บทที่ 340

เติ้งจวนมองไปที่เย่หนานโจว และไม่ได้แสดงท่าทางต้อนรับอย่างอบอุ่นเหมือนแต่ก่อน เธอพูดอย่างเย็นชา "ไม่ต้องหรอก คุณเป็นแขก นั่งอยู่ตรงนั้นเถอะ"

เมื่อก่อนเติ้งจวนชอบเย่หนานโจวมาก เพราะในเมื่อรักลูกก็รักคนใกล้ตัวของลูกด้วย

แต่เมื่อทุกอย่างกลายเป็นภาพลวงตา เธอรู้สึกเสียดาย แต่ก็ไม่อยากโทษใคร

เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องของพวกเขาสองคน

ถ้าพวกเขาจะหย่ากัน เธอก็ไม่สามารถทำตัวเหมือนเดิมได้

ตอนนี้เมื่อเย่หนานโจวมาที่บ้านของพวกเขา ก็ได้แต่ถือว่าเป็นแขก จึงไม่ควรให้เขามาช่วยงานอีก

เย่หนานโจวรู้ว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ ภาพลักษณ์ของเขาในสายตาพ่อแม่เวินหนี่ย่ำแย่ไปมาก

เขาเองก็อยากจะกอบกู้สถานการณ์ อยากแสดงตัวให้ดีต่อหน้าพ่อแม่ของเวินหนี่

"นั่งเฉย ๆ ก็เสียเวลา ให้ผมช่วยงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้นะครับ" เย่หนานโจวไม่สนใจท่าทางห่างเหินของเติ้งจวน และเสนอตัวช่วยงานอย่างกระตือรือร้น

แม้เติ้งจวนตั้งใจจะบอกว่าไม่จำเป็น แต่เย่หนานโจวเดินตรงไปที่ครัวแล้ว เหมือนแต่ก่อนที่เขาจะช่วยเธอทำงาน เพื่อแบ่งเบาภาระ

เติ้งจวนมองเขา แล้วลอบถอนหายใจ

แต่ก่อนเธอเคยรู้สึกดีใจกับสิ่งเหล่านี้

เติ้งจวนมีลูกสาวเพียงคนเดียวคือเวินหนี่