LOGINShare
บทที่ 1074
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1075
เพียงแค่วันเดียวแต่ก็พ่ายแพ้แล้วหรือ?ต่อให้พวกนั้นจะยื่นคอให้ตัดเอง เวลาเพียงแค่วันเดียวก็ไม่พอ!ยิ่งไปกว่านั้น คือหวังหยวนไปหากองกำลังมากมายมาจากไหน?“หวังหยวนก็ลักลอบฝึกทหารด้วยหรือ? ตระกูลเซิ่งมีทหารสามหมื่นคน ถ้าต้องการเอาชนะพวกเขาให้ได้ภายในหนึ่งวัน เขาจะต้องมีอย่างน้อยห้าหมื่นนาย! เขาไปหาคนมากมายมาจากไหน!”ไป๋เจิ้นถังรีบถาม ไป๋เฟยเฟยได้ฟังเช่นนี้จึงส่ายหน้าแล้วพูดว่า “หวังหยวนไม่มีกองกำลังมากนัก ข้าคิดว่าเขาคงอาศัยความช่วยเหลือของหมานอี๋”ไป๋เจิ้นถังฟังแล้วจึงพยักหน้า ก่อนพูดว่า “ก็คงจะเป็นเช่นนั้น แต่พ่อยังไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าเขาจะสามารถเอาชนะเซิ่งตงฉยงได้ คนผู้นี้... มีพรสวรรค์ยอดเยี่ยมเหนือใครในโลก ถ้าเขามาช่วยตระกูลไป๋ได้ก็คงดีไม่น้อย!”ไป๋เฟยเฟยพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านพ่อไม่ต้องห่วงหรอกเจ้าค่ะ หวังหยวนกับข้าเป็นสหายกัน ในอนาคตจะไม่มีทางเป็นศัตรูกันอย่างแน่นอน!”ไป๋เจิ้นถังมองลูกสาวด้วยสายตามีเลศนัย “เป็นสหายกัน... เท่านั้นยังไม่เพียงพอหรอก คงจะดีถ้าเจ้าทั้งสองได้เป็นสามีภรรยากัน”หวังหยวนเป็นอัจฉริยะ ไป๋เจิ้นถังย่อมหวังว่าลูกสาวจะได้แต่งงานกับคนเก่งเช่นนี้ และยังหวั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1076
ในถิ่นทุรกันดารแห่งหนึ่ง เซิ่งตงฉยงนำทัพทหารพ่ายศึกนับพันคนหนีไปตามทางอย่างบ้าคลั่งเซิ่งตงฉยงขี่ม้านำขบวนหักร้างถางพง ในขณะที่กลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็รีบติดตามมาอย่างรวดเร็วรองขุนพลที่อยู่ข้างกายเซิ่งตงฉยงมีสีหน้าจริงจัง ขณะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “คุณชาย ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดีขอรับ ตอนนี้เราควรไปที่ใด?”ใบหน้าของเซิ่งตงฉยงเต็มไปด้วยฝุ่นดินสกปรก ไม่เหลือเค้าความหยิ่งทะนงดังเดิมเขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ พื้นที่รกร้างว่างเปล่า หลังจากลังเลอยู่นาน เขาก็เลือกเส้นทางหนึ่ง“ไปทางนี้!”คนกลุ่มหนึ่งที่ติดตามเซิ่งตงฉยงรีบเดินทางไปตามทางข้างหน้านั้นอย่างรวดเร็ว รองขุนพลที่อยู่ข้างเขาลังเล และอดไม่ได้ที่จะถามเซิ่งตงฉยงด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “คุณชาย ตอนนี้พวกเราหมดหวังแล้ว ควรทำอย่างไร…”เมื่อได้ฟังเช่นนี้ ตอนนี้สีหน้าของเซิ่งตงฉยงกลับกลายเป็นจริงจังมากสายตาของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด หลังจากลังเลสักพัก เขาก็พูดว่า “บางทีเราน่าจะต้องเผยไพ่ตายของเราแล้ว”รองขุนพลฟังแล้วก็อดตกใจไม่ได้สายตาของเขาเต็มไปด้วยความลังเล ขณะถามอย่างประหม่า “คุณชาย ท่านคิดว่าสิ่งที่หวังหยวนพูดเป็นเรื่องจริงหรือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1077
