขาตะโกน เหล่าทหารผู้มีวรยุทธ์ชั้นสูงหลายสิบคนก็รีบวิ่งเข้ามาในลานบ้าน!“ตอนนี้ข้าแค่ต้องออกคำสั่งเท่านั้น หวังหยวน หัวของเจ้าจะหลุดจากบ่าทันที!”“ข้าจะถามเจ้าอีกครั้งเดียว ว่าเจ้าจะยอมแพ้หรือจะ... ตาย!”ไป๋เจิ้นถังแทบรอไม่ไหวแล้ว!เพราะเขาเข้าใจความคิดของหวังหยวนว่าจะไม่ยอมจำนน!แม้ว่าตอนนี้เขาจะดำเนินการอย่างหุนหันพลันแล่น ไร้ความเมตตา และไม่ยุติธรรมก็ตาม!แต่ว่า…เขาต้องทำเช่นนี้ในฐานะฮ่องเต้!หวังหยวนก็สามารถเข้าใจได้ เขาจึงไม่โกรธเลย เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่ผู้ใดไม่เห็นแก่ตัว ผู้นั้นจะถูกสวรรค์ลงทัณฑ์!แต่หวังหยวนยังคงถามว่า “ฝ่าบาท ท่านเองก็ทราบดีอยู่แล้วว่าข้าท่านจะไม่ยอม”“ว่าแต่... ท่านจะลงมือกับข้าจริงหรือ?”หวังหยวนถามประโยคนี้อีกครั้งไป๋เจิ้นถังถอนหายใจแล้วพูดว่า “หวังหยวน ไม่ใช่ว่าข้าอยากลงมือจัดการเจ้า แต่ว่า... เจ้าเองก็สามารถเข้าใจได้ว่าการอยู่ร่วมกันเป็นเรื่องยากสำหรับเรา และเพื่อจุดประสงค์อันยิ่งใหญ่ ข้าไม่มีทางเลือกจริง ๆ ดังนั้น…”“อย่าได้โทษข้าเลย จงยอมรับเสียเถิด!”ไป๋เจิ้นถังตัดสินใจแล้วในเวลานี้!ทันทีที่เขาโบกมือ กองทหารเหล่านี้ก็จะเข้าไปจั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1180
หลังจากออกไปได้แล้ว หวังหยวนก็ออกคำสั่งป้องกันตนเองจากตระกูลไป๋ด้วยพลังทั้งหมดของเขาทันที!เขาต้องการควบคุมทุกการเคลื่อนไหวของตระกูลไป๋!แน่นอนว่าหวังหยวนรู้ดีว่าตระกูลไป๋จะไม่กล้าโจมตีเขาง่าย ๆ เพราะด้วยความแข็งแกร่งของตระกูลไป๋ในปัจจุบัน แม้จะจัดการกับตระกูลเซิ่งและเมืองหวงก็ยังยากมากแล้ว หากจะหันมาจัดการกับพวกเขาก็ยากพอ ๆ กับการบุกสวรรค์!ไป๋เจิ้นถังไม่ได้บอกไป๋ชิงชางและไป๋เฟยเฟยเรื่องนี้ แต่สองพี่น้องย่อมรู้ข่าวการจากไปของหวังหยวน!แม้ว่าพวกเขาไม่ได้ถาม แต่ก็รู้ด้วยว่าไม่มีการปรองดองระหว่างผู้เป็นบิดากับหวังหยวน!“ท่านพ่อ เราควรทำอย่างไรดี ตระกูลเซิ่งและเมืองหวงจะรุกคืบเข้ามาในไม่ช้าแล้วขอรับ!”ไป๋ชิงชางถามด้วยความกังวล“แค่ต้านทานเอาไว้ พวกเขาจะไม่สามารถโจมตีได้หรอก ไม่ต้องกังวล”ไป๋เจิ้นถังพูดด้วยสีหน้าราวกับว่าเขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้อย่างจริงจัง!พวกเขาไม่มีพลังแบบหวังหยวน มีเพียงแค่อาวุธที่ใช้ในการต่อสู้แบบดั้งเดิมที่สุดเท่านั้น หากต้องการเอาชนะพวกเขาก็อาจจะต้องจ่ายอย่างแสนสาหัส!แต่หากต้องการจะบุกเมืองให้สำเร็จ ก็ต้องมีกองกำลังเพิ่มขึ้นอย่างน้อยสองถึงสามเท่า!ตอนนี้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1181
