Share
บทที่ 1039
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1040
หยางเฟิ่งกั๋วคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความกังวลอย่างยิ่ง!เขาเห็นต้าเย่เป็นเช่นนี้แล้วสะเทือนใจมากจริง ๆ!ไป๋เหยียนเฟยเจ็บปวดใจมาก นางสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วกัดฟันตอบ“ได้... ก็ได้... แต่ข้า... รับประกันไม่ได้ว่าจะโน้มน้าวสำเร็จ ข้าทำได้เพียงพยายามให้ดีที่สุดเท่านั้น...”ไป๋เหยียนเฟยไม่มีทางเลือกจริง ๆ เหตุใดนางจะไม่รู้ว่านี่เป็นทางออกที่ดีที่สุด!“ฮองเฮา ทำให้ดีที่สุด ฟังลิขิตสวรรค์พ่ะย่ะค่ะ หากสวรรค์ยอมให้ต้าเย่ของเราประสบภัยพิบัติเช่นนี้ เราก็ต้องทำใจ…” หยางเฟิ่งกั๋วพูดได้เพียงเท่านี้ ไม่รู้จะเอ่ยคำใดอีกในเวลานี้เป้าชิงสื่อกล่าวอีกครั้ง “ฮองเฮา มีอีกเรื่องหนึ่งพ่ะย่ะค่ะ คนที่โจมตีเมืองสู่ในครั้งนี้คือเซิ่งตงฉยง ลูกชายคนโตของเซิ่งฟางสี่คนนี้... กระหม่อมเคยพบเขาเมื่อไม่กี่ปีก่อน เขาเป็นอัจฉริยะ ไม่ได้มีชื่อเสียงมานานหลายปีจนกระหม่อมลืมเขาไปแล้ว…”“ตอนนี้ที่เขากระโจนออกมาแล้ว ดูเหมือนว่า... ตระกูลเซิ่งได้ตัดสินใจแล้วว่าจะต่อสู้กับราชสำนักจนถึงที่สุด!”เป้าชิงสื่อคิดถึงปัญหานี้ ท้ายที่สุดแล้ว เหล่าทหารที่มีเซิ่งตงฉยงเป็นผู้นำนั้นก็ไม่ธรรมดาจริง ๆ!ไป๋เหยียนเฟยสะดุ้ง นางย่อมรู้ข่าวนี้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1041
นั่นเป็นเหตุผลว่าเหตุใดพวกเขาถึงโกรธมาก!“เรื่องนี้... แม้ว่าในตอนแรกตระกูลเซิ่งจะทำเช่นนั้นจริง แต่ตอนนี้เมื่อมาคิดดูแล้ว พวกเขาคงรู้แล้วว่าฮองเฮาไม่ใช่คนที่สามารถควบคุมราชสำนักได้ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการเข้าไปแทนที่นาง!”“สมควรจะถูกแทนที่แล้ว! ฮ่องเต้ซิงหลงมีองค์ชายใหญ่ เขาเป็นอัจฉริยะ เหตุใดเขาจะเป็นฮ่องเต้ไม่ได้?”“ใช่แล้ว บัลลังก์นี้ควรจะเป็นขององค์ชายใหญ่ เหตุใดฮองเฮาถึงสมควรได้ขึ้นครอง?”“แต่เดิมข้าคิดว่าฮองเฮาองค์นี้มีความสามารถบางอย่าง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่านางเป็นเพียงคนงี่เง่าคนหนึ่งเท่านั้น!”ความคิดเห็นเหล่านี้ บ่งบอกว่าคนเหล่านี้มองไม่เห็นความจริงแต่สิ่งที่พวกเขามองออกนั้นคือความจริงที่เรียบง่ายที่สุดใครเสียหน้าและใครได้หน้า!เรื่องเช่นนี้มองออกได้ง่ายดาย!ในเวลาเดียวกัน ในวังหลวงของหมานอี๋ เอ้อร์ฮาได้มาถึงแล้ว และบอกข่าวเรื่องเมืองสู่ให้หมานต๋าถูฟังเมื่อหมานต๋าถูได้ยินดังนั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที!“อะไรนะ! ตระกูลเซิ่งโจมตีเมืองสู่ในชั่วข้ามคืน สังหารทหารของข้าไปสองหมื่นคน และยึดดินแดนเมืองสู่ไป!”ใบหน้าของหมานต๋าถูซีดเผือด เขาไม่เคยคิดเลยว่าตระกูลเซิ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1042
