เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1089
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1090
หวังหยวนมองพวกเขา แล้วรู้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่!ในสถานการณ์นี้ ตราบใดที่พวกเขาเคลื่อนไหวย่อมกลายเป็นผู้ชนะคนสุดท้ายอย่างแน่นอน!แต่ว่าสิ่งต่าง ๆ นั้นไม่ได้ง่ายดายอย่างที่คิด!“ตอนนี้ตระกูลเซิ่ง, ตระกูลไป๋ และราชสำนักกำลังจะต่อสู้กัน ผลลัพธ์ของศึกครั้งนี้จะไม่อาจตัดสินได้รวดเร็วนัก!”เมื่อหวังหยวนพูดจบ พวกเขาทั้งหมดก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว ก็เห็นว่าเป็นเรื่องจริง!ศึกครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะตัดสินผลลัพธ์!“ทั้งตระกูลเซิ่งและตระกูลไป๋วางแผนกันมานานหลายปีแล้ว เกรงว่ากองกำลังเหล่านี้ที่อยู่เบื้องหน้าจะไม่ใช่ทั้งหมด เมื่อพวกเขาต่อสู้ก็จะต้องทุ่มกองกำลังเยอะขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าเราเข้าร่วมอาจเกิดปัญหาบางอย่างขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!”“และพวกเจ้าอย่าลืมว่าในโลกนี้ไม่ได้มีเพียงต้าเย่ของเราเท่านั้น แต่ยังมีเมืองหวงและหมานอี๋ด้วย!”“หากเรารู้เรื่องศึกครั้งนี้ พวกเขาก็จะรู้ด้วย!”“เมื่อถึงเวลานั้น...พวกเขาย่อมต้องการเป็นผู้ชนะคนสุดท้ายใช่หรือไม่?”หวังหยวนคิดได้อย่างชัดเจนว่าแม้ตอนนี้เขาจะมีโอกาสควบคุมแผ่นดิน แต่เขาจะมีราคาที่ต้องจ่ายที่หนักหน่วงแน่นอน!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1091
แม้ว่าในต้าเย่จะมีทหารม้าไม่น้อย แต่พวกเขากำลังใช้ต่อสู้กันเอง และไม่ได้สนใจคนนอกเลย!มีเพียงหวังหยวนคนเดียวเท่านั้นที่คิดเรื่องนี้!ขณะนี้มีจดหมายมากมายส่งมาถึงหวังหยวน!“ตระกูลเซิ่งได้เริ่มโจมตีเมืองหลวงแล้ว กองทหารสามหมื่นนายของอู๋หลิงพยายามยามต้านทานอย่างเต็มที่ การเคลื่อนไหวของตระกูลเซิ่งในเมืองหลวงถูกพวกเราสกัดกั้นไว้ แต่ก็ยังมีอีกมากที่ยังคงก่อปัญหา”“แต่... ยังไม่อาจบุกเข้าไปได้หรอกเพราะเมืองหลวงยังเข้มแข็ง!”เขาอ่านรายงานอย่างสบายอารมณ์แล้วกล่าวตามตรงในสถานการณ์ปัจจุบัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าองค์กรเครือข่ายผีเสื้อของเกาเล่อมีความสำคัญมาก!“พี่หยวน ถังหม่างนำกองกำลังของเขาไปหาหมานอี๋ มีคนเพียงหนึ่งหมื่นคนแต่มีอาวุธซับซ้อน ซึ่งน่าจะเพียงพอที่จะทำให้ฝ่ายนั้นล่าช้าไปได้สักพัก!”“สำหรับเมืองหวง ลุงหานซานกับเอ้อหู่นำกองกำลังหนึ่งหมื่นห้าพันคนไปที่นั่น ทั้งยังนำอาวุธที่ซับซ้อนไปด้วย ดังนั้นพวกเขาน่าจะขัดขวางฝ่ายนั้นได้อีกสักพัก!”หลังจากที่เกาเล่อรายงานแล้วหวังหยวนก็พยักหน้า“อืม... ถึงแม้จะมีทหารม้าไม่เยอะนัก แต่ก็น่าจะเพียงพอ”หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึก ๆ ความสามารถของพวกเขาไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1092