ราวกับคิดว่าเนื้อกระต่ายนั้นคือหวังหยวน!เมื่อรองขุนพลที่อยู่ข้างเขาเห็นว่าในที่สุดเซิ่งตงฉยงก็ยอมกินอาหารแล้ว ใบหน้าของเขาจึงดีใจทันที จากนั้นเขาก็เริ่มกินด้วยเช่นกันเป็นเวลาหลายวันแล้วที่พวกเขาอยู่ในสภาพตึงเครียดหนักหน่วง และในที่สุดพวกเขาก็มีเวลาพักผ่อน รองขุนพลจึงนึกอยากจะยึดเวลานี้ให้นานขึ้น เพื่อพักผ่อนให้เต็มที่แต่ทันใดนั้น เซิ่งตงฉยงก็ได้ยินเสียงกรอบแกรบดังมาจากระยะไกลสีหน้าของเซิ่งตงฉยงกลายเป็นจริงจังมาก สายตาดุดันจ้องมองไปในระยะไกลอย่างจริงจังเขาส่งสัญญาณให้คนที่อยู่ข้างหลังเขาเงียบ ขณะมองไปในระยะไกลด้วยสายตาเคร่งขรึม หลายคนมายืนอยู่ข้างเซิ่งตงฉยงพลางมองไปยังทุ่งหญ้าในระยะไกลอย่างระมัดระวัง พวกเขามักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างอยู่ในหญ้าหนาทึบนั้นเสมอเซิ่งตงฉยงเหงื่อออกโซมกายขณะหายใจแรง สีหน้าของเขาจริงจังเป็นพิเศษ เขาหยิบธนูและลูกธนูในมือขึ้นมาเล็งไปที่พงหญ้าในระยะไกลแต่ทันใดนั้นเสียงย่ำหญ้าแห้งดังกรอบแกรบก็เริ่มดังขึ้น!ทหารสวมชุดเกราะกลุ่มหนึ่งรีบกระโจนออกมาจากกองหญ้าผู้นำคืออู๋หลิงนั่นเอง!เมื่อเซิ่งตงฉยงเห็นอู๋หลิงก็มีสีหน้าเคร่งเครียดมาก นัยน์ตาของเขาเต็มไปด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1078
เมื่อเสียงสั่งการของอู๋หลิงดังขึ้น พลหน้าไม้ก็เข้าประจำตำแหน่งทันที!ทันใดนั้น คันธนูและลูกธนูก็ทะยานออกไปทั่วท้องฟ้า มุ่งเป้าไปที่ฝ่ายเซิ่งตงฉยง!ใบหน้าของเซิ่งตงฉยงตื่นตระหนก!พวกเขาทำได้เพียงพยายามต้านทานอย่างสุดกำลังเท่านั้น มีกำลังพลอยู่หนึ่งพันคน และเพิ่งประสบกับการต่อสู้อันหนักหน่วงมาด้วย ทั้งยังเดินทางมาแล้วทั้งวัน ผลก็คือเมื่อถูกอู๋หลิงซุ่มโจมตีตอนนี้ จึงเป็นเรื่องยากที่จะต้านทาน!เซิ่งตงฉยงเจ็บปวดมาก เมื่อเขาเห็นว่าคนของเขานับพันคนถูกฆ่าตายหรือได้รับบาดเจ็บทันที!เขาต้องการหลบหนี แต่มันยากมากในเวลานี้ ทั่วบริเวณถูกรายล้อมไปด้วยข้าศึกนับหมื่น จึงไม่มีทางที่จะหลบหนีได้!เมื่ออู๋หลิงเห็นดังนั้น จึงโบกมืออีกครั้ง เหล่าทหารนับหมื่นจึงรีบรุดไปข้างหน้านี่เป็นการสังหารหมู่ฝ่ายเดียว คนของเซิ่งตงฉยงถูกสังหารจนราบคาบภายในเวลาเพียงสิบนาที มีคนเหลืออยู่เพียงไม่กี่สิบคนเท่านั้น!เมื่ออู๋หลิงโบกมือทุกคนก็เข้าไปล้อมรอบอีกฝ่ายไว้“เซิ่งตงฉยง ยอมแพ้เสีย เจ้าหมดทางหนีแล้ว”ในสถานการณ์เช่นนี้ไม่มีทางหนีรอดไปได้ ถ้าสู้ก็มีทางเดียวคือต้องตาย!“อู๋หลิง ตอนนี้ข้าอยากจะถามเจ้าอย่างหนึ่ง เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1079