เขายังคงอยากจะลองดู!ดังนั้นหลังจากสั่งการกองทัพทหารม้าแล้ว เขาก็ออกจากเมืองหลวงทันที เพื่อมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านต้าหวังการกลับมาของหวังหยวนยังทำให้หลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแม้ว่าจะไม่มีอันตรายใด แต่หวังหยวนก็รู้ดีว่ามีบางสิ่งที่เขาต้องเตรียมรับมือให้เร็วที่สุด!ตระกูลไป๋...ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพวกเขาจะมีระยะห่างระหว่างกันแล้ว!เรื่องเช่นนี้ต้องวางแผนล่วงหน้า ไม่อาจล่าช้าได้!ตระกูลไป๋ต้องการจัดการกับเขา แม้ว่าจะยังไม่เกิดขึ้นตอนนี้แต่มันจะเกิดขึ้นในอนาคต เขาสามารถมองเห็นความมุ่งมั่นของไป๋เจิ้นถังได้จากการกระทำของเขาคิดอยากจะควบคุมเขาไว้ในกำมือ!ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่ไป๋เจิ้นถังจะสามารถมั่นใจเรื่องความปลอดภัยของอาณาจักรต้าเป่ยได้ ในกรณีนี้หวังหยวนจะต้องเตรียมรับมือกับเรื่องนี้ให้ดี!ไป๋ชิงชางมาถึงที่นี่ด้วยสีหน้าลำบากใจเพราะหวังหยวนเป็นคนให้คำแนะนำแก่พวกเขา แต่ตอนนี้สถานการณ์กลับกลายเป็นเช่นนี้ พูดตามตรงคือเขาแทบไม่มีหน้ามาเจอหวังหยวนด้วยซ้ำ!“พี่หวัง ขอโทษด้วยจริง ๆ ข้า…”ไป๋ชิงชางยังคงเป็นคนที่ค่อนข้างซื่อสัตย์ แต่เขาขาดความโหดเหี้ยมในฐานะฮ่อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1182
การตัดสินใจครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย!ไป๋ชิงชางไม่กล้าตอบตกลงอย่างง่ายดาย เพราะหากเรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อแผนการของพ่อของเขา เช่นนั้น...เขาก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะต้องทำอย่างไร!“เรื่องนี้ยังไม่สามารถตกลงกันได้ในตอนนี้ ท่านควรกลับไปหารือกับพ่อของท่านก่อน แต่ข้ารับประกันได้ว่าเมืองหวงจะยืนเคียงข้างข้าอย่างแน่นอน!”หวังหยวนยกยิ้ม คำพูดของเขาหนักแน่นมาก!มีเขาเข้าร่วมด้วย หากเมืองหวงจะเลือกช่วยตระกูลเซิ่งแทนที่จะช่วยเหลือเขาก็คงโง่เขลาเต็มทน!“ได้เลย!”ไป๋ชิงชางสูดหายใจเข้า จากนั้นกลับไปที่วังหลวงเพื่อเล่าทุกเรื่องให้ไป๋เจิ้นถังฟัง“อะไรนะ? หวังหยวนต้องการปกครองเมืองหลิงแต่เพียงผู้เดียว นั่นแสดงว่า... เขายังปรารถนาจะแย่งชิงแผ่นดิน!”ไป๋เจิ้นถังตะคอกอย่างเย็นชาทันที“ท่านพ่อ ในสถานการณ์ปัจจุบันเราไม่สามารถควบคุมหวังหยวนได้เลย มีเมืองหวงอยู่ด้านหน้า และมีตระกูลเซิ่งอยู่ด้านหลัง หากเราไม่ยอมเห็นด้วย หวังหยวน ตระกูลเซิ่งและเมืองหวงจะร่วมมือกัน และตระกูลไป๋ของเราก็จะ... ไม่อาจต้านทานได้!”“วันที่อาณาจักรจะถูกโค่นล้มนั้นใกล้เข้ามาแล้ว!”ไป๋เจิ้นถังจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าไป๋ชิงชางหมายความ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1183