ไป๋เจิ้นถังอ่านจดหมายแล้วรู้สึกประหลาดใจ ดวงตาเป็นประกายแวววาวไม่รู้จบ!“ตระกูลเซิ่ง ตระกูลเซิ่งนั้นช่างร้ายกาจเสียจริง ข้าประเมินพวกเจ้าต่ำไปเสียแล้ว มีพลังมากถึงเพียงนั้นจริง ๆ!”ไป๋เจิ้นถังย่อมตกตะลึง เพียงไม่กี่วันนับตั้งแต่หมานอี๋เข้ายึดเมืองสู่ได้ พวกเขาก็ถูกตระกูลเซิ่งแย่งชิงไปแล้ว ความแข็งแกร่งดังกล่าวน่าตกใจมาก!ไป๋เฟยเฟยก็รู้ข่าวนี้แล้ว และตกใจไม่แพ้กัน“ท่านพ่อ ข้าได้ยินมาว่าคราวนี้เป็นทหารของเซิ่งตงฉยง ไม่ค่อยพบเห็นชายคนนี้ แน่นอนว่าเขากำลังแอบฝึกฝนกองกำลัง ได้ยินมาว่าคนนับหมื่นเหล่านี้ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยด้วยซ้ำ ขณะทำการสังหารหมู่ทหารหมานอี๋ ไม่อาจประมาทได้เลย!”ไป๋เฟยเฟยพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ไม่มีใครคาดคิดว่าตระกูลเซิ่งจะเผยความแข็งแกร่งออกมาอย่างกะทันหันเช่นนี้สำหรับเรื่องนี้ ตระกูลไป๋ถึงกับตกใจ แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่าข่าวดี!ตระกูลเซิ่งแข็งแกร่งมาก ย่อมสามารถกวนน้ำให้ขุ่นได้!ดังนั้นตระกูลไป๋ของพวกเขาก็จะมีโอกาสด้วย!“ตระกูลเซิ่งไม่ทำให้เราผิดหวัง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะได้แสดงศักยภาพที่แท้จริงของตนออกมา เพื่อจะพยายามยึดครองต้าเย่ให้เร็วที่สุด นี่เป็นข่าวดี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1043
คำพูดของไป๋เจิ้นถังยิ่งลึกซึ้งยิ่งขึ้น แม้แต่ไป๋เฟยเฟยก็ยังตกตะลึงใช่แล้ว!หากแผ่นดินถึงคราวตกอยู่ในความสับสนอลหม่านจริง ๆ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คืออาหารและน้ำประทังชีวิต อย่างอื่นไม่สำคัญอีกต่อไป!ไม่ว่าจะมีอุดมคติอะไรอยู่ในใจ หรือความอาฆาตพยาบาทอะไรก็ตาม ล้วนกลายเป็นเรื่องไม่สำคัญ!แม้จะยังไม่ถึงจุดนั้น แต่เชื่อว่าถ้ายังวุ่นวายอยู่เหมือนตอนนี้ อีกไม่นานก็คงถึงจุดนั้น!“ดังนั้น สิ่งที่เราต้องทำ คือควบคุมตระกูลเซิ่ง อย่าปล่อยให้พวกเขาแข็งแกร่งเกินไป มิฉะนั้นคนที่มีความสามารถทั้งหมดในแผ่นดินจะเข้าหาพวกเขา”“ขณะเดียวกัน เราต้องพัฒนาการเงินของเราอย่างจริงจัง พร้อมกับรวบรวมเสบียงด้วย นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุด!”“เมื่อสงครามปะทุขึ้น มันคือสิ่งที่พวกเราพึ่งพาได้!”ไป๋เจิ้นถังมองการณ์ไกล ท่าทางของเขาเช่นนี้เหมือนกับหวังหยวน!ไป๋เฟยเฟยพยักหน้าหลังจากได้ฟัง“ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องกังวล มรดกของตระกูลไป๋ของเราในช่วงหลายปีที่ผ่านมานั้น ตระกูลเซิ่งไม่อาจเทียบได้แน่นอน!”ไป๋เฟยเฟยมั่นใจเรื่องนี้!การเงินของตระกูลไป๋นั้น ใกล้เคียงกับเงินในท้องพระคลังของต้าเย่!มีทองคำและเงินมากมายในคลังส่วนตั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1044