อู๋หลิงส่ายหน้าแล้วตอบว่า “ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่ข้ามักจะรู้สึกว่าเซิ่งตงฉยงมีบางอย่างผิดปกติ”“ผิดปกติหรือขอรับ?”รองขุนพลคนสนิทสับสนมาก ไม่เข้าใจว่าเขาหมายความว่าอย่างไร“ใช่ เขา... ดูสงบมากเกินไป”อู๋หลิงตอบ รองขุนพลได้ฟังคำตอบแล้วกลับยกยิ้ม“ท่านขุนพล ข้าคิดว่าท่านคงคิดมากไปแล้วขอรับ ตอนนี้เขาเป็นหมูในอวยแล้วย่อมต้องสงบเสงี่ยม หรือพูดอีกอย่างก็คือ อาจจะกำลังหดหู่จนจิตตกไปแล้วก็ได้ขอรับ”“เพราะฝ่ายเราจะยึดแคว้นกู่ได้อย่างแน่นอน ตอนนี้เขาคงไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากสิ้นหวัง”รองขุนพลไม่ได้คิดมากเรื่องนี้ เพราะสถานการณ์มาถึงจุดนี้แล้วจะเกิดปัญหาได้อย่างไร?ในสายตาของเขาเซิ่งตงฉยง เขาต้องรู้สึกว่าฝ่ายเขาเพลี่ยงพล้ำแล้ว ไม่มีทางคิดหนีได้อีกแต่อู๋หลิงกลับปฏิเสธ!“แม้ว่าข้ากับเซิ่งตงฉยงจะไม่ได้เจอกันบ่อยนัก แต่ข้าก็ยังรู้จักเขาดี เขาไม่ใช่คนยอมแพ้โดยง่าย!”“แต่เขากลับสงบเกินไป ข้ารู้สึกอยู่เสมอว่ากำลังจะมีเรื่องร้ายบางอย่างเกิดขึ้น!”หลังจากที่อู๋หลิงพูดเช่นนั้น เขาก็พูดอีกครั้ง “จงระมัดระวังตลอดทาง อย่าปล่อยให้มีช่องโหว่”ในเวลาเดียวกัน ไป๋เจิ้นถังจัดขบวนทัพนอกประตูเมือง และถ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1080
ไป๋เจิ้นถังมีความศรัทธาอู๋หลิงมาก!หมื่นคนต่อพันคนยังชนะได้ เขาต้องสามารถจับเซิ่งตงฉยงได้แน่นอน!เขาจึงคิดว่าเซิ่งตงฉยงไม่มีทางหนีรอดไปได้แน่นอน!ไป๋เฟยเฟยกหรี่ตาลง นางเห็นด้วยกับความคิดของพ่อ!อู๋หลิงเติบโตเคียงข้างอู๋มู่มาตั้งแต่ครั้งเยาว์วัย ไม่เพียงแต่เขาจะได้รับอิทธิพลจากทุกสิ่งที่เขาเห็นและได้ยินจากพ่อเท่านั้น แต่เขายังเคยทำศึกด้วยตัวเองมานับไม่ถ้วน!เขามีพรสวรรค์ด้านสงครามที่หายาก!การจับเซิ่งตงฉยงจึงน่าจะเป็นเรื่องง่าย!เมื่อคิดเช่นนี้สองพ่อลูกก็รู้สึกโล่งใจอย่างยิ่งขณะเดียวกัน หลังจากที่เซิ่งฟางสี่กลับถึงบ้าน เซิ่งตงหยวนกับน้องชายก็รู้สึกกังวลมาก“ท่านพ่อ พี่ใหญ่พ่ายแพ้แล้วจริงหรือขอรับ?”เซิ่งฟางสี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยสายตาเย็นชา“แม้ว่าพ่อจะไม่รู้ว่าฉยงเอ๋อร์พ่ายแพ้ได้อย่างไร แต่ดูจากสถานการณ์ปัจจุบัน หากไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้ว!”เมื่อสองพี่น้องได้ฟังเช่นนี้ก็หน้าเสียทันที!“นี่... นี่เราควรทำอย่างไรดีขอรับท่านพ่อ มีคนจากฝ่ายต้าเย่อย่างอู๋หลิงอยู่ข้างนอก ถ้าพี่ใหญ่กลับมาไม่ได้ พวกเรา... จะไม่ตกอยู่ในหายนะหรือขอรับ?”มีทหารอย่างน้อยแปดหมื่นนายล้อมอยู่ข้างนอก แม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1081
อู๋หลิงตะคอกอย่างเย็นชา ความอึดอัดในใจของเขาทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ!“อู๋หลิง ในชีวิตเจ้ายังไม่เคยพ่ายแพ้ คราวนี้เจ้าจะไม่เพียงแค่พ่ายแพ้เท่านั้น แต่เจ้ายังจะต้องตายด้วยน้ำมือของข้าอีกด้วย!”“ตอนนี้ข้าให้โอกาสเจ้าฆ่าข้า ไม่เช่นนั้นจะไม่มีใครล้างแค้นให้เจ้า”เซิ่งตงฉยงพูดด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่งทำให้ใบหน้าของอู๋หลิงเคร่งเครียดมากกว่าเดิม“เซิ่งตงฉยง เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่าเจ้ากำลังพูดอะไรออกมา?”