บทที่ 346

ยิ่งเย่หนานโจวสงสัย เธอก็ยิ่งตื่นตระหนก เธอกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัวและอธิบายว่า “พ่อแม่รู้ว่าฉันชอบกิน พวกเขาจึงทำให้กินทุกครั้งที่ฉันกลับไป ฉันกินจนเบื่อแล้ว วันนี้ก็เลยไม่ค่อยอยากกินน่ะค่ะ ทำไมจู่ ๆ คุณถึงสนใจอาหารการกินของฉันล่ะคะ?”

เย่หนานโจวเงยหน้าขึ้นมองเธอ และเอามือทัดผมของเธอเบา ๆ “ไม่มีอะไร แค่รู้สึกว่าช่วงนี้เธอเปลี่ยนไปมาก เธอสบายดีก็ดีแล้วล่ะ”

“แต่...เวินหนี่ เธออย่าปิดบังอะไรฉัน”

เธอมองมือที่ยื่นออกมาอย่างห่วงใยเธอและสนิทสนมกับเธอ แต่ปากถามคำถามที่คาดคั้น เธอก็รู้สึกเพียงตื่นตระหนกเท่านั้น

เธอจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขาที่ลุ่มลึกและไร้ขอบเขต ราวกับว่าเขารู้ถึงสิ่งที่เธอซ่อนไว้อยู่แล้ว

เป็นไปไม่ได้

หากเขารู้ ปฏิกิริยาของเขาคงไม่เป็นแบบนี้

และปกติเขาก็ไม่ค่อยสนใจเธอเท่าไร

บางทีเขาอาจจะแค่รู้สึกสงสัย

เวินหนี่ฝืนยิ้ม “ฉันไปทำงานและเลิกงานพร้อมคุณทุกวัน จะปิดบังอะไรคุณได้ คุณระแวงเกินไปแล้ว”

“ยังจำโจวเสี่ยวหลินได้ไหม?”

จู่ ๆ เขาก็กล่าวถึงเธอ สิ่งนี้ทำให้เวินหนี่หัวใจเต้นแรงอีกครั้ง “จำได้ค่ะ เธอเสียชีวิตแล้วไม่ใช่เหรอคะ”

“เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น!”

เย่หนานโจวมั่นใจว่าแ