หลังจากที่เซียวฉู่ฉู่หายตกตะลึงนางก็หัวเราะทันที“ถูกต้อง มันไม่ง่ายเลยที่จะจับเขาไว้ได้ ในเมื่อครั้งนี้เขาเลือกที่จะมาเยือนเมืองหวงของเรา ก็แสดงว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นเป็นแน่!”หลังจากที่เซียวฉู่ฉู่พูดจบ อ๋องหลงซีก็กล่าวเสริม“ไทเฮา มีเพียงสองผลลัพธ์เท่านั้น ผลลัพธ์แรกคือการโน้มน้าวให้เราล่าถอย และอีกผลลัพธ์คือมาเพื่อเจรจาความร่วมมือ!”หลังจากที่อ๋องหลงซีพูดจบแล้ว เซียวฉู่ฉู่ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าอยากจะเลือกทางเลือกที่สองมากกว่า!”“ถ้าหวังหยวนโน้มน้าวให้เราถอยทัพ ก็คงจะไม่กล้าทำเช่นนั้นในเวลานี้หรอก!”“เพียงแต่ความร่วมมือที่ว่านั้น...จะเป็นอย่างไร?”มีความสงสัยฉายแววในดวงตาของเซียวฉู่ฉู่ เพราะท้ายที่สุดก็มีสองทาง!ทางที่หนึ่งคือการร่วมมือกับตระกูลเซิ่ง หากมีความขัดแย้งระหว่างตระกูลไป๋และหวังหยวน ก็เป็นไปได้ที่จะแก้ปัญหาเรื่องตระกูลไป๋ได้!หรือบางทีตระกูลไป๋และหวังหยวนอาจร่วมมือกันเพื่อจัดการกับตระกูลเซิ่งทั้งสองสถานการณ์ล้วนเป็นไปได้ในสายตาของนาง!“ไทเฮา หวังหยวนแอบเข้ามาในเมืองหลวงแล้ว คิดว่าอีกไม่นานเขาน่าจะเข้ามาในวังหลวงวัง พวกรออีกสักพักได้เลยพ่ะย่ะค่ะ”อ๋องหลงซี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1184
หลังจากเซียวฉู่ฉู่ได้ฟังแล้วจึงหรี่ตาและอดหัวเราะไม่ได้“ตระกูลเซิ่ง เหตุใดเจ้าถึงคิดว่าข้าควรช่วยเจ้า?”“พวกข้าได้บรรลุข้อตกลงการเป็นพันธมิตรกับตระกูลเซิ่งแล้ว”หวังหยวนได้ฟังเช่นนั้นก็ส่ายหน้า“ไทเฮา เรายังเป็นมิตรสหายที่ดีต่อกัน เพิ่งจะได้พบหน้ากันแล้วพูดเช่นนี้จะฟังดูไม่จริงใจไปหน่อยหรือ?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เซียวฉู่ฉู่ก็หัวเราะ“แล้วความจริงใจของท่านคืออะไร?”หวังหยวนยกนิ้วขึ้นแล้วพูดตามตรง “ดินแดนหนึ่ง เมืองเหลียง”หลังจากฟังคำตอบแล้ว อ๋องหลงซีและคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง“ดินแดนหนึ่งหรือ?”เมื่อพวกเขาได้ยินสองคำนี้ก็คาดเดาอยู่ในใจเช่นกัน!เมื่อหวังหยวนพูดถึงเมือง นั่นไม่ได้หมายความว่า...ทั้งสามฝ่ายจะแบ่งของตระกูลเซิ่งออกเท่า ๆ กันหรือ?ความจริงแล้วการแบ่งเท่ากันเช่นนี้เป็นเรื่องปกติ แต่...ประเด็นสำคัญคือหวังหยวนที่มาที่นี่!เขาไม่เคยต้องการดินแดน แล้วเหตุใดเขาถึงต้องการยึดเมืองหนึ่งในตอนนี้?เซียวฉู่ฉู่หรี่ตาลงและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “หวังหยวน ตอนนี้ท่านตั้งใจที่จะแย่งชิงดินแดนแล้วหรือไม่?”แม้ว่าหวังหยวนจะบอกไม่ได้ว่ามีความตั้งใจจะแย่งชิงดินแดน แต่เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1185
เช่นเดียวกับตอนที่ต้าเย่รุ่งเรืองถึงจุดสูงสุดจนมีอาณาจักรหลายร้อยอาณาจักรต้องเกรงใจ อย่างแย่ที่สุดก็แค่ยกทัพกลับมาที่นี่ และจะไม่ส่งผลกระทบมากนักแต่ตระกูลไป๋นั้นแตกต่างออกไป!“ไทเฮา การเดาของท่านไม่เลวเลย ใช่แล้ว ตระกูลไป๋คิดจะทำเช่นนั้นจริง”“ข้าเองก็... ไม่มีทางเลือกเช่นกัน อย่างน้อยเขาก็แสดงความตั้งใจว่าจะโจมตีข้าแล้ว หากเขาควบคุมดินแดนทั้งเก้าด้วยกองทัพของเขา ข้าจะไม่ยิ่งตกอยู่ในอันตรายกว่านี้อีกหรือ!”