“เจ้าอยากจะเอาชนะข้าหรือ? ตอนนี้เจ้าเป็นนักโทษของข้าแล้ว แล้วเจ้าจะเอาชนะข้าได้อย่างไร?”แม้ว่าอู๋หลิงจะรู้สึกไม่สบายใจ แต่เขาก็คิดไม่ออกจริง ๆ ว่าเซิ่งตงฉยงไปเอาความมั่นใจมาจากไหน!เมื่อได้ฟังเช่นนี้ เซิ่งตงฉยงก็ระเบิดเสียงหัวเราะ“ประเดี๋ยวเจ้าก็รู้เอง!”“โอ้... ไม่สิ... ตอนนี้...เจ้าก็จะได้รู้แล้ว!”หลังจากที่เซิ่งตงฉยงพูดจบ อู๋หลิงก็สัมผัสได้ถึงเจตนามุ่งสังหารที่น่าสะพรึงกลัวยิ่ง!เจตนามุ่งสังหารนั้นชวนให้หนาวเหน็บ!ก่อนที่เขาจะทันได้โต้ตอบ วินาทีต่อมาลูกธนูจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้ามาทางนี้ทันที!ขณะเดียวกันในป่าทึบ จู่ ๆ ร่างในชุดดำสิบร่างก็ทะยานออกมา แล้วมายืนหน้ากรงขังเซิ่งต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1082
เซิ่งตงฉยงมองอู๋หลิงด้วยสายตายั่วยุ!ส่วนอีกสิบเอ็ดคนกำลังคุกเข่าลงตรงหน้าเซิ่งตงฉยงในขณะนี้“คุณชาย ท่านต้องลำบากเสียแล้ว”ผู้นำในชุดสีแดงถอดผ้าคลุมหน้าออกเผยให้เห็นใบหน้างดงาม“ไม่ลำบากนักหรอก ก็แค่... เมื่อครู่นี้ที่ข้าพ่ายแพ้แล้ว ทำได้เพียงรอให้พวกเจ้ามาจัดการ เฮ้อ...”เซิ่งตงฉยงไม่อยากจะใช้พลังลับนี้เลย!นี่คือเส้นสนกลในของตระกูลเซิ่ง!มรดกตกทอดที่แท้จริง!“หงหยิ่ง คราวนี้มีคนมากี่คน?”เซิ่งตงฉยงถาม เมื่อผู้นำหญิงได้ฟังก็ตอบทันที “สามหมื่นเจ้าค่ะ”เซิ่งตงฉยงพยักหน้า “กองกำลังทหารม้าสามหมื่น... แต่คราวนี้ข้าจะไม่มีวันปล่อยให้เขาสูญเสียกองกำลังทั้งสามหมื่นนี้แน่นอน!”“ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นที่แคว้นกู่?”หลังจากที่เซิ่งตงฉยงพูดจบแล้ว หงหยิ่งก็ตอบด้วยความเคารพ “ยังคงยึดฐานที่มั่นไว้ได้ ตระกูลไป๋และต้าเย่จะยังไม่อาจบุกเข้าไปได้อีกสักระยะหนึ่ง”เซิ่งตงฉยงฟังแล้วก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ“เยี่ยมมาก พวกเจ้าทั้งสิบคนไปจับเป็นอู๋หลิงมา ส่วนหงหยิ่ง ข้าจะให้เจ้าทำภารกิจลับ!”เซิ่งตงฉยงมองหงหยิ่งด้วยสายตาเย็นชาอย่างยิ่ง“คุณชายโปรดบอกมาได้เลยเจ้าค่ะ”“ช่วยไปฆ่าใครคนหนึ่งให้ข้า เขา
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2090
แต่หวังหยวนไม่ใช่คนใจบุญ ใครคิดจะเล่นงานเขาต้องดูตัวเองก่อนว่ามีฝีมือแค่ไหน!“เช่นนั้นขอให้ความร่วมมือของเราราบรื่น!”จากนั้นทุกคนจึงเริ่มดื่มกันต่อเมื่องานเลี้ยงเลิกรา หวังหยวนก็เริ่มโซเซ เพราะดื่มสุราไปมาก อาการจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อยโชคดีที่มีทหารห้าหมื่นนายติดตามมา แถมยังมีต้าหู่กับต่งอวี่ด้วย หวังหยวนจึงวางใจได้ เขาจึงกล้าดื่มสุราอย่างสบายใจ!ในที่มืด เงาร่างมากมายรวมตัวกันนอกค่ายของหวังหยวน จ้องมองแสงไฟในค่ายชายผู้มีใบหน้าเต็มไปด้วยแผลเป็นที่อยู่ข้างหน้าสุดและสวมหน้ากาก กล่าวกับคนข้างหลัง “ก่อนมาที่นี่ ข้าได้บอกพวกเจ้าแล้วว่าครั้งนี้มีแต่ตายกับตาย!”