หลังจากวางแผนการและพยายามอย่างหนักมาหลายชั่วอายุคน ทั้งตระกูลเซิ่งและตระกูลไป๋มีความมั่นใจอย่างยิ่งว่าจะสามารถเอาชนะต้าเย่ได้ เรื่องนี้ช่างน่ากลัวจริง ๆ!ลองจินตนาการว่าการที่ตระกูลหนึ่งสามารถดำรงอยู่ได้ยืนยาว สิ่งที่สำคัญที่ทำให้เป็นเช่นนั้นได้ก็คือความสามารถ! และผู้นำ!ไม่ว่าจะเป็นตระกูลไป๋หรือตระกูลเซิ่ง ผู้นำของพวกเขาต่างก็มีพลังอำนาจแข็งแกร่งมากทุกรุ่น อย่างน้อยในยุคนี้ผู้นำของพวกเขาก็ล้วนมีพรสวรรค์ระดับแนวหน้า!กว่าจะเป็นเช่นนี้ได้ คนรุ่นแล้วรุ่นเล่าค่อย ๆ วางแผนกันเพื่อจะมาให้ถึงจุดที่พวกเขาอยู่ในทุกวันนี้!จะบอกว่าพวกเขาไม่มีกำลังคนซ่อนเร้นอยู่งั้นหรือ?ไม่มีทาง!ดังนั้นศึกครั้งนี้อาจจะดุเดือด แต่ก็อาจจะเกิดขึ้นได้รวดเร็วเช่นกัน!พวกเขาล้วนเป็นคนใจเย็น หากช่วงเวลาวิกฤติมาถึงก็ยังสามารถตั้งรับได้!หวังหยวนเดาว่าการตัดสินผู้ชนะในครั้งนี้คงเป็นเรื่องยาก!แต่แผ่นดินถูกแบ่งออกเป็นสามส่วนแล้ว จึงสามารถยกมาเป็นข้อสรุปได้ล่วงหน้า!ว่าฝ่ายที่อ่อนแอที่สุดในหมู่พวกเขาคือต้าเย่!หากไม่ใช่เพราะตระกูลเซิ่งและตระกูลไป๋คิดจะยึดครองมัน ก็เกรงว่าต้าเย่คงไม่สามารถอยู่ต่อไปได้แล้ว!ในเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1093
“ฮ่าฮ่าฮ่า หวังหยวนไม่ได้มาด้วยตนเอง พวกเจ้าสองพันคนไม่มีทางหยุดยั้งพวกข้าได้หรอก!”หลังจากที่อากู่ต๋าพูดจบ หวังหานซานก็ไม่กล่าวเรื่องไม่สำคัญอื่นอีก“อ๋องถูหนาน ให้ข้าแสดงอาวุธให้ท่านดูเสียก่อน หลังจากดูแล้ว ท่านจะรู้เองว่าพวกท่านจำเป็นต้องล่าถอยหรือไม่!”พูดจบหวังหานซานก็หยิบระเบิดออกมาขว้างออกไป!สิ้นเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวปรากฏหลุมขนาดใหญ่ที่พื้น!พลังทำลายล้างนั้นน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง ทำให้สีหน้าของอากู่ต๋าเปลี่ยนไปทันที!“นี่คืออะไร!”เขาตกใจมากเพราะไม่เคยเห็นอาวุธเช่นนี้มาก่อน!“นี่คืออาวุธที่คุณชายหวังหยวนคิดค้นขึ้น อ๋องถูหนาน ท่านยังต้องการจะเดินทัพต่อไปหรือไม่?”หวังหานซานถามตามตรง ใบหน้าของอากู่ต๋ามืดมนหลังจากได้ฟังเช่นนั้น!แม้ว่าอาวุธดังกล่าวจะทรงพลัง แต่เขาก็ไม่กลัว!“ฮึ่ม! ข้ามีกองทัพถึงหนึ่งแสนนาย แต่เจ้าจะมีอาวุธท้าทายสวรรค์นั่นกี่ชิ้นล่ะ!”“เคลื่อนทัพไปสังหารพวกมันให้ข้า!”อากู่ต๋าพูดทันที ทหารทั้งหมดสองหมื่นนายจึงรีบวิ่งกรูไปหาพวกหวังหานซานทันที!“ยิงได้!”หวังหานซานไม่เสียเวลา สั่งคนให้ดึงหน้าไม้ยักษ์ออกมาโดยตรง หลังจากวางที่ใส่คันธนูแล้ว คนสามสี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1094
