เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 224
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 225
เสิ่นซู่ชินที่อยู่ข้างนอก เดิมอยากผลักประตูเข้าไป แต่บทสนทนาที่ออกมาจากห้องผู้ป่วยพิเศษทำให้มือเขาหยุดกลางอากาศเปลือกตาของเขาตกลงเล็กน้อย แว่นตาย้อนแสง ทำให้มองไม่เห็น อารมณ์ในตาเขา แค่รู้สึกว่ารอบตัวเขามีแต่เรื่องหดหู่เขาคิดว่าดอกไม้ที่รดน้ำเริ่มงอกเงยแล้ว ดูเหมือนจะเป็นเพียง จินตนาการของเขา จริงๆ แล้วเมล็ดพืชไม่เคยงอกเลยสักพักเขาก็หันหลังกลับและจากไปอย่างเงียบๆเหวินเหยียนโจวตะคอกหลังจากโหลวฉางเยว่เช็ดทำความสะอาดเสร็จ เขาก็ยืดตัวขึ้นทันที และพูดอย่างใจเย็น “ประธานเหวินไม่จำเป็นต้องทำเหมือนว่ารู้จัก ฉันดี ฉันไม่ได้เอ่ยปากกับศาสตราจารย์เสิ่น เพราะรู้สึกว่ายังไม่ถึงเวลานั้น ถ้าถึงเวลานั้นจริงๆ ศาสตราจารย์เสิ่นจะช่วยฉันเองค่ะ”อารมณ์เหวินเหยียนโจวอ่อนลงเล็กน้อย “ในใจคุณ เขาดีขนาดนั้นเลยเหรอ?”โหลวฉางเยว่พูดอย่างตรงไปตรงมา “เขาเป็นคนดีที่สุดที่ฉันเคยเจอมา ไม่เคยขออะไรตอบแทนเลย แถมช่วยฉันด้วยความสมัครใจ”เหวินเหยียนโจวยิ้มหยัน หัวเราะที่เธอไร้เดียงสาเกินไปโหลวฉางเยว่คร้านจะโต้เถียงกับเขา หยิบชุดผู้ป่วยที่สะอาด แล้วโยนให้เขา จากนั้นออกจากห้อง ตั้งใจจะไปหาเสิ่นเมี่ยวเมี่ยวเข้าพักในโ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 226
เสิ่นซู่ชินส่งข้อมูลที่พวกเขารวบรวมที่หมู่บ้านซิ่งฮวาในภูเขาซิ่งหลินไปให้ โหลวฉางเยว่โต้รุ่ง ให้น้ำเกลือไปด้วยจัดข้อมูลไปด้วยมือข้างที่เจ็บขยับได้แล้ว ประสิทธิภาพยังพอรับได้ เธอเป็นคนที่เมื่อทำงานจะลืมเรื่องอื่นไปรอเธอทำงานเสร็จก็เห็นว่าถุงน้ำเกลือว่างเปล่า พยาบาลก็เอาถุงน้ำเกลือไปโหลวฉางเยว่เห็นชื่อคนออกยาบนถุงน้ำเกลือ ต่างจากชื่อที่เธอได้รับเมื่อสองวันก่อน เมื่อคิดได้ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปชื่อบนถุงอย่างเงียบ ๆเสิ่นซู่ชินบอกว่าเขาไม่สามารถกลับมาส่งอาหารกลางวันให้เธอได้ เดิมเขาบอกจะสั่งดิลิเวอรี่ให้ แต่โหลวจางเยว่ดูแลตัวเองได้ เธอลงไปหาอะไรกินเองได้ ไม่อยากเพิ่มภาระให้เขาเป็นเวลาเที่ยงแล้ว โหลวฉางเยว่บิดขี้เกียจ ลงจากเตียง สวมเสื้อคลุม และเตรียมหาอาหารเหวินเหยียนโจวเงยหน้าขึ้นจากโน้ตบุ๊ก “ห่อกลับมาให้ผมด้วยหนึ่งชุด แจ้งให้ทราบ ผมพาคุณไปดูโชว์ตอนบ่ายได้นะ”“ฉันลืมแน่ๆ ประธานเหวินให้เลขาเหอซื้อให้ดีกว่าค่ะ” โหลวฉางเยว่แกล้งยิ้มโดยไม่สนใจ “ละคร” ที่เขาพูดถึง เหวินเหยียนโจวเอนหลังพิงหัวเตียง วันนี้อากาศดี แสงนอกหน้าต่างตกกระทบนัยน์ตาเขา เห็นเขาคิดคำนวณโหลวฉางเยว่ออกจากโรงพย
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 227