“แต่พวกเราต้องทำภารกิจที่ท่านขุนพลมอบหมายให้สำเร็จ! นั่นคือการสังหารหวังหยวน แม้ต้องแลกมาด้วยชีวิต นั่นก็เพื่อกำจัดศัตรูตัวฉกาจของราชวงศ์ต้าเย่!”“พวกเจ้าทำได้หรือไม่?”ทุกคนพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น!“ดี!”“ก่อนลงมือ มีเรื่องต้องเตือนพวกเจ้า หากถูกจับเป็น จงกัดยาพิษที่ซ่อนไว้ในฟันกราม เพื่อไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน!”ทุกคนพยักหน้าพวกเขาเตรียมพร้อมอย่างดี วันนี้คือวันที่พวกเขาตอบแทนอาณาจักร!แต่การตายมีทั้งที่ไร้ค่าและมีค่า!ก่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2089
“พวกเราสามารถลงมืออย่างเป็นความลับได้!”“ไม่มีใครรู้เห็น!”“แม้แต่คนใจร้อนของหวังหยวน จะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นฝีมือพวกเรา?”“อย่าลืมว่าไท่สื่อลี่และคนอื่น ๆ ได้ฆ่าเจียงเซี่ยวแล้ว หากคนของเจียงเซี่ยวในป่าลอบสังหารหวังหยวน ย่อมไม่มีใครสงสัยใช่หรือไม่?”ซือฟางแสยะยิ้ม แผนการร้ายผุดขึ้นในใจ!“ดี!”เจี๋ยงโฉ่วอีหัวเราะ แล้วยกนิ้วให้ซือฟาง ช่างเป็นขุนพลที่กล้าหาญและมีไหวพริบจริง ๆ!มีซือฟางคอยปกป้อง ราชวงศ์ต้าเย่ย่อมปลอดภัยไร้กังวล!...ที่งานเลี้ยงในป่า หวังหยวนและคนอื่น ๆ นั่งอยู่ด้วยกัน มีต้าหู่และต่งอวี่ แต่ไม่มีเกาเล่อเพราะเกาเล่อมีภารกิจสำคัญยิ่งกว่านั้น นั่นคือการสืบหาข่าวสารที่เป็นประโยชน์!หวังหยวนเพิ่งพบกับคนของเผ่าทางเหนือ ยังไม่รู้จักสถานการณ์ภายใน จึงต้องให้เกาเล่อไปตรวจสอบเพื่อป้องกันปัญหา!แน่นอนว่านี่ก็เพื่อความสะดวกในการดำเนินการในอนาคต!หวังหยวนถือว่าดินแดนของเผ่าเหล่านี้เป็นของตนเองแล้ว!ย่อมต้องดูแลอย่างดี!ในงานเลี้ยง ไท่สื่อลี่ได้บอกแผนการของหวังหยวนให้หัวหน้าเผ่าคนอื่นแล้ว ตอนนี้ทุกคนกำลังปรึกษาหารือและถกเถียงถึงข้อดีข้อเสีย!เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2088
“ท่านเจี๋ยง!”“ท่านคือผู้ปราดเปรื่องที่สุดในราชวงศ์ต้าเย่!”“เป็นคนสนิทที่ฝ่าบาททรงไว้วางพระทัย!”“ครั้งที่ราชวงศ์ต้าเย่ตกอยู่ในอันตราย ก็เพราะท่านคอยถวายคำแนะนำ จึงสามารถรักษาแผ่นดินของราชวงศ์ต้าเย่ไว้ได้!”“บัดนี้ภัยพิบัติมาถึง ท่านกลับมานั่งถอนหายใจ ไม่เอ่ยคำใดเลยหรือ?”ซือฟางเป็นคนใจร้อน พูดพลางเดินไปมาไม่หยุด“ท่านขุนพล! เชิญนั่งพักก่อนเถิด!”“ท่านเดินไปมาเช่นนี้ทำให้ข้าเวียนหัวไปหมดแล้ว!”เจี๋ยงโฉ่วอีโบกมือ ก่อนกล่าวว่า “บอกตามตรง หลายวันมานี้ ข้าเองก็ครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ แต่ยังหาทางออกที่ดีไม่ได้!”“ท่านขุนพลมาดื่มสุราที่นี่ คงคิดหาวิธีรับมือได้แล้วกระมัง?”“เพียงแต่ยังไม่รู้ว่าจะใช้ได้หรือเปล่ากระมัง?”“ข้าพูดถูกหรือไม่?”ซือฟางไม่ได้ปิดบัง พยักหน้ารับในทันที“เช่นนั้นท่านขุนพลรีบบอกมาเถิดว่ามีวิธีใด? พวกเราลองปรึกษากัน บางทีอาจช่วยกันแก้ไขปัญหา รับมือหวังหยวนเพื่อปกป้องแผ่นดินของเราได้!”เจี๋ยงโฉ่วอีรีบถามแม้ว่าเขาจะเป็นที่ปรึกษาของไป๋เหยียนเฟย แต่บางครั้งก็ต้องการคนช่วยเตือนสติ จึงจะคิดแผนการที่ดีได้!คนเราแม้จะฉลาดแค่ไหน บางครั้งก็อาจพลาดพลั้งได้!ทุกอย่าง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2087
“ได้!”“ทุกคนโปรดวางใจ เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง!”“ทุกคนแค่ทำหน้าที่ของตนไป ไม่จำเป็นต้องกังวล!”เจี๋ยงโฉ่วอีปลอบใจทุกคน จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังกระโจมใหญ่ทหารยามหน้าประตูต่างโค้งคำนับด้วยความเคารพซือฟางมีอำนาจเด็ดขาดในกองทัพ ส่วนเจี๋ยงโฉ่วอีมีอำนาจในราชสำนัก ทั้งสองเป็นขุนนางคู่บุญ คนหนึ่งเป็นฝ่ายทหาร คนหนึ่งฝ่ายพลเรือน ร่วมมือกันอย่างแข็งขัน เป็นเสาหลักของราชวงศ์ต้าเย่ จึงสามารถรักษาความมั่นคงของราชวงศ์ต้าเย่ไว้ได้!“ไสหัวไป!”ทันทีที่เจี๋ยงโฉ่วอีเปิดประตูเข้ามาก็ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่น!“ข้าไม่ได้สั่งไว้หรือว่าห้ามใครมารบกวนข้า?”“ใครอนุญาตให้พวกเจ้าเข้ามา?”“รีบออกไป! ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าไม่ปรานี!”เจี๋ยงโฉ่วอีไม่สนใจคำพูดของซือฟาง ยังคงเดินเข้าไปในกระโจมพร้อมกับหัวเราะ“เจ้า...”ซือฟางโกรธจัดจนพลิกโต๊ะล้มเสียงดัง แล้วผุดลุกขึ้นยืน แต่พอเห็นเจี๋ยงโฉ่วอีก็ชะงัก ดวงตาแดงก่ำค่อยสงบลงเมื่อครู่เขามัวแต่ดื่มสุรา ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง จึงไม่รู้ว่าใครเข้ามา!ตอนนี้เห็นเจี๋ยงโฉ่วอีแล้วจึงสงบสติอารมณ์ลงได้“ที่แท้ก็เป็นท่านเจี๋ยง”“ข้าผิดไปที่เห็นท่านเป็นทหารโง่เขลา ขออภัย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2086
“ยิ่งกว่านั้น พวกข้าก็เหมือนคนที่ทรยศ นำดินแดนของเผ่าตัวเองมาถวายท่าน หากกลับไปเผ่า คงไม่อาจอธิบายกับสมาชิกเผ่าได้!”“ท่านเป็นผู้ปกครอง ย่อมรู้ดีว่าหากสูญเสียใจของผู้คนไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น?”ไท่สื่อลี่จ้องมองหวังหยวน ใบหน้าแสดงความกังวลว่าหวังหยวนจะโกรธอยู่เสมอหวังหยวนโบกมือด้วยรอยยิ้ม แล้วกล่าวว่า “จริงอย่างที่ท่านว่า แต่ข้าไม่ได้คิดจะปกครองเผ่า เพียงแต่ต้องการเป็นพันธมิตรกับพวกท่านเท่านั้น!”“ข้าจะคอยช่วยเหลือให้เผ่าของพวกท่านพัฒนาขึ้น ส่วนสิ่งที่ข้าต้องการก็ง่ายมาก คือหากข้าต้องการความช่วยเหลือ พวกท่านต้องช่วยเหลือข้าโดยไม่มีเงื่อนไข ตอนนี้ท่านคงเข้าใจแล้วกระมัง?”เป็นเช่นนี้เอง!ไท่สื่อลี่เข้าใจในทันที นี่ช่างเป็นข้อเสนอที่ดี!ตราบใดที่หวังหยวนไม่เข้ามายุ่งเรื่องภายใน แถมยังคอยช่วยเหลือ ใครบ้างจะไม่ยอมร่วมมือด้วย?“ในเมื่อท่านหวังกล่าวเช่นนี้ ข้าจะรับหน้าที่นี้เอง ประเดี๋ยวข้าจะไปปรึกษากับพวกพ้อง บอกความคิดของท่านให้พวกเขารู้ก่อนนะขอรับ!”“พวกเขาล้วนเป็นคนมีเหตุผล คงจะให้คำตอบที่ท่านพอใจ!”“จะไม่ทำให้ท่านหวังผิดหวังขอรับ!”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ด้วยความพึงพอใจ เพียงแค่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2085