ส่วนทางด้านหมานอี๋ เอ้อร์ฮาเดินทัพไปพร้อมกับทหารแปดหมื่นนายก่อนที่จะไปถึงเมืองสู่ พวกเขาเห็นถังหม่างกำลังรออยู่ที่นี่พร้อมกับทหารม้าหนึ่งหมื่นนายใบหน้าของเอ้อร์ฮามืดมนเมื่อเห็นถังหม่างเขามองถังหม่างด้วยสายตาเย็นชาแล้วพูดอย่างดุดัน “ถังหม่างเจ้าบังอาจเพียงใดจึงมาขวางทางพวกข้า?”เอ้อร์ฮาหรี่ตามองกลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังถังหม่างอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นความเย้ยหยันก็พลันปรากฏขึ้นใบหน้าของเขา“ถังหม่าง เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามหรือเปล่า เจ้านำกองทหารแค่หนึ่งหมื่นนายมา แต่ยังกล้ายั่วยุข้าหรือ?”ด้านหลังเอ้อร์ฮามีกองกำลังแปดหมื่นนาย!หากให้ทหารของเขาแต่ละคนถุยน้ำลายออกมา มันก็เพียงพอที่จะทำให้กลุ่มคนที่ถังหม่างพามาจมน้ำลายตายได้แล้วถ้าถังหม่างนั้นรนหาที่ตายจริง ๆ สิ่งเดียวที่รอเขาอยู่มีเพียงความตายเท่านั้นเมื่อเห็นท่าทางเย่อหยิ่งและเย้ยหยันของเอ้อร์ฮา ถังหม่างก็ยกยิ้มเย็นชาแล้วถามประชด “เอ้อร์ฮา เจ้าคิดว่าข้ากล้ามาขวางเจ้าที่นี่โดยไม่เตรียมการใด ๆ เลยหรือ?”“เตรียมการอะไรล่ะ?”ใบหน้าของเอ้อร์ฮาเต็มไปด้วยความดูถูก เขามองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเยาะเย้ย “เจ้าเตรียมจะคุกเข่าร้อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1095
“เก่งกาจถึงเพียงนั้นเลยหรือ?”หมานจิ้งก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจและไม่อยากจะเชื่อ“กระหม่อมจึงกังวลว่าถังหม่างจะมีอาวุธประหลาดเช่นนั้นอยู่ในมือด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ไม่น่าจะมีไม่ใช่หรือ?”หมานจิ้งพูดอย่างลังเล “จะมอบอาวุธทรงอานุภาพเช่นนี้ให้กับผู้อื่นตามอำเภอใจได้หรือ หวังหยวนจะใช้มันเพื่อป้องกันตัวเองอย่างเดียวไม่ใช่หรือ?”“ไม่แน่ใจ...”ทันใดนั้นถังหม่างที่กำลังมองเอ้อร์ฮาด้วยรอยยิ้มก็พูดว่า “จงฟังคำแนะนำของข้า รีบถอยกลับไปโดยเร็วที่สุด”“ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าจะต้องทุกข์ทรมานมาก”เอ้อร์ฮาได้ฟังดังนั้นก็มีใบหน้ามืดมนทันทีเขาขมวดคิ้วเก็บซ่อนความกลัวไว้ในใจ ก่อนจะสูดจมูกอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “จริงหรือ?”“ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีไพ่ตาย ไม่เช่นนั้นเจ้าจะเย่อหยิ่งถึงเพียงนี้ได้อย่างไร?”“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่เลว!”“ในเมื่อพวกเจ้าไม่เต็มใจจะฟังคำแนะนำของข้า เช่นนั้นข้าก็จะแสดงให้เจ้าเห็นว่าไพ่ตายของข้าคืออะไร”เขาเหลือบมองเอ้อร์ฮาที่อยู่ตรงหน้าอย่างเย็นชา แล้วค่อย ๆ หยิบระเบิดที่เขาเตรียมไว้เมื่อนานมาแล้วออกมา จากนั้นชูขึ้นต่อหน้าถังหม่าง“เอ้อร์ฮา เจ้าคิดว่านี่คืออะไร?”เมื่อเอ้อร์ฮาเห็นชัดเจนว่าถ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1096