ใบหน้าของโจววั่งจมอยู่ในกรวดโคลน และอยู่ใต้รองเท้าหนังด้วย เขากัดฟันพร้อมสาปแช่ง “ไอ้เหี้ยนี่ ถ้าทำได้ก็ฆ่าฉันตอนนี้เลย! ไม่งั้นชั้นฉันจะตามแก้แค้นแกแน่”เสิ่นซู่ชินเฉยเมย ดูสงบมาก แต่เท้าเพิ่มแรงกดมากขึ้น ทำให้โจววั่ง จมลงพื้นอีกเซนเขาทำงานเรื่องการทดลองสถิติได้ดี ผลคือคนๆ นี้ซุ่มโจมตีอยู่ตรงมุมห้อง พยายามจู่โจมเขาน่าเสียดายที่ขาหักข้างนึง ไม่ใช่คู่ปรับเขา ไม่ต้องเสียแรงเยอะ ก็โดนเขาหยียบย่ำง่ายดายเหมือนขยะใต้เท้าปกติในตอนกลางวันแสกๆในที่สาธารณะ บางคนอาจเห็นเขาได้ทุกเมื่อ ศาสตราจารย์เสิ่นจะปกปิดตัวตนไว้ จะไม่ลงมือกับเขาแต่ใครให้ยัดปากกระบอกปืนใส่เขาล่ะ?วันนี้เขารู้สึกหดหู่ใจเพราะได้ยินบทสนทนาระหว่างเหวินเหยียนโจวและโหลวฉางเยว่เมื่อคืน เขายังคิดว่าถ้าโจววั่งไม่ลักพาตัวโหลวฉางเยว่และวางยาเธอคืนนั้น โหลวฉางเยว่ก็จะไม่ถูกเหวินเหยียนโจวพาตัวไป ระหว่างพวกเขาก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดอกไม้ที่เขารดน้ำก็ไม่เหี่ยวเฉา“คนที่เริ่มคือแกนะ” เสิ่นซู่ชินก้มลงกระซิบเบา ๆ “ฆ่าแกแล้วจะได้อะไร ให้แกมีชีวิตอยู่ต่อ น่าสนใจมากกว่าแกตายอีก”“…”โหลวฉางเยว่อยู่ในรถ ที่จอด ไกลมาก ไม่ได้ยินว่า เสิ่นซุูชินพูด
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 228
เหอชิงยกฉากกั้นตรงกลางระหว่างหน้าและหลังรถทันทีพื้นที่ด้านหลังจึงกลายเป็นพื้นที่ปิดและแคบโหลวฉางเยว่ถูกเขาดึง คุกเข่าที่ด้านล่างของรถ ตัวเธออยู่ระหว่างขาของเขา มีฉากกั้นด้านหลังเธอ ด้านหน้าก็คือเขาพื้นที่เล็กๆ ทำให้เธอไม่มีทางหนีรอดไปได้โหลวฉางเยว่ผลักหน้าอกของเหยียนโจวด้วยความโกรธ: "...คุณจะทำอะไร! ปล่อย!"เหวินเหยียนโจวใช้มือข้างหนึ่งจับร่างของเธอ มืออีกข้างจับคาง จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ“คุณสามารถหาข้อต่างแปดร้อยข้อให้เสิ่นซู่ชินได้ทั้งๆที่เขาหลอกลวงคุณ และหาข้อแก้ตัวแปดร้อยข้อเพื่อปักหมุดข้อกล่าวหาที่ไม่มีมูลกับผม เลขาโหลวคุณค่อนข้าง 'เลือกที่รักมักที่ชัง' นะ”เห็นได้ชัดว่าบาดแผลของเขายังไม่หายดี ใครจะรู้ว่าเขาเอาแรงที่ไหนมาคุมขังเธอแบบนี้!ลมหายใจราวกับหิมะของเหวินเหยียนโจวปะทะจมูกของเธออย่างแผ่ซ่าน รอบถึงตัวเธอ ทำให้เธอไม่สามารถหนีได้ "ซูซูทิ้งคุณในป่ารกร้างเพราะผม แต่ผมกับซูซู ความสัมพันธ์นั้นไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ"เขาอธิบายเหรอ?แปลกประหลาดมาก“ฉันไม่เคยคิดว่าพวกคุณมีความสัมพันธ์กันยังไง ความสัมพันธ์ของพวกคุณเกี่ยวอะไรกับฉัน?” โหลวฉางเยว่หันกลับมา พยายามจะแกะมือเขาออก เ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 229