“ท่านหวัง ท่านให้ข้าอยู่ที่นี่ต่อ มีเรื่องใดจะปรึกษาหรือขอรับ?”“หรือว่าข้าเผลอทำสิ่งใดผิดพลาด จนทำให้ท่านไม่พอใจ?”ไท่สื่อลี่มองหวังหยวนด้วยความหวาดหวั่น พลางเอ่ยถามตะกุกตะกักหวังหยวนมีภูมิหลังและอำนาจยิ่งใหญ่ แม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าเผ่า แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหวังหยวน เขาก็ทำได้เพียงถ่อมตนเหมือนเด็กน้อยเกรงว่าจะทำให้หวังหยวนไม่พอใจ สุดท้ายตนเองก็จะไม่ได้ประโยชน์ ผลลัพธ์ย่อมเป็นไปในทางที่ไม่ดี!หวังหยวนโบกมืออย่างใจเย็น เดินไปข้างกายไท่สื่อลี่ รินสุราให้เขา แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ท่านไท่สื่อไม่ต้องกังวลหรอก”“ที่ข้าให้ท่านอยู่ต่อ เพราะมีเรื่องอยากปรึกษาหารือด้วย แต่จะไม่ทำให้ท่านลำบากใจ”“ไม่ว่าเรื่องนี้จะสำเร็จหรือไม่ ก็จะไม่กระทบความสัมพันธ์ของเรา”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ พลางกล่าวไท่สื่อลี่พยักหน้า ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “ไม่ทราบว่าท่านหวังมีเรื่องใดจะปรึกษาหรือขอรับ?”ตอนนี้เขารู้สึกกังวลใจ ไม่สามารถคาดเดาความคิดของหวังหยวนได้ครู่ต่อมา หวังหยวนก็กล่าวตามตรง “แท้จริงแล้วเป็นเรื่องง่ายมาก ที่ข้ามาที่นี่ ไม่เพียงเพื่อช่วยราชวงศ์ต้าเย่เท่านั้น แต่เพื่อช่วยเหลือตัวเองด้ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2084
แม้แต่ในอากาศยังคงมีกลิ่นคาวเลือด!หวังหยวนเชื่อมั่นในความสามารถของเกาเล่อ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่เคยเจอเจียงเซี่ยวมาก่อน คาดว่าเกาเล่อคงตรวจสอบแล้วว่าไม่ผิดตัว เขาจึงไม่ได้สนใจดูอีก!หวังหยวนกวาดสายตามองกลุ่มคนตรงหน้า ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขณะโบกมือให้ทุกคน แล้วชี้ไปที่ที่นั่งสองข้าง “ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ ข้าไม่ใช่เสือดุร้ายกินคน ไม่ต้องเกรงใจกันเกินไป นั่งลงได้เลย!”“ขอบพระคุณท่านหวัง!”ทุกคนกล่าวขอบคุณ แล้วนั่งลงหวังหยวนนั่งบนบัลลังก์ ก่อนจะถามด้วยรอยยิ้ม “ข้าสงสัยว่าพวกท่านต่อต้านราชวงศ์ต้าเย่มาตลอด ถึงขั้นจะเอาชีวิตกัน แต่พอได้ยินว่าข้ามาก็ยอมแพ้เลยหรือ?”“หรือว่าชื่อเสียงของข้าเลื่องลือมาก เมื่อรู้ว่าต้องสู้กับข้าจึงยอมสยบเลยงั้นหรือ?”หวังหยวนรู้สึกค่อนข้างภูมิใจหากเรื่องนี้เล่าลือออกไปคงเป็นเรื่องเล่าขานกันเป็นตำนาน!ทุกคนมองหน้ากัน คนที่อยู่ใกล้หวังหยวนที่สุดกล่าว “ใช่แล้ว!”“พวกข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับท่านหวัง ยิ่งกว่านั้น พวกข้ารู้ดีว่าพวกข้ากับท่านหวังต่างชั้นกัน หากเปิดศึก แม้จะใช้ภูเขาเป็นกำแพง ป้องกันทุกวิถีทาง แต่คงไม่สามารถต้านทานได้นาน!”“ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมคาดเดาได
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2083
“เมื่อครู่มีกลุ่มคนมา ข้าเข้าไปสอบถามจึงรู้ว่าเป็นหัวหน้าเผ่าใหญ่!”“ตอนนี้พวกเขาได้ฆ่าเจียงเซี่ยวผู้นำพันธมิตรแล้ว และต้องการเจรจาสงบศึกกับพวกเรา!”“ท่านผู้นำคิดเห็นว่าอย่างไรขอรับ?”เกาเล่อกล่าวด้วยรอยยิ้มศัตรูแตกคอกันเอง ช่างเป็นเรื่องดี!ไม่เพียงแต่ลดการสูญเสียเท่านั้น แต่ยังไม่ทำให้เกิดความแค้นกับชนเผ่าเหล่านี้ด้วย ถือว่าเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการควบคุมดินแดนในอนาคต!ดวงตาของหวังหยวนเป็นประกาย เขารีบเดินไปหาเกาเล่อ แล้วจับมือเขาไว้ด้วยความตื่นเต้น “เจ้าตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วหรือ? จะมีกลอุบายอะไรซ่อนอยู่หรือไม่?”“ไม่มีแน่นอน!”เกาเล่อรีบส่ายหน้า “ก่อนมาที่นี่ ข้าได้ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับชนเผ่าต่าง ๆ ในกลุ่มพันธมิตรนี้ ย่อมรู้จักพวกเขาเป็นอย่างดีขอรับ!”“ครั้งนี้พวกเขานำหัวของเจียงเซี่ยวมาให้ และเจียงเซี่ยวก็เป็นผู้นำพันธมิตรจริง ๆ!”“หากท่านไม่เชื่อ คุณหนูไป๋คงยืนยันได้ พวกนางสู้รบกับชนเผ่าทางเหนือมาตลอด คงคุ้นเคยกับศัตรูดีใช่หรือไม่?”ขณะที่กล่าว เกาเล่อก็มองไปที่ไป๋ลั่วหลีไป๋ลั่วหลีไม่ลังเล รีบพยักหน้าทันที“ถูกต้อง!”“ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดคือเจียงเซี่ยว เขาไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2082
“ปกติพวกเจ้าล้วนองอาจกันไม่ใช่หรือ?”“ก่อนหน้านี้ ตอนที่คิดจะโจมตีราชวงศ์ต้าเย่ พวกเจ้าต่างก็อยากจะแบ่งปันดินแดนกันไม่ใช่หรือ? แล้วตอนนี้ล่ะ? แค่ทหารที่พวกนั้นเชิญมาก็ทำให้พวกเจ้าหวาดกลัวได้ถึงเพียงนี้แล้วหรือ?”“พวกเจ้าอย่าลืมว่าภูมิประเทศของที่นี่อันตราย หากพวกเราไม่ยอมออกจากภูเขา แม้หวังหยวนจะเก่งกาจและมียอดฝีมือมากมายก็ทำอะไรเราไม่ได้! หรือว่าเขาจะสามารถคุกคามเราได้จริง ๆ?”ทุกคนมองหน้ากัน ไม่มีใครเอ่ยคำใดการหลบอยู่ในหุบเขา ไม่ใช่แผนการระยะยาว!“หากผู้ใดกล้าพูดจาบั่นทอนกำลังใจอีก อย่าหาว่าข้าใจร้ายแล้วกัน!”เจียงเซี่ยวตวาดอีกครั้ง ทุกคนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก เพียงแค่พยักหน้าเห็นด้วยคนเราเมื่ออยู่ใต้ชายคาบ้านคนอื่นย่อมต้องยอมก้มหัว!รุ่งเช้า หวังหยวนและกองทัพเริ่มมุ่งหน้าสู่ภูเขาแห่งนี้!ชนเผ่าต่าง ๆ ล้วนได้รับข่าว บัดนี้หวาดผวาไปหมด เพียงแค่เสียงลมพัดก็คิดว่าเป็นศัตรู!ทุกคนต่างเกรงกลัวอำนาจของหวังหยวน ใครจะกล้าต่อกรกับเขา?แม้จะหลบอยู่ในภูเขา แต่หากหวังหยวนตีฝ่าแนวป้องกันมาได้จะทำเช่นไร?ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมเดาได้!เมื่อคิดได้เช่นนี้ เหล่าหัวหน้าเผ่าจึงมารวมตัวกัน“พวก