“พ่ะย่ะค่ะ!”รองขุนพลรีบวิ่งไล่ตามหมานต๋าถูไปทันที สีหน้าของเขาจริงจังระคนเศร้าหมองอย่างยิ่ง เขาต้องเตรียมติดตามหมานต๋าถูไปสังหารกลุ่มคนของถังหม่างทันที!เมื่อหมานต๋าถูขี่ม้ามาถึงสนามรบเอ้อร์ฮาเห็นหมานต๋าถูกำลังขี่ม้ามุ่งตรงมา เขาพลันตกตะลึงแล้วตะโกนด้วยความตื่นเต้น “ท่านอ๋องมาแล้ว ท่านอ๋องเสด็จมาปราบศัตรูด้วยพระองค์เอง!”ทหารที่อยู่รอบ ๆ ทุกคนต่างก็มีสีหน้าตื่นเต้นเมื่อได้ฟังเช่นนี้!พวกเขาชูแขนตะโกนด้วยสีหน้ากระตือรือร้น ราวกับว่าหากหมานต๋าถูมาที่นี่ สถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นที่ยึดเหนี่ยวของพวกเขาได้!หมานต๋าถูค่อย ๆ เดินไปตรงหน้าฝูงชน เอ้อร์ฮาที่อยู่ข้างเขารู้สึกดีใจมาก เขาโค้งคำนับให้หมานต๋าถูทันทีแล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ถวายบังคมท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ!”ความฮึกเหิมของทุกคนเพิ่มขึ้นมากทันทีที่เห็นหมานต๋าถูมาปรากฏตัวที่นี่!ใบหน้าของพวกเขาเปี่ยมไปด้วยความดีใจ พวกเขาชูแขนขึ้นแล้วตะโกนอย่างตื่นเต้นว่า “ท่านอ๋องเป็นผู้นำทัพปราบข้าศึกเอง หมานอี๋ต้องชนะศึกครั้งนี้แน่นอน!”“ท่านอ๋องเป็นผู้นำทัพปราบข้าศึกเอง หมานอี๋ต้องชนะศึกครั้งนี้แน่นอน!”หมานต๋าถูยกยิ้มอ่อนแล้วโบกมือส่งสัญญาณให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1097
หลังจากออกคำสั่ง ทหารสองหมื่นนายก็ยกธงรบขึ้นสูงทันที พวกเขามีท่าทีโหดร้ายเป็นพิเศษ ทุกคนต่างคำรามและตะโกนให้เริ่มโจมตีพวกถังหม่าง!ถังหม่างเห็นเช่นนั้นจึงยิ้มอย่างเย็นชา“หมานต๋าถูคิดว่ามีโอกาสชนะจริงหรือ? ดูเหมือนว่าหากไม่สอนบทเรียนให้พวกเขา พวกเขาก็คงจะไม่ยอมรับความจริงที่ว่าพวกเขาจะต้องพ่ายแพ้”ถังหม่างกำระเบิดไว้ในมือของเขา แม้ว่าทหารหลายคนที่อยู่ข้างหลังเขาจะรู้สึกไม่สบายใจเลย แต่เมื่อเห็นว่าขุนพลถังหม่างไม่มีท่าทีว่าจะถอย พวกเขาจึงยังคงยืนอยู่ด้านหลังเพื่อคอยปกป้องถังหม่างอย่างแน่วแน่!เมื่อเห็นกองทหารของศัตรูสองหมื่นนายเข้ามาใกล้!ในช่วงเวลาวิกฤติอย่างยิ่งนี้ ถังหม่างโบกมือแล้วพูดด้วยความโกรธ “ในเมื่อพวกเจ้ากำลังรนหาที่ตายเองอย่างประมาท เช่นนั้นข้าก็จะช่วยสงเคราะห์ให้!”สิ้นเสียงตะโกนอันโกรธเกรี้ยว ทันใดนั้นถังหม่างก็ขว้างระเบิดไปยังตำแหน่งตรงหน้าเขา!ระเบิดลูกนั้นลอยเป็นวิถีโค้งพุ่งเข้าใส่ฝูงชนทันที วินาทีต่อมาก็มีเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว และควันไฟลอยฟุ้งจนปกคลุมฝูงชน!ทรายและฝุ่นจำนวนนับไม่ถ้วนระเบิดขึ้นมาในทันที ทหารจำนวนมากถูกแรงอัดที่รุนแรงกระแทกจนร่างกระเด็นห่าง
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2086
“ยิ่งกว่านั้น พวกข้าก็เหมือนคนที่ทรยศ นำดินแดนของเผ่าตัวเองมาถวายท่าน หากกลับไปเผ่า คงไม่อาจอธิบายกับสมาชิกเผ่าได้!”“ท่านเป็นผู้ปกครอง ย่อมรู้ดีว่าหากสูญเสียใจของผู้คนไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น?”ไท่สื่อลี่จ้องมองหวังหยวน ใบหน้าแสดงความกังวลว่าหวังหยวนจะโกรธอยู่เสมอหวังหยวนโบกมือด้วยรอยยิ้ม แล้วกล่าวว่า “จริงอย่างที่ท่านว่า แต่ข้าไม่ได้คิดจะปกครองเผ่า เพียงแต่ต้องการเป็นพันธมิตรกับพวกท่านเท่านั้น!”