“หากข้าไม่ป้องกันตัวเอง ก็ย่อมถูกฟ้าดินลงโทษ ข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเลือกที่จะเป็นอิสระ”โลกนี้ซับซ้อนยิ่ง และหัวใจมนุษย์ก็เป็นเช่นนั้นหวังหยวนไม่ต้องการเป็นอิสระเลย เขาแค่อยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเท่านั้นแต่ใครจะคิดว่าตระกูลไป๋จะคิดมากถึงเพียงนี้ ซึ่งทำให้เขา...ไม่มีทางเลือก!“เข้าใจแล้ว พวกเราเห็นด้วยกับเรื่องนี้ แต่จะทำลายตระกูลเซิ่งได้อย่างไร?”ในขณะนี้เซียวฉู่ฉู่ถามอีกครั้งหวังหยวนพูดอย่างสงบ “มันง่ายดายยิ่งนัก ส่งทหารม้าสองหมื่นนายออกไปโจมตีตระกูลเซิ่งในชั่วข้ามคืน”“ส่วนคนอื่นแสดงละครกับตระกูลไป๋”“เมื่อถึงเวลานั้น หากพวกท่านและข้าร่วมมือกัน ตระกูลเซิ่งจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1186
ในวันนี้ศึกใหญ่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!คราวนี้เกิดขึ้นทั่วทั้งหกเมือง!เซิ่งตงฉยงนำทัพทหารหนึ่งแสนนายของตระกูลเซิ่ง ตรงไปยังชายแดนของอาณาจักรต้าเป่ยทันที!และที่นี่ไป๋ชิงชางได้เตรียมพร้อมมาเป็นเวลานานแล้วโดยมีทหารม้าห้าหมื่นนายซุ่มอยู่ในเมืองนี้ และยังมีทหารม้าอีกห้าหมื่นนายที่ซุ่มโจมตีอยู่ด้วย!ขณะนี้เซิ่งตงฉยงมองอาณาจักรต้าเป่ยด้วยสายตาเย็นชา!ในอีกด้านหนึ่ง กองกำลังของเมืองหวงที่นำโดยอากู่ต๋ามาถึงชายแดนเมืองเหลียงแล้ว แต่พวกเขายังคงแสร้งแสดงละคร!“ท่านอ๋อง เราควรดำเนินการเลยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”องครักษ์ส่วนตัวของอากู่ต๋าถามด้วยรอยยิ้มอากู่ต๋าฟังแล้วก็เพียงแค่ยกยิ้ม“แน่นอนว่าเริ่มได้เลย มันเป็นแค่การแสดง!”“สั่งทหารหนึ่งหมื่นนายให้ส่งเสียงตะโกนโห่ร้องข้างนอก หรืออย่างน้อยก็แสร้งทำเป็นว่ากำลังต่อสู้!”หลังจากได้รับคำสั่งของเซียวฉู่ฉู่ อากู่ต๋าก็ย่อมเข้าใจว่าการต่อสู้ในวันนี้จะไม่ได้เกิดขึ้นเลย เพราะมันเป็นเพียงการหลอกลวงเท่านั้น!“พวกเจ้าทำเช่นนั้นไปก่อน ส่วนข้าจะไปพบเซิ่งตงฉยง”หลังจากที่อากู่ต๋ามาที่นี่แล้ว เขาก็นำกองทหารที่เหลืออีกแปดหมื่นนายมุ่งหน้าไปยังแคว้นกู่!ทหารม้
최신 챕터
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2257
“พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2256
“เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2255
หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2254
กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2253
“เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2252
การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2251
“ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2250
แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2249
เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห
