บทที่ 223

เมื่อคืนตอนเช็ดร่างกาย โหลวจางเยว่รู้สึกว่าจิตใจไม่สะอาด โดยเฉพาะตอนที่ผมของเธอมีกลิ่นดินเหนียว เธอทนมาวันนึงแล้ว แต่ก็ยังทนไม่ไหว

เธอขอพลาสติกแรปจากพยาบาล เพื่อห่อมือที่บาดเจ็บไม่ให้โดนน้ำ และพยายามไม่ขยับมือเพื่อจะได้ล้างตัวด้วยฝักบัวได้

แม้พื้นที่ของห้องพักผู้ป่วยพิเศษค่อนข้างใหญ่ ก็ได้ยินเสียงข้างห้องปกติ สามารถได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำได้ชัดเจน

เหวินเหยียนโจวอยู่บนเตียงคนไข้ กำลังประชุมวิดีโอคอลกับลูกค้าต่างชาติ เมื่อได้ยินเสียงน้ำเขาก็ไม่มีสมาธิ

ลูกค้าตะโกนเรียกเขา “โจว?”

เหวินเหยียนโจวรู้สึกตัวแล้วพูด “อืม” เบาๆ หยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มน้ำที่เย็นลงแล้วอึกนึง

เมื่อเห็นว่าเขาสวมชุดผู้ป่วย ลูกค้าก็ไม่กล้ารบกวน “โจว ถ้าคุณไม่สบาย ก็พอแค่นี้ก่อนเถอะ”

“ไม่จำเป็นครับ ประชุมต่อเลย” หากไม่มีการประชุมเพื่อหันเหความสนใจของเขา เขาคงคิดถึงบางอย่างที่ลึกซึ้งมากกว่านี้

แม้ว่าตอนนี้มันจะมากไปแล้วก็ตาม...

ความคิดของชายและหญิงมีบางจุดที่แตกต่างกันจริงๆ

ผู้หญิงมักจะนึกถึงสิ่งดีๆที่ผู้ชายทำให้เธอ เช่น วันที่ร้อนก็ส่งร่มให้ วันที่หนาวก็ส่งผ้าพันคอให้ รายละเอียดที่ไม่สำคัญ กลับทำให้เธอจำได้อย่างลึกซึ้ง