“ข้าจะคอยช่วยเหลือให้เผ่าของพวกท่านพัฒนาขึ้น ส่วนสิ่งที่ข้าต้องการก็ง่ายมาก คือหากข้าต้องการความช่วยเหลือ พวกท่านต้องช่วยเหลือข้าโดยไม่มีเงื่อนไข ตอนนี้ท่านคงเข้าใจแล้วกระมัง?”เป็นเช่นนี้เอง!ไท่สื่อลี่เข้าใจในทันที นี่ช่างเป็นข้อเสนอที่ดี!ตราบใดที่หวังหยวนไม่เข้ามายุ่งเรื่องภายใน แถมยังคอยช่วยเหลือ ใครบ้างจะไม่ยอมร่วมมือด้วย?“ในเมื่อท่านหวังกล่าวเช่นนี้ ข้าจะรับหน้าที่นี้เอง ประเดี๋ยวข้าจะไปปรึกษากับพวกพ้อง บอกความคิดของท่านให้พวกเขารู้ก่อนนะขอรับ!”“พวกเขาล้วนเป็นคนมีเหตุผล คงจะให้คำตอบที่ท่านพอใจ!”“จะไม่ทำให้ท่านหวังผิดหวังขอรับ!”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ด้วยความพึงพอใจ เพียงแค่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2085
“ท่านหวัง ท่านให้ข้าอยู่ที่นี่ต่อ มีเรื่องใดจะปรึกษาหรือขอรับ?”“หรือว่าข้าเผลอทำสิ่งใดผิดพลาด จนทำให้ท่านไม่พอใจ?”ไท่สื่อลี่มองหวังหยวนด้วยความหวาดหวั่น พลางเอ่ยถามตะกุกตะกักหวังหยวนมีภูมิหลังและอำนาจยิ่งใหญ่ แม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าเผ่า แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหวังหยวน เขาก็ทำได้เพียงถ่อมตนเหมือนเด็กน้อยเกรงว่าจะทำให้หวังหยวนไม่พอใจ สุดท้ายตนเองก็จะไม่ได้ประโยชน์ ผลลัพธ์ย่อมเป็นไปในทางที่ไม่ดี!หวังหยวนโบกมืออย่างใจเย็น เดินไปข้างกายไท่สื่อลี่ รินสุราให้เขา แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ท่านไท่สื่อไม่ต้องกังวลหรอก”“ที่ข้าให้ท่านอยู่ต่อ เพราะมีเรื่องอยากปรึกษาหารือด้วย แต่จะไม่ทำให้ท่านลำบากใจ”“ไม่ว่าเรื่องนี้จะสำเร็จหรือไม่ ก็จะไม่กระทบความสัมพันธ์ของเรา”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ พลางกล่าวไท่สื่อลี่พยักหน้า ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “ไม่ทราบว่าท่านหวังมีเรื่องใดจะปรึกษาหรือขอรับ?”ตอนนี้เขารู้สึกกังวลใจ ไม่สามารถคาดเดาความคิดของหวังหยวนได้ครู่ต่อมา หวังหยวนก็กล่าวตามตรง “แท้จริงแล้วเป็นเรื่องง่ายมาก ที่ข้ามาที่นี่ ไม่เพียงเพื่อช่วยราชวงศ์ต้าเย่เท่านั้น แต่เพื่อช่วยเหลือตัวเองด้ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2084
แม้แต่ในอากาศยังคงมีกลิ่นคาวเลือด!หวังหยวนเชื่อมั่นในความสามารถของเกาเล่อ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่เคยเจอเจียงเซี่ยวมาก่อน คาดว่าเกาเล่อคงตรวจสอบแล้วว่าไม่ผิดตัว เขาจึงไม่ได้สนใจดูอีก!หวังหยวนกวาดสายตามองกลุ่มคนตรงหน้า ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขณะโบกมือให้ทุกคน แล้วชี้ไปที่ที่นั่งสองข้าง “ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ ข้าไม่ใช่เสือดุร้ายกินคน ไม่ต้องเกรงใจกันเกินไป นั่งลงได้เลย!”“ขอบพระคุณท่านหวัง!”ทุกคนกล่าวขอบคุณ แล้วนั่งลงหวังหยวนนั่งบนบัลลังก์ ก่อนจะถามด้วยรอยยิ้ม “ข้าสงสัยว่าพวกท่านต่อต้านราชวงศ์ต้าเย่มาตลอด ถึงขั้นจะเอาชีวิตกัน แต่พอได้ยินว่าข้ามาก็ยอมแพ้เลยหรือ?”“หรือว่าชื่อเสียงของข้าเลื่องลือมาก เมื่อรู้ว่าต้องสู้กับข้าจึงยอมสยบเลยงั้นหรือ?”หวังหยวนรู้สึกค่อนข้างภูมิใจหากเรื่องนี้เล่าลือออกไปคงเป็นเรื่องเล่าขานกันเป็นตำนาน!ทุกคนมองหน้ากัน คนที่อยู่ใกล้หวังหยวนที่สุดกล่าว “ใช่แล้ว!”“พวกข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับท่านหวัง ยิ่งกว่านั้น พวกข้ารู้ดีว่าพวกข้ากับท่านหวังต่างชั้นกัน หากเปิดศึก แม้จะใช้ภูเขาเป็นกำแพง ป้องกันทุกวิถีทาง แต่คงไม่สามารถต้านทานได้นาน!”“ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมคาดเดาได
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2083
“เมื่อครู่มีกลุ่มคนมา ข้าเข้าไปสอบถามจึงรู้ว่าเป็นหัวหน้าเผ่าใหญ่!”“ตอนนี้พวกเขาได้ฆ่าเจียงเซี่ยวผู้นำพันธมิตรแล้ว และต้องการเจรจาสงบศึกกับพวกเรา!”“ท่านผู้นำคิดเห็นว่าอย่างไรขอรับ?”เกาเล่อกล่าวด้วยรอยยิ้มศัตรูแตกคอกันเอง ช่างเป็นเรื่องดี!ไม่เพียงแต่ลดการสูญเสียเท่านั้น แต่ยังไม่ทำให้เกิดความแค้นกับชนเผ่าเหล่านี้ด้วย ถือว่าเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการควบคุมดินแดนในอนาคต!ดวงตาของหวังหยวนเป็นประกาย เขารีบเดินไปหาเกาเล่อ แล้วจับมือเขาไว้ด้วยความตื่นเต้น “เจ้าตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วหรือ? จะมีกลอุบายอะไรซ่อนอยู่หรือไม่?”“ไม่มีแน่นอน!”เกาเล่อรีบส่ายหน้า “ก่อนมาที่นี่ ข้าได้ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับชนเผ่าต่าง ๆ ในกลุ่มพันธมิตรนี้ ย่อมรู้จักพวกเขาเป็นอย่างดีขอรับ!”“ครั้งนี้พวกเขานำหัวของเจียงเซี่ยวมาให้ และเจียงเซี่ยวก็เป็นผู้นำพันธมิตรจริง ๆ!”“หากท่านไม่เชื่อ คุณหนูไป๋คงยืนยันได้ พวกนางสู้รบกับชนเผ่าทางเหนือมาตลอด คงคุ้นเคยกับศัตรูดีใช่หรือไม่?”ขณะที่กล่าว เกาเล่อก็มองไปที่ไป๋ลั่วหลีไป๋ลั่วหลีไม่ลังเล รีบพยักหน้าทันที“ถูกต้อง!”“ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดคือเจียงเซี่ยว เขาไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2082
“ปกติพวกเจ้าล้วนองอาจกันไม่ใช่หรือ?”“ก่อนหน้านี้ ตอนที่คิดจะโจมตีราชวงศ์ต้าเย่ พวกเจ้าต่างก็อยากจะแบ่งปันดินแดนกันไม่ใช่หรือ? แล้วตอนนี้ล่ะ? แค่ทหารที่พวกนั้นเชิญมาก็ทำให้พวกเจ้าหวาดกลัวได้ถึงเพียงนี้แล้วหรือ?”“พวกเจ้าอย่าลืมว่าภูมิประเทศของที่นี่อันตราย หากพวกเราไม่ยอมออกจากภูเขา แม้หวังหยวนจะเก่งกาจและมียอดฝีมือมากมายก็ทำอะไรเราไม่ได้! หรือว่าเขาจะสามารถคุกคามเราได้จริง ๆ?”ทุกคนมองหน้ากัน ไม่มีใครเอ่ยคำใดการหลบอยู่ในหุบเขา ไม่ใช่แผนการระยะยาว!“หากผู้ใดกล้าพูดจาบั่นทอนกำลังใจอีก อย่าหาว่าข้าใจร้ายแล้วกัน!”