การตอบสนองของโหลวฉางเยว่คือการจู่โจมส่วนที่อ่อนแอที่สุดของเขา - บาดแผลนั้น!เหวินเหยียนโจวถูกเธอจู่โจมมาแล้วครั้งหนึ่ง แน่นอนว่าไม่ให้โอกาสครั้งที่สองกับเธออีกเขาคว้าข้อมือเธอแล้วกดเข้ากับผนังลิฟต์ เธอยกเท้าขึ้นเตะเขา เขาก็สอดขาเข้าไปตรงหว่างขาของเธอ!โหลวฉางเยว่รู้สึกได้ว่าอารมณ์เขารุนแรงมากแต่บอกตามตรง ตอนนี้อารมณ์ของเธอก็ไม่คงที่มากนักเพียงแต่ว่าเมื่อผู้ชายมีอารมณ์ไม่คงที่ แรงจะมากกว่าปกติ แต่เมื่อผู้หญิงมีอารมณ์ไม่คงที่ ดูเหมือนใช้แรงไปกับความโกรธ ตัวเธอก็ไม่มีกำลังเลยเขาสูบลมหายใจของเธอไป อย่างลึกซึ้ง หนักหน่วง ยังมีความเกลียดชังที่ปิดไม่มิดอยู่เขาเกลียดอะไรเธอนักหนา?เสียงลิฟต์ดังขั้นเมื่อถึงชั้น 19 ประตูเปิดออกโดยอัตโนมัติ เหวินเหยียนโจวปล่อยเธออย่างรวดเร็ว ดึงเธอออกมา รูดการ์ดห้อง เปิดประตูปิดให้สนิท กดเธอไว้ด้านหลังแผงประตูการเคลื่อนไหวของเขาลื่นไหลมาก จนไม่มีพื้นที่ให้เธอต่อต้านได้โหลวฉางเยว่โดนกระทำ เหมือนเป็นตุ๊กตาของเขา เธอแทบบ้า "...เหวินเหยียนโจว คุณจะทำอะไร ปล่อยฉัน!"เป็นไปไม่ได้เลยในที่สุดเหวินเหยียนโจวไม่หยุดซ่อนความรักและความปรารถนาอีก พูดด้วยเสียงแหบห้าวว่
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 230
แสงสุดท้ายลาลับขอบฟ้าหายไปด้านหลังม่าน ห้องตกอยู่ในความมืดสลัวฤดูหนาวนั้นสั้น เพิ่งห้าโมงครึ่ง แทบไม่มีแสงสว่างเลยโหลวฉางเยว่ทรุดตัวลงบนผ้าห่ม เหนื่อยล้าจนขีดสุด ลมหายใจเธอหนักหน่วงเล็กน้อยมุมตาเธอยังแดงกล่ำ ขนตาเปียกชุ่ม คือน้ำตาที่ยังแห้งอยู่เหวินเหยียนโจวยกมือขึ้นคลายคิ้วที่ขมวดของเธอ โหลวฉางเยว่เหนื่อยมาก แม้เธอรู้สึกว่าเขาสัมผัสเธอ ก็ไม่อยากขยับเหวินเหยียนโจวปล่อยให้เธอนอนหลับ หยิบซองบุหรี่และไฟแช็ค เดินไปสูบที่หน้าต่างเขาไม่ได้รู้สึกแบบนี้มาเวลานานแล้ว ยังทำให้เขาหลงใหลยิ่งกว่าความสำเร็จที่เขาได้รับจากการเซ็นสัญญามูลค่าหลายหมื่นล้านอาจเป็นเพราะโหลวฉางเยว่ หลังลาออกก็เปลี่ยนเป็นคนที่มีความเฉียบคมมากขึ้น หลบหลีกเขาเหมือนงูและแมงป่อง ไม่กอดจูบเขาเลย จึงทำให้เขาอยากเอาชนะเธอให้ได้อยากเห็นเธอพ่ายแพ้ เห็นเธอยอมจำนน เห็นเธอร้องไห้อย่างไร้ทางช่วยในอ้อมแขนของเขาหลังสูบบุหรี่เสร็จ เหวินเหยียนโจวกลับเข้ามาในห้อง บังเอิญเห็นหน้าจอโทรศัพท์มือถือบนพรมสว่างขึ้นก่อนริงโทนจะดัง เขาก็กดปิดเสียงก่อน ไม่ให้รบกวนโหลวฉางเยว่นี่ก็เป็นโทรศัพท์ของโหลวฉางเยว่ หน้าจอแสดง "ศาสตราจารย์เสิ่น"เหวิน
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 231
“……” สิ่งเดียวที่โหลวฉางเยว่ขาดคือ เธอด่าคนอื่นไม่เป็น ยิ่งเธอโกรธมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งพูดไม่ออก เธอกัดฟันแน่น และหน้าอกของเธอพองโตด้วยความโกรธ เหวินเหยียนโจวรู้สึกว่าเธอในแบบนี้ดูดีกว่าหน้าตาเย็นชาสงบนิ่งเหมือนปกติที่เธอเป็น เขาจูบเธอและร้องเรียกเธอว่า “เด็กดี ให้ความร่วมมือหน่อยสิ”จูบของเขาได้กลิ่นยาสูบกลิ่นอบเชย ที่สามารถทำให้คนนึกถึงห้องที่มีเตาผิงในช่วงฤดูหนาว ความรู้สึกอบอุ่นเกิดขึ้นเอง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่เขายังตะโกนแบบนี้อีก โหลวฉางเยว่หายใจเข้าอย่างรวดเร็ว ปฏิเสธที่จะหมกมุ่นอยู่กับความอ่อนโยนจอมปลอมที่เขาแสร้งทำขึ้นเพียงเพื่อความพึงพอใจทางกาย และพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง “......อย่าเรียกฉันแบบนั้นนะ! ไม่คิดว่ามันน่าขยะแขยงรึไง!” เหวินเหยียนโจวเองไม่ชอบพูดมากในช่วงเวลานี้ แต่โทรศัพท์มือถือที่อยู่บนพื้นกลับดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า เหวินเหยียนโจวคิดว่าเสิ่นซู่ชินเป็นบ้าแล้วรึไง? โหลวฉางเยว่รู้สึกว่าผิดปกติ ถ้าหากเป็นเสิ่นซู่ชินจริง เขารู้อยู่แล้วว่าเธออยู่กับเหวินเหยียนโจว ถ้าเขาโทรไปครั้งหนึ่ง แล้วไม่มีใครรับสาย เขาก็จะไม่โทรอีกเพราะเขาอาจจะเดาได้ว่าเธ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 232
เหอชิงนำเสื้อผ้ามาให้ โหลวฉางเยว่ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าทันที เธอไม่มีเวลาหลีกเลี่ยงเหวินเหยียนโจวด้วยซ้ำ เปิดประตูแล้วรีบลงไปชั้นล่างแล้วออกจากโรงแรมไป ข้างนอกฟ้าก็มืดแล้ว ขณะที่เธอกำลังเดินทาง เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อจองเที่ยวบิน เที่ยวบินแรกสุดจะใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง แต่จากที่นี่จะใช้เวลาไปสนามบินหนึ่งชั่วโมง โหลวฉางเยว่สูดหายใจลึก สงบสติอารมณ์ จองตั๋วและเรียกรถผ่านอินเทอร์เน็ต เนื่องจากว่ามันเป็นชั่วโมงเร่งด่วน จึงมีคนเข้าคิวต่อหน้าเธอมากกว่าสามสิบคน และไม่มีแท็กซี่วิ่งบนถนนเลย โหลวฉางเยว่ยืนอยู่คนเดียวริมถนนในเมืองที่ไม่คุ้นเคย ค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยความมืดมิดและหนักหน่วง แสงนีออนของร้านค้าริมถนนส่องใบหน้าที่งุนงงของเธอ รถคันหนึ่งจอดอยู่ตรงหน้าเธอ “ขึ้นรถ” เป็นเหวินเหยียนโจว ในเวลานี้เธอไม่สนใจแล้วว่าจะเป็นเหวินเหยียนโจว เธอรีบเปิดประตูรถแล้วขึ้นไป รถก็เร่งความเร็วมุ่งหน้าไปทางสนามบินทันที เหวินเหยียนโจวมองกรามที่ตึงเครียดของเธอแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกับพ่อของคุณ?” โหลวฉางเยว่ตะโกนโดยไม่ต้องคิด “อย่าพูดกับฉัน!” เหอชิงซึ่งกำลังขับรถอ
บทล่าสุด
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 418
พอแม่โหลวก็ได้ยินเสียงพ่อโหลวกลับมา จากนั้นเธอก็นำอาหารจานสุดท้ายมาเสิร์ฟที่โต๊ะ“งั้นก็มากินข้าวกันเถอะ วันนี้เย่ว่เยว่พาเหยียนโจวกลับมาด้วย เธอไม่ได้บอกเราล่วงหน้า พวกเราเลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้ เลยมีแค่อาหารทำเองที่บ้าน ไม่รู้ว่าเหยียนโจวจะทานได้หรือเปล่า? ”เหวินเหยียนโจวลุกขึ้นยืน เหลือบมองใบหน้าซีดเซียวของพ่อโหลว และกระซิบเบา ๆ “เป็นผมที่ไม่ได้บอกเย่ว่เยว่ล่วงหน้าว่าผมจะอยู่ต่อ เธอถึงไม่ได้บอกกับทุกคน ไม่โทษเธอหรอกครับ”แม่ยายมองดูลูกเขย ยิ่งมองก็ยิ่งชอบเขามากขึ้น แม่โหลวไม่ได้มีความสุขขนาดนี้มานานแล้ว มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอแสร้งดุออกไป “เหยียนโจว เธอก็อย่าให้ท้ายเยว่เยว่มากเกินไปสิ”แต่หลังจากที่พูดจบ เขาก็ปกป้องเธอ “แต่เยว่เยว่ของเราเป็นคนที่มีเหตุผลที่สุด ต่อให้ตามใจก็ไม่เป็นไรหรอกครับ”มุมปากของโหลวฉางเยว่โค้งงอขึ้นทุกคนมานั่งที่โต๊ะด้วยกัน แม่โหลวตักซุปเสิร์ฟให้เหวินเหยียนโจวก่อน จากนั้นจึงใช้ตะเกียบคีบผักใส่ในชามของเขา“เหยียนโจว ลองซุปปลาหน่อไม้เหลืองฤดูหนาวดูสิ หน่อไม้นั่นปลูกเองเชียวนะ ปลาก็เป็นของเพื่อนบ้านที่ไปจับมาจากทะเล”“แล้วก็ยังมีหมูเปรี้ยวหวานสั
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 417
จนถึงตอนนี้โหลวฉางเยว่ก็ยังไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างไป๋โหยวกับเขาอย่างถ่องแท้ เธอเหลือบมองเขา และอดไม่ได้ที่จะเริ่มคิดผู้ชายน่ะนะ ไม่ได้ “ไร้เดียงสา” ขนาดนั้น โดยเฉพาะผู้ชายอย่างเหวินเหยียนโจว ผู้หญิงสนใจเขาหรือเปล่า เขาก็สามารถมองออกได้ง่าย ๆเหวินเหยียนโจวรู้อยู่แล้วว่าไป๋โหยวชอบเขา แล้วเขาก็ยังตกลงที่จะให้เธอมาอยู่เคียงข้างเขาอีก นั่นก็เป็นเหมือนคำตอบรับโดยปริยายว่าเขายอมรับความรู้สึกของเธอแล้วไม่ใช่หรือไง?พอมาคิดรวมกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันส่งท้ายปีเก่าปีที่แล้ว ก็มีความคิดเห็นที่เกี่ยวกับเธอขึ้นมา เขาเย็นชาใส่เธอตลอด ดังนั้นที่เขาเก็บไป๋โหยวไว้ ไม่ใช่แค่เพราะว่าอยากจะทำให้เธอโกรธ แต่วางแผนที่จะทำให้ “เปลี่ยนใจ” ด้วยสินะ?โหลวฉางเยว่พูดด้วยความรำคาญ “แม่ของคุณชอบไป๋โหยวมากเลยเหรอคะ? เธอยังอยากให้คุณแต่งงานกับไป๋โหยวด้วยใช่ไหม? เนี่ยเหลียนอี้เคยบอกฉันว่าท่านประธานใหญ่เหวินยอมรับไป๋โหยวแล้วด้วย แต่เพราะด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาก็ปฏิเสธกะทันหัน เป็นเพราะว่าท่านประธานใหญ่เหวินรู้เรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างไป๋โหยวกับแม่ของคุณรึเปล่าคะ? ”แม้ว่าโหลวฉางเยว่จะไม่ค่อยรู้เรื่องคร
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 416
ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว แต่พ่อโหลวก็ยังไม่กลับมา พี่เลี้ยงจึงออกไปตามหาเขาเดิมทีโหลวฉางเยว่ต้องการช่วยแม่โหลววางจานและตะเกียบ แต่แม่โหลวก็ให้เธอไปอยู่เป็นเพื่อนเหวินเหยียนโจว เพราะเธอกลัวว่าลูกเขยคนจะอึดอัดถ้าต้องนั่งอยู่คนเดียว......จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง? ต่อให้ฟ้าจะถล่ม ประธานเหวินก็ยังคงมั่นคงไม่ขยับเขยื้อนอยู่ดีแต่ยังไงโหลวฉางเยว่ยังคงเดินไปหาเขาเหวินเหยียนโจวอยู่บนโซฟาสำหรับสองคน เดิมทีเธอต้องการนั่งบนโซฟาเดี่ยวที่อยู่ข้าง ๆ แต่ประธานเหวินดึงเธอเข้ามานั่งกับเขาเขากระซิบข้างหูเธอ “คุณพูดอะไรกับแม่ของคุณบ้าง? ”หูของโหลวฉางเยว่ไวต่อความรู้สึกมาก เธอก็กระตุกตัวหลบอยู่ครู่หนึ่ง “ก็ไม่ได้พูดอะไรหนิคะ”“ไม่พูดงั้นเหรอ แล้ววทำไมท่าทีที่เธอมีต่อผมถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้? ” เหวินเหยียนโจวบีบนิ้วของเธอ “คุณคิดว่าผมดูไม่ออกเหรอ? เมื่อกี้เธอไม่ค่อยพอใจผมเท่าไหร่ แล้วผมมีอะไรที่ทำให้แม่ยายไม่พอใจเหรอ? ”ความมั่นใจของประธานเหวินก็มาจากสภาพที่เหนือกว่าของเขา แต่ตราบใดที่พ่อแม่ไม่ขายลูกกิน สิ่งแรกที่พวกเขาจะพิจารณาเมื่อลูกจะแต่งงานก็คืออุปนิสัยของอีกฝ่ายการแสดงออกของโหลวฉางเยว่ยังคง
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 415
แม่โหลวไม่ใช่คนโง่ แม้ว่าเหวินเหยียนโจวจะตอบด้วยท่าทีนอบน้อม แต่เธอก็มองออก ด้วยลักษณะท่าทางและนิสัยของเหวินเหยียนโจว คงไม่ใช่แค่มี “เงินเล็กน้อย” ถึงสามารถเลี้ยงเขามาได้แน่ ๆ “งั้นก็ดีมาก ดีแล้วล่ะ พวกลูกคบกันมาสามปี สิ่งที่ควรจะเรียนรู้ก็น่าจะเรียนรู้กันมาหมดแล้ว แม่เองก็ไม่มีอะไรที่จะต้องถามอีกแล้วล่ะ”เหวินเหยียนโจวไม่ชอบพูดอ้อมค้อม จู่ ๆ เขาก็จับมือโหลวฉางเยว่ “เมื่อกี้ผมเพิ่งขอเยว่เยว่แต่งงานครับ และเธอก็ตอบตกลงแล้วด้วย”โหลวฉางเยว่มองไปที่แม่ของโหลวโดยไม่รู้ตัวใบหน้าของแม่โหลวเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอไม่ได้มีความสุขมากนัก เธอฝืนยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ จะเร่งรีบขนาดนี้ได้ยังไง พวกเรายังไม่ได้รู้จักเธอมากขนาดนั้นเลย เราเองก็ไม่เคยพบพ่อแม่ของเธอด้วย อย่างน้อยก็ควรจะหาเวลา ให้พวกเราทั้งสองตระกูลได้พูดคุยกันและปรึกษาหารือกันหน่อย”เหวินเหยียนโจวหยิบถ้วยชาขึ้นมา แต่เขาแค่เอามันมาใกล้จมูกแล้วดมกลิ่น เขาไม่ได้ดื่มมัน จากนั้นก็วางมันกลับไปที่เดิม สีหน้าเขาดูไม่ใส่ใจโหลวฉางเยว่รู้จักเขาดี เขารู้สึกว่าชาราคาถูกเกินไป เกินกว่าที่เขาจะเอาเข้าปากได้ และคำพูดเหล่า
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 414
ระยะทางจากห้างสรรพสินค้าถึงบ้าน ก็ใช้เวลาประมาณสิบกว่านาที โหลวฉางเยว่ก็ครุ่นคิดว่าจะพูดอะไรดีอยู่ในใจ จะบอกพ่อโหลวแม่โหลวยังไงดี เกี่ยวกับเรื่องที่เธอกำลังจะแต่งงาน?จะให้อธิบายยังไง ว่าลูกสาวของพวกเขา ตอนเพิ่งออกจากบ้านก็เป็นแค่คนโสด แต่ผ่านไปได้แค่ครึ่งชั่วโมง กลับบ้านมาก็กลายเป็นคนที่กำลังจะแต่งงานอย่างงั้นเหรอ?เธอคิดไม่ตกเลยจริง ๆ เลยได้แต่พาเหวินเหยียนโจวเดินไปรอบ ๆ ตรอกเท่านั้น จนกระทั่งประธานเหวินเริ่มหมดความอดทน เขาคว้าหลังคอของเธอแล้วลากกลับบ้าน“ผมเคยได้ยินประโยคหนึ่งที่ว่า ‘แม้ลูกสะใภ้จะขี้เหร่ แต่ก็จำเป็นจะต้องเจอหน้าพ่อแม่สามีอยู่ดี’ ผมคงไม่ได้ไร้ความสามารถถึงขั้นทำให้คุณอายจนไม่กล้าพาผมไปเจอหน้าพวกท่านหรอกมั้ง? ”โหลวฉางเยว่คิดว่าเขามีความสามารถมากเกินไปต่างหาก เธอถึงไม่รู้ว่าจะบอกพ่อแม่ของเธอยังไงดีคิ้วของเหวินเหยียนโจวขยายออก และยกขึ้นเล็กน้อย แล้วเขาก็พูดด้วยหางเสียงว่า “หืม” โหลวฉางเยว่ทำได้แค่กัดฟัน แล้วพาเขาเข้าไปพ่อโหลวออกไปตั้งแต่เช้า ตอนนี้ยังไม่กลับมาแม่โหลวเพิ่งเห็นว่าเธอพาเพื่อนกลับบ้านมาด้วย แถมยังเป็นเพื่อนผู้ชายอีกต่างหาก รู้สึกประหลาดใจและตกใจม
