บทที่ 72

เมื่อมาถึงหน้าห้องนอนใหญ่ มือของเธอก็หยุดชะงักไปครู่ใหญ่ เพราะกลัวว่าจะเข้าไปพบร่องรอยการใช้ชีวิตของฮั่วหานฮุยกับผู้หญิงอื่นๆ

จ้าวซีซีหายใจเข้าลึกๆ เอื้อมมือไปผลักประตูห้องนอน ยังไงเสียก็เป็นเรื่องที่ไม่ช้าก็เร็วอยู่แล้ว

ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เธอเงยหน้าขึ้นมามองภาพแต่งงานใบนั้นที่แขวนอยู่บนหัวเตียง“ยังอยู่อีกเหรอ!”

“คุณนายคะ ภาพแต่งงานก็ต้องแขวนอยู่แล้ว ไม่มีใครกล้าดึงมันลงมาหรอกนะคะ”

จ้าวซีซีรู้สึกแปลกๆ หากหลินซีเห็นภาพการแต่งงานนี้จะไม่ขุ่นเคืองใจหรอกเหรอ？

หรือว่าฮั่วหานฮุยชอบการเล่นตลกร้ายแบบนี้？

จ้าวซีซีมองไปที่ห้องนอน และเดินไปที่ห้องแต่งตัวอีกครั้ง มันยังคงคล้ายกับตอนที่เธอจากไป ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด และไม่มีของใช้สําหรับผู้หญิงมากนัก

ดูเหมือนว่าหลินซีไม่เคยอยู่ที่นี่มาก่อนเลย

แต่ในตอนที่เธอถูกไล่ออกจากเรือนหอในวันนั้น หลินซีก็นอนอยู่บนเตียงนี้อย่างโจ่งแจ้งแล้วไม่ใช่เหรอ

จ้าวซีซีเดินออกมาจากห้องแต่งตัว มองดูสาวใช้เสี่ยวหง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แปลกๆเล็กน้อย“เขาอยู่คนเดียวมาตลอดเหรอ？ไม่ได้พาผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยเหรอ？เธออย่าเข้าใจผิด ฉันแค่ถามเท่านั้น เพราะที่นี่