คนส่งจดหมายฉบับนี้ไม่ใช่ใครอื่น นอกจากไป๋เหยียนเฟย!จดหมายฉบับนี้ของนางไม่ได้มีถ้อยคำมากมาย มีเพียงแค่ประโยคเดียวเท่านั้น!ให้พวกเขาไปเมืองหลวงเพื่อคุยกัน!“ท่านอาคงกำลังเผชิญปัญหาเป็นแน่”ไป๋เฟยเฟยรีบพูด นัยน์ตาฉายแววกระตือรือร้นไป๋เจิ้นถังก็เข้าใจความจริงข้อนี้เช่นกัน แต่ว่า...เขาถอนหายใจ รู้สึกหดหู่เล็กน้อย“เฮ้อ...อาของเจ้าเรียกให้พวกเราไปที่นั่นเพื่อประโยชน์ของนางเอง”ไป๋เจิ้นถังเข้าใจทันทีที่เขาเห็นจดหมายลับทุกวันนี้ตระกูลเซิ่งกำลังบุกอย่างดุเดือด และต้าเย่ก็ไม่มีความสามารถในการต่อต้าน หากตระกูลไป๋ช่วยนาง นางก็จะสามารถควบคุมราชสำนักได้ หรือแม้กระทั่งกำจัดตระกูลเซิ่งได้ด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลไป๋ด้วยซ้ำความคิดนี้ย่อมเป็นความคิดที่ดี แต่น่าเสียดายที่ไป๋เจิ้นถังไม่มีทางเห็นด้วย“ท่านพ่อ เช่นนั้นพวกเรา... จะไปหรือไม่?”ไป๋เฟยเฟยรีบถาม เมื่อนี้ไป๋เจิ้นถังได้ยินคำถามนั้นก็ถอนหายใจ“แน่นอนว่าพ่อไม่อยากไป แต่ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ เราไม่ไปได้ด้วยหรือ? เจ้าไม่รู้จักอาของเจ้าหรือ? นางมีนิสัยดื้อรั้นเพียงใด ถ้าไม่ใช่เพราะสถานการณ์ที่แก้ไขไม่ได้จริง ๆ นางคงไม่มีทางขอร้องพวกเร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1045
ไป๋เหยียนเฟยก็ฉลาดมากเช่นกัน นางรู้ดีว่าตระกูลไป๋ไม่เพียงแต่จะมาคุยเท่านั้น แต่พวกเขาจะมาพร้อมกับเงื่อนไขด้วย!บางทีอาจจะพยายามดึงนางไปช่วยฝ่ายพวกเขาด้วยซ้ำ!ไป๋เหยียนเฟยรู้ทุกอย่าง แม้นางจะรู้ว่ามันยากมาก แต่นางก็ยังต้องพยายาม เพราะต้าเย่ในวันนี้ต้องการความช่วยเหลือจากตระกูลไป๋จริง ๆ!“เงื่อนไขหรือ? ใช่แล้ว... ย่อมต้องมีเงื่อนไข…”ไป๋หลิงถอนหายใจ จำเป็นต้องคิดเรื่องนี้อีกหรือ?เนื่องจากตระกูลไป๋กำลังจะมา พวกเขาย่อมมีเรื่องจะขอแน่นอน ไม่เช่นนั้นตระกูลไป๋จะไม่มีทางช่วยฮองเฮาเป็นแน่ท้ายที่สุดแล้ว ความทะเยอทะยานของตระกูลไป๋ ก็ไม่น้อยไปกว่าความทะเยอทะยานของตระกูลเซิ่งเลย“ความจริงแล้ว วิธีที่ดีที่สุดสำหรับตระกูลไป๋คือไม่ต้องมา ไม่สนใจข้าไปเลย เพราะพวกเขาสามารถรอจนกว่าแผ่นดินจะตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย แล้วฉวยโอกาสดำเนินการ”“เมื่อถึงเวลานั้น ทั้งฝ่ายเราและตระกูลเซิ่งจะต้องประสบกับความสูญเสีย และมันจะเป็นผลดีที่สุดสำหรับตระกูลไป๋!”เมื่อไป๋เหยียนเฟยพูดเช่นนี้ นัยน์ตานางก็ฉายแววหมดหนทาง“แต่ว่า... เหตุใดตระกูลไป๋ถึงมาล่ะ มาเพียงเพราะเงื่อนไขหรือ แต่จากที่พูดมา เงื่อนไขอะไรก็ไม่ดีเท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1046