เจียงเซี่ยวตวาดอีกครั้ง ทุกคนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก เพียงแค่พยักหน้าเห็นด้วยคนเราเมื่ออยู่ใต้ชายคาบ้านคนอื่นย่อมต้องยอมก้มหัว!รุ่งเช้า หวังหยวนและกองทัพเริ่มมุ่งหน้าสู่ภูเขาแห่งนี้!ชนเผ่าต่าง ๆ ล้วนได้รับข่าว บัดนี้หวาดผวาไปหมด เพียงแค่เสียงลมพัดก็คิดว่าเป็นศัตรู!ทุกคนต่างเกรงกลัวอำนาจของหวังหยวน ใครจะกล้าต่อกรกับเขา?แม้จะหลบอยู่ในภูเขา แต่หากหวังหยวนตีฝ่าแนวป้องกันมาได้จะทำเช่นไร?ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมเดาได้!เมื่อคิดได้เช่นนี้ เหล่าหัวหน้าเผ่าจึงมารวมตัวกัน“พวก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2081
“ส่วนเรื่องของตานสยงเฟย ข้าจะจัดการภายหลัง”ตานสยงเฟยเป็นคนดื้อรั้นและแข็งแกร่งอย่างแท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจไต่เต้าสร้างพรรคทมิฬขึ้นมาได้!หวังหยวนเข้าใจเรื่องนี้ดี จึงไม่โทษต่งอวี่“ขอบพระคุณท่านผู้นำขอรับ!”ต่งอวี่รับคำ แล้วเดินออกไปพรุ่งนี้มีศึกใหญ่ ต้องพักผ่อนให้เต็มที่ จึงจะมั่นใจได้ว่าจะไม่พลาด!แม้ว่าจะเลยเที่ยงคืนไปแล้ว หวังหยวนและคนอื่น ๆ นั้นหลับสนิท แต่ในเวลานี้ ชนเผ่าต่าง ๆ ที่เป็นศัตรูกับหวังหยวนกลับยังไม่พักผ่อน เหล่าหัวหน้าเผ่ารวมตัวกันเพื่อปรึกษาหารือเกี่ยวกับมาตรการตอบโต้!แต่ทุกคนล้วนมีสีหน้ากังวล!“พวกท่านคงได้ยินแล้วกระมัง?”“หวังหยวนนำทัพมาเอง บัดนี้ใกล้จะเปิดศึกกับพวกเราแล้ว จะทำเช่นไรดี?”“ทุกคนคงรู้จักชื่อเสียงของหวังหยวนดี เขาไม่ใช่คนอ่อนแอเลย!”“หากรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ แม้มีความกล้าหาญกว่านี้สิบเท่า ข้าก็ไม่กล้าไปยั่วยุราชวงศ์ต้าเย่!”ตอนนี้ทุกคนต่างเสียใจ อยากถอนตัวกลับกันทั้งนั้นช่างน่าเจ็บใจยิ่งนัก!เดิมทีคิดว่าราชวงศ์ต้าเย่ใกล้สิ้นอำนาจ แผ่นดินจะวุ่นวาย!แต่ไม่คาดคิดเลยว่าพวกเขายังมีแผนสำรอง ยอมทุ่มเทกำลังคนและทรัพย์สินเพื่อเชิญหวังหย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2080
หวังหยวนโบกมือ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “กองทัพไม่ได้อยู่ที่จำนวนมาก แต่อยู่ที่ความแข็งแกร่ง พวกนั้นเป็นแค่ชนเผ่าป่าเถื่อน จะทำอะไรข้าได้?”“เพียงทหารห้าหมื่นนายของข้าก็เพียงพอแล้ว!”“ท่านขุนพลแค่ประจำการอยู่ในเมือง รอฟังข่าวดีจากข้าก็พอ!”หวังหยวนกล่าวด้วยความมั่นใจแน่นอนว่าหวังหยวนไม่ใช่คนโง่ เขาย่อมรู้ดีว่าหากให้ซือฟางนำทหารออกรบพร้อมกัน เมื่อถึงเวลาแบ่งปันดินแดนจะทำเช่นไร?ช่างยุ่งยากยิ่งนัก!สู้ให้เขานำทัพไปปราบชนเผ่าต่าง ๆ เอง เมื่อสำเร็จ ดินแดนเหล่านั้นก็ตกเป็นของเขาย่อมดีกว่า!แม้มีผู้ใดคิดแย่งชิงก็คงไม่มีโอกาส!ยิ่งกว่านั้น คาดว่าซือฟางคงไม่กล้าเช่นนั้น!หากทั้งสองฝ่ายเปิดศึก ผลลัพธ์ย่อมเป็นหายนะ!ยิ่งไป๋เหยียนเฟยประชวรหนักย่อมกระทบขวัญกำลังใจ ราชวงศ์ต้าเย่จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปสู้รบ?“ในเมื่อท่านหวังกล่าวเช่นนี้ ข้าก็จะรอฟังข่าวดี”“ขอให้ท่านหวังได้รับชัยชนะ!”ซือฟางประสานมือกล่าวทุกคนสนทนากันอีกสักพัก จากนั้นก็แยกย้ายกันไปซือฟางต้องดูแลการป้องกันเมืองจึงกลับไปก่อน ส่วนไป๋ลั่วหลีอยู่ที่ค่าย คอยช่วยเหลือหวังหยวนวางแผนรบ!ต้องมีคนรู้จักภูมิประเทศนำทาง หวังหยวนจึงจะ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2079