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 413
ผนังซีเมนต์สีเทาที่ได้รับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ ทำให้รู้สึกอบอุ่นเล็กน้อย ขณะที่เธอกำลังจัดเสื้อผ้าตัวเองอยู่ โหลวฉางเยว่ก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอย่างอื่น “......ฉันยังไม่ได้ตกลงอะไรเลยนะคะ คุณเลิกคิดเองเออเองได้แล้วค่ะ”เหวินเหยียนโจวก็ยังคงจัดการวางแผนเองอยู่ “ยังไงนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ได้เข้าบ้านจริง ๆ คงดูไม่ดีถ้าเข้าไปมือเปล่า คุณช่วยพาผมไปที่ห้างสรรพสินค้าในตำบลของคุณหน่อยสิ แล้วคุณก็ช่วยเลือกของขวัญที่เหมาะกับพ่อแม่ของคุณด้วย”“......”“เด็กดี นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับพ่อแม่คุณ คุณต้องช่วยผมด้วยนะ”“......”โหลวฉางเยว่ลูบแหวน เธอไม่รู้ว่าเธอตัวชาเพราะการที่เขาเรียกเธอว่าเด็กดี หรือเป็นเพราะสับสนกับท่าทางที่เขายอมก้มหัวให้กันแน่ เธอค่อนข้างสับสนอย่างมาก แต่เธอก็ยังพาเขาไปที่ห้างสรรพสินค้าอยู่ดีโชคดีที่ชุมชนนี้เป็นพื้นที่ท่องเที่ยว เลยยังพอจะมีห้างสรรพสินค้าที่จำหน่ายสินค้าแบรนด์ระดับไฮเอนด์อยู่บ้างแต่ก่อนที่จะเข้าประตู เหวินเหยียนโจวก็ได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง เขามองไปที่ชื่อผู้โทร ขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าของเขาไม่ผ่อนคลายเหมือนตอนที่เผชิญหน้ากับเธอเมื่อกี้โหลวฉางเยว่มองไปที
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 412
ทันทีที่คำพูดจบลงไม่ถึงวินาที เหวินเหยียนโจวก็ก้มศีรษะลงและจูบเธออย่างเร่าร้อนต่อให้มีการแย่งชิง การปล้นชิงทรัพย์ในเวลากลางวันแสก ๆ หรือแม้แต่ผู้คนรอบข้าง เขาก็ไม่สนใจทั้งนั้น เขาจับหลังศีรษะของเธอและใช้ลิ้นของเขารุกล้ำเข้าไปในพื้นที่ของเธอ โหลวฉางเยว่กลัวว่าจะถูกคนรู้จักเห็นเข้า เธอจึงได้แต่จับชุดสูทของเขาไว้แน่น “เหวิน เหวินเหยียนโจว...... ”เหวินเหยียนโจวค่อนข้างเฉยเมยกับเรื่องพวกนั้น เขาจูบเธอสักพักก่อนที่จะปล่อยริมฝีปากของเธอ เขาหอบเบา ๆ ต่อหน้าเธอ ทั้งเซ็กซี่และเย้ายวน “ไม่ใช่แค่การลอง แต่เป็นการตัดสินใจแล้ว เราจะคบกัน”เขาจับมือของโหลวฉางเยว่ขึ้นมา โดยไม่ให้โอกาสโหลวฉางเยว่ได้เห็นชัดเจนว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ แล้วเขาก็สวมแหวนไว้บนนิ้วนางของเธอม่านตาของโหลวฉางเยว่หดตัวลง!เสียงของเหวินเหยียนโจวแหบแห้ง “เด็กดี ตอนนี้สำนักงานกิจการพลเรือนก็หยุดกันหมดแล้ว รอถึงเดือนหน้าวันที่เก้า ในเวลาราชการ เราค่อยไปจดทะเบียนกันนะ”อะ อะไรนะ?ว่ายังไงนะ ! ?เดี๋ยวนะ!พอโหลวฉางเยว่รู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น ประสาทของเธอก็แทบจะระเบิด!เธอปิดปากเหวินเหยียนโจวอย่างรวดเร็ว เพื่อหยุดไม่ให้เขาพูดเ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 411