ไป๋เหยียนเฟยพูดตามตรง คำพูดของนางตรงไปตรงมาเป็นอย่างมาก ไม่มีการอ้อมค้อมเลยสุดท้ายเรื่องนี้ก็เคยพูดคุยกันตั้งแต่ครั้งที่แล้วไป๋เจิ้นถังจ้องมองไป๋เหยียนเฟย หลังจากคิดอยู่นานเขาก็พูด“น้องสาว เหตุผลที่พี่มาที่นี่ก็เพราะความเป็นพี่น้องร่วมสายเลือด เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่าตอนนี้เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ หากท่านพ่อยังมีชีวิตอยู่ ท่านจะทำอย่างไร?”ไป๋เจิ้นถังไม่ต้องการแสดงความเห็นจากมุมมองของตัวเอง แต่เลือกยกมุมมองของพ่อมาพูดแทน เพื่อให้ไป๋เหยียนเฟยเข้าใจความจริงนี้แม้ว่าเขาจะพูดประโยคนี้ไปแล้วเมื่อครั้งที่แล้ว แต่คราวนี้เขาก็จะยังพูดอีกอยู่ดี!“ข้า... ข้าเข้าใจ...”ไป๋เหยียนเฟยพยักหน้า นางรู้ดีว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา คนตระกูลไป๋ปรารถนาสิ่งใดตอนนี้เป็นช่วงที่มีความหวังมากที่สุด แต่แล้วตัวนางเองล่ะ...นางไม่ได้ช่วยตระกูลไป๋เลย ถ้าพ่อของนางยังอยู่ เขาคงจะโกรธมาก!จากนี้ไปเขาอาจไม่ถือว่านางเป็นลูกสาวแล้วด้วยซ้ำ!เรื่องทั้งหมดนี้นางรู้ดี!แต่นางไม่สามารถละทิ้งต้าเย่ไปได้! ไม่อยากทำให้ฮ่องเต้ซิงหลงต้องผิดหวังในฐานะสามีภรรยา นางไม่คงไม่กล้าไปเผชิญหน้ากับเขาในปรโลก เพราะรู้สึกผิดมากเกินไป!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1047
โดยเฉพาะเมืองหวง ความแข็งแกร่งของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ หากเห็นความวุ่นวายในต้าเย่ พวกเขาอาจดำเนินการไปนานแล้ว!ครั้งนี้ยึดเมืองเหลียงไป และตระกูลเซิ่งไม่กล้าไปบุกยึดง่าย ๆ แต่กลับบุกเมืองสู่ และขับไล่หมานอี๋กลับไปเป็นเพราะเมืองหวงนั้นแข็งแกร่งเกินไป!“น้องสาว พี่ขอพูดหน่อยเถิด คนในแผ่นดินต้าเย่แห่งนี้สิ้นหวังแล้ว ตอนนี้โจรออกอาละวาดไปทั่วทุกเมืองทุกแคว้น ซึ่งเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดที่บ่งชี้ว่าผู้คนอดอยาก ถ้ามีกินมีใช้เพียงพอ ใครจะอยากขึ้นไปเป็นโจรบนภูเขาบ้าง”ไป๋เจิ้นถังวิเคราะห์สถานการณ์ทั่วไปนี้ เพื่อให้ไป๋เหยียนเฟยเข้าใจความจริง!ทั้งตระกูลไป๋และตระกูลเซิ่งไม่สามารถหยุดความวุ่นวายนี้ได้!เพียงแต่ว่าตระกูลไป๋และตระกูลเซิ่งได้เริ่มดำเนินการแล้ว!หากความวุ่นวายเกิดขึ้นในแผ่นดินต่อไปไปเรื่อย ๆ หลายคนคงหันมาสนใจพวกเขา!ต้าเย่ในปัจจุบันเปรียบเสมือนหยาดน้ำฝน ที่ลอยไร้ทิศทางอยู่ท่ามกลางสายฝน อาจตกลงมาแตกกระจายเมื่อใดก็ได้!นี่จึงเป็นเพียงโอกาสหนึ่ง!“ข้าเข้าใจ... แต่... แต่ข้าไม่เต็มใจจะยอมแพ้...”ไป๋เหยียนเฟยกัดฟันพูดตามตรง“เจ้าไม่เปิดใจรับความจริง น้องสาว ไม่ใช่ว่าพี่อ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1657
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1656
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1655
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1654