นอกเมืองหลวงหวังหยวนเดินทางพร้อมกับไป๋ลั่วหลีกลับมายังค่ายของตนทันทีที่ทั้งสองก้าวเข้ามา ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังมาจากด้านนอก ซือฟางในชุดเกราะเดินเข้ามาต้อนรับเนื่องจากไป๋ลั่วหลีได้แนะนำให้ทั้งสองรู้จักกันแล้ว หวังหยวนจึงยิ้มพลางกล่าวว่า “ข้ากำลังสงสัยว่าเป็นผู้ใด ที่แท้ก็เป็นท่านขุนพลนี่เอง! เชิญเข้ามาเถิด!”“ท่านหวังเกรงใจเกินไปแล้วขอรับ!”“ท่านมาไกล แถมยังช่วยข้าปราบกบฏทางเหนือ เชิญท่านเข้าไปก่อนเถิดขอรับ!”ซือฟางกล่าวตอบอย่างสุภาพไม่นาน ทุกคนต่างเข้าไปในกระโจมใหญ่ต้าหู่และต่งอวี่ยืนขนาบข้างหวังหยวน ดูองอาจน่าเกรงขาม!ซือฟางมองไปที่ทั้งสอง แล้วเอ่ยถามอย่างสงสัย “ไม่ทราบว่าสองท่านนี้คือใครหรือขอรับ?”ทั้งสองดูสง่างาม เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งความกล้าหาญ คงไม่ใช่คนธรรมดาเป็นแน่!ซือฟางเป็นขุนพลมายาวนานย่อมมีสายตาที่เฉียบคม!หวังหยวนแนะนำด้วยรอยยิ้ม “ท่านที่อยู่ทางซ้ายมือข้าคือต่งอวี่ นักธนูมือหนึ่งในใต้หล้า ยิงธนูไม่เคยพลาดเป้า เป็นขุนพลเอกในกองทัพ!”“กองกำลังพลธนูที่ข้าฝึกฝนล้วนอยู่ภายใต้การบัญชาการของเขา!”ต่งอวี่พยักหน้าทักทาย“ส่วนท่านที่อยู่ทางขวาคือพี่น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2078
“หรือว่าแผ่นดินนี้จะต้องตกไปอยู่ในมือของผู้อื่น?”สิ้นคำพูด ซือฟางก็ซัดกำปั้นลงบนกำแพงเมืองอย่างเดือดดาล!เหล่าขุนพลที่ยืนอยู่ด้านหลังต่างไม่กล้าเข้าไปใกล้ หรือแม้แต่จะเอ่ยปาก!“ท่านขุนพลไม่ต้องกังวล!”ทันใดนั้น ขุนนางชราผู้หนึ่งก็เดินออกมา บนใบหน้ามีเคราสีขาวโพลน เพียงดูก็รู้ว่าไม่ใช่บุคคลธรรมดาอย่างแน่นอน!คนผู้นี้คือที่ปรึกษาคนสำคัญของไป๋เหยียนเฟยนามว่า เจี๋ยงโฉ่วอี!ในราชสำนัก ผู้ที่อยู่เหนือเขามีเพียงจักรพรรดินีเท่านั้น!บัดนี้ไป๋เหยียนเฟยป่วยหนัก ขุนนางน้อยใหญ่ล้วนพึ่งพาเจี๋ยงโฉ่วอี ราชกิจสำคัญล้วนตกเป็นภาระให้เขาตัดสินใจทั้งสิ้น!เห็นได้ชัดว่าเขามีอำนาจสูงส่งล้นฟ้า!“ปรากฏว่าเป็นท่านเจี๋ยงนี่เอง!”“ท่านคงได้ยินสิ่งที่ข้าพูดไปเมื่อครู่แล้วกระมัง?”ซือฟางประสานมือคารวะเจี๋ยงโฉ่วอี แล้วเอ่ยถามเจี๋ยงโฉ่วอีพยักหน้า กล่าวอย่างใจเย็นว่า “ข้ารู้ว่าท่านขุนพลจงรักภักดี ย่อมคิดถึงฝ่าบาท แต่พระองค์ก็มีเรื่องที่ต้องกังวลเช่นกัน!”“ครั้งนี้พระองค์ไม่เพียงต้องการให้หวังหยวนช่วยปราบปรามอริทางเหนือเท่านั้น แต่ยัง...”กล่าวได้ครึ่งหนึ่ง เจี๋ยงโฉ่วอีก็หยุดพูด พร้อมกับเหลือบมองขุนพลน