เช้าวันรุ่งขึ้น โหลวฉางเยว่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือตีสี่ตีห้าเธอเพิ่งจะหลับตาลงได้ แต่ยังไม่ทันจะได้นอน เธอง่วงจนแทบจะทนไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องเปิดเปลือกตาขึ้นด้วยความพยายามอย่างมาก เมื่อเธอเห็นว่าผู้โทรคือเหวินเหยียนโจว อาการง่วงนอนของเธอก็แทบจะถูกขับออกไปในทันทีเธอลุกขึ้นนั่ง มองดูซองจดหมายสีเหลืองอ่อนบนโต๊ะข้างเตียง พอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากล่างของตัวเองหลังจากถอนหายใจและระงับอารมณ์ได้แล้ว เธอก็รับสาย “ฮัลโหล”เสียงเย็นชาของเหวินเหยียนโจว ก็ได้ลอยผ่านเคลื่อนโทรศัพท์ ส่งตรงไปถึงหูของเธอ และยังคงสามารถทำให้เธอขนลุกได้โดยไม่ทันตั้งตัว“คุณกำลังทำอะไรอยู่? ”“......นอนค่ะ”“คุณนอนที่ไหน? ” น้ำเสียงของชายคนนั้นเข้มขึ้นทันที “ผมอยู่ในห้องของคุณ แต่ก็ไม่เห็นคุณ คุณไปนอนที่ไหนเหรอ? ”สถานการณ์ของเขาตอนนี้เหมือนกำลังจับคนทำผิด......โหลวฉางเยว่ตกตะลึง “คุณอยู่ในห้องของฉันเหรอคะ? คุณไปหาฉันที่ซีเฉิงเหรอคะ? ”“ไม่ใช่ว่าเมื่อวานคุณทำงานเป็นวันสุดท้ายหรอกเหรอ? ผมเลยมารับคุณกลับเซินเฉิง” เหวินเหยียนโจวถามต่อว่า “ตอนนี้คุณอยู่ที่
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 410
รักข้างเดียว......ลมพัดโดนผิวของโหลวฉางเยว่จนเกิดเป็นชั้นอนุภาคเล็ก ๆ เธอยังคงคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่ออยู่เลย แต่จะให้เธอตรวจสอบยังไงกันล่ะว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเท็จกันแน่?โหลวฉางเยว่จำได้อีกว่า ในวันที่เธอเลี้ยงข้าวเขาที่ร้านอาหารส่วนตัว เขายังเคยถามเธอเกี่ยวกับลิ้นชักจดหมายรักอีกด้วยตอนนั้นเธอก็รู้สึกว่าทำไมเขาต้องใส่ใจเรื่องนี้มากขนาดนั้นด้วย พอลองมองดูตอนนี้แล้ว คงไม่ใช่ว่าปีนั้นเอง เขาก็เขียนจดหมายรักให้เธอด้วยหรอกนะ?จู่ ๆ โหลวฉางเยว่ก็ลุกขึ้นยืน ตาของเธอเป็นก็ประกาย จดหมายรักพวกนั้นเธอน่าจะยังเก็บไว้ที่บ้าน บ้านที่ตำบลเฟิงเสียน เธอโทรหาหลี่ซิงรั่วทันที“ซิงรั่ว เธอออกเดินทางรึยัง? ”“กำลังจะออกเดินทางแล้ว เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ”“ฉันอยากกลับเซินเฉิงกับเธอด้วย สะดวกไหม? ”หลี่ซิงรั่วหยุดชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “สะดวกสิ เธอยังอยู่ที่ประตูร้านอาหารเดิมรึเปล่า? ฉันจะไปรับเธอ”ในไม่ช้า รถของหลี่ซิงรั่วก็ขับมาถึง โหลวฉางเยว่ก็เปิดประตูและเข้าไปจากนั้นหลี่ชิงรั่วจึงถามว่า “เป็นเพราะประธานเหวินหรือเปล่า? ”หัวใจของโหลวฉางเยว่เต้นเร็วขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้ เธอรีบร้อ
